บอกตรง ๆ ว่าผมไม่กลัวน้ำท่วม
แต่ผมกลัวไม่ได้ฟังเพลงมากกว่า เพราะไม่ได้ฟังเครื่องเสียงมาสักสองสัปดาห์แล้ว
ต้องยกเครื่องเสียงเพื่อหนีน้ำจากชั้นล่างขึ้นไปไว้ชั้นบนก่อน
รออยู่ว่าเมื่อไรคุณน้ำเธอจะมาแล้วก็ไปซะที
จะได้ยกเครื่องเสียงลงมาตั้งไว้ข้างล่างเหมือนเดิม
รู้สึกหงุดหงิดที่ต้องบริโภคแต่ข่าวร้ายแทนการเสพดนตรีที่สุนทรีย์
และอีกอย่างคือกลัวที่จะต้องเก็บแผ่นเสียงไว้ในห้องร้อนเป็นเวลานาน
มันเครียดครับ
อันที่จริงแล้วสำหรับผมก็ไม่ได้กลัวน้ำท่วมอะไรมากนัก(คนที่ไม่เจอกับตัวเองคงไม่รู้) แต่ภรรยาและหมาๆที่เลี้ยงอยู่เครียดกันมากกว่า
การที่บ้านน้ำท่วมระดับเป็นเมตรๆนั้นคงไม่สามารถจะอาศัยอยู่ท่บ้านของตัวเองได้ การหาที่อยู่แบบไม่ได้ตั้งตัวเช่นนี้
คงทำไม่ได้ง่ายๆหรอกครับ ลำพังแค่คนสองคนคงไม่น่าเป็นปัญหาอะไรแต่กับหมาๆอีกสี่ตัวซิเป็นปัญหาอย่างมาก
หมาไม่ใช่คนคงไม่เข้าใจว่าการกินอยู่และการใช้ชีวิตแบบที่จำกัดนั้นต้องทำเช่นไร ผมถึงต้องหาที่อยู่ที่เป็นบ้านมีบริเวณ
เพื่อจะได้เลี้ยงหมาได้ และอีกเรื่องที่ผมห่วงก็มากๆก็คือเครื่องเสียงทั้งหมดยังอยู่ในห้องฟังเพลงบนชั้นสองของบ้าน
ที่ยังไม่โดนน้ำท่วมหวังว่าน้ำคงไม่ท่วมถึงชั้นสองระดับสามเมตร ตอนนี้น้ำขึ้นอยู่ในระดับประมาณเมตรครึ่ง(จากพื้นถนนหน้าบ้าน)
สิ่งที่กลัวมากกว่าน้ำอีกก็คือพวกหัวโขยที่คอยมาซ้ำเติมความทุกข์ยากของผู้ประสพภัย อันนี้ซิเจ็บ!
ThaiProg
