Pendragon - Pure

Genre: Neo-Progressive Rock
Studio Album, released in 2008

Track Listings
1. Indigo (13:44)
2. Eraserhead (9:05)
3. Comatose (I View From The Seashore) (7:41)
4. Comatose (II Space Cadet) (4:02)
5. Comatose (III Home and Dry) (5:55)
6. The Freak Show (4:26)
7. It's Only Me (8:16)

Total Time: 53:10

Line-up/Musicians
- Nick Barrett / vocals, guitars, keyboard programming
- Peter Gee / bass guitar
- Clive Nolan / keyboards, backing vocals
- Scott Higham / drums, backing vocals

หลังจากทิ้งช่วงห่างจากอัลบั้มที่แล้วไปประมาณสามปี สุดยอดวงนีโอ-พร๊อกรุ่นเก๋าจากเกาะอังกฤษวงนี้ก้ได้กลับมาออกอัลบั้มให้แฟนๆได้หายคิดถึงกันอีกครั้ง หลังจากที่ปล่อยให้เพื่อนร่วมรุ่นอย่าง Marillion ออกอัลบั้มใหม่ไปก่อนหน้าเพียงไม่กี่เดือน

สำหรับนักดนตรีที่เด่นๆของ Pendragon นั้นจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก Clive Nolan ยอดมือคีย์บอร์ดที่มีส่วนร่วมกับวงโปรเกรสสีฟหลายต่อหลายวง รวมถึงวง Arena วงหลักอีกวงของเขาที่กำลังอยู่ในช่วงพักวงอีกด้วย ส่วนทางด้านมือกีตาร์ Nick Barrett นั้นก็จัดเป็นมือกีตาร์ที่ถูกมองข้ามมากที่สุดคนนึงเลยทีเดียว ทั้งๆที่มี่ฝีมือในการเล่นกีตาร์ของเขานั้นจัดอยู่ในขั้นยอดเยี่ยม มีความโดดเด่นในการเล่นลีดได้เฉียบคม อ่อนหวาน บาดหัวใจ ตามสไตล์ของ David Gilmour แห่งวง Pink Floyd

ซึ่งในส่วนของอัลบั้ม Pure ชุดนี้จะเห็นได้ว่าทางวงยังคงรักษาแนวทางเดิมๆของวงแบบที่เราคุ้นเคยได้ดี ทั้งซาวนด์คีย์บอร์ดเน้นบรรยากาศ เมโลดี้กีตาร์ที่สวยงามและการลีดที่หวานจับใจ และท่วงทำนองที่หนักแน่นแต่ไม่ได้เน้นเทคนิคอะไรมากนัก แต่สิ่งที่พอจะสังเกตเพิ่มเติมได้ในอัลบั้มนี้คือริฟฟ์กีตาร์ที่หนักหน่วงขึ้นเล็กน้อยและท่วงทำนองแบบเมทั่ลเล็กๆ ซึ่งถูกสอดใส่ลงในบทเพลงได้อย่างเหมาะเจาะลงตัวทีเดียวครับ

อัลบั้มนี้ถูกเปิดด้วยเพลง Indigo ซึ่งมีความยาวถึง 13 นาที นำร่องมาด้วยริฟฟ์กีตาร์หม่นๆและเสียงซินธ์รองพื้นที่ให้ความรู้สึกดาร์คมากๆ ตัวเพลงเป็นเพลงจังหวะค่อนข้างช้าต่อเนื่องกันไปทั้งเพลง ไลน์กีตาร์ในเพลงนี้สวยงามมากครับ มีท่อนลีดเพราะๆ พอมาบวกกับเสียงร้องนุ่มๆก็ทำให้นึกถึง Porcupine Tree ได้เหมือนกัน ต่อด้วย Eraserhead ที่เล่นต้นด้วยจังหวะขัดๆเล็กน้อย คีย์บอร์ดเด่นมากๆครับ ให้ความรู้สึกคึกคักขึ้นกว่าเพลงที่แล้วเล็กน้อย ก่อนจะตามมาด้วยมหากาพย์ไตรภาค Comatose ซึ่งเปิดด้วย View from the Seashore ที่เริ่มต้นแบบเปียโนบัลลาดเพราะๆเศร้าๆ ก่อนจะเข้าสู่ท่อนหลักที่เล่นกันหนักหน่วงมากๆ เข้าขั้นโปรเกรสสีฟเมทั่ลเลยล่ะ บรรยากาศมืดหม่นอนธกาลอย่างถึงที่สุด ตามด้วยภาคที่สอง Space Cadet กับเพลงจังหวะมิดเทมโป คึกคัก ฟังง่าย ฟังแล้วคล้ายเพลงของ Neal Morse อยู่เหมือนกัน (เสียงร้องก็คล้ายกันด้วยครับ) ปิดท้ายไตรภาคด้วย Home and Dry ซึ่งเป็นเพลงบัลลาดช้าๆที่เน้นการสร้างบรรยากาศด้วยเสียงคีย์บอร์ดเป็นหลัก ช่วงท้ายเพลงมีลีดกีตาร์หวานๆที่สำเนียงกีตาร์ฟังดูคล้าย David Gilmour มากๆ ตามด้วย The Freak Show เพลงจังหวะกลางๆที่ค่อนไปทางฮาร์ดร๊อคหน่อยๆ ท่อนคอรัสชวนร้องตามมากครับ ก่อนจะปิดท้ายด้วยเพลงช้าสุดขื่นขมอย่าง It's Only Me ที่อินโทรด้วยฮาร์โมนิก้าเล่นเมโลดี้ชวนเหงา ซาวนด์คีย์บอร์ดมืดมนมากๆ ส่งท้ายด้วยลีดกีตาร์ที่ฟังแล้วเศร้ากรีดหัวใจนานกว่า 4 นาที เป็นการปิดอัลบั้มที่ชวนหดหู่อย่างแท้จริงครับ

สำหรับงานของ Pendragon แต่ละชุดนั้นมีมาตรฐานที่ค่อนข้างสูงครับ เพราะโดยปกติวงนีโอ-พร๊อกจะถูกมองว่าทำอัลบั้มออกมาค่อนข้างจำเจและน่าเบื่อ แต่ไม่ใช่กับ Pendragon แน่นอน ซึ่งสำหรับอัลบั้ม Pure ชุดนี้ทางวงก็ทำออกมาได้มาตรฐานดี และอาจจะกว่าชุดก่อนๆอีกหลายชุดด้วยซ้ำไปครับ เสียงวิจารณ์จากสื่อต่างๆก็ออกมาในแง่บวกซะมาก ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วคิดว่าอัลบั้มเป็นอัลบั้มที่น่าฟังมากๆชุดนึงประจำปีนี้เลยทีเดียวครับ 

---