ต่อไป »

[.. polotoon ..]

ฟังแล้วมาคุยกันครับ



1. Thick As A Brick
by JETHRO TULL




Essential: a masterpiece of
progressive music

Studio Album, released in 1972

Track Listings

1. Thick As A Brick - Part 1 (22:39)
2. Thick As A Brick - Part 2 (21:05)

Total Time: 43:44

Bonus tracks on remaster (1998):
3. Thick as A Brick (live at Madison Square Garden 1978) (11:48)
4. Interview with Ian Anderson, Martin Barre and Jeffrey Hammond (16:28)
Line-up/Musicians

- Ian Anderson / flute, acoustic guitar, violin, saxophone, trumpet, vocals
- Martin Barre / electric guitar, luth
- Barriemore Barlow / drums, timpani, percussion
- Jeffrey Hammond-Hammond / bass, spoken word
- John Evans / organ, piano, harpsichord

Guest musician:
- David Palmer / string arrangement and conducting
Releases information

LP Chrysalis CHR1003 UK (1972)
CD Chrysalis 95400 (1998 remaster)

[Layla F Mulder]

ไม่เคยชอบ JETHRO TULL เลยอ่ะ

[ไอแอมตองสาม]

ไม่เคยชอบ JETHRO TULL เลยอ่ะ

ผมชอบ แค่ 2 บั้มอ่ะพี่บาส Aqualung กับ Thick As A Brick

[.. polotoon ..]

อัลบั้มนี้ฟังไม่แรงเท่า Aqualung เลย 

[winston]

โอว ไม่เคยฟังเลย แต่มีอยู่ในมือแล้ว ดูเหมือนจะเป็นอัลบั้มที่ทาง progarchives จะยกให้เป็นสุดยอดโปรเกรสซีพอัลบั้มตลอดกาลเลยใช่ไหมครับ ไม่น่าเชื่อ!

[kongbei]

เป็นอัลบั้มที่ดีจริง แต่ไม่สมควรได้ที่ 1 อย่างแรง !

[.. polotoon ..]

โอว ไม่เคยฟังเลย แต่มีอยู่ในมือแล้ว ดูเหมือนจะเป็นอัลบั้มที่ทาง progarchives จะยกให้เป็นสุดยอดโปรเกรสซีพอัลบั้มตลอดกาลเลยใช่ไหมครับ ไม่น่าเชื่อ!

เป็นอัลบั้มที่ดีจริง แต่ไม่สมควรได้ที่ 1 อย่างแรง !

ขัดใจชาว ThaiProg มาก 

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

ไม่เคยฟังเลยฮะวงนี้ 

[♫ phil_wc ♫]

ฟังผ่านๆครับ

รู้สึกเฉยๆ วงนี้

[JM-Sarn]

ไม่ได้ฟังบ่อยมากครับ วงนี้ เคยฟังแต่อัลบัม A Classic Case

[Analog Kid]

อัลบั้มแรกของวงที่เป็น Progressive rock แบบเต็มตัว หลังจากชุด Aqualung ที่เริ่มผสม Prog แล้ว

สิ่งที่ประทับใจที่สุดคือ วงสามารถทำให้รู้สึกว่า เป็นเพลงเดียวกันตลอดความยาวกว่า 40 นาที ถ้าเปรียบเทียบกับ Supper's Ready ของ Genesis ซึ่งแบ่งเป็นเพลงย่อยๆมาต่อกัน  น่าเสียดายที่ยุคนั้นยังไม่มี CD ไม่งั้นถ้าเอามาต่อกันทั้ง 40 นาทีโดยไม่ทีช่วงหยุดระหว่างหน้าคงสมบูรณ์กว่านี้

ตลอดทั้งเพลง การเล่นประสานระหว่างเครื่องดนตรีต่างๆทำได้ลงตัวมากๆ ในแง่ทำนองที่ชวนให้ติดตามตลอด ไปถึงการเปลี่ยนจังหวะตลอดเวลา (Time-shfting) ทำให้ฟังไม่เบื่อเลย โดยเฉพาะหน้าแรกเนี้ย เข้าขั้นเพอร์เฟค จนทำให้หน้าสองดูอ่อนไปเลย อาการเดียวกับ Ommadawn


อีกอย่างที่น่าสนใจคือ อัลบั้มนี้ขึ้นไปถึงอันดับหนึ่งของบิลบอร์ด น่าทึ่งจริงๆ !!


