ต่อไป »

[อั๋น501]

ผมไม่เคยอ่านพวกวรรณกรรมหรือหนังสือประเภทนี้เลย  พึ่งได้อ่านนี่น่าสนใจได้ความรู้มากครับ

เอ่อ...แล้วปรกติ น้าอั๋น ชอบอ่านวรรณกรรม หรือหนังสือประเภทไหนครับ...?   

อยากเดาคำตอบให้แทนจังเลยครับ (ฮา)

รู้ใจผมจริงๆ  ตู้เก็บหนังสือผมกับของเมียมีหนังสือต่างกันฟ้ากับดินเลยครับ
ผมไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือที่มีสาระอะไรมากนัก  แต่ตู้หนังสือเมียผมมีหนังสือพวกวรรณกรรมหนังสือแปลอะไรพวกนี้มากมาย
ส่วนของผมมีแต่หนังสือเครื่องเสียงซึ่งมากมาย หนังสือภาพยนต์ หนังสือประเภทดูแต่รูปไม่ได้มีไว้อ่านอันนี้จะชอบมาก
ขนาดว่าผมช่างกิโลขายไปมากแล้วครับก็ยังเหลืออีกเพียบรกบ้านมาก

[Pong-Wanchai]

ผมไม่มี วรรณกรรม เลยครับ มีแต่ กรรม แล้วก็ พฤติกรรม ที่ไม่ค่อยดี...ตอนเด็กๆ ก็ชอบละเลง จิตรกรรม บนฝาผนังห้องน้ำ 
สรุปคือ อกุศลกรรม ทั้งสิบนั้น ผมคงมีติดอยู่บ้างแต่ยังชดใช้ไม่หมดก็เลยมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ แม้บทที่สิบจะเกี่ยวกับผลของ
การเสพสุราเมรัยและโทษหรือกรรมที่จะได้รับอันมีดังต่อไปนี้...

๑. ทรัพย์ถูกทำลาย
๒. เกิดวิวาทบาดหมาง
๓. เป็นบ่อเกิดของโรค
๔. เสื่อมเกียรติ
๕. หมดยางอาย
๖. ปัญญาเสื่อมถอย

เท่าที่พิจารณาแล้ว ผมเพิ่งรับกรรมข้อที่ห้าเท่านั้นเอง ส่วนข้ออื่นๆ ยังมาไม่ถึงครับ     

สำหรับสมาชิกท่านอื่นๆ มี "กรรม" อะไรบ้างเอ่ย ? 

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ผมไม่มี วรรณกรรม เลยครับ มีแต่ กรรม แล้วก็ พฤติกรรม ที่ไม่ค่อยดี...ตอนเด็กๆ ก็ชอบละเลง จิตรกรรม บนฝาผนังห้องน้ำ 
สรุปคือ อกุศลกรรม ทั้งสิบนั้น ผมคงมีติดอยู่บ้างแต่ยังชดใช้ไม่หมดก็เลยมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ แม้บทที่สิบจะเกี่ยวกับผลของ
การเสพสุราเมรัยและโทษหรือกรรมที่จะได้รับอันมีดังต่อไปนี้...

๑. ทรัพย์ถูกทำลาย
๒. เกิดวิวาทบาดหมาง
๓. เป็นบ่อเกิดของโรค
๔. เสื่อมเกียรติ
๕. หมดยางอาย
๖. ปัญญาเสื่อมถอย

เท่าที่พิจารณาแล้ว ผมเพิ่งรับกรรมข้อที่ห้าเท่านั้นเอง ส่วนข้ออื่นๆ ยังมาไม่ถึงครับ     

สำหรับสมาชิกท่านอื่นๆ มี "กรรม" อะไรบ้างเอ่ย ? 

ขอเสวนาประเด็นนี้ต่อจากพี่โป่งนะครับ ผมคิดว่า ท่านสุนทรภู่ เองก็มี ปสก. ตรงนี้ตามสมควรตามประสา " ศิลปิน " ระดับโลก.....สำหรับสามัญชนคนเดินดินกินข้าวแกงข้างถนน(ไม่มีปัญญากินในโอเรียนเต็ล)อย่างผม ก็มี ปสก. ดังกล่าวทั้ง 5 ข้อ ครบถ้วนเมื่อประมาณสัก 20 กว่าๆปีที่แล้วก่อนแต่งงาน+ก่อนเข้าทำงานที่ที่ปัจจุบันนี้ ครับ

[ปีศาจลายคราม]

ผมไม่มี วรรณกรรม เลยครับ มีแต่ กรรม แล้วก็ พฤติกรรม ที่ไม่ค่อยดี...ตอนเด็กๆ ก็ชอบละเลง จิตรกรรม บนฝาผนังห้องน้ำ 
สรุปคือ อกุศลกรรม ทั้งสิบนั้น ผมคงมีติดอยู่บ้างแต่ยังชดใช้ไม่หมดก็เลยมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ แม้บทที่สิบจะเกี่ยวกับผลของ
การเสพสุราเมรัยและโทษหรือกรรมที่จะได้รับอันมีดังต่อไปนี้...

๑. ทรัพย์ถูกทำลาย
๒. เกิดวิวาทบาดหมาง
๓. เป็นบ่อเกิดของโรค
๔. เสื่อมเกียรติ
๕. หมดยางอาย
๖. ปัญญาเสื่อมถอย

เท่าที่พิจารณาแล้ว ผมเพิ่งรับกรรมข้อที่ห้าเท่านั้นเอง ส่วนข้ออื่นๆ ยังมาไม่ถึงครับ     

สำหรับสมาชิกท่านอื่นๆ มี "กรรม" อะไรบ้างเอ่ย ? 

มีแต่ "คู่กรรม" พอจะได้มั้ยครับพี่?

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ผมไม่มี วรรณกรรม เลยครับ มีแต่ กรรม แล้วก็ พฤติกรรม ที่ไม่ค่อยดี...ตอนเด็กๆ ก็ชอบละเลง จิตรกรรม บนฝาผนังห้องน้ำ 
สรุปคือ อกุศลกรรม ทั้งสิบนั้น ผมคงมีติดอยู่บ้างแต่ยังชดใช้ไม่หมดก็เลยมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ แม้บทที่สิบจะเกี่ยวกับผลของ
การเสพสุราเมรัยและโทษหรือกรรมที่จะได้รับอันมีดังต่อไปนี้...

๑. ทรัพย์ถูกทำลาย
๒. เกิดวิวาทบาดหมาง
๓. เป็นบ่อเกิดของโรค
๔. เสื่อมเกียรติ
๕. หมดยางอาย
๖. ปัญญาเสื่อมถอย

เท่าที่พิจารณาแล้ว ผมเพิ่งรับกรรมข้อที่ห้าเท่านั้นเอง ส่วนข้ออื่นๆ ยังมาไม่ถึงครับ     

สำหรับสมาชิกท่านอื่นๆ มี "กรรม" อะไรบ้างเอ่ย ? 

