Thai Progressive Rock Community

ถึงตอนนี้ New Wave Of British Heavy Metal ก็มีอายุย่างเข้าสู่หนุ่มใหญ่วัย 32 ปีแล้ว – หากนับตั้งแต่ Geoff Barton บัญญัติคำนี้ขึ้นมาในนิตยสาร Sound เมื่อปี 1979 – ดังนั้นจึงสมควรแก่การถืออาวุโสเข้าเป็นสมาชิกของคลาสสิคร็อคในอีกสาขาหนึ่งได้แล้ว



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/NWOBHM-logo.jpg)


ในโอกาสนี้ก็เลยอยากเปิดกระทู้ให้กับ NWOBHM ขึ้นมา เพื่อจะได้รู้จักกับวงเมทัลแนวนี้เป็นการเฉพาะเจาะจง ไม่ว่าจะเป็นวงรุ่นใหญ่ที่ยังยืนยงคงกระพัน หรือวงสมัยบุกเบิกที่นึกฟิตกลับมารวมตัวกันอีก ตลอดจนวงยุคใหม่ที่ได้รับอิทธิพลมาจากสมัย 80 - เหมือนเมื่อวันวานที่บรรดา NWOBHM ล้วนได้รับแรงบันดาลใจเข้ามาสานต่อรุ่นแรกอย่าง U.F.O., Thin Lizzy หรือ Judas Priest จนได้รับขนานนามให้เป็น "วงดนตรีเฮฟวี่เมทัลคลื่นลูกใหม่จากอังกฤษ" และประวัติศาสตร์อีกหน้าหนึ่งของวงการเฮฟวี่เมทัลก็ได้ถูกจารึกไว้นับแต่นั้น...



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/0000ironmaidenandnewwaveofbyw4.jpg)

กำลังอยากให้คุณ Ritchie Benmore ไปบรรเลงที่กระทู้นี้อยู่พอดีเลยครับ

http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=4377.0

ขอตั้งกระทู้ใหม่สำหรับลงข่าวคราวและความเคลื่อนไหวของ NWOBHM ที่ยังมีลมหายใจอยู่ - ตรงนี้ดีกว่าครับ  :)

ส่วนกระทู้โน้น แล้วจะไปช่วยบรรเลง ให้เค้าปล่อยซีดีให้เต็มที่ก่อนครับ  :)

เปิดตัวข่าวแรกด้วยการกลับมาของ Stampede นำโดย Reuben และ Laurence Archer พร้อมกับออกผลงานใหม่ในรอบเกือบ 30 ปี หลังจากอัลบั้ม Hurricane Town เมื่อปี 1983 – เมื่อก่อนนึกอยู่ตลอดว่า รูเบนส์กับลอเรนซ์ต้องเป็นพี่น้องกัน ไหนกลับเป็นพ่อกับลูกเลี้ยงไปได้ไง? - มิน่ารูเบนส์ถึงได้เหี่ยวขนาดนั้น



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/Stampede01.jpg)


รูเบนส์ผู้มีประสบการโชกโชนในแวดวงร็อคอังกฤษฟอร์มวง Stampede ขึ้นมาในปี 1981 ตามกระแส NWOBHM ตอนนั้นลอเรนส์เพิ่งอายุแค่ 16 - แล้วก็มีโอกาสแสดงในงาน Reading Festival ในปี 1982 และบันทึกเสียงการแสดงสดครั้งนั้นออกมาเป็นผลงานชุด Official Bootleg Album ได้รับเสียงตอบรับจากแฟนเพลงดีมาก จนได้ออกอัลบั้ม Hurricane Town กับ Polydor แต่ปรากฎว่าไม่ประสบความสำเร็จกับผลงานชุดนี้ ทำให้ต้องยุบวงไปอย่างรวดเร็ว



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/36493_stampede_hurricane_town.jpg)


หลังจากลอเรนซ์ก็ไปเล่นกีต้าร์ให้กับ Glandslam ของ Phil Lynott ที่ตั้งขึ้นหลังจากยุบวง Thin Lizzy ทว่าวงนี้ก็มีอายุไม่ยืนยาว เพราะพี่หัวฟูมาด่วนลาไปเสียก่อน แล้วลอเรนซ์ ผู้ชื่นชอบกีต้าร์ฟลายอิ้งวีก็ได้โอกาสดีเข้าร่วมวง U.F.O. แทนที่ Atomic Tommy M. แต่ก็มีผลงานร่วมกับวงจานผีในอัลบั้ม High Stakes And Dangerous Menเมื่อปี 1982 ตามมาด้วยอัลบั้ม Light Out In Tokyo ในปีเดียวกัน ก่อนแยกทางกันไป



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/jem_lineup.jpg)


Stampede ยุคใหม่กลับมาร่วมเล่นดนตรีกันตั้งแต่ปลายปี 2009 แล้ว โดยได้ Colin Bond มือเบสกลับมาร่วมทีมอีกคนหนึ่ง และก่อนที่อัลบั้มชุดใหม่ A Sudden Impulse จะวางแผง ตอนนี้ Stampede ก็มีเพลง Sham On You ออกมาให้ฟังกันแล้ว – เสียงร้องของรูเบนส์กับดนตรีนี่ U.F.O. ชัดๆ เลย แล้วลอเรนส์หายไปไหนในเอ็มวีนี้?



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/Stampede03.jpg)


http://www.youtube.com/watch?v=XK1EM2BOjt0

ดีเลยครับจะได้รับรู้ข่าวสาร

Iron Maiden นี่ถือเป็นปฐมบทของ NWOBHM หรือเปล่าครับ? ผมจำได้ว่าในช่วงต้นปี 80's รายการ Top Teen Talent ของเฮียวิฑูรได้เชียร์เพลง The Number of the Beasts ซึ่งฟังแล้วมันมาก

^
^
^
เเต่ผมว่าป็นเเรงบรรดาลใจให้ทั้งวงร็อกตลาดเเละอันเดอร์กราวน์เมทั่ล
เเละทรงอิทธิพลเอามากๆต่อวงการร็อก

จะบอกว่า Iron Maiden เป็นปฐมบท เพียงลำพังคงไม่ถูกนัก เพราะในช่วงตั้งไข่ของ NWOBHM มีวงเฮฟวี่รุ่นใหม่หลายต่อหลายวงดาหน้ากันออกมาสร้างชื่อเสียง เฉพาะที่รู้จักกันดีก็มี Saxon, Def Leppard, Samson, Praying Mantis ฯลฯ
 
Saxon ยังออกอัลบั้มชุดแรกก่อน Iron Maiden ตั้งแต่ 1979

เอาเป็นว่า Iron Maiden เป็นคลื่นที่มาแรงที่สุดในตอนนั้น ด้วยความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของเสียงกีต้าร์คู่และดนตรีดุดันเร้าใจกว่าวงรุ่นเดียวกัน

เรียกว่าเป็นหัวหอกของ NWOBHM น่าจะเหมาะกว่า



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/ironmaiden80-1.jpg)

+100 ครับ

หลังๆกระแสรียูเนียนไปถึงพวกวงในยุค NWOBHM เีรียบร้อย โดยส่วนตัวผมว่ามันดีตรงที่ผลงานเก่าๆของวงเหล่าีน้ได้ถูกเอามารีอิชชูอีกครั้งครับ แต่พวกอัลบั้มใหม่ๆนี่ไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ เพราะส่วนมากจะทำออกมาเสียความรู้สึกมากกว่า

หลังจากกลับมาตระเวนแสดงสดในนามของ Tokyo Blade พร้อมกับลูกหาบชุดใหม่ แล้วก็มีอัลบั้มแสดงสด Live in Germany ออกมาในปี 2009 - Andy Boulton ก็ชักชวนสมาชิกยุคคลาสสิคไลน์อัพสมัยอัลบั้ม Night Of The Blade อันลือลั่นเมื่อปี 1984 ทั้ง John Wiggins มือกีต้าร์, Andy Wrighton มือเบส และ Steve Pierce กลอง มาร่วมย้อนอดีตยุครุ่งเรืองของ NWOBHM กันอีกครั้ง โดยได้นักร้องนำเสียงทรงพลังคนใหม่มาจากวงพาวเวอร์เมทัลเยอรมัน Domain ชื่อ Nicolaj Ruhnhow มาเติมความสด



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/tokyoblade.jpg)


ตอนนี้พี่โบลตันและเพื่อนสหายซามูไรวัยกลางคนกำลังมีอัลบั้มใหม่เอี่ยม Thousand Men Strong เตรียมออกวางแผงกลางเดือนนี้ โดยได้โปรดิวเซอร์จอมเก๋า Chris Tsangarides ที่ถนัดนักกับการปลุกผีวงดังในอดีตมาดูแลการผลิตให้ งานนี้พี่บาวตันโม้ให้ฟังว่า จะพาย้อนอดีตไปสู่ซาวด์ในคืนวันเก่าๆ ของ NWOBHM เหมือนอัลบั้ม Night Of The Blade เป็นเฮฟวี่เมทัลพันธ์ุอันทรงพลังที่เร้าใจด้วยเสียงกีต้าร์อันเป็นลายเซ็นต์ของวง โดยไม่มีเสียงคีย์บอร์ดเข้ามาแปดเปื้อน (เหมือนที่เคยพลาดมาแล้วในอดีต – ฮา)



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/tokyo1000.jpg)


