ต่อไป »

[Pong-Wanchai]

สวยงามครับ

ข่าวล่าสุด เห็นว่างาน Super Deluxe Editon ของ Blizzard of Ozz กับ Diary of Madman น่าจะเป็นรูปเป็นร่างในเดือนตุลานี้แล้วนะครับ

http://www.cdjapan.co.jp/detailview.html?KEY=EICP-1418

*Japan advanced release. Reissue from Ozzy Osbourne featuring remastering. Limited edition includes a bonus disc featuring more than 10 tracks. Part of a three-album Ozzy Osbourne reissue series featuring the albums "Blizzard Of Ozz (30th Anniversary Edition) Legacy Edition," "Blizzard Of Ozz (30th Anniversary Edition) Regular Edition" and "Diary Of A Madman (30th Anniversary Edition)."

(All product details, including availability, images, language(s), special features, and bonus extras, are subject to change without prior notice. Actual item weight may be different from the one indicated above.)

เท่าที่ทราบมา เบสและกลองในชุดนี้ใช้ไลน์เก่าที่เล่นโดย Bob Daisley และ Lee Kerslake ครับ

แบบนี้ค่อยน่าดีใจหน่อย เพราะตัวรีอิชชูเมือปี 2002 ให้นักดนตรีคนอื่นมาเล่นในส่วนนี้แทนต้นฉบับ ทำให้ขาดความคลาสสิคไปเลย

ผมได้แต่เพียงหวังในใจไว้ว่าไอ้เพลงแถม 10 แทร็คนั้น คงจะไม่เป็นบทเพลงที่พวกเราเคยได้ยินกันมาแล้วจากอัลบั้ม
ต่างๆ ของ Ozzy Osbourne (w/Randy Rhoads) ที่ผลิตออกมาขายพร้อม โบนัสแทร็ค  เพราะเท่าที่นึกออกในตอนนี้
ผมมีรายชื่อเพลงตามรายการข้างล่างนี่เลยครับ...

1. You Looking At Me Looking At You
2. Mr. Crowley (live)
3. You Said It All (live)
4. Suicide Solution (live)
5. I Don't Know (live)
6. Crazy Train (live) edited version

คือถ้าเผื่อไอ้เพลง 10 เพลงที่จะเอามารวมแถมในแผน Deluxe Edition มาจากพวก B-Sides แล้วล่ะก็ สงสัยงานนี้
ต้องมีการเดินขบวนเขกกะบาล ประท้วง กันอย่างแน่นอน ผมคนนึงล่ะครับ ที่จะเข้าร่วมแจมด้วยความสมัครใจ     

[Pong-Wanchai]

เรื่องราวในกระทู้นี้ บางทีอาจจะออกนอกประเด็นไปบ้าง แต่ก็ยังมีส่วนเกี่ยวข้องหรือว่าเชื่อมโยงกับ ท่านค้างคาววิปลาศ  Ozzy Osbourne
อยู่ดีนะครับ เรียกว่า อ่านกันไปเพลินๆ อย่าคิดมาก  

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังเล่าเรื่องแผ่นเรดิโอโชว์ของรายการ The Source ไม่จบ ผมก็ขอร่ายต่อเลยก็แล้วกัน...

ดังที่ได้เห็น Cue Sheet ของแผ่นเสียงคู่ชุดนี้ไปแล้ว พร้อมรายชื่อเพลง ซึ่งเรียงตามเหตุการณ์ในคอนเสิร์ตที่ใกล้เคียงความเป็นจริงที่สุด
ไม่มีการสลับสับเปลี่ยนหรือตัดเพลงไหนออกไปเพื่อให้พอดีกับเวลา และนี่คือ เสน่ห์ปลายจวัก ของคอนเสิร์ตจาก The Source เค้าครับ

เนื่องจากว่า แผ่นเรดิโอโชว์ชุดนี้ค่อนข้างพิเศษอยู่สักหน่อย ผมเลยตัดสินใจลงภาพเลเบิ้ลให้ดูทั้งหมดทุกหน้าเลยนะครับ...