มีแต่ "คู่กรรม" พอจะได้มั้ยครับพี่?

ผมก็มี " คู่กรรม " ภาคพิสดารครับ ทั้งเรื่องแสดงกันอยู่ 2 คนเท่านั้น

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่***ต่อ 1 ***

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

***ขอแปะต่อ นะครับ ...ผมจะแปะต่อเป็นระยะๆ นะครับ เนื่องจากเนื้อหามีมาก ผมต้องทยอยพิมพ์ครับ...ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง ขอบคุณครับ***

  ***ต่อ 1 *** ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรี ตั้งแต่ได้พระพุทธปฏิมากรแก้วมณีองค์นี้มาถึงกรุงธนบุรีแล้ว ก็มีจิตกำเริบเติบโตอันใช่ที่คือมีสัญญาวิปลาสว่าตนนั้นเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระโพธิสัตว์ จะสำเร็จพระพุทธภูมิได้ตรัสเป็นพระชนะแก่มารเป็นองค์พระศรีอาริย์เมตไตรในกัลป์นี้ก็คิดอย่างนั้นบ้างตรัสอย่างนี้บ้างทำไปต่างๆบ้าง จนถึงเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียจริต ทำการผิดๆไปให้แผ่นดินเป็นจลาจลร้อนรนทั่วไปทั้งไพร่และผู้ดีสมณะพราหมณ์ชีเป็นการผิดใหญ่ยิ่งหลายประการยิ่งกว่าการร้อนของแผ่นดินซึ่งเคยมีมาก่อนพ้นที่จะร่ำพรรณนา จึงเกิดข้าศึกเข้ามาล้อมวังเจ้ากรุงธนบุรีต้องยอมแพ้แก่ข้าศึกขอแต่ชีวิตออกบรรพชา ฝ่ายพวกข้าศึกเข้ารักษาแผ่นดินอยู่ก็รักษาไปไม่ได้ การบ้านการเมืองในกรุงธนบุรีก็ป่วนปั่นวุ่นวายไปต่างๆ ครั้งนั้นกรมพระราชวังหลังซึ่งเป็นพระโอรสใหญ่ของกรมสมเด็จพระเทพสุดาวดี เวลานั้นเป็นที่เจ้าพระยานครราชสีมา ได้ยกพวกพลเข้ามาปราบปรามเสี้ยนหนามแผ่นดินรักษากรุงธนบุรีไว้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เมื่อได้ทราบเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ยกกองทัพกลับเข้ามากรุงธนบุรี ครั้งนั้นผู้มีบรรดาศักดิ์ข้างหน้าข้างในทั้งปวงพร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ชีอาณาประชาราษฎร์ก็มีความสโมสรโสมนัสพร้อมกัน เชิญเสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติรักษาแผ่นดินเป็นที่พึ่งสืบต่อไป จึงได้เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินใหญ่ในปีขาล จัตวาศก จุลศักราช 1144 พระชนม์มายุ 46 ปีถ้วน พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็จสวรรคตในวัน 5 ฯ (มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 9 ค่ำ ปีมะเส็ง เอกศก จุลศักราช 1171 ฯลฯ
ข. ส่วนหลักฐานในจดหมายเหตุโหร ประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 119  บันทึกไว้ว่าฯ ปีฉลู จ.ศ. 1143 เดือน 2 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ยกทัพไปเขมร ณ. วันที่ 7 ฯ(มีเลข 4 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ และแรม 11 ค่ำ พระยาสรรค์ยกเข้าล้อมกรุงฯ ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4ค่ำ ขุนหลวงบวชวัดแจ้ง ปีขาล จ.ศ. 1144 ณ วัน 6 ฯ(มีเลข 8 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเษก ชนมายุ 45 ปีกับ 1 เดือน กับ 4 วัน  ณ วัน 4 ฯ(มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 5ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ 48 ปีกับ 15 วัน  ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างบน)  6ค่ำ สร้างเมืองบางกอก

*********มีต่ออีกยาวครับ โปรดรอหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ*********

    
            

[undeaʇh]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่***ต่อ 1 ***

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

***ขอแปะต่อ นะครับ ...ผมจะแปะต่อเป็นระยะๆ นะครับ เนื่องจากเนื้อหามีมาก ผมต้องทยอยพิมพ์ครับ...ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง ขอบคุณครับ***

  ***ต่อ 1 *** ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรี ตั้งแต่ได้พระพุทธปฏิมากรแก้วมณีองค์นี้มาถึงกรุงธนบุรีแล้ว ก็มีจิตกำเริบเติบโตอันใช่ที่คือมีสัญญาวิปลาสว่าตนนั้นเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระโพธิสัตว์ จะสำเร็จพระพุทธภูมิได้ตรัสเป็นพระชนะแก่มารเป็นองค์พระศรีอาริย์เมตไตรในกัลป์นี้ก็คิดอย่างนั้นบ้างตรัสอย่างนี้บ้างทำไปต่างๆบ้าง จนถึงเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียจริต ทำการผิดๆไปให้แผ่นดินเป็นจลาจลร้อนรนทั่วไปทั้งไพร่และผู้ดีสมณะพราหมณ์ชีเป็นการผิดใหญ่ยิ่งหลายประการยิ่งกว่าการร้อนของแผ่นดินซึ่งเคยมีมาก่อนพ้นที่จะร่ำพรรณนา จึงเกิดข้าศึกเข้ามาล้อมวังเจ้ากรุงธนบุรีต้องยอมแพ้แก่ข้าศึกขอแต่ชีวิตออกบรรพชา ฝ่ายพวกข้าศึกเข้ารักษาแผ่นดินอยู่ก็รักษาไปไม่ได้ การบ้านการเมืองในกรุงธนบุรีก็ป่วนปั่นวุ่นวายไปต่างๆ ครั้งนั้นกรมพระราชวังหลังซึ่งเป็นพระโอรสใหญ่ของกรมสมเด็จพระเทพสุดาวดี เวลานั้นเป็นที่เจ้าพระยานครราชสีมา ได้ยกพวกพลเข้ามาปราบปรามเสี้ยนหนามแผ่นดินรักษากรุงธนบุรีไว้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เมื่อได้ทราบเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ยกกองทัพกลับเข้ามากรุงธนบุรี ครั้งนั้นผู้มีบรรดาศักดิ์ข้างหน้าข้างในทั้งปวงพร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ชีอาณาประชาราษฎร์ก็มีความสโมสรโสมนัสพร้อมกัน เชิญเสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติรักษาแผ่นดินเป็นที่พึ่งสืบต่อไป จึงได้เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินใหญ่ในปีขาล จัตวาศก จุลศักราช 1144 พระชนม์มายุ 46 ปีถ้วน พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็จสวรรคตในวัน 5 ฯ (มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 9 ค่ำ ปีมะเส็ง เอกศก จุลศักราช 1171 ฯลฯ
ข. ส่วนหลักฐานในจดหมายเหตุโหร ประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 119  บันทึกไว้ว่าฯ ปีฉลู จ.ศ. 1143 เดือน 2 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ยกทัพไปเขมร ณ. วันที่ 7 ฯ(มีเลข 4 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ และแรม 11 ค่ำ พระยาสรรค์ยกเข้าล้อมกรุงฯ ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4ค่ำ ขุนหลวงบวชวัดแจ้ง ปีขาล จ.ศ. 1144 ณ วัน 6 ฯ(มีเลข 8 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเษก ชนมายุ 45 ปีกับ 1 เดือน กับ 4 วัน  ณ วัน 4 ฯ(มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 5ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ 48 ปีกับ 15 วัน  ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างบน)  6ค่ำ สร้างเมืองบางกอก



