ต่อไป »

[ปีศาจลายคราม]

Down To Earth เป็นผลงานที่ออกในปี 1974 ตามหลังชุด Remember The Future (1973)
ผมไม่เคยฟัง Down To Earth (ชุดที่พี่โป่งมีอยู่) หรอกครับ แต่เห็นเขาว่าได้มาตรฐานระดับเดียวกับ Remember The Future แต่อาจจะอ่อนกว่าหน่อยหนึ่ง เพราะ Remember The Future ได้ประสบความสำเร็จอย่างท่วมท้นไปแล้ว
แต่อย่างไรก็ดี ต้องรอผู้เชี่ยวชาญวง Nektar อย่างคุณ panyarak มาตอบดีกว่าครับ



หน้าปกชุดนี้ไม่ได้ออกแบบโดย Helmut Wenske เหมือนอัลบั้มชุดอื่นอีกหลายชุดของ Nektar นะครับ

[panyarak]

^^ จำรายละเอียดไม่ได้แล้วครับ ขอกลับไปฟังใหม่อีกหนครับ ส่วนหน้าปก เห็นแล้วไม่น่าซื้อเลย

[panyarak]

^^ หยิบมาฟังอีกหนแล้วถึงได้รู้ว่าทำไมจำอะไรเกี่ยวกับชุดนี้ไม่ได้เลย มันค่อนข้างไร้ทิศทาง และหลากหลายแนว บางเพลงก็ทำให้นึกถึง Hawkwind บางเพลงก็มาแบบ krautrock บางเพลงก็อัดเครื่องเป่าเข้ามาเต็มที่ ฯลฯ ที่ชอบอย่างเดียวคือ ท่อนอินโทรของเพลงแรกที่ทำเหมือนกำลังจะได้ดูละครสัตว์ ส่วนปกเป็น gatefold กระดาษเป็น texture แบบแผ่นเสียง ปกหน้าค่อนข้างแข็งครับ

[ปีศาจลายคราม]

ผลงานการแสดงสดของ Nektar ชุด Sunday Night at London Roundhouse (1974) น่าสนใจไหมครับ?

[panyarak]

ผลงานการแสดงสดของ Nektar ชุด Sunday Night at London Roundhouse (1974) น่าสนใจไหมครับ?

ชอบชุดนี้ครับ

[ปีศาจลายคราม]

ผลงานการแสดงสดของ Nektar ชุด Sunday Night at London Roundhouse (1974) น่าสนใจไหมครับ?

ชอบชุดนี้ครับ

เมื่อคืนไปค้นเจอแผ่นเสียงอัลบั้ม Sunday Night at London Roundhouse ซุกอยู่ในลังเพราะซื้อไว้นานมากแล้วและได้ฟังไปครั้งเดียวจึงจำรายละเอียดไม่ได้ และเป็นแผ่นที่ดูเหมือนจะถูกลืม แผ่นนี้เป็นแผ่นตรา Bacillus/Bellaphon ของเยอรมนีที่เห็นเขาว่าตอนนี้ราคาค่อนข้างแพง (เคยเห็นขายในอีเบย์ราคา 50 เหรียญ แต่ผมซื้อในเมืองไทย จำราคาแน่นอนไม่ได้ แต่คงไม่เกิน 500 บาท) ก็เลยจับมาเล่นดูอีกครั้ง สังเกตว่าดนตรีชุดนี้จะเน้นการ jamming ที่ออกแนว psychedelic และเสียงลีดกีตาร์และร้องนำของ Roye Albrighton จะโดดเด่นกว่าเพื่อน ในขณะที่เสียงคีย์บอร์ดไม่ค่อยโดดเด่นเท่าที่ควร

ผมฟังชุด Remember the Future อีกครั้ง ก็รู้สึกว่าไม่ได้เน้นคีย์บอร์ดมากนัก เด่นแต่เสียงกีตาร์ เสียงร้องนำ และเสียงประสาน ทำให้รู้สึกว่าพอฟังได้แต่ไม่ค่อยประทับใจเท่าที่ควร บางครั้งเหมือนได้ยินองค์ประกอบบางอย่างจากวง Yes ด้วยแต่ก็ไม่มากนัก

สรุปว่าไม่ค่อยประทับใจ Nektar สองชุดนี้เพราะเสียงคีย์บอร์ดไม่โดดเด่นมากครับ

[ปีศาจลายคราม]

เห็นบางคนบอกว่าอัลบั้มคู่ "...Sounds Like This" ของ Nektar นั้นฟังแล้วค่อนข้างน่าเบื่อและไร้ทิศทาง -- จริงหรือเปล่าครับ?

