ต่อไป »

[Pong-Wanchai]

หลังจากพักผ่อนหนึ่งวันเต็มๆ ใช้เวลากินและนอนเป็นหลัก ไม่หักโหมเรื่องการเดินช็อปปิ้งเหมือนกับลูกสาวและเพื่อนๆ ของเค้า
ผมเริ่มมีแรงกลับมาอีกครั้ง

ความจริงวันจันทร์นัดว่าจะไปเที่ยว Universal Studio แต่ผม "เบี้ยว" ครับ เพราะว่าไม่อยากเดิน เนื่องจากเหนื่อยมากๆ เมื่อวันเสาร์
ที่ผ่านมา วันอาทิตย์เน้นเรื่องกินอย่างเดียวเพราะคิดว่าร้านค้าน่าจะปิดกันเป็นส่วนมากโดยเฉพาะร้านแผ่นเสียง  

แทนที่จะขับรถเพื่อนผมวันนี้มันใช้การนั่งรถไต้ดินอย่างเดียวเลยครับ...

ผมใช้เวลาเดินแทบกระอักเลือด จากป้ายโน้นไปป้ายนี้เพื่อไปดูร้านแผ่นเสียงสองสาขาใหญ่ที่ส่วนมากคนฟังเพลงสมัยใหม่เค้าจะไปซื้อกัน
และร้านแรกที่ได้เข้าไปก็คือ Gramophone สาขาเล็กๆ ซึ่งตั้งอยู่ที่ไหนจำไม่ได้เสียแล้ว...

[Pong-Wanchai]

อีกสาขานึงอยู่ใกล้ถนน Orchard หรืออะไรทำนองนี้แหละครับ ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเมื่อกี้นี้พอสมควรแต่ผมว่า ไม่น่าสนใจเลยสำหรับ
ผม เพราะมีแต่เพลงใหม่ๆ รวมทั้ง ดีวีดี ด้วย คล้ายๆ กับเข้าร้าน แมงป่อง ในเมืองไทยไม่มีผิดเพี้ยน

เพื่อนผมบอกว่าถ้าไม่ถูกใจงั้นไป HMV กันดีกว่า เพราะว่าอยู่ใกล้ๆ กันบนถนน Orchard นี่เอง...



ถ้าความจำผมไม่สับสน สาขานี้อยู่บนชั้นสอง และใหญ่มากครับ เหมาะสำหรับคนรุ่นใหม่ที่ชอบแสวงหาแผ่นซีดีหรือดีวีดีต่างๆ ถ้าไม่
ได้สั่งทางอินเทอร์เน็ตเป็นหลัก

หากเปรียบเทียบกับร้าน Tower Records สมัยยังไม่เจ้งบนศูนย์การค้า World Trade น่าจะเพิ่มเนื้อที่ไปอีกสองเท่าเห็นจะได้ อะไร
ที่เกี่ยวกับคนตรีและเสียงเพลง สามารถหาซื้อได้หมดครับ 

[Pong-Wanchai]

เห็นร้านใหญ่ๆ แบบนี้ แต่ปรากฏว่าไม่มีแผ่นเสียงขายหรอกครับ เพื่อนผมบอกว่าถ้าจะดูแผ่นเสียงต้องไป HMV อีกสาขานึงอยู่ที่
Raffles Place สถานที่ท่องเที่่ยวซึ่งทุกคนที่มาเที่ยวประเทศสิงคโปร์น่าจะรู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี...