     
             

ขอบคุณครับ มีต่ออีกรึเปล่าครับพี่สมบุญ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ขอบคุณครับ ที่ให้ความสนใจ ยังมีครับ อีกยาวๆๆๆ เลยครับ ผมพิมพ์อยู่คนเดียวเลยต้องใช้เวลามากๆหน่อยครับ รอหน่อยนะครับ ....และยังมีเรื่องอื่นๆอีกหลายเรื่องที่เตรียมเอามาเผยแพร่ที่นี่ รอหน่อยนะครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่***ต่อ 1 ***

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

***ขอแปะต่อ นะครับ ...ผมจะแปะต่อเป็นระยะๆ นะครับ เนื่องจากเนื้อหามีมาก ผมต้องทยอยพิมพ์ครับ...ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง ขอบคุณครับ***

  ***ต่อ 1 *** ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรี ตั้งแต่ได้พระพุทธปฏิมากรแก้วมณีองค์นี้มาถึงกรุงธนบุรีแล้ว ก็มีจิตกำเริบเติบโตอันใช่ที่คือมีสัญญาวิปลาสว่าตนนั้นเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระโพธิสัตว์ จะสำเร็จพระพุทธภูมิได้ตรัสเป็นพระชนะแก่มารเป็นองค์พระศรีอาริย์เมตไตรในกัลป์นี้ก็คิดอย่างนั้นบ้างตรัสอย่างนี้บ้างทำไปต่างๆบ้าง จนถึงเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียจริต ทำการผิดๆไปให้แผ่นดินเป็นจลาจลร้อนรนทั่วไปทั้งไพร่และผู้ดีสมณะพราหมณ์ชีเป็นการผิดใหญ่ยิ่งหลายประการยิ่งกว่าการร้อนของแผ่นดินซึ่งเคยมีมาก่อนพ้นที่จะร่ำพรรณนา จึงเกิดข้าศึกเข้ามาล้อมวังเจ้ากรุงธนบุรีต้องยอมแพ้แก่ข้าศึกขอแต่ชีวิตออกบรรพชา ฝ่ายพวกข้าศึกเข้ารักษาแผ่นดินอยู่ก็รักษาไปไม่ได้ การบ้านการเมืองในกรุงธนบุรีก็ป่วนปั่นวุ่นวายไปต่างๆ ครั้งนั้นกรมพระราชวังหลังซึ่งเป็นพระโอรสใหญ่ของกรมสมเด็จพระเทพสุดาวดี เวลานั้นเป็นที่เจ้าพระยานครราชสีมา ได้ยกพวกพลเข้ามาปราบปรามเสี้ยนหนามแผ่นดินรักษากรุงธนบุรีไว้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เมื่อได้ทราบเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ยกกองทัพกลับเข้ามากรุงธนบุรี ครั้งนั้นผู้มีบรรดาศักดิ์ข้างหน้าข้างในทั้งปวงพร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ชีอาณาประชาราษฎร์ก็มีความสโมสรโสมนัสพร้อมกัน เชิญเสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติรักษาแผ่นดินเป็นที่พึ่งสืบต่อไป จึงได้เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินใหญ่ในปีขาล จัตวาศก จุลศักราช 1144 พระชนม์มายุ 46 ปีถ้วน พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็จสวรรคตในวัน 5 ฯ (มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 9 ค่ำ ปีมะเส็ง เอกศก จุลศักราช 1171 ฯลฯ
ข. ส่วนหลักฐานในจดหมายเหตุโหร ประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 119  บันทึกไว้ว่าฯ ปีฉลู จ.ศ. 1143 เดือน 2 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ยกทัพไปเขมร ณ. วันที่ 7 ฯ(มีเลข 4 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ และแรม 11 ค่ำ พระยาสรรค์ยกเข้าล้อมกรุงฯ ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4ค่ำ ขุนหลวงบวชวัดแจ้ง ปีขาล จ.ศ. 1144 ณ วัน 6 ฯ(มีเลข 8 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเษก ชนมายุ 45 ปีกับ 1 เดือน กับ 4 วัน  ณ วัน 4 ฯ(มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 5ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ 48 ปีกับ 15 วัน  ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างบน)  6ค่ำ สร้างเมืองบางกอก



     
             

ขอบคุณครับ มีต่ออีกรึเปล่าครับพี่สมบุญ

วิธีการอ่านตรงนี้(ที่ผมไฮไลต์สีแดงไว้) เดี๋ยวผมจะถามประธานอีกครั้งหนึ่งครับว่า อ่านอย่างไร

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่***ต่อ 1 ***

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

***ขอแปะต่อ นะครับ ...ผมจะแปะต่อเป็นระยะๆ นะครับ เนื่องจากเนื้อหามีมาก ผมต้องทยอยพิมพ์ครับ...ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง ขอบคุณครับ***

