ต่อไป »

[Pong-Wanchai]

มาเพลินกันต่อดีกว่าครับด้วยการนำแผ่นเสียงต้นฉบับของเทป 501 อีกชุดนึงมาดูกัน...
นี่เป็นการรวมเพลงทั้งหมดเองของเจ้าของเทปแล้วตั้งชื่ออัลบั้มว่า Headbangers (First Edition)



นัมเบอร์ของเทป run ไปถึง 1400 แต่ผมไม่ทราบว่ามีอัลบั้มออกมาทั้งหมดถึงตัวเลขหลักพันนี้หรือเปล่า
เพราะอย่างที่ได้เคยบอกไปแล้วว่า ไม่น่าจะมีเทปผลิตออกมาเกิน 600-700 ชุดเท่านั้น

หลังจากที่เลยจุดขายดิบขายดีมาแล้ว ตอนนี้ถึงช่วงที่ผู้บริโภคคำนึงถึงคุณภาพเสียงมากกว่าการที่จะสัมผัสหรือเป็นเจ้าของ
อัลบั้มอะไรก็ได้จากวงดนตรีที่เค้าชื่นชอบ ทาง 501 จึงมีความคิดว่าแทนที่จะเอาแต่แผ่นบู้ทเล็คมาก็อป ซึ่งระบบเสียงก็ค่อน
ข้างไม่ดี น่าลองเอาเพลงพวก ของแถม ที่รู้จักกันว่า โบนัสแทร็ค ในแบบเวอร์ชั่นแสดงสด จากหลายๆ คณะมายำรวมกันใน
เทปตลับเดียวไปเลย มันจะเป็นอะไรที่แปลกใหม่ไม่ใช่น้อย

ผมคิดว่า เทปม้วนนี้น่าจะเป็นชุดแรกๆ ของการรวมเอาเพลงจากแผ่น 12" ซิงเกิ้ลมาทำเป็นอัลบั้มนะครับ

เมื่อเปิดเพลงทั้ง 4 เพลงในแบบ live version ฟัง จะรู้สึกรื่นหู เนื่องจากว่าเสียงดีเหมือนกับ official live album ทั่วๆ ไป

Walking In The Shadow Of The Blues (Live) นำมาจาก 12" Single ชุด Fool For Your Loving


เป็นบันทึกการแสดงสดเมื่อวันที่ 23-24 มิถุนายน ปี 1980 ณ. Hammersmith Odeon กรุงลอนดอน
เวอร์ชั่นเดียวกันกับอัลบั้มชุด Live...In The Heart Of The City (1980) ครับ !

Love in An Elevator (Live) / Walk This Way (Live) นำมาจาก 12" Single ชุด Dude (Looks Like A Lady)


เป็นบันทึกการแสดงสดของรายการ In Concert ทาง Radio One ประเทศอังกฤษ เมื่อวันที่ 6 มกราคม ปี 1990
(ใครที่มีแผ่น 12" ซิงเกิ้ลเพลง Rag Doll (1987) ก็จะมี bonus tracks ที่มาจากคอนเสิร์ตเดียวกันอีก 2 เพลง
คือ Mama Kin และ Dream On)

และ Infinite Dreams (Live) นำมาจาก 12" Single ชุด Infinite Dreams


เป็นบันทึกการแสดงสดจากคอนเสิร์ตที่ใช้ชื่อว่า Maiden England ครับ
อัดมาจาก National Exhibition Centre (NEC) เมือง Birmingham เมื่อวันที่ 27-28 พฤศจิกายน ปี 1988

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น...หน้าแรกของเทป หรือ Side One อาจจะฟังแล้วเพลินอย่างที่ผมบอก...

แต่ว่า หน้าสอง หรือ Side Two กลับเอาแผ่นบู้ทเล็คมาก็อปอีกเหมือนเดิมซะแล้ว จากอัลบั้มคู่ (เฉพาะ Side D) ชุด
Takes You For A Ride ของ David Lee Roth สมัยที่มี Steve Vai กับ Billy Sheehan ร่วมทีมงานด้วย

 

บนหลังปกแผ่นเสียงได้พิมพ์บอกข้อมูลรายละเอียดของคอนเสิร์ตเอาไว้ว่าอัดมาจาก Maple Leaf Gardens
เมือง Toronto ประเทศ คานาดา เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม ปี 1986 ซึ่งน่าจะถูกต้องนะครับ

