ต่อไป »

[undeaʇh]

ชีวิตไม่ว่าเรื่องใดๆมันคงต้องมีครั้งแรก! ประสบการณ์ในการฟังเพลงก็คงเฉกเช่นเดียวกัน ในปัจจุบันที่แนวดนตรีมีมากหลายหลายแยกย่อยออกไป ในแต่ละแนวนั้น จำได้มั้ยว่าวงดนตรีคณะใดและอัลบั้มใด ที่มีโอกาสฟังเป็นครั้งแรกกันบ้าง ลองเขียนเล่นๆครับ คงไม่ได้นับดนตรีพร็อกเป็นหลักนะครับ เพราะที่ผมเริ่มฟังดนตรีพร็อกที่แยกย่อยออกไป (Krautrock, Canterbury, Zeuhl) จากการดาวน์โหลดล้วนๆทำให้ไม่มีค่าในการจดจำซะเลย ทำให้อาจไม่เกี่ยวกับดนตรีพร็อกเท่าไหร่นะครับ


Nu Metal : Limp Bizkit : Chocolate Starfish & And The Hot Dog Favored Water
ประมาณปลายยุค 90’s ถึงยุค 2000 ต้นๆ ต้องบอกว่ายามนั้นดนตรีนูเมทัลยึดหัวหาดกวาดเรียบ ซึ่งนำโดยนูเมทัลตัวพ่ออย่างคณะ Korn แต่ดนตรีนูเมทัลที่มีโอกาสได้ฟังครั้งแรกคือคณะ Limp Bizkit ซึ่งนำทีมโดย พี่อ้วนหมวกแดง Fred Durst และมือกีตาร์ พี่ลิง Wes Borland จากรายการ MTV ด้วยบทเพลง My Generation ในอัลบั้มอันดับที่สาม จังหวะดนตรีที่ฟังแล้วมันส์ๆบวกกับคอสเพลย์ของ Wes Borland ทำให้ต้องไปหาอัลบั้ม Chocolate Starfish มาฟังโดยด่วน หลังจากนั้นจึงตามมาด้วยสองอัลบั้มแรกและวงดนตรีนูเมทัลอีกเพียบ


Death Metal : Obituary : The End Complete
หนังสือ Guitar Tutor ถือว่าเป็นหนังสือเล่มแรกที่อ่านเพื่อติดตามข้อมูลวงดนตรีต่างๆ เมื่ออ่านเจอเมื่อมีการกล่าวถึงดนตรีในแนวเดธเมทัลและแบล็กเมทัล ว่าหนักกะโหลกสุดๆ การเสาะแสวงหาจึงเริ่มต้นขึ้นที่ร้านเทปมือสองจตุรจักร ในแถวของเทปมือสองที่ถูกเรียงกันมายาวเหยียดลายตาไปหมด แต่เทปปกสีขาวสะดุดตาที่ระบุค่ายว่า Roadracer นามของคณะนั้นคือ Obituary อัลบั้ม The End Complete ได้ถูกหยิบติดมือกลับมาฟังที่บ้าน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่คงเป็นลิขิตนรก (จริงๆซื้อ Sepultura : Beneath The Remains มาด้วยแต่ฟังที่หลัง) คือไม่รู้จริงๆว่าดนตรีมันเป็นยังไง ครั้งแรกที่เปิดฟังกับเครื่องเล่นซาวด์อเบาท์ เสียงกีตาร์ทูนสายต่ำ กลองสองกระเดื่อง ยังไม่เท่าไหร่ แต่เสียงของ จอห์น ทาร์ดี้ ที่ตามมา ทำให้ผม….กดสต็อปเลย คือแบบว่าอธิบายยากจริงๆ เคยฟังแต่นูเมทัลจังหวะจะโคนมันส์ๆ ในตอนนั้นไม่คิดว่าเสียงร้องมันจะไม่ใช่มนุษย์ขนาดนั้น กว่าจะนำกลับมาฟังอีกครั้งก็ผ่านไป….หลายเดือน


Black Metal : The Abyss : The Other Side
ลองฟังเดธเมทัลแล้วไม่ฟังแบล็กเมทัลด้วยมันก็คงแปลกๆ ณ ที่เก่าร้านเทปจตุรจักรร้านเดิม งานนี้คนขายแนะนำมาให้ฟัง ลุ้นๆเหมือนกันว่ามันจะเป็นอย่างไร เสียงร้องแผดสูง แต่ฟังง่ายกว่าเดธเมทัล เพราะดนตรีไม่ใช่อัดกันอย่างเดียว มีเมโลดี้ มีจังหวะผ่อนดึงบรรยากาศของอารมณ์เพลง ทำให้ช่วงนั้นหาเทปแนวนี้มาฟังเยอะ อย่าง Naglfar , Mystic Circle จนกระทั่งไปพวกฟาสท์แบล็กอย่าง Dark Funeral, Marduk ไปพวกนอร์วีเจียนแบล็กเมทัลไปยันสายอันเดอกราวด์สุดขั้ว แต่พึ่งมารู้ตอนหลังว่าคณะ The Abyss แท้จริงแล้วเป็นไซด์โปรเจ็คต์ของ Peter Tagtgren, Lars Szöke, Mikael Hedlund แห่ง Hypocrisy ในปี 1995

[undeaʇh]

