Thai Progressive Rock Community

จากที่ได้ลองเซิซหากระทู้เก่าๆดู ยังไม่กระทู้ที่พูดถึง Moody Blues อย่างจริงๆจังๆซะที ในขณะที่ผมกำลังเริ่มหาผลงานของวงนี้ฟังอยู่อยู่
จึงอยากถามว่านอกจากอัลบั้มคลาสสิคอย่าง Days of Future Passed แล้ว มีอัลบั้มชุดไหนบ้าง ที่จัดว่าเป็นงานระดับ masterpiece ของวงครับ  :)

(http://www.misterpatate.fr/blog/wp-content/uploads/2007/01/days_of_future_passed.jpg)

ผมว่าอัลบั้มของ The Moody Blues ตั้งแต่ Days of future passed ถึง Long Distance Voyager ดีหมดทุกชุดครับ เรียงตามลำดับออกก่อน-หลัง ดังนี้

1967 Days of Future Passed
1968 In Search of the Lost Chord
1969 On the Threshold of a Dream
1969 To Our Children's Children's Children
1970 Question of Balance
1971 Every Good Boy Deserves Favour
1972 Seventh Sojourn
1978 Octave
1981 Long Distance Voyager

ชุดที่ด้อยหน่อย อาจจะเป็น Octave  ส่วนชุดที่เหลือจะมีเพลงที่เป็น signature ของวงอยู่ทั้งสิ้นครับ

ชุดที่เด่นหน่อย นอกจาก Days of Future Passed แล้ว ก็น่าจะเป็น

1969 On the Threshold of a Dream  ที่เค้าว่ากันว่าเป็น 1 ในอัลบั้มสำหรับเฮดโฟน (head-phone album) ที่ดีที่สุดในโลก มีเพลงโปรดของผม Lovely to see you

1969 To Our Children's Children's Children  อัลบั้มนี้ถูกจัดให้เป็นอัลบั้มที่ดีที่สุดของวง โดยนักวิจารณ์ที่ผมไปอ่านงานเขียนของเค้าบ่อยๆ  เพลงเด่นคือ Gypsy

1971 Every Good Boy Deserves Favour ชุดนี้ถูกอ้างถึงอยู่บ่อยๆ ว่าเป็นงานที่งดงามและสมบูรณ์ที่สุดของวง ใน music express เล่มที่ 100 ก็ยังเอาชุดนี้ไปอยู่ใน 5 Top Picks of Progressive Rock ร่วมกับ Dark side of the Moon ของ Pink Floyd, Fragile ของ Yes, In the Court of the Crimson King ของ King Crimson และ Tarkus ของ ELP (หลายท่านอาจไม่เห็นด้วย  ;)) เพลงเด่นคือ Story in your eyes

1972 Seventh Sojourn ชุดนี้ผมชอบเป็นพิเศษ มีเพลงเพราะๆ เยอะมาก New Horizons ของ Justin Hayward, For my Lady ของ Ray Thomas, Isn't Life Strange และ I'm Just a Singer (in a Rock and Roll band) ของ  John Lodge

1981 Long Distance Voyager อัลบั้มแรกแห่งยุค 80 ของวง พร้อมกับมือคีย์บอร์ดคนใหม่ แต่หน้าเก่า Patric Moraz  อาจจะไม่ใช่อัลบั้มที่ดีที่สุดของวง แต่น่าจะเป็นอัลบั้มที่แฟนๆ ชอบที่สุดชุดนึง ผมว่าในเว็บบอร์ดนี้ก็มีหลายท่านที่มีอัลบั้มชุดนี้เป็นอัลบั้มโปรด  เพลงดีๆ เพียบอีกเช่นกัน ปกอัลบั้มก็สวยงาม สรุป ดีไปหมด

หลังจากอัลบั้มชุดนี้ The Moody Blues ก็ไม่ค่อยประสบความสำเร็จมากนัก นอกจากเพลง Your Wildest Dreams จากชุด The Other Side of Life ในปี 1986  ผมชอบดู MV ของเพลงนี้มาก Justin Hayward เล่นเป็นพระเอกเสียด้วย

อัลบั้มที่ออกมาหลังๆ ก็ไปได้เรื่อยๆ ไม่ประสบความสำเร็จอะไรมากมาย แต่ก็มีอัลบั้ม และ DVD แสดงสดออกมาขายอยู่เรื่อยๆ หลังสุดเนี่ย รู้สึกจะเหลือแค่ 3 คนแล้ว (ดูจาก DVD แสดงสดชุดล่าสุด)

สรุป The Moody Blues เป็น 1 ใน 5 วงที่ผมชอบที่สุด  นอกจากจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ริเริ่มบุกเบิก Classical Rock หรือ Art Rock แล้ว จุดเด่นของวงนี้คือ สมาชิกได้แสดงความสามารถกันทุกคน โดยได้แต่งเพลง ร้องนำในเพลงที่ตัวเองแต่ง แม้ว่า Justin Hayward และ John Lodge จะมีความโดดเด่นกว่าคนอื่นอยู่บ้าง ทำให้ในแต่ละอัลบั้ม ดนตรีจะมีหลากหลายสีสรร และลีลา ตามเอกลักษณ์ของผู้แต่ง

ผมชอบชุดนี้เป็นพิเศษเช่นกันครับ รู้สึกว่าหลายๆเพลงในชุดนี้โรแมนติกดีจังเลย ซึ่งเพลงที่คุณ lalink กล่าวมานั้นยอดเยี่ยมและไพเราะมากๆทุกเพลงครับ แต่นอกเหนือจากนี้ผมก็ชอบเพลงเปิดหัวอัลบั้มอย่าง Lost in the Lost World มากเช่นกัน มันให้ความรู้สึกที่ลึกลับ เวิ้งว้าง แต่ก็เปี่ยมไปด้วยความงดงามและกระตุ้นอารมณ์ได้ดี ผมชอบเผลอตัวฮัมเพลงนี้เล่นอยู่เป็นประจำครับ  ;)

สำหรับผมแล้ว งานของวงนี้ตั้งแต่ Days of Future Passed เรื่อยไปจนกระทั่ง The Other Side of Life น่าฟังทุกชุดครับ (แต่ยกเว้น Octave นะครับ)

ถ้าย่อให้สั้นลง น่าจะได้เป็น

1967 Days of Future Passed

1969 To Our Children's Children's Children

1981 Long Distance Voyager

 :D

เห็นด้วยครับ แต่ขอเพิ่มอีกชุดได้ไหม

1969 On the Threshold of a Dream

ต้องเพิ่มอีกครับ ชุดนี้ไพเราะจนลืมไม่ลงจริงๆนะ พลาดไปจะเสียใจแย่

1972 Seventh Sojourn

วงนี้ยุคหลังๆอาภัพ ไม่มีคนพูดถึงเลย สงสัยป๊อปเกิน ฮาๆ

จริงๆไม่ป๊อปเกินนะครับ ยังมีเพลงน่าฟังอยู่หลายเพลงเลย (โอเคว่าเทียบชั้นงานยุคแรกๆไม่ได้สักนิด) แต่ผมว่าเพอร์ฟอร์แมนซ์บนเวทีมันค่อนข้างจะอ่อนระทวยแรงไปนิดน่ะ ดูดีวีดีแล้วจะหลับทุกที  :D

