Thai Progressive Rock Community

คิดเล่นๆกันว่าจะมีแนวทางอย่างไรบ้าง

ไม่สามารถซื้อได้อีกต่อไป เพราะไม่มีเงินเหลือพอให้ซื้อได้อีก (ไม่พอจะกินแล้ววันๆ)
เบื่อซื้อแล้ว โหลดมาฟังแล้วลบทิ้งดีกว่า (ปลงแล้ว)
เบื่อ format ที่เปลี่ยนไปเรื่อย ไม่อยากตามอีกต่อไป (ปลงเหมือนกัน)
ซื้อแนวที่ชอบ จนไม่มีให้ซื้ออีกแล้ว (เป็นไปได้ไหมนะ)
หูหนวก ไม่รู้จะซื้อไปทำไมอีก (สมมุตินะสมมุติ)

ขำๆนะครับ  :D

เหลือ 3 ข้อนี้

ไม่สามารถซื้อได้อีก เพราะไม่มีเวลาฟัง

ไม่มีเวลาเพราะ
1.เวลาคุณนายอยู่ก็ต้องฟังเพลงอย่างกระมิดกระเมี้ยน
2. เปิดเพลงในรถก็ต้องปรับความดังให้ "เหมาะสม" ควรดังระดับให้มดฟัง แต่คนไม่ได้ิยิน สุดท้ายเลยไม่ฟังมันซะเลย
3. เปิดเพลงในออฟฟิศก็ต้องสวมหูฟัง ซึ่งอาจทำให้หูหนวกได้
4. เปิดเพลงในออฟฟิศ ต้องระวังโต๊ะข้างๆ ซึ่งกำลังเปิดสาวสาวสาวอยู่ (หรืออะไรที่มันใหม่กว่านั้นน่ะ เก็ตนะ)

ยังไม่รู้ว่าจะถึงจุดจบเมื่อไร แต่อยากสะสมของดี ๆ ไว้ฟังและไว้ดูเล่นเพลิน ๆ เท่าที่กำลังทรัพย์จะอำนวยครับ

คารวะ 1 ไห

เปิดเพลงในห้อง แล้วโดนเพื่อนๆในห้องด่าให้เปลี่ยน ถือเป็นจุดจบไหมครับ

ข้ออื่นไม่กลัวครับ format จะเปลี่ยนไปยังไงก็ไม่สนครับ แบบไหนก็ได้ขอให้หามาฟังได้ก็โอเค
ส่วนโหลดไม่ต้องพูดถึง ไม่ค่อยนิยมครับ
หูหนวก กรณีนี้ยอมจำนนครับ ร่างกายไม่อำนวยก็ต้องทำใจ อาจจะนั่งมองปก อ่านรายละเอียดแทน
กลัวเรื่องเดียวครับ ไม่มีเงินพอจะซื้อ เพราะแค่หาเงินมาเติมน้ำมันรถก็กระอักเลือดแล้วครับ :P

มีแต่ความตายเท่านั้นที่จะสามารถเป็นจุดจบการฟังเพลงของผมได้........

- กลัว format จะเปลี่ยน แต่คงมาสุดทางแล้วล่ะ เห็นโหลดเอาอย่างเดียว

- ที่เหลือก็เรื่อยๆ

ยังไม่เคยมองไปถึงจุดจบครับ แต่กำลังเชื่อมต่อไปดินแดนที่ยังไม่เคยเข้าไปทีละนิดๆ

สำหรับผม เส้นทางการฟังเพลงเพิ่งจะเริ่มเท่านั้น แถมยังได้เปิดหูเปิดตาโลกทัศน์กว้างขึ้นไปเรื่อยๆ

ทำท่าจะบานปลายแล้วด้วยครับ ไหนจะแนวเพลงมากมายที่หาเอามาฟัง กับสตางค์ที่เอาไปซื้อแผ่น

 ;D 555

+1 ครับ แต่ไม่แน่นะครับเราอาจได้ฟังเพลงอย่าง Sigur Ros บนสวรรค์ก็ได้ (เข้ากันมาก) หรืออาจได้ฟังพวก Death Metal ในนรกด้วย 555+

+1 kraff

ถึงหูหนวก ก็เอาแผ่นมา"ดม" และ"ดู" เล่นๆต่อครับ

ผมจะไม่ฟัง Sigur Ros บนสวรรค์อย่างแน่นอนครับ แต่ผมอยากฟังเพลง Soft Rain of April ของ A-Ha มากกว่า (ผมอยากให้สวรรค์ของผมมีฝนตกปรอยๆตลอดเวลาครับ  :D)

เป็นเพลงโปรดของผมเหมือนกันนะนี่

แล้วต้องต่อด้วย Manhattan Skyline ครับ  ;)

อ่า.....โดน a-ha เข้าแล้วใช่มั๊ยครับ  ;D   

Soft Rain of April, Mahattan Skyline สุดยอดจริงๆครับ แถม Hunting High & Low แบบ Remix อีกเพลงที่ผมยกให้เป็นสุดยอดเพลงอีกเพลงครับ  :D

a-ha 2 ชุดแรกนี่ ฟังทีไรนึกถึงตอนวัยรุ่นสมัยม.ต้นทุกที ไพเราะจริงๆ  :)

ถูกต้องครับ เพลงเพราะมากจริงๆ (2 เพลงที่ว่านี่ผมฟังทีไรขนลุกทุกทีครับ) ฟังแล้วนึกถึง Blackfield ในเวอร์ชั่นซินธ์ป๊อปจริงๆครับ

...So I read to myself:
A chance of a lifetime to see new horizons
On the front page
A black and white picture
Of Manhattan Skyline...........

