เป็นหลักหมื่นครับ

  อย่าเอ็ดไปล่ะ ไม่งั้นจะโดนผบ.ทบ. (ผู้บัญชาการที่บ้าน) ตรวจสอบ ฮ่า ๆ ๆ 

เกือบสามสิบปีแล้วมั้งครับ ที่ไม่ได้ไปลอยกระทงที่ไหนเลย

จากประสบการณ์ที่เคยซื้อซีดี ถ้าเลือกได้ ผมจะซื้อแผ่นที่ผลิตจากอเมริกาครับ โดยเฉพาะรุ่นที่ผลิตเมื่อราวสิบกว่าปีก่อน จับแผ่นไหนเป็น "โดน" แผ่นนั้นในเรื่องของคุณภาพเสียง (แต่ตอนนี้แทบไม่ได้ซื้อซีดีแล้ว จึงไม่แน่ใจว่าซีดีที่ผลิตจากอเมริกาจะยังมีคุณภาพคงเส้นคงวาอยู่หรือเปล่า) ในขณะที่แผ่นญี่ปุ่นก็ไว้ใจได้ในเรื่องคุณภาพและรายละเอียดของเสียงพร้อมทั้งความสวยงามของหีบห่อ แต่ราคามักจะสูงกว่าแผ่นอเมริกาอยู่พอสมควร บางคนก็ติงว่าเสียงของแผ่นญี่ปุ่นออกจะคมจัดไปสักนิดในย่านกลางแหลม แถมบางครั้งเสียงจะบอบบาง ไม่อวบอิ่มเหมือนเสียงจากแผ่นอเมริกา อันนี้ก็เป็นเรื่องลางเนื้อชอบลางยาครับ (ปกติสาวยุ่นก็มักจะบอบบางกว่าแหม่มอเมริกันอยู่แล้ว... ฮ่า)

ส่วนประเทศที่คิดว่าผลิตได้คุณภาพดีรองลงไปก็ได้แก่ เยอรมนี อังกฤษ ฮอลแลนด์ และออสเตรเลีย ตามลำดับ และประเทศที่น่าจะผลิตได้คุณภาพห่วยสุดก็น่าจะเป็นย่านเอเชียนี่ละครับ ถ้าให้เลือกได้ ผมจะเลือกซีดีที่ผลิตในเอเชีย (ยกเว้นญี่ปุ่น) เป็นลำดับสุดท้าย

ผมกำลังเล็งจะซื้อ vinyl reissue ชุด Sirio 2222 ของ Il Balletto di Bronzo อยู่ แต่ยังลังเลอยู่เพราะทราบว่าผลงานชุดนี้ออกจะหนักไปทางไซคิเดลิก หากคุณไม่ประสงค์ออกนามได้ฟังผลงานชุดนี้โดยละเอียดแล้ว รบกวนช่วยแนะนำหน่อยครับ ขอบคุณ

อยากทราบว่า

1. โดยทั่วไป ท่านซื้อผลงานเพราะเนื้อหาดนตรีหรือเพราะหน้าปก?
2. หากซื้อผลงานนั้นเพราะเนื้อหาของดนตรี ก่อนจะตัดสินใจซื้อผลงานชุดนั้น ท่านทำการบ้านมาอย่างไร?
3. หากซื้อผลงานเพราะความสวยของหน้าปกอัลบั้ม เคยเจอแจ็คพ็อตบ้างหรือไม่? (เช่น ฟังแล้วโป๊ะเชะ โดนใจ หรือไม่ก็ฟังครั้งเดียวก็เก็บเข้ากรุเลย) และผลงานแจ็คพ็อตเหล่านั้นของท่านมีอะไรบ้าง?

ชอบแมวเช่นกันครับ มันน่ารัก ดูลึกลับและรักอิสระดี แม้จะออกกวน ๆ ในบางครั้ง ที่บ้านก็เคยเลี้ยงแมวที่จรจัดหลงมาหลายรุ่น ให้ข้าวมันกิน จับอาบน้ำ หากระพรวนมาแขวน จากแมวจรจัดกลายเป็นแมวผู้ดีไปเลย ฮ่า ๆ ๆ 

ถือเป็นการนำเอา discography ของ Jon Anderson มานำเสนอได้อย่างดีเยี่ยมและชัดเจนมาก 

ผมติดตาม TD ถึงประมาณชุด Tyger เท่านั้น และไม่ได้ติดตามอีกแล้ว ส่วนผลงานยุคแรกที่ออกไซคิเดลิกและสเปซร็อคนั้น ก็พยายามฟังอยู่ แต่ผมไม่ชอบซาวน์ดในลักษณะหม่น ๆ ทะมึนและฟังดูห่างไกลครับ

นอกจากนี้ ไม่ทราบว่ามีใครฟัง Osamu Kitajima และ Andreas Vollenweider (ไม่แน่ใจว่าสะกดถูกหรือเปล่า) บ้างครับ?