The Moody Blues ถือเป็นวงโปรดของผมวงหนึ่งเลยทีเดียว แต่หากจะเน้นความเป็น masterpiece ตามกระทู้ที่ตั้ง ผมขอเลือกมาเฉพาะอัลบั้มดังต่อไปนี้
- Days Of Future Passed
- In Search Of The Lost Chord
- To Our Children's Children
- On The Threshold Of A Dream
- Every Good Boy Deserves Favour
- A Question Of Balance
- Seventh Sojourn
- Long Distance Voyager
- The Present

ผลงานทั้งเจ็ดชุดตั้งแต่ปี 1967-1972 เป็นงานที่ classical และลุ่มลึกในอารมณ์โรแมนติกเอามาก ๆ และเป็นผลงานที่สมควรต้องมีสำหรับแฟน ๆ ของ The Moody Blues (ยกเว้นผลงานชุดแรก The Magnificent Moodies ซึ่งออกแนวร็อค, ริธึ่ม แอนด์ บลูส์ ทั่วไป) สำหรับผลงานชุด Octave และ The Other Side Of Life นั้น ในสายตาของผม ไม่ถึงกับเลวร้าย แค่พอยอมรับได้ แต่ไม่ถึงขั้นฟังแล้วชวนเสพติดหรือประทับใจอะไรมากมาย อย่างไรก็ดี มีเพลงหวานซึ้งกินใจอยู่ไม่น้อย เช่น The Day We Meet Again, Your Wildest Dream เป็นต้น

กำลังฟังชุด Octave

ชอบเพลง Had to Fall In Love และ Driftwood มาก เพราะดี

โดยรวมไม่ได้แย่เลย

+1 ครับ ผมชอบ Steppin' into the Slide Zone อีกเพลงด้วย

+ 1 เช่นกันครับ เพลง Survival ของ John Lodge คือหนึ่งในบัลลาดที่เพราะมากที่สุดเพลงหนึ่งที่ผมเคยฟังมา และอยากให้ลองฟัง One Step to the Light ของ Mike Pinder ดูนะครับ ถ้าฟังแล้วคิดตามว่านี่เป็นเพลงที่เขาตั้งใจร้องให้แฟนเพลงก่อนหน้าที่จะลาออกจากวงประโยคที่ว่า "ผมเล่นเมลโลตรอนแด่คุณ" ก็จะยิ่งลึกซึ้งมากเหลือเกินครับ

กระนั้นหากให้แนะนำ ผมก็ขอยก 7 ชุดในสมาชิกยุคคลาสสิกไลน์อัพเป็นงานโปรดทั้งหมดครับ  (Days of Future Passed - Seventh Sojourn)

วันนี้ขุด The Present กับ The Other Side of Life กลับมาฟังอย่างจริงจังอีกครั้ง ก็เพราะดีครับ ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร Patrick Moraz เล่นซินธ์ได้เนี้ยบมาก ถึงแม้จะป๊อปไปหน่อย แต่ก็เหมาะสำหรับคนชอบซาวนด์ 80's ครับ

Your Wildest Dreams เป็นหนึ่งในเพลงฮิตประจำบ้านผมสม้ยก่อนเลย  :D

ขอขุดกระทู้ไว้ก่อนนะครับ สนใจ "Core 7" นี้ สมัยก่อนเคยฟังแต่งานอย่าง The Present, The Other Side of Life 

http://www.amazon.co.uk/The-Moody-Blues-Core-7/lm/2WJ86JIMXZ3U1/ref=cm_srch_res_rpli_alt_1

อัลบั้มชุดนี้ผมประทับใจแค่ Your Wildest Dreams และไทเทิล แทร็ค The Other Side of Life ครับ

อัลบั้มชุดหลังๆของวง ได้แต่รอฟังเพลงป๊อปหวานๆที่เป็นเพลงเอก ส่วนเพลงอื่นๆมีแต่เพลงที่ฟังไม่ติดหูเสียส่วนใหญ่เลยครับ  :D

ผลงานในนาม Graeme Edge ทั้งสองชุด น่าสนใจไหมครับ  ::)

มีเป็นแผ่นเสียงอยู่แต่จำไม่ได้แล้วว่าเป็นยังไง จำได้แต่ว่า ชุด Paradise Ballroom ออกแนวดิสโก้ตามยุคสมัยด้วยครับ

มีเรื่องตลกเกี่ยวกับ Sue แฟนของ Graeme Edge เธอไม่ยอมแต่งงานกับเขาเพราะถ้าแต่งแล้วต้องใช้ชื่อ Sue Edge ซึ่งออกเสียงใกล้เคียงกับ sewage ที่แปลว่า ท่อน้ำทิ้ง

ช่างเป็นหญิงที่งี่เง่า

อ่านแล้ว นึกถึงวง suede เลยครับ  :'(

ลายเซ็นต์ คุณlalink ฮามากครับ  ;D

เคยเห็นประวัติของ Graeme Edge จากที่ใดสักแห่งนานมาแล้ว (น่าจะเป็นเว็บของ The Moody Blues เอง) ระบุว่าแกมีภรรยาสองคนครับ ช่างไม่ธรรมดาจริง ๆ

สงสัยนักดนตรี prog นี่ไม่ธรรมดากันทั้งนั้น ดูอย่าง David Gilmour สิครับมีเมียมาทั้งหมด 3 คน ลูกรวมทั้งหมด 8 คน  :o

ตอนนี้เริ่มฟัง The Moody Blues ยุคแรกแล้ว ชอบงานเหล่านี้ครับ ขนาดยังไม่ได้ฟัง Days of Future Passed :D

1968 In Search of the Lost Chord
1969 On the Threshold of a Dream
1969 To Our Children's Children's Children
1970 Question of Balance
1971 Every Good Boy Deserves Favour
1972 Seventh Sojourn

น่ายินดีที่ยังมีคนสนใจดนตรีในยุคนี้ของ The Moody Blues ซึ่งถ้าจะว่าไปแล้วก็ถือว่าผลงานยุคนี้เป็นผลงานที่แรงที่สุดของพวกเขาเลยก็ว่าได้ และผมว่าแฟนเพลง prog คนไทยโดยทั่วไปไม่ค่อยชอบหรือสนใจผลงานของ The Moody Blues เพราะแต่ก่อนตอนที่ไปเดินหาแผ่นเสียงตามร้านขายแผ่นมือสองก็ถูกคนขายทักว่าฟังเพลงของวงนี้ด้วยหรือ ปกติไม่ค่อยมีคนสนใจซื้อหาไปฟัง นาน ๆ ถึงจะขายออกเสียที ถ้าเป็น Pink Floyd, Yes, King Crimson ล่ะก็ ขายออกได้เร็วหน่อย

