ต่อไป »

[Pong-Wanchai]

อีกสักชุดนึงก็แล้วกันสำหรับคณะ Metallica

เทป 2 ม้วนนี้ใช้ชื่อว่า ...Live For All ครับ



Style ของการออกแบบหน้าปกคล้ายกับเทป 501 ที่เพิ่งกล่าวถึงไปเมื่อกี้นี้ ก็เพราะว่า ทั้งสองรูปหน้าปกมันคือ
front cover ของ Tour Program อย่างเป็นทางการของคณะ Metallica นั่นเอง

ถึงยังงัยก็ต้องยอมรับในฝีมือของเจ้าของเทปในการให้สีสันของปกว่า ดูแล้วลงตัว ทำให้ปกเทปดูมีราคาขึ้นมาอีกเยอะ
แต่ว่าคุณภาพเสียงนี่สิครับ ผมไม่ค่อยอยากจะพูดถึงซักเท่าไหร่นัก

ข้างล่างที่เห็นคือภาพของ 2-LP Bootleg ต้นฉบับของเทปทั้ง 2 ม้วน นี้ที่มีชื่อเหมือนกันว่า ...Live For All และยังอยู่ใน
สภาพค่อนข้างใหม่เสียด้วย ซึ่งอย่างนี้แปลว่า artwork ด้านพับในของปกเทปไม่ได้เอารูปจากแผ่นเสียงไปใช้แน่นอน

 

อัลบั้มนี้เข้าข่าย ปกดี แต่ เสียงไม่ดี เพราะว่าเป็น audience recording ที่อัดมาจาก Frolundaborg เมือง Gothenburg
ประเทศสวีเดน เมื่อวันที่ 19 ตุลาคม ปี 1988 สมัยตระเวณแสดง European Tour ที่คณะ Metallica ตั้งชื่อเรียกเอาไว้ว่า
Damaged Justice Tour 88-89 เพื่อสนับสนุนอัลบั้มชุด And Justice For All ครับ

รายชื่อเพลงเกือบเหมือนเทปม้วนที่แล้ว ดีกรีความมันส์ก็พอๆ กัน ไม่แตกต่างกันมาก

ผมว่าฝรั่งที่คลั่งและเป็นแฟนพันธุ์แท้คงหาซื้อเทปม้วนนี้กันจ้าละหวั่น เนื่องจากมีหน้าปกที่สวยงาม แล้วก็ไม่มีรายละเอียด
บอกด้วยว่า คอนเสิร์ตอัดมาจากแห่งหนตำบลใด ?

โชคดีที่ผมมีต้นฉบับเป็นแผ่นเสียงอยู่จึงหาไม่ยากว่าคณะ Metallica เล่นสดๆ กันที่ไหน และ เมื่อไหร่ แต่ถ้าเริ่มนับกันจาก
ศูนย์เพื่อหารายละเอียดข้อมูลต่างๆ สงสัยคงต้องใช้เวลานานพอสมควรเลยทีเดียวครับ.

[Pong-Wanchai]

วันนี้ขยันพิมพ์ก็เลยคิดว่าจะพูดถึงเทป 501 อีกสักหนึ่งชุด...

เป็นผลงานของวง U2 สมัยตระเวณแสดง Lovetown Tour เมื่อปี 1989 ซึ่งมีชื่อว่า Re-Tools For World Tour



เมื่อดูหน้าปกก็ดูดีอยู่หรอกครับ แต่ถ้าผมไม่บอกก็คงจะไม่ทราบกันว่า เจ้าของเทปลอกคราบผลงานชุดนี้อีกแล้วครับท่าน !!!

