Thai Progressive Rock Community

ผมเชื่อว่าสำหรับนักฟังเพลงทุกคนต้องมีบ้างไม่มากก็น้อยแหละครับ สำหรับความเห็นทางดนตรีที่ไม่เหมือนคนอื่นทั่วไป เช่นอัลบั้มที่คนก่นด่ากันทั่วสารทิศ แต่เรากลับชอบซะงั้น หรืออัลบั้มที่ใครๆก็อวย เรากลับมองว่ามันโอวเวอร์เรทไปว่ะ

ใครเคยมีความเห็นที่แปลกแตกต่างแบบนี้ ก็ลองมาแชร์ๆกันดูนะครับ ส่วนตัวผมน่ะมีเพียบ

ที่ชัดเจนสุดน่าจะเป็นผลงานทั้งหมดของ Dream Theater ครับ
ส่วนที่ผมเห็นต่างกับกระแสส่วนใหญ่เป็นรายอัลบั้มก็มี
Black Sabbath - Technical Ecstasy
Genesis - Calling All Stations
Pete Sinfield - Still
King Crimson - Lizard
ELO - Time
Yes - Tormato
Renaissance - Azure D'or
Wishbone Ash - Just Testing
Deep Purple - Who Do We Think We Are
Kansas - In the Spirit of Things
Steve Hackett - Defector
Al Stewart - 24 Parrots
Moody Blues - The Wildest Dream
Scorpions - Taken by Force

- ผมชอบ Styx 3-4 ชุดแรกมากพอๆ (หรืออาจจะมากกว่า) งานในยุครุ่งเรืองของวง
- Journey ชุด Raised on Radio กับ Trial By Fire ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร ผมกลับฟังบ่อยด้วยซ้ำ
- ในจำนวนนักร้องนำที่มาทำหน้าที่แทน Steve Perry ในวง Journey ผมมองว่า Steve Augeri หรือ Jeff Scott Soto เข้าท่ากว่า Arnel Pineda
- Rush ชุด Presto ถือว่าน่าฟังไม่น้อยสำหรับผม ถ้ามองในแง่ที่ว่าวงลดชั้นเชิงดนตรีลง และหันไปโฟกัสเรื่องคำร้องและอารมณ์ของเพลง ซึ่งทำออกมาลงตัวมาก
- Santana ในคราบฟิวชั่นแจ๊ส (ช่วง Caravanserai ไปถึง Borboletta) คือยุคที่ผมโปรดปรานที่สุด
- Mayhem ชุด The Grand Declaration of War และ Ordo Ad Chao คืองานที่ยอดเยี่ยมในระดับใกล้เคียงกับ De Mysteriis Dom Sathanas เพียงแต่เป็นในรูปแบบที่แตกต่างออกไป และเต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์
- ผมฟัง BJH ชุด Face to Face กับ Caught in the Light บ่อยพอๆกับงานยุครุ่งเรือง
- Aura คืออัลบั้มชุดเดียวของ Asia ที่ผมถูกใจจริงๆ
- Ram It Down และ Turbo ก็น่าฟังไม่แพ้งานชุดอื่นๆของ Judas Priest ส่วน Jugulator ที่ Tim Ripper Owens ร้องนำก็มันส์สะใจดี
- แม้จะชื่นชอบบรูทัลเดธมากแค่ใหน แต่ผมก็ไม่เคยอินกับงานของ Cannibal Corpse เลย
- Earthbound อัลบั้มแสดงสดในตำนานของ King Crimson นี่โคตรเข็ดฟัน และผมไม่อยากให้ซาวนด์มันดีไปกว่านี้แล้ว

มีอีกเยอะ ขอเวลานึกก่อน เดี๋ยวมาต่อครับ...  

ขอ +1 เมนท์นี้ของพี่ตั๊มครับ นอกจากชุด Scene from Memory ที่ผมยกให้ว่าเยี่ยม

ที่เหลือคงต้องค่อยๆนึก เพราะเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาคุยกันจนลืมๆไปเยอะ ที่นึกได้ตอนนี้ก็มี

Pink Floyd - The Division Bell
Pink Floyd - Ummagumma
Pink Floyd - Obscured by Cloud
Peter Gabriel - So
Peter Gabriel - Us
David Bowie - Let's Dance
Duran Duran - Notorious
Duran Duran - Big Thing
Journey - Trial By Fire
A-ha - Memorial Beach
A-ha - Analogue

Black Sabbath ชุดล่าสุด ฮือฮากันทั้งโลก รวมถึงอัลบัมแสดงสด แต่ผมกลับเฉยๆ
Blind Guardian ตั้งแต่มาอยู่กับ Nuclear Blast งานเฉย+น่าเบื่อ
Children of Bodom หลังจากชุด Hate Crew ผมไม่โดนอย่างแรง
Dream Theater ชุดหลังๆทุกชุด ผมว่าน่าเบื่อ
Helloween ยุค Andi Deris ผมว่าแกเป็นนักร้องที่ร้องสดได้ห่วยมากที่สุดคนนึง
Metallica  ทุกชุดหลังจาก justice

ที่ชอบเป็นการส่วนตัวตอนนี้ที่นึกออกก็ Perpetual Flame ของ Yngwie กับ My Religion ของ TNT ที่ส่วนตัวคิดว่าดีมาก แต่กลับไม่ค่อยมีคนพูดถึง
Lion วงเก่าของ Dough Aldrich เต็มไปด้วยนักดนตรีระดับฝีมือ จะเรียกว่าซุปเปอร์กรุ๊ปก็ไม่น่าเกียจ ดนตรีจัดจ้านทั้งสองอัลบัม
Great White - Psycho City ปกอัลบัมธรรมดาไปหน่อย ไม่เซ็กซี่และเย้ายวนเหมือนที่ผ่านมา แต่ดนตรีนี่พลาดไม่ได้เลยครับ ฮาร์ดร็อค 80 เข้มๆ กับกลิ่นอายบลูส์ บวกกับบัลลาดที่แสนไพเราะ รวมกับซาวน์ดชั้นเยี่ยม(ผมฟังซีดีเปิดกับเครื่องเสียงดังๆ เสียงกรีดกีตาร์นี่บาดลึกมาก)
Rainbow ยุค Joe Lynn หลายๆคนไม่ค่อย แต่ผมกลับเปิดฟังบ่อยไม่แพ้ยุค Dio หรือ Bonnett เพลงบัลลาดอย่าง Can't Let You Go กับ Street of Dream น่าประทับใจยิ่ง
Motorhead - Aftershock รุ่นใหญ่ของวงการ บ้านเราเงียบกริบ(ไม่รู้ที่เดียวรึป่าว) ซาวน์ดกระหึ่มครับ ฟังมันตั้งแค่ต้นจนจบ

