ต่อไป »

[.. polotoon ..]

คนนี้ผมชอบมาก ตามดูหลายเรื่องเลย ชอบดนตรีประกอบอีกอย่าง ดูเพลินอย่างมาก

[อั๋น501]

Rear Window (1954) ถ้าแนะนำเรื่อง Psycho ไปแล้วจะไม่แนะนำหนังในดวงใจของผมได้ไง เป็นหนังของ อัลเฟรด ฮิตช์ค็อค ที่ผมชื่นชอบ
มากที่สุดก็เพราะ(เจ้าหญิง)เกรซ เคลลี่ ช่างงดงามสวยเหลือเกินสำหรับผมแล้วเธอเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดแห่งโลกภาพยนต์  ฮิตช์ค็อคเดินเรื่อง
แบบให้คนดูเอาใจช่วยพระเอกกับนางเอกที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน เป็นหนังเขย่าขวัญชั้นเยี่ยมที่สมัยนี้หาดูไม่ได้แล้วครที่ดูเรื่อง Disturbia
ก็อปเรื่องนี้มาทั้งเรื่องเลยครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

City Lights เป็นหนังของบุคคลที่โลกภาพยนต์จะต้องจดจำไว้ว่าถ้าไม่มีเขาผู้นี้เราคงจะไม่ได้ดูหนังดีๆอย่างนี้ ชาร์ลี แชปลิน เป็นหนังที่ผมชื่นชอบ
มากที่สุดเรื่องหนึ่งของ ชาร์ลี แชปลินมีฉากตลกมากมายที่ดูแล้วมุขตลกโดนเรื่องอื่นๆก็อปกันเพียบ ดูกี่ครั้งก็ไม่มีวันเบื่อหนังสุดคลาสสิคเรื่องนี้
บอกคำเดียวเป็นหนังที่ต้องดู

+100 ครับ สำหรับ อัจฉริยะของโลกภาพยนตร์ ท่านนี้ ต้องอีก 2 เรื่องนี้ครับ คือ  โมเดิร์น ไทม์   และ  โกลด์รัช    ......3 เรื่องนี้คืองาน มาสเตอร์พีช ของเขา หรืออีกนัยหนึ่ง มันเป็นลาง/สิ่งที่ส่งผลให้ เขาถูกป้ายสีว่ามีแนวคิดเป็น คอมฯ  

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

Rear Window (1954) ถ้าแนะนำเรื่อง Psycho ไปแล้วจะไม่แนะนำหนังในดวงใจของผมได้ไง เป็นหนังของ อัลเฟรด ฮิตช์ค็อค ที่ผมชื่นชอบ
มากที่สุดก็เพราะ(เจ้าหญิง)เกรซ เคลลี่ ช่างงดงามสวยเหลือเกินสำหรับผมแล้วเธอเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดแห่งโลกภาพยนต์  ฮิตช์ค็อคเดินเรื่อง
แบบให้คนดูเอาใจช่วยพระเอกกับนางเอกที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน เป็นหนังเขย่าขวัญชั้นเยี่ยมที่สมัยนี้หาดูไม่ได้แล้วครที่ดูเรื่อง Disturbia
ก็อปเรื่องนี้มาทั้งเรื่องเลยครับ

+100 เรื่องนี้แค่ฉากที่ เรย์มอนด์ เบอรร์ เดินขึ้นบันไดมา จะมาฆ่า สจ๊วต ที่นั่งอยู่ในรถเข็นในห้องที่ปิดไฟมืดพร้อมตั้งรับด้วยแฟลชของกล้องถ่ายรูป ....ฮิทช์ค็อค เขย่าขวัญสั่นประสาทพระเอก+คนดูอย่างเราด้วยเสียงรองเท้ากระทบพื้นของ เบอรร์ (เขาเคยกล่าวเอาไว้ว่า เขาชอบกำกับ อารมณ์ของคนดู) แค่ฉากนี้ฉากเดียวก็คุ้มแล้วครับ แล้วก็เช่นเคย เรื่องเขาปรากฏตัวอยู่ในห้องของนักเปียโน กำลังไขลานนาฬิกาอยู่

