Thai Progressive Rock Community

ไม่ใช่เพลงของคุณยอดรัก สลักใจ หรือเพลงของวง Foreigner นะครับ แต่ต้องการจะเปิดประเด็นว่ามีใครรู้จัก คุ้นเคย หรือชอบไปนั่งฟังเพลงจาก "ตู้เพลง" ในอดีตที่ในยุคก่อนนั้นต้องหยอดเหรียญบาท (ขนาดใหญ่) แล้วกดปุ่มรหัสเลือกเพลงที่ต้องการฟัง ผมจำได้ว่าหนึ่งบาทฟังเพลงไทยได้เพลงเดียว แต่ฟังเพลงฝรั่งได้สองเพลง (แผ่นสปีด 45 ด้านหนึ่งมีสองเพลง) ยกเว้นเพลงยาว ๆ เช่น Hotel California จะฟังได้แค่เพลงเดียว ผมจำได้ว่าเมื่อตอนเป็นเด็ก มีร้านกาแฟร้านหนึ่งขายเครื่องดื่ม อาหาร และของชำ ตั้งอยู่ใกล้บ้าน บางครั้งพ่อแม่จะใช้ให้ผมเดินไปซื้อของให้ และผมก็ได้เห็นตู้เพลงครั้งแรกที่ร้านนี้ จำได้อีกเหมือนกันว่าเป็นยี่ห้อ Seeburg เมื่อได้ยินเสียงสเตริโอของมันแล้วก็รู้สึกประทับใจมาก เพราะเสียงมันเพราะกว่าวิทยุทรานซิสเตอร์ที่บ้าน แถมเพลงก็ยังเลือกฟังตามที่ต้องการได้อีก ตอนนั้นผมเรียนอยู่ชั้นประถม ประมาณป.3 หรือป.4 นี่แหละ เป็นช่วงที่เพลงฝรั่งกำลังฮิตคับบ้านคับเมือง ไม่ว่าจะเป็นเพลง 9,999,999 Tears หรือแปลเป็นชื่อภาษาไทยร้องโดยคุณดอน สอนระเบียบว่า "เก้าล้านหยดน้ำตา" เพลงดิสโก้ของวงหรือศิลปินต่าง ๆ เช่น Boney M., ABBA, Tina Charles etc. ส่วนเพลงลูกทุ่งไทยที่ผมได้ยินเปิดตามตู้เพลงบ่อยมากคือ "ฉันทนาที่รัก" ของคุณรักชาติ ศิริชัย เมื่อเพลงนี้ออกสู่ตลาดใหม่ ๆ ผมเคยเห็นผู้ชายคนหนึ่งแลกเหรียญบาทเพื่อหยอดตู้เพลงฟังเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่เพลงเดียว (จนเพลงนี้มันติดอยู่ในหัวของผมไปด้วย) ค่าของเงินหนึ่งบาทเมื่อประมาณสามสิบกว่าปีก่อนมันก็ยังใหญ่อยู่ บางครั้งเมื่อยามว่าง โดยเฉพาะในช่วงปิดเทอม ผมจะเอาเบี้ยเลี้ยงที่สะสมไว้ไปนั่งดื่มน้ำอัดลม อ่านหนังสือพิมพ์ และฟังเพลงจากตู้เพลงที่ร้านแห่งนี้ ตอนนั้นกระแสเพลงฝรั่งเร็วมาก มีการประกาศอันดับ Billboard และ Cashbox ทุกสัปดาห์ และผมจะต้องคอยไปเช็คดูที่หน้าปัดตู้เพลงเป็นครั้งคราวว่า มีเพลงใหม่อะไรเข้ามาบ้าง

เพื่อน ๆ ท่านใดที่มีความทรงจำหรือประสบการณ์เกี่ยวกับตู้เพลงสามารถเอามาเล่าสู่กันฟังที่กระทู้นี้ได้เลยครับ