คนที่เคยชื่นชอบ Night Of The Blade ก็ลองหามาฟังกันว่า ดาบซามูไรวงนี้ยังคมกริบเหมือนเดิมหรือป่าว – ดูจากคลิปนี้แล้ว ถึงสองซามูไรจะอวบอ้วนจนไม่เหลือแววสุดเท่ห์เหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังตวัดดาบคู่ใจได้ว่องไวอยู่นะ นักร้องนำคนใหม่ก็ใช้ได้เลย – น่าลุ้นมั๊กๆ สำหรับ Thousand Men Strong



http://www.youtube.com/watch?v=t3MsTiwgnJY

เห็นชื่อวง Tokyo Blade ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้แล้วอดขำไม่ได้ซักที - เล่นง่ายๆ เอาใจแฟนเพลงอาทิตย์อุทัยกันตรงตัวแบบนี้เลย ถึงจะดูดุเดือดเลือดพล่านเหมือนชื่อหนังบู๊เกรดบี แต่เป็นฝรั่งมั่งคา ดันมาตั้งชื่อเป็นญี่ปุ่นซะงั้น  :D



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/oldtokyoblade.jpg)


รู้จักชื่อวงนี้ก็พร้อมกับอัลบั้ม Night Of The Blade นั่นแหละ จัดว่าเป็นผลงาน NWOBHM ที่สวยงามอีกชุดนึง เข้ากับคอนเซ็ปท์ของวงชัดเจน ดูก็รู้ทันทีว่าเป็นวงเฮฟวี่ เป็นแรงกระตุ้นให้ตัดสินใจเป็นเจ้าของได้เลย - แล้วก็ไม่ผิดหวังกับบรรดาเพลงเฮฟวี่เมทัลพันธ์ุแท้ที่อัดแน่นอยู่ข้างใน มีครบทุกอรรถรสที่วง NWOBHM ชั้นดีพึงมี โดยเฉพาะเสียงกีต้าร์คู่ของแอนดี โบลตันกับจอห์น ริกกินส์ที่สอดรับกันได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นเพลงว่องไวอย่างไตเติ้ลแทร็คหรือ Unleash The Best, Lighting Strikes รวมทั้งเพลงหลายลีลาเนื้อหาเอาใจพี่ยุ่น Warrier of The Rising Sun ที่เทียบชั้นกับพี่ใหญ่ Iron Maiden ได้เลย- ซึ่งภาพลักษณ์ของ Tokyo Blade ก็เหมือนถอดแบบมาทั้งอิมเมจและดนตรี ขณะที่นักร้องนำในชุดนี้ เพิ่งได้ Vic Wright สุดห้าวมาแทน Alan Marsh หมาดๆ



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/nightoftheblade.jpg)


พอได้ฟังอัลบั้ม Night Of The Blade แล้ว ก็เชียส์ให้ดาบซามูไรมีอนาคตสดใส มีโอกาสเจริญรอยตาม Iron Maiden โด่งดังยิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อจะได้ทำเพลงเฮฟวี่มันส์ๆ ออกมาให้ฟังเหมือนชุดนี้อีกเรื่อยๆ  ;D



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/tokyo_blade-blackhearts_jaded_spades.jpg)
 

ที่ไหนได้ พออัลบั้มชุดต่อมา Black Hearts & Jaded Speades กลับดีแตก เพิ่มเสียงคีย์บอร์ดและทำเพลงเบาลงเอาใจตลาดซะงั้น! แถมปกอัลบั้มยังเสื่อมสุดๆ ต่างจากชุดที่แล้วอย่างฟ้ากับเหว ไม่รู้หน้ามืดเลือกภาพนี้มาเป็นปกได้ไง – กรรมเลยสนอง ชื่อเสียงของ Tokyo Blade เป็นอันเอวัง! ถอยหลังเข้าคลองนับตั้งแต่นั้น แม้โบลตันจะประคับประคองวงต่อมาอีกหลายอัลบั้ม พร้อมกับเปลี่ยนสมาชิกเป็นว่าเล่น แต่ก็ยืนระยะได้แค่วงเกรดบี ก่อนจะปิดฉากลงในปี 1998  :'(

ใครอยากดูบรรยากาศแสดงสดในยุครุ่งเรืองของ Tokyo Blade ก็ไปหาดีวีดีสุดมันส์ Live at Camden Palace 1985 มาชมได้เลย – นี่ถ้าดังแบบปีศาจเหล็กกล้า สองมือกีต้าร์สุดห้าวในสมัยโน้น คงไม่ปล่อยตัวจนดูเป็นซามูไรเฒ่าแบบนี้แน่ :-[


http://www.youtube.com/watch?v=Vp1YesgkKTw

ผมก็เคยตั้งความหวังไว้กับวงนี้ครับ แต่ดูจากปกอัลบั้ม Night of the Blade นักรบใช้ดาบฟันธงญี่ปุ่นขาดกลางแบบนั้น มันจะไปเหลืออะไร เพราะการทำลายธงชาติ ไม่ว่าจะเป็นของชาติไหน ถือว่าเป็นอาชญากรรมที่ให้อภัยกันไม่ได้ครับ

เห็นรูปหน้าปกแล้ว สมกับคำว่า "ฟันธง" จริง ๆ ครับ

เห็นคอมเม้นท์เรื่อง "ฟันธง" ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่า พี่ปัญญารักษ์เคยเขียนถึงอัลบั้ม Fighting Back ของ Paul Di'Anno's Battlezone ไว้ในสตาร์พิคเมื่อครั้งกาลก่อนโน้น ปกติคอลัมน์ของพี่ไม่ค่อยมีเรื่องยาวของวงเฮฟวี่บ่อยนัก แต่เขียนทีไรก็เข้มข้นสาระล้นหน้ากระดาษทุกที - นอกจากเรื่องดนตรีในชุดนี้ พี่ตั้มยังให้เครดิตเนื้อหาที่สะท้อนเรื่องทหารในสมรภูมิไว้ได้อย่างยอดเยี่ยม



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/flightingback.jpg)


Fighting Back ถือเป็นผลงานคืนฟอร์มของพอล ดิอันโนที่เรียกแฟนเก่าจากสองอัลบั้มแรกของ Iron Maiden กลับมาอีกครั้งได้ หลังจากลดระดับลงไปทำเพลงฮาร์ดร็อคพื้นๆ กับวง Di'Anno ของตัวเอง จนคนที่ชื่นชอบเสียงร้องสมัยรุ่งกับปีศาจเหล็กกล้าพากันส่ายหน้า – ครั้นสำนึกได้ พี่ดิอันโนจึงรวบรวมสมาชิกกลับไปเล่นเฮฟวี่เมทัลพันธ์ุแท้ในนามของ Paul Di'Anno's Battlezone กับอัลบั้มแรก Fighting Back ในปี 1986 ที่ดุเดือดเร้าใจมาก ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องของหัวหน้าวง หรือทวินกีต้าร์ในแบบ NWOBHM โดยหนึ่งในนั้นเป็นฝีมือของจอห์น วิกกินส์ที่เพิ่งผละจาก Tokyo Blade มาแสวงหาอนาคตใหม่ หลังจากอัลบั้มสุดเสื่อม Black Hearts & Jaded Speades นั่นเอง



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/PaulDiAnnosBattlezone.jpg)


ก่อนหน้าจะไปร่วมงานกับ Tokyo Blade วิกกินส์ก็เคยเป็นมือกีต้าร์ให้กับพี่ดิอันโนมาก่อนแล้ว ช่วงที่แยกทางจาก Iron Maiden มาฟอร์มวง Lone Wolf ของตัวเอง ถึงขั้นออกผลงานอีพีมาแล้วด้วย แต่พอพี่ดิอันโนเปลี่ยนไปเอาชื่อตัวเองมาเป็นชื่อวงเบ็ดเสร็จ วิกกินส์ก็ผละออกมาร่วมวงกับดาบซามูไร – คาดว่าคงไม่ปลื้มกับซาวด์ฮาร์ดร็อคของ Di'Anno ขอไปมันส์กับ Tokyo Blade ดีกว่า จนกระทั่งพี่ดิอันโนอยากได้กีต้าร์กับวงใหม่จึงไปตามวิกกินส์กลับมาอีกครั้ง



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/Battlezone-ChildrenOfMadness.jpg)


วิกกินส์ยังร่วมงานกับ Paul Di'Anno's Battlezone ในชุดต่อมา Children Of Madness คราวนี้ดนตรีเน้นทำนองติดหูง่ายขึ้นเพื่อเอาใจตลาดมากขึ้น ถึงขั้นทำเอ็มวี I Don't Wanna Know ออกมาแบบพวกแฮร์แบนด์ด้วย ขณะเดียวกันก็ยังมีเพลงมันส์ๆ อยู่หลายเพลง ซึ่งก็ถือว่าเป็นผลงานเฮฟวี่ชั้นดีได้อีกชุดนึง เพียงแต่เทียบกับ Fighting Back ไม่ได้เลย – ดูเหมือนว่าพี่ดิอันโนจะสับสนกับแนวทางของตัวเองทุกครั้งที่เข้าใกล้ความสำเร็จ แล้วก็มาถึงทางตันอีกครั้ง จนต้องยุบวงไปในที่สุด



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/fellmypain.jpg)


ในปี 1998 เมื่อพี่ดิอันโนรื้นฟื้น Battlezone ขึ้นมาอีกครั้ง วิกกินส์ที่กลับไปออกอัลบั้มชุด Burning Down Paradise กับดาบซามูไรก็ยังตามมาช่วยงานอีก พร้อมกับหนีบมือเบสและมือกลองจาก Tokyo Blade มาเป็นกองหนุนกับ Paulo Turin มือกีต้าร์อีกคนในอัลบั้ม Feel My Pain ซึ่งเป็นอัลบั้มชุดสุดท้ายในนาม Paul Di'Anno's Battlezone



http://www.youtube.com/watch?v=2IWEUbifA4U

ตั้งแต่ คุณริชชี่ เบนมอร์ เริ่มเล่าเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับดนตรีเฮฟวี่เมทัล ผมอ่านเพลินไปเลยครับ  ;D  ยอดเยียมจริงๆ  ;)