ชื่อจริงของแผ่น Bootleg CD ชุดนี้คือ Feel The Noise - The Other Show จากสังกัด Kiss The Stone (KTS) จากประเทศ
Italy ที่ออกในปี 1991



มีการใช้รูป (จากที่ไหนผมไม่ทราบจริงๆ) ประกอบกับ artwork ใหม่บนปกเทปทั้ง pART oNE และ pART tWO กลายเป็นผลงาน
บู้ทเล็คจากค่าย 501 ที่ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใครในประวัติศาสตร์วงการเพลงอีกชุดหนึ่งของโลกไปโดยปริยาย



ถึงแม้ต้นฉบับซีดีจะมีแผ่นเดียว ทว่าความยาวของคอนเสิร์ต (ตามที่บอกไว้หลังปก) กินเวลาทั้งหมดประมาณ 73:54 นาที
ดังนั้นจึงจำเป็นต้องอัดเทปออกมาขายพร้อมกัน 2 ตลับ



รายละเอียดด้านหลังของปกซีดีถูก คัดลอก มาใช้อย่างไม่ระมัดระวังบนปกเทป แล้วก็พิมพ์เพิ่มเติมรายละเอียดตอน เริ่มต้น กับ
ลงท้าย ว่า Produced : Bono (ควรจะเป็น Produced by : Bono) กับ P.1992 Made In Thailand ตามลำดับ แต่ว่าไม่ลบชื่อคน
ทำปกซีดีออกไป ยังคงมีข้อความว่า Cover by Giancarlo Tonti และ Graphics By Technograph Misano Adriatico - Italy อยู่
บนปกเทปด้านในเหมือนเดิม !

ลงทุนเสียเวลาออกแบบใช้แรงงานตั้งนาน ดันไปให้เครดิต เจ้าของซีดีต้นฉบับไปซะดื้อๆ อย่างงั้น ...มันน่าเจ็บใจจริงๆ ครับ

เท่าที่ผมทราบและจากแหล่งข้อมูลน่าเชื่อถือได้ คอนเสิร์ตครั้งนี้ไม่ได้อัดมาจากการแสดงสดที่ Du Kuippe Arena เมือง
Rotterdam ในปี 1989 เหมือนที่ซีดีต้นฉบับได้ให้ข้อมูลรายละเอียดไว้ครับ แต่เป็นคอนเสิร์ต ณ. Westfalenhalle เมือง
Dortmund ประเทศ Germany เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม ปี 1989   

เพลงที่ 12-14 มี B.B. King รับเชิญมาเป็นแขกคนพิเศษ แต่น่าเสียดายมากที่ระบบเสียงโดยรวมไม่ดีเอาเสียเลยเนื่องจากว่าเป็น
audience recording ขนานแท้ที่ใช้เครื่องมืออัดไม่ดีซักเท่าไหร่นัก ทั้งเสียงร้องของ Bono กับเสียงกีตาร์ของ The Edge หลบใน
ได้ยินไม่ชัดเลยครับ เสียงคนดูก็ดังเหลือเกินจนแทบกลบเสียงดนตรีหมด จึงทำให้เสียรสชาติในการฟังเพลงไปไม่ใช่น้อย

แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ...ปกเทปอันสวยงามมันทำให้ได้คะแนนกินใจเกินครึ่งไปแล้ว
...ไอ้ที่เหลือมันอยู่ที่คนซื้อเทปว่าจะวิจารณ์ออกมายังงัยกัน ?!?!?!

[Pong-Wanchai]

เขียนอยู่คนเดียว พล่ามอยู่อย่างโดดเดี่ยว เลยไม่รู้ว่ามีใครอ่านหรือเปล่า ?

...ขอหยุดพักก่อนดีกว่า

หากสมาชิก ThaiProg ท่านใดมีเทปบู้ทเล็คของ 501 ม้วนไหนเก็บสะสมไว้ ก็ถ่ายรูปลงมาได้เลยครับ
แล้วถ้าผมมีแผ่นต้นฉบับจะนำมาเฉลยให้ดูกัน.

[TRON]

อ่านสิครับพี่โป่ง ผมเป็นคนถามถึง Peter Gabriel เองครับ ส่วน U2 นี่ผมไม่ยักรู้ว่ามีออกมาเยอะขนาดนี้ พลาดไปได้ไงเนี่ย 

[JKNoremorse]

อ่านเพลินดีครับ ลุยต่อเถอะครับ (ถ้ายังมีอีก)
         