+1 สำหรับ Hunting High and Low

ของผมนึกถึงตอนมอปลายครับ  :D

ว่าแต่ชุดแรกน่ะ ผมฟังยังไงก็ชอบ Hunting High and Low แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมใครๆ พากันคลั่ง Take on Me ทุกวันนี้ก็ยังไม่เก็ตน่ะ

ถ้าชอบเพลงช้ายุคแรกๆของ a-ha อย่าลืมหาเพลง Stay on these roads มาฟังด้วยนะครับ เพราะแบบสดใสกว่านิดๆ  :D

กลายเป็นกระทู้ a-ha ซะแล้ว ดีใจเจอแฟน a-ha ที่นี่ครับ ชุด hunting high & klow นี่ดีมากๆเหมือนกัน ผมไม่ค่อยสนใจ take on me หรอกครับ ผมสนใจเพลงอย่าง the blue sky, living a boy's adventure tale โดยเฉพาะเพลงหลังนี่สุดยอดมากๆ เพลงอื่นๆที่เหลือก็ไม่ธรรมดา เพียงแต่ชุดนี้ production ค่อนข้างหยาบไปหน่อยไม่เหมือนอัลบั้มสองที่เนี๊ยบสุดๆ

Take on me ดังเพราะ MV ล้วนๆครับ ผมยังชอบดูเลย ดูแล้วดูอีก มันสนุกจริงๆครับ  :D

จะว่าไปนั่นเป็น A-ha ชุดสุดท้ายที่ผมซื้อเป็นเทปลิขสิทธิ์ หลังจากนั้นมาความมืดก็เริ่มเข้าครอบงำ...

ใช่ครับ โดยเฉพาะชุด Memorial Beach นี่หม่นหมองเอาการเลยทีเดียว สลัดคราบวงป๊อปไปเลย

+1

เท่าที่ฟังมาประมาณ 4 อัลบั้ม ผมคิดว่าอัลบั้ม Scoundrel Days ลงตัวและไพเราะโดนใจผมที่สุดครับ ฟังแล้วเหงาๆดี

ใช่ครับ เป็นอัลบั้มที่ผมชอบที่สุดของ a-ha เช่นกัน ลงตัวฟังต่อเนื่องได้ทั้งอัลบั้ม อย่าง 3 เพลงแรกที่ออกร๊อคๆ (Scoundrel days, Swing of things, I've ben losing you) นี่ทำได้เยี่ยมและกลมกลืนมาก เพลงอย่าง October นี่ฟังแล้วเหมือนได้กลิ่นทะเลและชายหาดโชยมาเลย ส่วน Manhattan Skyline, Soft rains of april ไม่ต้องบรรยายแล้ว

พยายามเก็บงานของ John Zorn ให้ครบก่อนดีก่า...

+100

เป็นเอ็มวีที่สั่นสะเทือนวงการเลยครับ
เหมือนงานศิลปะชิ้นเยี่ยม

ต่อมาไดร์ สเตรทส์ พัฒนาต่อในเอ็มวี เพลงพี่น้องฆ่ากัน-Brothers in Arms
เอ็มวีของเพลงนี้ ถูกยกย่องในวงการโฆษณามากครับ

แต่เครดิต คงต้องยกให้วงอ่าฮ้า ซึ่งสร้างสรรค์โดย Steve Barron ด้วยเทคนิคการวาดการ์ตูนแบบ rotoscoping คือการวาดบนแผ่นใสสะท้อนภาพจากกล้องฉาย ทีละเฟรมๆ อันนี้คิดมาตั้งแต่ปี 1915 แล้ว


อ้าว.. สรุปแล้วครัฟว่า
ไม่มีจุดจบของนักสะสมชาว ThaiProg !

ผมมาคิดต่อว่า ถ้าไม่อยู่แล้ว จะให้ครอบครัวหรือญาติทำยังไงกับสื่อเพลงทั้งหลายที่มีอยู่ดี อันนี้คิดไม่ตกจริงๆ  :D

ผมคิดไว้สองแบบครับ ยัดใส่โลงไปด้วยหรือไม่ก็บริจาคให้เป็นความรู้ต่อคนรุ่นหลังครับ  :D

ที่บ้านและคนรู้จักของผมไม่มีใครสนใจและเห็นคุณค่าของงานดนตรีที่ผมซื้อมาเก็บเลยครับ บางคนตีค่าต่ำกว่างานเพลงจากค่ายวัยรุ่นบ้านเราด้วยซ้ำไป
น่าเป็นห่วง collection เล็กๆของผมเหมือนพี่ๆเช่นกัน

1. ทำพินัยกรรมมอบให้ thaiprog.net ไปบริจาคแด่เพื่อนสมาชิกที่ต้องการ
2. ให้ผู้จัดการมรดกเปิดประมูลใน ebay หาเงินมาทำสาธารณกุศล ตั้งกองทุน โำพรเกรสซีฟร็อคเพื่อน้องผู้ขาดแคลนเสียงดนตรี

