ต่อไป »

[ปีศาจลายคราม]

ช่วงสถานการณ์บ้านเมืองตึงเครียดเมื่อช่วงเดือนเม.ย.-พ.ค.ที่ผ่านมา บังเอิญมีอยู่คืนหนึ่งหลังจากที่ผมดูข่าวรอบดึกไปแล้ว และผมคิดว่าในช่วงเวลานั้น ทีวีช่อง Nation คงไม่ทราบว่าจะเสนอข่าวอะไรใหม่ ๆ อีก จึงเอาเทปบันทึกการแสดงสดของคุณมาโนช พุฒตาล กับวง The Lamb มาเปิดให้ดู ก็รู้สึกค่อนข้างสนุกและคลายความกังวลกับสถานการณ์ในขณะนั้นไปได้บ้าง นักดนตรีในวงทุกคนก็เล่นได้ดี โดยเฉพาะคุณอรรถพร ชูโต หรือคุณอ้วน ซึ่งสามารถเล่นทั้งกีตาร์และคีย์บอร์ดได้เป็นอย่างดี มีการเชิญคุณโอฬาร พรหมใจ ขึ้นมาร่วมเล่นแจมด้วย นอกจากเพลงจากอัลบั้มของคุณมาโนชแล้ว ยังมีการเล่นเพลงร็อคสากลที่ขาโจ๋ส่วนใหญ่รู้จักกันดี เช่น Everybody Needs a Friend (Wishbone Ash) เพลงจากอัลบั้ม Live at Leeds ของวง The Who เป็นต้น

ไม่ทราบว่ามีใครเคยไปคอนเสิร์ตครั้งนี้มาบ้างแล้วครับ?

[panyarak]

ผมก็เปิดไปเจอตอนท้ายๆ ครับ

[อั๋น501]

คุณอรรถพร  ชูโต เป็นเพื่อนสนิทซี้ปึกกับเฮียโป่งของเราครับ

[The Black Tulip]

ช่วงสถานการณ์บ้านเมืองตึงเครียดเมื่อช่วงเดือนเม.ย.-พ.ค.ที่ผ่านมา บังเอิญมีอยู่คืนหนึ่งหลังจากที่ผมดูข่าวรอบดึกไปแล้ว และผมคิดว่าในช่วงเวลานั้น ทีวีช่อง Nation คงไม่ทราบว่าจะเสนอข่าวอะไรใหม่ ๆ อีก จึงเอาเทปบันทึกการแสดงสดของคุณมาโนช พุฒตาล กับวง The Lamb มาเปิดให้ดู ก็รู้สึกค่อนข้างสนุกและคลายความกังวลกับสถานการณ์ในขณะนั้นไปได้บ้าง นักดนตรีในวงทุกคนก็เล่นได้ดี โดยเฉพาะคุณอรรถพร ชูโต หรือคุณอ้วน ซึ่งสามารถเล่นทั้งกีตาร์และคีย์บอร์ดได้เป็นอย่างดี มีการเชิญคุณโอฬาร พรหมใจ ขึ้นมาร่วมเล่นแจมด้วย นอกจากเพลงจากอัลบั้มของคุณมาโนชแล้ว ยังมีการเล่นเพลงร็อคสากลที่ขาโจ๋ส่วนใหญ่รู้จักกันดี เช่น Everybody Needs a Friend (Wishbone Ash) เพลงจากอัลบั้ม Live at Leeds ของวง The Who เป็นต้น

ไม่ทราบว่ามีใครเคยไปคอนเสิร์ตครั้งนี้มาบ้างแล้วครับ?

  ผมน่าจะได้ไปดูนะครับ เพลงคุ้นๆ

[Pong-Wanchai]

ผมเข้าใจว่าเป็นคอนเสิร์ต "จุดประกาย" นะครับ  

วันไหนนัดกันที่บ้านใครจะนำ ดีวีดี ของคุณมาโนช ไปให้ชมอีกทีก็ได้ แต่ผมไม่สามารถก็อปแจกได้ครับ มันมีลิขสิทธิ์อยู่
ต้องถามสมาชิกนักดนตรีดูอีกทีว่าจะก็อปแจก ได้หรือไม่?  ขออภัยจริงๆ อีกทีนะครับ ดูได้อย่างเดียว กี่รอบก็ได้      