 
 

บันทึกเสียงมาจากการแสดงสด ณ. Music Hall เมือง Cleveland มลรัฐ Ohio ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม ปี 1981  
ด้วยความยาวประมาณ 80 นาที  รายการ The Source ได้บรรจุคอนเสิร์ตในคืนนั้นเอาไว้บนแผ่นไวนิล 2 แผ่น แต่ใช้เนื้อที่เพียงแค่ 3 หน้า
ดังนั้น Side Four จึงต้องปล่อยเว้นว่างตามปกติ

ซึ่งรายการ The Source โดยส่วนใหญ่ไม่เหมือนกันกับ รายการ King Biscuit Flower Hour  ที่จะเน้นเวลาเพียงแค่ หนึ่ง ชั่วโมงเท่านั้น
(นานๆ จะมีรายการที่เกินเวลาซักทีนึง)  ถ้าหากคอนเสิร์ตใช้เวลานานแค่ไหน ก็มีความเป็นไปได้อย่างมากที่ความยาวของรายการจาก
The Source จะคล้อยตามความเป็นจริงนั้นเสมอ

และนี่เป็นแผ่นเสียงเรดิโอโชว์ของ Ozzy Osbourne สมัยที่มี Randy Rhoads เป็นมือกีตาร์ชุดที่ 4 แล้วนะครับ ที่ผมนำมาให้ดูกัน แต่ที่
น่าสนใจที่สุดก็คือ ข้อเท็จจริงที่นักเก็บสะสมผลงานประเภทนี้ทราบกันดีว่า คอนเสิร์ตในครั้งนั้นเป็น ต้นฉบับหลักๆ ของอัลบั้มคู่ชุด Tribute
ซึ่งผลิตออกมาวางจำหน่ายอย่างเป็นทางการ ในปี 1987 ครับ  

[.. polotoon ..]

แล้วจะกลับไปดูให้พี่ครับ

ได้ดูรายละเอียดมาหรือยังครับ ?

เป็น Superstar Concert Series อย่างที่พี่ว่าจริงๆด้วยครับ

[Pong-Wanchai]

แล้วจะกลับไปดูให้พี่ครับ

ได้ดูรายละเอียดมาหรือยังครับ ?

เป็น Superstar Concert Series อย่างที่พี่ว่าจริงๆด้วยครับ

ขอ โชว์นัมเบอร์ ด้วยครับ แล้วจะบอกรายละเอียดให้ทราบเพื่อเก็บไว้เป็นข้อมูล 

[.. polotoon ..]

แล้วจะกลับไปดูให้พี่ครับ

ได้ดูรายละเอียดมาหรือยังครับ ?

เป็น Superstar Concert Series อย่างที่พี่ว่าจริงๆด้วยครับ

ขอ โชว์นัมเบอร์ ด้วยครับ แล้วจะบอกรายละเอียดให้ทราบเพื่อเก็บไว้เป็นข้อมูล

ขอเป็นคืนนี้นะครับพี่

[Pong-Wanchai]

คณะ The Allman Brothers Band  มีแผ่นเสียงในรายการ Superstar Concert Series อยู่ทั้งหมด 4 ชุด คือ ปี 1989 และ 1990
แยกกันปีละ 2 ชุด ครับ 

[Pong-Wanchai]

มาตรงประเด็นกันเลยนะครับว่า อัลบั้มคู่ชุด Tribute ของ Ozzy Osbourne & Randy Rhoads นั้น มันมีที่มาที่ไปอย่างไรกัน...



ผมขอพักก่อน แล้วจะมาเล่าต่อ...รอสักครู่นะครับ 

[JKNoremorse]

.... เดี๋ยวผมขอคั่นรายการระหว่างพักซักครู่นะครับ เป็นรีวิว Ozzy : Scream จาก manager.co.th

