ต่อไป »

[ไอแอมตองสาม]

อยากจะถามคุณ kongbei ว่าที่นั่นมีรับน้อง ม.4 รึเปล่าครับ

มีครับ เวลาพาเข้าหอประชุม ก็ตะโกนว๊ากๆ กันหน่อย แล้วก็ปิดตา เข้าหอประชุม แล้วเปิดตามาก็มีจุดเทียนล้อมรอบ ผูกสายสิญจน์โดยรุ่นพี่  ดีที่ไม่มีแจกสเปรย์ดับกลิ่นกาย หรือเกม Emulator ให้รุ่นน้อง

หลังๆ นี่คุ้นๆ 

[kongbei]

อยากจะถามคุณ kongbei ว่าที่นั่นมีรับน้อง ม.4 รึเปล่าครับ

มีครับ เวลาพาเข้าหอประชุม ก็ตะโกนว๊ากๆ กันหน่อย แล้วก็ปิดตา เข้าหอประชุม แล้วเปิดตามาก็มีจุดเทียนล้อมรอบ ผูกสายสิญจน์โดยรุ่นพี่  ดีที่ไม่มีแจกสเปรย์ดับกลิ่นกาย หรือเกม Emulator ให้รุ่นน้อง

รับวันเดียวรึเปล่าครับ? หรือยังมีที่ว่าทุกๆวันศุกร์ตอนเย็นต้องไปซ้อมร้องเพลง เข้าซุ้มตามห้องอยู่รึเปล่า?

รับวันเดียว

[TRON]

ช่วง 2-3 วันมานี่ไม่รู้เป็นอะไรครับ อารมณ์ไม่ค่อยดีเลย จวนเจียนมีเรื่องกระทบกระทั่งกับคนอื่่นบ่อยมาก สงสัยดวงไม่ค่อยดี

[.. polotoon ..]

ช่วง 2-3 วันมานี่ไม่รู้เป็นอะไรครับ อารมณ์ไม่ค่อยดีเลย จวนเจียนมีเรื่องกระทบกระทั่งกับคนอื่่นบ่อยมาก สงสัยดวงไม่ค่อยดี

ใจเย็นๆ อย่าใจร้อน ฝนตกมาไม่น้อยแล้ว อากาศก็เย็นลงแล้ว ฟังเพลงสบายๆบ้าง 

[Layla F Mulder]

เรื่องเล่าจาก AFM ตอน ปากกาตกบนรถเมล์

เรื่องของเรื่องคือเมื่อวันก่อน ผมก็ไปขึ้นรถเมล์แบบธรรมดา ครีมแดง ของ ขสมก. สายหนึ่งครับ คนก็เยอะพอสมควรเพราะเป็นช่วงเวลาเย็น-ค่ำ ผมจึงต้องเดินเข้าไปลึกหน่อย แล้วก็ยืนโหนรถเมล์เอา โดยอีกมือนึงก็ถือถุงของไปด้วย คนก็ยืนกันหนาแน่นพอสมควร ข้างหน้าผมเป็นน้องนักศึกษาผู้ชาย ใส่เสื้อนักศึกษาที่มีที่เสียบปากกาอยู่บนแขนเสื้อด้วย รถก็ขับมาเรื่อยๆ จนเกือบจะสุดสายแล้ว ซึ่งก็มาถึงป้ายที่ผมจะลง ผมก็ขยับตัวไปเพื่อที่จะลงรถ น้องผู้ชายคนนั้นมือซ้ายที่มีแขนเสื้อเสียบปากกาอยู่ เค้าก็ขยับตัวให้ผมเดินไปด้านหน้าได้ ทีนี้มือซ้ายเค้าก็ยังจับที่ราวอยู่ และแล้วก่อนถึงป้ายประมาณ 5 วินาที ปากกาของน้องเค้าก็ตกลงมาจากแขนเสื้อของเค้าลงที่พื้นโดยที่น้องเค้าไม่รู้ตัว ความจริงมันก็เป็นแค่ปากกาลูกลื่นอันละ 10 บาทเท่านั้น ตอนนั้นผมตัดสินใจที่จะก้มลงหยิบจากพื้นรถเมล์ให้เค้า แต่ก็ไม่ก้ม เพราะว่ารถกำลังเบรค ประกอบกับผมก็มือถือของอยู่ข้างนึง กลัวว่าถ้าก้มลงไปเก็บแล้วผมคงกลิ้งไปถึงหน้ารถแน่ๆ ก็เลยรอให้รถจอดนิ่งก่อน แล้วก็ค่อยก้มลงไปเก็บให้น้องเค้า ขณะนั้นผู้โดยสายคนอื่นๆ ที่จะลงป้ายนั้นก็ทยอยกันลงจากรถเมล์ ส่วนผมหลังหยิบปากกาได้ ก็ไปสะกิดน้องเค้า แล้วก็บอกว่าน้องรับปากกาไปสิ น้องทำปากกาตก ซึ่งน้องเค้าก็งง ไม่เข้าใจ (คงนึกไม่ออก ประกอบกับเสียงดัง เลยได้ยินเสียงผมไม่ชัด) แล้วรถก็กำลังจะออกแล้ว แต่ผมต้องลงป้ายนี้ ผมก็เลยตะโกนบอก ประมาณว่า เดี๋ยวครับๆ แล้วกระเป๋ารถเมล์ก็ตะโกนส่งต่อไปให้คนขับ ด้วยอารมณ์ประมาณว่า ทำไมผมไม่เตรียมตัวที่จะลงป้ายนี้ คนในรถที่ไม่รู้เรื่องก็คงมองผมด้วยสายตาที่ไม่ดีนัก ในที่สุดผมก็สื่อสารกับน้องเค้าไม่รู้เรื่อง น้องเค้าไม่รับปากกาของตัวเองจากผมคืน และผมก็ต้องถือปากกาด้ามนั้นของน้องเค้าลงรถมาด้วย

รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะกับคนที่ไม่รู้ว่าผมทำอะไร แล้วมามองผมด้วยสายตาแบบนั้น

[JKNoremorse]

น้องคนนั้น คงลืม หรือไม่รู้ว่าตัวเองพกปากกาไว้ตรงแขนเสื้อมั๊ง
ลืม ๆ ไปเถอะครับ

[TRON]

เรื่องเล่าจาก AFM ตอน ปากกาตกบนรถเมล์

เรื่องของเรื่องคือเมื่อวันก่อน ผมก็ไปขึ้นรถเมล์แบบธรรมดา ครีมแดง ของ ขสมก. สายหนึ่งครับ คนก็เยอะพอสมควรเพราะเป็นช่วงเวลาเย็น-ค่ำ ผมจึงต้องเดินเข้าไปลึกหน่อย แล้วก็ยืนโหนรถเมล์เอา โดยอีกมือนึงก็ถือถุงของไปด้วย คนก็ยืนกันหนาแน่นพอสมควร ข้างหน้าผมเป็นน้องนักศึกษาผู้ชาย ใส่เสื้อนักศึกษาที่มีที่เสียบปากกาอยู่บนแขนเสื้อด้วย รถก็ขับมาเรื่อยๆ จนเกือบจะสุดสายแล้ว ซึ่งก็มาถึงป้ายที่ผมจะลง ผมก็ขยับตัวไปเพื่อที่จะลงรถ น้องผู้ชายคนนั้นมือซ้ายที่มีแขนเสื้อเสียบปากกาอยู่ เค้าก็ขยับตัวให้ผมเดินไปด้านหน้าได้ ทีนี้มือซ้ายเค้าก็ยังจับที่ราวอยู่ และแล้วก่อนถึงป้ายประมาณ 5 วินาที ปากกาของน้องเค้าก็ตกลงมาจากแขนเสื้อของเค้าลงที่พื้นโดยที่น้องเค้าไม่รู้ตัว ความจริงมันก็เป็นแค่ปากกาลูกลื่นอันละ 10 บาทเท่านั้น ตอนนั้นผมตัดสินใจที่จะก้มลงหยิบจากพื้นรถเมล์ให้เค้า แต่ก็ไม่ก้ม เพราะว่ารถกำลังเบรค ประกอบกับผมก็มือถือของอยู่ข้างนึง กลัวว่าถ้าก้มลงไปเก็บแล้วผมคงกลิ้งไปถึงหน้ารถแน่ๆ ก็เลยรอให้รถจอดนิ่งก่อน แล้วก็ค่อยก้มลงไปเก็บให้น้องเค้า ขณะนั้นผู้โดยสายคนอื่นๆ ที่จะลงป้ายนั้นก็ทยอยกันลงจากรถเมล์ ส่วนผมหลังหยิบปากกาได้ ก็ไปสะกิดน้องเค้า แล้วก็บอกว่าน้องรับปากกาไปสิ น้องทำปากกาตก ซึ่งน้องเค้าก็งง ไม่เข้าใจ (คงนึกไม่ออก ประกอบกับเสียงดัง เลยได้ยินเสียงผมไม่ชัด) แล้วรถก็กำลังจะออกแล้ว แต่ผมต้องลงป้ายนี้ ผมก็เลยตะโกนบอก ประมาณว่า เดี๋ยวครับๆ แล้วกระเป๋ารถเมล์ก็ตะโกนส่งต่อไปให้คนขับ ด้วยอารมณ์ประมาณว่า ทำไมผมไม่เตรียมตัวที่จะลงป้ายนี้ คนในรถที่ไม่รู้เรื่องก็คงมองผมด้วยสายตาที่ไม่ดีนัก ในที่สุดผมก็สื่อสารกับน้องเค้าไม่รู้เรื่อง น้องเค้าไม่รับปากกาของตัวเองจากผมคืน และผมก็ต้องถือปากกาด้ามนั้นของน้องเค้าลงรถมาด้วย

รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะกับคนที่ไม่รู้ว่าผมทำอะไร แล้วมามองผมด้วยสายตาแบบนั้น

อย่างนี้น่าเห็นใจมากครับ ทำดีไม่ได้ดี ไม่เป็นไรครับเรื่องแบบนี้มันต้องก็ต้องมีบ้าง

เอาของผมบ้าง เมื่อเช้ารีบขับรถมาที่ทำงาน ปกติต้องขับผ่านอาคารแห่งหนึ่งเป็นทางลัดเพื่อออกถนนใหญ่ ปรากกฏว่ามีรถข้างหน้าที่ขับมาด้วยกันจอดตรงทางรถวิ่งเพื่อส่งภรรยา ผมเลยต้องจอดรออยู่ซักพักนึงเพราะเขาลงช้ามากๆ ในขณะที่ผมก็จะรีบกลัวไปสาย พอคนขับลงจากรถมาหยิบของให้ภรรยาเขาที่มาส่งก็มองหน้าผมแบบโมโหเหมือนว่ามาจอดรอข้างหลังทำไม คงคิดว่าทำไมไม่แซงไปก่อน แล้วผมจะรู้ได้อย่างไร สัญญาณขอทางก็ไม่เปิด และผมก็นึกว่าคงแค่ส่งแป๊ปเดียวก็เลยจอดรอ ผมงงมากๆทั้งที่ไม่ได้กดแตรไล่เขาเลย และเป็นเขาที่จอดขวางทางแท้ๆโดยไม่ได้เปิดสัญญาณขอทางด้วย จริงๆเขาสามารถจอดหลบเพื่อให้ไม่ขวางทางคันหลังได้ ตอนนั้นโกรธมากที่เขามองหน้าผม ถ้าผมไม่รีบไปทำงานหรือเป็นสมัยก่อนโน้น ผมคงต้องลงไปคุยกับเขาแล้วว่าทำไมต้องมองหน้าผมด้วยความโกรธ

[JKNoremorse]

เรื่องเล่าจาก AFM ตอน ปากกาตกบนรถเมล์

เรื่องของเรื่องคือเมื่อวันก่อน ผมก็ไปขึ้นรถเมล์แบบธรรมดา ครีมแดง ของ ขสมก. สายหนึ่งครับ คนก็เยอะพอสมควรเพราะเป็นช่วงเวลาเย็น-ค่ำ ผมจึงต้องเดินเข้าไปลึกหน่อย แล้วก็ยืนโหนรถเมล์เอา โดยอีกมือนึงก็ถือถุงของไปด้วย คนก็ยืนกันหนาแน่นพอสมควร ข้างหน้าผมเป็นน้องนักศึกษาผู้ชาย ใส่เสื้อนักศึกษาที่มีที่เสียบปากกาอยู่บนแขนเสื้อด้วย รถก็ขับมาเรื่อยๆ จนเกือบจะสุดสายแล้ว ซึ่งก็มาถึงป้ายที่ผมจะลง ผมก็ขยับตัวไปเพื่อที่จะลงรถ น้องผู้ชายคนนั้นมือซ้ายที่มีแขนเสื้อเสียบปากกาอยู่ เค้าก็ขยับตัวให้ผมเดินไปด้านหน้าได้ ทีนี้มือซ้ายเค้าก็ยังจับที่ราวอยู่ และแล้วก่อนถึงป้ายประมาณ 5 วินาที ปากกาของน้องเค้าก็ตกลงมาจากแขนเสื้อของเค้าลงที่พื้นโดยที่น้องเค้าไม่รู้ตัว ความจริงมันก็เป็นแค่ปากกาลูกลื่นอันละ 10 บาทเท่านั้น ตอนนั้นผมตัดสินใจที่จะก้มลงหยิบจากพื้นรถเมล์ให้เค้า แต่ก็ไม่ก้ม เพราะว่ารถกำลังเบรค ประกอบกับผมก็มือถือของอยู่ข้างนึง กลัวว่าถ้าก้มลงไปเก็บแล้วผมคงกลิ้งไปถึงหน้ารถแน่ๆ ก็เลยรอให้รถจอดนิ่งก่อน แล้วก็ค่อยก้มลงไปเก็บให้น้องเค้า ขณะนั้นผู้โดยสายคนอื่นๆ ที่จะลงป้ายนั้นก็ทยอยกันลงจากรถเมล์ ส่วนผมหลังหยิบปากกาได้ ก็ไปสะกิดน้องเค้า แล้วก็บอกว่าน้องรับปากกาไปสิ น้องทำปากกาตก ซึ่งน้องเค้าก็งง ไม่เข้าใจ (คงนึกไม่ออก ประกอบกับเสียงดัง เลยได้ยินเสียงผมไม่ชัด) แล้วรถก็กำลังจะออกแล้ว แต่ผมต้องลงป้ายนี้ ผมก็เลยตะโกนบอก ประมาณว่า เดี๋ยวครับๆ แล้วกระเป๋ารถเมล์ก็ตะโกนส่งต่อไปให้คนขับ ด้วยอารมณ์ประมาณว่า ทำไมผมไม่เตรียมตัวที่จะลงป้ายนี้ คนในรถที่ไม่รู้เรื่องก็คงมองผมด้วยสายตาที่ไม่ดีนัก ในที่สุดผมก็สื่อสารกับน้องเค้าไม่รู้เรื่อง น้องเค้าไม่รับปากกาของตัวเองจากผมคืน และผมก็ต้องถือปากกาด้ามนั้นของน้องเค้าลงรถมาด้วย

รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะกับคนที่ไม่รู้ว่าผมทำอะไร แล้วมามองผมด้วยสายตาแบบนั้น

อย่างนี้น่าเห็นใจมากครับ ทำดีไม่ได้ดี ไม่เป็นไรครับเรื่องแบบนี้มันต้องก็ต้องมีบ้าง

เอาของผมบ้าง เมื่อเช้ารีบขับรถมาที่ทำงาน ปกติต้องขับผ่านอาคารแห่งหนึ่งเป็นทางลัดเพื่อออกถนนใหญ่ ปรากกฏว่ามีรถข้างหน้าที่ขับมาด้วยกันจอดตรงทางรถวิ่งเพื่อส่งภรรยา ผมเลยต้องจอดรออยู่ซักพักนึงเพราะเขาลงช้ามากๆ ในขณะที่ผมก็จะรีบกลัวไปสาย พอคนขับลงจากรถมาหยิบของให้ภรรยาเขาที่มาส่งก็มองหน้าผมแบบโมโหเหมือนว่ามาจอดรอทำไม ผมงงมากๆทั้งที่ไม่ได้กดแตรไล่เขาเลย และเป็นเขาที่จอดขวางทางแท้ๆโดยไม่ได้เปิดสัญญาณขอทางด้วย จริงๆเขาสามารถจอดหลบเพื่อให้ไม่ขวางทางคันหลังได้ ตอนนั้นโกรธมากที่เขามองหน้าผม ถ้าผมไม่รีบไปทำงานหรือเป็นสมัยก่อนโน้น ผมคงต้องลงไปคุยกับเขาแล้วว่าทำไมต้องมองหน้าผมด้วยความโกรธ

อีกหน่อยผมต้องขับรถไปทำงานทุกวัน คงต้องเจอเรื่องคล้าย ๆ อย่างพี่ tron ทุกวันแน่ ขนาดขับวันเสาร์-อาทิตย์ บางทียังรู้สึกหงุดหงิดเลย หรือเวลาที่เห็นอะไรไม่ได้ดั่งใจ หยั่งไอ้พวกแท็กซี่บ้าง หรือคนขับรถที่ขับปาดออกข้างกินเลนคนอื่น แล้วไปเข้าเลนทางเลี้ยวเดิมของตัวเอง ทำเหมือนว่าตัวเองจะเก่ง ทั้งที่เป็นผู้หญิงแท้ ๆ ผมขับมอไซด์ตามมาเห็นยังรู้สึกไม่พอใจแทนคนหลัง ๆ เลย

ผมเชื่อนะครับว่าคนที่ขับรถบนท้องถนนเกิน 50% ไม่รู้กฏจราจร แล้วก็พวกเสียนิสัยชอบกดแตรจนติดเป็นสันดาน

[.. polotoon ..]

ไม่เป็นไรหรอกครับ เราตั้งใจทำดีก็พอแล้ว บางทีผลออกมาอีกอย่างก็อย่าไปคิดมากเลยครับ อาจเป็นกรรมของเรา คิดเสียว่าดีที่มันปรากฏออกมาไม่รุนแรงนัก 

