Agalloch – The White (Ep, 2008)

Written by Lilium
Rating :

Track listing

1. "The Isle of Summer" – 3:58
2. "Birch Black" – 2:40
3. "Hollow Stone" – 4:15
4. "Pantheist" – 7:17
5. "Birch White" – 3:44
6. "Sowilo Rune" – 5:40
7. "Summerisle Reprise" – 4:55

Members:

John Haughm - Vocals, Guitar
Don Anderson - Guitar
Jason William Walton - Bass
Aesop Dekker - Drums

Review:

ไม่รู้จะเรียกแนวดนตรีของวงนี้ว่าอย่างไรดี ที่แน่ๆรากฐานของพวกเขาน่าจะมาจาก Doom/Black Metal กลุ่มหัวก้าวหน้า ที่หลงใหลในกลิ่นอายของดนตรี Progressive, Folk, Ambient และ Atmospheric จนสามารถสร้างซาวนด์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองขึ้นมาได้ ซึ่งในแต่ละอัลบั้มก็จะมีรายละเอียดดนตรีที่แตกต่างกันออกไป แต่ยังคงอยู่ในรากฐานเดียวกันอยู่

สำหรับอัลบั้มนี้คืออีพีชิ้นล่าสุดของวงที่เพิ่งออกเมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์นี้ (ทำออกมาแค่ 2000 แผ่นเท่านั้น) ซึ่งทางวงเลือกที่จะถ่ายทอดอารมณ์ออกมาเป็นเพลงบรรเลงแนว Neo-Folk/Dark Folk/Ambient ที่สะอาดสะอ้านและเยือกเย็นโดยไม่ใส่ความเป็นร๊อคหรือเมตัลเข้าไปในดนตรีเลยครับ

เปิดอัลบั้มด้วย The Isle of Summer ที่ขึ้นต้นด้วยเสียงเด็กๆร้องเพลงเล่นกันอย่างมีความสุข ก่อนจะตามมาด้วยเสียงอคูสติกกีตาร์สะอาดสะอ้านที่ให้ความรู้สึกอบอุ่น แทรกด้วยเสียงกีตาร์ไฟฟ้าแตกพร่าเล็กน้อย แค่เพลงแรกก็ชวนเคลิบเคลิ้มแล้วครับ ต่อด้วย Birch Black ที่ให้อารมณ์โฟล์คไวกิ้งตามสไตล์สแกนดิเนเวียนมากเป็นพิเศษ เสียงกลองพื้นเมืองฟังแล้วชวนฮึกเหิมดีครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าวงนี้เป็นวงอเมริกัน โดยรวม 2 เพลงแรกนี้ยังค่อนข้างสดใสอยู่ครับ ตามมาติดๆด้วย Hollow Stone ที่เป็นดาร์คแอมเบียนท์เต็มตัว บรรยากาศเริ่มหดหู่แล้วครับ ให้อารมณ์เหมือนอยู่ในป่าหิมะที่เยือกเย็นและมืดมน ฟังแล้วหนาวเย๊นยะเยือกไปถึงกระดูกจริงๆ ทางด้าน Pantheist แทร๊คที่มีความยาวที่สุดในอัลบั้ม (7.17 นาที) ฟังแล้วเหมือนกับหยิบส่วนประกอบจาก 3 เพลงแรกมาผสมกันอย่างละนิดละหน่อย กลายเป็นดาร์คโฟล์ค ที่อคูสติกกีตาร์บรรเลงอย่างหมองเศร้า ปูพื้นด้วยเสียงคีย์บอร์ดแบบดาร์คแอมเบียนท์ มีเสียงกลองพิ้นเมืองให้จังหวะประกอบ แทรกด้วยเสียงร้องประสานที่ให้อารมณ์แบบไวกิ้ง (แต่ฟังดูเศร้าๆยังไงชอบกล) เพลงนี้เป็นแทร๊คเด็ดประจำอัลบั้มได้เลยครับ แต่ก่อนจะจมดิ่งไปกับความหดหู่มากกว่านี้ ทางวงจึงส่ง Birch White เพลงโฟล์คใสสะอาดมาคั่นกลาง อคูสติกกีตาร์ตีคอร์ดกันสนุกๆ เคล้าเสียงร้องบ่นไปเรื่อยๆของ John Haughm น่าจะเป้นเพลงเดียวในอัลบั้มที่มีเนื้อร้องนะครับ ซึ่งก็ตามติดด้วย Sowilo Rune ที่สุดแสนจะละเอียดอ่อน อคูสติกกีตาร์ตีคอร์ดไปเรื่อยๆพร้อมกับเสียงเปียโนที่เล่นได้เพราะมากๆครับ เป็นอีกเพลงที่ฟังได้สบายๆเหมือนนั่งดูหิมะนุ่มๆโปรยลงมาช้าๆ แต่ยังมีแสงแดดอยู่ ปิดท้ายด้วย Summerisle Reprise เพลงบรรเลงเปียโนเพราะๆ ให้บรรยากาศเงียบเหงา แต่ก็เป็นการปิดอัลบั้มที่สงบเยือกเย็นดีครับ

ถึงจะเป็นแค่อีพีแต่ทางวงทำออกมาอย่างตั้งใจจริงๆครับ ดนตรีในอัลบั้มนี้เรียบง่ายมากแต่ฟังดูเหนือชั้น อีกทั้งยังฟังดูสดใสกว่าอีพีหรืออัลบั้มเต็มชุดก่อนๆของวงอีกด้วย เพียงแค่ดนตรีนีโอโฟล์คใสสะอาดปนแอมเบียนท์เล็กน้อย เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณอยากกลับมาฟังอัลบั้มนี้อีกหลายๆครั้งโดยที่ไม่เบื่อเลยครับ เป็นอัลบั้มที่ฟังแล้วมีความสุขครับ