"เมื่อซาตานปล่อยของ" / ต่อพงษ์
Ozzy Osbourne - Diggin' Me Down


       
        การบำบัดความอึดอัดและความรู้สึกแค้นที่ว่าประเทศเราเสียดินแดน เพราะ รัฐมนตรีที่ไปเจรจามันโง่ หรือ แกล้งโง่ หรือ แกล้งฉลาด...แล้วหัวหน้าของรัฐมนตรีคนนั้นยังฉลองวันเกิดพร้อมกับทำหน้ามึนโยนความผิดให้คนโน้นคนนี้หน้าตาเฉยนี่ งานนี้ดนตรีเบาๆไม่สามารถรักษาอาการ ‘อยากกระโดดถีบ’ ได้นะครับ
       
        มันต้องหาดนตรีที่ให้ความรู้สึกเหมือนกองทัพช้างวิ่งขย่มบนหัวกบาลคุณถึงจะได้ผล
       
        ผมกำลังพูดถึงงานของ Ozzy Osbourne ชุดใหม่ในชื่อ Scream ที่ทำออกมาแล้วต้องยอมรับว่า นับตั้งแต่งานชุด No More Tear (ที่เป็นงานดีที่สุดในยุคที่มือกีตาร์คือ แซ็ค ไวลด์) ออสซี่ ออสบอร์น ก็ไม่เคยสร้างความตื่นเต้นได้อีกเลย...ไม่แค่ความตื่นเต้นหรอกครับ แค่รู้สึกว่าแกยังมีไฟอยู่ผมยังจินตนาการไม่ออกเลย
       
        แต่สำหรับชุดกรี๊ด (Scream) นี่แตกต่าง...ค่าพลังงานของ ออสซี่ นั้นมาจากไหนไม่ทราบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณรับรู้ข้อมูลว่า นับบัดนี้ ออสซี่ มีอายุปาเข้าไป 62 ขวบปีแล้ว แต่ผลงานล่าสุดของแกคือการประกาศให้โลกเห็นว่า โคตรพ่อซาตานคนนี้ ถ้าจะเอาจริงในสิ่งที่แกถนัด รับประกันว่าเขายังแจ๋วอยู่และไม่มีอุปสรรคทางอายุมาเกี่ยว
       
        งานชุดนี้คือจุดเริ่มของมือกีตาร์คนใหม่ซึ่งงานนี้ แซค ไวลด์ เจ้าเดิมไม่ได้รับสัมปทานอีกต่อไป แต่กลับเป็น ‘กัส จี’ นักกีตาร์เชื้อชาติกรีกอดีตวง Firewind วงพาวเวอร์เมตัลชื่อดังอีกวงหนึ่งมาประกบเทพมารตัวนี้แทน สไตล์ของ กัส จี นั้นเมื่อก่อนผมว่าแกยังอีกในท่วงทำนองของพวกนีโอคลาสสิกอยู่ แต่เมื่อมาเล่นกลับออสซี่...สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาคือ สำเนียงอ้วนพีและอาการครวญครางของกีตาร์ที่อดจะทำให้นึกถึง โทนี่ ไอออมมี่ มือกีตาร์และหัวหน้าวง แบล็ค ซับบาธ ไม่ได้
 
       สำหรับคนที่ชอบความหวือหวาที่จะต้องได้ยินเสียงโอเวอร์โทนหรือฮาร์โมนิกกัดปิ๊กอยู่ตลอดเวลาอาจจะผิดหวังนิดๆ เพราะกัส จี ไม่ได้โชว์ลูกเล่นแบบนั้นแบบ แซ็ค ไวลด์ เลยครับ แต่เอาเข้าจริงๆ ผมชอบมันมากกว่าแฮะ เพราะมันทำให้เพลงเป็นเพลง มิใช่นิทรรศการแสดงเทคนิคกีตาร์จนกระทั่งหลายต่อหลายครั้งมันบดบังเสียงร้องของ ออสซี่ ออสบอร์น ไปอย่างน่าเพลียใจ...และเพราะว่าเพลงเป็นเพลง เสียงของออสซี่เอง และซาวด์กีตาร์สอดรับกันได้แบบพอดีๆ สุดท้ายมันจึงกลายเป็นความงดงามขึ้นมา
       