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

เรื่องเล่าจาก AFM ตอน ปากกาตกบนรถเมล์

เรื่องของเรื่องคือเมื่อวันก่อน ผมก็ไปขึ้นรถเมล์แบบธรรมดา ครีมแดง ของ ขสมก. สายหนึ่งครับ คนก็เยอะพอสมควรเพราะเป็นช่วงเวลาเย็น-ค่ำ ผมจึงต้องเดินเข้าไปลึกหน่อย แล้วก็ยืนโหนรถเมล์เอา โดยอีกมือนึงก็ถือถุงของไปด้วย คนก็ยืนกันหนาแน่นพอสมควร ข้างหน้าผมเป็นน้องนักศึกษาผู้ชาย ใส่เสื้อนักศึกษาที่มีที่เสียบปากกาอยู่บนแขนเสื้อด้วย รถก็ขับมาเรื่อยๆ จนเกือบจะสุดสายแล้ว ซึ่งก็มาถึงป้ายที่ผมจะลง ผมก็ขยับตัวไปเพื่อที่จะลงรถ น้องผู้ชายคนนั้นมือซ้ายที่มีแขนเสื้อเสียบปากกาอยู่ เค้าก็ขยับตัวให้ผมเดินไปด้านหน้าได้ ทีนี้มือซ้ายเค้าก็ยังจับที่ราวอยู่ และแล้วก่อนถึงป้ายประมาณ 5 วินาที ปากกาของน้องเค้าก็ตกลงมาจากแขนเสื้อของเค้าลงที่พื้นโดยที่น้องเค้าไม่รู้ตัว ความจริงมันก็เป็นแค่ปากกาลูกลื่นอันละ 10 บาทเท่านั้น ตอนนั้นผมตัดสินใจที่จะก้มลงหยิบจากพื้นรถเมล์ให้เค้า แต่ก็ไม่ก้ม เพราะว่ารถกำลังเบรค ประกอบกับผมก็มือถือของอยู่ข้างนึง กลัวว่าถ้าก้มลงไปเก็บแล้วผมคงกลิ้งไปถึงหน้ารถแน่ๆ ก็เลยรอให้รถจอดนิ่งก่อน แล้วก็ค่อยก้มลงไปเก็บให้น้องเค้า ขณะนั้นผู้โดยสายคนอื่นๆ ที่จะลงป้ายนั้นก็ทยอยกันลงจากรถเมล์ ส่วนผมหลังหยิบปากกาได้ ก็ไปสะกิดน้องเค้า แล้วก็บอกว่าน้องรับปากกาไปสิ น้องทำปากกาตก ซึ่งน้องเค้าก็งง ไม่เข้าใจ (คงนึกไม่ออก ประกอบกับเสียงดัง เลยได้ยินเสียงผมไม่ชัด) แล้วรถก็กำลังจะออกแล้ว แต่ผมต้องลงป้ายนี้ ผมก็เลยตะโกนบอก ประมาณว่า เดี๋ยวครับๆ แล้วกระเป๋ารถเมล์ก็ตะโกนส่งต่อไปให้คนขับ ด้วยอารมณ์ประมาณว่า ทำไมผมไม่เตรียมตัวที่จะลงป้ายนี้ คนในรถที่ไม่รู้เรื่องก็คงมองผมด้วยสายตาที่ไม่ดีนัก ในที่สุดผมก็สื่อสารกับน้องเค้าไม่รู้เรื่อง น้องเค้าไม่รับปากกาของตัวเองจากผมคืน และผมก็ต้องถือปากกาด้ามนั้นของน้องเค้าลงรถมาด้วย

รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะกับคนที่ไม่รู้ว่าผมทำอะไร แล้วมามองผมด้วยสายตาแบบนั้น

อย่างนี้น่าเห็นใจมากครับ ทำดีไม่ได้ดี ไม่เป็นไรครับเรื่องแบบนี้มันต้องก็ต้องมีบ้าง

เอาของผมบ้าง เมื่อเช้ารีบขับรถมาที่ทำงาน ปกติต้องขับผ่านอาคารแห่งหนึ่งเป็นทางลัดเพื่อออกถนนใหญ่ ปรากกฏว่ามีรถข้างหน้าที่ขับมาด้วยกันจอดตรงทางรถวิ่งเพื่อส่งภรรยา ผมเลยต้องจอดรออยู่ซักพักนึงเพราะเขาลงช้ามากๆ ในขณะที่ผมก็จะรีบกลัวไปสาย พอคนขับลงจากรถมาหยิบของให้ภรรยาเขาที่มาส่งก็มองหน้าผมแบบโมโหเหมือนว่ามาจอดรอทำไม ผมงงมากๆทั้งที่ไม่ได้กดแตรไล่เขาเลย และเป็นเขาที่จอดขวางทางแท้ๆโดยไม่ได้เปิดสัญญาณขอทางด้วย จริงๆเขาสามารถจอดหลบเพื่อให้ไม่ขวางทางคันหลังได้ ตอนนั้นโกรธมากที่เขามองหน้าผม ถ้าผมไม่รีบไปทำงานหรือเป็นสมัยก่อนโน้น ผมคงต้องลงไปคุยกับเขาแล้วว่าทำไมต้องมองหน้าผมด้วยความโกรธ

อีกหน่อยผมต้องขับรถไปทำงานทุกวัน คงต้องเจอเรื่องคล้าย ๆ อย่างพี่ tron ทุกวันแน่ ขนาดขับวันเสาร์-อาทิตย์ บางทียังรู้สึกหงุดหงิดเลย หรือเวลาที่เห็นอะไรไม่ได้ดั่งใจ หยั่งไอ้พวกแท็กซี่บ้าง หรือคนขับรถที่ขับปาดออกข้างกินเลนคนอื่น แล้วไปเข้าเลนทางเลี้ยวเดิมของตัวเอง ทำเหมือนว่าตัวเองจะเก่ง ทั้งที่เป็นผู้หญิงแท้ ๆ ผมขับมอไซด์ตามมาเห็นยังรู้สึกไม่พอใจแทนคนหลัง ๆ เลย