เอ...ไปๆ มาๆ ผมว่าที่ Raffles Place นี่แหละครับที่อยู่บนชั้นสอง ต้องขออภัยนะครับหากความจำผมสับสน     

เอาเป็นว่า HMV อีกสาขานึงซึ่งตั้งอยู่ชั้นล่างอันนี้ ใกล้กับทางเข้าศูนย์การค้ามีแผ่นเสียงขายด้วยครับทั้งมือสองและของใหม่ แต่ว่า
ไม่มากนัก ราคาโอเคพอๆ กันกับร้านค้าที่ The Adelphi ต่างเพียง 2-3 เหรียญ ทั้งนี้แล้วแต่อัลบั้มด้วยครับ

เนื่องจากเป็นการเดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินทั้งสิ้นจึงกินเวลามากในการเดินหาและเดินดูแผ่นทั้ง 4 ร้านที่ได้กล่าวมา เวลาจึงหมด
ไปอย่างรวดเร็ว เหนื่อยก็เหนื่อยครับ...

แต่ว่า "ขี้เกียจ" กลับบ้าน ก็เลยดูหนังซะหนึ่งเรื่อง หาโรงดูอยู่อีก 2-3 แห่งกว่าจะได้ดูเพราะไม่ค่อยมีหนังที่น่าสนใจ จึงจำใจต้องดูเรื่อง
Larry Crowne จบแล้วซมเซตุปัดตุเป๋ นั่งแท็กซี่กลับบ้านดีกว่าครับ ไม่เอาแล้วไอ้รถไฟฟ้าใต้ดิน !!!

[JKNoremorse]

ไม่น่าเชื่อเลยครับว่าสิงคโปร์ จะมีร้านซีดีเยอะจริง ๆ
เข้าใจพี่โป่งที่ว่าเมื่อยครับ ปลายปีที่แล้วผมเดินที่ญี่ปุ่นอารมณ์เดียวกันครับ (ไม่มีคนนวดให้เหมือนกัน)

พอถึงวันที่เค้านัดกันว่าจะไปเที่ยวย่านชานเมือง ผมต้องขอบายซะงั้น เก็บแรงไว้เดินหาของตัวเองต่อ 

[TRON]

ไว้ผมจะตั้งกระทู้ร้านซีดี ร้านแผ่นเสียง รวมทั้งดีวีดีบู๊ทเลคที่ฮ่องกงที่ผมไปเจอมาเร็วๆนี้ครับ แต่คงไม่มีข้อมูลละเอียดเหมือนพี่โป่งนัก เอาพอคร่าวๆได้

[Pong-Wanchai]

ไม่น่าเชื่อเลยครับว่าสิงคโปร์ จะมีร้านซีดีเยอะจริง ๆ
เข้าใจพี่โป่งที่ว่าเมื่อยครับ ปลายปีที่แล้วผมเดินที่ญี่ปุ่นอารมณ์เดียวกันครับ (ไม่มีคนนวดให้เหมือนกัน)

พอถึงวันที่เค้านัดกันว่าจะไปเที่ยวย่านชานเมือง ผมต้องขอบายซะงั้น เก็บแรงไว้เดินหาของตัวเองต่อ 

ตัวผมเองโดยปกติเป็นคนที่ไม่ชอบเดินช็อปปิ้งอยู่แล้วครับ เวลาไปกับครอบครัวจะแยกเดินกันเสมอ โดยเฉพาะผมกับ
ลูกชายมักขอ "ชิ่ง" ออกจากคุณแม่และคุณลูกสาวเวลามีโอกาศเดินศูนย์การค้าและไม่ว่าจะเป็นที่ต่างประเทศหรือว่า
ประเทศไทยก็มักไม่ค่อยได้เดินด้วยกันมาโดยตลอดชีวิตคู่เลยล่ะครับ

แต่เวลาไปต่างประเทศโดยเฉพาะแหล่งที่มีร้านแผ่นเสียงและซีดีผมมักจะ "อดทน" ครับ เพื่อจะได้เจอกับร้านค้าที่อาจ
จะถูกใจบ้างไม่มากก็น้อย แต่ก็คุ้มบ้างไม่คุ้มบ้างแล้วแต่ดวงและโชคชะตา