จริงๆดังไม่ดัง ชอบมากชอบน้อยก็ไม่ใช่ประเด็นอะไรหรอกครับ ของแบบนี้อยู่ที่คนชอบมากกว่า

Six Feet Under สองอัลบัมหลัง งานดูดีกว่าเพื่อนร่วมรุ่นอย่าง Deicide, Obituary, Morbid Angel หรือแม้แต่ Cannibal Corpse? หลายขุม
Deep Purple - Come Taste the Band งานไม่ได้ขี้เหร่อะไรเลย ออกจะเป็นหนึ่งในงานที่ดีที่สุดของตัวเดวิดเองอีกชุด
Guns n' Roses - Chinese โดนสับเละ แต่ผมว่าหลากหลายและท้าทายดีครับ ฟังโดยรวมอาจจะเฉยๆ แต่ถ้าแยกมาฟังเป็นเพลงๆ ผมว่าไม่มีเพลงไหนแย่เลยนะครับ

เห็นด้วยหลายอัน โดยเฉพาะความเห็นเกี่ยวกับ Black Sabbath, CoB, Metallica, Lion, Great White, Rainbow และ Motorhead ครับ

- Led Zeppelin III กับ In Through the Out Door คืองานของ LZ ที่ผมโปรดปรานที่สุด
- ผมว่า Peter Gabriel II เป็นงานที่มีเอกลักษณ์ดี ทั้งดิบหยาบ เครียด แล้วก็มีอารมณ์ขันแบบ Satire อยู่มากมาย
- ผมไม่ปฏิเสธเหตุผลต่างๆที่ทำให้ Dark Side of the Moon กลายเป็นตำนาน แต่ขอโทษครับ นี่คืองานของ Pink Floyd ที่ผมเบื่อหน่ายที่สุดจริงๆ ขณะที่ Ummagumma, Obscured by Clouds, Animals, A Saucerful of Secret, The Final Cut หรือแม้แต่ A Momentary Lapse of Reason ก็เป็นงานที่น่าฟังไม่แพ้กัน แต่มักจะถูกมองข้ามอยู่เสมอ
- Yes ชุด Union นี่หาคนชอบยากจริงๆ แต่ผมมองว่าเป็นอัลบั้มที่มีเพลงเพราะๆอัดแน่นอยู่เยอะ แม้มันจะไม่ค่อยต่อเนื่องกันก็ตาม ผมว่าถ้าไปใช้ชื่อ Yes Project หรืออะไรประมาณนี้แทนอาจจะไม่โดนก่นด่ามากขนาดนี้
- Gary Moore ชุด Dark Days in Paradise ก็น่าสนใจนะครับ ไม่ใช่ทั้งบลูส์หรือฮาร์ดร็อค แต่เป็นงานที่มืดหม่นอึมครึมได้บรรยากาศ ผสมผสานดนตรีแบบต่างๆทั้งอัลเทอร์เนทีฟร็อค, โปรเกรสสีฟ, อีเลกทรอนิกส์, อินดัสเตรียล แล้วก็บัลลาดเหงาๆเข้าไว้ด้วยกันในชุดเดียว
- ด้วยความที่เป็นติ่ง Voivod ผมว่างานของวงนี้ดีทุกชุด อัลบั้มอย่าง Angel Rat กับ The Outer Limits ก็เป็นพร๊อกติดกลิ่นเฮฟวี่ที่ลงตัวดี งานที่ Eric Forrest ร้องนำทั้ง Negatron และ Phobos ก็เมา หนืด หนักหน่วง แถมได้ฟีลอินดัสเตรียล ส่วนงานยุค Piggy ป่วย+หลังจากเสียชีวิต (ไม่นับชุดล่าสุดที่เป็นพร๊อกเมทัลชั้นเยี่ยม) แม้จะอ่อนกว่าชุดอื่นไปบ้าง แต่ก็เป็นไซไฟฮาร์ดร็อคที่ได้ฟีลเมาๆไม่เหมือนใคร  
- Martin Lacroix เป็นมือสำรอกที่สุดติ่งมากๆ เผลอๆผมจะชอบมากกว่า Lord Worm เสียอีก น่าเสียดายที่ไ้ด้บันทึกเสียงกับ Cryptopsy แค่เพียงอัลบั้มไลฟ์เท่านั้น
- Toto ชุด Kingdom of Desire ก็ไม่เลวนะครับ แม้จะมีสมาชิกแค่สี่คน และไม่มีนักร้องเสียงสูง แต่ก็เป็นงานที่หนักหน่วงตรงไปตรงมาที่สุดเท่าที่วงเคยทำมา เสียงของ Steve Lukather ก็ร้องเพลงแบบนี้ได้อารมณ์ดี Jeff Porcaro ก็ทอปฟอร์มสุดๆ เหมือนรู้ชะตากรรมตัวเองล่วงหน้ายังไงยังงั้น นอกจากนี้อัลบั้มอย่าง Turn Back หรือ Isolation ก็ไม่ได้ต่ำกว่ามาตรฐานเลย ฟังนานๆจะรู้ว่ามันมีดีครับ
- ส่วนตัวผมไม่เคยชอบสไตล์การแต่งเพลงของ Neal Morse เลย ทั้งในงานเดี่ยว, The Flying Colors, Transatlantic หรือแม้กระทั่ง Spock's Beard ในทางกลับกัน ผมเริ่มมาฟัง Spock's Beard ได้ก็ตอนหลังจากแกออกจากวงไปนี่แหละ

Gary Moore นี่เป็นมือกีตาร์ที่ผมชื่นชอบมากอีกคนครับ ผลงานของแกหลายอัลบัมเข้าขั้นคลาสสิก แต่บ้านเราเงียบมาก จนกระทั่งแกตายไปหลายๆคนยังไม่รู้เลย เหมือนตลกร้ายนะครับ ที ไดม์เบก ดาเรล, แรนดี้ โรด, คลิฟ เบอร์ตัน ทำเหมือนยังมีชีวิตกันอยู่

เห็นด้วยกับเรื่องของ Gary Moore ครับ
เรื่องของ Dime, Kurt Cobian, Cliff Burton บางทีมันเยอะเกินกว่าคนที่ยังมีชีวิตอยู่เสียอีก