ตามร้านอาหารต่างจังหวัดยังพอเห็นอยู่ครับ 2 ปีก่อน ไปเจอในร้านอาหารที่เมืองเพชร คนเขาฟังเพลงลูกทุ่งจากตู้เพลงกันอยู่ ผมก็แอบไปหยอดเพลง Smoke on the Water แล้วไปนั่งโต๊ะไกลๆ พอเพลงนี้ขึ้น พวกฟังลูกทุ่งก็โวยวายกันว่า ใครวะ มาเลือกเพลงนี้

ผมเคยเห็นตู้เพลงที่ SCB Park ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นร้านไอติมที่ชื่อว่า Swensen's แต่ปรากฏว่าใช้แผ่นซีดีเปิดครับ ไม่ใช่แผ่นเสียง

สมัยก่อนผมก็ฟังเพลงจากตู้เพลงบ่อยเหมือนกัน เสียเงินไปก็หลายแต่พอมีแผ่นเก็บสะสมแล้วก็เลิกฟังครับ.

ก็เฮียโป่งเล่นสอยแผ่นเสียง7นิ้วที่ใช้กับตู้เพลงเก็บไว้หมดแล้ว 

มีความทรงจำเกี่ยวกับ jukebox ไม่มาก แต่ คำว่า จุ๊ก นี่ แถวบ้านผม เป็นคำทะลึ่ง
ผมเคยตั้งชื่อ มอเตอร์ไซค์ ว่า จุ๊กกะดุ๋ย

:D

ของผมนี่ยุคปลายแล้ว แต่ก็เคยได้สัมผัสและหยอดตู้เพลงบ้างนิดหน่อยครับ

เนื่องจากอยู่ต่างจังหวัด
ตอนเด็กๆตู้เพลงแถวบ้านจะเยอะมากครับ แต่โดยมากจะอยู่ตามร้านอาหารและห้างสรรพสินค้า เพลงก็จะคละๆกันไปมีทั้งลูกทุ่ง ลูกกรุง สตริง ฝรั่ง
หยอดเหรียญห้าบาทได้ 1 เพลง แต่ปัจจุบันหายไปเกือบหมดแล้ว

ความสนุกมันคือ ตู้จะตั้งไว้ที่กลางร้านและเป็นจุดรวมสายตาของคนบริเวณนั้น คนหยอดต้องอาศัยความกล้าเดินไปตรงนั้นแล้วหยอดเหรียญ แล้วเพลงก็จะดังมากๆ ดังนั้นเวลาเห็นคนเดินไปหยอดทุกคนจะมองตามและรอคอยว่าเขาจะเลือกเพลงอะไร ซึ่งเพลงที่เลือกก็จะฟ้องถึงคาแรคเตอร์ของคนนั้นๆ ทำให้คนรอบข้างแซวกันเป็นที่สนุกสนาน เช่นหน้าโหดทำไมฟังทาทายัง ขาวสวยหุ่นดีหน้าตาวัยรุ่นอย่างนั้นทำไมฟังหยาด นภาลัย

ส่วนผมตอนนั้นเอาเฮฟวี่ไว้ก่อน ก็หยอดพวก Deep purple, UFO, Scorpion กีตาร์ฮีโร่ทั้งหลายแหล่โชว์สาว

ว่าพี่ก็เฮฟวี่นะน้อง

ไปเจอรูปและชื่อรุ่นของตู้เพลงที่ร้านกาแฟใกล้บ้านผมในอดีต ภาพความทรงจำเก่า ๆ จึงย้อนกลับมาบอกว่า ตู้นี้ใช่เลย

(http://home.pacbell.net/fmillera/ss160.jpg)

Seeburg SS160 Stereo Showcase with 160 Selections

อีกสองรูปข้างล่างนี้เป็นรุ่นที่ผมเคยเห็นบ่อย ๆ ที่ร้านอาหารหรือร้านกาแฟแห่งอื่นในสมัยนั้นครับ

(http://home.pacbell.net/fmillera/ls1.jpg)


(http://home.pacbell.net/fmillera/pfea1u.jpg)


ถ้าอยากดูรุ่นอื่นหรือข้อมูลเพิ่มเติม ให้ไปตามลิ้งค์นี้ครับ

http://home.pacbell.net/fmillera/

ไม่ทราบว่าเป็นแบบเล่นซีดีหรือแผ่นเสียง และหยอดเพลงละกี่บาทครับ?