ผมเชื่อนะครับว่าคนที่ขับรถบนท้องถนนเกิน 50% ไม่รู้กฏจราจร แล้วก็พวกเสียนิสัยชอบกดแตรจนติดเป็นสันดาน

ผมว่ายานพานหะที่น่ารำคานที่สุดบนท้องถนนคือมอเตอร์ไซค์ครับ พวกนี้มักจะคิดว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องระวังรถอื่น แต่รถอื่นต้องระวังพวกมันแทน แล้วพวกนี้มันชอบขี่ปาดหน้าไปมาแว้บไปแว้บมาเหมือนไม่รู้กฏจราจร แล้วถ้าเราชนมันสุดท้ายเราก็จะถูกมองว่าเป็นฝ่ายผิด เพราะรถของเราเป็นรถใหญ่กว่า แล้วไอ้คนขี่มอเตอร์ไซค์มักจะเป็นฝ่ายที่บาดเจ็บ ทั้งที่จริงๆแล้วมอเตอร์ไซค์น่ะผิดเต็มประตูเลย (ไมไ่ด้หมายความว่าการขี่มอไซค์เป็นเรื่องไม่ดีนะครับ แต่พวกที่ขี่แบบบ้าๆบอๆแบบนี้มันมีเยอะครับ)

[bomb]

อีกหน่อยผมต้องขับรถไปทำงานทุกวัน คงต้องเจอเรื่องคล้าย ๆ อย่างพี่ tron ทุกวันแน่ ขนาดขับวันเสาร์-อาทิตย์ บางทียังรู้สึกหงุดหงิดเลย หรือเวลาที่เห็นอะไรไม่ได้ดั่งใจ หยั่งไอ้พวกแท็กซี่บ้าง หรือคนขับรถที่ขับปาดออกข้างกินเลนคนอื่น แล้วไปเข้าเลนทางเลี้ยวเดิมของตัวเอง ทำเหมือนว่าตัวเองจะเก่ง ทั้งที่เป็นผู้หญิงแท้ ๆ ผมขับมอไซด์ตามมาเห็นยังรู้สึกไม่พอใจแทนคนหลัง ๆ เลย

ผมเชื่อนะครับว่าคนที่ขับรถบนท้องถนนเกิน 50% ไม่รู้กฏจราจร แล้วก็พวกเสียนิสัยชอบกดแตรจนติดเป็นสันดาน

ผมเป็นคนนึงที่มักจะหงุดหงิดกับการขับรถของ taxi อยู่บ่อยๆ
1) ขับรถปาดหน้า ไม่สนใจคนอื่น ไม่เปิดไฟขอทาง
2) ขับรถชลอ เพื่อหาลูกค้า ทำให้กีดขวางคันข้างหลัง
3) จอดรถรอลูกค้าตามหน้าห้างสรรพสินค้า หรือโรงหนังบางแห่ง และจอดกันมากมายเป็นสิบๆคันต่อกันเป็นแถวยาว จนทำให้รถติดบริเวณนั้นมากมาย ยกตัวอย่างที่ผมเจอประจำ และหงุดหงิดทุกที คือบริเวณหน้าโรงหนัง Major ปิ่นเกล้า
4) ข้อนี้ผมเป็นผู้โดยสาร ผมนั่งรถ taxi เข้าไปในซอยบ้านกลางดึกคืนนึง taxi ขับเร็วและไม่ระวังขนาดอยู่ในซอยเล็กๆก็ยังขับเร็ว จนกระทั่งขับไปทับหมาตัวนึงจนตาย ผมรู้สึกได้เลยว่าหมาตัวนั้นมันกลิ้งอยู่ใต้เท้าผม ขนลุกทุกทีเลยครับที่พูดถึง แต่ taxi คันนั้นมองกระจกมองหลังแล้วบอกว่า "มันคงไม่เป็นอะไรมั้ง" แล้วก็ขับต่อไป ผมต้องไปทำบุญ อุทิศผลบุญให้หมาตัวนั้นในวันต่อมา
5) ผมเคยเจอ taxi กลับรถตรงทางลงสะพานข้ามคลองตรงวัดเบญจมบพิตร กลับรถมันตรงคอสะพานเลย ผมขับรถลงสะพานมา เหยียบเบรคหัวทิ่มเลย
6) มีอีกมากมายครับ เล่าไม่หมด

เข้าใจว่า taxi ก็มีทั้งดีและไม่ดี ทำไมส่วนใหญ่ที่ผมเจอมันเป็นแบบที่ไม่ดีล่ะครับ...
   