สำหรับระบบเสียงฟังแล้วหมดความสุขลงนิดหน่อย เพราะเทียบระดับคุณภาพกันไม่ติดกับ 4 เพลงแรก และตามความ
เห็นส่วนตัวของผมคนเดียว ผมว่าเป็นการทำผิดพลาดที่นำเพลงทั้งหมดของพ่อ Diamond Dave มารวมไว้ใน Side Two
เพื่อเป็นการปิดอัลบั้ม

ถ้าหากนำเพลงเหล่านี้มาแทนที่ไว้ Side One ก็น่าจะโอเคกว่าเพราะอาจทำให้ไม่เสียอารมณ์ และ คุณภาพเสียงมันจะ
เริ่มต้นจาก เลวไปหาดี ไม่ใช่ จากดีมาหาเลว

อย่างไรก็ตามคุณภาพเสียงมันก็ไม่ได้แย่แบบถึงกับฟังไม่ได้หรอกครับ จริงๆ แล้วเสน่ห์ของการแสดงสดของวงดนตรี
David Lee Roth Band นี่ฉายแสงเห็นแววความสนุกสนานในคอนเสิร์ตบู้ทเล็คครั้งนี้อย่างชัดเจน ตอนที่ DLR เค้าคุย
กับคนดูช่วงก่อนจบเพลง  Ain't Talkin' 'Bout Love นี่แหละ

ต้องลองฟังแล้วจะรู้ว่า DLR เค้าคุยกับแฟนเพลงอย่างไร แล้วเรื่องราวมันเป็นมายังงัยบ้าง ซึ่งผมบอกได้เลยว่า ตัวผม
เองนั่งฟังไปยิ้มไปเลยครับ.

[Pong-Wanchai]

พอดีเหลือบไปเห็นเทปม้วนนี้ที่มีนัมเบอร์ 1339 ของยี่ห้อ 501 ก็แปลว่าจริงๆ แล้วน่าจะเขียนถึงอัลบั้มชุดนี้
ก่อนอัลบั้มชุด Headbangers of Rock เมื่อกี้นี้ แต่ผมว่าไม่เป็นไรหรอกครับ จะเอามาเฉลยตอนไหนมัน
เหมือนกันทั้งนั้นแหละ



สมัยนั้นใครที่เป็นแฟนเพลงของ Randy Rhoads จะหาผลงานในนามของคณะ Quiet Riot มาฟังนี่มันรู้สึกว่าแสนยาก
ลำบากลำบน แผ่น LP สองชุด คือ Quiet Riot กับ Quiet Riot II ที่ผลิตและจำหน่ายเฉพาะในประเทศญี่ปุ่นนั้น ราคาสูง
มากๆ และ ไม่ค่อยมีใครปล่อยออกมาให้เห็นกันบ่อยนัก

 

ดังนั้นจึงมีแผ่นบู้ทเล็ค LP ของสตูดิโออัลบั้มจากคณะ Quiet Riot ผลิตออกมาตอบสนองความต้องการของนักฟังเพลง
ตามระเบียบ และเทป 501 ชุดนี้ก็เป็นการก็อปปี้อัลบั้มที่เพิ่งพูดถึงมานี่ แต่เฉพาะชุดแรกนี้เท่านั้นนะครับ



หน้าปกกลายเป็นสีขาว-ดำ (สงสัยไม่ค่อยอยากลงทุน)  ด้านหลังมีเนื้อร้องตีพิมพ์เอาไว้ทั้ง 12 เพลง  ทางเทป 501 จึง
จัดการก็อปทั้งหน้าและหลังปกมาเป็น artwork ของตัวเองแบบไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรมาก

ผมว่าคุณภาพเสียงค่อนข้างแย่ไม่ค่อยน่าฟังสักเท่าไหร่นัก นี่ก็เป็นยุคซีดีไปซะแล้ว ซึ่งผมว่าควรจะหาผลงานนี้ทั้งสองชุด
ของคณะ Quiet Riot มาฟังที่มีเสียงดีๆ หน่อย มันจะได้อรรถรสของดนตรีที่สดใสขี้นกว่านี้แน่ๆ

[onemanshow]

ขอแจมด้วยคน 

[onemanshow]

นัมเบอร์ของเทป run ไปถึง 1400 แต่ผมไม่ทราบว่ามีอัลบั้มออกมาทั้งหมดถึงตัวเลขหลักพันนี้หรือเปล่า
เพราะอย่างที่ได้เคยบอกไปแล้วว่า ไม่น่าจะมีเทปผลิตออกมาเกิน 600-700 ชุดเท่านั้น

