มาลงชื่อครับ

 ชายในรูปคือ simmons พี่ชายผมเองครับพี่ 
กล้องอยู่ในมือผม จึงมีแต่รูปเค้าเป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีรูปตัวผมเอง 



หล่อแบบดูไม่จืดเลยครับ Haaaaaa
โชคไม่ดีเท่าไหร่ครับพี่แจ็ค ผมไปโดนช่วงพายุที่ชื่อฟรานซิสโกเข้าพอดีครับ
แต่ก็ยังมีโชคดีในโชคร้าย พายุเข้าทางตอนใต้ของประเทศแล้วเปลี่ยนทิศทางเบี่ยงออกไปทางทิศตะวันออก
เฉียดโตเกียวไปเลยโดนแค่หางๆพายุ  แถมมีอยู่คืนนึงทราบว่ามีแผ่นดินไหวระดับ 3-4 ริกเตอร์
แต่หลับไม่รู้เรื่องเลยไม่รู้สึกถึงอาการตึกสั่น
ทางการญ๊่ปุ่นประกาศเตือนภัยสึนามิด้วย  แต่ก็ยกเลิกประกาศเตือนภัยเอาตอนเช้าตรู่  รอดไปครับ

ฝนปรอยทั้งวัน เม็ดหนาบ้าง บางบ้าง  จะสะพายกล้องตลอดเวลาก็โดนละอองฝนตลอด
กลัวกล้องเจ๊งยังไม่พร้อมจะซื้อใหม่ตอนนี้  ส่วนมากจะเก็บลงกระเป๋าสะพายเลยได้ภาพมาน้อยครับ
จะมีก็แต่ภาพสาวๆในความทรงจำของผมเท่านั้นเอง 
ตลอด 3 วันที่ตระเวนไปโน่นมานี่ยังแค่ปรอยๆ มาหนักเอาตอนขากลับไปนาริตะแล้วครับ
ไม่งั้นล่ะหมดสนุกแน่

ไม่ได้ไปครับ ผมได้แต่ยืนมอง เนื่องจากเวลาไม่อำนวย และหมดแรงจริงๆครับ
กอรปกับชั้น 5 ของ mainstore ก็มีแผ่น used สไตล์ progressvie หลายวงหลายอัลบัมปนอยู่จำนวนหนึ่ง
ก็เลยรื้อค้นกันสนุก แทบจะไม่อยากไปแผนกอื่นต่อเลยครับ

แผ่นเสียงอัลบัมเพลงไทยที่พบในสาขา Shibuya ราคาเอาเรื่องเหมือนกัน


ป้ายโฆษณาคอนเสิร์ต(รึเปล่า?) ของ Eric Clapton ที่สถานีรถไฟ

Koban หน้าตาสุดเท่ห์ที่อยู่ตรงข้าม diskunion สาขา Shibuya


มีป้ายตั้งอยู่แบบนี้แสดงว่าร้านเปิดแล้ว




บรรยากาศภายในสาขา Shibuya

Diskunion สาขา Shibuya นั่ง JR จาก Shinjuku ไปแค่สองสถานีก็ถึง
ออกที่ทางออก Hachiko exit ที่มีรูปปั้นเจ้าหมาฮะจิโกะ อยู่หน้าทางออก เดินเลี้ยวขวาข้ามถนน
ไปทางฝั่งที่มีตึก QFront ซึ่งเป็นที่ตั้งของ Tsutaya ทั้งตึก เดินตรงไปถึงหัวมุม
มีป้ายบอกทาง Seibu A แล้วเลี้ยวซ้ายเดินตรงไปเข้าไปไม่ไกล จะเจอ diskunion อยู่ทางด้านซ้ายมือ
อาคาร Antenna 21 จุดสังเกตุง่ายๆ มี Koban (ป้อมตำรวจ) หน้าตาสุดเท่ห์อยู่ตรงข้ามกับอาคาร
สาขานี้มีทั้งหมด 5 ชั้น ช้้น 1 ถูกคั่นไว้ด้วย ร้านขายเครื่องสำอางค์ P.D.C.
ชั้น 2-3 เป็น used store ชั้นที่ 3 น่าสนใจมากเพราะเป็นแผ่นเสียงแนว progressive มีจำนวนมหาศาลอัดเต็มกำแพง
ผมเดินแวะไปดู BF ที่ขายแผ่น Jazz/Rare groove นิดหน่อย มีลูกค้ามาเลือกรื้อดูแผ่นกันพอสมควร 