ผมมองข้าม The Moody Blues มาตลอดเพราะสมัยก่อนฟังแต่งานยุค 80's The Present, The Other Side of Life ที่ฟังได้เพลินๆป๊อปๆไม่ได้ติดอะไรมาก ไม่ได้คิดว่างานยุคเก่าๆจะเป็นงานโปรเกรสสีฟเหนือชั้นเทียบเท่าวงรุ่นใหญ่ๆอย่าง Pink Floyd, Yes, Genesisได้ (อาจเป็นเพราะที่บ้านผมไม่มีเทปให้ฟังสมัยก่อนด้วย) แต่เอาเข้าจริงๆพอได้ฟังแล้วรู้สึกเสียดายที่เพิ่งมาฟังเอาตอนนี้ เหมือนเป็นวงไซคีเดริคกึ่งโปรเกรสสีฟให้บรรยากาศเก่าๆมีการเรียบเรียงเพลงที่ยอดเยี่ยมไม่แพ้วงรุ่นใหญ่เลย

ที่ไม่เป็นที่นิยมมากเท่าวงอื่น น่าจะเป็นเพราะ ไม่ร็อคมากนัก เนี๊ยบแบบผู้ดีเสียมากกว่า

ผมว่าดนตรีของ The Moody Blues ในยุคนี้มีเสน่ห์เฉพาะตัวที่ชวนให้หลงใหลมากๆ คืออารมณ์มันจะเหมือนอยู่ในโลกนิทานที่ออกจากหลอนๆเพ้อฝันหน่อย แต่ก็เต็มไปด้วยความวิจิตรงดงามยากจะหาใครมาเลียนแบบ

น่าแปลกที่เพลงสุดโปรดของผมในยุคนี้มาจากฝีมือการแต่งของ Mike Pinder ทั้งสองเพลงเลยนั่นคือ Melancholy Man และ Lost in the Lost World ส่วนเพลงบัลลาดหวานซึ้งนี่ต้องยกให้ New Horizons เป็นที่หนึ่งจริงๆครับ

มีคนเปรียบ Justin Hayward กับพี่แจ้ด้วย

เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า คุณพ่อผมเคยซื้อเทปรีล อัลบั้ม Days of Future Passed มาตั้งแต่ชุดนี้เพิ่งวางตลาด แต่เครื่องเล่นเจ๊ง ผมเลยไม่เคยฟังอัลบั้มชุดนี้จากเทปรีลเลย ป่านนี้หาไม่เจอแล้วว่า เก็บไว้ที่ไหน ส่วนเครื่องเล่นก็ขายทิ้งไปแล้วครับ

(http://www.uppicfree.com/images/519_akai.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-519_akai.jpg)

ถ้างั้น John Lodge ก็ต้องเป็นพี่ต้อง นคร สินะครับ

แล้วที่เหลือล่ะ :)

New Hozizons, For My Lady, Isn't Life Strange

3 เพลงนี้ฟังต่อกันรวดสุดยอดแห่งความไพเราะคลาสสิคมากๆ

+1 ครับ

ถ้าจะเอาเรื่องความหวานซึ้งนี่ผมว่าชุด Seventh Sojourn ตอบโจทย์ได้ดีที่สุดแล้วครับ (เป็นอัลบั้มที่ผมชอบที่สุดในเฟสนี้ของวงเลย)

+1 ครับ

อัลบั้มเหล่านี้ เป็นอย่างไรบ้างครับ
1999   Strange Times   
2000   Hall of Fame [live]
2000   Melancholy Men       
2003   December       
2005   Lovely to See You [live]
2005 Go Now!
2005   Live at the Royal Albert Hall with the World Festival Orchestra

ผมชอบ New Horizons และ For My Lady มาก ๆ เลย แต่ Isn't Life Strange นั้นฟังดูเนือย ๆ ซ้ำ ๆ และวกวนยังไงชอบกล แต่ก็พอทนฟังได้ครับ

ชอบ Isn't Life Strange ตอนเล่นลูกคอเสียงสั่นๆๆๆ

ณ เวลานี้ถ้าให้คัดที่ผมชอบมากๆจริงๆจะไ้ด้ 3 อัลบั้มนี้ครับ ยังไม่ได้ตั้งใจฟัง Day of Passed Future นะครับ

1969 On the Threshold of a Dream
1969 To Our Children's Children's Children
1972 Seventh Sojourn

ยังงงว่าเล่นลูกคอหรือใช้เอฟเฟค ผมว่าเป็นเอฟเฟคนะครับ จะเห็นตอนท้ายมีแบบไม่มีเอฟเฟคอีกรอบ

ถ้าเปรียบ 3 เพลงนี้เป็นไตรภาคของความโรแมนติค ผมว่าเพลง Isn't Life Strange เป็นเพลงปิดไตรภาคที่สมบูรณ์มากครับ :D

สามเพลงนี้เหมือนจงใจเอามาคลายอารมณ์หม่นลึกของเพลงเปิดอัลบั้มเลยครับ

คงเป็นเพราะโทนเสียงออกไปทำนองออดอ้อนพอ ๆ กันกระมังครับ

ตอนนี้ผมกำลังสนใจผลงานชุดแรก The Magnificent Moodies ของพวกเขาอยู่ มีใครเคยฟังแล้วบ้าง? เห็นคุณ Arnold Layne เคยบอกว่าเป็นแนว pop ยุคซิกซ์ตี้ส์ และที่อยากได้ก็เพราะต้องการห็นพัฒนาการของวงนี้ก่อนจะก้าวมาเป็น progressive น่ะครับ

ถ้าชอบ Romantic น่าจะลองงานเดี่ยวของ Ray Thomas นะครับ หวานซึ้ง ปกสวยเข้ากับปก Seventh Sojourn และปกของ Bluejay เลย

ทราบมาเพียงว่าเป็นร๊อคแอนด์โรลผสมบูลส์ทั่วไปและเล่นเพลงคัฟเวอร์เยอะพอสมควร เดาว่าตอนนั้นยังหาทิศทางไม่เจอครับ ค่อนข้างแปลกมากที่อัลบั้มถัดมาอย่าง Day of Future Passed กลายเป็นประวัฒิศาสตร์ไปเลย

สไตล์การร้องของ Justin มีบางช่วงที่ลูกเอื้อนเหมือนพี่แจ้จริงๆครับ

เป็นอัลบั้มบังคับของคนฟัง Progressive ด้วยครับ พูดถึงความยอดเยี่ยม มันไม่แพ้ In The Court ของ King Crimson เลย ออกจะชวนฝันมากกว่าด้วย

ตอนแรกคิดว่า Moody Blues จะทำได้ดีแต่เพลงช้าเนิบๆ เพลงเร็วดิบๆ

แต่ได้มาเจอเพลงที่ใส่เอฟเฟกต์เสียงเข้าไปอย่างอลังการอย่าง Procession ก็ชอบในไอเดียการทำเพลงครับ

ขอประชาสัมพันธ์หน่อยนะครับว่าที่ร้าน Musicland ประตูน้ำยังมีอัลบั้มของ The Moody Blues เก็บไว้ดังนี้ครับ ราคาขายแผ่นละ 390 บาทเท่านั้นครับ