  ***ต่อ 1 *** ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรี ตั้งแต่ได้พระพุทธปฏิมากรแก้วมณีองค์นี้มาถึงกรุงธนบุรีแล้ว ก็มีจิตกำเริบเติบโตอันใช่ที่คือมีสัญญาวิปลาสว่าตนนั้นเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระโพธิสัตว์ จะสำเร็จพระพุทธภูมิได้ตรัสเป็นพระชนะแก่มารเป็นองค์พระศรีอาริย์เมตไตรในกัลป์นี้ก็คิดอย่างนั้นบ้างตรัสอย่างนี้บ้างทำไปต่างๆบ้าง จนถึงเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียจริต ทำการผิดๆไปให้แผ่นดินเป็นจลาจลร้อนรนทั่วไปทั้งไพร่และผู้ดีสมณะพราหมณ์ชีเป็นการผิดใหญ่ยิ่งหลายประการยิ่งกว่าการร้อนของแผ่นดินซึ่งเคยมีมาก่อนพ้นที่จะร่ำพรรณนา จึงเกิดข้าศึกเข้ามาล้อมวังเจ้ากรุงธนบุรีต้องยอมแพ้แก่ข้าศึกขอแต่ชีวิตออกบรรพชา ฝ่ายพวกข้าศึกเข้ารักษาแผ่นดินอยู่ก็รักษาไปไม่ได้ การบ้านการเมืองในกรุงธนบุรีก็ป่วนปั่นวุ่นวายไปต่างๆ ครั้งนั้นกรมพระราชวังหลังซึ่งเป็นพระโอรสใหญ่ของกรมสมเด็จพระเทพสุดาวดี เวลานั้นเป็นที่เจ้าพระยานครราชสีมา ได้ยกพวกพลเข้ามาปราบปรามเสี้ยนหนามแผ่นดินรักษากรุงธนบุรีไว้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เมื่อได้ทราบเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ยกกองทัพกลับเข้ามากรุงธนบุรี ครั้งนั้นผู้มีบรรดาศักดิ์ข้างหน้าข้างในทั้งปวงพร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ชีอาณาประชาราษฎร์ก็มีความสโมสรโสมนัสพร้อมกัน เชิญเสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติรักษาแผ่นดินเป็นที่พึ่งสืบต่อไป จึงได้เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินใหญ่ในปีขาล จัตวาศก จุลศักราช 1144 พระชนม์มายุ 46 ปีถ้วน พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็จสวรรคตในวัน 5 ฯ (มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 9 ค่ำ ปีมะเส็ง เอกศก จุลศักราช 1171 ฯลฯ
ข. ส่วนหลักฐานในจดหมายเหตุโหร ประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 119  บันทึกไว้ว่าฯ ปีฉลู จ.ศ. 1143 เดือน 2 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ยกทัพไปเขมร ณ. วันที่ 7 ฯ(มีเลข 4 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ และแรม 11 ค่ำ พระยาสรรค์ยกเข้าล้อมกรุงฯ ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4ค่ำ ขุนหลวงบวชวัดแจ้ง ปีขาล จ.ศ. 1144 ณ วัน 6 ฯ(มีเลข 8 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเษก ชนมายุ 45 ปีกับ 1 เดือน กับ 4 วัน  ณ วัน 4 ฯ(มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 5ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ 48 ปีกับ 15 วัน  ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างบน)  6ค่ำ สร้างเมืองบางกอก

ขอบคุณครับ มีต่ออีกรึเปล่าครับพี่สมบุญ

วิธีการอ่านตรงนี้(ที่ผมไฮไลต์สีแดงไว้) เดี๋ยวผมจะถามประธานอีกครั้งหนึ่งครับว่า อ่านอย่างไร

1 น่าจะหมายถึง วันเสาร์
10 น่าจะหมายถึง ขึ้น 10 ค่ำ
6 น่าจะหมายถึง เดือนหก

ขอบพระคุณครับ จริงๆแล้วประธานฯ สอนผมเอาไว้แล้วผมดันลืมเองครับ .....ที่คุณบอกมาผมคิดว่าถูกต้องครับ แต่เดี๋่ยวผมจะต้องถามย้ำกับประธานอีกครั้งหนึ่ง....ยินดีต้อนรับและขอขอบคุณที่ให้ความสนใจครับ เข้ามาพูดคุยเสวนากันบ่อยๆนะครับ ...สนใจเรื่องไหนเป็นพิเศษ ลองไถ่ถามเข้ามาได้นะครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ขออนุญาต ปชส. ซ้ำอีกครั้งครับ ขอบคุณครับ  
 ชมรมคนรักวรรณกรรม ( เก่า)

นโยบายและวัตถุประสงค์
1.   เพื่อแลกเปลี่ยนทัศนะและแลกกันอ่านของดีๆ ที่คนไทยกำลังลืม
2.   การอ่านวรรณกรรมดีกว่านั่งเล่นเกมคอมพิวเตอร์และตีกอล์ฟเป็นไหนๆ
     โดยเฉพาะวรรณกรรมเก่าๆของคนไทยอันเป็นสมบัติทางมันสมองของชนชาติไทย
      เป็นพิชานเนื้อแท้ของคนไทย เพราะวรรณกรรมเก่าๆนั้นมันมีทั้งประเพณี+วัฒนธรรม
      ที่ดีงาม ความประพฤติและแนวปฏิบัติ(NORM) อันโคตรเง่าเหล่ากอของชนชาติไทย
      แทรกซ่อนสอนคนอ่านไว้แทบทุกเรื่อง อย่างน้อยการอ่านหนังสือ อ่านได้แม้ในทุ่งนา
      ป่าเขา ไม่ต้องใช้ไฟฟ้า ไม่ต้องซื้อคอมพิวเตอร์ ไม่ต้องใช้โมนิเตอร์ และไม่ต้องรับรังสี
      ที่แผ่ออกมาจากหน้าจอโมนิเตอร์ ไม่ต้องซื้อไม้กอล์ฟ  ถุงกอล์ฟ นั่งอ่านในรถเมล์ก็ได้
      ความดีของวรรณกรรมเก่าๆยังมีอีกมาก ที่สำคัญถ้าเด็กๆรุ่นใหม่ได้อ่านวรรณกรรม
      เก่าๆ จะได้เรียนรู้สำนวนภาษาไทยและศัพท์ไทยที่ไม่โลเลเละเทะ เหมือนศัพท์ภาษา  
      และสำนวนภาษาไทยที่ใช้กันผิดๆ และเป็นการฝึกทำสมาธิอย่างง่ายและเพลิดเพลิน
      นอกจากนั้นคนอ่าน จะได้รู้ว่ารสของวรรณกรรมภาษาไทยนั้น มันวิเศษขนาดไหน
      ประการสำคัญที่สุดอ่านมากๆแล้วกลายเป็นคนคงแก่เรียนได้โดยไม่ต้องเข้า    
      มหาวิทยาลัย กลายเป็นศิลปินแห่งชาติก็ได้ เช่น  ท่านสุรพล  โทณะวณิก เป็นต้น ไม่
      เชื่อลองไปถามท่านดูก็ได้ และท่านเชื่อไหม วรรณกรรมไทยนั้น ต้องเข้าห้อง LAB
      วิเคราะห์วิจัยกันใหม่ หลายเรื่องเลยล่ะครับ
3.   ชมรมคนรักวรรณกรรม (เก่า) เป็นชมรมลูก หรือ ชมรมแฝด ของชมรมคนรักหนังเก่า  ใช้กฎ กติกา เดียวกัน
4.   ยินดีต้อนรับหนอนหนังสือทุกท่าน ติดต่อ นายสมบุญ  เถกิงนาม ( ประธาน  
      ชมรมคนรักหนังเก่า ) รองประธานและเลขานุการ ชมรมคนรักวรรณกรรม (เก่า)  
      หมายเลขสมาชิก 002  โทรศัพท์  084 - 755 - 4378   อีเมล์  :  sombun2@gmail.com
    