          เสียดายที่ผมไม่มีเทป 501 ไว้เป็นที่ระลึกซักม้วนเดียว ผมเป็นคนนึงที่ชอบเก็บงานแสดงสดมากเหมือนกัน ช่วงหลายปีก่อนที่อินเตอร์เน็ตยังไม่บูม ก็หาซื้อยาก แต่ก็ยังพยายามหาซื้อมาฟัง ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่อยากได้หวังเรื่องเสียงเลย
          อย่างที่พี่บอกว่าเดี่ยวนี้ เพลง หรือ เพลงแสดงสดมันหาง่ายเอามาก ยิ่งกับ Metallica แล้ว แกเล่นเปิดเว็บฯ ให้ดาวน์โหลดคอนเสริ์ต และ เสียเงิน อย่างเป็นทางการ คือมีทั้งปกนอก ปกในให้ปริ๊นท์เองเสร็จสรรพ์
          ผมเคยอ่าน MM คอลัมน์ Hidden Treasure แนะนำเทปยี่ห้อ "Octopus" งานของ Metallica ชุด Ride the Lightning ที่เป็นปกสีเขียวที่เป็นการลอกเลียนแบบทั้งเซ็ตของค่าย Barrett ของ France ครับ สวยดี พี่โป่งมีชุดนี้ไหมครับ?   

[ท่านผีเพลง]

ผลงานชุดนี้เหมาะกับคนที่เป็นแฟนเพลงระดับ hardcore เท่านั้น จึงจะยอมรับสภาพแบบนี้ได้ ถ้าเป็นแฟนเพลงทั่วไป
ไม่ซีเรียสมาก ผมว่าอัลบั้มชุด The Randy Rhoads Years ของคณะ Quiet Riot น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าครับ

เกือบลืมบอกไปว่า ครั้งหนึ่งผมเคยพบกับ Rudy Sarzo ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา พร้อมทั้งสัมภาษณ์เป็นการส่วนตัว เค้าบอกว่า
สาเหตุที่ คณะ Quiet Riot ไม่ปล่อยสตูดิโออัลบั้ม 2 ชุดแรกออกมาทั้งๆ ที่มีแฟนเพลงต้องการอยู่มาก ก็เพราะว่า ไม่มีสมาชิก
คนไหนรู้เลยว่า มาสเตอร์เทป มันอันตรธารหายไปอยู่ที่ไหนกันแน่ ดั้งนั้นจึงทำให้ทางคณะไม่สามารถทำออกมาเป็นซีดีขายอย่าง
เป็นทางการได้.

The Randy Rhoads Years ของคณะ Quiet Riot
อยากได้ตัวเป็นๆครับ
ช่วยชี้เป้าให้หน่อยครับ 

[อาโนลด์ เลนย์]

เขียนอยู่คนเดียว พล่ามอยู่อย่างโดดเดี่ยว เลยไม่รู้ว่ามีใครอ่านหรือเปล่า ?

...ขอหยุดพักก่อนดีกว่า

หากสมาชิก ThaiProg ท่านใดมีเทปบู้ทเล็คของ 501 ม้วนไหนเก็บสะสมไว้ ก็ถ่ายรูปลงมาได้เลยครับ
แล้วถ้าผมมีแผ่นต้นฉบับจะนำมาเฉลยให้ดูกัน.

อ่านอยู่ตลอดเลยครับ ได้ความรู้ดีครับ
ช่วงนี้งานเยอะมาก ได้แต่อ่านจากโทรศัพท์ตอนอยู่ในรถ เลยไม่ค่อยมีโอกาสเข้ามาตอบครับ 

[Pong-Wanchai]

The Randy Rhoads Years ของคณะ Quiet Riot
อยากได้ตัวเป็นๆครับ
ช่วยชี้เป้าให้หน่อยครับ 

จะให้ชี้ให้จริงๆ เหรอ  เอ้า...เอาไปเล้ย....



เห็นเป้าชัดมั้ยล่ะ !!!

ขอโทษที เดี๋ยวถูกแบน
นี่ครับรูปหน้าปกของแท้ มีทั้ง CD และ LP แต่ LP มีผลิตเฉพาะในประเทศเกาหลีครับ



อยากฟังก่อนก็บอก ผมก็อปจากซีดีผมให้ได้.