[อั๋น501]

Lawrence of Arabia (1962) หนังของยอดผู้กำกับ เดวิด ลีน เป็นหนึ่งในหนังที่ผมชื่นชอบมากที่สุดของยอดผู้กำกับท่านนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย
ว่าทำไมถึงกวาดรางวัลออสการ์ได้ถึง 7 รางวัลทั้งรางวัลภาพยนต์ยอดเยี่ยมและผู้กำกับยอดเยี่ยมด้วย  เป้นหนังที่เสนอเรื่องราวของ ที.อี.ลอว์เรนซ์
เป็นทั้งนายทหาร นักการทูต นักเขียน เรื่องราวของเค้าเป็นตำนาน "ลอว์เรนซ์แห่งอาระเบีย" ได้นักแสดงนำอย่าง ปีเตอร์ โอทูล และ โอมาร์ ชารีฟ
เป็นหนังที่ยิ่งใหญ่มากผมได้ดูนับครั้งไม่ถ้วนอยากแนะนำให้หามาดูกันครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

Lawrence of Arabia (1962) หนังของยอดผู้กำกับ เดวิด ลีน เป็นหนึ่งในหนังที่ผมชื่นชอบมากที่สุดของยอดผู้กำกับท่านนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย
ว่าทำไมถึงกวาดรางวัลออสการ์ได้ถึง 7 รางวัลทั้งรางวัลภาพยนต์ยอดเยี่ยมและผู้กำกับยอดเยี่ยมด้วย  เป้นหนังที่เสนอเรื่องราวของ ที.อี.ลอว์เรนซ์
เป็นทั้งนายทหาร นักการทูต นักเขียน เรื่องราวของเค้าเป็นตำนาน "ลอว์เรนซ์แห่งอาระเบีย" ได้นักแสดงนำอย่าง ปีเตอร์ โอทูล และ โอมาร์ ชารีฟ
เป็นหนังที่ยิ่งใหญ่มากผมได้ดูนับครั้งไม่ถ้วนอยากแนะนำให้หามาดูกันครับ

+100   ลองจินตนาการดูเล่นๆนะครับ ว่า บทนี้ถ้าไม่ใช่ โอทูล แสดง ณ ปี ค.ศ. 1962 ดารานำชา่ยคนไหนเหมาะที่จะมารับบทนี้ ....น่าคิดนะครับ

[panyarak]

The Ten Commandments - ไม่ค่อยได้ดูหนังคลาสสิค เท่าที่ดูก็ประทับใจเรื่องนี้มากที่สุด จำได้แม่นว่า ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ป 5 ที่โรงเรียนนานาชาติที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นโรงเรียนคริสต์ และมีการเปิดฉายหนังเรื่องนี้รอบพิเศษ (แถมเช้าเป็นพิเศษด้วย) ทางโรงเรียนก็ให้นักเรียนไปดูฟรี แต่ต้องไปเอง ผมนัดกับเพื่อนฝรั่งไว้ว่า พ่อเขาจะขับรถมารับผมไปส่งจากหน้าสถานีรถไฟ แต่เลยเวลานัดไป 15 นาทีแล้ว เขาก็ยังไม่มา อากาศก็หนาวมาก ฝนก็ใกล้จะตก สมัยนั้นมือถือก็ไม่มี ก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไฟไปโรงหนังเอง ซึ่งลงจากรถไฟแล้ว ต้องเดินอีกไกล ฝนตกปรอยๆ เพิ่มความหนาวยิ่งขึ้นไปอีก ไปถึงโรงหนัง ก็ไม่เจอใคร เพราะหนังเริ่มฉายไปได้ 5 นาทีแล้ว ยื่นบัตรให้คนตรวจตั๋วแล้วก็เข้าไปในโรงที่มืดสนิท ก่อนเข้าโรงก็ไม่ได้ดูว่าที่นั่งเบอร์อะไร ก็เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งมีปลอกผ้าสีขาวสวมที่พนักพิงด้านหลัง นั่งดูจนจบก็ไม่เห็นมีใครมานั่งใกล้ๆ (ฉายรอบเช้ามาก แถมอากาศเย็นอย่างนั้น คงไม่มีใครตื่นมาดู) หนังเลิกก็ยังหาเพื่อนไม่เจอ เลยขึ้นรถไฟกลับบ้านเอง วันรุ่งขึ้น คุยกัน เขาบอกว่า คลาดกันหน้าสถานีรถไฟแค่ 1 นาที แล้วเขาถามผมว่า ไปนั่งอยู่ตรงไหน เพราะตามบัตรควรจะนั่งติดกัน ผมก็บอกว่าเข้าไปไม่เจอใคร เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่มีปลอกผ้าขาวสวมอยู่ เขาทำหน้าตกใจ แล้วบอกว่า ปกติที่นั่งแบบนั้น เป็นที่ VIP เขาให้บุคคลในคณะรัฐบาลนั่ง

