Opeth - Watershed (2008)

Written by Lilium
วันที่  27 เมษายน 2551
Rating : 

Track Listings

All songs written by Mikael Åkerfeldt except where noted:
1. Coil
2. Heir Apparent
3. The Lotus Eater
4. Burden
5. Porcelain Heart (Åkerfeldt, Åkesson)
6. Hessian Peel
7. Hex Omega

Line-up/Musicians 

- Mikael Åkerfeldt / vocals, guitars, production
- Fredrik Åkesson / guitars
- Martin Mendez / bass
- Martin Axenrot / drums, percussion
- Per Wiberg / keyboards
- Nathalie Lorichs / guest vocals on 'Coil'

เป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วนะครับสำหรับทุกครั้งที่จะมีอัลบั้มออกใหม่ แผ่นโปรโมก็มักจะหลุดและถูกนำมาเผยแพร่ให้ขโมยฟังกันในอินเตอร์เน็ตอยู่เสมอ ซึ่งปัญหานี้ก็คงจะแก้กันลำบากแล้วล่ะครับ เพราะฉะนั้นเหล่านักฟังทั้งหลายที่ไปโหลดเพลงจากตามที่ต่างๆมาก็ขอให้ฟังเพื่อเป็นตัวอย่าง และอย่าลืมอุดหนุนของจริงกันด้วยนะครับ

สำหรับอัลบั้ม Watershed นี้ก็ได้หลุดออกมาให้ได้ฟังก่อนวันวางแผงถึง 2 เดือนด้วยกัน ซึ่งก็แน่นอนครับ ผลงานชิ้นนี้ก็้ยังคงยอดเยี่ยมตามมาตรฐานของวงตามเคย และอาจจะฟังดูลงตัวขึ้นกว่าอัลบั้มก่อนๆขึ้นด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นคงได้เสียสตางค์กันแน่นอนสำหรับอัลบั้มนี้ครับ

อัลบั้มนี้เปิดตัวด้วย Coil ซึ่งเป็นเพลงอคูสติกที่งดงาม หมองเศร้าตามแบบฉบับที่วงชอบทำบ่อยๆ เพิ่มความงดงามด้วยเสียงร้องของนักร้องสาว Nathalie Lorichs ซึ่งแปลกตรงที่ว่าทางวงไม่ค่อยจะเอาเพลงแบบนี้มาใช้เปิดอัลบั้ม แต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบครับ ก่อนจะมาเริ่มต้นกันอย่างเข้มข้นจริงๆกับ Heir Apparent ที่ขึ้นต้นด้วยริฟฟ์หนักหน่วงเชื่องช้าราวกับดูม ตัวเพลงค่อนข้างหนักหน่วงทีเดียวครับ สำหรับมือกลองคนใหม่ (แต่หน้าเก่า) อย่าง Martin Axenrot นั้นได้โชว์ความสามารถออกมาในเพลงนี้เลย เพิ่มความหนักหน่วงซับซ้อนในบทเพลงได้มากเลยครับ ท่อนผ่อนกลางเพลงมีโซโล่กีตาร์แบบสไลด์เล็กน้อย ทางด้านเสียงร้องในเพลงนี้เป็นการสำรอกเต็มๆไม่มีเสียงคลีนครับ ต่อเนื่องด้วย The Lotus Eater ที่หนักหน่วงรุนแรงพอๆกับเพลงที่แล้ว (ความยาวเท่ากันเป๊ะเลยด้วย) แต่เพลงนี้จะมีเสียงร้องคลีนด้วย แถมกลองยังมีบลาสต์บีตเล็กๆอีกตังหาก และเราสามารถได้ยินเสียงเมลโลตรอนฝีมือ Per Wiberg ได้อย่างชัดเจนในเพลงนี้ครับ (ท่อนบรรเลงตอนกลางๆค่อนไปทางท้ายเพลงยังมีการเหยาะแจ๊สเข้ามานิดๆด้วย) เรียกได้ว่าลงตัวและครบเครื่องจริงๆครับ ก่อนจะตามมาด้วยเพลงโปรดของผมประจำอัลบั้มนี้นั่นคือ Burden ครับ เพลงนี้เป็นเพลงช้าสุดหมองเศร้าที่เสียงเมลโลตรอนตลบอบอวลไปหมด เมโลดี้ร้องเพลงนี้เพราะมากครับ แถมมีโซโล่คีย์บอร์ดเลียนเสียงออร์แกนอีกตังหาก โซโล่กีตาร์ก็หวานซึ้ง แฟนๆโปรเกรสสีฟร๊อคถูกใจแน่ๆครับ ฟังแล้วอยากฟังอีกหลายๆรอบ (น่าจะเป็นเพลงช้าที่ดีที่สุดเท่าที่วงนี้เคยทำมาเลยครับ) ขณะที่ซิงเกิ้ลของอัลบั้มนี้อย่าง Porcelian Heart นั้นฟังแล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงตัดเป็นซิงเกิ้ล ไม่ใช่ว่าเพลงนี้ไม่ดีนะครับ กลับกันเพลงนี้มันซับซ้อนเอาการเลยล่ะ (เพียงแต่มันไม่ติดหูง่ายอย่างที่ควรจะเป้นซิงเกิ้ลเท่านั้นเอง อาจจะเพราะมันไม่มีเสียงสำรอกก็ได้ครับ) ดนตรีเป็นการผสมผสานที่ดีระหว่างความนุ่มนวลแบบอคูสติกและความหนักหน่วงแบบโปรเกรสสีฟเมตัล น่าฟังตามมาตรฐานของวงครับ ต่อด้วยเพลงที่ยาวที่สุดในอัลบั้มอย่าง Hessian Peel ที่ขึ้นต้นแบบนุ่มๆสวยๆอีกแล้ว ไปแบบช้้้าๆเนิบๆเน้นบรรยากาศ มีเสียงเครื่องสายด้วยครับ เพราะมากๆ ก่อนที่ตอนกลางๆเพลงจะเปลี่ยนกลายเป็นโปรเกรสสีฟเดธที่เกรี้ยวกราดรุนแรง อัดกันมันส์จนจบเพลงเลยครับ ปิดท้ายด้วย Hex Omega ที่ขึ้นต้นอย่างหนักหน่วง มีเสียงเมลโลตรอนเพิ่มความโดดเด่น เพลงนี้เป็นเพลงที่ร้องน้อย และเน้นภาคดนตรีที่เข้มข้นเป็นหลัก ริฟฟ์สวยงามดุดันทีเดียว (ติดกลิ่นภารตะนิดๆ) ปิดอัลบั้มได้อย่างสมบูรณ์แบบครับ

ไร้ที่ติครับอัลบั้มนี้ ไร้ที่ติจริงๆ ฟังตรงใหนก็ดีไปหมดเลย เป็นกาารบรรจบกันพอดีๆของความหนักหน่วงรุนแรงและความงดงามนุ่มนวลภายใต้บรรยากาศอันมืดมน แสดงให้เห็นถึงความคงเส้นคงคงวาในการทำเพลงของวงครับ (เผลอๆจะดีขึ้นกว่าชุดก่อนๆอีก) เป้นงานที่ห้ามพลาดอย่างแท้จริงครับ ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมถึงหยุดรักวงนี้ไม่ได้เสียที