ต่อไป »

[Ritchie Benmore]

ถึงตอนนี้ New Wave Of British Heavy Metal ก็มีอายุย่างเข้าสู่หนุ่มใหญ่วัย 32 ปีแล้ว – หากนับตั้งแต่ Geoff Barton บัญญัติคำนี้ขึ้นมาในนิตยสาร Sound เมื่อปี 1979 – ดังนั้นจึงสมควรแก่การถืออาวุโสเข้าเป็นสมาชิกของคลาสสิคร็อคในอีกสาขาหนึ่งได้แล้ว






ในโอกาสนี้ก็เลยอยากเปิดกระทู้ให้กับ NWOBHM ขึ้นมา เพื่อจะได้รู้จักกับวงเมทัลแนวนี้เป็นการเฉพาะเจาะจง ไม่ว่าจะเป็นวงรุ่นใหญ่ที่ยังยืนยงคงกระพัน หรือวงสมัยบุกเบิกที่นึกฟิตกลับมารวมตัวกันอีก ตลอดจนวงยุคใหม่ที่ได้รับอิทธิพลมาจากสมัย 80 - เหมือนเมื่อวันวานที่บรรดา NWOBHM ล้วนได้รับแรงบันดาลใจเข้ามาสานต่อรุ่นแรกอย่าง U.F.O., Thin Lizzy หรือ Judas Priest จนได้รับขนานนามให้เป็น "วงดนตรีเฮฟวี่เมทัลคลื่นลูกใหม่จากอังกฤษ" และประวัติศาสตร์อีกหน้าหนึ่งของวงการเฮฟวี่เมทัลก็ได้ถูกจารึกไว้นับแต่นั้น...

[ปีศาจลายคราม]

กำลังอยากให้คุณ Ritchie Benmore ไปบรรเลงที่กระทู้นี้อยู่พอดีเลยครับ

http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=4377.0

[Ritchie Benmore]

ขอตั้งกระทู้ใหม่สำหรับลงข่าวคราวและความเคลื่อนไหวของ NWOBHM ที่ยังมีลมหายใจอยู่ - ตรงนี้ดีกว่าครับ 

ส่วนกระทู้โน้น แล้วจะไปช่วยบรรเลง ให้เค้าปล่อยซีดีให้เต็มที่ก่อนครับ 

[Ritchie Benmore]

เปิดตัวข่าวแรกด้วยการกลับมาของ Stampede นำโดย Reuben และ Laurence Archer พร้อมกับออกผลงานใหม่ในรอบเกือบ 30 ปี หลังจากอัลบั้ม Hurricane Town เมื่อปี 1983 – เมื่อก่อนนึกอยู่ตลอดว่า รูเบนส์กับลอเรนซ์ต้องเป็นพี่น้องกัน ไหนกลับเป็นพ่อกับลูกเลี้ยงไปได้ไง? - มิน่ารูเบนส์ถึงได้เหี่ยวขนาดนั้น






รูเบนส์ผู้มีประสบการโชกโชนในแวดวงร็อคอังกฤษฟอร์มวง Stampede ขึ้นมาในปี 1981 ตามกระแส NWOBHM ตอนนั้นลอเรนส์เพิ่งอายุแค่ 16 - แล้วก็มีโอกาสแสดงในงาน Reading Festival ในปี 1982 และบันทึกเสียงการแสดงสดครั้งนั้นออกมาเป็นผลงานชุด Official Bootleg Album ได้รับเสียงตอบรับจากแฟนเพลงดีมาก จนได้ออกอัลบั้ม Hurricane Town กับ Polydor แต่ปรากฎว่าไม่ประสบความสำเร็จกับผลงานชุดนี้ ทำให้ต้องยุบวงไปอย่างรวดเร็ว






