ผมน่าจะโรคจิตครับ เวลาฟังอัลบั้มคู่ แล้วส่วนใหญ่มักจะไปพีคเอาแผ่นหลัง
อย่าง Six Degree ของคณะสุบินมหรสพ
แผ่นแรกฟังเอามันส์ (รู้สึกเป็นแผ่นที่ฟังแล้วทำไมจบเร็วจัง แล้วก็หาสาระอะไรติดหูไม่ค่อยได้) แผ่นหลังนั้นฟังอย่างละเลียด เพราะมีอะไรที่เป็นลายเซนต์ที่ผมชอบๆเกี่ยวกับวงนี้เยอะเลย
อย่าง Lamb lie ของเจเนซิส
แผ่นแรกผมฟังอย่างเร่งรีบ จบซีวะ จบซีวะ จะฟังแผ่นสอง ที่ไม่น่าเชื่อคือเพลง IT นี่ชอบมาก ขนาดเอาไปทำเป็นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์กันเลยทีเดียว
อย่าง กำแพง ของพิงค์ฟลอยด์
แผ่นแรกแค่คึกๆมาแบบเป็นๆหายๆ แต่แผ่นหลังนี้ตั้งใจฟังแทบทุกแทรค ตั้งแต่ "เฮ้ย...เอ็ง"ยิ่งตอนฉีดยาชาล่ะคุณเอ้ย ฟิน... แถมตอนท้ายลุ้นให้กำแพงถล่มเนี่ย เมียเรียกกินข้าวยังขอยกมือห้ามเลยครับ
จริงๆผมฟังแผ่นคู่มาไม่เยอะฮะ โชคดีมากกว่าที่เจอแผ่นที่ชอบ