อันนี้ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ชักงงๆแล้ว เพราะเทป 501 ที่ผมมีถ้าจำไม่ผิด2ม้วนสุดท้ายที่ซื้อจะเป็นแบบนี้ครับ
VINNIE MOORE LIVE! Number 8084

ส่วน Jason Becker ชุด Perspective ไม่มี Number

[Pong-Wanchai]

เทป Vinnie Moore ที่นำมาลงให้ดูนั้นผลิตขึ้นสมัย เจ้าของเทป 501 ตัวจริงยกกิจการให้กับลูกน้องไปแล้วครับ
ส่วนนัมเบอร์ของเทปนั้นอาจจะเป็นเบอร์ของลูกน้องเค้าเองคิดขึ้นมาก็ได้ ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

สำหรับเทปของ Jason Becker ความจริงเคยออกมาแล้วหนนึง ซึ่งขายหมดเกลี้ยง ผมคาดว่าเป็นการพิมพ์ปก
อีกรอบ ก็เลยไม่ได้ใส่นัมเบอร์ลงไป เพราะอาจจะจำไม่ได้ และไม่มีต้นฉบับของ artwork เดิมครับ.

[อั๋น501]

โห!!!!!พี่โป่งครับ  พี่โป่งรู้ลึกเทป 501จริงๆ เหมือนกับว่าพี่โป่งเป็นคนทำ 501เองเลย  อยากให้พี่โป่งเล่าข้อมูลเกี่ยวกับเทป501อีกเยอะๆ อ่านแล้วทั้งมันส์ ทั้งมีความรู้.....ขอบคุณมากครับ.

[Pong-Wanchai]

โห!!!!!พี่โป่งครับ  พี่โป่งรู้ลึกเทป 501จริงๆ เหมือนกับว่าพี่โป่งเป็นคนทำ 501เองเลย  อยากให้พี่โป่งเล่าข้อมูลเกี่ยวกับเทป501อีกเยอะๆ อ่านแล้วทั้งมันส์ ทั้งมีความรู้.....ขอบคุณมากครับ.

ผมไม่ได้เป็นคนทำแม้แต่ม้วนเดียวครับ แต่ติดตามซื้อเทป 501 อยู่เสมอเมื่อสมัยก่อน เพราะว่าชอบฟังเพลงในแบบแสดงสด
แล้วผมมีนิสัยชอบเก็บสะสมผลงานประเภทบู้ทเล็คด้วย เลยสามารถเรียกว่า เป็นแฟนประจำของเทปยีห้อนี้ก็ได้ครับ

ความจริงแล้ว ผมรู้จักกับเจ้าของเทป 501 ครั้งแรก ตอนที่เค้าเลิกทำไปแล้ว (ยกกิจการให้ลูกน้องทำแทน) ด้วยความสนิทสนม
(ทั้งส่วนตัวและครอบครัว) ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เวลาคุยกันมันมักจะเป็นเรื่องดนตรีเสียเป็นส่วนใหญ่ (นอกเสียจากเรื่องอื่นอย่าง
เช่นนิคเนมซึ่งเป็นชื่อภาพยนต์ของคุณนี่แหละ) ครั้นพอกาลเวลาล่วงเลยมาจนถึงปัจจุบัน กลายเป็นว่าทุกอย่างมันซึมซาบอยู่ใน
สมองและหัวของผมโดยอัตโนมัติครับ มีอะไรก็คุยกันได้ทุกเรื่อง ถามได้ตอบได้ ไม่มีอะไรต้องปิดบังกัน

พี่ชายเค้าที่ชื่อ มัจจุราชคอนเสิร์ต ผมก็บุกไปถึงบ้านที่กรุง New York มาแล้ว เรียกว่าเหยียบถิ่นเจ้าพ่อระดับพิภพมัจจุราชมาเรียบ
ร้อยเหมือนกัน แถมยังให้พาไปดูคอนเสิร์ตคณะ E.L.P. อีก รวมทั้งลุยไปถึงเมือง Detroit ด้วยกันเพื่อเที่ยว record convention
ขนาดย่อมในโรงแรมแห่งหนึ่ง

การเดินทางของผมใน trip นั้นได้สัมภาษณ์นักดนตรีดังๆ อีกหลายคน อย่างเช่น Nicko McBrain (Iron Maiden), Sebastian Bach,
Rudy Sarzo, etc. ซึ่งคนหลังสุดนี่ผมมีเกร็ดประวัติอะไรจะเล่าให้ฟัง ที่อาจจะตอบปัญหาข้อสงสัยของหลายคนได้ แล้วก็ไม่มีบันทึก
อยู่ใน internet (เกี่ยวกับคณะ Quiet Riot) แม้แต่เว็ปไซท์เดียว

อย่างงั้นผมขอต่อเลยก็แล้วกันด้วยเทปม้วนต่อไปจาก 501 ของ Randy Rhoads...