                                                                ไพสิฏฐ์   นวลสัมพันธ์
                                                          ประธานชมรมคนรักวรรณกรรม ( เก่า )
                                                                 หมายเลขสมาชิก 001

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่***ต่อ 1 ***

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

***ขอแปะต่อ นะครับ ...ผมจะแปะต่อเป็นระยะๆ นะครับ เนื่องจากเนื้อหามีมาก ผมต้องทยอยพิมพ์ครับ...ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง ขอบคุณครับ***

  ***ต่อ 1 *** ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรี ตั้งแต่ได้พระพุทธปฏิมากรแก้วมณีองค์นี้มาถึงกรุงธนบุรีแล้ว ก็มีจิตกำเริบเติบโตอันใช่ที่คือมีสัญญาวิปลาสว่าตนนั้นเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระโพธิสัตว์ จะสำเร็จพระพุทธภูมิได้ตรัสเป็นพระชนะแก่มารเป็นองค์พระศรีอาริย์เมตไตรในกัลป์นี้ก็คิดอย่างนั้นบ้างตรัสอย่างนี้บ้างทำไปต่างๆบ้าง จนถึงเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียจริต ทำการผิดๆไปให้แผ่นดินเป็นจลาจลร้อนรนทั่วไปทั้งไพร่และผู้ดีสมณะพราหมณ์ชีเป็นการผิดใหญ่ยิ่งหลายประการยิ่งกว่าการร้อนของแผ่นดินซึ่งเคยมีมาก่อนพ้นที่จะร่ำพรรณนา จึงเกิดข้าศึกเข้ามาล้อมวังเจ้ากรุงธนบุรีต้องยอมแพ้แก่ข้าศึกขอแต่ชีวิตออกบรรพชา ฝ่ายพวกข้าศึกเข้ารักษาแผ่นดินอยู่ก็รักษาไปไม่ได้ การบ้านการเมืองในกรุงธนบุรีก็ป่วนปั่นวุ่นวายไปต่างๆ ครั้งนั้นกรมพระราชวังหลังซึ่งเป็นพระโอรสใหญ่ของกรมสมเด็จพระเทพสุดาวดี เวลานั้นเป็นที่เจ้าพระยานครราชสีมา ได้ยกพวกพลเข้ามาปราบปรามเสี้ยนหนามแผ่นดินรักษากรุงธนบุรีไว้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เมื่อได้ทราบเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ยกกองทัพกลับเข้ามากรุงธนบุรี ครั้งนั้นผู้มีบรรดาศักดิ์ข้างหน้าข้างในทั้งปวงพร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ชีอาณาประชาราษฎร์ก็มีความสโมสรโสมนัสพร้อมกัน เชิญเสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติรักษาแผ่นดินเป็นที่พึ่งสืบต่อไป จึงได้เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินใหญ่ในปีขาล จัตวาศก จุลศักราช 1144 พระชนม์มายุ 46 ปีถ้วน พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็จสวรรคตในวัน 5 ฯ (มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 9 ค่ำ ปีมะเส็ง เอกศก จุลศักราช 1171 ฯลฯ
ข. ส่วนหลักฐานในจดหมายเหตุโหร ประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 119  บันทึกไว้ว่าฯ ปีฉลู จ.ศ. 1143 เดือน 2 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ยกทัพไปเขมร ณ. วันที่ 7 ฯ(มีเลข 4 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ และแรม 11 ค่ำ พระยาสรรค์ยกเข้าล้อมกรุงฯ ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4ค่ำ ขุนหลวงบวชวัดแจ้ง ปีขาล จ.ศ. 1144 ณ วัน 6 ฯ(มีเลข 8 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเษก ชนมายุ 45 ปีกับ 1 เดือน กับ 4 วัน  ณ วัน 4 ฯ(มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 5ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ 48 ปีกับ 15 วัน  ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างบน)  6ค่ำ สร้างเมืองบางกอก

ขอบคุณครับ มีต่ออีกรึเปล่าครับพี่สมบุญ

วิธีการอ่านตรงนี้(ที่ผมไฮไลต์สีแดงไว้) เดี๋ยวผมจะถามประธานอีกครั้งหนึ่งครับว่า อ่านอย่างไร

1 น่าจะหมายถึง วันเสาร์
10 น่าจะหมายถึง ขึ้น 10 ค่ำ
6 น่าจะหมายถึง เดือนหก

ขอบพระคุณครับ จริงๆแล้วประธานฯ สอนผมเอาไว้แล้วผมดันลืมเองครับ .....ที่คุณบอกมาผมคิดว่าถูกต้องครับ แต่เดี๋่ยวผมจะต้องถามย้ำกับประธานอีกครั้งหนึ่ง....ยินดีต้อนรับและขอขอบคุณที่ให้ความสนใจครับ เข้ามาพูดคุยเสวนากันบ่อยๆนะครับ

แต่ก่อนผมก็เป็นคอ เรื่องประวัติศาสตร์อยู่บ้างพอสมควรเหมือนกันครับ ไม่ว่าจะวรรณคดี หรือ หนังสือตำรับตำรา ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ และอื่นๆ แต่ทุกวันนี้ มีกิเลสชนิดใหม่ๆให้สนใจมากมาย จนแทบหลงลืมความอยากรู้อยากเห็นเหล่านั้นไปเสียหมดสิ้นแล้วละครับ เหตุปัจจัยเปลี่ยน ความสนใจก็เปลี่ยน สงสัยคงต้องสร้างเหตุและปัจจัยที่หนุนนำขึ้นมาใหม่บ้างแล้วหละ (สักวัน หวังว่า).  

