Philip Glass ผู้สร้างความไพเราะจากวังวนของการย้ำตัวโน๊ตน้อยตัว
Written by Panyarak Poolthup Transcribed by Polotoon จากนิตยสาร Starpics ปี 1988 หลังจากได้กล่าวถึงความเป็นมาของ Philip Glass อย่างคร่าวๆไปแล้ว คราวนี้ก็มาถึงผลงานของเขา
1. Music With Changing Parts (1972)
2. Solo Music (1972)
3. Music In Similar Motion / Music In Fifths (1973)
ผลงานชุด Music In Twelve Parts นี้คัดเลือกมาอัดแผ่นเสียงเพียง 2 Parts เท่านั้น เนื่องจากตอนนั้นชื่อเสียงของ Glass ยังไม่ขลังพอ และ Glass ยังไม่บ้าพอที่จะทำ LP ที่มีถึง 3-4 แผ่นอย่างในยุคหลังๆ
5. North Star (1977)
ชุดนี้เป็นเพลงบรรเลงสั้นๆ บางเพลงมีเสียงร้องภาษาประหลาดๆ เพลงต่างๆ ในชุดนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นเพลงประกอยบหนังสารคดีเรื่อง Mark Di Suvero, Sculptor ซึ่งหลายเพลงในชุดนี้ตั้งชื่อตามผลงานศิลปะของ Di Suvero ซึ่งปรากฏในหนัง
Robert Wilson เป็นผู้สร้างภาพ ดนตรีบรรเลงโดย The Philip Glass Ensemble ความยาวของอุปรากร 4 Acts งานประพันธ์ใช้เวลาเกือบตลอดปี 1975 โดย Wilson เป็นผู้วาดภาพให้ Glass แต่งดนตรีประกอบซึ่งทั้งสองได้ช่วยกันออกแบบจนเป็นอุปรากรที่สมบูรณ์
ผู้ที่ได้ฟังผลงานของ Glass ชุดนี้ (รวมทั้งผู้เขียน) อาจนึกว่าแผ่นเสียงตกร่อง เนื่องจากมีท่อนร้องหลายท่อนที่ร้องซ้ำๆ กันหลายเที่ยว เมื่อฟังดีๆ จึงจะรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในดนตรี และเมื่อถึงจุดนี้ ผู้ฟังจะได้เพลิดเพลินกับดนตรีที่ฟังดูไพเราะติดหู และจะล่องลอยไปกับโลกของเสียงเพลงใหม่ๆที่ผู้ประพันธ์ได้สร้างขึ้น ซึ่ง Glass ตั้งใจที่จะทำดนตรีเกี่ยวกับโครงสร้างของดนตรีเช่นเดียวกับชุด Music In Twelve Parts ซึ่งพัฒนาขึ้นและดูมีคุณค่ามากขึ้นทั้งด้านสีสัน และด้านมิติของเสียงเพลง
ดนตรีในชุดนี้ต่างกับ Einstein On The Beach ตรงที่ Satyagraha ถูกประพันธ์ขึ้นสำหรับวงที่ใหญ่กว่า The Philip Glass Ensemble หรืออีกนัยหนึ่งสำหรับวงออร์เคสตรา อย่างไรก็ดี เสียงที่ออกมาก็ไม่ได้ต่างไปจากการบรรเลงโดยวงของเขาเท่าไหร่ เนื่องจากเขาประพันธ์ดนตรีในชุดนี้โดยมีจุดมุ่งหมายที่จะให้วงออร์เคสตราเลียนเสียงออร์แกน ซึ่งเป็นความคิดที่สวนทางกับผู้ประพันธ์คนอื่นที่แต่งเพลงออร์เคสตราโดยใช้ออร์แกน
ดนตรีประกอบภาพยนตร์ของ Francis Ford Coppola และ George Lucas ซึ่งฟังดูค่อนข้างจะแหวกแนวของ Glass ไปบ้าง เพลงที่เด่นและไพเราะที่สุดในชุดนี้คือ Runaway Horses
13. Songs From Liquid Days (1986)
ผลงานชุดแรกของ Glass ที่เป็นเพลงมากกว่าดนตรี ผลงานชุดนี้เริ่มต้นขึ้นด้วยการขอร้องให้ David Byrne จากวง Talking Heads ซึ่งเคยร่วมงานกับ Glass ใน LP เดี่ยวของ Byrne ในชุด Music From The Knee Play แต่งเนื้อร้องให้เพื่อที่ Glass จะได้ใส่ดนตรีทีหลัง ซึ่งเขาพบว่ามันไม่เพียงพอที่จะทำออกมาเป็น LP เสียเลย เขาจึงไปขอให้ Paul Simon, Suzanne Vega และ Laurie Anderson มาช่วยแต่งเนื้อร้องด้วย ซึ่งแต่ละคนก็มีสไตล์เฉพาะตัวในการแต่งเนื้อร้องที่สัมผัสกันเหมือนบทกวี
เพลงทั้งหมดในแผ่นนี้เป็นวัฏจักรที่เป็นการมองสะท้อนภาพของธรรมชาติไปจนถึงภาพที่คลาสสิค/โรแมนติค ช่วงที่ยากที่สุดในการทำ LP ชุดนี้กลับไปตกอยู่ที่การเลือกสรรนักร้องมาร้องในแต่ละเพลง Glass และผู้ร่วมงานที่เขาเชื่อใจมานานแสนนานคือ Michael Riesman และ Kurt Munkacsi จึงออกควานหานักร้องฝีมือดีที่สามารถสอดใส่บุคลิกภาพส่วนตัวเข้าไปในบทเพลงเพื่อให้เพลงของเขาสื่อความหมายออกมา ได้ดียิ่งขึ้น สำหรับคนไทยแล้วนักร้องที่ Glass เลือกสรรมาจะมีที่รู้จักกันอยู่เพียงคนเดียวคือ Linda Ronstadt แต่ Linda เมื่อมาร้องเพลงของ Glass แล้วย่อมไม่ใช่ Linda ที่ร้องเพลง You're No Good ที่เรารู้จักกันดี เพราะเพลง Forgetting และ Freezing ที่เธอร้องนั้น เธอได้ใส่อารมณ์เข้าไปอย่างเต็มเปี่ยมจนเพลงของ Glass อยู่ในระดับที่เรียกว่าไร้เทียมทานจริงๆ
Philip Glass - Part II (Panyarak) 