พวกผมจบการตระเวนสาขา Ochanomizu แค่ที่ Heavy metal store
เพราะอีก 3 แห่งที่เหลือ เป็น classic , jazz , soul-groove จึงตัดใจเดินเท่านี้พอ

ได้แต่เดินเลยไปอีกนิด สุดบล็อคถึงสี่แยกแล้วเลี้ยวซ้าย จะเป็นร้านขายเครื่องดนตรีทั้งแถบ
ผมเลือกไปเดินชมร้านขายกีตาร์ที่มียี่ห้อซึ่งผมสนใจ PRS. , Suhr , Tyler  ไฮเอนด์มากๆทั้งตัวกีตาร์และราคา
ร้านที่ว่านี้มีป้ายกระดาษเขียนภาษาอังกฤษติดไว้ที่ตัวกีตาร์บางส่วน
ที่เป็นรุ่นหนักๆราคาสูงๆเอาไว้เลยว่า " please don't touch"
คาดว่าคงจะโดนนักท่องเที่ยวที่เข้ามาดูอยู่เรื่อยๆ หยิบจับจนสินค้าเขาแบบไม่ระวังจนเป็นรอยเลยต้องติดป้ายกำกับเอาไว้เช่นนี้
สำหรับผมไม่ต้องลองเสียงก็ได้ แค่ได้ไปยืนลูบๆคลำๆ Suhr Reb Beach model ราคาเฉียดห้าแสนเยนใกล้ๆก็มีความสุขแล้วครับ 

ออกจาก main store เดินเลี้ยวซ้าย ตรงไป 1 บล็อค จะเจอกับ Heavy metal store
มี 3 ชั้น ชั้น 2 เป็นแผ่นใหม่ ชั้น 3-4 เป็น used มีทั้งซีดี แผ่นเสียงมากมาย

Diskunion สาขา Ochanomizu การเดินทางไปพวกผมตั้งต้นที่สถานี Shinjuku เหมือนเดิม เพราะพักย่านนั้น
นั่งรถไฟสาย Chuo ตรงไปสถานี Ochanomizu ออกทางออก Hijiribashi exit เมื่อออกมาก็จะมองเห็นที่ตั้งของอาคาร
ซึ่งมีร้าน Diskunion Ochanomizu main store อยู่ชั้นบน จากหน้าสถานี เดินเลี้ยวขวาตรงไปประมาณ 1 บล็อค
ก็จะเจอกับ Heavy metal store ที่มีด้วยกัน 3 ชั้น
main store สาขานี้มีขนาดกว้างขวาง เดินสบาย
ชวนให้นึกถึง Tower record สาขาสยาม สมัยที่ยังเปิดให้บริการเพราะมีขนาดพื้นที่ใกล้เคียงกัน
สินค้ามีความหลากหลายมากรวมอยู่ที่ main store แห่งนี้ที่เดียวทั้ง ซีดี แผ่นเสียง อุปกรณ์การฟัง กล่อง ซองใส่แผ่นเสียง เสื้อยืด หนังสือ ฯลฯ

บรรยากาศตามชั้นต่างๆ ภายใน mainstore






ภายในชั้น 5 ซึ่งดูดเวลาและเงินในกระเป๋าพวกผมไปเป็นอย่างมาก

จาก Heavy metal store เลี้ยวซ้ายเดินตรงไปถึงซอยเล็กที่ผมไม่ทราบชื่อ ปากทางมีร้านกิวด้งชื่อ Sukiya
เลี้ยวซ้ายเข้าซอยเดินตรงทะลุไป ก็จะพบกับ Diskunion mainstore ซึ่งมีด้วยกันทั้งหมด 7 ชั้น
ชั้นที่ผมให้ความสนใจได้แก่ ชั้น 5-7 ซึ่งเป็นแผนก used rock cd , alternative , used rock record
ผมกับพี่ชาย ใช้เวลาที่สาขานี้พอสมควรโดยเฉพาะชั้น 5