สมัยก่อน เหตุที่มีพวกขาโจ๋หรือขี้เมาตีกันตามร้านอาหารที่มีตู้เพลง ส่วนหนึ่งก็มาจากการเขม่นเพราะแย่งกันหยอดเพลงฟังจากตู้เพลงนี่แหละครับ บางคนเห็นคนอื่นหรือโต๊ะอื่นฟังเพลงที่ตนไม่รู้จักหรือไม่ชอบใจ ก็พาลเดินไปกดปุ่ม skip ที่หลังตู้เพลงเพื่อจะได้ข้ามเพลงของคนอื่นไปฟังเพลงของตัวเองเร็วขึ้น หรือไม่ก็เพราะแซวกันข้ามโต๊ะ ทำนองว่าเพลงอะไร (วะ) กรูฟังไม่รู้เรื่อง อย่างที่คุณ panyarak เล่าให้ฟังนั่นแหละครับ

จำรายละเอียดไม่ได้แล้วครับ น่าจะเป็น 5 บาท

เคยใฝ่ฝันว่าอยากได้ตู้เพลงมาไว้ที่บ้านสักเครื่องครับ

อีแบบนี้แหละครับ นึกถึงตอนเด็กๆเลย
ศรเพชร ศรสุพรรณ "พี่ไม่ยอม" แล้วต่อด้วย "Highway star"  :D เล่นเอาขี้เหล้าในร้านโวยวายกันใหญ่

ตอนเด็กจำได้ว่ามีรายการทีวีช่อง 3 ชื่อว่า Jukebox game ด้วย ให้ทายชื่อเพลง-นักร้อง สนุกดีเหมือนกัน

+1 :D

แค่โวยวายแต่ไม่มีเรื่องก็ถือว่ายังดีครับ เมื่อก่อนนี้พวกขี้เมามักตีกันตามร้านลาบหรือร้านอาหารนี่ก็เพราะถ้าไม่โต๊ะใดโต๊ะหนึ่งทำแก้วหล่นก็เป็นเพราะแย่งกันเปิดเพลงที่ตู้เพลงนี่แหละครับ

ทีบ้าน มีอยู่ตู้นึงครับ

(http://www.uppicfree.com/images/650_DSC06876.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-650_DSC06876.jpg)

เสียงดีพอใช้  ;)

อัลบั้มนี้เป็นแบบ Gimmick ด้วยนะครับ  :D

ตู้นี้เพราะทุกเพลงเลยครับ  :D

พี่โป่งมีภาพมั้ยครับ

มีครับ...หน้าปกเป็นแบบ Die-Cut

(http://www.uppicfree.com/images/386_ForeignerLP.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-386_ForeignerLP.jpg) (http://www.uppicfree.com/images/241_ForeignerLP.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-241_ForeignerLP.jpg)

แผ่นของ ท่านผีฯ เป็นแบบ Juke Box Shape เลยนะครับ แต่ไม่ทราบว่าเป็น gatefold ด้วยหรือเปล่า?

ส่วนของผมที่มีเหมือนในรูปครับ แล้วพอหน้าปกเปิดกางออกมาจะมีภาพถ่ายสมาชิกนักดนตรีคณะ Foreigner นั่งรับประทานอาหารอยุ่ที่
เค้าน์เตอร์ ค๊อฟฟี่ช็อพ แห่งหนึ่ง...สวยดีครับ (ผมหาภาพในเน็ทไม่เจอ).

ได้ข่าวว่าพี่โป่งมีแผ่น EP (แผ่นเสียงขนาดเล็ก สปีด 45 หน้าละ 2 เพลง) อยู่ไม่น้อยเลย และเป็นมรดกจากยุคตู้เพลงด้วย ใช่ไหมครับ?