[panyarak]

ผมเป็นคนนึงที่มักจะหงุดหงิดกับการขับรถของ taxi อยู่บ่อยๆ
1) ขับรถปาดหน้า ไม่สนใจคนอื่น ไม่เปิดไฟขอทาง
2) ขับรถชลอ เพื่อหาลูกค้า ทำให้กีดขวางคันข้างหลัง
3) จอดรถรอลูกค้าตามหน้าห้างสรรพสินค้า หรือโรงหนังบางแห่ง และจอดกันมากมายเป็นสิบๆคันต่อกันเป็นแถวยาว จนทำให้รถติดบริเวณนั้นมากมาย ยกตัวอย่างที่ผมเจอประจำ และหงุดหงิดทุกที คือบริเวณหน้าโรงหนัง Major ปิ่นเกล้า
4) ข้อนี้ผมเป็นผู้โดยสาร ผมนั่งรถ taxi เข้าไปในซอยบ้านกลางดึกคืนนึง taxi ขับเร็วและไม่ระวังขนาดอยู่ในซอยเล็กๆก็ยังขับเร็ว จนกระทั่งขับไปทับหมาตัวนึงจนตาย ผมรู้สึกได้เลยว่าหมาตัวนั้นมันกลิ้งอยู่ใต้เท้าผม ขนลุกทุกทีเลยครับที่พูดถึง แต่ taxi คันนั้นมองกระจกมองหลังแล้วบอกว่า "มันคงไม่เป็นอะไรมั้ง" แล้วก็ขับต่อไป ผมต้องไปทำบุญ อุทิศผลบุญให้หมาตัวนั้นในวันต่อมา
5) ผมเคยเจอ taxi กลับรถตรงทางลงสะพานข้ามคลองตรงวัดเบญจมบพิตร กลับรถมันตรงคอสะพานเลย ผมขับรถลงสะพานมา เหยียบเบรคหัวทิ่มเลย
6) มีอีกมากมายครับ เล่าไม่หมด

เข้าใจว่า taxi ก็มีทั้งดีและไม่ดี ทำไมส่วนใหญ่ที่ผมเจอมันเป็นแบบที่ไม่ดีล่ะครับ...
   

อย่าว่าแต่ประเทศไทยเลยครับ ไปมาหลายประเทศแล้ว เห็นแท็กซี่มารยาททรามกันทั้งนั้น แม้แต่แท็กซี่ที่ญี่ปุ่นก็มีพฤติกรรมข้างต้นเป็นส่วนใหญ่ แม้แต่เวลาไม่ได้ขับแท็กซี่ก็มีพฤติกรรมแย่ ผมเจอมาครั้งนึงที่ญีปุ่น ขณะจอดรถรอให้คนข้ามทางม้าลาย จนไฟคนข้ามเปลี่ยนเป็นสีแดง ผมดูคนข้ามผ่านไปหมดแล้ว ผมก็ค่อยๆ ออกรถ จู่ๆ ก็มีคนขี่จักรยานตัดหน้าบริเวณทางม้าลายตรงนั้น ผมก็เหยียบเบรคทัน และกันชนรถก็แค่แตะขาคนขี่จักรยานพอดี จักรยานก็ไม่ล้ม แต่คนขี่คนนั้น ทำท่าเจ็บขาอย่างหนักราวกับโดนรถผมทับ พอตำรวจมา เขาก็ฟ้องตำรวจใส่ความผมใหญ่ และฟังได้ความว่า เขาเป็นคนขับแท็กซี่ และผมฝ่าไฟแดงไปชนเขา จนตำรวจต้องเรียกรถพยาบาลพาเขาไปส่งโรงพยาบาล และให้ผมไปลงบันทึกที่โรงพักและรอจนกว่าคนขี่จักรยานจะกลับมาที่โรงพัก ผมนั่งรออยู่ที่ชั้น 2 ของโรงพักซึ่งเป็นชั้นลอยอยู่คนเดียว สักพักก็เห็นคนขับแท็กซี่ที่ว่ามีรถมาส่งที่โรงพัก เขาวิ่งเข้ามาในโรงพัก แต่พอเห็นผมยืนมองอยู่จากชั้นลอย ก็เปลี่ยนอิริยาบททันที เป็นเดินขากะเผลก และค่อยๆ เดินเข้ามา เสียดายไม่มีตำรวจอยู่ด้วย จะได้ชี้ให้ดูว่า เขาเล่นละครตะลบตะแลงได้เก่งขนาดไหน

[kongbei]