 :D

o น้องใหม่ครับ o
manhattan skyline เหมือนกัน

ผมว่าจุดจบของนักสะสมจะไม่มีวันจบ ถ้าหากมาเล่นเวปนี้ครับ
เพราะพี่ๆน้องๆแนะนำงานดีๆใหม่ๆแปลกๆให้ได้ลองฟังอยู่เสมอ  ;D

สวัสดีตอนเย็นครับ     ผมมีความคิดเช่นเดียวกับคุณ  tron   ตอบเมื่อ  12  กย.2008 เวลา 11:31:08pm   แต่ของผมอาจจะต้องใส่เพิ่มอีก  1  โลง หรืออีกหลายโลงเพราะผมมีภาระอีก  2  อย่าง คือ  หนัง  ( ซึ่งในอนาคตมันคือสมบัติของชมรมคนรักหนังเก่าที่ผมเป็นประธานอยู่ )  และ หนังสือต่างๆที่ผมเก็บสะสมเอาไว้ ( ที่เก็บเพราะความเป็นหนอนหนังสือ )  และถ้าหากจะเป็นการบริจาคก็คงจะต้องดูรายละเอียดอย่างลึกซึ้งว่าคนหรือองค์กร  ,  หน่วยงาน ต่างๆ นั้น   "  เป็นคอเดียวกัน  "  กับเราอย่างแท้จริงและนำสิ่งที่เราบริจาคไปใช้ประโยชน์เพื่อสาธารณะอย่างแท้จริง   แต่ลึกๆแล้วอยากอยู่เป็นอมตะครับเพื่อจะได้ดูแลเอง ตลอดไป

ไม่มีคำว่าจุดจบครับสำหรับคำว่าสะสม

น่าจะถึงจุดจบของกระเป๋าสตางค์ของนักสะสมก่อนน่ะครับ  ;D ;D ;D

มีใครในเว็ปนี้ถึงจุดจบของการซื้อสะสมแผ่นหรือยัง  ผมพึ่งเห็นกระทู้นี้ยังสงสัยอยู่มีใครบ้างที่เลิกเก็บของสะสมกันบ้าง

สวัสดีครับ ของผมทั้งแผ่น หนัง+เพลง และหนังสือต่างๆ นับวันจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ต้องวางแผนหาที่เก็บไปเรื่อยๆ :)

ถึงแม้แม่และภรรยาจะบ่นเสมอว่าแผ่นเสียงเต็มบ้านแล้ว แต่ผมก็จะสะสมต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ...
สู้ต่อไป ทาเคชิ :D

คนตั้งกระทู้ถามกันมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 2008 จนถึงทุกวันนี้ยังไม่เห็นมีใครเลิกซื้อ ซ๊อฟท์แวร์ กันซักกะคนเดียว ?!?!?!  :o

ถ้าซอฟต์แวร์หมายถึงแผ่นเสียง ซีดี หรือสื่ออะไรที่จับต้องได้แล้วล่ะก็ ผมคิดว่าท่าน "จอมยุทธ์ไร้สำนัก" คงจะเลิกซื้อไปแล้วนะครับพี่

สะสมฮาร์ดดิสก์ ก็เป็นทุกข์ไม่น้อยครับ
ยิ่ง ไม่มี ให้สะสม ยิ่งทุกข์มหาศาลเลย
จะลบ ของเก่า(ไฟล์) ก็เสียดาย
ของใหม่มา จะไม่เอา ก็อยาก
สุดท้าย ถ้าฮาร์ดดิสก์ เขาเลิกผลิตมั่ง
ผมจะทำอย่างไร.....ดี

เป็นเรื่องธรรมดาของเทคโนโลยี่ "เก่าไปใหม่มา"  ฮาร์ดดีสก์ก็มีวันตายจาก  แต่ต้องมีสิ่งอื่นมาทดแทนเป็นเรื่องของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีครับ
ใครจะมาคิดว่าวันหนึ่งโลกจะอยู่ในมือเราได้แค่ใช้ไอแพคเท่านั้น  ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกก็อยู่ในมือเราแล้ว

ผมยังลุ่มหลงแผ่นมีปกมีซองมีกล่องให้ดู+ลูบคลำ+จับต้อง+ซุกไซ้...เอ๊ย ไม่ใช่ เพ่งดู ครับ :D

ความสุขทางใจ... ประเมินค่าไม่ได้ครับ :D

ถถถถถถูกต้อง...นะคร๊าบบบ....(เลียนแบบรายการยอดฮิต) :D

สงสัยจังลูบคลำ ซุกไซ้ พวกแผ่นหรือเปล่า  ในชีวิตที่ผมสะสมแผ่นมาไม่เคยลูบคลำเลย  จะลูบคลำกับของสะสมอย่างอื่นมากกว่า

บางครั้งแผ่นเสียงที่มีอยู่ แค่หยิบมาลูบ ๆ คลำ ๆ เช็ดถูฝุ่นที่จับซองพลาสติกออก พลิกปกไปมา ดึงแผ่นเสียงออกมาจากซองเพื่อตรวจดู หรือแค่ดูรูปหน้าปกโดยที่ไม่ได้เอาไปเล่นเลย ก็มีความสุขแล้วครับ

จริง..
ทุกวันนี้ มี"ซีดี" หลายแผ่น
ที่หยิบมาดูเฉยๆ ก็ตื้อตื้นเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอก
แปลกจริงๆ