[Pong-Wanchai]

อัลบั้มนี้ใช้ชื่อง่ายๆ ว่า Randy Rhoads และพิมพ์บนหน้าปกว่า A Collection of Rare Tracks and Studio Outtakes...



เจ้าของเทปจัดการลงไม้ลงมือ ออกแบบหน้าปกใหม่โดยเอารูปจาก inner sleeves อัลบั้มชุด Tribute ของ Ozzy Osbourne
มาใช้ทำ artwork ทั้งหมด ส่วนข้อมูลรายละเอียดต่างๆ ได้ลอกมาจากหลังปกของแผ่นเสียงต้นฉบับ

สำหรับเพลงมีบรรจุเอาไว้ทั้งหมด 11 แทร็คด้วยกัน ซึ่งเป็นผลงานของคณะ Quiet Riot สมัยที่มี Randy Rhoads ร่วมทีมงานอยู่
ด้วย และไม่ได้เป็นเวอร์ชั่นเดียวกันกับสตูดิโออัลบั้มของ Sony Music จากประเทศญี่ปุ่น 2 ชุดแรก

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพลงพวกนี้ "หลุด" ออกมาได้ยังงัย (สงสัยหนอนบ่อนไส้) แต่ที่รู้แน่ๆ เลยก็คือ คุณภาพเสียงแย่จริงๆ ฟังแทบ
ไม่ได้ยินอะไร มีแต่เสียงซ่ารบกวนเป็นส่วนใหญ่...เหมือนกับแผ่นเสียงต้นฉบับเลยที่มีชื่อว่า From Obscurity To Eternity

(หน้าปกซีดี)

(หน้าปกและหลังปกของแผ่นเสียง)


เท่าที่ผมทราบเกือบทุกเพลงน่าจะเป็น outttakes ของจริงจากคณะ Quiet Riot นะครับ ยกเว้นเพลง Mr. Cool ที่มีแฟนพันธุ์แท้
หลายคนบอกว่าเป็นเพลงของ Blackie Lawless แห่งคณะ W.A.S.P. สมัยยังไม่มีชื่อเสียง เมื่อตอนที่เคยร่วมงานกับคณะ
Killer Kane ในอดีต (เพลงนี้ W.A.S.P. นำมาอัดใหม่และหาฟังได้จากอัลบั้มชุด The Last Command)

อีกเพลงนึงคือ Treacherous ( She's So Treacherous) ซึ่งเข้าใจกันว่าเป็นแทร็คสมัยที่ Randy Rhoads อยู่กับคณะ Violet Fox
แต่ปรากฏว่าคุณแม่ของเค้าคือ Delores Rhoads เคยให้สัมภาษณ์เอาไว้ว่าเท่าที่จำได้วงนี้ไม่เคยเข้าห้องบันทึกเสียงแม้แต่ครั้งเดียว
ดังนั้นหลายคนจึงให้ความเห็นว่าไม่น่าจะใช่ผลงานของ Randy Rhoads

แล้วก็เพลง Believer คือเวอร์ชั่นของ Radio Show รายการ King Biscuit Flower Hour (KBFH) เพลงเดียวกันกับแผ่นบู้ทเล็ค
ชุด Ozzmium ไม่มีผิดเพี้ยน เป็นสมัยที่ Randy Rhoads อยู่กับ Ozzy Osbourne ไม่ใช่เพลงของคณะ Quiet Riot

หน้าปกทั้งเทปและแผ่นเสียงออกแบบได้สวยดีครับ แต่เสียงเพลงฟังไม่ได้เรื่อง !!!