[อั๋น501]

Chariots of Fire (1981) ของผู้กำกับ ฮิวจ์ ฮัดสัน นี่เป็นภาพยนต์ที่มีฉากการวิ่งพร้อมด้วยเพลงประกอบของ แวนเจลิส ถือเป็นฉากคลาสสิค
ที่น่าจดจำที่สุดฉากหนึ่งของโลกภาพยนต์ เรียกว่าเพลง Chariots of Fire ใช้เป็นโลโก้ประจำตัวของ แวนเจลิส ไปได้ตลอดชีวิตเลย
เป็นหนังอังกฤษที่ทรงคุณค่ามากเป็นเรื่องราวที่สร้างจากประวัติศาสตร์ ตัวหนังคว้าภาพยนต์ยอดเยี่ยมแถมด้วยเพลงประกอบยอดเยี่ยมด้วย

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

the chase (1966) ดูเรื่องนี้แล้ว จะเห็นว่า พลัง/บารมีของดาราใหญ่เป็นเช่นไร สำหรับแบรนโด แค่ฉากที่เขาโดนรุมต่อยในห้องนายอำเภอก็คุ้มแล้วครับ .....สำหรับขวัญใจผม ๆ ลุ้นให้เธอเปลื้องผ้ามากกว่าที่เห็น (เจน ฟอนด้า) ....สำหรับเรดฟอร์ด ผมว่าเขาหล่อเกินไปที่จะเป็นนักโทษ ดูเขาในเรื่อง บรูเบเกอร์(1978) ยังเหมาะกว่า หรือเป็นเพราะว่าเวลาห่างกัน 12 ปี ทั้ง 2 เรื่อง แนะนำครับๆ

[.. polotoon ..]

