เมื่อสิบกว่าปีก่อน คอลัมน์หนึ่งในหนังสือสตาร์พิคคือ VinylMania เขียนโดย
ปัญญรักษ์ พูลทรัพย์ ทำให้เด็กคนหนึ่งคลั่งไคล้ตามหาเพลงที่เขาเขียนถึง แม้จะไม่มีเงินซื้อแผ่นเสียงก็ตาม วันนี้เ็ด็กคนนั้นกำลังตามหาสิ่งเดียวกัน ขอท่านพบกับ
http://www.geocities.com/paganini599/vinyl_original/original_lp ของเขาบ้าง
quote นี้ น่ารักดีจัง
Link เสียจ้่า !
Sorry, Service Temporarily Unavailable.จ้า
ใช่ข้อความด้านล่างไหม?
ถ้าใช่ link ไม่เสียนะ เราเปิดได้
สำหรับคนที่เล่นแผ่นเสียงใหม่ ๆ มักคิดว่าแผ่นเสียงที่ผลิตขึ้นในแบบ Audiophiles จะต้องให้เสียงดี หรือแผ่นเสียงที่รีมาสเตอร์ด้วยระบบดิจิตอลน่าจะให้เสียงที่ดีขึ้นกว่าแผ่นเสียงเก่า ๆ ที่มีฝุ่นจับ เป็นรอยขนแมว มีเสียงกอบแกบน่ารำคาญ
แต่ สิ่งที่คุณคิดอาจจะไม่เป็นดังที่คุณคิดก็ได้ เพราะแผ่นรีมาสเตอร์ดิจิตอลค่ายโคลัมเบียหงายเก๋งมาไม่เป็นท่ากับแผ่นเสียง รีมาสเตอร์ระบบดิจิตอล ที่นักเล่นแผ่นเสียงต่างส่ายหัว ด้วยความเกลียดชังไม่ต่างอะไรจากการกลับมาจากป่าช้าของทรราชย์ก็ไม่ปาน
แล้วนักเล่น นักสะสมแผ่นเสียงปรารถนาแผ่นเสียงแบบไหนกัน แน่นอนพวกเขามองไปที่แผ่น Frist Print หรือ แผ่น Original ที่ผลิตขึ้นครั้งแรก ไม่ว่าแผ่นนั้นจะเ็ป็นระบบโมโน หรือว่าสภาพปกแผ่นเสียงหรือแผ่นเสียงอยู่ในสภาพพอใช้งานได้ แต่เนื้อแท้ของการบันทึกยังคงอยู่ เหล่านักเลนต้องการอะไร บรรยากาศ และความเรียบง่ายของการบันทึกแผ่น ทำให้เสียงที่ผู้ฟังได้ยินมีความ "สด" "สมจริง" และ "เต็มไปด้วยบรรยากาศ" ของยุคสมัยนั้นอย่างโดดเด่น
แผ่นเสียงที่อยู่ด้านล่างนี้ เป็นรายลเอียดเล็กน้อยของแผ่นที่ผลิตขึ้นในครั้งแรก ลักษณะของตราแผ่นเสียง การผลิต รวมถึงเทคนิคการบันทึก แผ่นเหล่านี้ีขายและประมูลกันในอีเย์ดอตคอม แผ่นบ๊อบ ดิแลน โมโนราคาประมูลยังไม่จบมีราคามากกว่าสามถึงสี่ร้อยดอลลาร์ แผ่นแจ๊สหลายแผ่นเป็นที่ต้องการของนักสะสม ดังนั้นราคาค่างวดของมันแพงกว่าแผ่น OJC (Original Jazz Classic) ที่ผลิตขึ้นใหม่หลายร้อยเท่าจนหาค่ามิได้
ดังนั้นถ้าบ้านคุณหรือญาติห่าง ๆ มีแผ่นเสียงโบราณคร่ำคร่าอยู่กับตัว โปรดอย่าดูแคลนมันเป็นอันขาด โปรดนำมาขัดีฉวีวรรณตามขั้นตอนของการรักษาแผ่นเสียง และฟังมันด้วยความอิ่มเอม