Days Of Future Passed
In Search Of The Lost Chord
To Our Children's Children
On The Threshold Of A Dream
Every Good Boy Deserves Favour
A Question Of Balance
Seventh Sojourn
Long Distance Voyager
The Present

ส่วนร้านเจ๊จู/โดเรมีก็ยังมีอัลบั้มเหล่านี้อยู่ครับ

EVERY GOOD BOY DESERVES FAVOUR (1971)

CAUGHT LIVE + 5 (1977)

LONG DISTANCE VOYAGER (1981)

THE OTHER SIDE OF LIFE (1986)

ใครสนใจฝากผมซื้อได้นะครับ ถือว่าช่วยๆกันอุดหนุนงานระดับคลาสิคดีๆ ช่วยร้านซีดีในเมืองไทยที่มีน้อยลงทุกที

เมื่อคืนได้นำอัลบั้ม Seventh Sojourn ออกมาฟังใหม่อีกรอบหลังจากที่ไม่ได้ฟังมาเสียนาน เพลง New Horizons ยังคงไพเราะเช่นเดิมด้วยเสียงร้องนำที่เร้าอารมณ์ของ Justin Hayward และเสียงเมลโลทรอนที่บรรเจิดชวนฝันโดยฝีมือของ Mike Pinder ใครที่อยากฟังเสียงเมลโลทรอนเลียนเสียงเครื่องสายออร์เคสตร้าแบบชัด ๆ จะ ๆ ทั้งเพลงล่ะก็ ไม่ควรพลาดฟังเพลงนี้ครับ

Tony Clarke โปรดิวเซอร์คู่บุญสำหรับผลงานยุคแรกและถือเสมือนเป็นสมาชิกคนที่หกของ The Moody Blues ได้เสียชีวิตลงแล้วด้วยวัย 68 ปี เมื่อเดือนม.ค.ปีนี้

ขอจงสู่สุคติเถิด

(http://image3.examiner.com/images/blog/EXID25418/images/resized_Tony_Clarke.jpg)

ว่ากันว่าอัลบั้ม Seventh Sorjourn ทางวงเปลี่ยนมาใช้เครื่องดนตรีที่เรียกว่า chamberin ซึ่งว่ากันว่าให้เสียงเครื่องสายที่เหมือนจริงกว่า mellotron ครับ ไม่แน่ใจว่าเพลงที่พี่ปีศาจพูดถึงเป็นเสียง chamberin หรือเปล่า?

ปกติ Mike Pinder มีชื่อในด้านการเล่นเมลโลทรอนเป็นหลัก แต่จากข้อมูลใน Wikipedia พบว่ามีการใช้ Chamberlin ในอัลบั้ม Seventh Sojourn ด้วย ซึ่งผมเองต้องยอมรับว่าแยกไม่ออกหรอกครับระหว่าง mellotron กับ Chamberlin เพราะคีย์บอร์ดทั้งสองแบบนี้มันก็เป็นเครือญาติกันนั่นเอง

A new Chamberlin design emerged in the late '60s and effectively and permanently ended the use of rhythm tapes in the units. This model was the M1 which emerged in 1970 and was made much more durably and had a flawless tape return roller system. This model had higher quality playback tape heads with no tape warble and greater bandwidth than the Mellotron. The unit was a table-top version of the earlier models and much smaller than the competing M400 Mellotron model. About 130 Chamberlins were built using this system and many musicians and studios embraced the improved design.

These musicians included Disneyland/Disney Worlds' live performance artist Michael Iceberg in his shows featuring electronic instruments. Others include Skip Konte with Three Dog Night, Olivia Newton-John, Leon Russell "Carney", Neil Merryweather, James Taylor, Stevie Wonder, Universal Studios, Ambrosia, The Moody Blues "Seventh Sojourn" (1972)prog rockers Ethos, David Bowie (Low through Scary Monsters) Edgar Winter ("Jasmine Nightdreams") Joe South, Iron Butterfly, Chip Taylor, New York session player Barry Frederick, Joe and Gino Vannelli,jazz/fusion group Shadowfax ("Watercourse Way"), and Bob Seger keyboardist Robin Robbins.

น่าเสียดายจัง ไม่ทราบว่าเครื่องเล่นที่ขายไปนั้นเป็นเครื่องรุ่นเดียวกันกับที่นำมาโชว์หรือเปล่าครับ?
อันที่จริงถ้ายังเก็บไว้อยู่ คิดว่าตอนนี้ก็ยังพอหาช่างซ่อมได้ แต่ในเมืองไทยนี่คงต้องควานหาตัวกันพอสมควร แต่เท่าที่เคยเห็นโฆษณาในเมืองนอกนั้นมีช่างซ่อมและบูรณะเทปรีลที่เก่ง ๆ เปิดร้านรับซ่อมเป็นการเฉพาะมากมายเลยครับ

เป็นเครื่อง Akai คนละรุ่นกับในภาพ แต่หน้าตาใกล้เคียงกันครับ

นับถือคุณพ่อพี่ตั๊มอย่างยิ่งครับ
ฟังเพลงกว้างไกลไพศาลจริงๆ
ของผมฟังสี่เต่าทอง ยังโดนเขม่นเลยครับ
(ต้องเอลวิส ต้องคริฟฟ์ เท่านั้น)  :'(

(http://www.uppicfree.com/images/162_beatle.gif) (http://www.uppicfree.com/view-162_beatle.gif)

ช่วงนี้ฟัง Every Good Boy Deserves Favour วนไปมาหลายรอบ ไม่เบื่อซะที เป็นอีกอัลบั้มที่ฟังเพลินไหลลื่น ไพเราะจริงๆ

ชุดนี้ดูเหมือนจะเป็นผลงานยุคแรกของ MB ที่ผมชอบน้อยที่สุด เพราะโทนดนตรีออกเนือย ๆ และเรียบไปสักหน่อย เมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งงัดออกมาฟังอีกครั้ง มีเพลงที่ชอบแค่สองสามเพลงเองครับ

ถ้าไม่นับเพลง Night in white satin แล้ว
เพลงชุดLong Distance Voyager
(http://img97.imageshack.us/img97/8307/img1pry.jpg)
น่าจะโดนใจ จิ๊กโก๋ขาแด็นซ์กระจายแบบผม มากๆครัฟ

ชุดนี้มีเพลงเพราะๆหลายเพลงมากครับ น่าจะเป็นอัลบั้มพร๊อกชุดแรกๆที่ผมได้ฟังด้วย (จากเทปตรานกยูง) เรียกว่าฟังกันได้สบายๆพ่อแม่ลูกเลย เพลงโปรดของผมที่ฟังได้ไม่รู้เบื่อคือ Talking Out of Turn, Meanwhile, In My World และ Nervous

Talking Out of Turn เพลงนี้เสียงคีย์บอร์ดผสมผสานได้งดงามมาก

ความฝันอย่างนึงของผมคือ ได้เปิดเพลง In My World ในงานแต่งงานของตัวเองครับ (ถ้ามีวันนั้นจริงๆอ่ะนะ)  ;D



In my world, it's heaven on earth when you're near....