The Ten Commandments - ไม่ค่อยได้ดูหนังคลาสสิค เท่าที่ดูก็ประทับใจเรื่องนี้มากที่สุด จำได้แม่นว่า ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ป 5 ที่โรงเรียนนานาชาติที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นโรงเรียนคริสต์ และมีการเปิดฉายหนังเรื่องนี้รอบพิเศษ (แถมเช้าเป็นพิเศษด้วย) ทางโรงเรียนก็ให้นักเรียนไปดูฟรี แต่ต้องไปเอง ผมนัดกับเพื่อนฝรั่งไว้ว่า พ่อเขาจะขับรถมารับผมไปส่งจากหน้าสถานีรถไฟ แต่เลยเวลานัดไป 15 นาทีแล้ว เขาก็ยังไม่มา อากาศก็หนาวมาก ฝนก็ใกล้จะตก สมัยนั้นมือถือก็ไม่มี ก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไฟไปโรงหนังเอง ซึ่งลงจากรถไฟแล้ว ต้องเดินอีกไกล ฝนตกปรอยๆ เพิ่มความหนาวยิ่งขึ้นไปอีก ไปถึงโรงหนัง ก็ไม่เจอใคร เพราะหนังเริ่มฉายไปได้ 5 นาทีแล้ว ยื่นบัตรให้คนตรวจตั๋วแล้วก็เข้าไปในโรงที่มืดสนิท ก่อนเข้าโรงก็ไม่ได้ดูว่าที่นั่งเบอร์อะไร ก็เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งมีปลอกผ้าสีขาวสวมที่พนักพิงด้านหลัง นั่งดูจนจบก็ไม่เห็นมีใครมานั่งใกล้ๆ (ฉายรอบเช้ามาก แถมอากาศเย็นอย่างนั้น คงไม่มีใครตื่นมาดู) หนังเลิกก็ยังหาเพื่อนไม่เจอ เลยขึ้นรถไฟกลับบ้านเอง วันรุ่งขึ้น คุยกัน เขาบอกว่า คลาดกันหน้าสถานีรถไฟแค่ 1 นาที แล้วเขาถามผมว่า ไปนั่งอยู่ตรงไหน เพราะตามบัตรควรจะนั่งติดกัน ผมก็บอกว่าเข้าไปไม่เจอใคร เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่มีปลอกผ้าขาวสวมอยู่ เขาทำหน้าตกใจ แล้วบอกว่า ปกติที่นั่งแบบนั้น เป็นที่ VIP เขาให้บุคคลในคณะรัฐบาลนั่ง

นี่คงเป็นลางว่่า พี่จะได้มาทำงานเป็นข้าราชการเช่นปัจจุบันกระมังครับ

[อั๋น501]

The Wizard of Oz (1939) ถ้าหนังคลาสสิคไม่แนะนำเรื่องนี้ไม่ได้เลย พึ่งออกเป็นบูลเรย์ครบรอบ 70 ปี เป็นเรื่องราวที่คนทั้งโลกรักสาวน้อยโดโรธี
เรื่องนี้ต้องให้คุณสมบุญ คนรักหนังเก่ามาว่ากันยาวๆเลยผมขอส่งต่อให้เลยนะ(ไม่ว่ากันนะขี้เกียจเขียนแล้ว)

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

The Wizard of Oz (1939) ถ้าหนังคลาสสิคไม่แนะนำเรื่องนี้ไม่ได้เลย พึ่งออกเป็นบูลเรย์ครบรอบ 70 ปี เป็นเรื่องราวที่คนทั้งโลกรักสาวน้อยโดโรธี
เรื่องนี้ต้องให้คุณสมบุญ คนรักหนังเก่ามาว่ากันยาวๆเลยผมขอส่งต่อให้เลยนะ(ไม่ว่ากันนะขี้เกียจเขียนแล้ว)

ผมขอเป็นสั้นๆแล้วกันนะครับ ไม่ว่ากันนะครับ ....ปี 1939 ปีเดียวกับ กอนวิธ เดอะ วิน       ปีนั้นสงครามโลก 2 เริ่มระอุในหลายๆจุด สถานการ์ณโลก ร้อน ไปทั่ว การสร้างและเสพหนังเรื่องนี้ถือเป็น ประตูที่เปิดแง้มเอาไว้ ให้ผู้คนเข้าไปเยี่ยมเยือนได้ ....นี่หรือเปล่า ที่คำว่า คลาสสิค ถูกประเคนมาให้แบบจัดไปเต็มๆ ( ความเห็นส่วนตัวนะครับ )

[อั๋น501]

East Of Eden(1955) หนังของ อีเลีย คาซาน แสดงนำโดยดาราวัยรุ่นสุดร้อนแรงในยุดนั้น เจมส์ ดีนเป็นเรื่องสุดท้ายก่อนที่เจมส์ ดีน จะเสียชีวิต
หนังสร้างเสร็จเรียบร้อยเจมส์ ดีนก็มาประสบอุบัติทางรถยนต์ถึงแก่ชีวิตพอดี ก่อนที่หนังจะออกฉายแนะนำให้หามาดูเป็นหนังในไม่กี่เรื่องของเจมส์ ดีน
คุณสมบุญ คนรักหนังเก่ามีอะไรจะแนะนะต่อได้เลยนะครับ

