ต่อไป »

[Analog Kid]

1. Steve Howe (Yes)

Few guitarists have incorporated as many styles as Steve Howe has. Drawing upon influences that range from Django Reinhart to Barney Kessel to flamenco legend Carlos Montoya, the Yes guitarist used his trusty ES-175 to propel such classics as “Your is No Disgrace” and “Heart of the Sunrise.” His solo composition, “Mood for a Day,” from the Fragile album, showed that classical music could be cool.


2. Robert Fripp (King Crimson)

Jagged, angular, and sonically adventurous, Robert Fripp’s playing sets a high standard with such early King Crimson classics as “21st Century Schizoid Man” and the two-part opus “Larks Tongue in Aspic.” His work with David Bowie, especially on “Heroes” and Scary Monsters, laid the bedrock for some of the latter’s finest albums.

 

3. Martin Barre (Jethro Tull)

Ian Anderson may be the face of Jethro Tull, but the band’s Celtic-inspired folk rock gets most of its energy from Martin Barre’s aggressive six-string work. On songs such as “Bungle in the Jungle” and “Aqualung,” Barre showed a sense of economy and melody that sometimes eluded his prog-rock peers. His solo in “Aqualung” is often cited as one of rock guitar's greatest moments.

 
4. Alex Lifeson (Rush)

Much of the texture and color that characterizes Rush’s best work can be traced to the versatility of Alex Lifeson. A melodic soloist, Lifeson is also capable of subtle rhythm playing that elegantly serves the song at-hand. In the group’s early years, he often used a 1976 ES-355 to craft the band’s ambitious soundscapes.

 

5. Greg Lake (Emerson, Lake & Palmer)

Though he’s better known for his songwriting and bass skills, Greg Lake used his superb fingerpicking talents to provide ELP with some of its best moments. Acoustic pieces such as “From the Beginning” and “Still …You Turn Me On” have become standards in the prog pantheon. The lesser-known piece “Daddy,” from ELP’s overlooked 1994 album, In the Hot Seat, is nearly as good.

 

6. Peter Banks (Yes, Flash)

Before there was Steve Howe, there was Peter Banks. Artistic differences between Banks and singer Jon Anderson prompted Banks’s departure from Yes in 1970, but in his little-known ‘70s band, Flash, Banks used an ES-335 to create several should-have-been prog rock classics. “Lifetime,” from Flash’s In the Can album, is his tour-de-force.

 

7. Jan Akkerman (Focus)

Had he done nothing more than serve as the driving force on the 1973 hit “Hocus Pocus,” Jan Akkerman’s place in progressive guitar history would be assured. Following his departure from Focus in the mid ‘70s, the Dutch guitarist went on to release several acclaimed solo albums. Readers of Britain’s Melody Maker magazine voted him “Best Guitarist in the World” in 1973.

 

8. John Petrucci (Dream Theater)

Prog-metal greats Dream Theater would hardly be the same without the virtuosic six-string work of John Petrucci. Counting Steve Vai, Alex Lifeson, and Steve Howe among his influences, Petrucci is one of prog’s most technically gifted artists. Through the years he’s added emotive qualities to his soaring talents as a shredder.

 

9. David Gilmour (Pink Floyd)

In addition to bringing an overt blues influence to the genre, David Gilmour is one of progressive rock’s most melodic lead players. While his solos often build to operatic proportions, he’s always kept Pink Floyd’s spaciest excursions tethered to earthbound traditions.

 

10. Steve Hackett (Genesis)

Steve Hackett’s work in Genesis tended to fly under the radar. During his ‘70s tenure with the band, however, his subtle six-string work helped shape the group’s art-rock sound. In addition to being a pioneer of two-handed tapping, Hackett was among the first rock artists to view the guitar as an ensemble, symphonic instrument.

