Scarlett Johansson - Anywhere I lay my headแอบเซอร์ไพรซ์เล็ก ๆ กับดนตรีของนักแสดงสาวคนนี้ (ที่มีคนบอกว่า แกทำเองจ้า!) ที่ออกแนว กึ่ง ๆ สเปซ กึ่ง ๆ ซาวน์แทรกหนัง หา!! ว่าไงนะ มี เดวิด โบวี่ มาช่วยงั้นเหรอ เดี๋ยว ๆ ว่าไงอีกนะ!! แกไม่ได้เขียนเพลงเองแต่เป็นของ Tom Waits เหรอ บางเพลงฟังแล้วคล้าย ๆ กันยังไงก็ไม่รู้แฮะ บางเพลงก็ดันน่าเบื่อไปหน่อย ...ผมชอบแกตอนแสดงหนังนะ ใน Lost in Translation นี้เธอได้เล่น Dance Dance Revolution ในญี่ปุ่นหรือเปล่าจำไม่ได้ แต่ผมว่าเธอน่าจะลองเล่นออดิชั่นดูนะ
[5/10] นี้ตูให้น้อยกว่าส้อมเสียงซาดิสท์อีกเหรอ!
Minori Chihara - Heroine...ทำไมผมฟังอัลบั้มแรกสุดของนักพากษ์เสียงแจ้วจ๋า (ไม่เสมอไป จิอากิเสียงไม่เห็นเจื้อแจ้วเลยบากะยาโร่วว!) คนนี้แล้วรู้สึกนึกถึงป็อบของค่ายใหญ่บ้านเราตอนอยู่สมัยประถมฟะ ...อัลบั้มนี้ต่างจากสองอัลบั้มหลังของแกอย่างสิ้นเชิงเลยครับ บางเพลงออกเป็นป็อบใส ๆ แบบโฮริเอะ ยูอิ (แต่ไม่ดีเท่า) บางเพลงติดสกามาด้วยซ้ำ (ซึ่งผมว่าภาษาญี่ปุ่นเหมาะกับเพลงแนวนี้นะ) บางเพลงดันเป็นป็อบแดนซ์ที่มาตรฐานยังไม่ถึงยังไงไม่รู้ และไม่มีเสียงประสานเครื่องสายแบบสองอัลบั้มหลังที่ช่วยเสริมดนตรีแบบมิโนริ้น มิโนริน ยังไงก็ตามผมก็ยังมี Impression อย่างหนึ่งคือมิโนรินใช้เสียงของตัวเองได้เป็นประโยชน์มาก ๆ แม้จะเป็นเสียงในยุคที่เธอยังไว้ผมหน้าม้าอยู่ก็ตาม (มันเกี่ยวไหมเนี่ย) แต่บางเพลงก็ฟังเพลิน ๆ พอพักจิตพักใจได้หน่อยครับ
อัลบั้มนี้เปรียบเหมือนเด็กที่กำลังโต และต่อมาก็โตขึ้นแบบก้าวกระโดดมาเป็นอัลบั้ม Contact และ Parade นั่นเอง
[7/10] ...ความรักทำได้ทุกอย่างจริง ๆ
...And You Will Know Us by the Trails of Dead - The Century of Selfผมฟังอัลบั้มนี้ได้แค่ครึ่งเดียวแล้วรู้สึกแปลก ๆ แฮะ เหมือน ๆ พวกอาร์ดพังค์ ยังไงไม่รู้ แต่เสียงร้องและไดนามิคบางอย่างมันชวนให้นึกถึงพวกป็อบพังค์อย่างช่วยไม่ได้แฮะ
[
]
ThaiProg