[Pong-Wanchai]

แฟนๆ ของคณะ Yes ในกลุ่ม Thai Prog. น่าจะมีเทป 501 สมัย The Big Tour เก็บสะสมเอาไว้หลายคนนะครับ



อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่า แผ่นเสียงต้นฉบับหลายต่อหลายชุดหน้าปกมันทรุดโทรมมากๆ ซึ่งอัลบั้มคู่ทั้ง 2 ชุดก็เป็นอย่าง
ที่เห็นตามรูปข้างล่างนี้





เจ้าของเทปยี่ห้อ 501 ตั้งชื่อให้บู้ทเล็ค 4 ม้วนของเค้าใหม่ซะหรูเลยว่า Story On Tour '88 ไม่เหมือนกับชื่อของแผ่นเสียง
ต้นฉบับที่เห็นข้างบนนี้ นอกเหนือจากชื่อแล้ว ก็อปทุกอย่างมาหมด ทั้งหน้าปกและหลังปกครับ

ผมว่าคราวนี้ 501 ค่อนข้างเสียฟอร์มถ้าหากทุกคนที่อ่านอยู่รู้อะไรบางอย่างที่ผมกำลังจะเปิดเผย...

แน่นอนที่สุด คอนเสิร์ตเป็นการแอบอัด (audience recording) มาจาก Pacific Amphitheatre ในเมือง Costa Mesa, CA
เมื่อวันที่ 5 มีนาคม ปี 1988 และเป็นการแสดงสดที่ complete จริงๆ เพราะเทปมีความยาวตั้งแต่ Part One ไปจนถึง Part Four

แต่ปรากฏว่าหยิบแผ่นเสียงต้นฉบับมาอัดทำมาสเตอร์ผิดชุดเลยก็เลยเรียงเพลงสลับกันครับ !!!

เพลงในเทปม้วนแรกและม้วนสองควรจะอยู่ในเทปม้วนที่สามและสี่ ซึ่งถ้าคนที่เป็นเจ้าของเทปครบชุดหากเปิดฟังน่าจะมี
ความรู้สึกว่า คอนเสิร์ตมันขึ้นแบบห้วนๆ และไม่น่าจะเป็นการเปิดตัวอันยิ่งใหญ่ของ The Big Tour ได้ เพราะแท้จริงแล้ว
เทปหน้าที่หนึ่งของ Part One มันเป็นเพลงประมาณช่วงกลางคอนเสิร์ตโน่นเลย

อีกอย่างนึงก็คือ เพลงในหน้าที่สองของ Part Two กับเพลงในหน้าที่หนึ่งของ Part Three เป็น unreleased tracks จาก
สมัยปี 1979 ที่มี Rick Wakeman และ Steve Howe ร่วมทีมงานอยู่ด้วย (ปัจจุบันบางเพลงคือ bonus tracks ของอัลบั้ม
ชุด Drama) ไม่ใช่สมาชิกนักดนตรีในคอนเสิร์ตสมัยนั้น อันประกอบด้วย Jon Anderson, Trevor Rabin, Chris Squire,
Tony Kaye, และ Alan White

หลายคนคงทราบดีว่า นักดนตรีที่ผมเอ่ยถึงทั้ง 2 คนข้างต้นนั้น ลาออก จากคณะ Yes ไปก่อนอัลบั้มชุด Drama แต่ก็ได้
บันทึกเสียงเพลงเอาไว้แล้ว ซึ่งเพลงใน Paris Session นี้ 7 แทร็ค ก็คือผลงานที่ถูกเก็บขึ้นหิ้งไว้ในกรุ ( Dancing Through
Light, Golden Age, Tango, In The Tower, Friend of A Friend, Everybody Loves You, Flower Girl ) แล้วก็สมัยก่อน
ไม่มีทางได้ฟังหรอกครับถ้าไม่หาซื้อแผ่นบู้ทเล็คมาเป็นเจ้าของ

อัลบั้ม Story On Tour '88 นี้ทำเป็นเทปแค่ 3 ชุดก็เต็มคอนเสิร์ตแล้วครับ ไม่ต้องเอาเพลงในสตูดิโอมาเสริมให้มันเสีย
อารมณ์เปล่าๆ แต่พอดีแผ่นเสียงต้นฉบับทั้ง 4 แผ่นมันเป็นยังงั้นก็เลยทำงัยได้ ?!?!?!