+1 ครับ ชีวิตมีอะไรใหม่ๆ เข้ามาให้ได้สนใจรับรู้เรียนรู้อยู่เรื่อยๆ ครับ ....และ นี่ขนาดแค่ หลงลืม นะครับ ยังแม่นขนาดนี้

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ขออนุญาตต่อนะครับ
ค. ประชุมพงศาวดารเล่ม 40 ฉบับพันจันทนุมาศ(เจิม) หน้า 74 – 79   มีหลักฐานบันทึกไว้ดังนี้
    ครั้นปีฉลูตรีศก จ.ศ.1143 พ.ศ. 2324 เดือนยี่ ดำรัสให้จัดทัพเป็น 6 ทัพให้เจ้าพระยาสุรสีห์เป็นทัพหน้า พระเจ้ากษัตริย์ศึก
เป็นจอมพลทัพหลวง  กขุนพินนุน เป็นทัพหน้า( เข้าใจว่าพิมพ์ผิด น่าจะเป็นกรมขุนพินนุนหรือชื่ออะไรสักอย่าง เพราะคำ
“ กขุน “ ไม่เข้าใจความหมาย ไม่มีในภาษาไทยที่เคยพบ – ผู้เขียน ) กรมเจ้าพระยานครสวรรค์เป็นยกบัตร กรมขุนรามภู
เบศ เป็นทัพหลัง พระยาธรรมา เป็นกองลำเลียง ยกไปตีเมืองพุทไธเพชร( คือกรุงกัมพูชา ) ฝ่ายการแผ่นดินข้างกรุงธนบุรีนั้นก็ผันแปรไปต่างๆเหตุเพราะเจ้าแผ่นดินเสียพระจริตฟั่นเฟือนไป ฝ่ายพุทธจักร อาณาจักรทั้งปวงเล่าก็แปรปรวนไปเป็นหมู่ๆมิได้เป็นปกติเหมือนแต่ก่อน เหตุเพราะพระเจ้าแผ่นดินนั้นทรงนั่งอุรุพัทธ์ ( นั่งขัดสมาธิเจริญพระกรรมฐานลักษณะเป็นการปฏิบัติธรรมขั้นสูง เป็นสำนวนใช้อยู่ในหนังสือวิสุทธิมรรค ) โดยกรรมฐานสมาธิ และจะยังให้ภิกษุทั้งปวงให้คารวะเคารพนมัสการแก่พระองค์ ฝ่ายการในอากาศเล่าก็วิปริตต่างๆคือมีอุกาบาตร และปทุมเกษ บันดาลตก เป็นต้น
-   2   -
   ณ วันเสาร์เดือน 4 แรม 11 ค่ำ จุลศักราช 1143 ปีฉลูตรีศก ( จ.ศ.1143  พ.ศ.2324 )ไพร่พลเมืองกำเริบคิดการใหญ่กัน จะยุทธนาการปล้นเข้าเมือง ด้วยพระเจ้าแผ่นดินมิได้ตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรม 10 ประการให้นัยแก่คนพาลให้ฟ้องร้องข้าทูลละอองฯใหญ่น้อย ข้างหน้าว่าข้างในประชาราษฎร์ทั้งหลายว่าขายข้าว ขายเกลือ ขายนอ งา เนื้อไม้ สิ่งของต้องห้ามทั้งปวง
ไม่ขายก็ว่าขายไม่ลักก็ว่าลักแต่พวกโจทก์ถึง 333 คนฯ ราษฎร์ได้รับความยากไปจนถึงหัวเมืองเอก โท ตรี จัตวา มีหน้าคล้ำไปด้วยน้ำตาที่หน้าชื่นตาบานแต่ฝ่ายคนพาลซึ่งเป็นโจทก์ อาสัยเหตุอาสัตย์ธรรมบังเกิดมีดังนี้ : -  นายบ้าน นายอำเภอ ไพร่
พลเมืองจึงคิดควบคุมกันเป็นหมวดเป็นกองพร้อมกันฆ่าอ้ายวิชิตณรงค์ผู้รักษา ซึ่งพระเจ้าแผ่นดินให้ไปพิจารณาเงินจีนนั้น
จึงเอาพระยาสรรค์ซึ่งรับสั่งใช้ขึ้นไปพิจารณาเอาตัวผู้ร้ายนั้นเป็นแม่ทัพยกลงมาตีเอาเมืองธนบุรี ณ เพลา 10 ทุ่ม เข้าล้อมกำแพงวังไว้รอบ พระยาสรรค์ตั้งอยู่ ณ บ้านกรมเมือง พระเจ้าแผ่นดินรู้เหตุ ก็เกณฑ์คนขึ้นรักษาหน้าที่ไว้ รุ่งขึ้น ณ วัน 1
ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ ให้พระราชาคณะออกมาเจรจาความเมืองสารภาพว่าผิดขอชีวิตจะบรรพชาต่อพระยาสรรค์ในวันนั้น เวลา 3 ทุ่ม พระเจ้าแผ่นดินก็ทรงผนวช ณ พัทธสีมาวัดแจ้งอยู่ในราชสมบัติ 15 ปี  พระยาสรรค์จึงแต่งทหารไปพิทักษ์รักษาไว้ แล้วก็เข้าอยู่ในท้องพระโรงกับหลวงเทพน้องชาย จึงจับกรมขุนอนุรักษ์สงครามหลานเธอจำไว้แล้วเอาเงินในท้องพระคลังแจกทแกล้วทหารกรมฝ่ายในฝ่ายหน้า
     ณ. วัน 3 ฯ(มีเลข 6 อยู่ข้างบน) 5 ค่ำ จุลศักราช 1144 ปีขาล จัตวาศก( พ.ศ. 2325 ) เวลาเที่ยงเห็นดวงจันทร์ปรากฏกลาง
วัน ครั้นถึง ณ.วัน 6 ฯ(มีเลข 7 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระยาสุริยอภัย ยกกองทัพไทย ลาว ประมาณ 1000 เศษ ลงมาจากเมืองนคร
ราชสีมา มาตั้งอยู่ ณ.บ้าน ครั้งนั้นข้าราชการเป็น 2 ฝ่าย เป็นพวกพระยาสรรค์บ้าง เป็นพวกพระยาสุริยอภัยบ้างการยุทธนาการมิได้สงบเลยฯ
      ณ. วัน 7 ฯ(มีเลข 9 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ เวลาเช้า 2 โมง เสด็จพระราชดำเนินทัพมาจากเสียมราบ ประทับ ณ พลับพลาหน้าวัดโพธาราม ฝ่ายข้าทูลละอองฯ ผู้ใหญ่ ผู้น้อย พร้อมกันไปเชิญเสด็จลงเรือพระที่นั่งกราบข้ามมาพระราชวังสถิต ณ.ศาลาลูกขุน มีหมู่พฤฒามาตย์ ราชสกุล กวีมุข เฝ้าพร้อมกัน จึงมีพระราชบริหารดำรัสปรึกษาว่า เมื่อพระเจ้าแผ่นดินอาสัตย์ ละสุจริตธรรมเสีย ประพฤติการทุจริตฉะนี้ก็เห็นว่าเป็นเสี้ยนหนามหลักตออันใหญ่อยู่ในแผ่นดิน จะละไว้มิได้ ขอให้ปริวรรตออกประหารเสีย ฝ่ายทแกล้วทหารทั้งปวงมีใจเจ็บแค้นเป็นอันมาก ก็นำเอาพระเจ้าแผ่นดินและพวกโจทก์ทั้งปวงนั้นไปสำเร็จ ณ.ป้อมท้ายเมืองในทันใดนั้น แล้วสมณะชีพราหมณ์เสนาพฤฒามาตย์ราษฎรทั้งปวงก็ทูลอาราธนาวิงวอนอันเชิญเสด็จขึ้นปราบดาภิเศกเป็นอิศวรภาพผ่านภิภพสืบไปฯ
     ครั้น ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระเจ้าหลานเธอให้ตำรวจคุมเอาตัวกรมขุนอนุรักษ์สงครามกับข้าหลวงซึ่งเป็นพรรคพวก 40 เศษ มีอ้ายพระยาเพชรพิชัย พระยากลางเมือง พระยามหาอำมาตย์และพระมหาเทพเหนือ หลวงคชศักดิ์ราชรินทร์เหนือ เป็นต้น เข้ามาหน้าพระที่นั่งแล้วกราบทูลความทั้งปวง จึงดำรัสให้เอาพรรคพวกไปฆ่าเสีย แต่กรมขุนอนุรักษ์สงครามสั่งให้งดไว้พิจารณา จึงให้การถึงพระยาสรรค์ พระมหาเสนา พระยารามัญวงศ์ และพระยาวิชิตณรงค์ หลวงพัศดีกลาง พระเจ้าอยู่หัวทรงพิโรธให้ประหารเสีย
ง. หลักฐานจากจดหมายเหตุโหรฉบับรามัญ ว่าไว้ : -  พระยาจักรีกลับจากเมืองญวนเข้าเมืองบางกอกแล้วฆ่าพระเจ้าแผ่นดินเก่าเสียอยู่มาสัก 10 วัน ก็ฆ่าพระยาสรรค์