พี่เบนมอร์ได้ฟังวง Killers อีกวงของ พอล ป่ะครับ ผมฟังชุดแรกไปชุดเดียว มันส์เลยครับ จะว่าไปลุง พอล แกนี่สับสนคนเดียวไม่พอ ชอบให้แฟนเพลงสับสนทั้ง Paul Di'Anno , Di'Anno , Battlezone , Killers อะไรจะเยอะแยะขนาดนั้น

มี Gogmagog อีกวงครับ มีแค่ EP ออกมาชุดเดียว

Gogmagog นี่เรียกว่าเป็นวงรวมดาวซุปเปอร์กรุ๊ปของ NWOBHM ในยุคนั้นได้เลย

แต่ดูเหมือนมารวมกันแบบตกกระไดพลอยโจน - ดนตรีเลยอ่อนปวกเปียกไปหน่อย

พวก supergroup ก็เป็นเสียอย่างนี้เป็นส่วนใหญ่ครับ

Murder One - พี่ดิอันโนก็ท่าดีกับชุดแรกแบบนี้ทุกที  :(

แล้วค่อยมาคุยถึงวง Killers กันนะ - ตอนนี้ขอย้อนไปที่ Gogmagog ก่อนละกัน  ;)

ยังไม่หมดครับ จำ The Iron Men โปรเจ็คของ Paul Di'Anno กับ Dennis Stratton กันได้หรือเปล่าครับ ?   ;D

Gogmagog ถูกยกให้เป็นซุปเปอร์กรุ๊ปของ NWOBHM ก็เพราะนอกจากมีพอล ดิอันโนร้องนำแล้ว ยังได้ Pete Willis จาก Def Leppard กับ Janick Gers จาก White Spirit และ Gillan มาเล่นกีต้าร์ มือกลองคือ Clive Burr จาก Iron Maiden – จะเห็นว่าแต่ละคนมีดีกรีจากวงดังในแวดวง NWOBHM ทั้งนั้น - มีเพียงมือเบส Neil Murray อาวุโสกว่าเพื่อน แต่ก็ถือว่าอยู่ในกลุ่มเดียวกัน เพราะตอนนั้นยังเล่นให้ Whitesnake



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/gogmagoglogo.jpg)


ที่บอกว่า สมาชิกของ Gogmagog มารวมตัวกันแบบตกกระไดพลอยโจนก็เพราะ แรกเริ่มเดิมที Jonathan King เจ้าของโปรเจ็คนี้ (ศิลปินรุ่นเดอะและนักปั้นดาว-ผู้ผลักดัน Genesis ขึ้นมานั่นแหละ) คิดการใหญ่ต้องการรวบรวมนักดนตรีบิ๊กเนมในแวดวงร็อคมาสร้างผลงานมหากาพย์โอเปร่าร็อคขึ้นมากับตำนานสงครามจากไบเบิ้ลที่สนใจ โดยทีแรกไปชวน Cozy Powell กับ John Entwhistle มาร่วมวง แต่ทั้งสองคนไม่ว่าง – สุดท้ายจับพลัดจับพลูยังไงมิรู้ กลายเป็นวงรวมดาว NWOBHM ไปได้



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/JonathanKing.jpg)


จะว่าไปแล้ว บรรดาสมาชิกที่ว่าดังๆ จนทำให้ Gogmagog ถูกอุปโลกน์เป็นซุปเปอร์กรุ๊ป ถึงตอนนั้น (ปี 1985) ก็เหลือเพียงเครดิตติดตัวไว้หากินเท่านั้น บางคนเป็นศิลปินพเนจรตกงานซะด้วย ไม่ว่าจะเป็นวิลิสที่ถูกเตะโด่งจากเสือดาวหูหนวก เช่นเดียวกับไคลฟ์ เบอร์ก็ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันหลังออกจากปีศาจเหล็กกล้า แจนิค เกอร์ก็ไร้สังกัดเพราะ Gillan ยุบวง ส่วนพี่ดิอันโนนั้นแทบไม่ต้องพูดถึง เพิ่งคว่ำกับวงของตัวเองมาหมาดๆ จะมีก็พี่เมอร์เรย์ที่เพิ่งกลับมารุ่งกับพญางูเผือก – งานนี้เลยไม่รู้ว่าเข้าทางใครกันแน่!



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/PaulDiAnno54ds5a4d.jpg)


พอได้ทีม Gogmagog ครบตามดั้งใจแล้ว โต้โผคิงส์ก็จับหนุ่มทั้งห้าคนเข้าห้องอัดบันทึกเสียงเพลงที่เขาแต่งกับเพลง I Will Be There ของ Russ Ballard แล้วนำไปเสนอค่ายเพลงต่างๆ แต่การกลับกลายเป็นว่า จนแล้วจนรอด ไม่มีสังกัดให้ความสนใจวงรวมดาวนี้เลย – เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามเป้าที่วางไว้ บรรดาสมาชิก Gogmagog ก็เลยโบกมือลาทางใครทางมัน - เหลือเพียงอีพี I Will Be There ที่ได้ออกกับสังกัด Music For Nations ทิ้งไว้ให้ฟังกันในฐานะประวัติศาสตร์อีกหน้านึงของ NWOBHM



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/Gogmagogalbum.jpg)


พอฟังเพลง I Will Be There ก็ทำให้ไม่รู้สึกเสียดายที่ซุปเปอร์กรุ๊ป Gogmagog ปิดฉากลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะมีผลงานอัลบั้มเต็มชุดให้ฟังกัน เพราะซาวด์ในเพลงนี้เป็นป๊อบเอามากๆ ด้วยเสียงประสานและท่อนฮุ๊คในสไตล์ของบอลลาด ฟังแล้วเหมือน Alice Cooper มาร้องเพลงของ Meat Loaf – ส่วนสองเพลงของคิงส์ก็เป็นร็อคสนุกๆ ด้วยซาวด์แปลกๆ เหมือนตั้งใจให้เป็นโอเปร่าร็อคตามเป้าหมายที่วางไว้แต่แรก จนรู้สึกได้เลยว่าไปคนละทางกับไตเติ้ลแทร็ค – ดังนั้นก็ไม่น่าแปลกใจ ที่ไม่มีใครเหลียวแลอภิมหาโปรเจ็คของคิงส์


http://www.youtube.com/watch?v=BXprKVj5nKQ

โปรเจ็คนี้เปลี่ยนชื่อ/เปลี่ยนปก ออกมาหลอกเอาเงินแฟนเพลงหลายครั้ง แต่ไม่มีเพลงน่าประทับใจเลยครับ

แค่เห็นปก The Original Iron Men ชุดแรกก็ไม่ไหวจะเคลียส์ละเคิ้บ

จากที่มาของเครื่องมือประหารนักโทษ พวกพี่เค้าโมเมมาเป็น Iron Manเฉยเลย แถมภาพหน้าปกยังตลกมาก แทนที่จะน่าเกรงขามแบบมนุษย์เหล็ก กลับดูเหมือนจอมโจรเน็ด เคลลี่วางปืนมาจับไมค์ร้องเพลงซะงั้น – แหม! ทำไปได้

เท่านั้นยังไม่พอ ดันไปให้ Lea Hart มาเป็นโปรดิวเซอร์ - แล้วจะหวังอะไรได้ - เฮ้อ


(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/annodennisstratton1995.jpg)

เหมือนกับว่า พอล นี่ทำงานเดี่ยวไม่รุ่งนะครับ แม้ช่วงที่ร้องกับ Maiden จะเมามันส์ ดุเดือดแค่ไหน แต่ผมว่าพอลยังไม่มีศักยภาพพอที่จะเป็นผู้นำวง ต่อให้ได้ร่วมงานกับนักดนตรีชื่อดังกี่คน สุดท้ายจุดจบมักจะเหมือนๆกัน คือถ้าไปเป็นนักร้องรับจ้าง อย่าง ไมค์ เวสเซรา หรือ ทิม ริปเปอร์ โอเวน แบบนั้นผมว่าจะเข้าท่ามากกว่ามาเป็นผู้นำวงเองนะครับ

ต้องบอกว่าฟ้าไม่ลิขิตมาให้ดังครับสำหรับนายคนนี้ เอาจริงๆผมว่าเพลงของวงอื่นๆไม่ว่าจะเป็น Battlezone, Killers หรือวงชื่อแกเอง มันก็ไม่แย่ถึงขั้นฟังไม่ได้ ออกจะเป็นเฮฟวี่เมทัลเกรดบีที่ฟังเมามันใช่เล่นเหมือนกัน เสียงร้องแกก็ไมไ่ด้ขี้ริ้วขี้เหร่ เสียอย่างคือภาพลักษณ์ที่ไม่ค่อยเื้อื้อให้จดจำเท่าไหร่

คงเหมือน เบลซ เบย์ลีย์ แหละครับ คือฟ้าไมไ่ด้กำหนดให้เขาดัง งานเดี่ยวของเขาก็จัีดว่าทำได้ดีมากๆเหมือนกัน แต่ก็ไม่ส่งผลให้รุ่งได้อยู่ดี

