ต่อไป »

[ปีศาจลายคราม]

ถ้าเป็นวันธรรมดา ผมใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในออฟฟิศพอ ๆ กับอยู่ที่บ้าน (เมื่อหักเวลาเดินทางไปกลับออกแล้ว เผลอ ๆ จะอยู่ที่ออฟฟิศมากกว่าอยู่ที่บ้านด้วยซ้ำ 555) แล้วงานที่ผมทำเป็นแบบที่ไม่ต้องคุยกับใคร นั่งทำ คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อย เสียงเพลงจากวิทยุบนโต๊ะจึงมีบทบาทในการช่วยให้ทำงานได้อย่างเพลิดเพลิน ผมล็อคคลื่นประจำไว้เลย พอมาถึงออฟฟิศตอนเช้าก็เปิดฟังข่าวเช้าก่อน (เพราะบังคับให้ต้องฟังทุกช่อง 555) หลังเคารพธงชาติเสร็จแล้วก็ฟังยาวเรื่อยไปหลายช่วง ดีเจหลายคน เพลงเก่าใหม่คละเคล้ากันไปจนเลิกงานตอนเย็นครับ

[ปีศาจลายคราม]

สมัยก่อน เวลาไปซื้อเทปคาสเสท เจ้าของแผงเทปส่วนใหญ่มักใจดีให้เราลองฟังก่อนได้ จะซื้อหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง พอหมดยุคเทปคาสเสท เป็นยุคซีดี แผ่นซีดีที่แกะแล้ว หรือแผ่นตัวอย่างก็ยังพอขอฟังได้อยู่ แผ่นเสียงมือสองที่ขายตามร้านที่มีเครื่องเล่นแผ่นเสียงด้วย เราก็มักขอลองฟังก่อนได้ แต่ถ้าซื้อแผ่นใหม่ที่เราไม่รู้จักหรือไม่เคยฟังมาก่อนในยุคนี้ เราก็สามารถทำการบ้านก่อนโดยการถามอากู๋ (กูเกิ้ล) และฟังตัวอย่างทาง youtube ได้ ซึ่งเทคโนโลยีสมัยใหม่มันก็มีประโยชน์อยู่เหมือนกันครับ

[ปีศาจลายคราม]

เดี๋ยวนี้หมดยุคของการออกเพลงเป็น "อัลบั้ม" แล้วหรือครับ เห็นพวกคนรุ่นใหม่ที่มักเรียกตัวเองว่าเป็น "ศิลปิน" (ทั้ง ๆ ที่บางคนจะเป็นแค่นักร้องยังแทบจะเป็นไม่ได้เลย) หันไปนิยมออกซิงเกิ้ลแล้วโปรโมทผ่านยูทู้บแทน วัดความนิยมกันด้วยยอด views และ likes แต่ก็อย่างที่เคยเห็นกันอยู่ นักร้องหรือวงดนตรีออกอัลบั้มมาชุดหนึ่งมี 10 เพลง แต่มีเพลงฮิตหรือเพลงที่น่าจดจำอยู่เพียงเพลงเดียวหรือสองเพลงเท่านั้น ส่วนเพลงที่เหลือจะเรียกว่าอะไรดี? เรียกว่า "ขยะ" ก็คงจะแรงไป งั้นเรียกว่า filler หรือสิ่งเติมเต็มที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ก็แล้วกัน และหวังว่านักร้องหรือนักดนตรีของบ้านเราคงจะไม่ทำอะไรแบบนี้นะครับ 555

[eric camen]

ผมหลงเข้าใจผิดมานาน ว่าวงแนว Prog มีไม่กี่วงครับ 55555

[ปีศาจลายคราม]