เห็นด้วยกับเหม่งเรือง Neal Morse เลยทำให้นึกถึง Roine Stolt กับ Flower Kings ซึ่งฟังเท่าไหร่ก็ไม่ชอบ และ Steve Wilson ที่ผมไม่ประทับใจผลงานเดี่ยวของเขาสักชุดเลยครับ

นักร้องยอดนิยมที่ผมไม่ชอบทั้งเสียงและสไตล์การร้อง - Stevie Nicks, Celine Dion, Bon Jovi

+ 1 ครับ คุณภาพทุกเพลง แต่ในอีกแนวทางหนึ่ง

ขอเพิ่ม Boston - Life, Love & Hope ชุดใหม่ที่เพิ่งออกและโดนแฟนๆสับเละ แต่ผมกลับชอบมาก ฟังวนไปมา ฟังได้ไม่เบื่อเลย

- ยุคที่สุดยอดที่สุดของ Tangerine Dream สำหรับผมคือ Pink Years (1969-1972)
- Blue Moves คืออัลบั้มของ Elton John ที่ผมโปรดปรานที่สุด และมองว่าเป็นงานที่สร้างสรรค์มากๆ (Elton John เองก็เคยบอกว่าเขาภูมิใจกับงานชุดนี้ที่สุดนะครับ) ส่วนอัลบั้มอย่าง A Single Man, 21 to 33 และ Sleeping with the Past คืองานที่ถูกมองข้ามไปอย่างน่าเสียดาย
- สำหรับ NIN ผมยังยกให้ Year Zero และ The Slip เหนือกว่า Hesitation Marks
- Sting ชุด The Soul Cages สมบูรณ์แบบมากทั้งในเรื่องความเข้มข้นของดนตรีและคอนเซปต์ แต่คนส่วนใหญ่รู้จักแค่ซิงเกิล All This Time เพลงเดียว ส่วนอัลบั้มอย่าง Mercury Falling ก็เป็นป็อปรสชาติดีที่ฟังไม่เคยเลี่ยน แต่ก็ถูกมองข้ามอย่างแรงเหมือนกัน
- งานทุกชุดของ Abigor หลังจาก Opus IV (หรือจริงๆจะรวมชุดนี้เข้าไปด้วยก็ได้) ถูกปฏิบัติเช่นเดียวกับ Mayhem ชุด The Grand Declaration of War และ Ordo Ad Chao แต่ผมกลับมองว่ามันเป็นงานที่ท้าทาย แสดงถึงความสร้างสรรค์อันล้นเหลือ
- Gorefest ชุด Erase เป็นกรูฟเดธที่มันส์มากๆ แต่ก็เข้าใจว่าคอเดธพันธุ์แท้ส่วนใหญ่คงเกลียดเลย เช่นเดียวกับ Obituary ชุด World Demise
- งานสองชุดหลังของ Sepultura ยุค Max Cavalera โด่งดังมาก แต่ผมว่าสู้สี่ชุดหลังในยุค Derrick Green ที่ใครๆก็เกลียดไม่ได้เลย
- Eric Clapton ชุด From the Cradle และ Pilgrim คืองานที่ยอดเยี่ยม เพียงแต่ต่างสไตล์กันโดยสิ้นเชิง
- A Broken Frame (ที่ทางวงเกลียดนักหนา) เริ่มไต่ไปอยู่อันดับบนๆในลิสต์อัลบั้มของ Depeche Mode ที่ผมชอบแล้ว ซิงเกิล Leave in Silence เป็นอะไรที่มีเสน่ห์มาก
- ผมว่างานของ The Cure มีดีในตัวเองทุกชุด ไม่เว้นแม้แต่ The Top, Wild Mood Swings, The Cure และ 4:13 Dreams
- Innuendo คือหนึ่งในงานที่สมบูรณ์แบบที่สุดของ Queen คงจะไม่ว่าอะไรถ้าผมยกให้เทียบเท่า A Night at the Opera เลย ส่วนงานที่คนมองข้ามอย่าง The Works นี่แม้จะเต็มไปด้วยเสียงสังเคราะห์สไตล์ 80s แต่ก็ไพเราะน่าฟังทุกเพลง
- ผมทนฟัง Lana Del Rey ไม่ไ่ด้เลย ยกเว้น Video Games เพลงเดียว
- Massive Attack ชุด 100th Window นี่ฟังดูขลังและเข้มข้นมากๆ ผมว่าเป็นงานที่ดีที่สุดของวงเลย

ชอบ Chinese Democrazy เหมือนกันครับ ทั้ง ๆ ที่หลาย ๆ คนไม่ชอบ

แต่ Axl มันคงอยากจะตอบว่า "กรูไม่ได้บอกว่าจะทำงานตามที่พวกมรึง (สื่อ และ แฟนๆ) คาดหวังไว้นิ" who's care?

Lana Del Rey กับ Adel ผมฟังเพลงดังๆไป 2-3 ครั้งก็น่าจะพอแล้วครับ ฟังต่อไปมีหวังหลับ

 >:(
Pink Floyd : Dark side Of The Moon ฟังไปหลายสิบรอบแล้ว แต่ก็ยังเข้าไม่ถึงเลยครับ
Dream Theater : Metropolis Pt.II Scene from a memories เป็นอัลบั้มที่ผมไม่ชอบเลย
Napalm Death : Scum อัลบั้มที่ยกให้เป็นบรรพบุรุษของดนตรีไกรนด์คอร์แต่ไม่ชอบ ถ้าเป็นไกรนด์คอร์ผมกลับนึกถึงอัลบั้ม Extreme Condition Demand, Extreme Respond ของ Brutal truth มากกว่า

 ;D
Decrepit Birth : Polarity อเมริกัน บรูทัลเดธที่หลายคนโขกสับอัลบั้มนี้เหลือเกินว่ามันเมโลดิกจ๋ามาเลย
Yes : Relayer ใครว่าคณะYesย้อนรอยความสำเร็จจากClose to the edgeก็ช่างเหอะ จริงๆPatrick Morazแกก็มีฝีมือเหมือนกันนะ