ผมเองมีแผ่นลักษณะนี้อยู่จำนวนหนึ่ง ไม่มากนัก เมื่อพิจารณาดูรายละเอียดแล้ว เหมือนแผ่นที่ผลิตในบ้านเราสมัยก่อน โดยเอาเพลงฮิตจับมารวมกันหน้าละสองเพลงเพื่อเอาไปเปลี่ยนใส่หมุนเวียนตามตู้เพลงน่ะครับ

ตู้เพลงก็ใช้แผ่นไทยพวกนี้แหละครับ นำมาใส่ให้เราเสียเงินเปิดเพลงกัน.

ผมว่ายุคนั้นคงไม่มีใครขนเครื่องเล่นแผ่นเสียงของตัวเองออกไปเปิดเพลงฟังตามร้านกาแฟหรือร้านเหล้าหรอกครับพี่  :D

ภาพหน้าปกอัลบั้ม "ไอ้หนุ่มตู้เพลง" ของคุณยอดรัก สลักใจ ขนานแท้ จาก www.pisutshop.com ครับ (ขอให้พี่แอ๊วจงสู่สุคติด้วยเถิด)

(http://www.pisutshop.com/temp2/P112540.jpg)

 ???  >:(  ???  คิดได้ยังงัยว่าใครจะทำอย่างนั้นครับเนี่ย? ผมว่าคุณปีศาจฯ คงคิดจ้องจะทำอยู่คนเดียวแน่ๆ   ;D  :D  ;D  :D

เมื่อไหร่เปิดร้านกาแฟบอกผมนะครับ จะได้ไปอุดหนุน ผมว่าผมคงฟังเพลงอย่างมีความสุข เพราะเครื่องเสียงดีๆ ที่ใช้เปิด  :)

แล้วก็อีกอย่างนึง...ผมอยากถามว่า อย่างนี้เค้าเรียกว่า "มุขแป้ก" หรือเปล่าครับ?  อิ...อิ...อิ..อิ  ::)  ::)  ::)

ไม่รู้ว่าแป้กหรือเปล่า? คือผมก็ตามน้ำพี่ไปนั่นแหละครับ ก็พี่บอกว่าคนเราต้องไปเสียเงินหยอดเพลงฟังกันตามตู้เพลง ผมก็บอกว่า นั่นสิ คงไม่มีใครขนเครื่องเล่นแผ่นเสียงไปฟังกันตามร้านกาแฟหรือร้านเหล้าหรอกครับ (เพราะมีตู้เพลงอยู่แล้ว)
ผมพูดผิดตรงไหนหรือครับพี่? :D

ระวังให้ดีนะครับ ตามน้ำพี่โป่ง ทั้งคืน ก็ไหลไป ไม่รู้จบ :D

ยังงั้นก็คงต้องตั้งฉายาให้พี่เค้าอีกว่า "All Night Man" :D

เจอพี่โป่งปุ๊ป จะโดนถามก่อนเลย " วันนี้ต้องกลับกี่โมง โทรไปต่อวีซ่าก่อนเลย แล้วค่อยคุยเรื่องอื่น " พี่อาโนลด์เจอคำถามนี้เข้า อึ้งไปเลย " แหม มารู้ได้ไงว่าเรา เกียร์มัว "  :D

( 55 พี่ๆ ยังไม่มา ต้องรีบฉวยโอกาสก่อน )

ผมว่าท่านชาย ThaiProg และสว.ทั้งหลายคุยกันได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเดียวคือเรื่องเมีย
อิจฉาคุณ panyarak จังครับ (เพราะไม่ต้องกังวลเรื่องเมีย) :D

ค่ำคืนหนึ่ง ณ ขอบอ่างข้างเตียงที่ไหนสักแห่ง พี่โป่งกำลังย้อมใจโดยการละเลียดเบียร์ที่เย็นเป็นวุ้น พลางกระซิบถามอนงค์ที่นั่งกระมิดกระเมี้ยนอยู่ข้างกายว่า

พี่โป่ง: "น้องรู้รึเปล่าจ๊ะว่า อ.อ.น. นั้นย่อมาจากอะไร?"
น้อง: "ก็ อาบ อบ นวด ไงจ๊ะพี่"
พี่โป่ง: "ผิด, ย่อมาจาก เอาเอ็งแน่ ตะหากล่ะ"
ว่าแล้วพี่โป่งก็วางแก้วเบียร์ แลบลิ้นแผล็บ สายตาลุกวาว และยกมือทั้งสองขึ้นทำท่าเหมือนเสือจ้องตะครุบเหยื่อ

ปัญหาของเรื่องนี้ในตอนจบก็คือ...
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องตู้เพลงครับ? ??? ??? ???