คนทั่วไปคิดว่า progressive rock คือ Pink Floyd, Yes, King Crimson, Genesis, Emerson Lake and Palmer, Rush รวมทั้งผลงานเดี่ยวของสมาชิกวงเหล่านี้ เช่น Peter Gabriel, David Gilmour, Roger Waters, Rick Wakeman, Keith Emerson, Steve Howe, Chris Squire, etc. ลึกลงไปหน่อยก็อาจรู้จักวงเช่น Jethro Tull, Camel, The Moody Blues, Tangerine Dream, รวมทั้งศิลปินอย่างเช่น Mike Oldfield, Jean-Michel Jarre พวกวงสมัยใหม่หน่อยก็มี Marillion, Saga, Pallas เป็นต้น เมื่อก่อนผมก็คิดอย่างนี้จริง ๆ ว่า progressive rock มันมีอยู่เท่านี้ เพราะสื่อ (หนังสือ) ที่เขียนถึงก็วนเวียนอยู่แค่วงหรือคนเหล่านี้ ไม่ได้เกินเลยอะไรไปมากกว่านี้เลย แต่พอได้รู้จักอินเทอร์เนต ได้ท่องเว็บไซต์เกี่ยวกับ progressive music ได้คุยเสวนาตามเว็บบอร์ดต่าง ๆ (เมื่อก่อนก็คุยอยู่ที่พันธุ์ทิพย์) และได้ประมูล/ซื้อแผ่นเสียงออนไลน์ จึงได้พบว่า ผลงาน progressive rock ช่างมีมากมายนัก ซื้อเท่าไหร่ก็ไม่หมด นอกจาก progressive rock ที่ใช้ภาษาอังกฤษแล้ว ก็ยังมี progressive rock ที่เป็นภาษาอื่นหรือของประเทศอื่น เช่น อิตาลี สเปน ฝรั่งเศส เบลเยี่ยม โปรตุเกส เยอรมัน ฮอลแลนด์ ยุโรปตะวันออก ฯลฯ โอ้โฮ... ทีนี้สนุกกันใหญ่ เพราะศิลปินหลายวงหรือหลายคนที่มาจากประเทศเหล่านี้ก็ล้วนแต่มีฝีมือและเล่น progressive rock ได้ดีกันทั้งนั้น ตามเก็บกันไม่ไหว ในขณะที่เมื่อก่อนเคยคิดว่าเก็บแค่ผลงานของพวกที่กล่าวมาข้างต้นตอนแรกก็น่าจะพอแล้ว ไปๆ มาๆ มันเกินเลยไปเยอะเลยครับ 555

[ปีศาจลายคราม]

1970's ในระยะไม่หนึ่งทศวรรษ น่าจะตั้งแต่ช่วงปลายยุค 1960's ถึงประมาณปี 1976-1977 (ก่อนที่กระแสดนตรีพั้งค์และนิวเวฟจะถาโถมเข้ามา) อิทธิพลและกระแสดนตรี progressive rock แรงเอาเรื่อง แม้แต่วง pop, rock และ hard rock หลายวงและศิลปินแนวนี้อีกหลายคนในยุคนั้นยังต้องเดินตามรอย progressive โดยทำผลงานที่มีสีสัน progressive เจืออยู่บ้างเป็นยาดำ หรือไม่ก็มีเพลงบางเพลงในอัลบั้มของตัวเองที่มีลักษณะกระเดียดไปทาง progressive ฯลฯ เอาแค่ผลงานที่เป็น progressive rock เฉพาะในห้วงระยะเวลานี้ของประเทศต่าง ๆ มารวมกัน มันจะมีมากมายเหลือคณานับ ฟังไม่หมดแน่นอน (และจะมีคุณภาพมากน้อยเพียงใดนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง) ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ดี หากแต่มันเป็นไปตามเทรนด์หรือกระแสในแต่ละยุคสมัย และเป็นประวัติศาสตร์ให้ผู้ที่สนใจดนตรีต้องศึกษาค้นคว้าครับ

[eric camen]

หาแผ่นเสียงของสุรชัย จันทิมาธร - ดวงดาว ดวงตา ดวงใจ ไม่ทราบว่ามีผลิตเป็นแผ่นเสียงหรือไม่ เมื่อเกือบ 30 ปี ก่อน ผมมีในรูปเทปคาสเซ็ท แต่เพื่อนยืมไปแล้วก็หายไปเลยครับ

>>> ถ้าเป็นผลงานที่ออกในห้วงเวลานั้น (เมื่อหลายสิบปีก่อน) ผมเชื่อว่าต้องมีทำเป็นแผ่นเสียงออกจำหน่ายแน่นอน ถึงแม้จะไม่จำหน่ายในเชิงการค้า ก็ต้องมีไว้แจกพวกดีเจเพื่อโปรโมทตามสถานีวิทยุ แม้ผลงานของนักร้องค่ายใหญ่ ๆ อย่างเช่น แกรมมี่ อาร์เอส ฯลฯ ที่ออกในยุค 90's ก็ยังต้องมีแผ่นเสียงตัดออกมาเพื่อให้ดีเจเปิดโปรโมทเลยครับ