สงสัยท่านเลขาผีต้องไปหาหมอตรวจอาการดูแล้วมีว่าก้อนอะไรมาจุกอก   ถ้ายังไงลองให้คุณหมอนักเพลงของเราตรวจภายในดูก่อน

อาจจะเจอทองหลบในกะเขามั่ง
จะได้ไปสอบจอ 100 นิ้ว 555
แนะนำของสะสม ดีๆถูกๆ ให้หน่อย ฮิๆ

โรคที่ท่านเลขาฯเป็นน่าจะรักษายาก  เพราะที่บ้านเล่นสะสมของไว้เยอะ ก็แค่หยิบของสะสมมาดูเฉยๆยังจุกอก นี่ถ้าหากได้ลูบๆคลำๆ
ไม่หัวใจวายตายเหรอ

ผมสะสมแสตมป์ ทั้งเก่า+ใหม่ และตัวซองที่คนส่งมาให้ ด้วยครับ :)

+1000 ครับ สำหรับผมแค่ได้มาครอบครอง= ความสุขก็เกิดขึ้นในใจแล้ว จะมีเวลาดูหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่งค่อยว่ากันทีหลัง :D

ผมว่าน่าจะลบกระทู้นี้ทิ้งไปได้แล้วเพราะหัวเรื่องกระทู้่ว่าไว้ "จุดจบของนักสะสมชาว thaiprog."  แต่ไม่เห็นมีใครมาบอกเลิกสะสมเลยซักคน!
บอกแต่ว่าอยากลูบๆคลำๆกันทั้งนั้น ไม่มีปลงกันเลยครับ

ก็เขายังฟังเพลงกันอยู่นี่ฮะ
เพลงคือกิเลส
จะให้ปลงได้ยังไงล่ะฮะ :D

(http://songgps.com/wp-content/uploads/2010/07/boydnop.gif)

บทเพลงสำหรับเตือนสติ – บอยด์ โกสิยพงษ์, นภ พรชำนิ
อัลบั้ม BOYd-NOP

นั่งมองตัวเองย้อนมาก็ดูแล้วขำดี
นี่ฉันกำลังทำอะไรนะ
เฝ้าคอยทำงานเพื่อจะสนองความต้องการ
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานสักแค่ไหน
จึงไม่ยอมพักไม่ยอมแพ้
ไม่ยอมรับความเที่ยงแท้
ว่าชีวิตของเราก็มีเพียงเท่านี้
เพราะตอนเรากินเราก็กินได้เพียงเท่านี้
เพราะตอนเรานอนเมื่อนอนหลับแล้วก็ลืมทุกที
สิ่งของทุกๆสิ่งไม่ได้เป็นของเราจริง
เมื่อเวลาของเราหมดพอเวลาหมด
เรื่องก็จบกันเรื่องก็จบกันใช่ไหม
บางทีก็ลืมคิดไปที่เราสะสมมา
สุดท้ายจะอยู่กับใครนะ
จะมีอะไรบ้างที่ติดมือติดไม้ไป
เมื่อถึงเวลานั้นไว้
จึงไม่ยอมพักไม่ยอมแพ้
ไม่ยอมรับความเที่ยงแท้
ว่าชีวิตของเราก็มีเพียงเท่านี้
เพราะตอนเรากินเราก็กินได้เพียงเท่านี้
เพราะตอนเรานอนเมื่อนอนหลับแล้วก็ลืมทุกที
สิ่งของทุกๆสิ่งไม่ได้เป็นของเราจริง
เมื่อเวลาของเราหมดพอเวลาหมด
เรื่องก็จบกัน เรื่องก็จบกันใช่ไหม
 
http://www.youtube.com/watch?v=xQJQqdKLyxg

เนื้อเพลงดีมากครับ ผมกำลังคิดถึงเรื่องแบบนี้ทุกวันนี้

...
ผมกับแฟน ไปบริจาคหมดแล้วครับ
ตัวตน-ตัวกู-ของกู
รู้สึกตัวเบาขึ้นเป็นกอง
...
 :D

(เล่าเพื่อเป็นแง่คิดในการปฏิบัติครับ ไม่ใช่มากล่าวอ้างหรือคุยเล่นๆนะจ๊ะ :-*)

ยอมรับว่าแต่ก่อนผมซื้อซีดีไว้มากมายและเคยคิดจะคัดเอาบางแผ่นใส่โลงไปด้วย จนกระทั่งโดนธนูปักที่หัวเข่านี่แหละถึงเริ่มปลงได้

สวัสดีครับ ฟังความเห็นของแต่ละท่านแล้ว ผมคงต้องเร่ง ค้นหาและปั้น ทายาทอสูร ซะแล้ว :D

โดนปักจริงๆเลยเหรอครับพี่สิทธิ์ โดนที่สนามยิงธนูเหรอครับ?

แคุ่มุกตามกระแสเกมส์มาแรงตามนี้ครับ  ;D

http://www.thairath.co.th/content/tech/224956

http://www.compgamer.com/home/2011/12/i-took-an-arrow-in-the-knee

Then I took an arrow in the knee.

