เสียงที่ฟังดูหึ่ง ๆ ครือ ๆ คล้ายเสียงคน ทั้ง ๆ ที่ไม่มีคนอยู่น่ะ รวมถึงเสียงคล้ายเสียงหัวเราะโทนต่ำ ๆ ด้วย (เคยเดินไปที่มืด ๆ ข้างนอกคนเดียวแล้วได้ยิน ...แทบวิ่ง)

เมื่อคืนทำงานถึงดึก ๆ ค้างไว้แล้วไปนอนกะว่าจะตื่นมาทำต่อสักหกโมงเช้า
แต่ปรากฏว่าหลอน ฝันว่าตัวเองยังคงทำงานอยู่

ไปสักระยะหนึ่งก็เปลี่ยนเป็นฉากต้องนั่งรถไฟไปทำธุระอะไรสักอย่างคนเพื่อนร่วมงานหลายคน
แต่พอไปถึงกลับเป็นสถานที่ที่น่าจะเป็นโรงแรมที่ดูวุ่นวายแบบ Surreal มาก คนแน่นคล้ายงานเลี้ยง มีตะแกรงขนาดใหญ่ในห้องโถง มีกรงนกห้องแทนโคมระย้าแบบโกธิค ๆ มีบันไดอยู่มุม ๆ อาคาร ดูเบี้ยว ๆ ด้วย ผมนั่งซุกตัวอยู่แถวบันไดนั่นแหละ มองความวุ่นวายในโถง พอหาทางออกไปได้ก็เจอกับลานที่ดูสงบและโรแมนติกมาก มีเลี้ยงบุฟเฟต์อะไรสักอย่างข้างนอกด้วย (แต่เป็นตอนกลางวัน ทั้งที่บรรยากศในห้องเป็นกลางคืน) ผมเดินเข้าไปในเต็นท์ที่เสริฟบุฟเฟต์ แซวสาวคนหนึ่งที่เหมือนเป้นสาวที่ผมชอบ (เฉพาะในฝันน่ะ นึกหน้าไม่ออกแล้วด้วยซ้ำ) กินอาหารกระปริบกระปรอย แล้วพอพยายามจะเดินออกจากโรงแรมที่ว่า ผมก็กลับไปโผล่ในอีกห้องหนึ่ง ดูเหมือนห้องทรมาน บรรยากาศคล้ายโถงโรงแรมที่เดินออกมา มีพวกผู้นำโลกจากหลายชาติทั้งอดีตและปัจจุบันยืนคุยกันอยู่ (บอกไม่ได้ทั้งหมดว่าใคร แต่หนึ่งในนั้นมีโอบาม่ากับอามาดิเนจาด) มีคนหนึ่งโผล่หัวออกมาจากเครื่องทรมาน หน้าตาคล้ายโจ๊กเกอร์ใน The Dark Knight พูดอะไรไม่ได้ยิน ก่อนจะมีนายพลอีกคนหนึ่งกำลังเดินจะเข้ามาทักผม (สวมชุดเหมือนพวกเผด็จการพม่า ไม่ก็เกาหลีเหนือ) แต่ผมพยายามจะหนีแล้วก็หาทางออกจากที่นั่น .... แล้วก็ตื่นขึ้นมาเสียก่อน

(คาดว่าไอ่ความ surrreal พวกนี้เป็นอิทธิพลมาจากการดูเรื่อง Umineko no naku koro ni มากเกินไป)

(แปลก น้อยครั้งมากที่จะจำรายละเอียดความฝันได้ขนาดนี้ จริง ๆ ฉากในโรงแรม Surreal นั่นมีมากว่านี้อีก แต่จำไม่ได้แล้ว)

ตอนนี้ติดอยู่สองอย่างคือ ติดงาน กับติดเฟศบุ๊ค
twitter เคยเล่นแล้วไม่จุใจเท่าไหร่โพลส์ได้แค่ 140 ตัวอักษร บ่นยาวไม่ได้ ฮ่า ๆ 

Devin Townsend Project - Addicted!

ฟังครั้งแรกแล้วซาบซ่านดี แต่พอฟังซ้ำไปเรื่อย ๆ เริ่มเห็นว่ามันมีเสน่ห์ลดลง Bend it Like Bender เอากำแพงเสียงกีต้าร์แตก ๆ (แบบที่...อาจทำให้คนฟังเพลงที่ไม่ใช่เด็กสมัยใหม่รำคาญเอาได้ ว่าจะแตกพร่าไปไหน) มาวางทาบกับ Eurodance ได้สดใสซู่ซ่าดี สรุปโดยส่วนตัวชอบไม่เท่า Ki ที่ดูเผิน ๆ จะเรียบ ๆ เน้นซาวน์แอมเบี้ยน แต่มันฟังซ้ำ ๆ ได้ไม่เบื่อ

หวังว่า Deconstruction (ชอบชื่อมันมาก-ในวงการสังคมศาสตร์มันเป็นคำที่ "เจ๋ง" มากเลยนะ) จะทำได้ประทับใจกว่านี้
[7/10]

JIMANG - Umineko no Naku Koro ni ED Single - la divina tragedia ~Makyoku~
เพลงจบของอุมิเนโกะ (ที่ทำได้เฉียด ๆ โกธิกเมทัล แต่ยังรู้สึกว่าไม่ใช่) ฉบับเต็มใส่สุดอารมณ์กว่าเิดิมเยอะ แต่โคตรเกลียดเพลงแถมมันเลย
[8/10]

http://www.youtube.com/watch?v=5fTcLMsAMD4


Akiko Shikata - Harmonia
Fleet Foxes - Fleet Foxes


ไม่ได้ฟังอะรใหม่ ๆ เท่าไหร

มีคนชอบ Nosound แถวนี้เหมือนกันแฮะ

ออกติด ๆ เลยแฮะแต่เท่าที่ฟังจาก Preview ยังชอบ Ki มากกว่า

Marillion นี้รู้สึกจะพูดถึงอะไรอกหัก ๆ อยู่พอสมควรนะ (อย่างอัลบั้ม Misplaced Childhood)