ส่วนตัวผมว่าอัลบั้มนี้คือ มาสเตอร์พีซของวง โดยแท้


ใครที่ยังไม่เคยฟัง แนะนำให้หาฟังโดยด่วนครับ

[ShadowServant]

ของผมยังไงก็ให้ In the Court มากกว่า
Jethro Tull สำหรับผมไม่น่าจะขึ้นแท่นขนาดนี้
 

[ท่านผีเพลง]

อัลบั้มแรกของวงที่เป็น Progressive rock แบบเต็มตัว หลังจากชุด Aqualung ที่เริ่มผสม Prog แล้ว

สิ่งที่ประทับใจที่สุดคือ วงสามารถทำให้รู้สึกว่า เป็นเพลงเดียวกันตลอดความยาวกว่า 40 นาที ถ้าเปรียบเทียบกับ Supper's Ready ของ Genesis ซึ่งแบ่งเป็นเพลงย่อยๆมาต่อกัน  น่าเสียดายที่ยุคนั้นยังไม่มี CD ไม่งั้นถ้าเอามาต่อกันทั้ง 40 นาทีโดยไม่ทีช่วงหยุดระหว่างหน้าคงสมบูรณ์กว่านี้

ตลอดทั้งเพลง การเล่นประสานระหว่างเครื่องดนตรีต่างๆทำได้ลงตัวมากๆ ในแง่ทำนองที่ชวนให้ติดตามตลอด ไปถึงการเปลี่ยนจังหวะตลอดเวลา (Time-shfting) ทำให้ฟังไม่เบื่อเลย โดยเฉพาะหน้าแรกเนี้ย เข้าขั้นเพอร์เฟค จนทำให้หน้าสองดูอ่อนไปเลย อาการเดียวกับ Ommadawn


อีกอย่างที่น่าสนใจคือ อัลบั้มนี้ขึ้นไปถึงอันดับหนึ่งของบิลบอร์ด น่าทึ่งจริงๆ !!


ส่วนตัวผมว่าอัลบั้มนี้คือ มาสเตอร์พีซของวง โดยแท้


ใครที่ยังไม่เคยฟัง แนะนำให้หาฟังโดยด่วนครับ

มาเป็นแนวร่วมครับ

ไอ้เรื่องได้ที่1 อาจเถียงกันไปนาน
แต่แม้จะได้ที่เท่าไหร่ก็ตาม
"คุณค่า"ของอัลบั้มนี้ ก็ยังอยู่หัวแถวเช่นเดิม
นั่นคือ "ต้องฟัง" (The must)

ดนตรี -ไพเราะ ลื่นไหล ลีลาแปลกหู ควรฟังการบรรเลงระหว่าง ขลุ่ย/กีต้าร์/กลอง/เบส/คีย์บอร์ด ทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในฟอร์มของดนตรีคลาสสิคชนิดหนึ่งคือ เพลงSuite (สูท-ไทย/สวีท-ฝรั่ง)

เนื้อหา+คอนเซ็พท์ - อีตรงนี้ต่างหาก ที่ผีเพลงคิดเอาเองว่า ทำไมอัลบั้มนี้ ถึงได้อันดับสูงมาก (เกินความคาดหมายของผีนะ แต่ก็ดีใจกะพวกเขาด้วย )
 เป็นโปรเกรสซีฟอัลบั้ม ที่ไม่ต้อง"บิน"ไปนอกโลก หรือ"ด่า" หรือ "โทษ" คนโน้นคนนี้/ระบบโน้นระบบนี้  หรือ "กลอนพาไป" ประเภทอ่านไม่รู้เรื่อง หรือรู้เรื่องคนเดียว - เพราะถ้าคนฟังรู้เรื่อง จะไม่โปรก!
พูดง่ายๆว่า ไม่ได้พูดอะไรที่ใหญ่ไปกว่าตัวของศิลปินเอง - คิดได้แค่นี้ ก็เจ๋งแล้ว ว่าไหมครัฟ -

ยิ่งใครมีแผ่นเสียง จะรู้ถึงการเล่นคอนเซ็พท์ ตั้งแต่หน้าปก นอก/ใน รองรับกับเนื้อหาของอัลบั้มอย่างเป็นเอกภาพ ที่ว่าด้วยเรื่องของกวีเด็กน้อย(แว่น)ลิตเติ้ล มิลตั้น ผู้แต่งโคลง"หนายังกะอิฐ" แรงจนสั่นสะเทือนระดีบชาติ(อังกฤษ)
-ความสมบูรณ์ของเนื้อหา ทำให้อัลบั้มนี้โดดเด่นครับ-

[ไม่ประสงค์ออกนาม]

Cover ปกสวยดี กลางออกมาอ่านแบบนสพ.ได้...

[ท่านผีเพลง]

Cover ปกสวยดี กลางออกมาอ่านแบบนสพ.ได้...

เป็นนสพ.ชื่อ The St. Cleve Chronicle ครัฟ
เขาว่า.. ใครชอบเพลงนี้ มักจะราศีพิจิก Scorpioนะ ไม่รู้จริงเป่า แต่ถูกแล้ว1คน อิอิ