ผลงานชุดนี้เหมาะกับคนที่เป็นแฟนเพลงระดับ hardcore เท่านั้น จึงจะยอมรับสภาพแบบนี้ได้ ถ้าเป็นแฟนเพลงทั่วไป
ไม่ซีเรียสมาก ผมว่าอัลบั้มชุด The Randy Rhoads Years ของคณะ Quiet Riot น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าครับ

เกือบลืมบอกไปว่า ครั้งหนึ่งผมเคยพบกับ Rudy Sarzo ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา พร้อมทั้งสัมภาษณ์เป็นการส่วนตัว เค้าบอกว่า
สาเหตุที่ คณะ Quiet Riot ไม่ปล่อยสตูดิโออัลบั้ม 2 ชุดแรกออกมาทั้งๆ ที่มีแฟนเพลงต้องการอยู่มาก ก็เพราะว่า ไม่มีสมาชิก
คนไหนรู้เลยว่า มาสเตอร์เทป มันอันตรธารหายไปอยู่ที่ไหนกันแน่ ดั้งนั้นจึงทำให้ทางคณะไม่สามารถทำออกมาเป็นซีดีขายอย่าง
เป็นทางการได้.

[Pong-Wanchai]

ตามที่คุณ Sgt. Peppers เคยเขียนถึง...ผมมีรูปปกเทปของ 501 ชุด Last Concert จากคณะ Journey มาให้ดูครับ



พอได้ดูหน้าปกก็เลยรู้ว่า ก็อปมาจาก box set ของแผ่นเสียง Radio Show ต้นฉบับแล้วก็เป็นกล่องรุ่นเดียวกันกับ
ต้นฉบับของ Jackson Browne ที่ผมเคยเล่าให้ฟังไปแล้ว ไม่ใช่กล่องอีกรุ่นนึงที่ผมได้โชว์รูปไปในครั้งก่อน

เทปคณะ Journey ที่บอกว่าเป็น last concert ของ Steve Perry ผมว่าเจ้าของเทปตั้งขึ้นเองเพื่อให้ดูน่าสนใจ เพราะว่า
คอนเสิร์ตจริงๆ ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของนักร้องนำคนนี้ แต่ถ้าเป็นทัวร์สุดท้ายในสมัยนั้นล่ะก็ "ใช่" ครับ

สำหรับคอนเสิร์ตอัดมาจากการแสดงสดที่ The Spectrum เมือง Philadelphia, PA เมื่อวันที่ 15 เดือนตุลาคม ปี 1986
มีการกระจายเสียงออกอากาศทางสถานีวิทยุในเครือข่าย Westwood One Radio Networks วันที่ 20 ธันวาคม ปีเดียวกัน
(โชว์นัมเบอร์ 86-G)  และถูกนำมาออกอากาศซ้ำอีกทีเมื่อวันที่ 6-7 มิถุนายน ปี 1987 (โชว์นัมเบอร์ 87-09)



คุณภาพเสียงของเทป  2 ม้วนนี้น่าจะดีนะครับ แต่ผมไม่มีเทปเก็บสะสมอยู่ ก็เลยไม่ทราบจริงๆ ว่าพออัดออกมาแล้ว
มันเป็นยังงัยบ้าง.

[Pong-Wanchai]

เทปม้วนนี้น่าจะถูกใจคอเพลงที่ชอบผลงานในยุค 70's พอสมควรนะครับ เพราะว่าเมื่อก่อนนี้หาฟังยาก แต่ยี่ห้อ 501 นำ
มาก็อปขายในราคาที่เหมือนได้ฟรี ไม่ต้องไปลำบากลำบนหาซื้อจากต่างประเทศ

ผมไม่ได้คิดได้ฝันมาก่อนว่าจะมีโอกาศได้สัมผัสกับเพลงในแบบเล่นสดๆ ของคณะ Montrose ซึ่งปรากฏว่าเทปม้วนนี้ทำ
ให้ความฝันผมเป็นจริงขึ้นมาได้...



ต้นฉบับของเทปม้วนนี้เป็นแผ่น CD ที่ชื่อว่า Rockin' The Plant ของบริษัท Oh Boy ครับ ออกวางขายประมาณปี 1990



หน้าปกเทปไม่ได้ออกแบบอะไรมาก ก็อป artwork ของซีดีมาล้วนๆ ส่วนเพลงของคณะ Montrose นั้น ความจริงแล้ว
ไม่ใช่คอนเสิร์ต แต่เป็นการเล่นสดคล้ายแจมกันในสตูดิโอมากกว่า ซึ่งบันทึกเสียงมาจาก The Record Plant ในเมือง
Sausalito (ใกล้ๆกับ San Francisco) เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม ปี 1974

หลังปกซีดี รูปภาพเล่นสดบนเวทีก็สวยดี แต่ขอโทษทีที่ไม่ใช่สมาชิกนักดนตรีในยุคนี้นะครับ !