[ปีศาจลายคราม]

ชอบวงนี้ครับ แต่ยอมรับว่าพักนี้ไม่ค่อยได้หยิบมาฟัง ขอใช้ความทรงจำที่มีอยู่ให้หัวเอานะครับ ชุดแรก Journey to The Centre of The Eye ค่อนข้างฟังยากและออกไปทาง Psychedelic เสียด้วยซ้ำ แต่อัลบั๊มถัดๆมา ผมว่ายิ่งออกยิ่งดีตามลำดับ ทั้ง A Tab in the Ocean / Sounds Like This / Remember the Future หลายคนจะยกย่องชุดนี้ แต่โดยส่วนตัวผมชอบชุด Recycled มากกว่า

+1 ชอบชุด Recycled เช่นกันครับ เป็นชุดที่เปิดฟังบ่อยที่สุดแล้ว ฟังได้เพลินๆดีครับ ปกอัลบั้มสวยสะดุดตาดีด้วย 

ผมได้ฟังชุด Recycled แล้ว ซาวน์ดออกจะทันสมัยกว่าชุด Remember the Future อย่างเห็นได้ชัด (แต่ถ้าพูดถึงในแง่ความคลาสสิก ผมชอบ Remember the Future มากกว่า) Recycled Part 1 เปิดตัวได้อย่างน่าสนใจ แต่พอถึง Part 2 ฟังแล้วกลับรู้สึกแปลก ๆ ที่มีซาวน์ดในสไตล์ละตินบราซิลเลี่ยนปะปนเข้ามาด้วย -- ชุดนี้น่าจะจัดเป็นอัลบั้ม "ครึ่ง ๆ กลาง ๆ" ชุดหนึ่งได้เลยครับ

[ปีศาจลายคราม]

แผ่นเสียงอัลบั้ม Remember the Future ซึ่งออกในอเมริกาโดย Passport และเวอร์ชั่นนี้ remix โดย Robert (Bob) Ludwig เสียงกีตาร์โดดเด่นเป็นพิเศษ กลบเสียงคีย์บอร์ด (ออร์แกน) เสียแทบหมด แผ่นอเมริกาที่ผมเคยเห็นมีขายทั่วไปในอีเบย์ ส่วนใหญ่สภาพปกไม่ค่อยจะสวย แต่นี่คือ copy ที่ดีที่สุดทั้งปกและแผ่นเท่าที่ผมพอจะหาได้ ซึ่งไม่ค่อยง่ายนัก (สงสัยจังว่าทำไมพวกฝรั่งถึงมือหยาบนัก ไม่ค่อยทนุถนอมแผ่นเสียงเอาเสียเลย)

[ปีศาจลายคราม]

คราวนี้มาดูแผ่นเยอรมันของอัลบั้มเดียวกันเปรียบเทียบดูบ้าง แผ่นที่ได้มานี้มีสภาพปกยับเยินเล็กน้อย แต่แผ่นไวนิลสภาพเรียบร้อยดี บันทึกเสียงระบบสเตริโอสี่ช่อง หรือในระบบ SQ Quadraphonic แต่เล่นกับระบบสเตริโอสองช่องได้ ไม่มีปัญหา อัลบั้มที่ทำในเยอรมนีชุดนี้กลับมีเสียงออร์แกนโดดเด่นและมีรายละเอียดหยุมหยิมอื่น ๆ อย่างที่ไม่เคยได้ยินจากแผ่นอเมริกา -- เซอร์ไพรส์จริง ๆ ครับท่าน

สรุปว่าใครที่เก็บแผ่นเสียงชุดนี้ ควรต้องมีทั้งแผ่นอเมริกาและแผ่นเยอรมันไว้คอยฟังเปรียบเทียบครับ

[panyarak]

เห็นบางคนบอกว่าอัลบั้มคู่ "...Sounds Like This" ของ Nektar นั้นฟังแล้วค่อนข้างน่าเบื่อและไร้ทิศทาง -- จริงหรือเปล่าครับ?