แต่ตามนิสัยของเนื้อเพลง Prog. คือ "เรื่องอะไรจะบอกพวกคุณตรงล่ะว่าอกหัก เราทำเพลงอกหัก ๆ ให้ดูีอีพิกขึ้นไปหน่อย อารมณ์โคลง Lament ของบทรักคุดในพวกวรรณกรรมยุคเก่า ๆ ดีกว่า ฮ่า ๆๆๆ หรือไม่ก็เบี่ยงเบนไปพูดเรื่องอวกาศ ชาติภพ อัศวินพ่ายรัก ฯลฯ อะไรพวกนี้ไปเลย"

อันนี้เอาเท่าที่ผมคิดว่าเป็นเพลงอกหักนะ (น่าจะเป็นบัลลาด/เพลงมุ่งขายซิลเกิ้ล ส่วนใหญ่ด้วย)
Queensryche - I don't believe in love
Pain of Salvation - Second Love , ไม่แน่ใจว่า Undertow นับด้วยหรือเปล่า
Ayreon - ในอัลบั้ม The Human Equation มีพูดถึงตอนที่ตัวเอกคิดว่าภรรยาไปมีความสัมพันธ์กับเพื่อน มันถูกเล่าไว้ในหลาย ๆ เพลงเป็นคอนเซปต์อัลบั้ม เจาะจงไม่ถูก
Dream Theater - ไม่ได้พูดถึงการอกหักโดยตรง แต่เพลงช้ามันหลายเพลงน่าจะเติมเต็มอารมณ์คนเจ็บช้ำได้ระดับนึงอย่าง Vacant, Wither, หรือปม้กระทั่ง Endless Sacrifice
Devin Townsend - Hyperdrive - ผมว่าเพลงนี้เข้าขั้นนะ


ที่ไม่ค่อย prog แต่เป็นเพลงอกหักที่สุสตรีนมากคือ Nightwish - Bye Bye Beautiful ไม่ต้องมาประนีประนอมกันต่อไป

เมื่อก่อนผมนี้ศิษย์น้องห้องร็อคพันติ๊บเลย ไปแอบขโมยความรู้จากในนั้นประจำ แต่พักหลัง ๆ ไม่ค่อยได้เข้าไป ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ที่คุณ HTK ตอบนี้เห้นด้วยส่วนหนึ่งว่าบางครั้งผมเข้าไปแล้วกระทู้มันวน ๆ พอสมควร และไม่ใช่เรื่องที่ตนสนใจเลยไม่ตอบ

กำลังสงสัยอยู่ว่าความหลากหลายของรสนิยมมันมีส่วนด้วยหรือเปล่า เพราะคนชอบ Prog (และอาจชอบแนวดนตรีอื่น ๆ ด้วย แต่อย่างน้อยก็เป็นแฟนแนวนี้ระดับนึงล่ะ) ก็จะมา thaiprog บอร์ดเมทัลย่อย ๆ ทั้งหลายผมเคยแว็บ ๆ ไปดูบ้างเมื่อก่อนก็พอมีให้เห็น (ไม่รู้เดี๋ยวนี้คนจะซาลงหรือเปล่า)

ว่าไปตอนนี้เข้า thaiprog น้อยลง และฟังเพลงน้อยลงเหมือนกัน (แอบเศร้าเล็กน้อย  )

ผมว่าเพลงหมีแพนด้า กับ มันต้องถอน นี้ ถ้ามีใครเอามาเปิดอีก 10 ปีข้างหน้านี้ ผมคงลุกขึ้นมาเต้นเหยงเลยครับ

ว่าแต่โยงกันมาถึงเรื่อง Retro (ทั้ง ๆ ที่ยังไม่พ้นยุคกัน) กันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ฮา ๆ

หนังเรื่องนี้เศร้ามาก

นึกออกแต่ Etsuraku Camellia ของ Mizuki Nana ออกเพลงเดียวแฮะตอนนี้

จริง ๆ Let There Be More Light ของ Pink Floyd นี้ผมโคตรชอบ intro มันแต่นึกอย่างอื่นในเพลงนี้ไม่ออกเลย

ความยาวเป็นอุปสรรค์จริง ๆ ครับ ผมเองก็สมาธิสั้นพอสมควรแต่เท่าที่ฟังก็ยังชอบแผ่นแรกมากกว่าอยู่นะ

โดนส่วนตัวผมประทับใจกับ Feel Like Home แต่กลาง ๆ กับ Not too Late
ผมว่าถ้าแกจะเปลี่ยนแนวเพลงก็น่าสนใจนะ ถึง Vocal Jazz สะอาด ๆ จะติดหูเราไปแล้วก็ตาม
ลองนอร่าห์ตัดตัวเองให้เป็นป็อบเต็ม ๆ ไปเลยคงน่าฟังกว่า Lenka (ผมชอบ Lenka แต่อัลบั้มเดี่ยวของแกมีดีอยู่แค่สองเพลง)

แต่ขออย่างเดียวอย่าเป็นฮิบฮ็อปกับอาร์แอนด์บี (ผมไม่ชอบเป็นการส่วนตัวน่ะ)