สมัยนั้น Sammy Hagar กับ Ronnie Montrose ยังหนุ่มแน่น ไม่มีนักฟังเพลงร็อครู้จักมากนัก เรียกว่า เพิ่งเริ่มมีชื่อเสียงก็ได้
(ถ้าหาก SH ไม่ดังในยุคนั้นแล้ว ผมคิดว่าบรรดาแฟนเพลงของคณะ Montrose คงจะไม่มีทางเห็นผลงานอย่างนี้หลุดออกมา
อย่างแน่นอน) ซึ่งใครที่ชอบอัลบั้มชุด Montrose และ Paper Money แล้วล่ะก็ ไม่ควรจะพลาดผลงานบู้ทเล็คชุดนี้เด็ดขาด

สมาชิกนักดนตรีอีก 2 คนก็ไม่ใช่ย่อย เพราะว่าปัจจุบันเป็นที่รู้จักในวงการเพลงร็อคเป็นอย่างดี คือ

Danni Carmassi  มือกลอง ( Heart, Caverdale-Page, Whitesnake, Gamma )  กับ Alan Fitzgerald มือเบส ( Gamma,
Night Ranger, Alliance ) ที่มาแทน Bill Church แต่ว่าภายหลังหันไปเล่น Keyboards และเป็นหนึ่งในสมาชิกยุคบุกเบิกที่
ยาวนานของคณะ Night Ranger


(จากซ้ายไปขวา Bill Church, Danni Carmassi, Sammy Hagar, และ Ronnie Montrose)

ระบบเสียงพอใช้ได้ คาดว่าเป็นการนำ cassette tape มาเป็นต้นฉบับ ถ้าได้ master tape มาทำล่ะก็คุณภาพเสียงจะต้องดี
กว่านี้อีกมากครับ

คราวนี้มาดูรายชื่อเพลงที่พิมพ์ผิดนิดๆ หน่อยๆ กันดีกว่า ทั้งบนหลังปก CD และ บนปกเทป 501...

เพลงที่ 5 ไม่ใช่ This Beautiful Martin แต่เป็นเพลง One And A Half ซึ่งแทร็คนี้ภายหลังถูกนำมาบรรจุอยู่ในอัลบั้มชุดที่ 3
ของทางคณะที่ชื่อว่า Warner Bros. Presents... ในปี 1975

เพลงที่ 7 ไม่ใช่ Evil แต่เป็นเพลง cover ของ Elvis Presley ที่ชื่อว่า Trouble แต่งโดย Jerry Leiber & Mike Stoller

เพลงที่ 8 ไม่ใช่ Underground แต่เป็นเพลง Space Station # 5 ของพวกเค้าเองจากอัลบั้มชุดแรกในปี 1973

ตกลงมีรายละเอียดข้อมูลไม่ถูกต้องเพียงแค่ 3 ที่เองครับ !!!
(ความจริงเพลงที่ 4 ต้องพิมพ์คำติดกันว่า Spaceage Sacrifice)

แล้วประเด็นที่ผมอยากกล่าวถึงมากๆ ก็คือว่า ถ้าหากค้นคว้าหาข้อมูลทาง internet เกี่ยวกับแผ่นบู้ทเล็คชุดนี้ ทุก website
ยังไม่รู้เลยว่าแทร็คที่ 5 นั้น ชื่อเพลงมันผิดๆ อย่างเห็นได้ชัด :-(

นี่ล่ะครับ บนโลกความจริงของยุคสมัยไซเบอร์ เพราะฉะนั้น พยายามอย่าเชื่อทุกอย่าง 100% นะครับ ควรศึกษาอย่างละเอียด
ถี่ถ้วน ก่อนที่จะตัดสินใจนำข้อมูลมาใช้งานในภายหลัง :-)

[Pong-Wanchai]

ไหนๆ ก็ระลึกถึง Randy Rhaods ไปแล้ว ผมก็เลยหยิบผลงานของ Ozzy Osbourne มาเฉลยกันบ้าง
ซึ่งเป็นเทปบู้ทเล็คของ 501 ที่ใช้ชื่อว่า Go Crazy Live