ผมก็ว่าอย่างนั้นครับ

[panyarak]

แผ่นเสียงอัลบั้ม Remember the Future ซึ่งออกในอเมริกาโดย Passport และเวอร์ชั่นนี้ remix โดย Robert (Bob) Ludwig เสียงกีตาร์โดดเด่นเป็นพิเศษ กลบเสียงคีย์บอร์ด (ออร์แกน) เสียแทบหมด แผ่นอเมริกาที่ผมเคยเห็นมีขายทั่วไปในอีเบย์ ส่วนใหญ่สภาพปกไม่ค่อยจะสวย แต่นี่คือ copy ที่ดีที่สุดทั้งปกและแผ่นเท่าที่ผมพอจะหาได้ ซึ่งไม่ค่อยง่ายนัก (สงสัยจังว่าทำไมพวกฝรั่งถึงมือหยาบนัก ไม่ค่อยทนุถนอมแผ่นเสียงเอาเสียเลย)

สังเกตจากร้านแผ่นเสียงมือสองในอเมริกากับญี่ปุ่น จะเห็นชัดครับ ในอเมริกาส่วนใหญ่จะไม่มีซองพลาสติกสวมทับกันปกช้ำ ยิ่งพวกแผ่นที่ขายตาม record convention จะใส่กล่องกระดาษวางทับๆ กัน สภาพปกจะชอกช้ำยับเยินจนไม่อยากจับ ในขณะที่ในญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะใส่ซองพลาสติกทับอีกชั้นหนึ่งครับ

[ปีศาจลายคราม]

^^ หยิบมาฟังอีกหนแล้วถึงได้รู้ว่าทำไมจำอะไรเกี่ยวกับชุดนี้ไม่ได้เลย มันค่อนข้างไร้ทิศทาง และหลากหลายแนว บางเพลงก็ทำให้นึกถึง Hawkwind บางเพลงก็มาแบบ krautrock บางเพลงก็อัดเครื่องเป่าเข้ามาเต็มที่ ฯลฯ ที่ชอบอย่างเดียวคือ ท่อนอินโทรของเพลงแรกที่ทำเหมือนกำลังจะได้ดูละครสัตว์ ส่วนปกเป็น gatefold กระดาษเป็น texture แบบแผ่นเสียง ปกหน้าค่อนข้างแข็งครับ

ผมก็เพิ่งได้ฟังอัลบั้ม Down to Earth ไปเมื่อสามสี่วันก่อนนี้เองครับ (หลังจากที่ปลื้มลายเซ็นพี่วิฑูร วทัญญู ที่เซ็นไว้ให้บนหลังปกอัลบั้มชุดนี้อยู่หลายวัน) เห็นว่าผลงานชุดนี้ถ้าฟังครั้งเดียว รับรองไม่ "เก็ท" แน่นอน อาจต้องฟังซ้ำหลายเที่ยว หรือไม่ก็ไม่ต้องฟังเลยเพราะว่าไม่ชอบ แฟน Nektar บางคนอาจชอบผลงานชุดนี้ แต่บางคนอาจไม่ชอบไปเลยก็ได้ เพราะมันเหมือนมีดนตรีหลายแนวใส่ไว้ในอัลบั้ม บางครั้งก็ทำให้นึกถึงดนตรีร็อคเยอรมันอย่างที่คุณ panyarak บอก และบางครั้งก็มีธีม (theme) ของละครสัตว์ (circus) โผล่มาให้ได้ยินครับ

[ปีศาจลายคราม]

แผ่นเสียงอัลบั้ม Remember the Future ซึ่งออกในอเมริกาโดย Passport และเวอร์ชั่นนี้ remix โดย Robert (Bob) Ludwig เสียงกีตาร์โดดเด่นเป็นพิเศษ กลบเสียงคีย์บอร์ด (ออร์แกน) เสียแทบหมด แผ่นอเมริกาที่ผมเคยเห็นมีขายทั่วไปในอีเบย์ ส่วนใหญ่สภาพปกไม่ค่อยจะสวย แต่นี่คือ copy ที่ดีที่สุดทั้งปกและแผ่นเท่าที่ผมพอจะหาได้ ซึ่งไม่ค่อยง่ายนัก (สงสัยจังว่าทำไมพวกฝรั่งถึงมือหยาบนัก ไม่ค่อยทนุถนอมแผ่นเสียงเอาเสียเลย)

สังเกตจากร้านแผ่นเสียงมือสองในอเมริกากับญี่ปุ่น จะเห็นชัดครับ ในอเมริกาส่วนใหญ่จะไม่มีซองพลาสติกสวมทับกันปกช้ำ ยิ่งพวกแผ่นที่ขายตาม record convention จะใส่กล่องกระดาษวางทับๆ กัน สภาพปกจะชอกช้ำยับเยินจนไม่อยากจับ ในขณะที่ในญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะใส่ซองพลาสติกทับอีกชั้นหนึ่งครับ