นี่เผลอแพล้บเดียว ผมมีฉายาอีกหนึ่งชื่อแล้วหรือนี่ ?!?!?!?

เมื่อก่อนผมก็ขับรถเกียร์กระปุกครับ ต้องเปลี่ยนเกียร์เพื่อเร่งความเร็วอยู่เรื่อย ไม่ว่าจะเริ่มตั้งแต่เกียร์หนึ่งจนกระทั่งถึง
เกียร์สี่ เกียร์ห้า ก็มี แต่ปัจจุบันหันมาใช้เกียร์อัตโนมัติเรียบร้อยแล้วทุกคันครับ...ใส่เกียร์ครั้งเดียวไปได้โลด  ;D

หากเปรียบเทียบกับการพบปะเพื่อนฝูง และ การขอ วีซ่า มันก็เหมือนกันแหละครับ มัวแต่ใส่ เกียร์หนึ่ง...สอง...สาม...
โทรศัพท์อยู่นั่นแหละ  มันเสียเวลา Santana(สนทนา) ครับ  บางคนก็อย่างที่ คุณโปโลตูน บอกคือ ดันใส่ เกียร์มัว ตั้งแต่
แรก ขับรถเปลี่ยนเกียร์ไม่เป็น ต้องอาศัยพาหนะคนอื่นอยู่เรื่อย  อย่างนี้มันก็หมดสนุกน่ะซิครับ   >:(  ???  >:(

ผมจึงอยากแนะนำ คุณอาร์โนลย์ และเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในเว็ปนี้ว่า เมื่อไหร่ก็ตามมี่เรามีการสังสรรค์ในหมู่เพื่อนฝูงหรือ
พีน้อง มันต้องเล่น เกียร์ออร์โต้ ก่อนเลยครับ...ไม่ต้องห่วงทาง ข้างหน้า เพราะ วิ่งฉลุย ได้ตลอด !!!!

ผมก็เลยต้อง ยิง คำถามก่อนเจอกันทุกครั้ง ว่าจะกลับกี่โมง? มันจะได้ไม่ต้องมีการขัดจังหวะเวลาที่เรากำลังประชุมกัน
อย่างหน้าแดง เคร่งเครียดน่ะคร้าบ  :D  :D  :D

แล้วเรื่อง กลัวเมีย เกียร์มัว วีซ่า เข้าเกียร์ สนทนา ขับรถ กลับกี่โมง ฯลฯ อะไรข้างต้นที่พี่ว่ามานั้น มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องตู้เพลงด้วยล่ะครับ? (ปีศาจฯอยู่ดีไม่ว่าดีอีกแล้ว หาเรื่องโดนพี่โป่งตื้บอีกจนได้) :D :D :D

  แบบนี้ต้องช่วยกันยุยงส่งเสริมให้คุณปัญญรักษ์มาเป็นพวกเดียวกันด้วยซะแล้ว
  ปล่อยให้เอาตัวรอดคนเดียวได้ยังไง  :D  ;D

มีคุณ Lalink Fatbox Man อีกคนครับ

ถ้าไม่รีบหาคู่ เดี๋ยวจะยุให้ จับคู่กันเองแล้วนะครับ :D

  ดีครับ ไปงานเดียวได้สองคนเลย   :o

  ลองนึกภาพดูซิครับ ภายในงานมี AFM กับ phil-wc มาเล่นเพลงโปรเกรสซีพเพื่อเป็นเกียรติ
  แก่คู่สมรส  :D
  ว่าแต่ว่าเล่นเพลงอะไรดีครับ  ???