หน้าปกเทปรูปภาพสวยมาก ออกแบบได้พอเหมาะ เพราะเอารูปจาก Tour Program มาใช้เช่นเคย ส่วนชื่อของ
อัลบั้มนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงครับ เพียงแต่เพิ่มคำว่า "Live" เข้าไปเท่านั้น

อัลบั้มต้นฉบับบู้ทเล็คซีดี มี 2 แผ่น คอนเสิร์ตเป็นการแอบอัดจริงๆ จาก Budokan Hall กรุง Tokyo ประเทศญี่ปุ่น
เมื่อวันที่ 2 มีนาคม ปี 1989 สมัยตระเวณแสดงทัวร์เพื่อสนับสนุนอัลบั้มชุด No Rest For The Wicked

( ภาพหน้าปกและ 2CD's )

ในยุคใกล้ๆ 90's นี่เครื่องอัดเสียงเป็นระบบ digital แล้ว คนที่ลงมือทำน่าจะใช้เทป DAT เป็นมาสเตอร์นะครับ เนื่อง
จากว่าคุณภาพเสียงค่อนข้างดี ชัดเจน และ ไม่ค่อยมีเสียงรบกวน

การแสดงสดครั้งนี้มี Randy Castillo ทำหน้าที่มือกลอง (ปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว) และมี Geezer Butler สหายเก่าจาก
คณะ Black Sabbath รับตำแหน่งมือเบส คอนเสิร์ตโดยส่วนรวมยอดเยี่ยม เร้าใจทุกนาที ดนตรีเล่นได้แน่น สมศักดิ์ศรี
และตีตรา Ozzy Osbourne รับประกันคุณภาพ !!!

( ภาพหลังปก )

ความยาวของซีดีต้นฉบับคำนวณได้ประมาณ 96:50 นาที มีเพลงทั้งหมด 18 เพลง (รวม Zakk Wylde Guitar Solo กับ
Randy Castillo Drums Solo ด้วย) แต่ในซีดีมี 21 แทร็คเพราะนับเพลงโหมโรงก่อนขึ้นเวที (Carmina Burana) และ
ตอนแนะนำนักดนตรีเข้าไปด้วย ก็เลยดูมีแทร็คมากกว่าหน่อย

ไม่มีอะไรมากจริงๆ สำหรับบู้ทเล็คเทปม้วนนี้ของยี่ห้อ 501 ต้องขอชมว่าสมบูรณ์แบบ และคุ้มค่ากับเงินที่ได้จ่ายไปครับ.

[Pong-Wanchai]

ผมทะยอยลงรูปที่ค้างเอาไว้หมดแล้ว ลองกลับไปดูกันได้เลยครับ

[Pong-Wanchai]

แฟนๆ ของคณะ Yes ในกลุ่ม Thai Prog. น่าจะมีเทป 501 สมัย The Big Tour เก็บสะสมเอาไว้หลายคนนะครับ



อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่า แผ่นเสียงต้นฉบับหลายต่อหลายชุดหน้าปกมันทรุดโทรมมากๆ ซึ่งอัลบั้มคู่ทั้ง 2 ชุดนี้ก็เป็นอย่าง
ที่เห็นตามรูปข้างล่างนี้





เจ้าของเทปยี่ห้อ 501 ตั้งชื่อให้เทปของเค้าใหม่อีกซะหรูเลยว่า...

[Pong-Wanchai]

ผมจำได้ว่ามีคนถามถึงผลงานของ Peter Gabriel

...นี่เลยครับ หน้าปกเทปบู้ทเล็ค 501 ที่ทำออกมา 2 ม้วน



สมัยนั้นเป็นการตระเวณแสดงทัวร์เพื่อสนับสนุนอัลบั้มชุด So ครับ คอนเสิร์ตอัดมาจาก The Martin Schleyerhalle
ในเมือง Stuttgart ประเทศ Germany เมื่อวันที่ 16 มิถุนายน ปี 1987

แผ่นเสียงต้นฉบับเป็นแผ่นคู่และใช้ชื่ออัลบั้มว่า En Alemania
ซึ่งเทป 501 มีการใช้ชื่อเดียวกัน และ ออกแบบหน้าปกเหมือนกันแทบทุกอย่าง

(หน้าปก) (หลังปก)

รายชื่อเพลงก็ก็อป artwork จากหลังปกแผ่นเสียงมาทั้งหมดเลยครับ



สรุปว่าเจ้าของเทปไม่ได้ใช้ฝีมือเท่าไหร่ในการทำหน้าปกครั้งนี้

...ผมว่าวันเวลาผ่านไปเจ้าของเทปก็กลายพันธุ์เป็นเหมือนกับ bootlegger ทั่วๆ ไปแล้ว คือ ใช้วิธีก็อปกันไปก็อป
กันมาไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก หรือว่า แกขี้เกียจเพราะห่วงเที่ยว ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ !

[Pong-Wanchai]

เอาล่ะ...ไม่เขียนถึงวงดนตรีคณะนี้คงจะไม่ได้แน่ๆ เพราะว่าคุณ jknoremorse น่าจะกำลังรออยู่

เทปคู่ของยี่ห้อ 501 ที่ใช้ชื่อธรรมดาๆ ว่า Metallica Live...



เนื่องจากแผ่นเสียงต้นฉบับเป็นอัลบั้มคู่ ดังนั้นผลงานชุดนี้ ทาง 501 จึงได้ทำออกมาเป็นเทป 2 ม้วนอีกเหมือนกัน
ส่วนต้นฉบับเอามาจาก Bootleg 2LP's ที่ใช้ชื่อว่า Assassin ครับ



พอเห็นหน้าปกแล้วผมอดนึกถึงอัลบั้มคู่ชุด Made In Japan ของคณะ Deep Purple ไม่ได้จริงๆ เพราะว่าสีสันสีทอง
อันสดใสนี่แหละครับ มันแตะตาแล้วดูมีค่าดีจริงๆ (รูป "ดูด" มาจาก net)

ผมไม่ทราบว่าทำไมแผ่นเสียงต้นฉบับถึงอยู่ในสภาพที่เก่า ทั้งๆ ที่ artwork ของหน้าปกเทป 2 ม้วนนี้ใช้รูปจาก
Tour Program มาเป็นภาพประกอบ

(2 LP's ต้นฉบับของแท้)

แต่พอดีผมไม่สามารถเห็นรูปจากด้านพับปกในของเทปได้ก็เลยเดาเอาว่า บางทีรูปของคณะ Metallica หลังปกนี้เจ้าของ
เทปอาจจะนำไปใช้ตรงนั้น (หรือเปล่า ?)

ในรูปบนหลังปกแผ่นเสียงยังเป็นภาพของ Cliff Burton ถ่ายร่วมกับคณะ Metallica อยู่ไม่ตรงกับสมาชิกนักดนตรีของ
คอนเสิร์ตครั้งนี้ ซึ่งถ้านำรูปนี้ไปใช้จริงก็ทำผิดอีกแล้วล่ะครับ

การแสดงสดบนเวทีครั้งนี้ Jason Newsted รับตำแหน่งมือเบสแทนที่ Cliff Burton ซึ่งเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่เดื่อนที่ผ่านมา
(27 กันยายน 1986) ถ้าผมจำไม่ผิดบรรดาสาวกหูเหล็กของทางคณะ Metallica เรียก Tour ในตอนนั้นว่า Damage Inc.

สำหรับวันที่ของคอนเสิร์ตน่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด คือ บันทึกเสียงจาก The Felt Forum ในกรุง New York เมื่อวันที่ 1
เดือนธันวาคม ปี 1986 สมัยตระเวณแสดงทัวร์เพื่อสนับสนุนอัลบั้มชุด Master Of Pupperts

คุณภาพเสียงไม่ได้ก็อปมาจากแผ่น Radio Show หรือ soundboard recording แต่เป็น bootleg แท้ๆ แอบอัดมา ก็เลย
ฟังแล้วมีเสียงค่อนข้างทึบหน่อย แต่พอยอมรับได้ เพราะว่าสมัยนั้นยังไม่มีผลงานในแบบแสดงสดของทางวงออกมามากนัก

ปัจจุบันนี้คอนเสิร์ตของคณะ Metallica หาฟังง่ายจริงๆ ครับ และมีจำนวนแทบนับไม่ถ้วนที่ระบบเสียงดีๆ ทั้งนั้น ซึ่งผมว่าหา
ฟังทาง internet ก็คงจะมีโอกาศหาคอนเสิร์ตเดียวกันนี้เจอค่อนข้างสูงทีเดียว

ดีไม่ดี download มาอาจเป็นเวอร์ชั่นที่ได้ upgrade แล้วก็ได้ !

...ถ้าหากใครมี ช่วยก็อปมาให้ผมซัก 1 แผ่นจะขอบคุณมากเลยครับ.