มีแฟนแล้วรึจ๊ะ  :-*

สามเพลงแรกนี้ ต้องเปิดต่อกันรวดเดียว สบายท้อง
1 The Voice
2 Talking Out of Turn
3 Gemini Dream

โดยเฉพาะ เพลงหลัง นิมิตเมถุน
จังหวะ กระฉึกกระฉั่ก (http://www.thaiavclub.org/Forum/Smileys/thaiavclub/R1072-4.gif) ทะลักทะหลั่ง ดีแท้แท้ก๊าฟ

พอผมฟังยุคแรกที่เป็น symphonic prog/rock ที่เข้มข้นแล้วพอมาเริ่มฟังอัลบั้ม  Long Distance Voyager นี้ผมกลับไม่ชอบยังไงไม่รู้ครับ มันแดนซ์และป๊อปผิดฟอร์มจากยุคแรกมากเกิน :D

ยังไม่มีหรอกพี่ แค่ความฝัน 555

แต่จริงๆชุดนี้ผมว่าฟังได้หมดแหละครับ ถึงแม้มันจะป๊อปไปหน่อย แต่ยิ่งฟังไปนานๆก็ยิ่งเพราะนะ

(http://www.uppicfree.com/images/438_CIMG4338.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-438_CIMG4338.jpg)

ได้มาแล้วครับ

แลดูคลาสสิคมากครับสิทธิ์
แจ่มบรรเจิด  :o

+1   ;)



อันนี้เป็นรุ่นล่าเลยครับ สีสรรแป๋นกว่า กล่องในยังเป็นสีซะด้วย  ;D

(http://img693.imageshack.us/img693/9353/mbeb01100101.jpg)

(http://img692.imageshack.us/img692/1003/mbeb01100021.jpg)

สวยครับ

กล่องนี้ผมชอบมากเพราะใช้เนื้อกระดาษเหมือนตัวปกอัลบั้มคือเป็นกระดาษลายนูน :D

เห็นปุ๊บรู้เลยว่าเป็น Made by Arnold เพราะมีที่ดึงกล่องไม่เหมือนใคร  ;D

+1 ครับ เห็นด้วย นับจากวันที่ผมได้ตั้งกระทู้ (ประมาณ 1 ปีครึ่ง) ได้พยายามหาผลงานของ The Moody Blues มาฟังหลากหลายอัลบั้มพอสมควร ปรากฎว่า นอกจากอัลบั้ม Days of Future Passed แล้ว อัลบั้มอื่นๆไม่่ค่อยจะถูกหูผมเท่าไรนักครับ รู้สึกเหมือนเป็นรักแรกพบกับ Symphonic Prog ที่เ้ข้มข้นของอัลบั้มชุดนี้จริงๆ จนอัลบั้มอื่นดูจืดชืดไปเลย

ผมว่างาน 7 ชุดแรกเข้าข้นและเยี่ยมยอดมากนะครับ (ผมชอบหลายๆชุดมากกว่า Day of Future Passed เสียอีก) เพียงแต่ตั้งแต่อัลบั้ม Long Distance Voyager ซึ่งเป็นอัลบั้มที่ 9 ที่ผมว่ามันเป็นป๊อปแล้ว :D

หลังจากเก็บงาน 7 อัลบั้มที่ว่ากันว่าคือสุดยอดของ The Moody Blues แล้ว ผมก็สั่งซื้ออัลบั้มถัดมาอีก 2 แผ่นคือ Blue Jays, Octave โดย Blue Jays เป็นโปรเจคของ Justing Hayward & John Lodge ที่ออกมาในช่วงทางวงแยกย้ายกันไปก่อนกลับมาออกอัลบั้ม Octave ด้วยกันอีกครั้ง หลังจากได้ฟังทั้ง 2 อัลบั้มนี้แล้ว ต้องบอกเลยว่าอัลบั้ม Blue Jays ของ Justin Hayward & John Lodge ยอดเยี่ยมไม่แพ้สุดยอด 7 อัลบั้มของ The Moody Blues เลย (ดีไม่ดีอาจเหนือกว่าอัลบั้มอย่าง Seventh Sojourn เสียด้วยซ้ำ) ตั้งแต่ปกอัลบั้มที่ดูเหมือนเป็นอัลบั้มของ The Moody Blues มากกว่าอัลบั้ม Octave เสียอีก ทุกเพลงเรียงร้อยต่อเนื่องกันและไพเราะเหมือนงานในยุคคลาสสิค เพลงสุดไพเราะของ John Lodge อย่าง Maybe ทำเอาผมลืม Isn't Life Strange จากอัลบั้ม Seventh Sojourn ไปเลย

(http://www.uppicfree.com/images/259_2283.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-259_2283.jpg)

ส่วนอัลบั้ม Octave นี่ฟัง 2-3 รอบก็ยังไม่ค่อยถูกใจเสียเท่าไหร่ นอกจากเพลง The Day We Meet Again ที่ผมชอบมากเช่นกัน

(http://www.uppicfree.com/images/436_Alexander_Monty_Octave.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-436_Alexander_Monty_Octave.jpg)

เคยมีแผ่นเสียงอัลบั้ม Blue Jays แต่ได้ขายทิ้งไปแล้ว ผมชอบเพลง I Dreamed Last Night เพลงเดียว นอกนั้นเฉย ๆ ส่วนอัลบั้ม Octave ก็มีชอบอยู่ไม่กี่เพลง และหนึ่งในนั้นก็คือ The Day We Meet Again ครับ

เคยมีกระทู้เกี่ยวกับอัลบั้ม Blue Jays ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ครับ

http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=298.0

Blue Jays จะน่าเก็บ ก็เพราะ ปกสวยพอใช้
Octave ฟังได้ ดีกว่างานของวงยุคล่าสุดครับ

อัลบั้มเดี่ยวชุด From Mighty Oaks ของ Ray Thomas และอัลบั้มเดี่ยวของ Graeme Edge ในนามของ The Graeme Edge Band นี้น่าสนใจและน่าเก็บไหมครับ? ผมเคยฟังเฉพาะบางเพลงจากชุด From Mighty Oaks เท่านั้น ซึ่งก็เพราะดีครับ

ยังไม่เคยได้ฟังผลงานชุด Sur La Mer เลย เห็นว่ากันว่าไม่ค่อยเข้าตากรรมการใช่ไหมครับ?

ก็คล้ายๆชุด The Other Side of Life แต่เพลงออกไปทางป๊อปมากกว่าและภาคดนตรีก็อ่อนกว่าครับ

ผมชอบอัลบั้มชุด Blue Jays มากๆ แต่มันไม่ใช่ในนามของคณะ Moody Blues นะครับ  :D
เค้าใช้ชื่อสองคนร่วมกัน คือ Justin Hayward กับ John Lodge  ;)  แผ่นเสียงหน้าปก Gatefold มี Booklet แถมด้วย.