คุณปีศาจฯ ไปสืบเรื่องนี้มาจากไหนกันครับ? ผมทึ่งในความเป็น นักสืบ ของท่านปีศาจฯ จริงๆ  

ในเมื่อนำมาเปิดเผยกันแล้ว ผมจะเล่าต่อให้จบก็แล้วกัน...

หลังจากที่ผมวางแก้วเบียร์ แลบลิ้นแผล็บ สายตาลุกวาว และยกมือทั้งสองขึ้นทำท่าเหมือนเสือจ้องตะครุบเหยื่อ
พอดีคิดได้ว่า Icy Beer แบบนี้มันต้องรีบซัดให้หมดเร็วๆ ก็เลย ยกแก้ว หรือ ที่ภาษาชาวบ้านเค้าเรียกกันว่า ยกซด
นั่นแหละ ครับ จนหมดเกลี้ยง รสชาติกลมกล่อม ปากเปรอะฟอง น้ำหยดติ๋งๆ ส่วนน้องนาง นั่งอ้าปากหวอ ร้องคราง
ซีดซ้าด สั่นระริกทั้งตัว กลัวผมเมาหมดสภาพ เพราะว่าดื่มเร็วเกินไป...

"น้องกลัวพี่ สำรัก แล้วเราจะไม่ได้มีอะไรกัน..."
"ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่ วันนี้พี่มีอะไรจะเล่าให้ฟังด้วยล่ะ"
"เรื่องอะไร หรือพี่"
"เรื่องบนเน็ทที่พี่เล่นนั่นแหละ มันมีกระทู้ที่คนเขียนมุข แป้ก แล้ว เค้าไม่เข้าใจว่าผิดตรงไหน..." (ฮา)
"พี่ก็อธิบายเค้าไปซิคะ ว่ามัน ไม่ผิด หรอก เพียงแต่มัน แป้ก น่ะ"
"ก็ใช่น่ะซิ มุขแบบนี้เค้าไม่ค่อยใช้กันในวงการตลก เพราะมัน ไม่ขำ นะซิ แต่พี่ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้าใจรึเปล่าว่ามัน ไม่ผิด
อะไร ตรงไหนเพียงแต่ว่ามัน แป้ก เท่านั้นเองไม่มีอะไรหรอก"
"อย่างนี้พี่ต้องนัดเค้า มาเจอกันแบบคุยกันเห็นหน้าเห็นตาจะได้สนิทสนมกัน และ รู้ใจซึ่งกันและกันมากขึ้น และอีกอย่าง
นึงคือ ถ้าเค้ายิงมุข แป้ก มาอีก เค้าจะเห็นหน้าพี่ อย่างชัดเจนเลยว่าเป็นยังงัย แล้วก็คนอื่นๆ รอบๆ ตัว ด้วย"
"เออ...เธอนี่เข้าใจสังคมนะ"
"ก็หนูรู้ว่าพี่ชอบ เลยไม่เคยห้ามอยู่แล้ว จะกลับกี่โมงก็กลับ แต่ว่าต้องนอนโซฟานะ"
(เสียฟอร์มนิดนึง)
"แล้วอย่ามาปลุกให้เข้าห้องล่ะ ไม่ไปหรอกจะบอกให้"
"งั้นก่อนไปพี่ขอ มัดจำ ก่อนได้มั้ย"
"อุ้ย...พูดอะไรก็ไม่รู้"
"อย่างนี้เรียกว่า มุขแป้ก รึเปล่าจ้ะ"
"ไม่หรอกค่ะ อย่างนี้เรียกว่า มุขพั่บพั่บ ค่ะ น้องหมายถึงพี่จะรีบไป Pub ก็รีบแต่งตัวซะ เดี๋ยวน้องเปลี่ยนใจไม่ให้ไปนะ"
"พี่อยากเจอ คนมุขแป้ก คนนี้แต่พี่ไม่รู่ว่าเค้าขับรถอะไร เป็น เกียร์กระปุก เกียร์ออร์โต้ หรือว่า เกียร์มัว"