ไปๆ มาๆ เจ้าของเทปเริ่มเบลอแล้วล่ะครับ สงสัยคงไม่ค่อยมีเวลา ก็อปแบบก็อปปี้ 100% ไม่รู้จักแยกแยะ น่าจับตัวมา
ลงโทษแบบ auto-erotic เสียให้เข็ดหราบ 

[Pong-Wanchai]

          ผมเคยอ่าน MM คอลัมน์ Hidden Treasure แนะนำเทปยี่ห้อ "Octopus" งานของ Metallica ชุด Ride the Lightning ที่เป็นปกสีเขียวที่เป็นการลอกเลียนแบบทั้งเซ็ตของค่าย Barrett ของ France ครับ สวยดี พี่โป่งมีชุดนี้ไหมครับ?   

ไม่มีครับ :-(

[Pong-Wanchai]

ผมเกรงว่าเดี๋ยวจะตกกระแส เพราะว่า The Beatles กำลังมาแรงในเว็ปนี้ ก็เลยจะนำเทปของ 501 มาโชว์ซัก 2-3 ชุด

เริ่มด้วย ...The Beatles - 1962 The Audition Tapes



เนื่องจากว่าผมไม่ค่อยถนัดเกี่ยวกับเรื่องราวของคณะ The Beatles ก็เลยไม่ทราบว่าผลงานชุดนี้เป็นแผ่น bootleg หรือ
ว่า official กันแน่ แต่ที่แน่ๆ เลยคือ แผ่นเสียง LP ต้นฉบับผลิตโดย Breakaway Records ในประเทศอังกฤษเมื่อปี 1983
รูปลักษณ์ส่วนรวมดูดีมากๆ ทั้งหน้าปกหลังปกและเลเบิ้ล (ดังรูปข้างล่าง...)

 

เท่าที่พิจารณาดูแล้วผมว่าน่าจะเป็นแผ่น bootleg ระดับมาตรฐานเกรดเอถึงยอมลงทุนทำขนาดนี้

เทป 501 ไม่ได้ลงมืออะไรมาก เพียงแต่ใช้ ฝีมือ คัดเลือกอัลบั้มนี้ที่บรรจุเพลงเก่าเก็บตกสมัยที่ A & R ของบริษัท Decca
ปฏิเสธที่จะเซ็นสัญญากับคณะ The Beatles ที่ Brian Epstein ผู้จัดการวงหยิบยื่นให้ในสมัยก่อน

บางทีอาจกล่าวได้ว่า เอาทองแท่งมาวางที่บันไดบ้านถึงที่แล้วก็ไม่ยอมรับ ซึ่งถ้าผมเป็นนายทุนใหญ่ของ Decca ก็จะจัดการ
ไล่ไอ้หมอนี่ออกทันทีในฐานะที่ มีตาแต่หามีแววไม่

ตอนนั้นมือกลองไม่ใช่ Ringo Starr แต่เป็น Pete Best ส่วนเพลงทั้งหมดก็ 12 เพลงซึ่งเป็น cover ล้วนๆ ครับ

แฟนๆ ของคณะ The Beatles ในเมืองไทยคงจะดีใจที่มีโอกาศได้สัมผัสกับผลงานเพลงชุดนี้เมื่อออกมาขายใหม่ๆ และถ้า
ข้อมูลผมไม่ผิดพลาด เหมือนเคยได้ยินมาว่า Official LP ที่ชื่อว่า The Audition Decca Tapes มีขายแล้วทั่วไปเหมือนกัน
(ประมาณกลางยุค 80's) แล้วก็น่าจะบรรจุเพลงของ session นี้เอาไว้ครบถ้วนสมบูรณ์แบบกว่าแผ่น bootleg ทั่วไปซะอีก

UPDATE : จากแหล่งข้อมูลน่าเชื่อถือได้ ผมทราบมาว่าแผ่นเสียงทั้ง 2 ชุดที่ผมกล่าวถึงข้างต้น ไม่ใช่ official album เลย
ครับ คณะ The Beatles จัดการกวาดออกจากตลาดเมื่อครั้งเพิ่งออกอัลบั้ม Anthology ใหม่ๆ

สำหรับการบันทึกเสียงของทางคณะเพื่อใช้เป็น audition tape ให้กับบริษัทแผ่นเสียงที่ชื่อว่า Decca นั้น มีทั้งหมด 15 แทร็ค
ซึ่งในแผ่นเสียงต้นฉบับชุดนี้มีแค่ 12 แทร็คครับ ที่เหลืออีก 3 แทร็คเป็นผลงานจากการประพันธ์ของคณะ The Beatles เอง
ทั้งสิ้น ก็เลยไม่ได้นำมารวมไว้กับเพลง cover พวกนี้.

