ขอแนะนำเพลงวงนี้สัก
1 เพลงนะครับ
คงเดาไม่ถูกแน่ๆ
แต่ไม่ใช่เพลง Stargazer ที่ผมชื่นชอบที่สุดนะแต่เป็นเพลงที่ผม
"รัก"มาก
Catch the Rainbowเพลงนี้ปรากฏครั้งแรก มีความยาวเพียง 6 นาที 37 วิ
ถ้าใครฟังครั้งแรก ในอัลบั้มเปิดตัว Ritchie Blackmore's Rainbow เมื่อปี 75 ก็คงสัมผัสได้ถึงความหวานของเมโลดี้
แต่ก็เท่านั้น
เพราะตัวเพลงมันช่างเพ้อฝัน เลื่อนลอย ขาดพลัง
แต่เมื่อมาอยู่ในอัลบั้ม On Stage ปี 77
เพลงสุดใจไขว่คว้าแม่รุ้งงาม
กลับถูกยืดออกไปถึง 15 นาที 53 วิ หรือเกือบ 3เท่าตัว
พร้อมกับพลังงานของเพลงถูกยกระดับขึ้นอย่างโรแมนติค
ไร้ที่ติจริงๆ
เหมือนกับว่า เพลงนี้ที่จริงควรถูกปล่อยออกมาครั้งแรก แบบนี้แหละ
หลังจากเพลงขึ้นต้นอินโทร ผ่านท่อนแรก จนเข้าท่อนฮุก
พอช่วงที่ดิโอ ร้องฮัม ฮือๆ ตามทำนองกีต้าร์ ประมาณนาทีที่ 5 เป็นต้นไป
นั่นแหละ คุณเ๋อ๋ย...
มันกระชากใจ แทบจะขาดออกมาจากอกจริงๆ
และระดับอารมณ์ มันอยู่อย่างงั้น จนเข้าโซโลกีตาร์ และถึงจบเพลงต้องขอสารภาพอย่างไม่อายว่า
นี่คือเพลงอกหัก ที่ยอดเยี่ยมเพลงหนึ่งแห่งยุคสมัย
มันทำให้หนุ่มๆหลายคนในสมัยก่อน น้ำตาซึมกันมานักต่อนักแล้ว
ปรกติพอเรียนเสร็จ(ปี3-ปี4) เรามักจะสุมหัวไปกินเหล้ากันที่บ้านเพื่อน
ยิ่งดึก วิทยุที่เปิด ก็มักจะเล่นเพลงที่ "ร็อค" และ "ยาว" ขึ้น
(สาเหตุคือ ดีเจขี้เกียจเปลี่ยนแผ่น)ช่วงที่เพลงนี้ขึ้นมา ซึ่งคุณวิฑูรณ์ แห่งท็อปทีนทาเล็นซ์ นี่แหละชอบเปิดนัก พวกเราก็จะรับรู้ปัญหาหัวใจ เกี่ยวกับอกหัก รักคุดของเพื่อนๆ ที่ระบายออกมาตามน้ำอมฤต
เรียกว่าบ่มจนได้ที่
When evening falls
She'll run to me
Like whispered dreams
Your eyes can't see
Soft and warm
She'll touch my face
A bed of straw
Against the lace
* We believed we'd catch the rainbow
Ride the wind to the sun
Sail away on ships of wonder
But life's not a wheel
With chains made of steel
So bless me come the dawn
Come the dawnประมาณว่า เธอนั้นสูงส่งราวกับสายรุ้งแสนงาม
ไอ้เรามันคนบ้านนอกคอกนา
ไม่คู่ควรเล้ย
ว่าแล้วก็ กระดกน้ำสีอำพันกรึ๊บ..
เพลงนี้
เฉพาะฉบับแสดงสดนี้ ผมถือว่า การบรรเลงดนตรี เล่นกับอารมณ์เศร้าลึกๆ ในจิตใจของผู้ฟัง ได้ยอดเยี่ยมมากครับ
ถ้าใครคิดจะลองฟัง ตอนกลางคืนเหงาๆ และกำลังคิดถึง "เธอ"คนนั้น ละก้อ
เราเตือนคุณแล้วนะ...