        กัส จี มีอนาคตแน่ๆ เพราะแกสามารถบาลานซ์งานกีตาร์ของแกให้ไปอุ้มวัยที่โรยราของออสซี่ได้ระดับเพอร์เฟคท์ (แม้จะไม่ถึงขั้นที่ แรนดี้ โร้ดส์ เคยทำไว้ที่ทั้งสวยงาม ทั้งดุดัน เพียบพร้อมไปทั้งบู๊และบุ๋นซึ่งมีเพลงอย่าง Mr. Crowley,Crazy Train ,Suicide Solution, I Don’t Know เป็นตัวแทน จะต้องไม่ลืมว่าช่วงเวลานั้นออสซี่แกก็ท็อปฟอร์มเสียด้วย... )
       
        ถ้าจะเอาแทร็คที่เป็นไฮไลท์ก็ต้องไม่แคล้วเพลงที่ชื่อว่า“Digin’ me down” ที่เริ่มต้นด้วยเสียงกีตาร์เหงาๆที่มีกลิ่นอายของดนตรีคลาสสิก มีกลิ่นของความตาย (ใครนึกไม่ออกก็ลองหา Diary Of Madman ที่แรนดี้ โร้ดส์ เคยทำไว้มาฟังนะครับ) ก่อนจะระเบิดออกมาเป็นพาวเวอร์คอร์ดที่หนักแน่น ทุกๆส่วนของชิ้นดนตรีนั้นใส่กันไม่ยั้ง...ริฟฟ์ของกัส จี และลูกโซโล่เสียวรูหูในท่อนกลางที่สวยงาม เพลงนี้เป็นตัวอย่างที่ดีขึ้นการเขียนเพลงที่มีเรื่องราว มีไฮไลท์ มีขึ้นมีลง มีเรื่องราว มีจุดระเบิดตรงกลาง!! และที่ทำให้สมบูรณ์ก็คือ เสียงร้องของ ออสซี่ ซึ่งผมไม่ได้ยินแกร้องแบบนี้มานานแล้ว..เพราะมันพาออสซี่กลับไปอยู่ในจุดที่แกเคยเป็นนั่นคือ ‘เทพมารสะท้านภพ’ ของดนตรีเฮฟวี่เมตัล ไม่ใช่ตาแก่ที่ร้องเพลงไม่ไหว แต่ยังซ่าอยู่บนเวที หรือ คอยหลบเสียงตลอดเวลาแบบนั้น
       
        แต่ส่วนที่ปรุงแต่งเพื่อให้ดูร่วมสมัยอยู่ก็มีนะครับ งานอย่าง Let It Die หรือ Let Me Hear You Scream ที่เอาซาวด์อินดัสเตรียลมาใส่ ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร สำหรับคอบัลลาดต้องดูไลน์เบสของ Life won’t wait ที่ผสมผสานงานอ่อนหวานกับท่อนโซโล่ที่ดุดันได้อย่างเมามัน...เพลงนี้ไม่ต้องกลัวเลี่ยนเลยครับ Crucify และ Fearless ก็มันส์ไม่แพ้กันเลยครับ โดยเฉพาะเพลงหลังนี่ออสซี่ แสดงให้เห็นว่าแกยังร้องเพลงเร็วๆ ไหวอยู่...หลังๆ ดูแกเล่นคอนเสิร์ตบนเวทีแล้วเหนื่อยแทน เพราะเหมือนกับแกหายใจไม่ทันจังหวะที่เร้าสุดๆ ของเมตัลนะครับ ขณะที่ Time จะทำให้คุณนึกถึง Road to Nowhere และ แซ็ค ไวลด์ เพราะระนาบของเพลงและท่วงทำนองนั้นมาในแบบเดียวกันเลยครับ
       
        จะมีดูเหมือนไม่เข้าพวกเท่าไหร่ก็คือไอ้เพลง Latimer’s Mercy ซึ่งเป็นแทร็กเกือบสุดท้ายของอัลบั้มนี่แหล่ะ ดูเหมือนออสซี่แกพยายามจะเล่นตลกอะไรบางอย่างด้วยการกดเสียงเสียยานแบบคนแก่เลย และนั่นนำมาสู่บทเพลงสุดท้ายที่ดูฝืดมากนั่นคือ I Love You All ที่มีเฉพาะเสียงยานๆ ของออสซี่กับกีตาร์ 1 ตัวและความยาวของเพลงแค่ 1 นาทีเท่านั้น
       
