ยีนส์ ตัวละ 5พัน ตัวละหมื่น จะเป็นลมตาย
เมื่อก่อนผมจะกลับบ้านเมืองชลฯ
จะต้องขึ้นรถเมล์ ที่แถวๆพระโขนงทุกครั้ง
เพราะขี้เกียจเข้าเอกมัยครับ
มีร้านยีนส์ใหญ่โต 3คูหา
มีทุกยี่ห้อ ราคาถูกกว่าตามห้าง คนซื้อกันยิ่งกว่าซื้อขนม
เพราะหน้าร้าน ประกาศไว้ตัวโตๆ..
เลิกกิจการ ขายทิ้ง โล๊ะสต็อกเดือนสุดท้าย ราคาต่ำกว่าทุน เอาไปให้หมดปลาฉลาดๆอย่างผม ไม่รั้งรอ ฮุบเหยื่อ เอ้ย ฮุบยีนส์ ด้วยความเต็มใจ
ครับ.. ผมไปๆ-กลับๆ เมืองชล อยู่ 5ปี
ไอ้ร้านบ้านั่น มันไม่เห็นว่ามันจะเจ๊งซักที
แถมดูเหมือนว่า กองเกงยีนส์ กลับจะสุมสูงขึ้นกว่าเดิมซะอีก
แกล้งเร่ไปถามเด็กคนขาย ว่าเมื่อไหร่ร้านจะเจ๊งซะที
น้องก็บอกว่า เห็นเถ้าแก่เขาว่า ไปไม่ไหวแล้วค่ะ หนูเองต้องไปหางานใหม่
อีหนูพูดทำหน้าซื่อ
ผมเดินออกมาขึ้นรถเมล์กลับบ้าน นั่งนึกในใจ
แม่..มมันเป็นหลอกกันได้เป็นระบบ การจัดตั้งดีมากเลยวุ้ย.. เห็นหน้าเอ็งมาเป็นปีแล้วนี่นา