- มีเพื่อนกล้าตายที่ไม่ค่อยอินกับ Dark Side เหมือนกันแล้ว ฮ่าๆ
- อันนี้ก็พอกัน Scenes นี่ผมชอบน้อยกว่า Awake, Six Degrees, Train of Thought หรือแม้แต่ Self-Titled ตัวล่าสุดครับ
- เช่นกันครับ ผมไม่ได้อินกับ Scum มาก สำหรับงานไกรนด์ยุคบุกเบิกผมจะถูกใจงานเถื่อนๆของ Meat Shits, Extreme Noise Terror, Sore Throat, Blood หรือแม้แต่ Agathocles มากกว่า
- Relayer เป็นอัลบั้มของ Yes ที่ผมชอบที่สุดเลย ผมว่าบรรเลงกันได้ซับซ้อนซ่อนเงื่อนดีและเต็มไปด้วยไดนามิค แถมลวดลายคีย์บอร์ดของ Patrick Moraz ในชุดนี้ก็กิน Rick Wakeman ได้สบายๆ อีกอัลบั้มของ Yes ในยุค 70s ที่ผมว่ายอดเยี่ยมมากๆก็คือ Going for the One ครับ

เพลงฮิตจากศิลปินโปรดที่ผมต้องกดข้ามทุกครั้งที่ได้ยินครับ
Fame, Let's Dance - David Bowie
Sledgehammer - Peter Gabriel
I Can't Dance, Invisible Touch - Genesis
I've Seen All Good People - Yes
I Want It All, One Vision - Queen
Stone Cold - Rainbow
Power - Kansas
Money - Pink Floyd
How Deep is Your Love - Bee Gees
Urgent - Foreigner
Lady - Styx
Rock You Like a Hurricane, Big City Night, Blackout - Scorpions
High Flyer - UFO
Are You Ready to Rock - Michael Schenker Group
New York City Boys - Pet Shop Boys
Only Woman Bleed - Alice Cooper
I Second That Emotion - Japan
Hold on to Love - Jon Anderson
Shake it up - The Cars
Roll over Beethoven - ELO
Dance away - Roxy Music
Too Scared to Run - Uriah Heep
I'd Do Anything for Love (But I Won't Do That) - Meat Loaf
Stay with Me - Rod Stewart
Killer on the Loose - Thin Lizzy
All Right Now - Free
Hold Your Head up - Argent
Freebird - Lynyrd Skynyrd
Poor Man's Moody Blues - BJH
Jump - Van Halen

มีความเห็นเช่นเดียวกันแทบทุกเพลงครับ โดยเฉพาะเพลงฮิตหลายๆเพลงของ Scorpions นี่เบื่อเป็นที่สุด ถ้าบัลลาดของวงนี้ผมจะชอบเพลงหม่นๆอย่าง Born to Touch Your Feeling หรือ Yellow Raven มากกว่าครับ

มดคงเคยดู Patrick Moraz แสดงสดใน DVD Yes - Live at QPR แล้วนะครับ เขานำสไตล์ของเขามาประยุกต์กับเพลงที่ Rick Wakeman เคยเล่นไว้ก่อนได้อย่างน่าประทับใจทีเดียว

 ที่ไม่ชอบนี่เพราะไม่ชอบมาตั้งแต่ทีแรก หรือไม่ชอบเพราะได้ฟังบ่อยๆเลยเบื่อครับ

ทั้ง 2 อย่างครับ

 ชุดที่ไม่ดังแต่ชอบครับ

 Jazz           - Queen
 Mirage       - Fleetwood Mac
 Final Cut    - Pink Floyd
 Going For The One  - Yes
 Journey Through The Secret Life Of Plants  - Stevie Wonder

 

ชอบทุกเพลงที่ Brian May และ Roger Taylor ร้องนำ มากกว่าเพลงที่ Freddie Mercury ร้องให้ Queen ครับ

+1 ในความเห็นของผม คีย์บอร์ดของ Moraz ในอัลบั้มชุดนี้เล่นได้อย่างแปลกแยก สุดอัศจรรย์พันลึก และเป็นสำเนียงคีย์บอร์ดที่ผมไม่เคยได้ยินจากผลงานของ Yes ก่อนหน้านี้ ประกอบกับผลงานชุดนี้เป็น concept ที่อิงนวนิยายเรื่อง War and Peace ด้วย ผมจึงเห็นว่า Relayer เป็นมาสเตอร์พีซอีกชุดหนึ่งของ Yes ดี ๆ นี่เองครับ

 สมัยที่เล่นแผ่นเสียงอยู่เมื่อฟังชุด A Night...จบแล้ว
 ผมจะยกอาร์มมาวางลงตรงเพลง 39 เพื่อเล่นเพลงนี้อีกรอบ เกือบทุกครั้งเลยครับ

ถึงแม้ตัวเองจะเกลียดพวก Wankers แต่ต้องยอมรับว่าผมก็ชอบ Decrepit Birth ยุคใหม่เหมือนกันครับ (อาจจะเพราะปกวาดโดย Dan Seagrave ก็เป็นได้ ;D)

แม้จะชื่นชอบเดธเมทัลมากแค่ใหน แต่ผมก็ไม่เคยอินกับงานของ Cannibal Corpse เลย

ผมชอบ Tubular Bells II มากกว่า Tubular Bells คลาสสิคดั้งเดิมครับ

วงยุคใหม่หลายๆวงที่อยู่ระดับหัวแถวอย่าง Radiohead, Muse, Arcade Fire ผมพยายามฟังหลายครั้ง ไม่ชอบซะทีครับ

ผมเชื่อว่าทั้ง 50 ชุดในลิสต์นี้เกิน 95% ของคนที่ได้ฟังจะต้องเกลียด โดยพื้นฐานแล้วมันไม่ใช่งานที่ควรให้ค่าหรือควรมีอยู่บนโลกเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วย Mindset การฟังเพลงที่ผิดเพี้ยนและพังทลายของผมในตอนนี้ ทุกชุดคือมาสเตอร์พีซครับ

(http://i.imgur.com/QQHy5p9.jpg)

นอกจากนี้ผมยังไม่ชอบวงขวัญใจฮิปสเตอร์ (หรือพวกแอ๊บฮิปสเตอร์) ที่นิยมกันจนแทบกลายเป็นเมนสตรีมยุคนี้อย่าง Yuck, Two Door Cinema Club, Arcade Fire, Bastille, Phoenix, Grimes, Lana Del Rey, Imagine Dragons, Foster the People, Of Monsters and Men, The Vaccines, Foals, The Naked and the Famous, King of Leon, Chvrches, Mumford & Sons, Cults หรือพวกลูกรัก Pitchfork อีกหลายวง ซึ่งไม่ต้องถามเหตุผลหรอกครับ แต่ผมฟังแล้วรู้สึกหมั่นไส้แปลกๆและำรำคาญมากๆเลย (แต่วงอย่าง The XX หรือ Cyrstal Castles ผมก็โอเคนะ)