[อั๋น501]

The Ten Commandments - ไม่ค่อยได้ดูหนังคลาสสิค เท่าที่ดูก็ประทับใจเรื่องนี้มากที่สุด จำได้แม่นว่า ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ป 5 ที่โรงเรียนนานาชาติที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นโรงเรียนคริสต์ และมีการเปิดฉายหนังเรื่องนี้รอบพิเศษ (แถมเช้าเป็นพิเศษด้วย) ทางโรงเรียนก็ให้นักเรียนไปดูฟรี แต่ต้องไปเอง ผมนัดกับเพื่อนฝรั่งไว้ว่า พ่อเขาจะขับรถมารับผมไปส่งจากหน้าสถานีรถไฟ แต่เลยเวลานัดไป 15 นาทีแล้ว เขาก็ยังไม่มา อากาศก็หนาวมาก ฝนก็ใกล้จะตก สมัยนั้นมือถือก็ไม่มี ก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไฟไปโรงหนังเอง ซึ่งลงจากรถไฟแล้ว ต้องเดินอีกไกล ฝนตกปรอยๆ เพิ่มความหนาวยิ่งขึ้นไปอีก ไปถึงโรงหนัง ก็ไม่เจอใคร เพราะหนังเริ่มฉายไปได้ 5 นาทีแล้ว ยื่นบัตรให้คนตรวจตั๋วแล้วก็เข้าไปในโรงที่มืดสนิท ก่อนเข้าโรงก็ไม่ได้ดูว่าที่นั่งเบอร์อะไร ก็เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งมีปลอกผ้าสีขาวสวมที่พนักพิงด้านหลัง นั่งดูจนจบก็ไม่เห็นมีใครมานั่งใกล้ๆ (ฉายรอบเช้ามาก แถมอากาศเย็นอย่างนั้น คงไม่มีใครตื่นมาดู) หนังเลิกก็ยังหาเพื่อนไม่เจอ เลยขึ้นรถไฟกลับบ้านเอง วันรุ่งขึ้น คุยกัน เขาบอกว่า คลาดกันหน้าสถานีรถไฟแค่ 1 นาที แล้วเขาถามผมว่า ไปนั่งอยู่ตรงไหน เพราะตามบัตรควรจะนั่งติดกัน ผมก็บอกว่าเข้าไปไม่เจอใคร เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่มีปลอกผ้าขาวสวมอยู่ เขาทำหน้าตกใจ แล้วบอกว่า ปกติที่นั่งแบบนั้น เป็นที่ VIP เขาให้บุคคลในคณะรัฐบาลนั่ง

The Ten Commandments - ไม่ค่อยได้ดูหนังคลาสสิค เท่าที่ดูก็ประทับใจเรื่องนี้มากที่สุด จำได้แม่นว่า ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ป 5 ที่โรงเรียนนานาชาติที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นโรงเรียนคริสต์ และมีการเปิดฉายหนังเรื่องนี้รอบพิเศษ (แถมเช้าเป็นพิเศษด้วย) ทางโรงเรียนก็ให้นักเรียนไปดูฟรี แต่ต้องไปเอง ผมนัดกับเพื่อนฝรั่งไว้ว่า พ่อเขาจะขับรถมารับผมไปส่งจากหน้าสถานีรถไฟ แต่เลยเวลานัดไป 15 นาทีแล้ว เขาก็ยังไม่มา อากาศก็หนาวมาก ฝนก็ใกล้จะตก สมัยนั้นมือถือก็ไม่มี ก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไฟไปโรงหนังเอง ซึ่งลงจากรถไฟแล้ว ต้องเดินอีกไกล ฝนตกปรอยๆ เพิ่มความหนาวยิ่งขึ้นไปอีก ไปถึงโรงหนัง ก็ไม่เจอใคร เพราะหนังเริ่มฉายไปได้ 5 นาทีแล้ว ยื่นบัตรให้คนตรวจตั๋วแล้วก็เข้าไปในโรงที่มืดสนิท ก่อนเข้าโรงก็ไม่ได้ดูว่าที่นั่งเบอร์อะไร ก็เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งมีปลอกผ้าสีขาวสวมที่พนักพิงด้านหลัง นั่งดูจนจบก็ไม่เห็นมีใครมานั่งใกล้ๆ (ฉายรอบเช้ามาก แถมอากาศเย็นอย่างนั้น คงไม่มีใครตื่นมาดู) หนังเลิกก็ยังหาเพื่อนไม่เจอ เลยขึ้นรถไฟกลับบ้านเอง วันรุ่งขึ้น คุยกัน เขาบอกว่า คลาดกันหน้าสถานีรถไฟแค่ 1 นาที แล้วเขาถามผมว่า ไปนั่งอยู่ตรงไหน เพราะตามบัตรควรจะนั่งติดกัน ผมก็บอกว่าเข้าไปไม่เจอใคร เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่มีปลอกผ้าขาวสวมอยู่ เขาทำหน้าตกใจ แล้วบอกว่า ปกติที่นั่งแบบนั้น เป็นที่ VIP เขาให้บุคคลในคณะรัฐบาลนั่ง