โอโฮ...เหล่าเฒ่า ส.ว. ใกล้เข้าโรงตามไม่ทันเลยครับ มุกทันสมัยมาก  :D  :D  :D

ผมไม่ได้เข้าโรงนานแล้ว คั้งแต่มีดูน พี่โป่งก็คงไม่ได้เข้าโรงเร็วๆนี้เหมือนกันนะครับ :D

จุดจบที่แท้จริง คือ เราไม่สามารถหาผู้สืบทอดของสะสมของเราได้ (เมื่อตัวตาย)

+1 ครับ นี่คือสิ่งที่ผมเป็นกังวล :'(

ถ้าเราจะตายแล้วยังมีกังวลแบบนี้ไม่ดีแน่ๆครับ :D

ขอบคุณครับ ผมเตรียมแผนไว้แล้วครับ คือ ถ้าหากหาทายาทอสูรที่มีจิตวิญญาณเดียวกันไม่ได้จริงๆ ผมก็จะสั่งให้ลูกเมีย เอาใส่โลงไปพร้อมกับตัวผมแล้วเผาไปด้วยกัน ถ้า 1 โลงไม่พอก็ซื้อเพิ่มอีกหลายๆโลงจนกว่าจะพอ :)

วัยหนุ่มของผมเพิ่งเริ่มต้น
ยังไม่ได้คิดไปไกลถึงขนาดคร้าบบบ... :D

ให้เป็นสมบัติคนรุ่นหลังดีกว่าครับพี่ หากเขาขายไปถูกๆหรือยังไง คนได้ไปก็ถือว่าเป็นโชคดีก็แล้วกันครับ เดี๋ยวโลกร้อนแย่เลย  :D

เฮียสมบุญฯ ได้ปลูกฝั่งความชื่นชอบส่วนตัวกับการสะสมหนังเก่าคลาสสิคของเฮียไว้ในสมองลูกๆแบบหนังเรื่อง Inception บ้างหรือเปล่าครับ
ลูกๆของเฮียจะได้มีใจรักสิ่งเดียวกับพ่อ  จะได้สืบทอดสมบัติที่เฮียสะสมไว้ต่อไป  ถ้าอย่างไรลองติดต่อ ศริสโตเฟอร์ โนแลน ดูเค้าคงช่วย
เฮียกับเรื่องนี้ได้

เรื่องปลูกฝั่งให้ลูกๆชื่นชอบอย่างพ่อนั้น  ผมว่าเป็นความคิดที่ดีมากเพราะพวกเราชาว thaiprog. ส่วนมากแล้วเป็นนักสะสมด้วยกันทั้งนั้น
ถ้าทายาทมาสืบทอดกับสิ่งที่พ่อสะสมไว้และเห็นถึงคุณค่าบางทีอาจจะไม่ได้เป็นเงินทองหรือสมบัติที่มีค่า  เป็นแค่ของสะสมอาจจะดูไร้ค่า
ของคนบางคนก็ได้  แต่เมื่อลูกๆของเราชื่นชอบเก็บสะสมต่ออย่างรู้คุณค่าย่อมเป็นเรื่องที่ดีมากครับ  ใครที่มีลูกพยายามปลูกฝั่งกับเรื่องนี้ไว้เลย

ผมยังไม่มีลูก
แต่ถ้าจะตายก่อนภรรยา ก็จะยกแผ่นเสียงและซีดีทั้งหมดให้ภรรยาหรือหลานสาว และสั่งให้ภรรยาหรือหลานสาวเอาไปขายหรือประมูลเปลี่ยนเป็นเงินครับ

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นที่หลากหลายครับ :)...เรื่องปลูกฝัง ลูกๆนั้น ผมมีความคิดเห็นว่า เราเลี้ยงเขาได้แต่ตัวครับ แต่จิตใจเลี้ยงไม่ได้  ....สงสัยผมต้องหาหนังเรื่อง คนเปลี่ยนหัวคน มาดูซะแล้ว เผื่อจะเก็ทไอเดียครับ ;D

พี่ปีศาจฯรับสมัครลูกบุญธรรมหรือเปล่าจะให้พี่ป่องไปสมัครครับ

ฮามุกพี่อั๋นครับ :D

ผมว่าอากาศหนาวๆแบบนี้ (ขำๆนะครับ ;D) หาสมัครเป็น ลูกเขย ดีกว่าครับ ;D

เป็นแค่น้องก็พอมั้งครับพี่อั๋น เป็นถึงลูก ก็เกินไป :D

จะให้เป็นเพื่อนบุญธรรมก็ไม่ได้ เพราะเป็นเพื่อนแท้ไปแล้วครับ :D

พี่ป่องไม่รู้อะไรเป็นลูกซิดีจะรับมรดกสมบัติแผ่นเสียงดีๆทั้งนั้น  พี่ป่องจะได้เอาไปขายไง

ขอเชิญพี่อั๋นก็แล้วกันครับ

อ่านแล้วโดน ..

ฝึกตัวเองให้เป็นนักไม่สะสม
หมายความว่า การสะสมอะไรสักอย่างนั้นเป็นภาระ
ไม่มีอะไรที่เราสะสมแล้วไม่เป็นภาระ ยกเว้นความดี
นอกนั้นล้วนเป็นภาระทั้งหมด ไม่มากก็น้อย

 ;D

เป็นภาระจริง ๆ ครับ อย่างแผ่นเสียงที่เก็บไว้ที่บ้าน เผลอแป๊บเดียว มันค่อย ๆ คืบคลานกินพื้นที่ไปหลายตารางเมตรแล้ว จัดระเบียบยังไงก็จัดไม่ค่อยจะได้ เพราะบ้านเล็ก

