ขอบคุณพี่ตั๊มครับ
อยากฟังจากซีดีบ้างครับ เปลี่ยนรสชาติมั่ง
มือคีย์บอร์ด สมัยซินธ์ยังล้มลุกคลุกคลาน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำเพลงให้พวกเราฟังครับ
(คีธ อีเมอร์สัน เคยบอกว่า แกมีเวลาเล่นซินธ์ฯ อัดเสียงในสตูฯ ได้แค่ 15 นาทีเท่านั้น แล้วต้องหยุดตั้งเสียงกันใหม่ เพราะเครื่องร้อน+รวน)
คนเก่งสมัยนั้น จึงเก่งจริงครับ เพราะต้องมีระเบียบวินัย ในการฝึกปรือฝีมือมากๆ
สมัยนี้ อาจได้เครื่องช่วยบ้าง กด1คีย์ เสียงมาเต็มวงเลย 555
แล้วใครจะไปนึกว่า เวคแมน จะเอาซินธ์ฯ มาเล่นกับวงออเคสตร้า
minimoog ยุคแรกมักจะมีปัญหาเรื่อง oscillator ซึ่งเวลาร้อนขึ้นมามาก ๆ แล้วเสียงมักจะเพี้ยน
เอาแค่ mellotron อย่างเดียว มือคีย์บอร์ดที่จะจัดการเจ้าเครื่องนี้ได้อยู่หมัด ผมว่าในยุคนั้นจะต้องมีความสามารถมาก เพราะต้องรู้จักวิธีตั้งและวิธีจัดการเครื่องในขณะเล่น
ผิดกับ digital keyboards ในยุคนี้ ซึ่งท่าทางจะเล่นได้ง่ายและสะดวกกว่ารุ่นก่อน ๆ เยอะ เพราะมีโปรแกรมมิ่งที่ user-friendly
คนเล่นไม่จำเป็นต้องเก่งหรือมีพรสวรรค์มากมาย ก็สามารถสร้างเสียงประหลาดหลุดโลกไม่แพ้มืออาชีพได้แล้ว
ดังนั้น ผมจึงไม่ปลื้มมือคีย์บอร์ดสมัยใหม่ที่ใคร ๆ ต่างพากันยกย่องนักหนาว่าเก่งหรือมีฝีมือ
เพราะอุปกรณ์และโปรแกรมที่เล่นง่ายในยุคนี้ทำให้ผมกังขาในฝีมือที่แท้จริงของนักดนตรีรุ่นใหม่พวกนี้ครับ