ส่วนวงโพสต์แบล็คที่ใครๆก็รักใคร่แต่ผมกลับเฉยๆคือ Alcest ครับ ผมว่างานเค้าธรรมดาและเลี่ยนเอาเรื่อง ยิ่งชุดล่าสุดที่กลายเป็นนูเกซดาดๆนี่ฟังผ่านแล้วก็ผ่านเลย วงในสายนี้ที่เข้าท่าจริงๆสำหรับผมในสายนี้คือวงแบบ Crooked Necks หรือ Circle of Ouroborus ครับ

แล้วก็ศิลปินอย่าง Burzum นี่ พวกงานแอตโมสแบล็คช่วงหลังออกจากคุกผมก็ว่าน่าเบื่อนะครับ แต่ชุดล่าสุดที่บรรเลงคีย์บอร์ดอย่างเดียวนี่ดันโอเคสำหรับผมแฮะ เช่นเดียวกับงานซินธ์กากๆในยุคติดคุกที่โดยสำมัญแล้วมันน่าจะเป็นงานที่งี่เง่า ไร้วิญญาณ และ unprofessional มาก แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันได้ฟีล outsider ดี และก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมหลงใหลดนตรีแนว Dungeon Synth ด้วยครับ

Slayer : Diabolus in Musica
น่าจะเป็นอัลบั้มที่แฟนเพลงของคณะSlayerที่ฟังมาตั้งแต่ยุคแรกเกลียดมากที่สุด
แต่เผอิญว่าผมเริ่มฟังเพลงและได้มีโอกาสฟังอัลบั้มนี้ในยุคที่ดนตรีนูเมทัลกำลังเริ่มครองเมืองพอดี
เลยชอบซะงั้น

Sarcofago ชุด Hate เป็นงานที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึง แต่เป็นอัลบัมที่ผมชอบไม่แพ้ชุดไหน ถึงแม้จะเป็นกลองโปรแกรม รวมถึงแทร็คสุดท้าย ที่นอยซ์สุดๆ

เฮ้ย ผมโคตรชอบเลยนะชุดนี้ 55

Uriah Heep - Wake the Sleeper เป็นงานในรอบสิบปีของวง พร้อมกับมือกลองคนใหม่ ทำให้ดนตรีในอัลบัมหนักและดุดันขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สังเกตได้จากแทร็คแรก ปลดปล่อยกันสุดๆทุกชิ้นเครื่องดนตรี เหมือนกับสัญญาณที่บ่งบอกว่าพวกเขากลับมาแล้ว งานต่อๆมาสองชุดหลังก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย บ้านเรามีแผ่นชุด Wake the Sleeper ออก แต่เงียบฉี่ น่าเสียดายงานฮาร์ดร็อคชั้นดีจากวงรุ่นราวคราวเดียวกับ

Ken Hensley & Live Fire - Faster อดีตมือคีย์บอร์ดสุดเก๋าจากวง Uriah Heep กับอัลบัมชั้นเยี่ยมที่ผมฟังไม่เคยเบื่อ เต็มไปด้วยเพลงไพเราะและฟังง่ายทั้งอัลบัม รวมถึงเสียงร้องที่ทำให้คิดถึง เดวิด ไบรอน

http://www.youtube.com/watch?v=aBXPLEkH_-Q

โดยส่วนตัวผมยังชอบ Sea of Light และ Sonic Origami ที่เต็มไปด้วยเพลงแสนไพเราะมากกว่า แต่ก็ยอมรับว่า Wake the Sleeper คืองานที่วงหวนคืนสู่ความหนักหน่วงได้ดี และผมว่าอัลบั้มต่อมาอย่าง Into the Wild ยิ่งลงตัวขึ้นอีก

เอาจริงๆนะครับ Uriah Heep เนี่ยคือหนึ่งในวงที่ผมฟังได้เกือบทุกชุดเลย ไม่ว่าจะเปลี่ยนแนวไปมากแค่ใหน ขนาดอัลบั้มอย่าง Equator ผมยังรู้สึกว่าฟังได้เพลินๆเลย โอเค อาจจะมีที่หลุดไปหน่อยก็ Raging Silence และ Different World ซึ่งเป็นสองชุดแรกที่ Bernie Shaw ร้องนำ คือจริงๆมันก็เป็นงาน AOR ที่ได้มาตรฐานนะ แต่การบันทึกเสียงมันทำให้อะไรๆแย่ลง และการร้องของ Bernie ก็ต่ำกว่ามาตรฐาน คนละเรื่องกับงานหลังจากนั้นเลยครับ ส่วน Conquest นี่ไอเดียการแต่งเพลงไม่เลวนะ ถ้าไม่ใช่ John Sloman ร้องนำอาจจะไม่โดนก่นด่าขนาดนี้ก็ได้

อีกชุดนึงที่ผมชอบเป็นการส่วนตัวคือ Acoustically Driven ครับ มันคืออคูสติกไลฟ์ที่มีแต่เพลงเพราะๆ ฟังสบาย แถมมีเพลงที่วงไม่ค่อยนำมาเล่นสดอยู่จำนวนมาก เป็นงานที่ไม่น่าถูกมองข้ามเลยจริงๆครับ

คงไม่มีทางเทียบกับ Sea of Light ได้แน่นอนครับ ส่วนเรื่องเสียงร้องของ Shaw เอง ผมก็ไม่ชอบเท่าไหร่ เป็นรองนักร้องคนเก่าหลายๆคนเลย แต่ฟังเข้ากับอัลบัมยุคหลังดีครับ อย่างที่เหม่งว่า ผมว่าเหมาะกับร้องเพลงสไตล์ AOR มากกว่า

Pestilence ตำนานเดธ/แธรช (บวกเทคนิคัล) จากเนเธอร์แลนด์นี่ก็มีอัลบั้ม Spheres ครับ ที่ไม่ค่อยจะเป็นที่ชื่นชอบของแฟนเพลงเท่าไหร่ แม้แต่ขอพร๊อกเดธหลายๆคนเองก็ยังไม่ค่อยปลื้มมาก เพราะงานมัน Goofy เกิน ขาดความหนักหน่วง และไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่ แต่ส่วนตัวผมโอเคเลยนะ ผมว่าไอ้ความพร๊อกแบบขาดๆเกินๆนี่แหละมันทำให้งานได้ฟีลแบบหนังไซไฟเกรดต่ำๆไร้เหตุผลแบบที่ผมโปรดปรานดี