หลังจากลอเรนซ์ก็ไปเล่นกีต้าร์ให้กับ Glandslam ของ Phil Lynott ที่ตั้งขึ้นหลังจากยุบวง Thin Lizzy ทว่าวงนี้ก็มีอายุไม่ยืนยาว เพราะพี่หัวฟูมาด่วนลาไปเสียก่อน แล้วลอเรนซ์ ผู้ชื่นชอบกีต้าร์ฟลายอิ้งวีก็ได้โอกาสดีเข้าร่วมวง U.F.O. แทนที่ Atomic Tommy M. แต่ก็มีผลงานร่วมกับวงจานผีในอัลบั้ม High Stakes And Dangerous Menเมื่อปี 1982 ตามมาด้วยอัลบั้ม Light Out In Tokyo ในปีเดียวกัน ก่อนแยกทางกันไป






Stampede ยุคใหม่กลับมาร่วมเล่นดนตรีกันตั้งแต่ปลายปี 2009 แล้ว โดยได้ Colin Bond มือเบสกลับมาร่วมทีมอีกคนหนึ่ง และก่อนที่อัลบั้มชุดใหม่ A Sudden Impulse จะวางแผง ตอนนี้ Stampede ก็มีเพลง Sham On You ออกมาให้ฟังกันแล้ว – เสียงร้องของรูเบนส์กับดนตรีนี่ U.F.O. ชัดๆ เลย แล้วลอเรนส์หายไปไหนในเอ็มวีนี้?






<a href="http://www.youtube.com/watch?v=XK1EM2BOjt0" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=XK1EM2BOjt0</a>

[eric]

ดีเลยครับจะได้รับรู้ข่าวสาร

[ปีศาจลายคราม]

Iron Maiden นี่ถือเป็นปฐมบทของ NWOBHM หรือเปล่าครับ? ผมจำได้ว่าในช่วงต้นปี 80's รายการ Top Teen Talent ของเฮียวิฑูรได้เชียร์เพลง The Number of the Beasts ซึ่งฟังแล้วมันมาก

[lunar]

^
^
^
เเต่ผมว่าป็นเเรงบรรดาลใจให้ทั้งวงร็อกตลาดเเละอันเดอร์กราวน์เมทั่ล
เเละทรงอิทธิพลเอามากๆต่อวงการร็อก

[Ritchie Benmore]

Iron Maiden นี่ถือเป็นปฐมบทของ NWOBHM หรือเปล่าครับ? ผมจำได้ว่าในช่วงต้นปี 80's รายการ Top Teen Talent ของเฮียวิฑูรได้เชียร์เพลง The Number of the Beasts ซึ่งฟังแล้วมันมาก

จะบอกว่า Iron Maiden เป็นปฐมบท เพียงลำพังคงไม่ถูกนัก เพราะในช่วงตั้งไข่ของ NWOBHM มีวงเฮฟวี่รุ่นใหม่หลายต่อหลายวงดาหน้ากันออกมาสร้างชื่อเสียง เฉพาะที่รู้จักกันดีก็มี Saxon, Def Leppard, Samson, Praying Mantis ฯลฯ
 
Saxon ยังออกอัลบั้มชุดแรกก่อน Iron Maiden ตั้งแต่ 1979

เอาเป็นว่า Iron Maiden เป็นคลื่นที่มาแรงที่สุดในตอนนั้น ด้วยความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของเสียงกีต้าร์คู่และดนตรีดุดันเร้าใจกว่าวงรุ่นเดียวกัน

เรียกว่าเป็นหัวหอกของ NWOBHM น่าจะเหมาะกว่า

[Shaman]

+100 ครับ

[จ่าวิส]

หลังๆกระแสรียูเนียนไปถึงพวกวงในยุค NWOBHM เีรียบร้อย โดยส่วนตัวผมว่ามันดีตรงที่ผลงานเก่าๆของวงเหล่าีน้ได้ถูกเอามารีอิชชูอีกครั้งครับ แต่พวกอัลบั้มใหม่ๆนี่ไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ เพราะส่วนมากจะทำออกมาเสียความรู้สึกมากกว่า

[Ritchie Benmore]