อ่อ เรื่องที่ผมไม่ค่อยชอบเกี่ยวกับพอล คือกะหากินกับชื่อ Iron Maiden ไปตลอดชาติ ทั้งที่จริงๆมันเป็นอดีตที่นามมาแล้ว น่าจะเดินหน้าต่อไปไม่เอาชื่อเสียงเก่ามาหากินแบบนี้ อีกคนที่ผมไม่ค่อยชอบเลยคือ อัล แอตกินส์ ที่กะหากินกับชื่อเสียงในฐานะนักร้องนำคนแรกของ JP อีกคน

Paul Di'anno ยังไปหากินกับการร้องเพลง cover ด้วย เท่าที่ฟังมา เขาร้องเพลงของ UFO ได้มันส์ดีครับ แต่ที่ตลกคือ เขายังอุตส่าห์ไปร้องเพลงที่ตัวเองเคยร้องในอัลบั้ม Tribute to Iron Maiden หลายชุด

นั่นล่ะครับ ผมว่าแกเหมือนพยายามหากินกับชื่อเสียงเก่าๆที่เคยร้องให้เมเด้น ยิ่งเมเด้นดังเท่าไหร่แกก็ดังไปด้วยในฐานะนักร้องนำใน 2 อัลบั้มแรกของเมเด้น ผมเหมือนเคยอ่านบทสัมภาษณ์ของนักร้องนำคนแรกๆของเมเด้นสมัยยังไม่ออกอัลบั้ม รายนั้นก็แขวะ พอล เหมือนกันครับ พูดประมาณว่าเขาก็เป็นนักร้องของเมเด้นเหมือนกัน แต่เดียวนี้เดินไปตามถนนไม่เห็นมีใครจำเขาได้เลย แต่เขาพูดเล่นขำๆนะครับ

แต่จริงๆเรื่องนี้มันปกติอยู่แล้วอย่าง ชาร์ล โดมินิซิ ก็ถูกพูดถึงอยู่บ่อยๆว่าเป็นนักร้องในอัลบั้มแรกของดรีม อยู่ที่ว่าจะหากินกับชื่อเสียงเก่ามากน้อยแค่ไหนมากกว่า

ว่าไม่ได้เลยเรื่องนี้ - ถ้าให้ฟังพอล ดิอันโนร้องเพลงสักเพลง ผมก็ต้องอยากได้ยิน Killer หรือ Wrathchild อยู่แล้ว เพราะชื่นชอบกับเสียงร้องของพี่เค้าในสองอัลบั้มแรกของปีศาจเหล็กกล้า แม้จะผ่านมาตั้งสามสิบปีแล้วก็เถอะ! โดยเฉพาะเพลง Killer ครบเครื่องกับคำว่าเฮฟวี่เมทัลพันธุ์แท้ - เสียงร้องก็ดุดันเหลือรับทาน

ยิ่งได้ดูฟุตเทจคอนเสิร์ตเพลง Wrathchild ที่ Rainbow Theatre ก็คลั่ง Iron Maiden หนักขึ้นไปอีก – จนยกให้เป็นวงโปรดสุดในบรรดา NWOHM เมื่อก่อนโน้น


http://www.youtube.com/watch?v=io4ObwuO24w


แต่แล้วระหว่างรออัลบั้มชุดใหม่ ก็ดันมาข่าวร้ายว่าพี่ดิอันโนแยกทางกับปีศาจเหล็กกล้าซะแล้ว – งง! สิครับ เป็นไปได้ไง กำลังก้าวขึ้นไปโด่งดังด้วยกันแท้ๆ ไหง! มาผิดใจตัดขาดกันได้ แทนที่จะอยู่สร้างผลงานดีๆ ด้วยกันอีก ตอนนั้นยังคิดว่า Iron Maiden จะไปหานักร้องคนใหม่มาทดแทนเสียงทรงพลังของพี่ดิอันโนได้ไง แล้วอย่างนี้อนาคตของวงจะสะดุดลงไหมหนอ?

กังวลอยู่ไม่นาน ครั้นพอได้ยินซิงเกิ้ลใหม่ (ตอนโน้น) Run To The Hill ครั้งแรก - เรื่องที่เป็นห่วงก็พลันหายไปสิ้นกับเสียงร้องของ Bruce Dickinson มาแทนได้อย่างยอดเยี่ยม ตอกย้ำด้วยเอ็มวี The Number Of The Beast กับเพอร์ฟอร์เม้นท์ขั้นเทพ - คราวนี้ก็แทบจะลืมพี่ดิอันโนไปเลย


http://www.youtube.com/watch?v=jsmcDLDw9iw

ผมมีซีดีชุด The Iron Men ซึ่งลองซื้อมาฟังดูแล้วก็เก็บใส่ตู้ไว้ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา  ???  ???  ???

อีกชุดนึงชื่อว่า South American Assault ของคณะ Killers ที่ส่วนใหญ่มีเพลงของ Iron Maiden เกือบทั้งหมด แล้วก็ช่วง
encore เล่นเพลง Smoke On The Water ด้วย ก็เลยซื้อมาลองอีกนั่นแหละครับ  :D  :D  :D

ชุดนี้เล่นตั้งแต่ชื่อบนปกเลยครับ


(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/classics.jpg)

พอล ดิอันโนร้องทริบิวต์ให้ตัวเองในสองอัลบั้มนี้ ร่วมกับ Steve Overland, Doogie White, Gary Barden และ Steve Grimmett

Vol. I ร้องสามเพลง Wrathchild, Running Free และ Phantom Of The Opera



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/666vol1.jpg)
 

Vol II ร้องสี่เพลง Murders In The Rue Morgue, Remember Tomorrow, Sanctuary และ Killers



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/666vol2.jpg)


สองชุดนี้มีชื่อและปกหลายแบบ ตามแต่สังกัดในประเทศที่เอาไปปั้มออกมา

ในบ้านเราเคยมี Vol. 1 เป็นปกแบบนี้จากสังกัด Victor ของญี่ปุ่นทำเป็นเทปออกขายด้วย


(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/maidenyears-japan.jpg)

บ้านเรามีเทปออกมาขายเหมือนกันครับ จำไม่ได้ว่าสังกัดไหน น่าจะ S.Stack นะครับ ส่วนตัวเพลงผมว่าค่อนข้างน่าเบื่อและไร้พลัง ไม่มีอะไรสู้ของเดิมได้เลย ฟังไปไม่กี่รอบผมเก็บลืมเลยครับ

พี่เบนมอร์เล่าเรื่อง Samson วงเก่าของบรูซ และ White Spirit ของ ยานิก ให้หน่อยสิครับ

เปลี่ยนบรรยากาศไปวงอื่นบ้างก็ดี - งั้นเป็น White Spirit ก่อนดีกว่า แต่ขอเวลาทบทวนแป๊บนึง

จะได้รำลึกถึงการจากไปของ Graeme Crallen จากอุบัติเหตุในปี 2008 ด้วย

พี่ครอลเลนเป็นมือกลองและผู้ร่วมก่อตั้ง White Spirit กับ Janick Gers

แล้วยังไปตีกลองให้วง Tank ในอัลบั้ม Honour & Blood...

ภาพนี้สมัยขึ้นเวที Reading Festival กับพี่ยานิกและวง White Spirit เมื่อปี 1980



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/graemecrallan.jpg)

พูดถึงลุงพอล ลุงพอลก็พึ่งโดนคุกไปเมื่อวันนี้เอง
http://www.dailymail.co.uk/news/article-1365334/Ex-Iron-Maiden-singer-Paul-DiAnno-52-jailed-45k-benefits-swindle.html

ตอนที่เห็นแอดโฆษณาอัลบั้ม Circus Bar ของ Brian Howe เมื่อปลายปี 2010 โดยระบุเครดิตวงดนตรีที่พี่ไบรอันเคยผ่านมาทั้ง Ted Nugent และ Bad Company ซึ่งแฟนเพลงน่าจะทราบดีอยู่แล้ว แต่มาสะดุดตาและแปลกใจก็ตรงวง White Spirit – เพิ่งรู้ตอนนั้นว่า พี่ไบรอันมีส่วนร่วมกับ NWOBHM กับเค้าด้วย!

White Spirit ก็เป็นวงดนตรีที่โผล่ขึ้นมาพร้อมกับกระแส NWOBHM อีกวงนึง และมีอายุไม่ยืนยาวนักกับอัลบั้มชื่อเดียวกับวงเพียงชุดเดียว ก่อนแยกทางกันไปเหมือนกับวง NWOBHM รุ่นบุกเบิกอีกดาษดื่น หลังจากนั้นชื่อของวงนี้ก็น่าจะเลือนหายไปตามกาลเวลาที่ผ่านมาแล้วสามสิบปี - หากไม่ใช่วงที่ Janick Gers เคยร่วมงานอยู่ด้วย



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/whitespirit01.jpg)


แยนิก เกอร์สก่อตั้ง White Spirit ขึ้นมาร่วมกับ Graeme Crallen มือกลอง ในช่วงกลางยุค 70 ตอนที่ยังเป็นนักเรียนอยู่ที่เมืองฮาร์ทเทิลพูลบ้านเกิด – White Spirit จึงเป็นวงดนตรีที่มาจากเมืองฮาร์ทเทิลพูล ไม่ใช่นิวคาสเซิลอย่างที่หนังสือหลายเล่มเคยบอกไว้ แต่ก็ตั้งอยู่ในละแวก North Eest เหมือนกัน ต่อมาก็ได้ Bruce Ruff มาเป็นนักร้อง Pail Brady มือเบส และ Malcolm Pearson เล่นคีย์บอร์ด ซึ่งนอกจากเสียงกีต้าร์อันโดดเด่นของแยนิกที่มี Ritchie Blackmore เป็นฮีโร่แล้ว ก็มีเสียงคีย์บอร์ดของมัลคอมนี่แหละที่ทำให้ซาวด์ของ White Spirit แตกต่างจากวงร่วมรุ่น NWOBHM ส่วนใหญ่ เพราะเต็มไปด้วยกลิ่นไอที่ชวนให้นึกถึง Deep Purple หรือหวือหวาจนเข้าใกล้พร๊อกแบบ Uriah Heep ปานนั้น 