(https://rymimg.com/lk/o/l/b9b5f1160218f9c11114c0c653da685e/2583144.jpg)

และแน่นอนหากไปถามใครต่อใครว่าอัลบั้มของเทคนิคัลเมทัลชื่อดังอย่าง Meshuggah ที่น่าฟังที่สุดคือชุดใหน ผมเชื่อว่าไม่มีใครตอบ Contradictions Collapse ซึ่งเป็นงานชุดแรกครับ แต่ส่วนตัวผมโปรดเลยนะชุดนี้ เพราะจริงๆแล้วก็ไม่ค่อยชอบซาวนด์กีตาร์ djent อันเป็นเอกลักษณ์ของวงเท่าไหร่ รวมไปถึงกรูฟหนักๆโคตรซับซ้อนที่ทำให้วงโด่งดังด้วย แต่ผมชอบแบบนี้ครับ ติดแธรชเยอะๆ ลูกบ้ามีพออร่อย ฟังแล้วเห็นภาพวงเบย์แอเรียแธรชเสพยาบ้าเกินขนาดก่อนเข้าห้องอัดอ่ะ

(https://rymimg.com/lk/o/l/ba293158eacaa1fedf2e25e9ea904d47/2582996.jpg)

21st Century Schizoid Man เวอร์ชั่นที่ผมรักที่สุดอยู่ในชุดนี้ครับ อันนี้หมายความว่าผมชอบทั้งตัวดนตรีและซาวนด์ที่ออกมาขยะๆแบบนี้ด้วยนะ ถ้าเอามารีมาสเตอร์ให้เนี้ยบขึ้น ฟังสบายหู ก็อาจไม่หลงใหลขนาดนี้ก็เป็นได้

(http://eil.com/images/main/King+Crimson+-+Earthbound+-+1st+-+EX+-+LP+RECORD-60632.jpg)

Tangerine Dream - Zeit (2LP)

(http://www.vintageprog.com/tang3.jpg)

เท่าที่อ่านความเห็นของผู้ฟังจากที่อื่น แม้แต่พวกฝรั่งเอง พบว่ามีทั้งที่ชอบและไม่ชอบผลงานชุดนี้ (แม้แต่ Jerome ลูกชายของ Edgar Froese เองก็ยังเกลียดอัลบั้มชุดนี้) ซึ่งอาจเทียบได้กับ Tales from Topographic Oceans ของ Yes เลยทีเดียว โดยส่วนตัวของผม แรกฟังก็ไม่ค่อยชอบนัก แต่ก็ได้พยายามตั้งใจฟังในช่วงเวลาและอารมณ์ที่เหมาะสมจึงจะล้วงเอาเสน่ห์ของผลงานชุดนี้ออกมาได้ ในที่สุดก็เป็นผลงานชุดหนึ่งของ TD ที่ผมชื่นชอบ แต่ไม่ถึงกับรัก และยังต้องแบ่งแผ่นเสียงฟังทีละหนึ่งแผ่นครับ 

นี่คืองานของ TD ที่ผมชอบที่สุด และส่วนตัวผมว่า Pink Years คือยุคที่งานของ TD เต็มไปด้วยเสน่ห์ลึกลับ น่าตื่นเต้น น่าค้นหา น่าฟังที่สุดครับ

ในยุค Pink Years ผมก็ชอบอัลบั้มนี้ที่สุดครับ มันท้าทายดี

อัลบั้มของ Pink Floyd ในยุคที่ไม่มี Roger Waters ทั้ง A Momentary Lapse of Reason และ The Division Bell โดยมากไม่เป็นที่โปรดปรานของแฟนวงนี้นัก แต่ส่วนตัวผมชอบทั้ง 2 อัลบั้มมากครับ และคิดว่าชอบมากกว่าอัลบั้มหลายๆชุดในยุคแรกๆของวงด้วยซ้ำ

อันนี้เหมือนกันเลย (ยกเว้น Chvrches กับ Grimes)

---

- Pink Floyd - ชอบอัลบั้มแรกๆมากกว่าพวกงานดังๆอย่าง Dark Side หรือ The Wall (ที่โดนสุดๆก็น่าจะเป็น The Piper...)
- Mogwai - ไม่ชอบเลยสักชุดยกเว้น The Fountain OST.
- โปรเจ็คต่างๆที่ Thom Yorke ทำไม่ได้ดีไปกว่า Radiohead เท่าไหร่เลย
- ไม่แน่ใจว่า คนส่วนใหญ่จะชอบ Prince ยุคเก่ากันหรือไม่ แต่ผมชอบงานยุคใหม่ๆของแกมากกว่า
- Alcest ฟังไปฟังมาชอบชุดแรกชุดเดียวเอง... (ชุดใหม่ยังไม่รู้จะชอบไม่ชอบดี)

แต่ในลาสต์ผมเห็นพี่ฟังชุดที่สองมากที่สุดนี่นา

อาจจะไม่ controversial เท่าไหร่แต่จะลองดูฮะ

- เบื่อพวกกีต้าร์ฮีโร่ทั้งหลายแหล่ และก็พวก Neoclassical Metal ปั่นกีต้าร์กันฉิบหายวายวอด (แม้แต่ Yngwie Malmsteen ที่เคยอินอยู่ช่วงหนึ่ง และ Dragonforce)
- คลั่ง Yazima Beauty Salon สุดๆจนแทบสาวแตก...
- Judas Priest - เฉยๆกับ Painkiller และก็งานเฮฟวี่ตั้งแต่ 80 ขึ้นมา แต่ชอบสามชุดแรกมาก
- Kanye West - ชอบแค่สองชุดแรก
- Jamiroquai - ชอบ Time Won't Wait มากกว่าบางซิงเกิ้ลที่ดังๆของวง
- ฟัง Britpop บ้าง แต่ไม่อิน Oasis กับ Manics เลย
- ชอบ Norah Jones ตอนไปแจมกับคนอื่น (โดยเฉพาะกับ OutKast กับ Peeping Tom) มากกว่าตอนที่นางทำเพลงเองหรือแม้แต่ The Little Willies ...


ชอบแทร็คสุดท้ายแค่เพลงเดียวอะชุดนั้น...

เห็นเขาว่าเพลง 21st Century Schizoid Man ที่เล่นสดในชุดนี้ Mel Collins ได้โชว์ฝีมือ (ปาก) เป่าแซ็กส์แบบไม่ยั้งเลยใช่มั้ยครับ?