***********มีต่อนะครับ โปรดอดใจรอครับ******************


    
            

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่***ต่อ 1 ***

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

***ขอแปะต่อ นะครับ ...ผมจะแปะต่อเป็นระยะๆ นะครับ เนื่องจากเนื้อหามีมาก ผมต้องทยอยพิมพ์ครับ...ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง ขอบคุณครับ***

  ***ต่อ 1 *** ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรี ตั้งแต่ได้พระพุทธปฏิมากรแก้วมณีองค์นี้มาถึงกรุงธนบุรีแล้ว ก็มีจิตกำเริบเติบโตอันใช่ที่คือมีสัญญาวิปลาสว่าตนนั้นเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระโพธิสัตว์ จะสำเร็จพระพุทธภูมิได้ตรัสเป็นพระชนะแก่มารเป็นองค์พระศรีอาริย์เมตไตรในกัลป์นี้ก็คิดอย่างนั้นบ้างตรัสอย่างนี้บ้างทำไปต่างๆบ้าง จนถึงเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียจริต ทำการผิดๆไปให้แผ่นดินเป็นจลาจลร้อนรนทั่วไปทั้งไพร่และผู้ดีสมณะพราหมณ์ชีเป็นการผิดใหญ่ยิ่งหลายประการยิ่งกว่าการร้อนของแผ่นดินซึ่งเคยมีมาก่อนพ้นที่จะร่ำพรรณนา จึงเกิดข้าศึกเข้ามาล้อมวังเจ้ากรุงธนบุรีต้องยอมแพ้แก่ข้าศึกขอแต่ชีวิตออกบรรพชา ฝ่ายพวกข้าศึกเข้ารักษาแผ่นดินอยู่ก็รักษาไปไม่ได้ การบ้านการเมืองในกรุงธนบุรีก็ป่วนปั่นวุ่นวายไปต่างๆ ครั้งนั้นกรมพระราชวังหลังซึ่งเป็นพระโอรสใหญ่ของกรมสมเด็จพระเทพสุดาวดี เวลานั้นเป็นที่เจ้าพระยานครราชสีมา ได้ยกพวกพลเข้ามาปราบปรามเสี้ยนหนามแผ่นดินรักษากรุงธนบุรีไว้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เมื่อได้ทราบเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ยกกองทัพกลับเข้ามากรุงธนบุรี ครั้งนั้นผู้มีบรรดาศักดิ์ข้างหน้าข้างในทั้งปวงพร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ชีอาณาประชาราษฎร์ก็มีความสโมสรโสมนัสพร้อมกัน เชิญเสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติรักษาแผ่นดินเป็นที่พึ่งสืบต่อไป จึงได้เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินใหญ่ในปีขาล จัตวาศก จุลศักราช 1144 พระชนม์มายุ 46 ปีถ้วน พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็จสวรรคตในวัน 5 ฯ (มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 9 ค่ำ ปีมะเส็ง เอกศก จุลศักราช 1171 ฯลฯ
ข. ส่วนหลักฐานในจดหมายเหตุโหร ประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 119  บันทึกไว้ว่าฯ ปีฉลู จ.ศ. 1143 เดือน 2 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ยกทัพไปเขมร ณ. วันที่ 7 ฯ(มีเลข 4 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ และแรม 11 ค่ำ พระยาสรรค์ยกเข้าล้อมกรุงฯ ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4ค่ำ ขุนหลวงบวชวัดแจ้ง ปีขาล จ.ศ. 1144 ณ วัน 6 ฯ(มีเลข 8 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเษก ชนมายุ 45 ปีกับ 1 เดือน กับ 4 วัน  ณ วัน 4 ฯ(มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 5ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ 48 ปีกับ 15 วัน  ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างบน)  6ค่ำ สร้างเมืองบางกอก

ขอบคุณครับ มีต่ออีกรึเปล่าครับพี่สมบุญ

วิธีการอ่านตรงนี้(ที่ผมไฮไลต์สีแดงไว้) เดี๋ยวผมจะถามประธานอีกครั้งหนึ่งครับว่า อ่านอย่างไร

1 น่าจะหมายถึง วันเสาร์
10 น่าจะหมายถึง ขึ้น 10 ค่ำ
6 น่าจะหมายถึง เดือนหก

ขอบพระคุณครับ จริงๆแล้วประธานฯ สอนผมเอาไว้แล้วผมดันลืมเองครับ .....ที่คุณบอกมาผมคิดว่าถูกต้องครับ แต่เดี๋่ยวผมจะต้องถามย้ำกับประธานอีกครั้งหนึ่ง....ยินดีต้อนรับและขอขอบคุณที่ให้ความสนใจครับ เข้ามาพูดคุยเสวนากันบ่อยๆนะครับ

แต่ก่อนผมก็เป็นคอ เรื่องประวัติศาสตร์อยู่บ้างพอสมควรเหมือนกันครับ ไม่ว่าจะวรรณคดี หรือ หนังสือตำรับตำรา ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ และอื่นๆ แต่ทุกวันนี้ มีกิเลสชนิดใหม่ๆให้สนใจมากมาย จนแทบหลงลืมความอยากรู้อยากเห็นเหล่านั้นไปเสียหมดสิ้นแล้วละครับ เหตุปัจจัยเปลี่ยน ความสนใจก็เปลี่ยน สงสัยคงต้องสร้างเหตุและปัจจัยที่หนุนนำขึ้นมาใหม่บ้างแล้วหละ (สักวัน หวังว่า).  

