ผมว่ามันเป็นอัลบัมที่ เดวิด คัฟเวอร์เดลและWhitesnake ควรจะเป็นครับ
เพราะนี่คือตัวตนของเขาจริงๆ ไม่ใช่เหมือนงานชุด 1987 อันลือลั่น
เพราะนั่นทำไปเพื่อเจาะตลาดแฮร์แบนด์เท่านั้นเอง
หลายเพลงในงานใหม่จึงเป็นฮาร์ดร็อกติดกลิ่นบลูส์ที่คัฟเวอร์เดลถนัด แฟนขาประจำจึงเข้าถึงได้ง่าย
คู่กีตาร์ก็ยังสมราคารุ่นใหญ่ สลับกันอวดฝีมือในแต่ละเพลงได้เป็นอย่างดี แม้ดัค อัลดริชจะเด่นกว่าค่อนตัวก็เถอะ
แต่เมื่อยามเร็บ บีชได้โชว์ก็สุดๆเช่นเดียวกันครับ
ผมว่าเพลง Dogs in the Street เป็นเพลงเดียวก็ว่าได้ที่ใกล้เคียงงานชุด 1987 ผสมกับชุด Slip of the Tongue
ส่วนเพลง Love and Treat me Right ก็ทำให้นึกถึงเพลง Don't Break my Heart Again ได้ไม่ยาก
ผมว่า Forevermore ของงูเผือก พี่ๆควรมีไว้ครอบครองครับ อิอิ