ใช่ครับ เล่นได้ดุดันและหนวกหูสุดๆ แถมเมื่อมาอยู่กับโปรดักชั่นสุดดิบแบบนี้แล้วยิ่งโกลาหลไปกันใหญ่ มันคือน้อยส์ร็อคดีๆนี่เอง ผมชอบเสียงร้องของ Boz Burrell ที่ร้องผ่านทั้งดิสตอร์ชั่นและซินธ์ VCS-3 ด้วยครับ มันให้อารมณ์ Robotic และฟังดู Surreal มากๆ ไม่แปลกใจที่งานชุดนี้จะเป็นหนึ่งในอิทธิพลสำคัญของของเหล่าศิลปิน Japanoise ในช่วงปลาย 70s ต้น 80s ครับ

ใน progarchives แฟน ๆ ของ King Crimson ส่วนใหญ่ก็ให้คะแนน Earhbound ไว้ไม่ค่อยดีนัก แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ให้คะแนน 4 ดาวจาก 5 ดาว พร้อมประโยคส่งท้ายอันคมคายว่า Great sound can't save a bad album, and bad sound can't ruin a great one. ซึ่งก็น่าคิดครับ

ใน rateyourmusic ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ให้คะแนนชุดนี้ถึง 4.5/5 เหตุผลหนึ่งก็คล้ายๆอย่างที่พี่อ้างอิงมาครับ แม้ซาวนด์จะไม่ดี แต่เพอร์ฟอร์มานซ์และไอเดียของวงนั้นเหนือชั้นมากๆ โดยเฉพาะคนที่เป็นคอ Jazz ขนานแรงๆน่าจะถูกใจพอสมควร และอีกอย่าง แม้สุ้มเสียงแบบนี้จะไม่เป็นที่ประทับใจนักของนักฟังส่วนใหญ่ แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันมีกลุ่มคนฟังที่ Niche มากๆกลุ่มหนึ่งที่มองว่าสุ้มเสียดิบหยาบไม่มีการขัดเกลาแบบนี้ก็มีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูกเหมือนกันครับ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีผมคนนึงล่ะ และการที่ผมหันมาชื่นชอบดนตรี Noise, Punk, Black Metal  หรือดนตรี Lo-fi ทุกชนิด  ส่วนหนึ่งก็เป็นผลมาจากความชื่นชอบในอัลบั้มชุดนี้เหมือนกัน

- Nirvana - เบื่อ Smells Like Teen Spirit แล้วครับ
- ชอบ Audioslave มากกว่า RATM หรือ Soundgarden ซะอีก

Yes - 90125 อันนี้เป็นผลงานของ Yes ที่แฟน ๆ ส่วนใหญ่ค่อนข้างผิดหวัง ผมจำได้ว่าเมื่อครั้งผลงานนี้ออกมาใหม่ ๆ ถูกนักวิจารณ์ชื่อดังของทั้งไทยและเทศด่าเละ และจัดชั้นให้อยู่ในแนว dance music ไม่ใช่ progressive แต่ถ้าย้อนกลับไปมองอย่างเป็นธรรม ในช่วงนั้น Yes ได้เข้าสู่ยุค 80's แล้ว กระแสดนตรีในช่วงนั้นอาจทำให้พวกเขาต้องทำดนตรีที่แตกต่างออกไปก็ได้ ผมเป็นคนที่ชอบฟังเพลงมัน ๆ และจดจำง่ายอยู่แล้ว เมื่อได้ฟังอัลบั้มชุดนี้แล้วก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด กลับชอบเสียด้วย แต่ไม่ชอบ Big Generator ซึ่งอันนี้ฟังเท่าไรก็ทำใจให้ชอบไม่ได้สักทีครับ

(http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/105/cover_3535419102008.jpg)

หากได้อ่านประวัติความเป็นมาของงานชุดนี้ (ซึ่งคงเคยผ่านตามากันอยู่แล้ว) ก็คงจะทราบดีว่าทีแรกงานชุดนี้ทีแรกจะไม่ได้ออกในนาม Yes ด้วยซ้ำ ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้เชื่อได้ว่าเสียงตอบรับและเสียงวิจารณ์อาจจะเปลี่ยนไปอีกอย่างนึงเลยได้เลย

ถ้าสายกรันจ์ซีแอตเติ้ลซาวนด์นี่ผมชอบ Alice in Chains มากกว่าตำนานอย่าง Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden แบบทิ้งห่างเลยครับ

เห็นด้วยครับ ถ้าไม่ใช้เพราะใช้ชื่อ Yes ที่เป็นหัวหอก progressive รุ่นแรก ที่พาลทำเอาแฟนเก่าๆไม่ค่อยสบอามรมณ์เท่าไหร่ อัลบั้ม 90125 ถ้าใช้ชื่อเป็นโปรเจคอย่างวง The Firm อัลบั้้มนี้อาจถูกยกย่องให้เป็นอัลบั้มร๊อคชั้นเยี่ยมในตำนานอีกอัลบั้มก็ได้ ทั้งฝืมือกีตาร์ของ Trevor Robin สมาชิกที่เพิ่มเข้ามาเติมเต็มในส่วนภาคดนตรีรีอคที่ลงตัวดีเยี่ยม(สำหรับงานชุดนี้เท่านั้นนะครับ)

เห็นด้วยครับว่า Alice in Chains นี่สุดยอดแล้ว โดยเฉพาะอีพีอคูสติกสุดหมองหม่นอย่าง Jar of Flies นี่เป็นอะไรที่บาดลึกเหนือคำบรรยายครับ

จริงๆแล้วก็มีกรันจ์อีกหลายวงครับที่ผมชื่นชอบมากกว่าวงหลัก อาทิเช่น Screaming Trees, Tad, Paw, Babes in Toyland, Seaweed และ Catherine  เป็นต้น

- ชอบอีโมยุคแรกๆ (ที่บางวงอาจจะไม่หลุดจากฮาร์ดคอร์พังค์เท่าไหร่) มากกว่าโพสฮาร์ดคอร์/เมทัลคอร์ยุคปัจจุบัน...
- วงเจร็อครุ่นใหญ่ที่เขาชอบๆกันอย่าง L'arc En Ciel, Glay, X Japan หรือ Luna Sea ผมไม่ชอบเลย รวมถึงวิชวลเคย์ยุคหลังๆบางวงด้วย