หลังจากกลับมาตระเวนแสดงสดในนามของ Tokyo Blade พร้อมกับลูกหาบชุดใหม่ แล้วก็มีอัลบั้มแสดงสด Live in Germany ออกมาในปี 2009 - Andy Boulton ก็ชักชวนสมาชิกยุคคลาสสิคไลน์อัพสมัยอัลบั้ม Night Of The Blade อันลือลั่นเมื่อปี 1984 ทั้ง John Wiggins มือกีต้าร์, Andy Wrighton มือเบส และ Steve Pierce กลอง มาร่วมย้อนอดีตยุครุ่งเรืองของ NWOBHM กันอีกครั้ง โดยได้นักร้องนำเสียงทรงพลังคนใหม่มาจากวงพาวเวอร์เมทัลเยอรมัน Domain ชื่อ Nicolaj Ruhnhow มาเติมความสด






ตอนนี้พี่โบลตันและเพื่อนสหายซามูไรวัยกลางคนกำลังมีอัลบั้มใหม่เอี่ยม Thousand Men Strong เตรียมออกวางแผงกลางเดือนนี้ โดยได้โปรดิวเซอร์จอมเก๋า Chris Tsangarides ที่ถนัดนักกับการปลุกผีวงดังในอดีตมาดูแลการผลิตให้ งานนี้พี่บาวตันโม้ให้ฟังว่า จะพาย้อนอดีตไปสู่ซาวด์ในคืนวันเก่าๆ ของ NWOBHM เหมือนอัลบั้ม Night Of The Blade เป็นเฮฟวี่เมทัลพันธ์ุอันทรงพลังที่เร้าใจด้วยเสียงกีต้าร์อันเป็นลายเซ็นต์ของวง โดยไม่มีเสียงคีย์บอร์ดเข้ามาแปดเปื้อน (เหมือนที่เคยพลาดมาแล้วในอดีต – ฮา)






คนที่เคยชื่นชอบ Night Of The Blade ก็ลองหามาฟังกันว่า ดาบซามูไรวงนี้ยังคมกริบเหมือนเดิมหรือป่าว – ดูจากคลิปนี้แล้ว ถึงสองซามูไรจะอวบอ้วนจนไม่เหลือแววสุดเท่ห์เหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังตวัดดาบคู่ใจได้ว่องไวอยู่นะ นักร้องนำคนใหม่ก็ใช้ได้เลย – น่าลุ้นมั๊กๆ สำหรับ Thousand Men Strong



<a href="http://www.youtube.com/watch?v=t3MsTiwgnJY" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=t3MsTiwgnJY</a>

[Ritchie Benmore]

เห็นชื่อวง Tokyo Blade ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้แล้วอดขำไม่ได้ซักที - เล่นง่ายๆ เอาใจแฟนเพลงอาทิตย์อุทัยกันตรงตัวแบบนี้เลย ถึงจะดูดุเดือดเลือดพล่านเหมือนชื่อหนังบู๊เกรดบี แต่เป็นฝรั่งมั่งคา ดันมาตั้งชื่อเป็นญี่ปุ่นซะงั้น 






รู้จักชื่อวงนี้ก็พร้อมกับอัลบั้ม Night Of The Blade นั่นแหละ จัดว่าเป็นผลงาน NWOBHM ที่สวยงามอีกชุดนึง เข้ากับคอนเซ็ปท์ของวงชัดเจน ดูก็รู้ทันทีว่าเป็นวงเฮฟวี่ เป็นแรงกระตุ้นให้ตัดสินใจเป็นเจ้าของได้เลย - แล้วก็ไม่ผิดหวังกับบรรดาเพลงเฮฟวี่เมทัลพันธ์ุแท้ที่อัดแน่นอยู่ข้างใน มีครบทุกอรรถรสที่วง NWOBHM ชั้นดีพึงมี โดยเฉพาะเสียงกีต้าร์คู่ของแอนดี โบลตันกับจอห์น ริกกินส์ที่สอดรับกันได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นเพลงว่องไวอย่างไตเติ้ลแทร็คหรือ Unleash The Best, Lighting Strikes รวมทั้งเพลงหลายลีลาเนื้อหาเอาใจพี่ยุ่น Warrier of The Rising Sun ที่เทียบชั้นกับพี่ใหญ่ Iron Maiden ได้เลย- ซึ่งภาพลักษณ์ของ Tokyo Blade ก็เหมือนถอดแบบมาทั้งอิมเมจและดนตรี ขณะที่นักร้องนำในชุดนี้ เพิ่งได้ Vic Wright สุดห้าวมาแทน Alan Marsh หมาดๆ