มีกระทู้ที่เกี่ยวข้องอยู่ตามลิ้งค์นี้ครับผม
http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=298.0

ชอบอัลบั้มนี้เช่นกันครับพี่โป่ง

 เด๋ว..หามาฟังอีก ถ้าชอบชุดไหน เพลงไหนยังไง เด๋วมาแสดงทัศนะ ตอนนี้กำลังอิ่มเอมกับ Nights In White Satin อยู่ ;)

แนะนำว่างานสุดยอด 7 อัลบั้มของ The Moody Blues ตามข้างล่างนี้ ควรจะต้องฟังทั้งอัลบั้มแบบต่อเนื่องจึงจะได้อรรถรสที่แท้จริงครับ

1967 Days of Future Passed
1968 In Search of the Lost Chord
1969 On the Threshold of a Dream
1969 To Our Children's Children's Children
1970 Question of Balance
1971 Every Good Boy Deserves Favour
1972 Seventh Sojourn

เห็นด้วยครับ เจ็ดชุดนี้เปี่ยมไปด้วยความประณีตงดงามและลงตัว ยอดเยี่ยมทุกชุด ขึ้นอยู่กับว่าใครจะชอบชุดใหนมากกว่าเท่านั้นเอง  :D

ทุกวันนี้ยังเลือกไม่ถูกเลยครับ มันไร้ที่ติและเยี่ยมไปทุกอัลบั้มจริงๆ

ครับผม ขอบคุณครับ ฯ

ขอเรียนถามคุณ panyarak หน่อยครับว่า The Moody Blues ยุคคลาสสิกที่ยังมี Mike Pinder ร่วมวงอยู่นั้น พอจะมี DVD คอนเสิร์ตออกมาให้ได้ชมกันบ้างหรือเปล่าครับ?

ผมพึ่งได้ลองฟังครัึบตอนนี้ชอบมากเลย
กับอัลบั้มชุด Seventh Sojourn
คิดแล้วไม่น่าโง่มาตั้งนานเลย

อย่าใช้คำว่า "โง่" เลยครับ -- มันแรงไป
ใช้คำว่า "เพิ่งทราบ" ดีกว่าครับ :)

ใครมีแผ่นเสียงชุด On the Threshold of a Dream กันบ้าง? พอเล่นจบเพลงสุดท้ายในหน้า 2 (Have You Heard Part 2) และปลายเข็มเดินทางไปจนถึงร่อง dead wax ใกล้ label รู้สึกไหมครับว่ามันยังมีเสียง electronic effects ดังวนอยู่อย่างนั้นไปเรื่อย ๆ ไม่มีเงียบ ทำให้รู้สึกว่าเสียงนั้นจะพาเรา (คนฟัง) ย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้น (เพลงแรกในหน้า 1) อีก

สอบถาม อัลบั้มบันทึการแสดงสดปี 1970
Live at the Isle of Wight Festival 1970 ซื้อได้ไหมครับ
อยากทราบว่าผลงานและคุณภาพเสียงเป็นเช่นไร

เคยดูแต่เป็นดีวีดีครับ เสียงที่ผมได้ฟังมันเก่าๆบันทึกเสียงมาไม่ค่อยดี เหมือนสเตอริโอแบบททุ้มๆไม่กังวานภาพในดีวีดีก็ตามยุคสมัยคือเก่าๆ แต่ถ้าเป็นแฟนพันธ์แท้ก็ไม่ควรพลาด

พูดถึง The Moody Blues แล้วเป็นเรื่องที่น่าเสียดายทึ่งานเอกอุทั้ง 7 อัลบั้มแรกในยุค polydor นี้บันทึกเสียงไม่ค่อยดีเลย เสียงจะทุ้มๆเสียส่วนใหญ่ ทั้งๆที่ตัวเพลงและการเรียบเรียงในแต่อัลบั้มสุดยอดมาก แต่ถ้ามองอีกแง่มันก็คือความคลาสสิคในอารมรณ์แบบเก่าๆ

ในเรื่องนี้ ผมมีความเห็นแตกต่างในเรื่องการบันทึกเสียง เพราะตามข้อเท็จจริงแล้ว สามอัลบั้มแรกของ The Moody Blues คือ Days of Future Passed, In Search of the Lost Chord และ On the Threshold of a Dream เป็นผลงานที่ออกในสังกัด Deram ซึ่งเป็นบริษัทลูกของ Decca Records ในยุคนั้น ซึ่งใคร ๆ ต่างก็ยอมรับว่าเทคโนโลยีการบันทึกเสียงของ Decca เป็นเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าและสุดยอดเพียงใดในยุคนั้น (ตัวอย่างแผ่นเสียง stereo full frequency ของ Decca ที่ให้เสียงยอดเยี่ยมก็คืออัลบั้มของ Camel จำนวนหลายชุด) ตอนนั้น ในปี 1967 The Moody Blues ประเดิมเปิดตัวด้วยอัลบั้ม Days of Future Passed กับสังกัด Deram ซึ่งกำลังทดลองประดิษฐ์เสียงสเตริโอที่เป็นนวัตกรรมใหม่ของการบันทึกเสียง ดังนั้นหากเอามาตรฐานการบันทึกเสียงของ Deram (Decca) ในยุคนั้นไปเทียบกับบริษัทแผ่นเสียงอื่นทั่วไปแล้ว แผ่นเสียงของ Deram (Decca) จะมีคุณภาพเสียงดีกว่าเจ้าอื่นอย่างเห็นได้ชัด แต่ครั้นถึงอัลบั้ม To Our Children's Children เป็นต้นไป The Moody Blues ได้มีโอกาสเปิดบริษัทแผ่นเสียงของตัวเอง คือ Threshold ดังจะเห็นได้ว่าผลงานในช่วงนี้มีคุณภาพเสียง drop ลงไปจากมาตรฐานผลงานสามชุดแรกที่เคยทำไว้กับ Deram พอสมควร นอกจากนี้ ผมยังเห็นว่าเสียงสเตริโอในยุคปลาย 60's, ยุค 70's, 80's และในยุคต่อ ๆ มาแต่ละยุคนั้น มันมีคุณลักษณะเฉพาะที่แตกต่างกันออกไปตามวิวัฒนาการของเทคโนโลยีการบันทึกเสียง ดังนั้น จึงไม่น่าประหลาดใจว่า การที่คนที่ฟังเพลงสมัยใหม่มักเห็นว่าดนตรีในยุค 60's และ 70's มีคุณภาพเสียงไม่ค่อยดีนั้น คงอาจเป็นเพราะเขาคุ้นเคยกับเสียงของดนตรียุคใหม่ซึ่งมีเทคโนโลยีการบันทึกเสียงที่ก้าวหน้ากว่าก็ได้ครับ

อาจจะจริงอย่างที่พี่ปีศาจบอกแหละครับ อัลบั้ม Day of The Future Passed ผมยังรู้สึกว่าเสียงมันดีนะครับ แต่หลังจากอัลบั้มนั้นมาผมรู้สึกว่าเสียงมันทึบๆมาโดยตลอดจนกระทั่ง Seventh Sojourn ที่ผมว่าเสียงเริ่มดีขึ้นมาคงเพราะเทคโนโลยีการบันทึกเสียงเริ่มดีขึ้นในเวลานั้น