ขอให้หมายเหตุเกี่ยวกับ personal rating เพื่อความเข้าใจที่ชัดเจนขึ้นครับ

ความหมายของการให้คะแนนตามจำนวน *

* แย่หรือห่วย (คำจำกัดความสั้น ๆ)
** พอใช้ แต่ถ้ายังไม่ได้ฟังหรือยังไม่มี ก็ไม่จำเป็นต้องไปดิ้นรนหามา เว้นแต่เงินเหลือใช้
*** ดี ถ้าเจอหรือมีโอกาสฟังก็ไปหามาฟังเสีย
**** ยอดเยี่ยม ให้รีบไปหามาฟังได้เลย
***** งานชิ้นเอกหรือมาสเตอร์พีซ ไม่มีไม่ได้ มิฉะนั้น ไม่ใช่แฟนตัวจริง

ล่าสุด ผมได้ปรับปรุงแก้ไขรูปแบบการนำเสนอเล็กน้อยโดยยกเอารายละเอียดทั่วไปเกี่ยวกับอัลบั้มแต่ละชุดขึ้นมาไว้ข้างบน (ซึ่งแต่เดิมอยู่ข้างล่าง) และยังได้เพิ่มการจัดอันดับหรือให้คะแนนส่วนตัว (personal rating) เข้าไป นอกจากนี้ยังได้แก้ไขเพิ่มเติมข้อความบางตอนของอัลบั้มชุด Dawn อีกด้วย

การให้คะแนนตามจำนวน *

* แย่หรือห่วย (คำจำกัดความสั้น ๆ)
** พอใช้ แต่ถ้ายังไม่ได้ฟังหรือยังไม่มี ก็ไม่จำเป็นต้องไปดิ้นรนหามา เว้นแต่เงินเหลือใช้
*** ดี ถ้าเจอหรือมีโอกาสฟังก็ไปหามาฟังเสีย
**** ยอดเยี่ยม ให้รีบไปหามาฟังได้เลย
***** งานชิ้นเอกหรือมาสเตอร์พีซ ไม่มีไม่ได้ มิฉะนั้น ไม่ใช่แฟนตัวจริง

อาจถือได้ว่านิวเอจเป็นสาขาหนึ่งของดนตรีโพรเกรสสีฟว์ เหตุผลส่วนหนึ่งคือเป็นดนตรีที่ลึกล้ำ ฟังแล้วต้องใช้จินตนาการ และโดยมากเป็นดนตรีที่เกี่ยวข้องกับเครื่องดนตรีประเภทคีย์บอร์ดและ electronic synths ไม่ทราบว่าท่านชอบศิลปินนิวเอจคนใดและผลงานชุดใดกันบ้างครับ?

อัลบั้มที่คุณ panyarak จัดมาให้ดูนี่ ผมว่าถ้าพกไปแล้ว "คุ้ม" จริง ๆ ครับ 

เมื่อเทียบกับเพลงแนวอื่นและจากที่เคยได้สัมผัสจากการพูดคุยในบอร์ดอื่นมาแล้ว ผมอนุมานว่าแฟนเพลงหรือคนฟังโพรเกรสสีฟว์ในบ้านเรายังมีน้อยอยู่ ท่านคิดว่าอะไรคือสาเหตุที่เป็นเช่นนี้ครับ?

สมมติว่าท่านจะต้องเดินทางไกลหรือไปตั้งเต็นท์พักแรมอยู่ในที่ห่างไกลการติดต่อของผู้คนเป็นเวลานาน และท่านจะขาดจากการฟังเพลงแนว progressive rock ที่ท่านโปรดปรานมิได้ แต่ท่านจะเอาเพลงพวกนี้ติดตัวไปได้แค่สิบชุดเท่านั้น (ปริมาณแบตเตอรี่ของซีดีวอล์คแมนมีจำกัด) จึงอยากทราบว่า อัลบั้มทั้งสิบชุดที่ท่านจะนำติดตัวไปด้วยนั้นมีชุดใดบ้าง?

ส่วนใครที่ใช้ MP3 หรือ ipod คงพกไปได้มากกว่าสิบชุดแน่นอน งั้นผมขอให้ระบุสักยี่สิบชุดก็แล้วกันครับ