"น้องทายว่าคนอย่างนี้ต้องชอบของเก่า(ลายคราม) มีอารมณ์ของ ปีศาจ สิงสถิตย์อยู่ในตัว คือ ถ้าเข้าสุมรุมหัวกับพรรค
พวกคอเดียวกันในบรรดาชมรม Black Label Society ของ Mr. Box Man แล้วล่ะก็ จะเปลี่ยนร่างเป็น ปีศาจสุรา ทันที"
"อย่างนี้พี่ชอบ คนอย่างนี้ ไปกันได้"
"น้องเคยได้ยินว่าเค้า เป็นเสือนะ พี่ต้องระวังตัว"
"อ๋อ...ไอ้ เสือกะบาก นั่นน่ะเหรอ พี่ว่าเค้ารู้ว่าตอนกลับดึกๆ เค้าต้องโดนอะไร แต่พี่ห่วงอย่างเดียวเอง ก็คือว่า ที่เราคุยๆ
กันมาเนี่ยนะ ไม่รู้ว่าเค้าจะมาหาแล้วไปเที่ยวกับเราได้หรือเปล่า?"
"ดูเหมือนว่าขาดคนนี้ไปแล้วหมดสนุกหรือพี่"
"ใช่แล้ว ที่พี่เล่ามานี่คือ เราคุยกันสนุกสนาน เข้าใจกัน แต่มันจะเข้ากันไม่ได้ตรงเรื่อง ใส่เกียร์ นี่แหละ น้องก็รู้ว่าพี่เป็น
คนยังงัย แล้วหลายงานที่เค้าพลาด มันแสดงให้เห็นว่าอยู่ที่บ้านอาจจะไม่ได้มีโอกาสพูดเลย ต้องทำงานหนัก ซักผ้า ถูบ้าน
ตลอดจนกระทั่งหาเงิน ชีวิตมันช่างไม่แฟร์เลยจริงๆ"
"นี่พี่จะรีบไปหรือไม่รีบ แล้วเงินที่ให้ไป อย่าลืมซื้อหูฉลามมาให้กินก่อนด้วย แล้วค่อยแวะไปที่งาน กลับบ้านแล้วล็อคบ้าน
ด้วย อาหารเช้าเตรียมให้เรียบร้อย ตอนเช้าจะได้ให้ลูกอุ่นไมโครเวฟกินก่อนไปมหาวิทยาลัย...
อ้อ...แล้วก่อนเดินออกจากห้องเห็นกางเกงในที่ชั้นถอดไว้บนพื้นหรือเปล่า เก็บไปใส่ตะกร้าในห้องน้ำให้ด้วย...
...วันนี้ไม่ไปส่งนะ เดินไปปากซอยเอง เรียกแท็กซี่เอง  ขี้เกียจขับ ง่วงนอนแล้ว...กู้ดไน้ท์ จ้ะ จุ้บ...จุ้บ"

แล้วทำไมผมถึงไม่อยากออกจากบ้านล่ะครับท่าน !!!!

ป.ล. นามในเรื่องเป็นนามสมมุติ หากตรงกับท่านใดขออภัยด้วย แล้วถ้าหากอ่านแล้ว แป้ก แปลว่าผมคุยกับ ท่านปีศาจฯ
บ่อยเกินไป ต้องขอโทษด้วยครับ หากผมเล่นกับคุณปีศาจฯ หรือมีคำพูดไม่เหมาะสมให้บอกได้ครับ ผมไม่ได้มีเจตนาอะไร
ผมเขียนเล่นแบบไร้สาระแล้วก็มีคนอ่านจนจบเสียด้วย  แล้วก็เพราะอยากเจอ ปีศาจฯ ตัวจริงเท่านั้นแหละครับ มันคงจะคุย
มันส์ กว่านี้เยอะ  ;D  ;D  ;D

ผมว่าพี่โป่งสมควรได้รับการยกย่องเป็น บุรุษร้อยฉายา หรือ One Hundred Nickname Man ครับ