วันแม่แห่งชาติที่ผ่านมา ผมได้กราบและกอดแม่ด้วยความซาบซึ้ง (ทั้ง ๆ ที่แต่เล็กแต่น้อยมา ไม่เคยกอดแม่เลย) ส่วนแม่ก็หอมแก้มของผมและบอกว่า "เจ้าเบบี๋ของแม่ไม่ยอมโตซะที เมื่อไหร่แกจะเลิกซื้อแผ่นเสียง มันเปลืองนะ รู้รึเปล่า แม่ขอร้องล่ะ"

อั๊ยย่ะ... ขออย่างอื่นไม่ได้เหรอครับแม่ ;D

แสดงว่าท่านพี่ปีศาจ ใกล้จะได้เครื่องเสียงชุดใหม่แล้วครับ

สันนิษฐานได้ใกล้เคียงมากครับ
ตอนนี้ผมอยากได้เครื่องเล่นแผ่นเสียงตัวใหม่ เพิ่มมาอีกตัวหนึ่ง (ซึ่งอาจเป็นเครื่องที่ใช้แล้วก็ได้)
บางครั้งก็นั่งคิดดู ถ้าผมหยุดซื้อแผ่นเสียงสักหนึ่งปี ป่านนี้คงได้เครื่องเล่นแผ่นเสียงดี ๆ อีกหนึ่งเครื่องแล้วล่ะครับ

เมื่อเริ่มก่อร่างสร้างตัว ผมได้หยุดการเป็นนักสะสมไว้ครั้งหนึ่ง ครั้งพอจะลืมตาอ้าปากได้บ้าง ก็ขวนขวายชดเชยสิ่งที่ขาดหายไป แต่เหตุการณ์เช่นนั้นกำลังจะกลับมา เนื่องจากผมไปติดต่อซื้อบ้านหลังใหม่ ซี่งต้องใช้ทุนและงบประมาณมากพอสมควร ทั้งนี้ ขอเรียนด้วยความสัตย์จริง ผมได้ขายทรัพย์สิน เช่น หุ้นในตลาดหลักทรัพย์ ทองรูปพรรณ อาวุธปืน เพื่อนำมาเป็นค่าใช้จ่ายต่างๆ เพื่อการนี้ แต่ผมจะพยายามลากการเป็นนักสะสมแผ่นเสียงไปกับตัวผมให้นานที่สุดครับ อย่างน้อยซื้อเดือนละ 1 แผ่น ก็คงไม่ล่มสลาย หรือล้มละลาย 555555

กด Like 1000000000000 ครั้ง ให้คุณ Eric Camen และคุณปีศาจลายครามครับ

ผมไม่ได้ซื้อแผ่นมาก ๆ เท่าไรแล้วพักหลัง ว่าจะจัดที่ทางให้ดีกว่านี้สักหน่อยก่อนครับ  :D

บางครั้งนั่งคิดและทบทวนถึงพฤติกรรมของนักฟังและนักสะสมอย่างผมและอีกหลายต่อหลายท่าน ได้ยินมาว่าแผ่นเสียง ซีดี เทป ตลอดจนเครื่องเสียง คือหายนะทางการเงินของผู้เล่น จะจริงหรือไม่ก็ลองคิดดู ผมซื้อเทปคาสเสทตอนเป็นวัยรุ่นนับร้อย ๆ ม้วน ม้วนละหลายสิบบาท คูณกันเข้าไป นั่นคือจำนวนเงินที่พึงเก็บหรือนำไปทำประโยชน์อย่างอื่นได้หากมิใช่เพื่อการเป็นนักฟัง ต่อมาพอมีงานทำเป็นหลักเป็นฐาน มีรายได้ประจำ ก็ทยอยซื้อซีดีและแผ่นเสียง เมื่อมีแผ่นก็ต้องมีอุปกรณ์เครื่องเล่น ซึ่งบางครั้งก็ต้องเปลี่ยนตามประสาของนักฟังซึ่งเป็นนักเล่นเครื่องเสียงในตัวด้วย ทั้งหลายทั้งปวงที่กล่าวมามันต้องใช้เงินซื้อหามาทั้งนั้น บางครั้งผมยังอดคิดไม่ได้เลยว่า ถ้าไม่ฟังเพลง ไม่เล่นเครื่องเสียง ป่านนี้คงมีเงินเก็บเป็นหลักล้านแล้ว จะเอาไปทำประโยชน์อย่างอื่นอย่างไรก็ได้ แผ่นเสียงราคาเป็นหลักร้อย บางแผ่นราคาหลักพัน ถ้ามีอยู่ในคอลเล็คชั่นสักพันแผ่นขึ้นไปนี่ ไม่อยากจะคิดเลยว่าได้ถลุงเงินไปเพื่อการนี้แล้วเท่าไร แต่สัจธรรมในโลกใบนี้คือ ต้องแลกสิ่งหนึ่งเพื่อให้ได้อีกสิ่งหนึ่งมา ความสุขทางใจไม่สามารถตีราคาเป็นเงิน แต่ครั้นพอได้ลองตีราคาเป็นเงินดูเล่น ๆ มันกลับกลายเป็นสิ่งที่น่าตกใจ คนที่ร่ำรวยมีเงินเหลือเฟืออาจมองเป็นเรื่องธรรมดา แต่คนที่ฐานะไม่ร่ำรวยอะไร แค่พอมีกินมีใช้ไปวัน ๆ เมื่อมานั่งทบทวนดู นี่คือหายนะทางการเงินอย่างหนึ่งอย่างที่เขาว่าไว้จริง ๆ มันสามารถฉุดคนที่ควรจะเป็นมหาเศรษฐีให้กลายเป็นแค่เศรษฐี ฉุดคนที่เพียงแค่พอมีพอกินให้กลายเป็นคนอัตคัตไปได้ แม้จะค่อย ๆ ทยอยซื้อของพวกนี้ แต่เมื่อรวมยอดดูแล้ว กลายเป็นยอดเงินไม่ใช่น้อยเลย ถึงขนาดสามารถซื้อรถเก๋งชั้นดีได้คันหนึ่งเชียว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะครับ ท่านนักเล่น นักฟัง และนักสะสมทั้งหลาย

