The Getaway(1972) หนังของผู้กำกับจอมโหด Sam Peckinpah เป็นหนังแนวอาชญากรรมแสดงนำโดย สตีฟ แม็คควีน กับ อาลี แม็คกรอว์ด
ทั้งสองแสดงเป็นคู่ผัวเมียโจรปล้นธนาคาร(ทั้งคู่เป็นผัวเมียกันนอกจอด้วย) ที่น่าสนใจเพราะเขียนบทโดย Walter Hill ที่ถนัดทำหนังตำรวจจับผู้ร้าย
อย่างเรื่อง 48 HRS. เรื่องนี้ส่งให้ดาราอย่าง Eddie Murphy โด่งดังคับฟ้าเลยครับ สมัยที่เป็นวีดีโอเทปผมชอบชื่อภาษาไทยเรื่อง 48 HRS. นี้ตั้งชื่อเรื่อง
ได้มันส์มาก "ยิงแม่งเลย" เป็นชื่อที่วีดีโอเทปก็อปตั้งชื่อเรื่องไว้ แต่ถ้าชื่อเรื่องอย่างเป็นทางการ " 48 ชั่วโมงจับตาย" หรือไงนี่
เพคคินพ่าห์ เป็น ผกก. ในดวงใจของผมคนหนึ่ง มี ผกก. หลายคนทีเดียวที่ฝากตัวเป็นศิษย์ของเขา (ในแง่ของ สไตล์การทำหนัง) หนึ่งในนั้นคือ จางเชอะ แห่ง ชอว์บราเดอร์ เช่น ในหนังหลายๆเรื่องของจางเชอะที่เป็นฉากถูกดาบฟันแล้วเลือดกระฉูดพุ่งเป็นน้ำพุนี่ เปรียบได้กับ ฉากในเรื่อง แพ็ท การร์เร็ทแอนด์ บิลลี่เดอะคิด ที่คริส คริสท็อฟเฟอร์สัน(แสดงเป็น บิลลี่ เดอะคิด) ยิงหัวไก่แหลกกระจุย .....ผมพยายามเก็บสะสมงานของเขาอยู่แต่ยังไม่ครบทุกเรื่อง ........เมื่อวานกลับไปดู ออน เดอะ วอร์เตอร์ฟร้อนท์ (1954 มาร์ลอน แบรนโด แสดงนำ)จบแล้วเป็นรอบที่ 2 สมศักดิ์ศรีที่ได้เข้า่ชิงออสการ์ 12 รางวัล แต่ได้มาจริงๆแค่ 8 รางวัล เนื้อหา+พลังทางการแสดงของดารานำหลักๆ +การเขียนบท +การดำเนินเรื่อง+ดนตรี + ฯลฯ เข้มข้นน่าติดตามตลอด รวมทั้งเนื้อหาที่เป็นเหมือนความในใจที่ อีเลีย คาซาน ต้องการจะตะโกน บอกชาวโลก ...ผมลองมานึกเปรียบเทียบดูเล่นๆ นะครับ
ถ้าเป็นแบบในบ้่านเรา บทสรุปในตอนจบของเรื่อง จะสามารถเกิดขึ้นจริงๆในบ้านเราได้หรือไม่....ลองคิดกันดูเล่นๆนะครับ
......อีกเรื่อง หนังของ บรูซ ลี เรื่อง fist of fury (1972) ก็มันส์ส์ส์ มากเช่นกัน เหมือนได้ปลดปล่อย
อารมณ์/สิ่งที่ ไม่สามารถตัดสิน+สรุป+ลงมือกระทำได้ในชีวิตจริงของคนเรา โดยเฉพาะในบ้านเรา...รึเปล่า!?....บางครั้งการดูหนัง มันก็คือ การได้ปลดปล่อยบางสิ่งบางอย่างไปกับการดูเหมือนกันนะครับ