John Cale

Written by Panyarak Poolthup
Transcribed by Kongbei
จากนิตยสาร Starpics (1988)

Slow Dazzle (1975)

อีกครั้งหนึ่งที่ John Cale ได้ร่วมงานกับ Brian Eno ซึ่งมาเล่น Synthesizer ให้ในทุกเพลง แต่เสียงซินธ์ของ Eno ในชุดนี้ไม่ได้โดดเด่นจนออกนอกหน้า อัลบั้มนี้ฟังแล้วเหมือน John จะพยายามเล่นเพลงในสไตล์ของ Beach Boys โดยเฉพาะในเพลง Mr.Wilson ที่ให้บรรยากาศแบบ Beach Boys อย่างเห็นได้ชัด เพียงแต่เสียงร้องของ John เท่านั้นที่คอยดึงไว้มิให้เป็นเพลงของ Beach Boys อย่างเต็มตัว Helen Of Troy ที่ออกตามมาในปีเดียวกัน ก็ยังมี Eno มาช่วยงานอย่างไม่ออกนอกหน้าอยู่ มาเด่นจริงๆก็ในอัลบั้ม Caribbean Sunset (1984) ซึ่งเสียงดนตรีในอัลบั้มชุดนี้ฟังแล้วช่างคล้ายเสียงดนตรีในอัลบั้ม Heroes (1977)
ของ David Bowie ซึ่งมี Eno มาเล่นซินธ์ให้เสียเหลือเกิน โดยเฉพาะในเพลง Hungry For Love ซึ่งมีเพียงเสียงร้องของ John เท่านั้นที่บ่งบอกว่าไม่ใช่เพลงจากอัลบั้ม Heroes

 หลังจากอัลบั้มรวมเพลงเอก Guts (1977) John ก็ออกอัลบั้มแสดงสด

Music For A New Society (1982) ซึ่งเป็นอัลบั้มที่เครียดที่สุดของ John Cale ผู้ที่เห็นชื่ออัลบั้ม Music For A New Society แล้วอาจจะนึกว่า John จะหันไปเล่นเพลงร่วมสมัยแต่ New Society ตามความหมายของ John เป็นสังคมในอนาคตที่ยังห่างไกลออกไปเหมือนสังคมยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 3 ที่ทุกสิ่งทุกอย่างมีแต่ความเหงา หงอยและหดหู่ ซึ่งดนตรีและเสียงร้องอันบีบเค้นและเนื้อหาที่โหยหาของ John ก็แสดงออกถึงความเครียดและหดหู่ ผู้ที่เคยฟังแต่อัลบั้มร็อคที่สนุกๆของ John มาพอเจอชุดนี้เข้าคงจะเครียดตามไปด้วย อัลบั้มชุดนี้ไม่เหมาะสำหรับฟังติดต่อกันตลอดทั้งแผ่น แต่หากกำลังคิดว่าตนกำลังมีความสนุกสนานมากเกินไป และอยากสัมผัสงานที่เครียดๆบ้างก็น่าจะหาอัลบั้มชุดนี้มาฟังดู (ในอัลบั้ม Comes Alive มีการนำเพลงจากอัลบั้มสุดเครียดนี้ไปเล่นเพียงเพลงเดียว โดยนำไปปรับแต่งให้ออกไปทางร็อคหนักๆ) อัลบั้มนี้ปิดท้ายด้วย Rise, Sam and Rimsky Korsakov ซึ่งร้องนำโดย Rise Cale และเป็นเพลงที่ผ่อนคลายและน่าฟังที่สุดเพราะเป็นการร้องประกอบเสียงดนตรี Classic ของ Rimsky Korsakov ที่เล่นเป็น Background มีอีกเพลงคือ Damn Life ซึ่งชื่อก็บอกอยู่ว่าเพลงนี้คงไม่น่าอภิรมย์นัก เพลงนี้เล่นเครียดทั้งเพลง แต่มาผ่อนคลายตอนกลางเพลงที่เป็นกรเดี่ยวเปียโนตามจังหวะเพลง Fur Elise 

อัลบั้ม Artificial Intelligence (1985)

ซึ่งดูจากปกแล้วอาจจะนึกว่า John จะเล่นเพลงพวก Electronic Rock แต่เมื่อฟังแล้วก็เป็นเพลงร็อคธรรมดาที่เน้นจังหวะกระฉึกกระฉักและดนตรีซับซ้อนในแทบทุกเพลง ในอัลบั้มนี้มีเพลงที่
น่าสนใจอยู่ 2 เพลงคือ Chinese Takea Way (Hong Kong 1977) ดูจากชื่อเพลงแล้วเหมือนเป็นเพลงจีน แต่จริงๆแล้วเป็นเพลงบรรเลงที่นำท่อนดนตรี Classic หลายๆท่อนมาผสมผสานกัน โดยมีการเปลี่ยนแปลงและดัดแปลงจังหวะจนกลายเป็นเพลงบรรเลงที่ฟังดูแปลกหูอีกเพลงคือ Black Rose ที่หันไปเล่นเพลงนุ่มหูและการร้องเสียงที่นุ่มหูของ John แบบในอัลบั้ม Paris 1919 แต่เพลงที่น่าจะติดหูง่ายที่สุดน่าจะเป็น
Satellite Walk ซึ่งแม้จะมีจังหวะกระฉึกกระฉัก เหมือนเพลงอื่นๆแต่ก็เล่นได้สนุกสนานและเต็มไปด้วยเมโลดี้อันแสนไพเราะเพลงนี้ John อาจจะต้องการทำให้เป็นเพลงเต้นรำ แต่ถ้าใครเอาไปเต้นก็คงขาขวิดกันจนหกคะเมนเป็นแน่

---