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/whitespirit03.jpg)


สำเนียงแบบ Deep Purple ชัดเจนมากในซิงเกิ้ลเปิดตัว Backs to the Grind ขณะที่เพลงหน้าบี Cheetah ก็เหมือนเป็นภาคต่อของ Fireball แถมเสียงกีต้าร์ยังเหมือนราวกับบุรุษชุดดำมาเล่นให้เอง นับเป็นรสชาติที่แหวกแนวกว่าวง NWOHBHM อื่นๆ ที่มักเน้นความว่องไวของกีต้าร์คู่เป็นหลัก เสียงร้องของบรู๊ซก็มาโทนเดียวกับ Ian Gillan ด้วยซิงเกิ้ลแรกนี้เองสร้างชื่อเสียงให้กับ White Spirit อยากมากและสามารถขึ้นถึงอันดับที่ 3 ในชาร์ตเพลงอินดี้ของอังกฤษในปี 1980 โดยเฉพาะเพลง Cheetah ที่ได้รับความนิยมแซงเพลงหน้าเอ จนถูกนำไปบรรจุในอัลบั้มรวมเพลงเอก NWOBHM หลายชุด - เช่นเดียวกับเพลง High Upon High ก็ถูกนำไปรวมอยู่ในอัลบั้มรวมเพลงเฮฟวี่แห่งยุค Metal for Muthas  Vol. II แต่ดนตรีในเพลงนี้มีทำนองติดหูมาก จนเกือบจะเป็นฮาร์ดป๊อบไปโน้นเลย



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/whitespiritsingles01.jpg)


ขณะที่มีซิงเกิ้ลได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่อง White Spirit ยังได้โอกาสไปสร้างชื่อบนเวที Reading Festival ครั้งที่ 20 ด้วย โดยขึ้นแสดงในวันสุดท้าย 24 สิงหาคม 1980ร่วมกับ Magnum, Def Lappard, Tygers of Pantang, Praying Mantis, Girl ฯลฯ ก่อนจะมีอัลบั้มแรกตามออกมาในเดือนกันยายน



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/whitespiritlive01jpg.jpg)


White Spirit ถือเป็นหนึ่งในหัวขบวนของ NWOBHM ที่มีโอกาสออกอัลบั้มแรกตั้งแต่ปี 1980 และยังได้ John McCoy มือเบสของ Gillan มาเป็นโปรดิวเซอร์ให้ กรณีนี้นับว่าแยนิกกับพวกได้รับการอุปถัมภ์คำชูจากอดีตฟรอนแมนต์ของ Deep Purple อย่างมาก นับตั้งแต่สนับสนุนให้ไปเล่นเป็นวงเปิด แม้กระทั่งหน้าปกอัลบั้มสุดคลาสสิครูปอินทรีเหล็กพร้อมกับภาพสมาชิก ยังได้ทีมงานดีไซต์เวทีคอนเสิร์ตของ Gillan มาช่วยออกแบบให้


(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/whitespiritposter.jpg)

อัลบั้ม White Spirit เปิดตัวด้วย Midnight Chaser ที่ตัดเป็นซิงเกิ้ล เพลงนี้ยังคงโดดเด่นด้วยซาวด์แบบ Deep Purple  ผสมผสานกับกีต้าร์อันร้อนแรงของแยนิกที่โดดเด่นรอบจัดเกินวัย มันส์กันตั้งแต่ริฟฟ์เร้าใจ สลับกันโชว์กับคีย์บอร์ดของมัลคอมอย่างยอดเยี่ยม ขณะที่เพลงอื่นๆ กลับคละเคล้าไปด้วยสำเนียงที่หลากหลายรสชาติ โดยที่ซาวด์แบบ Deep Purple กลับหดหายไปหลายเปอร์เซ็นต์ และมีเพลงท่วงทำนองฟังง่ายเข้ามาทนแทนกว่าครึ่งหนึ่ง เพลง Red Skies ก็ยังมันส์ แต่เสียงร้องดันแปร่งไปเหมือนพวกอัลเตอร์ (ล้ำสมัยจัง)  High Upon High, No Reprieve และ Way of the King สามเพลงที่ทำนองดีติดหูง่ายเป็นเมโลดิกร็อคได้เลย โดยเฉพาะ Way of the King กีต้าร์โดดเด่นเป็นพระเอกมาก



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/whitespiritalbum01.jpg)


สำหรับเพลงที่แหวกแนวที่สุดต้องยกให้ Fool For The Gods มหากาพย์ความยาวกว่าเก้านาที บรรยากาศแบบพร๊อกอบอวลไปหมด อินโทรคีย์บอร์ดอลังการณ์ ตามด้วยดนตรีช้าหนัก ก่อนจะเปลี่ยนทำนองหลายลีลา ชวนให้นึกถึงเพลงของวงรุ่นพี่อย่าง Magnum – เพลง Suffragettes ด้านบีของซิงเกิ้ล Midnight Chaser ที่ไม่อยู่ในอัลบั้มก็มาแนวนี้เหมือนกัน - น่าสนใจว่า ถ้า White Spirit เลือกเล่นแนวนี้อย่างจริงจัง คงน่าสนใจไม่น้อย

แม้ดนตรีในอัลบั้ม White Spirit จะดูจับฉ่ายหลายลีลา แต่ก็สร้างความนิยมให้กับแยนิกและพรรคพวกอยู่ไม่น้อย เรียกว่าพอมองเห็นแววรุ่งอยู่รำไร



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/wspirit7.jpg)


ทว่า White Spirit ก็เหมือนกับบรรดาวง NWOBHM ส่วนใหญ่ - เมื่อยังไม่ทันได้ประสบความสำเร็จอย่างเต็มที่ก็ต้องมาเจอปัญหาเรื่องสมาชิกจนซวนเซไป เริ่มจากการลาออกของฟิล แบรดดี้มือเบสเป็นคนแรก แล้วก็มาสูญเสียนักร้องนำบรู๊ซ รัฟฟ์ไป และไปได้ Brian Howe มาแทน

ทว่าเส้นทางของ White Spirit ก็มาถึงทางตัน ซึ่งเป็นผลสืบเนื่องจากการที่ Bernie Torme แยกทางกับ Gillan หลังออกอัลบั้ม Future Shock อีกทอดหนึ่ง เลยทำให้เอียน กิลแลนที่ชื่นชอบฝีมือของแจนิกอยู่แล้ว จึงได้ทาบทามให้เข้าร่วมวง – แน่นอน! ใครจะยอมเสียโอกาสทองไปรุ่งโรจน์กับวงรุ่นใหญ่ที่แนวทางใกล้เคียงกันอย่าง Gillan โดยแจนิกเข้าไปโชว์ฝีมือในอัลบั้มคู่กึ่งแสดงสด Double Troble เมื่อปี 1982



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/gillan01.jpg)


คงยังจำกันได้ ช่วงนี้เองทำให้แจนิกได้ติดตาม Gillan มาโชว์ฝีมือให้ดูกันที่กรุงเทพฯ ด้วย ตอนนั้นถือว่าเขายังโนเนมมาก แถมโดนค่อนขอดว่า พยายามเป็นริชชี่ แบล็คมอร์คนใหม่ให้กับเอียน กิลแลน – ไม่ใช่วันที่เป็นบิ๊กเนมกับ Iron Maiden เหมือนเดี๋ยวนี้

พอคีย์แมนคนสำคัญที่เป็นเสมือนหัวหน้าวงตัดช่องน้อยโบกมือไปแสวงหาหนทางดีกว่า แกรม คราลเลนและสมาชิกที่เหลือของ White Spirit ถึงกับไปไม่เป็น จนต้องยุบวงในปี 1981 จากนั้นแกรมไปตีกลองให้กับวง Tank แต่ก็ร่วมงานในอัลบั้ม Honour and Blood เพียงแค่ชุดเดียว ส่วนไบรอัน ฮาวน์มีโอกาสไปร้องให้กับ Ted Nugent  ในอัลบั้ม Penetrator เมื่อปี 1984  ก่อนที่เสียงร้องในสำเนียงบลูส์แบบ Paul Rodgers จะช่วยให้ไปได้ดีกับ Bad Company อยู่หลายปี

ถึงไบรอันจะร่วมงานกับ White Spirit เพียงช่วงสั้นๆ เขาก็ได้บันทึกเสียงกับวงในเพลง Watch Out แล้วเพลงนี้ก็ถูกนำไปใส่ในอัลบั้มรวมเพลงหลายชุด หลังจากที่ White Spirit แยกทางกันไปแล้ว –สิ่งที่ทำให้เพลงมันส์ๆ เพลงนี้น่าสนใจเพราะฟังคล้ายกับเพลง Can’t Happen Here ของ Rainbow มากทีเดียว โดยเฉพาะริฟฟ์ของแยนิก


http://www.youtube.com/watch?v=_QL4b6l8PGQ


ฟังเพลง Watch Out ทีไรก็ชวนให้นึกเสียดายว่า ถ้าเอียน กิลแลนไม่มาดึงตัวแยนิก เกอร์สไปซะก่อน White Spirit ก็คงมีอัลบั้มชุดที่ 2 ออกมาแน่ๆ ซึ่งก็พอจะมองเห็นลางๆ ว่าซาวด์น่าจะออกมาแบบไหน!