แล้วตอนเลือกดูแผ่นนี่แหละครับ มันอาจใช้เวลาไม่จำกัด เร็ว หรือ ช้า ไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ ครั้นพอดูหมดเรียบร้อย
ทุกซอกทุกมุม ถึงเวลาจะกลับ ร่างกายมันอ่อนโรย เกิดเมื่อยขึ้นมาอย่างกะทันหันเลยทีเดียวเชียว...มีความรู้สึกอ่อนล้า
และปวดขามาก แทบจะเดินอีกไม่ไหว และเป็นอย่างนี้ทุกครั้งไป

อย่างร้าน Roxy Records & Trading ที่ประเทศสิงคโปร์นี่ ไม่ให้อยู่ในร้านนานๆ ได้อย่างไรครับ ก็ลองดูภาพเมื่อเดินเข้า
ร้านมาซิครับ ว่าถึงแม้จะมีขนาดเล็กแต่ว่า คุณภาพนี่มัน "คับแก้ว" เสียนี่กระไร...



ใครได้เข้าไปเยี่ยมร้านนี้มาแล้ว คงจะมีความรู้สึกแบบผมอย่างแน่นอน !!!

[Pong-Wanchai]

เพราะฉะนั้นเมื่อมีเวลาอีกวัน ผมจึงเดินทางไปยังร้าน Roxy Records & Trading อีกครั้งนึงครับ     

ถึงแม้จะเป็นวันธรรมดา แต่ว่าอีกสองร้านที่ผมเคยได้เอ่ยถึงไปก็ยังไม่เปิดอยู่ดีล่ะครับ ไม่ทราบว่าปิดตายไปหรือยัง หรือว่าเจ้าของ
ร้านเปิดและปิดตามเวลาสะดวกของตัวเค้าเองก็ไม่อาจทราบได้

เมื่อครั้งที่แล้วผมใช้เวลาดูแผ่นซีดีไปพอสมควร วันนี้จึงจัดแจงดูแผ่นเสียงเท่าที่ทางร้านมีโชว์ทั้งหมดซึ่งมีทั้งเก่าและใหม่ผสมปนเป
กันไป 

ผมเจอแผ่นเสียงอัลบั้มคู่ของ MSG ทัังสองชุดคือ ชุดแรก และชุดแสดงสด ก็เลยคว้าเอาไว้ ราคา S$46 ทั้งสองอัลบั้ม 

เจอแผ่นเสียงของ คณะ Deep Purple ชุด Rapture Of The Deep และ Status Quo ชุด In Search Of The Fourth Chord ซึ่งยัง
ไม่มีก็เลยคว้าเอาไว้อีกตามระเบียบ แต่พอเหลือบเห็นอัลบั้ม reissue ทั้งหมดของ คณะ Thin Lizzy ก็เลยหยิบออกมาดูรายละเอียด
ปรากฏว่าไม่มี โบนัสแทร็ค เลย จึงเก็บเข้ากล่องเหมือนเดิม...



นอกจากนี้แล้วยังมีอัลบั้มอีกหลายชุดที่น่าสนใจ แต่ส่วนใหญ่เป็นพวก 180g. LP ซึ่งปั้มออกมาใหม่อีกครั้ง แล้วผมก็มีอัลบั้มพวกนั้น
สะสมอยู่ตั้งนานแล้วในสมัยก่อน จึงมองผ่านไปอย่างไม่ได้เสียดายอะไรนักหนา     

[ปีศาจลายคราม]

ร้านนี้มีแผ่นเสียง progressive rock เยอะมั้ยครับพี่?

[Pong-Wanchai]

เดินมาใกล้กับเค้าน์เตอร์เจ้าของร้านยังมีกล่องอีกสองสามกล่องที่ยังไม่ได้แย้มดู จึงขออนุญาติค้นหน่อย ซึ่งเจ้าของร้านก็ไม่ได้
ขัดข้องอะไร เพราะว่าแผ่นต่างๆ ที่ผมต้องการซื้อก็กองเอาไว้ที่หน้าเค้าน์เตอร์แล้ว และมีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ  

โอว...ว...ว  รื้อแผ่นเสียงกล่องแรกก็เจอแผ่นเสียงคู่ของบริษัท Back On Black จากคณะ "จานผีสะท้านเวหา" ทันที แต่ว่ามีเพียง
ชุดเดียว (ราคา S$48)  คือ Lights Out ถ้าจำไม่ผิด...