จากประสบการณ์ในการสั่งซื้อแผ่นเสียงในอีเบย์ บ่อยครั้งพบว่าคนขายที่เป็นฝรั่งมักจะทำการ grading แผ่นได้หยาบกว่าคนญี่ปุ่น บางทีแผ่นอยู่แค่ระดับ VG+ หรือ VG++ แต่กลับเคลมว่า Near Mint หรือ Mint- เฉยเลย (ถ้าเป็นคนญี่ปุ่น โดยมากถ้าเขาบอกว่า near mint ก็ near mint จริง ๆ) แม้แต่ในเรื่องการส่งของก็มักไม่ใช้ความประณีตและระมัดระวังในการจัดส่งเท่าที่ควร เช่น ไม่ดึงแผ่นออกมาจากซองนอก (jacket) ก่อนจะทำการแพ็คใส่กล่องเพื่อส่ง พอแผ่นมาถึงมือเรา บางทีตะเข็บของ jacket แตกปริหรือเกือบจะแตกปริ กลายเป็นปกไม่สวยเลย ต้องหากาวอัดหรือซ่อมตะเข็บกันจ้าละหวั่น บางทีก็ใช้กล่องบรรจุที่ไม่แข็งแรงใส่แผ่นเสียงส่งมาให้เรา ทำให้ปกหรือ jacket ยับยู่ยี่ หรือบางทีก็มุมปกยับย่น มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่มือของคนนำส่งจะปราณีครับ

[TRON]

แผ่นเสียงอัลบั้ม Remember the Future ซึ่งออกในอเมริกาโดย Passport และเวอร์ชั่นนี้ remix โดย Robert (Bob) Ludwig เสียงกีตาร์โดดเด่นเป็นพิเศษ กลบเสียงคีย์บอร์ด (ออร์แกน) เสียแทบหมด แผ่นอเมริกาที่ผมเคยเห็นมีขายทั่วไปในอีเบย์ ส่วนใหญ่สภาพปกไม่ค่อยจะสวย แต่นี่คือ copy ที่ดีที่สุดทั้งปกและแผ่นเท่าที่ผมพอจะหาได้ ซึ่งไม่ค่อยง่ายนัก (สงสัยจังว่าทำไมพวกฝรั่งถึงมือหยาบนัก ไม่ค่อยทนุถนอมแผ่นเสียงเอาเสียเลย)

สังเกตจากร้านแผ่นเสียงมือสองในอเมริกากับญี่ปุ่น จะเห็นชัดครับ ในอเมริกาส่วนใหญ่จะไม่มีซองพลาสติกสวมทับกันปกช้ำ ยิ่งพวกแผ่นที่ขายตาม record convention จะใส่กล่องกระดาษวางทับๆ กัน สภาพปกจะชอกช้ำยับเยินจนไม่อยากจับ ในขณะที่ในญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะใส่ซองพลาสติกทับอีกชั้นหนึ่งครับ

จากประสบการณ์ในการสั่งซื้อแผ่นเสียงในอีเบย์ บ่อยครั้งพบว่าคนขายที่เป็นฝรั่งมักจะทำการ grading แผ่นได้หยาบกว่าคนญี่ปุ่น บางทีแผ่นอยู่แค่ระดับ VG+ หรือ VG++ แต่กลับเคลมว่า Near Mint หรือ Mint- เฉยเลย (ถ้าเป็นคนญี่ปุ่น โดยมากถ้าเขาบอกว่า near mint ก็ near mint จริง ๆ) แม้แต่ในเรื่องการส่งของก็มักไม่ใช้ความประณีตและระมัดระวังในการจัดส่งเท่าที่ควร เช่น ไม่ดึงแผ่นออกมาจากซองนอก (jacket) ก่อนจะทำการแพ็คใส่กล่องเพื่อส่ง พอแผ่นมาถึงมือเรา บางทีตะเข็บของ jacket แตกปริหรือเกือบจะแตกปริ กลายเป็นปกไม่สวยเลย ต้องหากาวอัดหรือซ่อมตะเข็บกันจ้าละหวั่น บางทีก็ใช้กล่องบรรจุที่ไม่แข็งแรงใส่แผ่นเสียงส่งมาให้เรา ทำให้ปกหรือ jacket ยับยู่ยี่ หรือบางทีก็มุมปกยับย่น มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่มือของคนนำส่งจะปราณีครับ

เห็นด้วยครับ ในทางกลับกันผมมักพบว่าคนขายชาวญี่ปุ่นมักให้เกรดที่ต่ำกว่าของจริงด้วยซ้ำเช่นเขียนว่า Near Mint แต่สภาพจริง Mint เหมือนใหม่มาก หรือเขียนว่า Excellent สภาพจริงเรียกว่า Near Mint ได้เลยเป็นต้น