ในวันงาน คอนเสิร์ต วันนั้นผมก็อยู่ด้วยครับ แต่นั่งหลังเวทีในห้องแต่งตัว
...ไม่ได้ขึ้นเวทีกับเค้าหรอกครับ มัวแต่นั่งซด น้ำเขียว จนเพลินไปเลย...ย...ย      

[ปีศาจลายคราม]

ฝากพี่ Pong-Wanchai ซื้อก็ได้นะครับ ลองถามเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ท่านอื่นดู เผื่อมีใครอยากได้อีกก็สั่งทีเดียวไปเลยครับ

[Pong-Wanchai]

ฝากพี่ Pong-Wanchai ซื้อก็ได้นะครับ ลองถามเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ท่านอื่นดู เผื่อมีใครอยากได้อีกก็สั่งทีเดียวไปเลยครับ

ซื้อไม่ได้ครับ เพราะไม่มีวางจำหน่ายที่ไหน ทางรายการอัดมาให้เฉพาะสมาชิกนักดนตรีแล้วก็ผมอีกหนึ่งคนเท่านั้นครับ
ผมยังไม่ก็อปปี้ให้คุณอั๋นเลยครับ แต่ถ้าอยากได้กันจริงๆ ผมจะถามวง Lamb ให้ว่าอนุญาติหรือเปล่า?

แต่ก่อนอื่นมาเจอกันและนั่งชมพร้อมจิบน้ำเขียวกันไปก่อนดีกว่ามั้ยครับ จะได้มีข้ออ้างที่จะเจอกันได้ อิ...อิ...อิ 

[ปีศาจลายคราม]

ฝากพี่ Pong-Wanchai ซื้อก็ได้นะครับ ลองถามเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ท่านอื่นดู เผื่อมีใครอยากได้อีกก็สั่งทีเดียวไปเลยครับ

ซื้อไม่ได้ครับ เพราะไม่มีวางจำหน่ายที่ไหน ทางรายการอัดมาให้เฉพาะสมาชิกนักดนตรีแล้วก็ผมอีกหนึ่งคนเท่านั้นครับ
ผมยังไม่ก็อปปี้ให้คุณอั๋นเลยครับ แต่ถ้าอยากได้กันจริงๆ ผมจะถามวง Lamb ให้ว่าอนุญาติหรือเปล่า?

แต่ก่อนอื่นมาเจอกันและนั่งชมพร้อมจิบน้ำเขียวกันไปก่อนดีกว่ามั้ยครับ จะได้มีข้ออ้างที่จะเจอกันได้ อิ...อิ...อิ 

แหม้... ช่างเป็นข้อเสนอที่น่าสนจริง ๆ ครับพี่ 

[ปีศาจลายคราม]

ยังอยู่ในประเด็นเดิมนะครับ คืออยากทราบเหตุผลหรือความเห็นของเพื่อน ๆ ชาว Thai Prog ทั้งหลายว่า ทำไมหรือเพราะเหตุใดวงการเพลง progressive rock ของเมืองไทยยังไปไม่ถึงดวงดาวกับคนอื่นเขาเสียที?

ถ้าไม่นับ British prog ซึ่งเป็นต้นธารดนตรี prog ในโลกนี้แล้วล่ะก็ ในแวดวง progressive rock ก็ยังมี Italian prog, Japanese prog, Spanish prog, U.S. prog, Dutch prog, South American prog etc. ซึ่งในแต่ละภูมิภาคก็มีผลงานออกมาให้เราได้ยินได้ฟังและผลงานจำนวนมากก็ได้มาตรฐานของความเป็น prog อยู่ไม่น้อยและผลงานบางชุดก็ถือเป็นตำนานไม่น้อยหน้าไปกว่า British prog ส่วนประเทศไทยก็มีนักดนตรี นักคิดนักสร้างสรรค์ที่เก่งกาจและหัวก้าวหน้าอยู่ไม่น้อยในวงการดนตรี แต่ทำไมจึงไม่ค่อยมีใครผลิตผลงาน prog ที่เป็นล่ำเป็นสันออกมาสู่ตลาดให้แฟนเพลงในบ้านเราได้ฟังเหมือนบ้านอื่นเขาบ้าง?

เคยสงสัยประเด็นนี้กันบ้างไหมครับ?