[Pong-Wanchai]

อีกชุดนึงครับของคณะ The Beatles ที่เป็นผลงานบันทึกการแสดงสดกันบ้าง
เทปม้วนนี้ใช้ชื่อเหมือนกันกับ LP ต้นฉบับ คือ The Live Beatles...

              (หน้าปกซีดี)


ผมคงไม่ต้องพูดถึงการออกแบบปกเทปและ artwork ของเทป 501 แล้ว เพราะว่า บางทีก็สวย บางทีก็ห่วย ทุกอย่าง
มันขึ้นอยู่กับว่า เจ้าของเทปมีอารมณ์อยากทำแค่ไหน...ก็เท่านั้นเองครับ

นี่เป็นผลงานที่ค่อนข้างหายากอยู่สักหน่อย แต่ไม่ถึงกับต้องควานหาใต้ท้องมหาสมุทร เพราะว่าในประเทศญี่ปุ่นมีวิดิโอ
คอนเสิร์ตผลิตออกมาขายอย่างเป็นทางการด้วย ต่อมาภายหลังจึงทำเป็น LaserDisc อีกครั้งหนึ่ง

(LD-หน้าปก)  (LD-หลังปก)

แผ่นเสียง LP ต้นฉบับเป็น red vinyl และน่าจะเป็นการนำ soundtrack มาก็อปทั้งหมด ส่วนบริษัทผู้ผลิตชื่อ Bulldog
Records ในประเทศอิตาลี เมื่อปี 1987 ( โปรดสังเกตุว่าหน้าปกสะกดคำว่ากรุง Tokyo ผิดเป็น Tokio )



ดูจากรายละเอียดหลังปกของแผ่นเลเซอร์ดิสค์จะมีชื่อเพลงมากกว่าอยู่ 1 แทร็ค คือเพลง Mr. Moonlight ที่ในแผ่นเสียง
LP ต้นฉบับ ไม่มี และผมก็ไม่ทราบจริงๆ ครับว่ามันเป็นแทร็คแสดงสดด้วยหรือเปล่า ?

เท่าที่ค้นข้อมูลมาได้บางทีก็ลงวันที่ของคอนเสิร์ตนี้ว่า วันที่ 30 มิถุนายน บางทีก็วันที่ 1 กรกฎาคม ไม่ค่อยตรงกันนัก
แต่แผ่นเสียงต้นฉบับนี้ลงวันที่ 2 กรกฎาคม ปี 1966 ซึ่งผมว่าน่าจะผิดนะครับ แต่ยังไม่อยากฟันธงว่าวันที่ที่แท้จริงแล้ว
มันเป็นวันไหนกันแน่

จากแหล่งข้อมูลน่าเชื่อถือได้ คณะ The Beatles เปิดการแสดงที่ประเทศญี่ปุ่นทั้งหมด 5 รอบด้วยกันในปี 1966 ช่วง
ระหว่างวันที่ 30 เดือนมิถุนายน ถึง วันที่ 2 กรกฎาคม และมีการถ่ายคอนเสิร์ตเก็บไว้บนแผ่นฟิล์มแค่ 2 รอบ คือเมื่อ
วันที่ 30 และ วันที่ 1 เท่านั้น (วันที่ 1 และ 2 เล่นวันละ 2 รอบ)

โดยเฉพาะการแสดงบนเวทีในคืนแรกนั้นวงสี่เต่าทองใส่ชุดสีดำซึ่งเหมือนกับในคอนเสิร์ตของแผ่นเลเซอร์ดิสค์ก็เลยมี
การวิเคราะห์กันว่าน่าจะเป็นวันที่ 30 มิถุนายน เพราะในวันที่ 1 กรกฎาคม นั้น พวกเค้าใส่ชุดสีขาวล้วน ก็เลยสามารถ
สรุปกันได้อย่างชัดเจน