เชื่อครับ มันเป็น ชะตาชีวิต ครับ :)

ต้องซื้อและขายไปด้วยครับ พยายามทำบัญชีให้รู้สึกว่าจ่ายไม่มาก ต้องตัดใจขายบ้าง ซื้ออย่างเดียวล่มจมแน่สำหรับผม :D

สำหรับผม แผ่นส่วนใหญ่ที่มีอยู่ ไม่ว่าจะเป็นแผ่นเสียงหรือซีดี ผมขายไม่ลงจริง ๆ ครับ (และคิดว่าคงไม่ค่อยมีใครอยากซื้อด้วย เพราะไม่ใช่แนวเพลงที่คนทั่วไปฟังกัน) ส่วนที่เคยนำออกขายนั้นเป็นส่วนที่เกินความจำเป็นจริง ๆ เท่านั้น บางแผ่นที่เคยขายทิ้งไปนานแล้ว ผมยังต้องย้อนกลับไปซื้อมาใหม่อีกก็ยังมี แผ่นเสียงแต่ละแผ่นกว่าจะตัดใจขายออกไปได้ ผมต้องคิดแล้วคิดอีก แม้จะเป็นแผ่นส่วนเกินก็ตาม ถ้าเป็นไปได้ ผมจะเก็บไว้ทุกแผ่นเลย นักสะสมและคนที่รักแผ่นเสียงคงจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี ผมทราบมาว่านักสะสมบางคนรักแผ่นเสียงมากยิ่งกว่าผมเสียอีก เพราะซื้อเก็บอย่างเดียว ไม่มีทางขายออกไปเด็ดขาด น่าชื่นชมเป็นอย่างยิ่งครับ

คือแผ่นเสียงที่มีและเก็บสะสมไว้อยู่ในขณะนี้ ไม่ใช่แผ่นที่ได้จากการซื้ออย่างสะเปะสะปะเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว มันเกิดจากความตั้งใจซื้อโดยจำเพาะเจาะจงจริง ๆ สมัยก่อนตอนที่เริ่มเดินตะลอนหาซื้อแผ่นเสียงตามร้านหรือแผงตลาดนัดข้างถนนทั่วกรุงเทพ ผมไม่ค่อยเจอะเจอแผ่นในแนวที่อยากจะได้หรอกครับ (ไม่ทราบว่าพวกมันไปอยู่ไหนกันหมด) แผ่นที่ได้มักจะเป็นแนวอื่นที่ไม่ค่อยอยากได้ แต่ต้องมีอะไรติดมือกลับบ้านสักหน่อย จึงซื้อเก็บไว้ ต่อมาผมรู้วิธีการซื้อแบบเฉพาะเจาะจงโดยการเสิร์ชหาในระบบออนไลน์ จึงโฟกัสได้แผ่นตามที่ต้องการมาครอบครอง ส่วนแผ่นที่ไม่ต้องการก็จำหน่ายจ่ายโอนออกไปบ้าง เพื่อให้มีที่ทางสำหรับแผ่นที่ต้องการจะเก็บจริง ๆ เท่านั้นครับ

เพื่อนบางคนเขาฝากบอกมาว่าจุดจบของการสะสมคือจบพร้อมกับการตายของเขาครับ ซึ่งผมก็เห็นด้วย 90% ส่วนอีก 10% คือปัจจัยหรือตัวแปรที่ไม่แน่นอนในอนาคตครับ ;D

อ่านของคุณอีริค คารเมน แล้วโดนใจ  8)

ผมเคยเลิกซื้อ เลิกสะสม นับสิบปี ไม่ได้คุยกับนักฟังเพลง เพราะมัวแต่แต่งรถ เข้าเซียงกง หาของ
แต่แล้ว วันหนึ่ง เว็บไทยพร็อก ดอท เน็ต ก็เกิดขึ้นมา ให้ผมต้องทำการซื้อ ซื้อ ซื้อ อีกครั้งหนึ่ง
ซึ่งก็ยังมองไม่เห็นว่าจุดจบ หรือตอนจบ จะเป็นเช่นไร
เปรียบดั่ง ความสุขของนักท่องเที่ยว อยู่ที่ระหว่างทาง มิใช่จุดหมายปลายทาง ฉะนั้น
จบข่าว
 ;)

