สาๆเวียดนามน่าจะถูกใจน้องอั้มไม่มากก็น้อยนะครับ

Jordan Rudess ของคณะ Dream Theater ครับ สบโอกาสทีไรออกงานมาสดุดีตลอด

ฺMore than I can say, Diamond ring, 9,999,999 tears อะไรเทือกนี้ตอนเด็กๆได้ยินบ่อยมาก แต่เพลงเค้าเพราะครับเลยไม่ค่อยรู้สึกเอียนเท่าไร

แต่ที่ติดตรึงใจมากที่สุดคือ Broken heart woman น่าจะเป็นเพลงฝรั่งแรกๆที่ตอนเด็กๆจำความได้ว่าฟังจนเอียน รวมทั้งโดนศิลปินไทยเอาไปยำเปลี่ยนเนื้อร้องกะเอาให้ดังไปพร้อมๆกันไปด้วย คือผมคิดว่าตัวเพลงเองก็ไม่เห็นจะเพราะตรงไหน ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงได้ฮิตไปทั่วขนาดนั้น ช่วงนึงเอียนมาก ถ้าได้ยินนี่เดินหนีเลย  กว่าจะหายนี่ใช้เวลาหลายปีเหมือนกันครับ

ขออภัยจริงๆที่ไม่ได้ไปร่วมงานเมื่อวานครับ ตากิตโทรหาประมาณทุ่มกว่าๆ ไม่มีรถด้วยไม่รู้จะออกจากบ้านยังไงก็เลยเลยตามเลย
ไม่ต้องโทษดินฟ้าอากาศหรืออะไรทั้งสิ้น เป็นเพราะผมลืมเองครับ 
หลังจากนัดวันกันแล้วไม่ได้เช็คตารางเวลาของตัวเอง แล้วพอดีไม่ค่อยได้เข้ามาดูเวปบ่อยๆ ผลก็เลยเป็นอย่างที่เห็น

ขออภัยทีนะครับ คราวหน้าจะไม่พลาดอีกแล้ว 

ไปครับผม 

หากดนตรีวิวัฒน์จำจะต้องตัดเครื่องดนตรีชิ้นใดชิ้นหนึ่งออกไป บรรดานักเพลงนั้นไซร้เป็นต้องชี้ไปยังมือกีตาร์แทบทุกครั้ง

จริงหรือไม่?? 

ตอนเด็กๆผมเป็นคนนึงที่ชอบทำตราปั๊มลายเซ็นหรือโลโก้ตัวเองแล้วก็ปั๊มลงบนฝั่งตรงข้ามสันหนังสือบ้าง ปกซีดี ปกเทป เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เวลาใครหยิบยืมไปก็จะรู้ว่าเป็นของผม แต่พอโตขึ้นรู้สึกว่ามันไม่เข้าท่าและเหมือนไปทำลายความสวยงามของปกหรือหนังสือมากกว่าครับ หลังๆก็เลยไม่ทำแล้วครับ 

ยังไม่มีเลยครับพี่ เล็งๆอยู่เหมือนกันครับ แต่คงไม่สเปคสูงๆเหมือนที่พวกพี่ๆในบอร์ดเราเล่นหรอกนะครับ 

ไปดูใน youtube แล้วมันส์มาก เสียดายที่ user ลบเร็วมาก ผมcopy เก็บไว้ทันแค่ 2 เพลงแรกเอง

อายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆวงนี้ เฮียเปกับกีตาร์ตัวใหม่ก็เล่นได้ดุอย่างกับอายุ 25 และนับวันแมนจินี่จะกลมกลืนกับวงจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเพิ่งเล่นด้วยกันแค่ 2 ชุด

"พอร์ตนอย...เราทุกคนคิดถึงนายนะ แต่แมนจินี่ก็ไม่ใช่อะไหล่ของใครว่ะ"
แฟนเพลงสยามประเทศท่านหนึ่งไม่ได้กล่าวเอาไว้




เค้าพิมพ์เอา 555

ผมว่าแล้วว่า live in Luna Park ที่วงลงทุนงาน production ไปบานตะไทขนาดนั้นจะทำแค่สมุดภาพ แผ่น blueray แค่นั้นเหรอ แล้วพวก multicam,multiangle หรือ isolate cam หายไปไหนกันหมด