หนังเรื่องนี้ผมได้ดูสมัยที่กลับมาฉายใหม่ไม่รู้ครั้งที่เท่าไร ที่โรงภาพยนต์ชั้นสองแถวบ้านซึ่งตอนนั้นแอร์ก็ไม่มีใช้พัดลมร้อมมาก
เก้าอี้เป็นไม้นั่งหาความสบายไม่เจอ ซึ่งตอนนั้นตื่นเต้นมากกับฉากทะเลแดงแยกเป็นหนังคลาสสิคที่ผมประทับใจมากๆครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

The Ten Commandments - ไม่ค่อยได้ดูหนังคลาสสิค เท่าที่ดูก็ประทับใจเรื่องนี้มากที่สุด จำได้แม่นว่า ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ป 5 ที่โรงเรียนนานาชาติที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นโรงเรียนคริสต์ และมีการเปิดฉายหนังเรื่องนี้รอบพิเศษ (แถมเช้าเป็นพิเศษด้วย) ทางโรงเรียนก็ให้นักเรียนไปดูฟรี แต่ต้องไปเอง ผมนัดกับเพื่อนฝรั่งไว้ว่า พ่อเขาจะขับรถมารับผมไปส่งจากหน้าสถานีรถไฟ แต่เลยเวลานัดไป 15 นาทีแล้ว เขาก็ยังไม่มา อากาศก็หนาวมาก ฝนก็ใกล้จะตก สมัยนั้นมือถือก็ไม่มี ก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไฟไปโรงหนังเอง ซึ่งลงจากรถไฟแล้ว ต้องเดินอีกไกล ฝนตกปรอยๆ เพิ่มความหนาวยิ่งขึ้นไปอีก ไปถึงโรงหนัง ก็ไม่เจอใคร เพราะหนังเริ่มฉายไปได้ 5 นาทีแล้ว ยื่นบัตรให้คนตรวจตั๋วแล้วก็เข้าไปในโรงที่มืดสนิท ก่อนเข้าโรงก็ไม่ได้ดูว่าที่นั่งเบอร์อะไร ก็เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งมีปลอกผ้าสีขาวสวมที่พนักพิงด้านหลัง นั่งดูจนจบก็ไม่เห็นมีใครมานั่งใกล้ๆ (ฉายรอบเช้ามาก แถมอากาศเย็นอย่างนั้น คงไม่มีใครตื่นมาดู) หนังเลิกก็ยังหาเพื่อนไม่เจอ เลยขึ้นรถไฟกลับบ้านเอง วันรุ่งขึ้น คุยกัน เขาบอกว่า คลาดกันหน้าสถานีรถไฟแค่ 1 นาที แล้วเขาถามผมว่า ไปนั่งอยู่ตรงไหน เพราะตามบัตรควรจะนั่งติดกัน ผมก็บอกว่าเข้าไปไม่เจอใคร เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่มีปลอกผ้าขาวสวมอยู่ เขาทำหน้าตกใจ แล้วบอกว่า ปกติที่นั่งแบบนั้น เป็นที่ VIP เขาให้บุคคลในคณะรัฐบาลนั่ง