น่าจะอย่างนั้นนะครับ เพราะจะมีคนชอบ แผ่นเก่า แผ่นใหม่ อยู่เสมอๆ

ไม่จริงเสมอไปหรอกครับมีมากมายที่เป็นผลงานในอดีตยุดปี 60, 70 ที่บันทึกเสียงมาดี ถึงแม้เทคโนโลยีห้องบันทึกเสียงก็มีส่วนแต่ Engineer
ที่เป็นผู้ดูแลทำมาสเตอร์เทปเป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดจะทำให้ผลงา่นออกมามีคุณภาพเสียงดีหรือไม่(ไม่เกี่ยวกับตัวผลงานดนตรีนะครับ) ประเด็นนี้
ผมกำลังจะคุยในกระทู้ไฟล์ 24 bit อยู่พอดี มันเหมือนกับต้นทางมาดีปลายทางก็ย่อมดีครับ การที่มารีมาสเตอร์กับต้นฉบับทีหลังก็อาจจะไม่ได้ช่วย
อะไรมากนักหรอกครับถ้าต้นฉบับมาสเตอร์เทปของเดิมไม่ได้ดีพอ  ผมยังเสียดายอัลบั้มรีมาสเตอร์ของ The Beatles ชุดล่าสุดนี้มากทำไมถึงไม่กล้า
ที่จะเปลี่ยนการบันทึกเสียงใหม่เลย ไหนๆจะทำออกมาแบบ 2-3 เวอร์ชั่นแล้วน่าจะมีเวอร์ชั่นในแบบออดิโอไฟล์มาด้วยโดยไม่ต้องคำนึงถึงงานที่
เป็นต้นฉบับเดิมคุยกับทางสมาชิกที่เหลือของ The Beatlesก่อนว่าอยากจะทำแบบคุณภาพเสียงสเตริโอยุดใหม่ไม่ใช่แบบสเตริโอยุดโบราณเหมือน
ของเดิม  อย่างว่าเมื่ออัลบั้มของ The Beatles เป็นเหมือนตำนานของวงการใครๆก็ไม่กล้าเปลี่ยนอะไรกลัวจะไม่คลาสสิด

  เห็นด้วยครับ และก็แปลกใจว่าทำไมในยุคนั้นถึงบันทึกเสียงได้ดีขนาดนี้ ทั้งที่บันทึกใส่เทปเท่านั้น
  ผมเคยฟังแผ่นเสียงแสดงสดของคณะเดอะวีเวอร์ ที่คาร์เนกี้ฮอลล์ ปี 1963 เล่นด้วยแอมป์หลอด
  กับลำโพงแผ่นฟิล์ม  หลับตาแล้วเหมือนนั่งอยู่ในคาร์เนกี้ฮอลล์เลย  เป็นการฟังเสียงเพลงและเสียง
  ดนตรีที่เพราะที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตที่เคยฟังเพลงมาเลยครับ
 

ลองอ่านเมนต์ของคนที่ซื้อ มีทั้งชอบและไม่ชอบคละ ๆ กันไป

http://www.amazon.com/Live-Isle-Wight-Festival-1970/dp/B001BP4UCW%3FSubscriptionId%3D1XQB0RHSKVPAJR0A1F82%26tag%3Dprogarchive01-20%26linkCode%3Dsp1%26camp%3D2025%26creative%3D165953%26creativeASIN%3DB001BP4UCW

คิดว่าเดี๋ยวคงสั่งซื้อมาฟัง ลองกดฟังเพลงตัวอย่างแล้ว เพราะดีเหมือนกัน

เมื่อคืนเพิ่งมีโอกาสได้ชมดีวีดีชุดนี้ (โดยความอนุเคราะห์ของคุณ panyarak) ถ้าพูดในแง่คุณภาพเสียงก็คงเป็นไปตามเทคโนโลยีการบันทึกเสียงคอนเสิร์ตกลางแจ้งในยุคนั้น และทีวีที่ผมดูก็เป็นระบบโมโน เลยยิ่งไปกันใหญ่ แต่ถ้ามองในแง่คุณค่าในฐานะเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ ทำให้มีโอกาสได้เห็นได้ชมหน้าตาสมาชิกวงในวัยหนุ่ม เกร็ดประวัติในบางแง่มุม เรื่องราวที่ย้อนไปถึงสมัยที่ยังเป็น The Magnificent Moodies อยู่ ฯลฯ ก็สมควรมีดีวีดีชุดนี้ไว้ครับ

โอ้โฮ คุณปีศาจมีทีวีโมโนด้วย วินเทจจริงๆ

คุณ hellelujah น่าจะหมายถึงซื้อซีดีน่ะครับ คุณปีศาจ

สำหรับผม ขอแค่เห็นภาพและมีเสียงออกมาเป็นพอ
อัลบั้มชุดนี้ ถ้าได้ดูดีวีดีแล้ว ผมคงมิพักต้องหาซีดีมาฟังหรอกครับ :D

(http://ecx.images-amazon.com/images/I/41rBWRMNL%2BL._SL500_AA300_.jpg)

April 24, 2012.

ผมไรท์ลงซีดี เมื่อขับรถไปกับภริยา ผมจะเ้ปิดเพลง for my lady หลายๆรอบครับ

For My Lady เป็นเพลงโปรดของผมและเพื่อน ๆ ชาวไทยพร็อกอีกหลายคนครับ

ชุดนี้เพลงหวานดี ผมชอบมากๆเป็นการส่วนตัวครับ

ดูหนังเรื่อง Dark Shadows (2012) ซึ่งกำกับโดย Tim Burton และนำแสดงโดย Johny Depp เป็นเรื่องเกี่ยวกับแวมไพร์ที่นอนหลับไปเกือบสองร้อยปีแล้วคืนชีพขึ้นมาอีกครั้งในปี 1972 พอเริ่มต้นเรื่องในฉากที่นางเอกนั่งอยู่ในรถไฟก็มีเพลง Nights in White Satin ของ The Moody Blues ประกอบเป็นซาวน์ดแทร็คด้วยครับ

(http://www.averagefilmreviews.com/wp-content/uploads/2012/05/Dark-Shadows-2012-Johnny-Depp-Poster.jpg)

Timeless Flight

(http://image.ohozaa.com/i/e74/ITDxK8.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wL2BiJtvXCj3nucK)
(http://image.ohozaa.com/i/5e1/1fObiI.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wL2B4UiUTTGEdfxL)
(http://image.ohozaa.com/i/91e/hbqPw5.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wL2Mmkmunjba54kL)

(http://images.static-bluray.com/movies/covers/821_large.jpg)
เปิดดูไปหน่อยนึง โชว์นี้ดูดีกว่าที่เคยดู มีนักดนตรีสนับสนุนหญิง ที่เล่นเครื่องดนตรีได้หลากหลาย แต่วัยห่างจากน้า ๆ ค่อนข้างมากเลย

ใครเคยฟังผลงานเดี่ยวของ John Lodge ชุด Natural Avenue แล้วบ้าง? ไม่ทราบเป็นอย่างไรบ้างครับ?