สมัยที่ตู้เพลงหยอดเหรียญหนึ่งบาทยังฮิตอยู่นั้น มีตู้เกมไฟฟ้าชนิดหนึ่งที่เคียงคู่กันมา นั่นคือ ตู้พินบอลล์ (pinball machine) หรือที่ชาวบ้านทั่วไปเขาเรียกว่า "ตู้ป๊อก" นั่นเอง ผมจำได้ว่าหยอดเหรียญหนึ่งบาท เล่นได้สามลูก (เกมโอเว่อร์สามครั้ง) เก็บคะแนนไปเรื่อย ๆ ถ้าคะแนนถึงก็ "ป๊อก" ได้เล่นฟรีอีกครั้งโดยไม่ต้องหยอดเหรียญเพื่อเล่นเกมใหม่ สมัยที่ pinball ยังฮิตอยู่นั้น เพื่อน ๆ ผมชอบชวนผมไปเล่น พอปิดเทอมทีไรเงินค่าขนมไม่ค่อยเหลือหรอกครับ เพราะเอาไปเล่นพินบอลล์กันหมด

ไม่ทราบว่ามีใครเคยชอบเล่นตู้ป๊อกหรือ pinball กันบ้างครับ?

(http://www.pinballsrus.com.au/Portals/PinballsRUs/Images/Games/World%20Poker/World%20Poker%20Tour%20Machine.jpg)

อีกเกมหนึ่งที่เด็กโตหรือผู้ใหญ่ชอบเล่นกันก็คือ "โต๊ะเตะบอล" ซึ่งเป็นโต๊ะขนาดสี่เหลี่ยมจำลองสนามฟุตบอลแบ่งข้างเป็นสองฝ่าย ผู้เล่นมีสองคนใช้ไม้ติดตุ๊กตาเหมือนนักฟุตบอลเขี่ยลูกบอลให้เข้าประตูของฝ่ายตรงข้าม ผมว่าเกมชนิดนี้เด็กผู้ชายสมัยนั้นชอบเล่นกันมาก ทุกวันนี้ดูเหมือนผมจะเคยเจอคนเล่นกันอยู่เหมือนกัน ไม่ทราบมีใครพอจะมีรูปมาลงได้บ้างครับ?

  แถวบ้านผมเรียก เตะโก ครับ พูดถึงแล้วคันมืออยากเล่นเมื่อก่อนชอบมาก
  ถ้าฝีมือห่างกันมีต่อลูกกับต่อไม้ด้วย ;)

อ้อ... ใช่ครับ "เตะโก" อย่างที่คุณ deja vu บอก แต่ก่อนผมก็เคยได้ยินเด็ก ๆ แถวบ้านพูดอย่างนี้ ชวนกันไป "เตะโก" เพื่อนของผมบางคนพอได้เล่นแล้ว "อิน" เอามาก ๆ ไม่สนใจอะไรเลย บางทีผมชวนกลับบ้านก็ทำเป็นไม่ได้ยิน คงจะพอ ๆ กันกับเด็กที่เล่นเกมคอมพิวเตอร์สมัยนี้นั่นแหละครับ

สมัยผมเด็กๆชอบเล่ยเกมตู้หยอดเหรียญมากครับ ไม่ว่าจะเป็นพินบอล โต๊ะบอล
แต่ที่เด็ดสุดคือตู้ม้าครับ พนันม้าแข่งนั่นแหละครับ (แม่รู้ตีตายเลย)

+1 เรื่องตู้ม้าไฟฟ้าครับ (สมัยนั้นบางทีเล่นได้กระเป๋าตุงไปด้วยเหรียญบาทหลายวันเลยครับ) :D
คำเตือน การพนันเป็นสิ่งผิดกฎหมาย

เห็นแล้วนึกถึงอดีต (วัยเด็กย่างเข้าวัยรุ่น) ครับ ตู้เพลงยี่ห้อ SEEBURG ที่ร้านกาแฟใกล้บ้าน

เครดิตภาพ http://rjb.sharepoint.com

(http://rjb.sharepoint.com/siteimages/SS-160.jpg)