[cocoon]

Steve Hackett ขวัญใจเราที่สิบเลยเหรอน่าสงสาร อันดับส่วนตัวผมให้ เหนือ Steve Howe ที่ได้อันดับหนึ่งอีกนะเนี่ย โพลใครโพลมันของแบบนี้อิอิ

[เพชร วิปลาส]

โพลนี้มีแต่วงมีชื่อเสียงทั้งนั้นเลยแฮะ

ที่น่าแปลกคือ John Petrucci (Dream Theater) ฝ่าเข้ามาได้อย่างไรครับเนี่ย ไม่ได้ว่าแกไม่เก่งนะ แต่โพลจำพวกพร๊อกนี้ดูจะให้ความสำคัญกับวงพร๊อกเก่าๆมากกว่าแค่นั้นเอง

[TRON]

John Petrucci เป็นรอง David Gilmour  

ของแบบนี้มันอยู่ที่ใครชอบทางของใครมากกว่า วัดว่าใครเก่งกว่ากันคงไม่ได้ ผมนับถือคนที่เล่นแล้วสื่ออารมณ์ได้ดีที่สุด ความคิดสร้างสรรค์, การคิดค้นเทคนิคและการสร้างเสียงใหม่ๆเป็นรองลงมา แต่ไม่เน้นแบบว่าต้องปั่นให้เร็วเข้าไว้

[ปีศาจลายคราม]

ผมเห็นด้วยที่ Steve Howe ได้อันดับหนึ่ง เพราะฝีมือแกนี่บอกได้คำเดียวว่าเหนือเทพจริง ๆ

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

Andy Latimer ของผมไม่ติดโพลอีกละ 

[ปีศาจลายคราม]

Andy Latimer ของผมไม่ติดโพลอีกละ 

สำเนียงกีตาร์ของ Latimer คล้ายคลึงกับของ Gilmour ดังนั้น Gilmour คงจะติดอันดับได้เพียงคนเดียวครับ (ฮา) 

[Layla F Mulder]

ปรกติพวกลิสต์ในเว็บ Gibson นี่เค้าไม่ได้เรียงลำดับนะครับ เท่าที่เคยดูมา

[.. polotoon ..]

ผมเห็นด้วยที่ Steve Howe ได้อันดับหนึ่ง เพราะฝีมือแกนี่บอกได้คำเดียวว่าเหนือเทพจริง ๆ

ชอบใจๆ   

[ท่านผีเพลง]

แล้วเว็บ fender.com ล่ะ
เขาจัดมั่งปะ 

[Layla F Mulder]

แล้วเว็บ fender.com ล่ะ
เขาจัดมั่งปะ 

เว็บของ Fender ไม่มี Features ตัวนี้ครับ

[cocoon]

ถ้าให้วัดลูกฝีมืออย่างเดียว แบบว่าแข่งเอาท่ายากใครทำไม่ได้ตกรอบ ผมว่าในสิบอันดับนี้ไม่มีใครกิน John Petrucci แต่ๆๆๆๆ กีต่าร์เทพไม่จำเป้นต้อง เก่งฉกาจในด้านฝีมือเท่านั้นนี่อะสิ เพราะในโลกแห่งเสียงเพลงจริงๆที่เราเสพกันมา ผมว่ากิลมอร์กะหลายๆคนในสิบคนนี้ รวมทั้ง แฮกเกต ขวัญใจผมด้วย ทำท่ายากไม่ได้เท่าJohn Petrucci  แน่ๆ นี่ว่าลูกเทคนิคอย่างเดียวนะ แต่มือระดับ อคาเดมิค แบบJohn Petrucci ก็แสดงให้เราเห้นหลายครั้งแล้วว่าแค่เล่นตามโน็ตได้เหมือนก็ไม่สามารถสื่ออารมณืได้เท่า คนที่บอน ทู บี มาในทางนั้นๆของเค้าจริง ๆ
  ทำให้นึกถึงเพลง Soul love ของ David bowie ชุดZiggy stardust and the spiders from mars ท่อนโซโล่ ตรงท่อนท้ายๆมีโน็ตน้อยตัวมากๆแค่สองสามตัว ลากเอื้อนหอนนนนนนนนนไปมายาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ได้อารมณ์ชิบ ถ้าเล่นได้แบบนี้คะแนนเต้มสิบแต่ผมให้เกินร้อย ว่าแล้วก็เปิดฟังซะเลย
 นาๆจิตตังนะ หนุกๆแชร์ความคิดกัน

[napalm.potter]

Greg Lake ผมชอบเวลาเล่นเบสมากกว่านะ

[kongbei]

อันดับ 5 กับ 6 ติดอย่างน่าพิศวง