พอได้ฟังอัลบั้ม Night Of The Blade แล้ว ก็เชียส์ให้ดาบซามูไรมีอนาคตสดใส มีโอกาสเจริญรอยตาม Iron Maiden โด่งดังยิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อจะได้ทำเพลงเฮฟวี่มันส์ๆ ออกมาให้ฟังเหมือนชุดนี้อีกเรื่อยๆ 




 

ที่ไหนได้ พออัลบั้มชุดต่อมา Black Hearts & Jaded Speades กลับดีแตก เพิ่มเสียงคีย์บอร์ดและทำเพลงเบาลงเอาใจตลาดซะงั้น! แถมปกอัลบั้มยังเสื่อมสุดๆ ต่างจากชุดที่แล้วอย่างฟ้ากับเหว ไม่รู้หน้ามืดเลือกภาพนี้มาเป็นปกได้ไง – กรรมเลยสนอง ชื่อเสียงของ Tokyo Blade เป็นอันเอวัง! ถอยหลังเข้าคลองนับตั้งแต่นั้น แม้โบลตันจะประคับประคองวงต่อมาอีกหลายอัลบั้ม พร้อมกับเปลี่ยนสมาชิกเป็นว่าเล่น แต่ก็ยืนระยะได้แค่วงเกรดบี ก่อนจะปิดฉากลงในปี 1998 

ใครอยากดูบรรยากาศแสดงสดในยุครุ่งเรืองของ Tokyo Blade ก็ไปหาดีวีดีสุดมันส์ Live at Camden Palace 1985 มาชมได้เลย – นี่ถ้าดังแบบปีศาจเหล็กกล้า สองมือกีต้าร์สุดห้าวในสมัยโน้น คงไม่ปล่อยตัวจนดูเป็นซามูไรเฒ่าแบบนี้แน่


<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Vp1YesgkKTw" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=Vp1YesgkKTw</a>

[panyarak]

ผมก็เคยตั้งความหวังไว้กับวงนี้ครับ แต่ดูจากปกอัลบั้ม Night of the Blade นักรบใช้ดาบฟันธงญี่ปุ่นขาดกลางแบบนั้น มันจะไปเหลืออะไร เพราะการทำลายธงชาติ ไม่ว่าจะเป็นของชาติไหน ถือว่าเป็นอาชญากรรมที่ให้อภัยกันไม่ได้ครับ

[ปีศาจลายคราม]

ผมก็เคยตั้งความหวังไว้กับวงนี้ครับ แต่ดูจากปกอัลบั้ม Night of the Blade นักรบใช้ดาบฟันธงญี่ปุ่นขาดกลางแบบนั้น มันจะไปเหลืออะไร เพราะการทำลายธงชาติ ไม่ว่าจะเป็นของชาติไหน ถือว่าเป็นอาชญากรรมที่ให้อภัยกันไม่ได้ครับ

เห็นรูปหน้าปกแล้ว สมกับคำว่า "ฟันธง" จริง ๆ ครับ

[Ritchie Benmore]

เห็นคอมเม้นท์เรื่อง "ฟันธง" ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่า พี่ปัญญารักษ์เคยเขียนถึงอัลบั้ม Fighting Back ของ Paul Di'Anno's Battlezone ไว้ในสตาร์พิคเมื่อครั้งกาลก่อนโน้น ปกติคอลัมน์ของพี่ไม่ค่อยมีเรื่องยาวของวงเฮฟวี่บ่อยนัก แต่เขียนทีไรก็เข้มข้นสาระล้นหน้ากระดาษทุกที - นอกจากเรื่องดนตรีในชุดนี้ พี่ตั้มยังให้เครดิตเนื้อหาที่สะท้อนเรื่องทหารในสมรภูมิไว้ได้อย่างยอดเยี่ยม