ไม่เป็นไรมองหาต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งผมหายเหนื่อยโดยปริยายเมื่อเจออัลบั้มทั้งหมดของคณะ UFO อันประกอบด้วย No Heavy Petting,
Force It, Phenomenon, Strangers In The Night, และ Obsession  



เรียกว่า "เพลิน" เหมือนกันครับ เพราะเจอของที่เราอยากได้ แล้วก็ยังมีอีกหลายวงแต่ผมมีแล้วก็เลยไม่ได้สนใจ ที่ได้มาอีกก็คือ
คณะ Saxon ชุด The Eagle Has Landed ที่เป็นแผ่นคู่อีกเหมือนกัน และยังมีอีก 2-3 ชุดครับ

สรุปแล้วพอคิดสตางค์จึงขอต่อลองหน่อยตามประสาคนไทย เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายลงบ้าง เนื่องจากซื้อจำนวนไม่ใช่น้อย      

[Pong-Wanchai]

ร้านนี้มีแผ่นเสียง progressive rock เยอะมั้ยครับพี่?

ผม "ขี้เกียจ" ดูแผ่นเสียง USED น่ะครับ ก็เลยข้ามไปหลายกล่องมาก แต่ถ้าเป็นแผ่นพวก reissue เห็นผ่านตาหลาย
ชุดเหมือนกัน พอๆ กับร้าน Simply Music ในตึก The Adelphi ครับ 

[Pong-Wanchai]

ลองทายซิครับว่าผมซื้อไปประมาณเท่าไหร่...

เกือบๆ หนึ่งพันเหรียญสิงคโปร์ แต่ไม่ถึงหวิดหวิว ซึ่งผมก็เลยคิดว่าไม่น่าเกลียดหรอกที่จะขอส่วนลดซัก 10% หรือว่า 5% ก็ได้
ถ้าหากเจ้าของร้านไม่ยอม...

คราวที่แล้วซื้อไปหนึ่งร้อยกว่าๆ ไม่ได้ลดซักกะนิดเดียว แต่ว่าคราวนี้ผมคิดในใจว่าต้องมีบ้างล่ะนะ ไม่อย่างนั้นคงจะน่าเกลียดเอา
มากๆ สำหรับลูกค้าซื้อง่ายๆ อย่างผม      

สรุปแล้วแกไม่ยอมลดครับ เพื่อนผมหัวเราะร่า แล้วบอกว่า ดีแล้วที่อั้วไม่เคยรู้จักร้านนี้มาก่อน มาอยู่สิงคโปร์ตั้ง 4-5 ปีเพิ่งมาร้าน
เป็นครั้งแรก อย่างนี้มาบ่นกับเค้าไม่ได้เป็นอันขาด...

แต่ผมบ่นกับเจ้าของร้านครับ แล้วมันมีเศษอยุ่ 1 เหรียญที่ห้อยท้ายไว้ ผมก็เลยขอลดอีกครั้ง หลังจากขอและอ้อนวอนมาประมาณ
ไม่ต่ำกว่า 5-6 ครั้งแล้วในวันนี้

ในที่สุดก็ได้ส่วนลดมา หนึ่ง เหรียญสิงคโปร์ เต็มๆ เลยล่ะครับ...ดีใจมาก !!!      

ลองคิดดูว่าถ้ามันเกิดขึ้นกับตัวคุณเองแล้ว จะ ยิ้ม หรือว่า ดีใจ กันดีครับ ?      

ใครจะไปเยี่ยมเยียนร้านนี้ก็ต้องทำใจเอาไว้ล่วงหน้านะครับ เพราะว่าเรื่อง "เงิน" นี่มันไม่เข้าใครออกใครหรอก...จะบอกให้