[TRON]

ตอบได้ไม่ยากครับ เพราะมันขายไม่ได้ครับ คนฟัง progressive rock ในไทยเป็นเพียงแค่กลุ่มคนเล็กๆเท่านั้น ยิ่งยุคสมัยนี้คำว่า progressive rock น่าจะเป็นแนวดนตรีที่ค่อนข้างเก่าถ้าเทียบกับพวกแนวดนตรีที่เด็กยุคใหม่ฟังหรือเล่นกันสมัยนี้ ยิ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะมีวง progressive rock เกิดขึ้นในบ้านเรา

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

จริงๆถ้าไม่ติดว่าต้องเป็น Progressive Rock เท่านั้น ในบ้านเราปัจจุบันนี้ก็มีศิลปินกลุ่มอินดี้ที่ผลิตผลงานแนวทางแปลกๆไม่เอาใจตลาดออกมามากมาย แล้วส่วนใหญ่ก็ทำได้ดีมากเสียด้วย ซึ่งผมเองคิดว่ามันเป็นเรื่องดีและน่าพอใจ มันแสดงให้เห็นว่าเด็กสมัยนี้เริ่มฟังดนตรีดีๆมีคุณภาพและเริ่มมีแนวทางเป็นของตัวเองมากขึ้น (แม้จะมีอีกกลุ่มใหญ่ๆที่ยังนอกลู่นอกทางไปบ้างก็ตาม) ผมเองก็ไม่ได้หวังจะให้นักดนตรีหรือคนฟังเพลงบ้านเราต้องชื่นชอบหลงใหลในดนตรีโปรเกรสสีฟ แต่ขอแค่มีคนเล่นคนฟังดนตรีดีๆอยู่เป็นจำนวนพอสมควรผมก็ชื่นใจแล้วครับ

ขออถัยหากคำตอบของผมอาจจะไม่ตรงประเด็น แต่แค่อยากแสดงให้เห็นว่าศิลปินที่ทำเพลงแบบหัวก้าวหน้า เล่นดนตรีเป็นศิลปะจริงๆและไม่ห่วงว่างานจะขายได้หรือไม่ได้นั้นยังมีอยู่มากครับ เพียงแต่พวกเขาอาจจะไม่อยากทำดนตรีแนวโปรเกรสสีฟออกมาก็เท่านั้นเอง เพราะแนวดนตรีที่แสดงให้เห็นถึงความแปลกใหม่ ก้าวหน้า และเป็นศิลปะก็ไม่ได้มีแค่แนวโปรเกรสสีฟร๊อคอย่างเดียวครับ (แต่ความเห็นนี้อาจไม่ค่อยมีน้ำหนักเท่าไร เพราะผมเองก็เป็นเด็กที่ยังฟังดนตรีโปรเกรสสีฟไม่ค่อยเข้มข้นนัก อาจจะมีหลายๆมุมมองที่ผมไม่เข้าใจหรือเข้าใจแบบผิดๆก็เป็นได้ครับ)

ตอบไปงั้นๆเอง ไม่ได้ซีเรียสนะครับ  

[panyarak]

ตอบได้ไม่ยากครับ เพราะมันขายไม่ได้ครับ คนฟัง progressive rock ในไทยเป็นเพียงแค่กลุ่มคนเล็กๆเท่านั้น ยิ่งยุคสมัยนี้คำว่า progressive rock น่าจะเป็นแนวดนตรีที่ค่อนข้างเก่าถ้าเทียบกับพวกแนวดนตรีที่เด็กยุคใหม่ฟังหรือเล่นกันสมัยนี้ ยิ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะมีวง progressive rock เกิดขึ้นในบ้านเรา

+1 ครับ สังเกตจากการนำผลงาน progressive rock จากวงท้องถิ่นและนำเข้า มาวางขายตามร้านทั่วไปในต่างประเทศ (ไม่ใช่ร้านค้า online) พบว่า ประเทศที่คุณปีศาจฯ เอ่ยมา โดยเฉพาะประเทศที่ผมเคยไปมาอย่างอเมริกา แคนาดา อังกฤษ เยอรมนี ญี่ปุ่น อิตาลี มีแผ่นแนว progressive rock วางขายตามร้านขายแผ่นทั่วไปในปริมาณที่มากพอสมควร ไม่ต้องไปแสวงหาจากร้านที่ขายแผ่น prog โดยเฉพาะอย่าง Disk Union ในญี่ปุ่น Playing by Ear และ Of Sound Mind ในอเมริกา ฯลฯ ประชาชนในประเทศเหล่านี้สามารถเสพดนตรี prog ได้อย่างสะดวกสบาย ซึ่งน่าจะมีส่วนในการพัฒนาวงที่เล่นแนว prog ของแต่ละท้องที่ขึ้นมาได้ไม่มากก็น้อยครับ