ไปพบในเฟสซื้อขายแล้วครับ ราคา 1800 แต่ตอนนี้ยังขัดสนเรื่องเงิน ต้องขอผ่านไปก่อนครับ 55555

[ปีศาจลายคราม]

อยากจะบอกสั้น ๆ ว่า ของอะไร ถ้ามันจะเป็นของเรา สักวันหนึ่งมันต้องเป็นของเราจนได้นั่นแหละครับ และอาจไม่ใช่แค่ก็อปปี้เดียวก็ได้ ผมมีเซ้นส์ ผมเจอมาบ่อยแล้วครับ 555

[eric camen]

ความจริงก็คือ ผมมีนิสัยเสีย ไม่รู้จักพอเพียง อยากได้วัตถุหลายๆอย่าง ผลก็คือ หมดเงินครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

ความจริงก็คือ ผมมีนิสัยเสีย ไม่รู้จักพอเพียง อยากได้วัตถุหลายๆอย่าง ผลก็คือ หมดเงินครับ 5555

>>> คล้ายกันครับ ผมว่าเป็นเรื่องปกติ ไม่ว่าจะเป็นปืน พระเครื่อง ผู้หญิง รถยนต์ แผ่นเสียง และเครื่องเสียง ของเล่นของพวก "Big Boys & Old Boys" ทั้งหลาย ล้วนแล้วแต่เป็น "วัตถุ" ทั้งนั้น แล้วแต่ Big Boy หรือ Old Boy คนนั้นจะบ้าสะสมอะไร ถ้าเงินไม่มีเหลือเฟือพอ ก็ต้องยอมเป็นหนี้ หรือไม่งั้นก็อดใจไม่ต้องเล่นไม่ต้องมีเลย แต่กรณีหลังนี้ผมทำไม่ได้หรอกครับ 555

[eric camen]

พี่ปีศาจก็นำแผ่นซ้ำๆ ออกมาจัดจำหน่ายบ้างก็ได้ครับ ผมจะขอเป็นลูกค้าประจำ แต่ขอชำระแบบผ่อนส่งนะครับ 55555

[ปีศาจลายคราม]

อยากได้แผ่นไหนก็หลังไมค์หรือ LINE มาได้เลยครับ ถ้าพอปล่อยให้ได้ก็ปล่อย แบ่ง ๆ กันไปฟังครับ 555

[ปีศาจลายคราม]

ว่ากันว่า คนเรา พอแก่ตัวไปแล้ว ไม่มีอะไรดีสักอย่าง ผมชักเริ่มจะเห็นแล้ว ว่าท่าจะจริง...
อยากกลับไปเป็นเด็ก เป็นวัยรุ่น ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมาก แค่เรียนหนังสืออย่างเดียว เวลาที่เหลือก็เล่นและฟังเพลง ข้าวปลาพ่อแม่ก็หาให้กิน มีสุขเหลือล้น เสียอยู่อย่างเดียวคือ ไม่มีเงิน และยังต้องแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่
แต่พอโตขึ้นมายันแก่ มีงานทำ มีเงินใช้ กลับไม่ค่อยมีเวลาทำอย่างที่เคยทำตอนเป็นเด็กหรือวัยรุ่นอีกแล้ว แม้จะมีปัญญาหาเงินซื้อเครื่องเสียง แผ่นเสียง ซีดี ฯลฯ อะไรก็ตามที่อยากได้ ท้ายที่สุด ก็ไม่ค่อยจะมีเวลาฟัง เพราะทำงานหนัก กลับบ้านแล้วก็เหนื่อยและเพลีย คงเพราะสังขารที่ร่วงโรย (แก่ตัวไปแล้ว ไม่มีอะไรดีสักอย่าง) สรุปว่า ถ้ากลับไปเป็นเด็กเป็นวัยรุ่นและมีเงินซื้อเครื่องเสียงและแผ่นเสียง ซีดี ฯลฯ มาฟังเหมือนอย่างที่เราเป็นในตอนนี้ (แต่กลับไม่ค่อยมีเวลาฟังเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว) ก็คงจะดีนะครับ 555

