บางครั้งก็เคยเห็นอยู่ครับว่าอัลบั้มใหม่ที่ออกในยุคนี้ก็มีอยู่หลายชุดทีเดียวที่ออกเป็นแผ่นไวนิล นี่ก็แสดงให้เห็นว่าศิลปินเจ้าของผลงานนั้นยังคงให้ความสำคัญกับแผ่นไวนิลอยู่ อย่างผลงานล่าสุดชุด Visionary ของ Eloy นี่ก็มีเป็นแผ่นไวนิลเหมือนกัน
เดี๋ยวนี้ซีดีจะไร้ท์หรือก็อปปี้ลง CD-R ก็ทำได้ง่ายมาก แต่สำหรับแผ่นไวนิล ถ้าจะก็อปปี้เลียนแบบกัน ก็ต้องตั้งโรงงานที่มีกระบวนการผลิตซับซ้อนและใช้ทุนมหาศาลถึงจะทำได้ ดังนั้น ของอะไรที่เลียนแบบยาก มันจะมีน้อย แต่ยั่งยืนครับ
แผ่นเสียงถ้าจะก็อปปี้เลียนแบบกันจริงๆง่ายมากครับ แต่ที่ไม่ทำกันเพราะว่ายอดขายมันน้อยมากไม่คุ้มกับการลงทุนทำ
มันไม่ได้เลียนแบบอะไรยากหรอกครับ แสดงว่าคนไม่นิยมเล่นซื้อแผ่นเสียงไปฟังกันมากกว่า ยอดขายแผ่นเสียงทุกวันนี้น้อยมากๆ
ถ้าแผ่นเสียงมันดีจริงมีหรือบริษัทต้นสังกัดจะไม่ผลิตแผ่นเสียงออกมาขายกัน ระบบธุระกิจก็รู้อยู่ของอะไรที่ขายไม่ได้เขาเรียกว่า"เน่า"
จึงไม่มีใครกล้าที่จะลงทุนทำมากกว่าที่มันไม่ได้เรียกว่ายั่งยืนหรอกครับ
ผมไม่รู้หรอกครับว่าระบบธุรกิจแผ่นเสียงมันทำกันอย่างไร ยากแค่ไหน ต้องใช้เครื่องมืออะไรบ้าง แต่คิดว่ามันน่าจะต้องใช้เครื่องมือและวัสดุอุปกรณ์ที่มากกว่าการมีแค่เครื่องเล่นโฮมยูส มีโปรแกรมไร้ท์แผ่น และแผ่น CD-R เปล่าแน่นอน
แค่ขั้นตอนเอาก้อนไวนิลดิบเข้า mold ขึ้นรูปเป็นแผ่นกลม 12 นิ้วก็ต้องใช้เครื่องมือเฉพาะแล้ว และยังมีขั้นตอนอื่น ๆ กว่าจะออกมาเป็นแผ่นเสียงได้
มันไม่ง่ายเลยครับ
คนที่จะทำแผ่นเสียงออกมาขายได้ ถ้าในเมืองไทยต้องระดับ "นายห้าง" อย่าง กมล สุโกศล ถ้าแผ่นเสียงสามารถทำกันเองและบันทึกกันเองได้เป็นอุตสาหกรรมในครอบครัวเหมือน CD-R ก็ดีสิครับ ผมจะได้ไปขอยืมแผ่นเสียงที่หายากจากเพื่อนมาก็อปให้สนุกไปเลยครับ