ขออนุญาตนำเสนอความเห็นของประธานฯ ดังนี้ครับ.....
กิเลสไม่มีใหม่ ในกาลไหนๆก็ไม่มีใหม่ เพราะมีบัญญัติเอาไว้ว่า กิเลสมี หนึ่งพันห้าร้อยอย่าง ตัณหามี 108 อย่าง แต่ที่คุณเข้าใจว่ามีกิเลสชนิดใหม่ๆนั้น น่าจะเป็นเหตุจูงใจพิเศษเท่านั้นเอง ขอโทษนะครับกิเลสและตัณหานั้นมีอยู่ในพระไตรปิฎกอยู่แล้วครับ ถ้าสนใจลองเสาะหามาอ่านนะครับ...ขอบคุณครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่***ต่อ 1 ***

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

***ขอแปะต่อ นะครับ ...ผมจะแปะต่อเป็นระยะๆ นะครับ เนื่องจากเนื้อหามีมาก ผมต้องทยอยพิมพ์ครับ...ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ทำให้อ่านไม่ต่อเนื่อง ขอบคุณครับ***

  ***ต่อ 1 *** ฝ่ายพระเจ้ากรุงธนบุรี ตั้งแต่ได้พระพุทธปฏิมากรแก้วมณีองค์นี้มาถึงกรุงธนบุรีแล้ว ก็มีจิตกำเริบเติบโตอันใช่ที่คือมีสัญญาวิปลาสว่าตนนั้นเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระโพธิสัตว์ จะสำเร็จพระพุทธภูมิได้ตรัสเป็นพระชนะแก่มารเป็นองค์พระศรีอาริย์เมตไตรในกัลป์นี้ก็คิดอย่างนั้นบ้างตรัสอย่างนี้บ้างทำไปต่างๆบ้าง จนถึงเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียจริต ทำการผิดๆไปให้แผ่นดินเป็นจลาจลร้อนรนทั่วไปทั้งไพร่และผู้ดีสมณะพราหมณ์ชีเป็นการผิดใหญ่ยิ่งหลายประการยิ่งกว่าการร้อนของแผ่นดินซึ่งเคยมีมาก่อนพ้นที่จะร่ำพรรณนา จึงเกิดข้าศึกเข้ามาล้อมวังเจ้ากรุงธนบุรีต้องยอมแพ้แก่ข้าศึกขอแต่ชีวิตออกบรรพชา ฝ่ายพวกข้าศึกเข้ารักษาแผ่นดินอยู่ก็รักษาไปไม่ได้ การบ้านการเมืองในกรุงธนบุรีก็ป่วนปั่นวุ่นวายไปต่างๆ ครั้งนั้นกรมพระราชวังหลังซึ่งเป็นพระโอรสใหญ่ของกรมสมเด็จพระเทพสุดาวดี เวลานั้นเป็นที่เจ้าพระยานครราชสีมา ได้ยกพวกพลเข้ามาปราบปรามเสี้ยนหนามแผ่นดินรักษากรุงธนบุรีไว้ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เมื่อได้ทราบเหตุการณ์นั้นไปแล้วก็ยกกองทัพกลับเข้ามากรุงธนบุรี ครั้งนั้นผู้มีบรรดาศักดิ์ข้างหน้าข้างในทั้งปวงพร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ชีอาณาประชาราษฎร์ก็มีความสโมสรโสมนัสพร้อมกัน เชิญเสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติรักษาแผ่นดินเป็นที่พึ่งสืบต่อไป จึงได้เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินใหญ่ในปีขาล จัตวาศก จุลศักราช 1144 พระชนม์มายุ 46 ปีถ้วน พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกเสด็จสวรรคตในวัน 5 ฯ (มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 9 ค่ำ ปีมะเส็ง เอกศก จุลศักราช 1171 ฯลฯ
ข. ส่วนหลักฐานในจดหมายเหตุโหร ประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 119  บันทึกไว้ว่าฯ ปีฉลู จ.ศ. 1143 เดือน 2 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ยกทัพไปเขมร ณ. วันที่ 7 ฯ(มีเลข 4 อยู่ข้างใต้) 4 ค่ำ และแรม 11 ค่ำ พระยาสรรค์ยกเข้าล้อมกรุงฯ ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 12 อยู่ข้างใต้) 4ค่ำ ขุนหลวงบวชวัดแจ้ง ปีขาล จ.ศ. 1144 ณ วัน 6 ฯ(มีเลข 8 อยู่ข้างใต้) 5 ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเษก ชนมายุ 45 ปีกับ 1 เดือน กับ 4 วัน  ณ วัน 4 ฯ(มีเลข 13 อยู่ข้างใต้) 5ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ 48 ปีกับ 15 วัน  ณ.วัน 1 ฯ(มีเลข 10 อยู่ข้างบน)  6ค่ำ สร้างเมืองบางกอก

ขอบคุณครับ มีต่ออีกรึเปล่าครับพี่สมบุญ

วิธีการอ่านตรงนี้(ที่ผมไฮไลต์สีแดงไว้) เดี๋ยวผมจะถามประธานอีกครั้งหนึ่งครับว่า อ่านอย่างไร

1 น่าจะหมายถึง วันเสาร์
10 น่าจะหมายถึง ขึ้น 10 ค่ำ
6 น่าจะหมายถึง เดือนหก

ผมได้สอบถามประธานฯ แล้วนะครับ ได้ความดังนี้ครับ...
1. เลข 1 คือ วันอาทิตย์ เป็นการนับตามวิธีโบราณ-จันทรคติ
2. ตัวเลขอยู่ข้างบน คือ ข้างขึ้น
3. ตัวเลขอยู่ข้างใต้ คือ ข้างแรม
4. ดังนั้นต้องอ่านว่า...วันอาทิตย์ ขึ้น 10 ค่ำ เดือน 6