การไปครั้งนี้ผมเริ่มจาก diskunion สาขา Shinjuku ก่อน โดยตั้งต้นที่หน้าสถานีรถไฟทางออก south terrace exit
เดินเลี้ยวซ้ายมาตามสะพานลอยข้ามแยก หรือจะลงเดินด้านล่างก็ได้ไม่ไกลมาก
จุดสังเกตุมีตึกสีเขียวของร้านชื่อ green peas  ถัดมาก็จะสาขา Punk-Heavy metal store หมายเลข 5
จุดมุ่งหมายคือชั้น 4-5 สินค้าภายในอัดแน่นไปด้วย ซีดี แผ่นเสียง สินค้าที่เกี่ยวข้องกับวงดนตรีเฮฟวี่เมตัลสารพัด
ชั้นที่ 4 พนักงานหญิงสองคน ให้ความช่วยเหลือในการค้นหาสินค้าเป็นอย่างดี

ผมเลือกเดินทางกับกรุ๊ปทัวร์เพราะสะดวกในการจองตั๋วเดินทาง ที่พัก และคิดว่าประหยัดกว่าเดินทางด้วยตัวเองครับ
ใช้เวลาอยู่ที่โตเกียว 4 วัน 3 คืนครับ  น้อยเกินไปสำหรับผม แต่ไม่มีทางเลือกยังไงก็ต้องขอไปลองเชิงกันก่อนครับ
เลือกทริปที่เป็นไฟลท์บินตอนกลางคืนเพื่อไปสว่างที่ญี่ปุ่นแล้วก็เริ่มลุยได้เลย
ทุ่มเวลาทั้งหมด 3 วันในการเดินตระเวนสาขาของ diskunion 3 สาขา จนหมดวันทุกวัน
วันที่ 4 กลับไปพร้อมกับกรุ๊ปทัวร์เพื่อความสะดวกในการเดินทาง

ค่าครองชีพสูงกว่าเมืองไทย แต่ก็ยังอยู่ในฐานที่รับได้
หากสถานการณ์กลับกันคือผมต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นไม่ได้แค่ไปเที่ยว อาจจะต้องประหยัดมากๆกว่านี้อีกเยอะก็เป็นได้ครับ
ค่าอาหารในแต่ละมื้อ  ผมว่าราคาไม่หนีร้านอาหารในกทม. ครับ  มีทั้งราคาประหยัด ราคาแพง แตกต่างตามคุณภาพของอาหารมื้อนั้นๆ
มีให้เลือกสารพัด ล้วนแล้วแต่น่ากินไปหมดทุกอย่าง 
การเดินทางโดย JR รวดเร็วสะดวกและประหยัดครับ ราคาเริ่มต้นที่ประมาณ 130 เยน แต่ผมใช้บัตร Suica ซึ่งสะดวกมาก
ไม่ต้องคำนึงถึงเศษเหรียญเยอะๆ  ขึ้นรถไฟกันสามวัน มูลค่าในบัตรยังเหลือๆ  เก็บกลับมาไว้ไม่ได้ refund เอาไว้ใช้ต่อรอบหน้า

ใช้จ่ายไปเท่าไหร่?  ยังไม่ได้เคลียร์กับเหรัญญิกครับ Haaaaa
 ( ผมมอบให้ simmons พี่ชายผมเป็นคนถือ poceket money ทั้งหมดที่เตรียมไป เพื่อสะดวกในการสรุปค่าใช้จ่ายของทริปนี้ )
ค่าใช้จ่ายจริงๆในโตเกียว ทั้งกิน ทั้งช็อปแผ่น ประเมินคร่าวๆแล้วก็ไม่เท่าไหร่ครับ 
แต่ที่หนักคือ ค่าเดินทางไปกลับ ไทย-ญี่ปุ่น ครับ ตั๋วเครื่องบินราคาพอๆกับบินไปนิวยอร์คซึ่งมีระยะทางไกลกว่ามากเลยทีเดียว