ส่วนแผ่นบูทเล็ค LP ถ้าก็อปมาจากแผ่น LD วันที่ที่แท้จริงก็น่าจะเป็นวันที่ที่บอกไว้ข้างต้นนี้แหละครับ

สำหรับใครที่อยากเห็นภาพของการแสดงสดที่ Budokan Hall ผมทราบว่ามี DVD จากประเทศจีน หรือ เพื่อนบ้านของ
เรานี่แหละครับ ผลิตคอนเสิร์ตครั้งนี้ ออกมาขายด้วย (ผมเองเคยเห็นแต่ไม่ได้ซื้อเอาไว้) ถ้าหากแฟนเพลงท่านใดสนใจ
ผมแนะนำให้รีบไป "สอย" มาดู เพราะว่า จนถึงปัจจุบันยังไม่มี DVD อย่างเป็นทางการผลิตออกมาตอบสนองแฟนเพลง
เลย แม้กระทั่งในประเทศญี่ปุ่นเองก็ตามที.

[TRON]

สุดยอดเลยครับพี่โป่ง 

[Pong-Wanchai]

อีกซัก 1 ชุดจากคณะ The Beatles และเป็นการรวมเพลงประเภท unreleased tracks เมื่อสมัย
Get Back Sessions ที่หาฟังยาก...

เทป 501 ม้วนนี้ใช้ชื่อว่า The Beatles - Unreleased Studio Outtakes



ผมเพิ่งได้คุยกับเจ้าของเทป 501 ถึงคณะ The Beatles เนื่องจากว่าเค้าชอบวงนี้พอๆ กับคณะ Pink Floyd ซึ่งผม
ไม่ทราบเหมือนกันว่า ทั้งๆ ที่แนวดนตรีมันต่างกันมาก แต่ทำไมถึงติดใจผลงานของทั้งสองวงพอๆ กัน

เมื่อมีโอกาศจึงได้สอบถามข้อมูลเกี่ยวกับเทปม้วนนี้ที่ผมยังสงสัยอยู่ว่ามันมาจากอัลบั้มชุดไหนกันแน่ เพราะว่า
ผมมีตัวเลือกอยู่ 2 อัลบั้ม คือ ชุด Get Back (TMOQ) กับ Get Back Sessions (unknown) ซึ่งพออธิบายหน้า
ปกเทปจนจำความได้แล้ว LP ที่นำมาใช้ก็คือ...

(หน้าปก) (หลังปก) (เลเบิ้ล - ปลอม ?)

ไม่ใช่ชุดนี้ที่เรียกว่า Get Back Sessions...



แผ่นเสียงต้นฉบับชุดนี้ถ้ามองเพียงผิวเผินจะนึกว่าเป็น official album ได้ เพราะปลอมแปลงทุกอย่างที่อยู่บน front และ back cover
ไม่ว่าจะเป็นโลโก้ของ Apple Records Ltd. หรือตรา Parlophone ในสังกัด EMI Records Ltd. ด้านหลังปก รวมทั้งรูปลักษณ์การออก
แบบและดีไซน์ให้ดูภูมิฐาน

ทว่าพอดึงตัวแผ่น ไวนิล ออกมากลับกลายพันธุ์เป็นแผ่นนอกสารบบไปในทันที !
(โปรดสังเกตุว่าจำนวนเพลงของ Side A ซึ่งบอกไว้บนหลังปกมี 5 เพลงในขณะที่ Side A ของแผ่นเสียงมีเพลงถึง 7 เพลงด้วยกัน ?!?!?!)