ขออนุญาตพูดภาษาของนักเศรษฐศาสตร์หน่อยครับ อันว่าการที่บุคคลหนึ่งบุคคลใดสามารถสะสมสิ่งของที่คนทั่วไปมักเห็นว่าเป็นสิ่งฟุ่มเฟือยนั้น ถือเป็นดัชนีชี้วัดฐานะทางการเงิน (financial position) ความกินดีอยู่ดี (well-being) และความสุข (happiness) ของบุคคลผู้นั้น ถ้าสะสมไปแล้วไม่มีความสุขก็ไม่รู้จะสะสมไปทำไม จริงมั้ยครับ? บางคนอาจเถียงว่าเอาแต่ซื้อแล้วโดนเมียเอ็ดทุกครั้ง ก็ถือเสียว่าเมียให้พรก็แล้วกันครับ (หน้าด้านซะอย่าง ;D)

จะพูดภาษาอะไรก็แล้วแต่
สรุปว่าเป็นการหาเหตุผลให้ตัวเองแท้ๆ (เนอะ)

ภรรยาไม่ว่าผมนะ แค่บอกว่า
เวลาซื้อแผ่น ให้ส่งมาที่บ้านเลย
ไม่ต้องส่งไปที่บริษัทหรอก เด๋วหายนะ (ฮา)

แต่ละเดือนที่ผ่านไป ผมคิดอยู่เสมอว่าจะเลิกซื้อแผ่น (เสียง) แล้วเก็บเงินเพื่อไปลงทุนในฮาร์ดแวร์ซะที แต่แล้วก็ล้มเหลว เพราะเมื่อเสิร์ชหาสินค้าดูเล่น ๆ ตามแหล่งออนไลน์ทีไร ก็มักเจอทุกครั้ง เมื่อ bid ทีไร ส่วนใหญ่ก็ชนะ แล้วยังงี้มันจะเจอจุดจบได้ยังไง อย่างเดือนนี้ก็มีมาให้ bid อีกแล้ว เมมเอาไว้เรียบร้อย อีก 5-6 วันจบ จะแกล้งทำเมินรึก็กระไรอยู่ ถ้าคนอื่นได้ของไปในราคาถูกก็เสียดายแย่เลย ต้องร่วมสนุกซะหน่อยล่ะครับ :D

ผมเริ่มจัดสิ่งของ เครื่องใช้ต่างๆ เพื่อเตรียมย้ายบ้านและเริ่มแยกตัวแผ่นเสียงออกจากซองนอก เพื่อกันความเสียหายตามคำแนะนำของท่านพี่ปีศาจ สำหรับนักสะสมเพียงแค่ได้สัมผัส ได้ลูบ ได้คลำ ก็มีความสุขแล้วครับ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะขายทิ้งเป็นของเก่าหรือไม่ คือ เทปครับ เพราะว่าเก็บไว้ก็ไม่ได้ฟังแล้ว ประกอบกับเปลืองพื้นที่ห้องเก็บของ แต่หากขายไปก็ใจหาย เพราะครั้งหนึ่งในชีวิตก็ได้เทป มาสนองความอยากในการฟังเพลง คิดไม่ตกครับ

ทิ้งไปเถอะครับ รกบ้าน

ถ้ายังมีเครื่องเล่นเทปอยู่ จะเก็บก็ได้ครับ แต่เทปเป็นวัสดุที่เสื่อมสภาพง่าย ไม่ค่อยทนทาน และบำรุงรักษายาก ผมเข้าใจความรู้สึกว่ายากที่จะตัดใจทิ้ง เคยเห็นท่านสมาชิกของเราบางคนที่ยังเก็บเทปไว้แล้วถ่ายรูปเอามาโชว์ ยังแอบชื่นชมเลยว่าอุตส่าห์เก็บไว้เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ เทปที่ผมเคยมีนับร้อย ๆ ม้วน ผมไม่ได้ทิ้งเอง มีคนหิ้วไปทิ้งให้ แต่เครื่องเล่นเทปคาสเสทยี่ห้อ TEAC ผมยังเก็บไว้อยู่ครับ

ลืมถามคุณ eric camen ไปว่า วิธีการขนย้ายแผ่นเสียงโดยถอดแผ่นเสียงแยกออกจากปกก่อนขนส่งนั้น มันเวิร์คดีมั้ยครับ?

หาย-นะ
หรือ
หา-ยะ-นะ ครับพี่

อ่านแล้วหวาดเสียว

ภาษามันสนุกตรงนี้แหละครับ  ::)

เวิร์ค หรือไม่นั้น นอกจากป้องกันความเสียหายอันอาจจะเกิดขึ้นแล้ว สำหรับผมมีข้อดีข้อเสียดังนี้ครับ
ข้อดี 1.ถือโอกาสสำรวจว่า ถ้าแผ่นใดยังไม่ได้หุ่้มปกพลาสติก 2 ชั้น ก็ดำเนินการห่อหุ้มให้เรียบร้อย
       2.แอบอู้งานอื่น คือ ภริยาผมจัดสิ่งของอื่นเพื่อย้ายบ้าน แต่ผมเอาเปรียบ ซึ่งไม่ดีเลยครับ 5555
       3.เป็นการใช้เวลาอย่างมีความสุข เพราะได้สัมผัส ได้ลูบ ได้คลำ
ข้อเสีย 1.เหนื่อยครับ

ผมเริ่มเก็บของลงกล่องบ้างแล้ว ปรับที่ทางใหม่ เพราะสมาชิกในบ้านตัวใหญ่ขึ้น 55+

ถ้าผมมีสมาชิกในบ้านเพิ่มเข้ามา คงไม่มีที่เก็บแผ่น และอาจต้องกลายเป็น eBay seller ไปโดยปริยาย 555 :D