พลาดหวังจากการมาเยือนเมืองไทยของ Saxon ไปเมื่อต้นเดือน  :(

ตอนนี้ตำนานของ NWOHWM ที่ยังคึกคักแอคทีฟมีพลังวงนี้ก็เตรียมปล่อยอัลบั้มล่าสุด Call To Arms ออกมาให้แฟนเพลงสัมผัสความมันส์ที่ไม่เคยถดถอย – ปกอัลบั้มชุดนี้มาแปลกแหวกแนวจากชุดอื่นๆ แต่ก็ดูเก๋าดี  8)

Call To Arms เป็นสตูดิโออัลบั้มชุดที่ 19 ของ Biff Byford และพลพรรคนักรบแดนเถื่อน – กะจะไม่ให้ใครมาลบสถิติเป็นวง NWOBHM ที่มีอัลบั้มมากที่สุดหรือไงลุงบีฟ!  ;) :D


(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/saxoncalltoarms.jpg)

ดูดีวีดี Sweden Rock Festival แผ่นสองที่มีวงร็อคเก่าๆ กลับมาขึ้นเวทีอยู่หลายวง – แล้วก็ต้องสะดุดตาตั้งแต่วงแรก From Behind เล่นเพลง Queen Bitch ในซาวด์ย้อนยุคฮาร์ดร็อค ’70 ได้มันส์ดี



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/nickymoore.jpg)


นักร้องนำของ From Behind เป็นลุงอ้วนศีรษะล้าน แถมยังใส่แว่นสายตาอีกด้วย (ตามสังขารแล้วจะเรียกคุณตาก็ได้) แต่ก็ร้องเพลงได้ดุดันและแฝงสำเนียงบลูส์อย่างยอดเยี่ยมมาก – ชวนให้ฉงนสงสัยว่า ลุงเป็นใครมาจากไหน ดูแล้วน่าจะคร่ำหวดมานาน อายุปูนนี้แล้ว คงไม่ใช่พวกโนเนม เพิ่งหอบสังขารมาขึ้นเวทีตอนแก่แบบนี้ – พยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออก

พอค้นดู – ที่ไหนได้เป็น Nicky Moore อดีตนักร้องนำของ Samson วง NWOBHM ตัวพ่ออีกวงนึง – ก็เล่นชราจนไม่เหลือแววดาราร็อคที่เคยนุ่งกางเกงยืดฟิตเปี๊ยะขึ้นเวทีคอนเสิร์ตเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนแบบนี้ ใครจะไปนึกออก



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/nickymoore01.jpg)


พอรู้แล้วก็เลยดีใจที่ได้เห็นนักร้องจากยุค NWOBHM อยู่บนเวทีอีกครั้งหนึ่ง แม้สังขารจะร่วงโรยไปโข แต่เสียงร้องยังรับประกันได้

นอกจากลุงนิกกี้แล้ว From Behind ยังมี Manny Chalton อดีตมือกีต้าร์ของ Nazareth อีกคนนึง ทั้งสองลุงร่วมกันตั้งวงนี้ สมทบด้วยนักดนตรีสวีเดนรุ่นลูก แล้วก็มีอัลบั้ม Game Over ออกมาในปี 2006 เพียงชุดเดียว – ตามประสาวงเฉพาะกิจของนักดนตรีเก่า



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/gameover.jpg)


บนเวที Sweden Rock ลุงแมนนี่ก็มาเล่นอยู่ด้วย แต่ไม่ได้มีบทบาทเด่นเหมือนลุงนิกกี้ - ตอนดูครั้งแรกก็จำไม่ได้เหมือนกัน เพิ่งมาสังเกตตอนหลังนี่เอง - ทำไมถึงได้ไร้ราศรีร็อคเกอร์รุ่นใหญ่เช่นนี้ ???

ลุงนิกกี้เป็นนักร้องนำคนที่สองของ Samson โดยรับช่วงต่อจาก Bruce Bruce หรือ Bruce Dickinson ที่ออกไปอยู่กับ Iron Maiden นั่นเอง



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/samson.jpg)


ลุงนิกกี้มีสตูดิโออัลบั้มกับ Samson สองชุดในช่วงปี 1982-1984 ก่อนออกจากวงไป แล้วก็คัมแบ็คอีกครั้งในปี 2002 แต่ยังไม่ทันได้มีผลงานเป็นชิ้นเป็นอันอีกครั้ง  Paul Samson มือกีต้าร์และหัวหน้าวงก็จบชีวิตลงไปเสียก่อนด้วยโรคมะเร็ง ส่งผลให้วง Samson ต้องปิดฉากไปโดยปริยาย


http://www.youtube.com/watch?v=efFAkBGwfug

น่าเห็นใจลุงนิกกี้อยู่เหมือนกันที่ Samson ในยุคที่เขาร้องนำไปค่อยเป็นที่จดจำเท่ากับตอนที่บรู๊ซ ดิกกินสันยังอยู่กับวง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ NWOBHM กำลังเบ่งบานเต็มที่ โดยถือว่าพอล แซมซั่นได้ร่วมบุกเบิกด้วยสามอัลบั้มแรกกับสมาชิกคลาสสิคไลน์อัฟที่เสริมด้วยมือเบส Chris Aylmer และมือกลองสวมหน้ากากกับฉายากลองสายฟ้าฟาด Thunderstick



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/Samson01.jpg)


Samson นับว่าเป็นอีกวงนึงที่มีผลงานมาก่อนบรรดา NWOBHM อื่นๆ พวกเขามีอัลบั้มแรกตั้งแต่ปี 1979 (Saxon เป็นอีกวงที่มีผลงานชุดแรกในปีเดียวกัน) พี่พอลได้ก่อตั้งวงดนตรีในนามของเขามาก่อนหน้านั้นสองปี ในช่วงแรกก็มีสมาชิกเปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ ตามประสาวงร็อคยุคตั้งไข่ Clive Burr ก็เคยตีกลองให้ Samson ในซิงเกิ้ลเปิดตัว Telephone เมื่อปี 1978 ก่อนไปอยู่กับ Iron Maiden หรือ John McCoy มือเบสร่างอ้วนของ Gillan ก็มีส่วนสนับสนุนอย่างมาก ทั้งชักชวนไปออกทัวร์กับ Gillan ช่วยเล่นเบสและผันตัวไปเป็นโปรดิวเซอร์ให้ด้วยในอัลบั้มแรก Survivors

ถึงจะเป็นหัวหอกของ NWOBHM แต่ดนตรีของ Samson กลับมีซาวด์ที่เด่นเป็นเอกลักษณ์ในสไตล์บริติชฮาร์ดร็อคขนานแท้ ด้วยดนตรีดุดันที่แฝงสำเนียงบลูส์ไว้เหมือนวงฮาร์ดร็อครุ่นบุกเบิก โดยเฉพาะเสียงกีต้าร์ – เป็นตัวอย่างของวงดนตรีที่ไม่ได้เล่นเพลงเมทัลในรูปแบบใหม่แต่อย่างใด เพียงแต่ก้าวขึ้นมาในช่วงเวลาที่เหมาะเจาะกับซาวด์แบบดั้งเดิม เลยถูกพะยี่ห้อและเกาะกลุ่มไปกับกระแส NWOBHM กับเขาด้วย



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/Samson02.jpg)


ซาวด์บริติชฮาร์ดร็อคของ Samson ชัดเจนมากกับอัลบั้ม Survivors - เปิดตัวด้วยริฟฟ์และดนตรีเร้าใจในเพลง It's Not As Easy As It Seems เสียงกีต้าร์ในเพลง Big Brother ก็เด่นมากหรืออย่างเพลง Six Foot Under สุดมันส์ I Wish I Was The Saddle Of A Schoolgirls Bike ก็เป็นมิดเทมโป้ที่หนักขึ้นมาหน่อย และพักหูด้วยบัลลาดสโลว์บลูส์ที่เติมเสียงเปียโนของ Colin Town จาก Gillan เข้ามาในเพลง Tomorrow or Yesterday ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นตามพิมพ์นิยม

ตอนที่บันทึกเสียงอัลบั้ม Survivors ครั้งแรกนั้น พี่พอลต้องร้องนำเองคู่ไปกับเล่นกีต้าร์ เพราะพี่บรู๊ซยังไม่ได้ร่วมวง – หลังจากพี่พอลไปชวนนักร้องหนุ่มจากวง Shots เข้ามาสมทบในชื่อ Bruce Bruce Samson จึงกลายเป็นวงสี่คนและเริ่มต้นยุคคลาสสิคไลน์อัฟ และภายหลังพวกเขาได้บันทึกเสียง 5 เพลงจากอัลบั้มแรกกับนักร้องคนใหม่ แล้วออกวางจำหน่ายใหม่อีกครั้ง


http://www.youtube.com/watch?v=wWAPot8G7J8

ภายหลังออกอัลบั้ม Survivors เฮฟวี่จอมพลัง Samson ก็ออกตระเวนเปิดคอนเสิร์ตอย่างต่อเนื่องตลอดช่วงท้ายของปี 1979 ซึ่งก็สร้างชื่อเสียงให้กับวงอย่างมาก (โดยมี The Nicky Moore Band เป็นวงเปิดให้ด้วย) ด้วยความโดดเด่นในพลังเสียงของนักร้องนำคนใหม่ที่ช่วยเติมจิ๊กซอร์สุดท้ายให้กับ Samson