พี่แจ็ครู้จริงว่าพวกผมแอบไปเดินเล่นที่คาบุกิโจ 55555
ตามคำบอกเล่าที่ simmons เค้าบอกล่ะครับ  ส่วนตัวผมนั้นออกจะรำคาญพวกหน้าม้าเชียร์แขกย่านนี้มากซักหน่อย
ชอบเดินตามมากระแซะกระซิบ wording ประมาณว่า "หวัดเดดดด คืนนี้หนาวนะลูกพี่ แวะไปดื่มอะไรให้อุ่นๆหน่อยที่ร้านเรามั้ย?"
"มี show ด้วย naked boobs นะ สนบ่?" อืม...... ไม่ล่ะ ขอบคุณ 555
เวลาเดินผมก็ต้องทำหน้านิ่งๆเข้มๆเข้าไว้  จะได้ไม่มีใครคอยมารบกวน
ถ้าเจอก็จะตอบปฏิเสธสั้นๆแบบไม่มีเยื่อใยว่า No,thank you. แล้วรีบเดินหนีออกมาให้พ้นๆพวกหน้าม้าครับ


Shinjuku prince hotel ที่ไปพัก อยู่ไม่ไกลจากสถานี JR ด้าน east exit มากนัก เดินไปมา diskunion ได้สะดวกดี
ทำให้เดินทางได้สะดวก ต่อรถไฟได้ง่ายครับ
ห้องพักขนาดค่อนข้างกะทัดรัด(มากๆ) ไม่มีตู้เสื้อผ้าให้ใช้ ทำให้ลำบากไม่รู้จะเอาของที่ช็อปมาได้ไปซุกไว้ที่ไหน
เลยต้องวางแอบๆข้างเตียงกับตามพื้นห้องเอาแทน
พนักงานสื่อสารภาษาอังกฤษใช้ได้แม้สำเนียงอาจจะดิบฟังยาก พูดไทยได้มั้ย? ไม่ได้ลองคุยด้วยภาษาไทยเลยไม่ทราบครับ
อาหารเช้าที่โรงแรมจัดให้ นับว่าอร่อยใช้ได้ ทุ่นไปได้ 1 มื้อ ประหยัดงบเก็บไว้ไปลุยแผ่นได้อีกนิดหน่อย
ผมอัดเต็มที่ ไปหิวอีกรอบก็บ่ายค่อนเย็นครับ


diskunion เวลาทำการวันจันทร์-ศุกร์ เปิด 11.00 ปิด 21.00 วันเสาร์-อาทิตย์ เปิด 11.00 ปิด 20.00
ค่ำวันสุดท้ายในชินจูกุ พวกผมไปเก็บตกรอบสุดท้ายกันจนถึงแบบว่าจวนเจียนเวลาปิดร้านเลยครับ
จบลงที่ชั้น 3 ที่ขายอุปกรณ์  อยากได้หัวเข้ม AT-95 ที่พี่ปีศาจลายครามเคยแนะนำ แวะเข้าไปถามดู แต่ไม่มีของ
เลยได้กระเป๋าใส่แผ่นเสียง เป็นของ Alpha industry มีตรา diskunion ติดอยู่ หน้าตาดูดี วัสดุของยี่ห้อนี้ทราบว่ากันน้ำได้นิดหน่อยมา 1 ใบเป็นที่ระลึกครับ

ถ่ายมาได้ไม่มากครับ สะพายกล้องเดินเข้าร้านไป พนักงานก็แอบเล็งตามตลอด
เกรงใจพนักงาน เลยแอบกดภาพมานิดเดียว แล้วก็เก็บกล้อง คุ้ยแผ่นต่อ
ขอคัดส่วนรูปที่พอใช้ได้ก่อนนะครับ แล้วจะมาลงรายละเอียดให้

ส่วน nexttime ผมไม่ได้ไปครับคุณตี๋ แค่ diskunion ก็ไม่เหลือเวลาไปทำอย่างอื่นเลย
มีเดินเข้าไปสำรวจที่ Tower Record มานิดหน่อยครับ เพราะเป็นทางผ่านตอนเดินเล่นพอดี
มีแต่แผ่นวัยรุ่นญี่ปุ่น เด็กวัยรุ่นแต่งตัวคอสเพลย์เต็มร้านเลย
เดินวนอยู่แป๊บเดียวแล้วก็รีบออกมาเลยเพราะไม่ใช่ที่ของเรา

HMV ในเมืองไม่ได้ไป มาเจอที่ห้าง Aeon ก่อนกลับเข้านาริตะ ก็ไม่ได้แวะดูเช่นกันเพราะหมดแรงจริงๆครับ