BRIAN ENOอัจฉริยะแห่งเสียงสังเคราะห์
(by panyarak poolthup; 1987)
ดูเหมือนว่า ในเมืองไทยเราจะมีผู้เขียนถึง Brian Eno อัจฉริยะแห่งเสียงสังเคราะห์อย่างเป็นจริงเป็นจังเพียงครั้งเดียวโดยคุณพัณณาศิส ศิลาพันธุ์ใน Starpics ซึ่งในขณะที่คุณพัณณาศิส เขียนเกี่ยวกับความรู้สึกที่มีต่อผลงานของ Eno นั้น คุณพัณณาศิส เคยได้ฟังผลงานของ Eno เพียงบางชุดเท่านั้น แต่ก็นับได้ว่าสามารถสรุปลักษณะดนตรีของ Eno ไว้ได้ละเอียดพอสมควร ผมคิดว่าตอนนี้คุณพัณณาศิส คงได้ฟังผลงานของ Eno ครบทุกชุดแล้ว เพราะคุณพัณณาศิส กำลังศึกษาต่ออยู่ที่อเมริกา ซึ่งสามารถหาซื้อแผ่นของ Eno ได้ทุกชุด ในราคาไม่แพง ผมซึ่งได้ฟังผลงานของ Eno มาทุกชุด จึงขอเสริมต่อเกี่ยวกับดนตรีของ Eno สำหรับผู้ที่สนใจดนตรีแปลกๆแต่มีคุณภาพ
ขอยกตัวอย่างอัลบั้มของ Eno พอสังเขปดังนี้ครับ
No Pussyfootin' (1973) ร่วมกับ Robert Fripp
เป็นเพลงบรรเลงที่เครียด และน่าเบื่อมากๆ ฟังดูเหมือน Eno กดคีย์บอร์ดแช่อยู่คีย์เดียวนานๆ จึงเปลี่ยนเป็นอีกคีย์หนึ่งซะที ส่วน Fripp ก็เล่นเครื่อง Frippertronics ซึ่งให้เสียงแบบยืดเยื้อ น่าเบื่อ แผ่นนี้เหมาะสำหรับตั้งโชว์มากกว่า เพราะปกสวยมาก ส่วนดนตรีฟังแล้วอารมณ์เสียเปล่าๆ
Here Come The Warm Jets (1974)
แผ่นนี้เป็น Pop Rock ที่ออก Progressive Rock หน่อยๆ Eno ร้องนำเอง ใครชอบ Progressive Rock ก็น่าจะชอบแผ่นนี้ มีเพลง Baby's On Fire ซึ่งเด่นด้วยเสียง Synth ซึ่งเล่นดังมาก เพลงนี้ Eno ชอบนำไปเล่นแสดงสด ทั้งงานของตนเองและงานในฐานะ นักดนตรีรับเชิญ ก็ยังอุตส่าห์นำเพลงนี้ไปเล่นด้วย
June 1st 1974 (1974) ร่วมกับ John Cale, Mike Oldfield, Nico, Kevin Ayers
เป็นแผ่นแสดงสด ที่ศิลปินแต่ละคนเอาเพลงของตนมาเล่น ซึ่ง Eno ก็ไม่พลาดที่จะนำเพลง Baby's On Fire มาเล่นด้วย