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/SamsonThundserstick.jpg)


นอกจากเสริมจุดเด่นด้วยพลังเสียงของบรู๊ซ บรู๊ซ- การแต่งตัวของ Thunderstick (หรือชื่อจริง Barry Graham) ก็ได้พัฒนาอัตลักษณ์จนกลายมาเป็นลายเซ็นต์ที่ทำให้แฟนเพลงจดจำวง Samson กับมือกลองสายฟ้าฟาดที่สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าแท้จริงได้อย่างแม่นยำ โดยเฉพาะยามอยู่บนเวที Thunderstick จะกระหน่ำกลองอยู่ภายในกรงเหล็กใบโต ซึ่งช่วยสื่อถึงความบ้าคลั่งของมือกลองสายฟ้าฟาดคนนี้ได้อย่างแจ่มแจ้ง



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/thunderst.jpg)


ไม่ใช่เพียงกับวง Samson – รูปลักษณ์ของ Thunderstick ยังกลายเป็นอีกหนึ่งภาพจำอันติดตาจากยุครุ่งเรืองของ NWOBHM มาจนถึงทุกวันนี้



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/thunderst01.jpg)

เมื่อ Thunderstick กลายเป็นขวัญใจของแฟนเพลงหรือมัสคอร์ตของวงเช่นนั้น พี่พอลก็เลยถือโอกาสนำมือกลองสายฟ้าฟาดมาขึ้นปกอัลบั้มชุดที่ 2 ซะเลย แถมยังให้ถือขวานง้าวอันใหญ่ ดูโหดร้ายราวกับฆาตกรโรคจิต ซึ่งก็นับว่าเหมาะเจาะกับดนตรีในอัลบั้ม Head On ที่รุกเร้าและหนักหน่วงกว่าอัลบั้มชุดแรกอย่างมาก



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/samson-headon.jpg)


การเข้าร่วมวงของพี่บรู๊ซเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญช่วยเพิ่มสีสันให้กับดนตรีและเติมซาวด์ดุดันให้ Samson มากยิ่งขึ้น คราวนี้ค่อยสมกับเป็นหนึ่งในหัวหอกของกระแส NWOBHM - ขณะเดียวกันพี่พอลก็ยังรักษาท่วงทำนองของบริติช ฮาร์ดร็อคไว้ได้อย่างมั่นคง จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของวงไป

Head On มีเพลง Hard Times เป็นซิงเกิ้ลเปิดตัวด้วยดนตรีฮาร์ดร็อคสนุกๆ รื่นหูด้วยเสียงประสาน เป็นสูตรสำเร็จที่เหมาะสำหรับโปรโมทวง แถมยังทำเอ็มวีออกมาด้วย โดยเน้นภาพลักษณ์ของวงมาเป็นจุดขายทุกอย่าง ทั้งหนุ่มนักกล้ามจอมพลังและลีลาหวดกลองหลังกรงเหล็กของ Thunderstick – พี่บรู๊ซก็ฉายแววฟรอนแมนด์ให้เห็นตั้งแต่เพลงนี้แล้ว



http://www.youtube.com/watch?v=LIzLacNnV3M


Take It Like A Man, Hammerhead และ Take Me To Your Leader เป็นชุดของเพลงมันส์สะใจในอัลบั้ม Head On ริฟฟ์กีต้าร์พี่พอลดุเดือดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดสอดรับไปกับเสียงของพี่บรู๊ซ ขณะที่เพลงช้า Vice Versa กลองเด่นมาก เสียงร้องยังกับ Ian Gillan มาร้องเอง – เป็นอิทธิพลที่ชัดเจนมาก ทั้งของวง Samson และนักร้องนำ รวมทั้ง Hunted อีกเพลง Too Close To Rock เป็นเพลงที่ยืนยันถึงความมั่นคงต่อบริติช ฮาร์ดร็อค ส่วน Walk Out On You เพลงปิดท้ายก็ยังยึดแนวหลายลีลาเหมือนเดิม เป็นสไตล์พวก NWOBHM ชอบใช้ปิดอัลบั้ม ดนตรีซับซ้อน อินโทรยังกับพร็อก เปิดโอกาสให้พี่บรู๊ซโชว์พลังเสียงเต็มที่

ชุดนี้ยังมีเพลงน่าสนใจมากอีกเพลงหนึ่ง Thunderburst เพลงบรรเลงเบิกร่องให้กับ Hammerhead – อย่าได้แปลกใจที่เหมือนกับ The Ides Of March ของปีศาจเหล็กกล้า เพราะ Steve Harris ร่วมแต่งเพลงนี้ด้วย ก่อนจะไปคลี่คลายในอัลบั้ม Killers ปีต่อมา



http://www.youtube.com/watch?v=Rjbej0B9KDY


Head On ถือเป็นอัลบั้มที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของ Samson เมื่อขึ้นไปถึงอันดับ 13 ในชาร์ทเพลงของอังกฤษ ส่งผลให้เฮฟวี่จอมพลังก้าวขึ้นไปยืนอยู่แถวหน้าของ NWOBHM ในปี 1980 - ตามมาด้วยการได้ขึ้นเวที Reading Festival ครั้งที่ 20 ในวันที่ 23 สิงหาคม วันเดียวกับ Iron Maiden และ UFO



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/80samson02.jpg)

ผ่านไปหมาดๆ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา สำหรับ British Steel Festival เทศกาลดนตรีหนักกระโหนกของแฟนเพลง NWOBHM ในอังกฤษ



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/BritishSteelFes2011.jpg)



ปีนี้มาถึงครั้งที่ 5 แล้ว ก็ยังนำเสนอวง NWOBHM ที่ยังมีลมหายใจ 5 วงด้วยกัน (ราคาบัตรแค่ 750 บ.) นำโดยสองวงที่เป็นเหมือนขาประจำของงานนี้ โดยเฉพาะ Elixir มาทุกครั้งและเป็นวงที่ทำงานต่อเนื่องที่สุด ถึงจะเริ่มต้นวงในยุคท้ายๆ แล้ว Clive Burr ก็เคยตีกลองให้วงนี้ด้วย อีกวงนึงคือ Pagan Alter ที่มาในแนวดูม

ที่เหลือก็มี Saracen  กับ  Jaguar เป็นวงในรุ่นบุกเบิก โดยวงหลังมาเสียบแทน Steve Grimmett’s Grim Reaper แบบเฉียดฉิว

ส่วนวงสุดท้าย Agincourt เป็นคลื่นลูกหลังที่ตั้งวงมาได้ 20 ปี แต่เพิ่งมีอัลบั้มแรก Angels of Mons ออกมาเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง – ยังกับย้อนไปฟัง Saxon ในยุคแรกแบบนั้นเลย!


http://www.youtube.com/watch?v=aSvh5Ca9eTc

ตำนานขนานแท้ของ NWOBHM ที่ยังมีลมหายใจ Saxon กำลังมีดีวีดีชุดใหม่ออกมาให้ชมกันอีกแล้วในต้นเดือนหน้า

คราวนี้นำเสนอประวัติของวงในรูปแบบภาพยนต์เสียด้วย ตั้งชื่อได้ชวนฮึกเหิม Heavy Metal Thunder : The Movie สมอิมเมจของวงนักรบแดนเถื่อนมั้กๆ



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/SaxonTheMovie.jpg)


ดีวีดีแผ่นคู่ชุดนี้บอกเล่าประวัติของวงไว้อย่างสมบูรณ์แบบ พาย้อนไปสู่รากเหง้าของ NWOBHM จนกลายมาเป็นไม้ใหญ่ยืนต้นในวันนี้ ด้วยฟุตเทจมหาศาล นับตั้งแต่ยุคตั้งไข่ตอนออกทัวร์กับ Motorhead สมัย Bomber Tour ในปี 1979 จนมาถึงอภิมหาคอนเสิร์ต Wacken เมื่อสองปีที่แล้ว

งานนี้มีแขกรับเชิญเพียบ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นใหญ่อย่าง Motorhead ที่ป๋า Lemmy พามาครบวง พร้อมด้วยสาวก NWOBHM ตัวกลั่น Lars Ulrich รวมทั้งอดีตสมาชิกก็กลับมาร่วมรำลึกความหลังด้วยกัน

แล้วแบบนี้จะพลาดได้ไง – เอิ๊ก เอิ๊ก!!!


http://www.youtube.com/watch?v=hLbziAjrCB8

ผลงานย้อมแมวมาอีกแล้ว Samson กับดีวีดี Biceps of Steel

แค่ปกบอกกันโต้งๆ ว่ากะขาย Bruce Dickinson เต็มที่ - ก็เป็นผลงานของเฮฟวี่จอมพลังแท้ๆ แต่ยังไปเอาภาพสมัยอยู่กับ Iron Maiden มาขึ้นปกเฉยเลย แถมโลโก้ยังก๊อปมาออกนอกหน้าซะขนาดนั้น

ดีวีดีชุดนี้เคยทำออกมานานแล้วตั้งแต่สมัยยังเป็นวีเฮสเอส มีแค่เอ็มวีฉบับเต็มของเพลง Hard Times และ Vice Versa ซึ่งตัดต่อเข้ากับการแสดงที่ Rainbow Theater – ตอนนี้ก็เพิ่งนำกลับมาขายอีกรอบ

สำหรับแฟนพันธ์ุแท้ของพี่บรู๊ซหรือต้องการสะสมคอลเลคชั่นของ NWOBHM ก็พึงหามาเป็นเจ้าของ – แล้วก็อย่าหาว่าถูกหลอกละกัน – เอิ๊ก เอิ๊ก



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/samsonBicepsofsteel.jpg)

ของผมเป็นหน้าปกรุ่นดั้งเดิม...เมื่อกี้พยายามหาในเน็ทแต่ไม่เจอครับ กะว่าจะเข้ามาแจมกับ คุณเบนมอร์ ซักตั้ง
แต่ว่าช่วงนี้ ลูกสาว ทำโปรเจ็คหนักไม่มีเวลาให้ผมเลย ทำให้ไม่มีรูปประกอบ ต้องขอโทษด้วย  :D

Biceps of Steel รุ่นดั้งเดิมของพี่โป่ง หน้าปกเป็นแบบนี้เหรอป่าวครับ  :) :D ;D



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/bicepsofsteel.jpg)


ถือโอกาสเอาเพลง Vice Versa มาแปะให้ดูหน้าพี่บรู๊ซตอนวัยละอ่อนซะเลย  ;)


http://www.youtube.com/watch?v=XojJOgiRgus

ต้องขอโทษทีครับ เมื่อตะกี้ลองกลับไปดูหน้าปกดีวีดีของผมแล้ว มันเหมือนกับที่คุณเบนมอร์นำมาลงนั่นแหละครับ
ไม่ได้แตกต่างอะไร ผมจำผิดไปเอง !!!