Thrash Metal : Megadeth : Youthanasia
อัลบั้มอันลือลั่นที่ทำให้ชื่อวง Megadeth เป็นที่รู้จักในประเทศไทยจากโปสเตอร์หน้าปกอัลบั้มที่ถูกโยงเข้ากับเหตุการณ์ฆาตกรรม ทั้งๆที่หน้าปกไม่ได้สื่อไปในทางโหดร้ายเลย พูดถึงดนตรีในอัลบั้มนี้ ได้มีโอกาสฟังหลังจากฟังแนวเดธและแบล็กมาแล้วก็เลยรู้สึกเฉยๆ แต่ท่อนริฟท์ของเดฟ มัสเตนและการโซ่โล่ของมาร์ตี้ ฟรีดแมนก็เข้าขากันมาก…ถึงแม้อัลบั้มนี้มันไม่ใช่แธรช100%และเอนเอียงเข้าหาตลาดเสียแล้ว เมื่อถูกนำไปเปรียบเทียบกับอัลบั้มก่อนหน้าที่ท็อปฟอร์มอย่าง Rust in Peace และ Countdown to Extinction (ที่กลับมาย้อนฟังทีหลัง) หากพูดถึงบิ๊กโฟร์แห่งวงการแธรชเมทัลแล้ว หลายๆคนคงยกให้กับ Metallica แต่สำหรับผมยกให้ Megadeth คือเบอร์หนึ่งอย่างแท้จริง


Brutal Death Metal : Cannibal Corpse : The Bleeding
หลังจากฟังเดธเมทัล(สายฟลอริดาเดธ)และแบล็กเมทัลมาแล้ว สิ่งที่หนักกว่ากำลังตามมา คณะศพกินคน Cannibal Corpse ที่กำลังจะมาเยือนเมืองไทยในวันที่ 11 ตุลาคม 2555 อัลบั้มแรกที่ได้มีโอกาสฟัง แต่เป็นอัลบั้มสุดท้ายของนักร้องนำอย่าง คริส บราห์น นี่แหละสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าความทารุณจริงๆ สำหรับอัลบั้มนี้ นอกเหนือไปจากเสียงร้องหฤโหด(มาก)และริฟท์กีตาร์บั่นคอ ผมยกให้กับซาวด์เบสของ อเล็กซ์ เว็บสเตอร์ ที่เป็นที่สุดมือเบสที่เคยฟังมา ซาวด์เบสที่ปกติเป็นเพียงตัวประกอบ ถูกมิกซ์ออกมาได้โดดเด่นมากๆ ผมฟังวงบรูทัลยุคหลังๆที่เล่นกันได้โหดมาก ทำให้คิดทุกทีว่า ถนนสายบรูทัลที่ทอดยาวมาไกลขนาดนี้ ก็คงต้องขอบคุณก้อนอิฐปูถนนก้อนแรกๆที่ชื่อว่า Cannibal Corpse ไว้เหมือนกัน


Progressive Metal : Dream Theater : Six Degree of Inner Turbulence
ถือว่าการเริ่มต้นฟังดนตรีพร็อกเมทัลของผม มันเริ่มผิดอัลบั้มซะแล้ว ดนตรีไม่หนัก แต่ฟังไม่รู้เรื่องจับใจความไม่ได้เลย ทั้งอัลบั้มชอบฟังเพลงบรรเลง The Overture กับ Goodnight Kiss หน้าBอยู่สองเพลง อัลบั้มนี้ที่ผมฟังแล้วรู้สึกว่าทางคณะดรีม เธียเตอร์ เล่นไม่แคร์คนฟังเลย ทำให้ต้องย้อนกลับไปฟัง Images and Words ปรากฏว่าชอบมากๆ ทำให้ไปหาอัลบั้มอื่นๆมาฟังจนครบ แต่ ณ เวลานี้เวลาเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน หากว่าตัดอัลบั้ม Awake ที่ผมยกขึ้นหิ้งเอาไว้เลย Six Degree กลับเป็นอัลบั้มที่ผมชอบที่สุดในช่วงเวลานี้


Progressive Rock : Yes : Fragile
หากเปรียบเทียบกับรสชาติแล้ว จากปกติที่เคยกินแต่รสเผ็ดจัด แล้วลองเปลี่ยนมากินอาหารรสชาติอ่อนๆ ทำให้รู้สึกว่าไม่ถูกปาก คงเป็นความรู้สึกที่หลังจากได้ฟังอัลบั้มนี้ของคณะเยส ทั้งๆที่ฟัง”ตอนนี้”เป็นอัลบั้มที่ยอดเยี่ยมมากๆ แต่”ตอนนั้น” โลกแคบมาก ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับอัลบั้มนี้ ยกเว้นไลน์เบสของ Chris Squire เหตุผลที่ซื้อมาเพราะอยากลองฟังเฉยๆ จากการแนะนำของคอลัมนิสต์ในหนังสือ Music Express ว่าเป็นวงที่มีอิทธิพลต่อคณะ ดรีม เธียเตอร์ แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน จากที่ไม่เคยสนใจ แต่มาบัดนี้ อัลบั้มนี้ มีครบแทบทุกฟอร์แม็ต เทป ซีดี(อเมริกา,ญี่ปุ่น) มินิแอลพี แผ่นไวนิล ใดๆในโลกล้วนอนิจจังจริงๆ
 

[TRON]

รออ่านต่อ (ถ้ามี)

[JKNoremorse]

undeath ........... the long road 

[ท่านผีเพลง]

Mod Rulez!

[.. polotoon ..]

Mod Rulez!

มด รู
เอ๊ .. ยังไงกัน พี่

[ท่านผีเพลง]

ทิด คิดลึก
ฮิๆๆ 

[blueframe]

เขียนอีกครับ  อยากอ่าน

[HARVEST]

อ่านแล้ว...เพลินดี ต่อๆๆ