        แต่โดยรวมต้องย้ำอีกครั้งว่า นี่คืองานที่จะทำให้คุณโยกหัวและดับอารมณ์อยากระโดดถีบคนได้ชะงัดนัก ในฐานะของแฟนออสซี่ต้องบอกว่า แกเลือกคนมาทำงานได้แจ๋ว ที่สำคัญมันหลุดกรอบไปจากยุคสมัยของ แซ็ค ไลด์ ได้อย่างดีเยี่ยม ถ้านึกไม่ออกว่าอายุขนาดนี้ปู่แกยังไหวอยู่หรือไม่...งานชิ้นนี้คือเครื่องยืนยันว่า ถ้าแกจะเอาจริง...ออสซี่สามารถอยู่ในวงการนี้ไปได้ตลอดกาลแน่ๆ
       
        และเป็นอีกอย่างของวลีที่ว่า Rock will never die ของจริงเลย!! 

[PANTERISTA]

อยากดูไลฟ์ที่กรุงเทพจังเลย มาเถอะนะป๋า ชีวิตนี้จะได้นอนตายตาหลับ 

[Pong-Wanchai]

สมัยที่ Randy Rhoads ยังไม่ตาย Ozzy Osbourne มีโครงการปล่อยอัลบั้มบันทึกการแสดงสดออกมาวางจำหน่าย โดยกำหนดคร่าวๆ
ไว้ว่า น่าจะหลังจาก Diary Of A Madman Tour สิ้นสุดลงแล้ว

(Ozzy & Bernie Torme)

เพราะฉะนั้น ตามความคิดของผม ควรจะมีการอัดเสียงคอนเสิร์ตเก็บเอาไว้มากกว่านี้นะครับ เพราะเท่าที่เราได้ยินได้ฟังกัน แหล่งวัตถุดิบ
มันมาจากเรดิโอโชว์แทบทั้งนั้น แล้วในกรุหีบสมบัติของ ท่านค้างคาววิปลาส หรือ บริษัทต้นสังกัด มันไม่มีเลยหรืออย่างไร? นอกเสียจาก
เทปการแสดงสดบนเวทีสมัยที่ผลิตแผ่นเสียง EP ชุด Mr. Crowley ออกมาตั้งแต่ปี 1980 โน่น



ถึงแม้ Ozzy จะออกมาให้สัมภาษณ์หลังจากอัลบั้มชุด Tribute วางตลาดแล้วว่า เค้ามีคอนเสิร์ตร่วมกันกับ Randy Rhoads อยู่เพียงแค่นี้
ประกอบกับ Delores Rhoads มารดาของ RR อนุญาติให้นำผลงานของลูกชายออกมาให้แฟนเพลงได้ระลึกถึงกันอีกเพียงแค่ครั้งเดียวนั้น
บรรดาสาวกระดับเหนียวแน่นอย่างผมหรือว่าท่านอื่นๆ ก็ยังไม่เชื่ออยู่ดีล่ะครับว่า นี่คือผลงานชิ้นสุดท้ายที่เราจะได้สัมผัสกับฝีมือกีตาร์ของ
ชายหนุ่มผู้ล่วงลับก่อนวัยอันควรคนนี้

เผอิญผมเป็นคนชอบฟังผลงานประเภทนอกสารบบจนติดเป็นนิสัย เลยมีโอกาศเสพคอนเสิร์ตอันหลากหลายรสชาติจากวงดนตรีมากมาย
ซึ่งก็รวมถึง Ozzy & Randy ด้วย เท่าที่ได้ผ่านหูมามีการแสดงสดหลายชุดเหมือนกันที่คุณภาพเสียงไม่น่าจะเป็นการนำเครื่องบันทึกเทป
ขนาดจิ๋วเข้าไปแอบอัด