The Ten Commandments - ไม่ค่อยได้ดูหนังคลาสสิค เท่าที่ดูก็ประทับใจเรื่องนี้มากที่สุด จำได้แม่นว่า ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้น ป 5 ที่โรงเรียนนานาชาติที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นโรงเรียนคริสต์ และมีการเปิดฉายหนังเรื่องนี้รอบพิเศษ (แถมเช้าเป็นพิเศษด้วย) ทางโรงเรียนก็ให้นักเรียนไปดูฟรี แต่ต้องไปเอง ผมนัดกับเพื่อนฝรั่งไว้ว่า พ่อเขาจะขับรถมารับผมไปส่งจากหน้าสถานีรถไฟ แต่เลยเวลานัดไป 15 นาทีแล้ว เขาก็ยังไม่มา อากาศก็หนาวมาก ฝนก็ใกล้จะตก สมัยนั้นมือถือก็ไม่มี ก็เลยตัดสินใจขึ้นรถไฟไปโรงหนังเอง ซึ่งลงจากรถไฟแล้ว ต้องเดินอีกไกล ฝนตกปรอยๆ เพิ่มความหนาวยิ่งขึ้นไปอีก ไปถึงโรงหนัง ก็ไม่เจอใคร เพราะหนังเริ่มฉายไปได้ 5 นาทีแล้ว ยื่นบัตรให้คนตรวจตั๋วแล้วก็เข้าไปในโรงที่มืดสนิท ก่อนเข้าโรงก็ไม่ได้ดูว่าที่นั่งเบอร์อะไร ก็เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งมีปลอกผ้าสีขาวสวมที่พนักพิงด้านหลัง นั่งดูจนจบก็ไม่เห็นมีใครมานั่งใกล้ๆ (ฉายรอบเช้ามาก แถมอากาศเย็นอย่างนั้น คงไม่มีใครตื่นมาดู) หนังเลิกก็ยังหาเพื่อนไม่เจอ เลยขึ้นรถไฟกลับบ้านเอง วันรุ่งขึ้น คุยกัน เขาบอกว่า คลาดกันหน้าสถานีรถไฟแค่ 1 นาที แล้วเขาถามผมว่า ไปนั่งอยู่ตรงไหน เพราะตามบัตรควรจะนั่งติดกัน ผมก็บอกว่าเข้าไปไม่เจอใคร เลยไปนั่งตรงที่นั่งที่มีปลอกผ้าขาวสวมอยู่ เขาทำหน้าตกใจ แล้วบอกว่า ปกติที่นั่งแบบนั้น เป็นที่ VIP เขาให้บุคคลในคณะรัฐบาลนั่ง

หนังเรื่องนี้ผมได้ดูสมัยที่กลับมาฉายใหม่ไม่รู้ครั้งที่เท่าไร ที่โรงภาพยนต์ชั้นสองแถวบ้านซึ่งตอนนั้นแอร์ก็ไม่มีใช้พัดลมร้อมมาก
เก้าอี้เป็นไม้นั่งหาความสบายไม่เจอ ซึ่งตอนนั้นตื่นเต้นมากกับฉากทะเลแดงแยกเป็นหนังคลาสสิคที่ผมประทับใจมากๆครับ

ผมจำได้ว่า ครั้งหลังสุดเคยดูที่โรงหนังปารีส สะพานขาว ซึ่ง ณ เวลานั้นโรงนี้ถือเป็นโรงหนังระดับ 5 ดาวในย่านนั้นทีเดียว( ราว 30 ปีก่อน)
ผมคิดว่าถ้ามีการนำมาสร้างใหม่ในวันนี้ ฟีลลิ่ง ของคนรุ่นเราอาจจะไม่รับกับเทคโนโลยีในยุคนี้นะครับ