หวนคำนึงถึงเอ็มเจ เลยสอยมาแก้คิดถึงสักนิด
แผ่นมาก็ครบรอบปีที่เราไม่มีเค้าแล้วพอดี
ชุด
ประวัติศาสตร์กับ
ช่างร้ายเหลือ
ปุจฉา - ทำไมถึงสอยมาแค่สองชุด แก้คิดถึงพอหรือ
แล้วเอ็งจะบ้าหรือเปล่าบ้านเราเค้าปั๊มขายแผ่นกันเกร่อ เอ็งไปสอยแผ่นตายุ่นมาทำไม ย้อมใจตกรอบบอลโลกรึ
วิสัจฉนา - ดูกรท่าน (ดูมือเราทำไมวะ เอ้ย...ไม่ใช่) เรามี boxset collection อยู่แล้ว แต่หามีชุดประวัติศาสตร์ในนั้นไม่ แล้วอีกอย่างซีดีที่รีมาไม่ค่อยมีรายละเอียดหรือ booklet มาให้ยล แต่แผ่นพี่ยุ่นเขามีมาให้ด้วย แต่เฉพาะสองชุดนี้เท่านั้นนะ
แผ่นประวัติศาสตร์ บุคเลตหนามาก อ่านหน้าสุดท้ายขำสุด เด็กเขียนจดหมายหาประธานาธิบดีสหรัฐว่าขอนู่นขอนี่มากมายตามประสาเด็ก แต่ข้อสุดท้ายเด็ดสุดคือขอให้นักข่าวอย่าออกข่าวให้ร้ายเอ็มเจอีกเลย
ชุดนี้เป็นชุดแรกที่เอ็มเจมาไทย เราผูกพันกับอัลบั้มนี้มาก เพราะสื่อโปรโมตจนลูกเล็กเด็กแดงรู้จักกันหมด แล้วดูรูปในบุคเลตสิ เอ็มเจนี่เข้าใจอ้อนแฟนๆจริงๆ
เราเองก็ลองใคร่พิจารณาราชาเพลงป๊อปแผ่นยุ่นประชันกับแผ่นฝั่งอเมริกาดูบ้าง พบว่าแตกต่างกันอย่างมีเลศนัย เอ้ย...นัยสำคัญ
ฝั่งอเมริกาช่างดุเดือดเลือดพล่าน เบสกลองกระทุ้งฝาบ้านตู้มๆ เสียงเอ็มเจดูใหญ่และหนา แมนมากพะย่ะค่ะ ฟังรวมๆเหมือนฟังเอ็มเจร้องเฮฟวี่เมทัล แต่บรรยากาศโดยรวมเหมือนอารมณ์ฟังเพลงในห้องอัด (แหงดิ นี่มันสตูดิโออัลบั้มนี่หว่า)
ส่วนตายุ่น เบสกลองชัดเจน แต่เสียงโทนแหลมฟังชัดใสกิ๊ง คีย์บอร์ดกรุ๋งกริ๋ง... เสียงร้องชัดใส ฟังรวมๆ เหมือนจะแยกเครื่องดนตรีกับเสียงร้องเป็นส่วนๆได้เลยกระมัง อารมณ์ประมาณไปนั่งฟังเพลงที่กีตาร์อยู่ซ้าย เบสอยู่ขวา กลองอยู่กลาง คีย์บอร์ดถัดมาหน่อย ส่วนเอ็มเจวิ่งไปวิ่งมา ท่าทางพี่ยุ่นเอาตัวมาสเตอร์ไปแยกเสียงมิกซ์เอง
(นี่เอ็งนั่งเทียนเขียนเป็นตุเป็นตะขนาดนี้เลยรึ
)
ThaiProg