Fighting Back ถือเป็นผลงานคืนฟอร์มของพอล ดิอันโนที่เรียกแฟนเก่าจากสองอัลบั้มแรกของ Iron Maiden กลับมาอีกครั้งได้ หลังจากลดระดับลงไปทำเพลงฮาร์ดร็อคพื้นๆ กับวง Di'Anno ของตัวเอง จนคนที่ชื่นชอบเสียงร้องสมัยรุ่งกับปีศาจเหล็กกล้าพากันส่ายหน้า – ครั้นสำนึกได้ พี่ดิอันโนจึงรวบรวมสมาชิกกลับไปเล่นเฮฟวี่เมทัลพันธ์ุแท้ในนามของ Paul Di'Anno's Battlezone กับอัลบั้มแรก Fighting Back ในปี 1986 ที่ดุเดือดเร้าใจมาก ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องของหัวหน้าวง หรือทวินกีต้าร์ในแบบ NWOBHM โดยหนึ่งในนั้นเป็นฝีมือของจอห์น วิกกินส์ที่เพิ่งผละจาก Tokyo Blade มาแสวงหาอนาคตใหม่ หลังจากอัลบั้มสุดเสื่อม Black Hearts & Jaded Speades นั่นเอง






ก่อนหน้าจะไปร่วมงานกับ Tokyo Blade วิกกินส์ก็เคยเป็นมือกีต้าร์ให้กับพี่ดิอันโนมาก่อนแล้ว ช่วงที่แยกทางจาก Iron Maiden มาฟอร์มวง Lone Wolf ของตัวเอง ถึงขั้นออกผลงานอีพีมาแล้วด้วย แต่พอพี่ดิอันโนเปลี่ยนไปเอาชื่อตัวเองมาเป็นชื่อวงเบ็ดเสร็จ วิกกินส์ก็ผละออกมาร่วมวงกับดาบซามูไร – คาดว่าคงไม่ปลื้มกับซาวด์ฮาร์ดร็อคของ Di'Anno ขอไปมันส์กับ Tokyo Blade ดีกว่า จนกระทั่งพี่ดิอันโนอยากได้กีต้าร์กับวงใหม่จึงไปตามวิกกินส์กลับมาอีกครั้ง






วิกกินส์ยังร่วมงานกับ Paul Di'Anno's Battlezone ในชุดต่อมา Children Of Madness คราวนี้ดนตรีเน้นทำนองติดหูง่ายขึ้นเพื่อเอาใจตลาดมากขึ้น ถึงขั้นทำเอ็มวี I Don't Wanna Know ออกมาแบบพวกแฮร์แบนด์ด้วย ขณะเดียวกันก็ยังมีเพลงมันส์ๆ อยู่หลายเพลง ซึ่งก็ถือว่าเป็นผลงานเฮฟวี่ชั้นดีได้อีกชุดนึง เพียงแต่เทียบกับ Fighting Back ไม่ได้เลย – ดูเหมือนว่าพี่ดิอันโนจะสับสนกับแนวทางของตัวเองทุกครั้งที่เข้าใกล้ความสำเร็จ แล้วก็มาถึงทางตันอีกครั้ง จนต้องยุบวงไปในที่สุด






ในปี 1998 เมื่อพี่ดิอันโนรื้นฟื้น Battlezone ขึ้นมาอีกครั้ง วิกกินส์ที่กลับไปออกอัลบั้มชุด Burning Down Paradise กับดาบซามูไรก็ยังตามมาช่วยงานอีก พร้อมกับหนีบมือเบสและมือกลองจาก Tokyo Blade มาเป็นกองหนุนกับ Paulo Turin มือกีต้าร์อีกคนในอัลบั้ม Feel My Pain ซึ่งเป็นอัลบั้มชุดสุดท้ายในนาม Paul Di'Anno's Battlezone



<a href="http://www.youtube.com/watch?v=2IWEUbifA4U" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=2IWEUbifA4U</a>