ส่วนหน้าปก VHS นั้นผมว่าดูดีกว่าอีก แต่ผมไม่มีเก็บสะสมไว้หรอกครับ.

วง Poison ที่เคยมี Richie Kotzen ร่วมวงอยู่ด้วย จัดเป็น NWOBHM รึเปล่าครับ?

Poison ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับ NWOBHM เลย - เพราะมาจากยูเอสเอ แล้วก็ถือว่าเป็นแกลม เมทัลและแฮร์แบนด์ตัวพ่อซะด้วย

ตอนที่ออกอัลบั้มชุดแรก Look What the Cat Dragged ในปี 1986 ก็เป็นช่วงที่กระแส NWOBHM ปิดฉากไปแล้วด้วย

ยิ่งเห็นภาพปกอัลบั้มแล้ว - NWOBHM คงไม่มีทางรับพวกอิมเมจตุดซี่แบบนี้เข้าร่วมอุดมการณ์แน่ๆ  >:(


(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/Poison-Look-What-the-Cat-Dragged-In.jpg)

เห็นรูปปกนี้แล้ว รู้สึกว่าเกย์ได้ใจจริง ๆ ฮะ

ถึงแม้ภาพพจน์จะเป็นพวกตุ้ดซี่ แต่ว่าพวกเค้าก็ปาร์ตี้กันสะบั้นหั่นแหลกเลยจริงๆ ครับ  8)  8)  8)

ยิ่งมือกีตาร์ CC Deville นั้น "เมายา" เละเทะ จนต้องโดนอัปเปหิออกไปจากวงในเวลาต่อมา  :o

(http://i991.photobucket.com/albums/af31/Pong-Wanchai/Surasee_Kaleidoscope/Poison1.jpg)

คนเข้ามาแทนที่ก็คือ Richie Kotzen ซึ่งสมัยนั้นยังหนุ่มแน่น แถมยังทำเจ้าชู้ "สอย" แฟนมือกลองอย่างไม่เกรงใจ
และไม่น่าให้อภัย ผลลัพธ์สุดท้ายเมื่อถูกเปิดโปง จึงต้องโดนไล่ออกจากวง อันเนื่องมาจากสาเหตุเรื่อง การมั่วผู้หญิงต้องห้าม !!!

เนื่องจากชอบไปปล้ำคนโน้นคนนี้ โดยไม่ดูตาม้าตาเรือ เมื่อมีโอกาศจึงโดนเขาปล้ำกลับมาบ้างครับ  ;D  ;D  ;D

(http://i991.photobucket.com/albums/af31/Pong-Wanchai/Surasee_Kaleidoscope/RichieBrieBella1.jpg)

ภาพที่เห็นเป็นแฟนสาวของ Richie Kotzen ซึ่งยึดอาชีพ มวยปล้ำ ทำมาหากินสังกัด WWE แล้วคุณเธอก็ดังไม่ใช่เล่น !!!

นักมวยปล้ำหญิงคนนี้จะดังเพราะฝีมือหรือว่าอะไร ต้องแล้วแต่จะคิดกันนะครับ แต่ผมขอลงรูปให้ยลโฉมซักสองรูปติดๆ กัน...

(http://i991.photobucket.com/albums/af31/Pong-Wanchai/Surasee_Kaleidoscope/BrieBella1.jpg) (http://i991.photobucket.com/albums/af31/Pong-Wanchai/Surasee_Kaleidoscope/BrieBella2.jpg)

...กระทู้ NWOBHM เริ่มสั่นคลอนเสียแล้วซิครับ  ;D  ;D  ;D

ใครมีอัลบั้มชุดนี้ของคณะ Saxon เก็บสะสมเอาไว้บ้างครับ ?

(http://i991.photobucket.com/albums/af31/Pong-Wanchai/Surasee_Kaleidoscope/SaxonBBCSessionsCD1.jpg)

ปีสุดท้ายแล้วที่มี NWOBHM เป็นวงเอกในเทศกาลดนตรีรีดดิ้ง เฟสติวัล

แล้วก็เป็นฉากจบยุครุ่งเรืองของ NWOBHM ด้วย


(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/reading-86.jpg)


http://www.youtube.com/watch?v=tzu3n41xhCc

(http://i1209.photobucket.com/albums/cc388/Andorn1/night-demon-57.jpg)
คณะ Demon หนึ่งในยุคบุกเบิก NWOBHM ชื่อเสียงของวงในช่วงที่ออกอัลบั้ม Night of the Demon นี่ถือว่าดังรึเปล่า
เพราะในด้านเนื้อหาที่เน้นไปทางในทางมนต์มืด ทำให้ถูกนำไปเปรียบเทียบกับ Black Subbath บ้างรึเปล่าครับ

ชื่อวงและปกอัลบั้มดูแหวะชวนสยองเท่านั้นละ แต่ดนตรีไม่ได้หนักหรือมืดหม่นแต่อย่างใด ก็เลยไม่ได้ถูกนำไปเปรียบกับวงมนต์ดำ ดนตรีชุดนี้เป็นบริติชฮาร์ดร็อคที่มันส์ใช้ได้เหมือนกัน แถมยังเคยเป็นเทปออกในบ้านเราซะด้วย รวมทั้งอัลบั้มต่อมา The Unexpected Guest  และชุดที่ 3 The Plague ที่ทำดนตรีซับซ้อนเข้าข่ายพร๊อกไปเลย

ในยุครุ่งเรืองของ NWOBHM ชื่อเสียงของ Demon ก็ไม่ได้โดดเด่นถึงขึ้นแนวหน้า แต่น่ามหัศจรรย์ที่ Dave Hill ยังเข็นวงให้อยู่รอดได้จนทุกวันนี้



(http://i1229.photobucket.com/albums/ee477/Ritchie_benmore/demon.jpg)



http://www.youtube.com/watch?v=vY57GGvON50

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/d/da/Tank_honour_and_blood.jpg/220px-Tank_honour_and_blood.jpg)

ไม่ทราบว่ามีสมาชิกท่านใดเคยฟังผลงานของคณะTank ในอัลบั้ม Honour & Blood บ้างครับ
จำได้ว่าเคยอ่านรีวิวจากนิตยสารเมทัล แม็ก โดยพี่หน่อย อนุสรณ์ แต่ก็ยังไม่มีโอกาสลองหามาฟังซักที

Tank ขอผ่านครับ  :-\

ฟังครับ ชุดนี้มันส์มาก ดนตรีเสัียงร้องทรงพลัง ตัวเพลงค่อนข้างนาว แต่กลับฟังไม่น่าเบื่อ เพลงบางเพลงอัดกันกระเดียดไปทางเพาเวอร์เมทัลกลายๆ  เป็นอีกอัลบัมนึงในยุค NWOBHM ที่ผมฟังบ่อยครับ

ขอบคุณครับ ไว้มีโอกาสจะหาแผ่นเสียงมาฟังครับ

มีแผ่นอยู่ ไม่ได้หยิบมาฟังร่วม 10 ปีแล้ว จำได้แต่ว่้ามันส์ดีครับ

จำได้ว่าชุดหลังๆไม่กี่ปีมานี้ ได้ Doogie White มาร้อง ไม่ทราบว่าพี่ปัญญารักษ์ได้ฟังบ้างรึยังครับ

เมื่อวานฟัง Grim Reaper 3 แผ่นรวด ชอบวงนี้ รองจาก Iron Maiden

ยังครับ คงต้องไปหามาฟังเสียแล้ว เพิ่งกดสั่งดีวีดีล่าสุดไปครับ

เป็นอีกวงที่ไม่ได้หยิบมาฟังนานมากแล้ว ผมชอบน้ำเสียงและสไตล์การร้องของ Steve Grimmet พอพูดถึงวงนี้ เสียงเพลง See You in Hell ยังก้องอยู่ในหูอยู่เลยครับ

ชอบวงนี้เช่นเดียวกันครับ Steve Grimmet เคยไปร้องให้วง Onslaught อยู่ชุดนึงนะครับ ได้ลองฟังรึยังครับ

ยังอีกเช่นกันครับ ที่อยากฟังคือ ผลงานเดี่ยวชุด Personal Crisis  นอกจากนี้ เขามีผลงานร่วมร้องในงาน Tribute ให้ Iron Maiden และวงฮาร์ดร็อคอื่นๆ อีกหลายชุดเหมือนกันครับ