ผมยังมีข้อสงสัยอยู่นิดนึงว่า label ของผมมันไม่มีโลโก้ของ TMOQ แต่เป็นอย่างที่เห็นในรูปข้างล่างนี้ ซึ่งตามความจริงแล้วทั้งเลเบิ้ล
กับ serial number บนตัว vinyl ตรงกันเปี้ยะๆ กับซองแผ่นเสียง ก็เลยมีความคิดว่าไอ้รูปที่ผม "ดูด" มาจาก internet ข้างต้นเมื่อกี้นี้
อาจจะไม่ใช่ "ตัวจริง" ของแผ่นเสียงชุดนี้ เนื่องจากพิจารณาตามรายชื่อเพลงที่พิมพ์ไว้ ดูเหมือนว่าจะมีมากกว่าที่ได้บอกไว้ข้างหลัง
ปกแผ่นเสียง...

 (เลเบิ้ลของเทป 501)   (Serial Number ที่หลังปก)

  (PCS-7080 เห็นกันชัดๆ บน vinyl)

เมื่อผมได้เปิดฟังแผ่นเสียงแล้ว เพลงไม่มีขาดมีเกิน

...อย่างนี้ผมว่าข้อมูลบนโลกไซเบอร์ "มั่วนิ่ม" อีกครั้งนึงอย่างค่อนข้างแน่นอน !!!

อัลบั้ม "Let It Be" เดิมทีจะใช้ชื่อว่า "Get Back" และนี่เป็นการรวมเพลงครั้งที่ 2 ของ Glyn Johns (engineer/producer) จาก sessions
เมื่อเดือนมกราคม ปี 1969 ที่คณะ The Beatles ทำการบันทึกเสียงแล้วก็โดนตอบปฏิเสธไม่ให้ผลิตออกมาขาย

ผลงานดังกล่าวเป็นที่รู้กันในหมู่แฟนพันธุ์แท้ว่าเป็น the lost album ที่ไม่เคยได้แจ้งเกิดซักที เจ้าของเทปก็เลยใช้คำอธิบายบนปกเทป
เอาไว้ว่า "Unreleased Studio Outtakes"

ส่วนปกนั้นถ้าก็อป artwork มาอาจทำให้คนซื้อสับสนได้ว่าเป็น official album ก็เลยออกแบบปกใหม่เสียเองเลย โดยนำไอเดียจาก
อัลบั้มชุด A Hard Day's Night ที่มี background โทนสีม่วงมาใช้ และนำภาพสี ขาว-ดำ จากหน้าปกด้านขวามือสุด 4 รูปมาลงประกอบ
ให้ดูขลังยิ่งขึ้น



นับเป็นความสำเร็จของเทปยี่ห้อ 501 อีกชุดหนึ่งที่ได้นำผลงานระดับตำนานที่เป็นอมตะ และไม่ได้หาซื้อได้ทั่วไปง่ายๆ มานำเสนอแก่
คนฟังเพลงเมืองไทยเพื่อเป็นกำไรชีวิต

...ถ้าหากใครเคยฟังบทเพลงทั้ง 11 แทร็คและมีเทปเก็บสะสมอยู่ ผมว่าผลงานอย่างนี้ยังมีคุณค่าจนถึงทุกวันนี้เลยครับ.

[Pong-Wanchai]

ผมยังไม่เคยนับว่าเทปยี่ห้อ 501 นั้นมีอายุทั้งหมดกี่ปี แต่เวลาผ่านมามากกว่า 20 ปีแล้ว ก็เลยอยากนำโฆษณาเล็กๆ
ที่น่าสนใจมาลงให้ดูกันเล่นๆ ครับ



ตัวอย่างหน้าปกเทปที่มีวางขายในขณะนั้นพิมพ์บนกระดาษสี่สีอย่างดี ได้ถูก "สอดใส่" มากับตลับเทปรุ่นหลังๆ

ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า เจ้าของเทปคนนี้นี่นอกจากเก่งเรื่องคัดเลือกอัลบั้มและออกแบบหน้าปกเทปแล้ว
ยังมีแนวคิดทางด้านการตลาดด้วย เพราะว่ามีการประชาสัมพันธ์ในหนังสือ แถมยังมีใบปลิวแนบไปกับเทปที่คนซื้ออีก
ต่างหาก จึงนับว่า เป็นธุรกิจดนตรีขนาดย่อมที่ครบวงจรเลยทีเดียว

สำหรับรูปภาพตัวอย่างหน้าปกเทปแผ่นนี้ติดมากับเทปชุด Headbangers of Rock ที่ผมเคยพูดถึงไปแล้วครับ.