(นึกเสียดายที่ซื้อ Boxset มา Haaa)
จริงๆดรีม เธียเตอร์เป็นวงที่น่าจะมีบ๊อกเซ็ตมาตั้งนานแล้ว แต่ว่าต้นสังกัดไม่ค่อยสนับสนุนเท่าไร
พอสบโอกาสก็เลยทำกับชุดนี้ ซึ่งจริงๆอัลบั้มนี้มีจุดขายแค่เพียงเป็นอัลบั้มที่ 10 ของวงและเป็นตอนจบของเพลง "เลิกเหล้า" ของเพื่อนเก่าคนนึง นอกนั้นผมมองว่าทางวงก็ "ตัน" ในการนำเสนอเพลงจริงๆนั่นแหละ
แต่บอกตามตรงนะว่าตอนแรกแทบกรี๊ดที่ a nightmare to remember มีการเอาซาวน์แบบแบล็คมาผสม แต่ว่าก็มาเพลงเดียว นึกว่าจะเป็นแบบนี้ทั้งอัลบั้มเสียอีก ก็เลยผิดหวังนิดๆกับภาพรวมของอัลบั้มที่แล้ว
ส่วนตัวผมคิดว่าที่หลายคนเฉยๆกับอัลบั้มนี้เพราะมันไม่มาทัวร์ที่ไทยด้วยส่วนหนึ่งครับ ตอนแรกผมก็เฉยๆกับหลายๆเพลงในชุด Octavarium กับ Systematic Chaos พอไปดูเล่นสด ก็ชอบฟังขึ้นมาเฉยๆซะงั้นครับ
การที่มีข่าวลือว่ามือกลองคนใหม่มาจากสายแจ๊ส หลายคนรอฟังเพลงแนวใหม่ แต่ผมกลับมองอีกมุมคือ เป็นห่วง "จอห์น เมียง" ครับ เพราะหากทำงานเพลงอัลบั้มใหม่ในแนวโปรเกรสซีฟที่มีส่วนสัดของแจ๊สมากๆ แกจะ "แฮปปี้" หรือไม่ เพราะเท่าที่ฟังงานส่วนตัวแก ก็ออกโปรสเกรสซีฟ สเปซร็อค หรือโชว์ลูกเทคนิคทางสายร็อค-เมทัลมากกว่า ยังไม่เคยเห็นแกไปทางสายแจ๊สเลย (แม้จะมีกรู๊ฟลูกแจ๊สสวยๆในดีวีดีสอนเล่นเบสของแกก็ตาม) และฮีโร่ของแกก็หลักๆอยู่ในสายร็อค ไม่ว่าจะเป็นสตีฟ แฮริส (ไมเดน), เก็ดดี้ ลี (รัช) ก็จะมี คริส สไควร์ (เยส) นี่พอเข้าเค้าหน่อย ในขณะที่เฮียเปกับน้าจอร์แดนนั้นมีฮีโร่สายแจ๊สอยู่แล้วและเคยมีงานหรือร่วมงานในแบบแจ๊สออกมาบ้าง
ปล. ส่วนตัวคิดว่าอัลบั้มที่ควรจะมี box set คือ Images and Words และ Scene from a memory ครับ
ThaiProg