สุดท้ายความจริงก็ปรากฎครับ เฮียๆไปทำขายใน APP STORE ของ APPLE เป็นเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดของการบันทึกภาพคอนเสิร์ตเลยมั้งคือเราสามารถเลือกกล้องที่จะดูได้โดยจะมีกล้องหลักเป็น Auto pilot ให้แล้วก็มีกล้องส่วนตัวที่ถ่ายเฉพาะคน แล้วที่อึ้งทึ่งเสียวคือเราสามารถปรับมุมกล้องได้เอง 180 องศาตลอดเวลา ปกติเราดูดีวีดีคอนเสิร์ตอาจจะมีบ่นถึงการตัดต่อภาพ เฮ้ย...น้าเจมส์แม่งเดินไปหน้าเวทีหลุดเฟรมไปแล้ว ฟีลกำลังได้มาตัดภาพไปที่คนอื่นเซ็งจิต แต่ตอนนี้เราตามเฮียไปได้ตลอดแถมปรับมุมกล้องให้เห็นบนหรือกลางเวทีเก็บบรรยากาศได้อีก เห็นแล้วอึ้งครับ ไม่คิดว่าวงไดโนเสาร์เต่าล้านปีทางการตลาดอย่างดรีมเธียเตอร์จะมีอะไรแบบนี้กับเค้าด้วย
ซึ่งตอนนี้ก็ปล่อยมาแค่ 5 เพลงก่อน ที่เหลืออาจจะตามมาอีกมั้งนะ
ปล.ผมไม่นิยมสินค้า Apple งานนี้รอดตัวไปครับ รอลง Android แล้วค่อยมาคุยกันนะ 555

ไม่แปลกหรอกครับ คงจะหาความท้าทายใหม่ๆเพราะ Steve Rodby ก็ไม่อยู่นะครับ

ล่าสุดแผ่นเสียงชุด Train Of Thought มีออกมาให้ pre-order แล้วนะครับ
สงสัยได้เก็บกันครบทุกชุด ที่ยังเงียบๆอยู่ก็ Awake, When dream and day unite

ไมค์ พอร์ตนอยเปรียบไปก็เหมือนแรนดี้ ไมส์เนอร์ของพญาอินทรีเลยนะครับ มีส่วนร่วมในชุดที่ประสบความสำเร็จมากๆเกือบทั้งหมด
แน่นอนว่าการ re-issue แผ่นเสียงเกือบทุกชุดนี้ พอร์ตนอยนอนรับเช็คสบายๆโดยไม่ต้องทัวร์หรือออกมาโปรโมตอะไรเลย

ผลงานที่ขายดีที่สุดของวงคือ Images and Words ก็จริง แต่พอเป็นแผ่นเสียง re-issue มานี่ ชุดที่ขายดีและหายากกลับกลายเป็น Falling Into Infinity ไปซะได้ ตอนนี้ขาดตลาด ใครซื้อใน Amazon จะได้ราคาปั่นโดย seller ไปซะงั้นน่ะ ส่วน Images and Words นี่เหลือบานครับ ใครที่เคยซื้อเอามาเก็งก็เกร็งกันไปก่อนละกัน

เรื่องเศร้าก็คือผมยังไม่ได้แผ่น Falling Into Infinity น่ะสิ 555 

น่าจะโดนวงมหาชนเอารางวัลไปแน่ๆครับ คราวที่แล้วก็ Foo Fighter เหมายกเข่ง
แต่ขำที่พิธีกรถามเฮียเปว่าเพลงที่ได้รางวัลเป็นไงบ้างแล้วเฮียตอบว่าเพลงเรามัน 8 นาที ไม่ได้คิดว่าจะมีลุ้นหรอก แล้วเจ๊แกทำท่าตกใจมาก พวกคุณแต่งเพลงยาวแบบนั้นได้ไงอ่ะ

แหม่...เดี๋ยวก็จัด Octavarium กับ Six degree ให้สักดอกสองดอกหรอก 

ล่าสุดดรีมเธียเตอร์เข้าชิงรางวัลแกรมมี่อีกครั้งจาก the enemy inside ครับ
เข้าชิงติดต่อกัน 2 ชุด นี่ถือว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อสำหรับวงแนว progressive rock ในยุคนี้เลยนะครับ (แม้สุดท้ายจะไม่ได้รางวัลอีกตามเคยก็เถอะ)

เพลงไทยยังปั๊มซีดีขายอีกนานครับผมว่าด้วยอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งคงหาทางรอดตายด้วยการพ่วงบ๊อกเซต ลิมิเต็ด แถมอะไรพิเศษ ทุกวันนี้ผมก็ยังซื้อซีดีอยู่เพราะมั่นใจว่าคงไม่มีทางมาปล่อยแผ่นเสียงอีกแน่ ถ้ามีคงฮาเลยนะ 555
แต่ก็มีบางรายกลับมาออกแผ่นเสียงมาเป็นทางเลือกบ้าง ยิ่งพวกวงเก่าๆนี่คนที่เก็บแผ่นเสียงไว้เก็งกำไรคงค้อนเล็กๆ เพราะปล่อยมาใหม่ๆเพียบ
ผมเองรอดิอิม, สุรพล, หิน เหล็กไฟ ดอน สอนระเบียบ, สายันณ์ ฯลฯ อยู่เหมือนกันครับ