แต่จากประสพการณ์ที่ผ่านมาผมยังไม่เคยเจอ ต้นฉบับของแท้ ที่มีเสียงอันสมบูรณ์เหมือนกับรายการ King Biscuit Flower Hour หรือ
The Source ที่ได้เล่าให้ฟังไปแล้ว  นอกเสียจากรายการของเมือง Phoenix ในเว็ปไซท์ที่โดน "แบน" นานมากแล้ว ซึ่งถ้าผมจำไม่ผิด
น่าจะชื่อ Phoenix Radio หรืออะไรทำนองนี้ ที่สมัยตอนเปิดตัวบนโลกไซเบอร์ใหม่ๆ เคยบอกว่ามี เทปคอนเสิร์ต ของ Ozzy Osbourne
เล่นร่วมกับ Randy Rhoads อยู่ในครอบครองด้วย

อีกคอนเสิร์ตนึงที่น่าจะเป็นไปได้ คือ เมือง Denver ที่ Rainbow Music Hall เพราะว่าส่วนใหญ่สถานที่แห่งนี้มักจะอัดคอนเสิร์ตที่มาแสดง
แทบทุกครั้ง และบางทีวงดนตรีที่เล่นเองก็ไม่รู้ตัวซะด้วย เรียกว่า มีแผนแอบบันทึกเสียงอยู่แล้วในแบบเป็นทางการ แต่มันไม่เป็นทางการครับ
และนี่คือ แหล่งที่มาของแผ่นซีดีที่เราเห็นวางขายกันเป็นแบบซีรีย์ที่ชื่อว่า Concert Classics นั่นเอง (ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็น Alive In America)



อย่างไรก็ดีไม่ว่าจะ มี คอนเสิร์ตของ Ozzy & Randy จริง หรือว่า ไม่มี ก็ตามที ถ้ายังมีคนที่ชื่อว่า Sharon Osbourne กุมบังเหียนคอยรักษา
ผลประโยชน์อยู่อย่างรัดกุมแบบนี้ ผมว่า ไม่มีทาง ที่ผลงานเหล่านี้จะเร็ดลอดออกมาให้พวกเราได้ซื้อกันหรอกครับ เพราะว่า ยิ่งศิลปินรวยมาก
เท่าไหร่ ความเสี่ยงในการที่จะนำผลงานของเค้าออกมาขายแบบผิดกฏหมายคงจะสูงมากขึ้นเท่านั้น เรียกว่า มีสิทธิ์ล้มละลายแบบ ไม่มีทาง
ตั้งตัวได้ผุดได้เกิดอีกต่อไปอย่างแน่นอนตลอดชีวิตอายุขัยในชาตินี้      

[.. polotoon ..]

แล้วจะกลับไปดูให้พี่ครับ

ได้ดูรายละเอียดมาหรือยังครับ ?

เป็น Superstar Concert Series อย่างที่พี่ว่าจริงๆด้วยครับ

ขอ โชว์นัมเบอร์ ด้วยครับ แล้วจะบอกรายละเอียดให้ทราบเพื่อเก็บไว้เป็นข้อมูล

ขอเป็นคืนนี้นะครับพี่

เอามาให้พี่ชมแล้วครับ

http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=2276.15

[Pong-Wanchai]

เอามาให้พี่ชมแล้วครับ

http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=2276.15

ผมไม่ทราบว่า คุณโปโลตูน จะโดน "ย้อมแมว" หรือไม่ โปรดอ่านคำแนะนำของผมด้วยครับ     

[JKNoremorse]

[Pong-Wanchai]

เท่าที่ทราบมาแผ่น 30th Anniversary Edition นี่น่าจะออกวางตลาดประมาณเดือน ตุลาคม นี้นะครับ 

I can't f***ing wait !!!!

[Pong-Wanchai]

หากอดใจรออีกสองเดือนไม่ไหวเหมือนผม วันที่ 6 กันยายน หาซื้อ CD/DVD ของ Ozzy Osbourne - Blizzard Of Ozz ชุด
นี้แก้ขัดไปพลางๆ ก่อนก็ได้...



แต่ว่ามือกีตาร์คือ Brad Gillis ไม่ใช่ Randy Rhoads นะครับ