ผมว่าอันนี้ไม่ค่อย Controversial เท่าไหร่นะครับ แค่มันไม่กระแสเท่านั้นเอง

- แม้ผมจะชื่นชอบดนตรีไกรนด์คอร์แค่ใหน แต่ยอมรับว่าไม่ได้โปรดปรานงานไกรนด์คลาสสิคของ Napalm Death สักเท่าไหร่  ยิ่งไปกว่านั้นผมกลับถูกใจงานงานช่วงไลน์อัพห้าคนที่เล่นเดธเมทัล เดธไกรนด์ หรือกรูฟเดธมากกว่า (ตั้งแต่ Harmony Corruption จนถึง Enemy of the Music Business) ผมว่าพวกเขาเป็นวงที่เล่นเดธได้เพลินมากวงหนึ่งเลยครับ หรือถ้าไม่ใช่ไลน์อัพนี้ผมก็จะสนใจงานยุคเดโมของพวกเขาที่เป็นฮาร์ดคอร์พังค์ดิบๆมากกว่า

- Rotting Christ คือวงแบล็คเมทัลระดับตำนานของกรีซ เรียกว่าเป็นผู้ให้กำเนิดซาวนด์ Hellenic Black Metal เลยก็ว่าได้ แต่ครับแต่ ผมกลับไปชอบงานเดโมของพวกเขาที่เป็นไกรนด์คอร์ชนิดโคตรดิบมากกว่าแฮะ

- ถ้าถามว่าผมชอบ Paradise Lost ยุคใหนที่สุด คำตอบก็คงจะเป็นช่วงทำงานเดโมก่อนออกชุดแรก คือผมรู้สึกว่ามันยังไม่ดูมมาก ความกระแทกกระทั้นนี่ล้นเหลือ หรือไม่งั้นก็เป็นงานกึ่งอินดัสเตรียลอย่างชุด Symbol of Life ไปเลย

- แน่นอนครับ ผมไม่เคยชอบผลงานของ Marilyn Manson จริงๆเลยสักชุด แต่มาติดใจงานในนาม Marilyn Manson & the Spooky Kids (1989-1992) นี่แหละครับ ซึ่งแม้จะมีความเป็นอินดัสเตรียลร็อคให้เห็นบ้างแล้ว แต่ก็ยังเต็มไปด้วยเสน่ห์ของดนตรีอันเดอร์กราวด์ยุค 80s ไม่ว่าจะเป็นนอยส์ร็อค กอธิค โพสต์พังค์ เฮอร์เรอร์พังค์ รวมไปถึงโปรดักชันโลไฟดิบหยาบไร้มิติถูกใจผมมากๆด้วย

- Paradise Lost นี่ชอบ Host ที่สุด ชอบอยู่ชุดเดียวไม่แตะชุดอื่นเลย ฮา

Liquefied version of 90s Depeche Mode

จริงๆชุดนี้ก็ดีนะครับ แม้จะเป็นซินธ์ป๊อป แต่ผมว่า Filler มันเยอะไปหน่อย ไม่เหมือน Symbol of Life ที่เน้นทุกเพลง

- งานของ Amorphis ยุคปัจจุบันที่ Tomi Joutsen ร้องนำ ได้รับคำชมจากทั้งแฟนเพลงและนักวิจารณ์มากมาย แต่ผมมองว่ามันเนี้ยบไป แถมน่าเบื่อและซ้ำซากมากครับ ส่วนตัวผมชอบงาน 3-4 ชุดที่ Pasi Koskinen ร้องนำนี่แหละ รู้สึกว่าดนตรีมีจินตนาการดี ชอบที่กล้าเอาพวกซาวนด์อีเลกทรอนิกส์ ออร์แกน 70s หรือแซกโซโฟนมาผสมกับเมทัลติดกลิ่นโฟล์คที่เป็นเอกลักษณ์ของวงได้ดี หรือไม่งั้นก็เป็นงานเดธเมทัล (เดโม) สมัยที่ใช้ชื่อวง Abhorrence เลยครับ ดิบสะใจ แต่ก็ฝีมือมากด้วย

- แม้งานของ Kraftwerk ตั้งแต่ชุด Autobahn เป็นต้นไป จะล้ำและเท่แค่ใหน แตผมก็ยังยึดติดกับงาน Krautrock เก่าๆช่วงต้น 70s ของพวกเขาอยู่ดี หรือไม่ก็เป็นงานในนาม Organisation ไปเลยครับ จริงๆมันก็ถือว่าล้ำมากอยู่ดีนะสำหรับยุคนั้น

ชอบ Organisation เหมือนกัน อาจจะมากกว่า Kraftwerk ซะอีก

-----

๋- ชอบ Jay-Z ตอนที่ทำเพลงกับคนอื่นมากกว่าที่ทำคนเดียว (ในหลายๆชุด) แม้แต่เพลงที่ทำกับ Daft Punk

- Woe, Is Me ที่เพิ่งยุบวงไปเมื่อปีก่อน ออกมาสองอัลบั้มคือ Numbers และ Genesis โดยอัลบั้มแรกได้คะแนนบวกเสียเป็นส่วนใหญ่ในขณะที่ชุดหลังได้คะแนนที่เอียงไปทางลบอยู่พอสมควร (เท่าที่ดูจากหลายๆสำนัก) แต่ฟังยังไงก็ชอบชุดหลังมากกว่าจนถึงขนาดที่ยกเป็นอัลบั้มโปรดประจำปี 2012 เลยละ...

MR.BIG : To be with you
ตอนตัดสินใจซื้อเทปอัลบั้ม Learn into it มาฟัง
จำได้เลยว่าคนขายแนะนำเลยว่าเพลงนี้สุดยอด ผมก็นึกว่ามันจะสุดยอดจริง
Paul Gilbert กับ Billy Sheehan แต่ฟังแล้วผมชอบทุกเพลงในอัลบั้มยกเว้นเพลงนี้

hipsters who hate other hipsters for being hipsters  :-*

ไม่ได้ไม่ชอบที่ความเป็นฮิปสเตอร์นะครับ แต่ผมไม่ชอบวงเหล่านี้จริงๆ (หลักๆคือฟังแล้วไม่ชอบครับ แล้วพอเห็นถูกอวยเยอะๆก็แอบหมั่นไส้ 555) แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฮิปสเตอร์หรอกนะ และผมก็ไม่เคยไปว่าใครที่ชอบวงเหล่านี้เหมือนกันครับ

ครัช ;)