(http://cfile9.uf.tistory.com/image/122A6E36503B6FE51AB89A)

เป็น Orchestral pop เสียงร้องคล้าย Justin แต่สู้ไม่ได้ ฟังแล้วจะออกง่วง ๆ หน่อยนะครับ

ในบรรดางานเดี่ยวของสมาชิกวง ผมชอบของ Ray Thomus
เพราะฟังดูกลมกล่อมดี เสียงร้องมีน้ำนหัก น่าฟัง
ไม่หวานเอื้อนจนชวนหลับครับ

ผมไม่ค่อยชอบเสียงของ John Lodge นัก ชอบเสียงของ Justin Hayward รองลงมาก็เป็น Ray Thomas ผมว่าเสียงของ Ray Thomas ออกสไตล์สุภาพบุรุษชาวอังกฤษกึ่งนักร้องโอเปร่าที่ร้องเต็มพลังเสียง อีกทั้งสไตล์การแต่งเพลงของเขาก็เป็น "อังกฤษจ๋า" ด้วยเช่นกัน ฟังแล้วนึกถึงผู้ชายที่เป็น typical Englishman เอามาก ๆ ไม่เชื่อลองฟังเพลงที่เขาร้องไม่ว่าจะร้องในฐานะงานเดี่ยวอย่าง I Wish We Could Fly และแม้กระทั่งตอนที่อยู่กับ The Moody Blues อย่างเพลง For My Lady, Legend of a Mind, Dr. Livingstone I Presume, Sorry etc. แล้วเราจะสังเกตเห็นโทนดนตรีที่เป็น traditional English แท้ ๆ แฝงอยู่ในบทเพลงที่เขาแต่งและร้อง ดังนั้น ผมจึงต้องเก็บผลงานเดี่ยวของ Ray Thomas ชุด Hopes Wishes and Dreams และ From Mighty Oaks ด้วย เพราะชอบเพลงในแบบนี้ครับ

ผมมีแผ่นเสียงของ Ray Thomas เพียง 1 ชุด คือ From Mighty Oaks อีกชุดนั้น สไตล์ใกล้เคียงกันหรือไม่ครับ

มีแผ่นอยู่ในมือแล้ว แต่ยังไม่ได้ฟัง ถ้าได้ฟังแล้วจะเข้ามาบอกครับ

(http://img.photobucket.com/albums/v426/ShannyLou/HWD.jpg)

(http://img.photobucket.com/albums/v426/ShannyLou/HWD.jpg)

ฟังแล้ว โดยความเห็นส่วนตัว Hopes Wishes & Dreams เป็นผลงานที่มีมาตรฐานอยู่ในระดับเดียวกันกับ From Mighty Oaks ครับ

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/c/c2/TheMoodyBlues-album-daysoffuturepassed.jpg/330px-TheMoodyBlues-album-daysoffuturepassed.jpg)
Expanded Edition แถมเพลงมา มีเพลงจังหวะสนุก ๆ คั่นช่วงกลาง ไม่เข้ากับตัวอัลบั้มเลย

อันนี้หมายถึงซีดีหรือแผ่นเสียงครับ?

เข้าใจว่ามีออกเป็นซีดีเท่านั้นนะครับ
มีเพลงตามนี้ครับ
1   The Day Begins      
2   Dawn: Dawn Is A Feeling      
3   The Morning: Another Morning   
4   Lunch Break: Peak Hour   
5   The Afternoon   
6   Evening   
7   Nights In White Satin (Album Version / Incl. "Late Lament")
8   Don't Let Me Be Misunderstood (BBC Session: Saturday Club)   
9   Fly Me High   
10   I Really Haven't Got The Time
11   Love And Beauty
12   Leave This Man Alone [Clean]
13   Cities
14   Tuesday Afternoon (Alternate Mix)
15   Dawn: Dawn Is A Feeling (Alternate Version)
16   The Sun Set (Alternate Version With No Orchestra)
17   Twilight Time (Alternate Vocal Mix)

สังเกตว่าซีดีรีอิชชู่จำนวนไม่น้อยในยุคหลังมานี้มักมีเพลงแถมนอกเหนือไปจากเพลงในอัลบั้มเต็ม คงเนื่องมาจากเนื้อที่ของแผ่นซีดียังมีความจุเหลืออยู่ บางคนชอบซื้อซีดีที่มีเพลงแถม แต่ผมพยายามหลีกเลี่ยงไม่ซื้อซีดีประเภทนี้ เพราะโดยความเห็นส่วนตัว เอาแค่เพลงจากอัลบั้มเดิมให้ครบก็เพียงพอแล้ว การมีเพลงแถมแทรกเข้ามาอาจทำให้คุณค่าของอัลบั้มเดิมเสียไปก็ได้ อย่างที่คุณ polotoon บอกว่าเพลงแถมดูไม่กลมกลืนกับเพลงในอัลบั้มเดิม นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่ง เพลงแถมถือเป็นกลยุทธ์ในการขายอย่างหนึ่ง เพราะต้นสังกัดมักจะเอาเพลงหรือ live material ที่ไม่เคยออกเผยแพร่มาก่อนมาใส่แถมเข้าไปเพื่อดึงดูให้ลูกค้าหรือแฟน ๆ ซื้อหาไปฟังครับ

อยากทราบว่ามีใครเคยดูบันทึกการแสดงสดชุด The Lost Performance - Live in Paris '70 ของ MB แล้วบ้าง? ขอความเห็นหน่อยครับ

(http://www.vintageprog.com/moodydvd.jpg)

ใครเคยฟังหรือได้ยินเพลง I (Who Have Nothing) เวอร์ชั่นของ Tom Jones กันแล้วบ้าง? ผมรู้สึกว่ามันละม้ายคล้ายคลึงกับเพลง Nights In White Satin ของ MB นะครับ ว่ามั้ย?

https://www.youtube.com/watch?v=JQnsN3um-iQ

วันที่ 10 พ.ย. 2017 อัลบั้ม Days of Future Passed ของ The Moody Blues ก็จะมีอายุครบ 50 ปีบริบูรณ์ (1967-2017) ถ้าเปรียบเป็นคน ก็เป็นวัยกลางคนล่วงเข้าวัยชราแล้ว แต่คงไว้ซึ่งเสน่ห์ที่ไร้กาลเวลาหรือที่เรียกว่า timeless charm เป็นอัลบั้มที่ผมหยิบมาเปิดฟังอยู่เป็นประจำไม่เคยเบื่อครับ

เครดิตภาพ www.vintageprog.com

(http://www.vintageprog.com/mood1.jpg)

The Moody Blues ถูกบรรจุเข้าทำเนียบเกียรติยศ Rock & Roll Hall of Fame แล้ว หลังจากได้รับเสนอชื่อเมื่อปี 1989 โดยมีพิธีจัดขึ้นที่เมือง Cleaveland สหรัฐอเมริกา ขอแสดงความยินดีด้วยครับ

https://www.cleveland.com/entertainment/index.ssf/2018/04/rock_roll_hall_of_fame_class_o_6.html

wow!

ส่วนใหญ่เพื่อนๆ ชอบกันทั้งนั้นเลย ผมฟังเฉพาะ Every Good Boy กับ Long Distance เอง
มีโอกาสจะหามาฟังเพิ่มครับ