[ปีศาจลายคราม]

ขออนุญาตตัดประเด็นพวกคนฟังรุ่นหลังออกไปก่อนดีกว่าครับ เพราะถ้าพวกนี้ยังอยู่กับปัจจุบัน ไม่ย้อนศึกษาประวัติศาสตร์ ก็คงจะไม่เข้าใจว่า progressive rock มันมีที่มาที่ไปอย่างไร

และขอขยายความต่อจากประเด็นที่ตั้งไว้ คือผมต้องการจะสื่อและอยากให้ท่านทั้งหลายสังเกตว่า เมื่อปลายยุค 1960 ต่อต้นยุค 1970 ดนตรี progressive rock ได้เบ่งบานแล้วในซีกโลกตะวันตก ศิลปินระดับบิ๊กเนม เช่น Yes, Pink Floyd, Genesis, ELP ต่างก็เริ่มเป็นที่รู้จักและประสบความสำเร็จในเชิงการค้าแล้วในตอนนั้น -- เมื่อสามสิบถึงสี่สิบปีก่อน -- แม้แต่ญี่ปุ่นก็ยังเข็นดนตรี prog ของตัวเองตามฝรั่งมาติด ๆ เลย

แล้วตอนนั้นไทยมีอะไรบ้างที่เป็น progressive rock นอกจากวงดนตรี The Impossible และวงดนตรีสตริงหรือวงร็อคที่เล่นคัฟเวอร์เพลงต่างชาติ เช่นวงของแหลม มอริสัน, เดอะฟ็อกซ์ ฯลฯ ไม่มีวงใดเลยในตอนนั้น (สามสิบกว่าปีก่อน) ที่มีผลงาน prog ออกมาอย่างเป็นทางการและเป็นชิ้นเป็นอัน (ถ้าใครมีข้อมูลจะแย้งตรงนี้ก็ขอเชิญนะครับ)

จะมีเป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมาหน่อยก็ล่วงเข้าทศวรรษ 1980 เข้าไปแล้ว ซึ่งมีหัวหอกอย่างเช่น กลุ่มบัตเตอร์ฟลายและโรงเรียนดนตรีศศิลิยะ (วงบัตเตอร์ฟลายและวงคีตกวี), ธเนศ วรากุลนุเคราะห์ (คนเขียนเพลงบรรเลงชีวิต) ฯลฯ ก็ยังถือว่ามีปริมาณน้อยและก้าวตามหลังตะวันตกนับทศวรรษ แม้แต่ดนตรีที่ทำออกมาก็ยังมีลักษณะก้ำ ๆ กึ่ง ๆ และอิงการค้าอยู่บ้างพอสมควร ไม่ใช่ prog เพียว ๆ

ผมอยากเห็นอัลบั้ม "ไตรภาค" ของคุณมาโนช พุฒตาล ที่มีเพลง "ไกล" เป็นหัวหอก (ไม่ใช่เพลงที่อยู่หน้า B ของเทปคาสเสท) แล้วมีเพลงอื่นอีกสองเพลงที่อยู่ในระดับเดียวกับเพลง "ไกล" โดยแต่ละเพลงมีความยาวสักสิบกว่านาที

ผมอยากให้ "ไตรภาค" ซึ่งเป็นอัลบั้ม prog ของไทย สามารถกระทบไหล่อัลบั้มคลาสสิกอย่าง Close To The Edge ของ Yes ได้ (ถึงแม้จะห่างชั้น แต่ก็มาในสูตรเดียวกัน)

แต่ในความเป็นจริงแล้ว อัลบั้มไตรภาคมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะมันยังสุก ๆ ดิบ ๆ ไม่ใช่ prog โดยเนื้อแท้ (ไม่เชื่อก็ลองไปฟังเพลงหน้า A ดูก็ได้ สำหรับอัลบั้มชุดนี้ สมัยที่ผมยังฟังเทปคาสเสทอยู่ ผมกรอเทปไปฟังเพลงหน้า B อย่างเดียว)

ขอให้เข้าใจว่าผมไม่ได้ยกย่องชาติตะวันตก และต้องยอมรับความจริงในเรื่องนี้ว่าเรายังห่างพวกเขาอยู่หลายกิโลครับ