[eric camen]

คนทั่วไปคิดว่า progressive rock คือ Pink Floyd, Yes, King Crimson, Genesis, Emerson Lake and Palmer, Rush รวมทั้งผลงานเดี่ยวของสมาชิกวงเหล่านี้ เช่น Peter Gabriel, David Gilmour, Roger Waters, Rick Wakeman, Keith Emerson, Steve Howe, Chris Squire, etc. ลึกลงไปหน่อยก็อาจรู้จักวงเช่น Jethro Tull, Camel, The Moody Blues, Tangerine Dream, รวมทั้งศิลปินอย่างเช่น Mike Oldfield, Jean-Michel Jarre พวกวงสมัยใหม่หน่อยก็มี Marillion, Saga, Pallas เป็นต้น เมื่อก่อนผมก็คิดอย่างนี้จริง ๆ ว่า progressive rock มันมีอยู่เท่านี้ เพราะสื่อ (หนังสือ) ที่เขียนถึงก็วนเวียนอยู่แค่วงหรือคนเหล่านี้ ไม่ได้เกินเลยอะไรไปมากกว่านี้เลย แต่พอได้รู้จักอินเทอร์เนต ได้ท่องเว็บไซต์เกี่ยวกับ progressive music ได้คุยเสวนาตามเว็บบอร์ดต่าง ๆ (เมื่อก่อนก็คุยอยู่ที่พันธุ์ทิพย์) และได้ประมูล/ซื้อแผ่นเสียงออนไลน์ จึงได้พบว่า ผลงาน progressive rock ช่างมีมากมายนัก ซื้อเท่าไหร่ก็ไม่หมด นอกจาก progressive rock ที่ใช้ภาษาอังกฤษแล้ว ก็ยังมี progressive rock ที่เป็นภาษาอื่นหรือของประเทศอื่น เช่น อิตาลี สเปน ฝรั่งเศส เบลเยี่ยม โปรตุเกส เยอรมัน ฮอลแลนด์ ยุโรปตะวันออก ฯลฯ โอ้โฮ... ทีนี้สนุกกันใหญ่ เพราะศิลปินหลายวงหรือหลายคนที่มาจากประเทศเหล่านี้ก็ล้วนแต่มีฝีมือและเล่น progressive rock ได้ดีกันทั้งนั้น ตามเก็บกันไม่ไหว ในขณะที่เมื่อก่อนเคยคิดว่าเก็บแค่ผลงานของพวกที่กล่าวมาข้างต้นตอนแรกก็น่าจะพอแล้ว ไปๆ มาๆ มันเกินเลยไปเยอะเลยครับ 555

ครับ ศิลปินต่างๆที่ได้กล่าวมานั้น ถ้าจะว่ากันตามความเป็นจริง ในปัจจุบันนี้การจะหาแผ่นเสียงมาฟังหรือเก็บสะสมไม่ใช่เรื่องยากเย็นอีกแล้ว แต่ศิลปินแปลกๆ หรือจะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่นะครับ การจะหาแผ่นเสียงไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะครับ แม้แต่แผ่นเสียงรีอิซซู่ บางอัลบั้มผมเผลอไปนิดเดียว หาซื้อไม่ได้แล้ว

[ปีศาจลายคราม]

ครับ ศิลปินต่างๆที่ได้กล่าวมานั้น ถ้าจะว่ากันตามความเป็นจริง ในปัจจุบันนี้การจะหาแผ่นเสียงมาฟังหรือเก็บสะสมไม่ใช่เรื่องยากเย็นอีกแล้ว แต่ศิลปินแปลกๆ หรือจะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่นะครับ การจะหาแผ่นเสียงไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะครับ แม้แต่แผ่นเสียงรีอิซซู่ บางอัลบั้มผมเผลอไปนิดเดียว หาซื้อไม่ได้แล้ว

>>> ผลิตมาน้อย บางชุดก็แค่ 500 copies แถมบางทียังโดนนักเก็งกำไร พ่อค้าออนไลน์ ฯลฯ กวาดไปไว้ในมือเพื่อขายเอากำไรครับ