ผมเป็นคนนึงที่มักจะหงุดหงิดกับการขับรถของ taxi อยู่บ่อยๆ
1) ขับรถปาดหน้า ไม่สนใจคนอื่น ไม่เปิดไฟขอทาง
2) ขับรถชลอ เพื่อหาลูกค้า ทำให้กีดขวางคันข้างหลัง
3) จอดรถรอลูกค้าตามหน้าห้างสรรพสินค้า หรือโรงหนังบางแห่ง และจอดกันมากมายเป็นสิบๆคันต่อกันเป็นแถวยาว จนทำให้รถติดบริเวณนั้นมากมาย ยกตัวอย่างที่ผมเจอประจำ และหงุดหงิดทุกที คือบริเวณหน้าโรงหนัง Major ปิ่นเกล้า
4) ข้อนี้ผมเป็นผู้โดยสาร ผมนั่งรถ taxi เข้าไปในซอยบ้านกลางดึกคืนนึง taxi ขับเร็วและไม่ระวังขนาดอยู่ในซอยเล็กๆก็ยังขับเร็ว จนกระทั่งขับไปทับหมาตัวนึงจนตาย ผมรู้สึกได้เลยว่าหมาตัวนั้นมันกลิ้งอยู่ใต้เท้าผม ขนลุกทุกทีเลยครับที่พูดถึง แต่ taxi คันนั้นมองกระจกมองหลังแล้วบอกว่า "มันคงไม่เป็นอะไรมั้ง" แล้วก็ขับต่อไป ผมต้องไปทำบุญ อุทิศผลบุญให้หมาตัวนั้นในวันต่อมา
5) ผมเคยเจอ taxi กลับรถตรงทางลงสะพานข้ามคลองตรงวัดเบญจมบพิตร กลับรถมันตรงคอสะพานเลย ผมขับรถลงสะพานมา เหยียบเบรคหัวทิ่มเลย
6) มีอีกมากมายครับ เล่าไม่หมด

เข้าใจว่า taxi ก็มีทั้งดีและไม่ดี ทำไมส่วนใหญ่ที่ผมเจอมันเป็นแบบที่ไม่ดีล่ะครับ...
   

อย่าว่าแต่ประเทศไทยเลยครับ ไปมาหลายประเทศแล้ว เห็นแท็กซี่มารยาททรามกันทั้งนั้น แม้แต่แท็กซี่ที่ญี่ปุ่นก็มีพฤติกรรมข้างต้นเป็นส่วนใหญ่ แม้แต่เวลาไม่ได้ขับแท็กซี่ก็มีพฤติกรรมแย่ ผมเจอมาครั้งนึงที่ญีปุ่น ขณะจอดรถรอให้คนข้ามทางม้าลาย จนไฟคนข้ามเปลี่ยนเป็นสีแดง ผมดูคนข้ามผ่านไปหมดแล้ว ผมก็ค่อยๆ ออกรถ จู่ๆ ก็มีคนขี่จักรยานตัดหน้าบริเวณทางม้าลายตรงนั้น ผมก็เหยียบเบรคทัน และกันชนรถก็แค่แตะขาคนขี่จักรยานพอดี จักรยานก็ไม่ล้ม แต่คนขี่คนนั้น ทำท่าเจ็บขาอย่างหนักราวกับโดนรถผมทับ พอตำรวจมา เขาก็ฟ้องตำรวจใส่ความผมใหญ่ และฟังได้ความว่า เขาเป็นคนขับแท็กซี่ และผมฝ่าไฟแดงไปชนเขา จนตำรวจต้องเรียกรถพยาบาลพาเขาไปส่งโรงพยาบาล และให้ผมไปลงบันทึกที่โรงพักและรอจนกว่าคนขี่จักรยานจะกลับมาที่โรงพัก ผมนั่งรออยู่ที่ชั้น 2 ของโรงพักซึ่งเป็นชั้นลอยอยู่คนเดียว สักพักก็เห็นคนขับแท็กซี่ที่ว่ามีรถมาส่งที่โรงพัก เขาวิ่งเข้ามาในโรงพัก แต่พอเห็นผมยืนมองอยู่จากชั้นลอย ก็เปลี่ยนอิริยาบททันที เป็นเดินขากะเผลก และค่อยๆ เดินเข้ามา เสียดายไม่มีตำรวจอยู่ด้วย จะได้ชี้ให้ดูว่า เขาเล่นละครตะลบตะแลงได้เก่งขนาดไหน

ทำเพื่อจะเอาเงินพี่เหรอครับ

[JM-Sarn]

พรุ่งนี้มหาลัยเปิดเรียนแล้วครับ น่าเบื่อจริงๆ 

[panyarak]

ผมเป็นคนนึงที่มักจะหงุดหงิดกับการขับรถของ taxi อยู่บ่อยๆ
1) ขับรถปาดหน้า ไม่สนใจคนอื่น ไม่เปิดไฟขอทาง
2) ขับรถชลอ เพื่อหาลูกค้า ทำให้กีดขวางคันข้างหลัง
3) จอดรถรอลูกค้าตามหน้าห้างสรรพสินค้า หรือโรงหนังบางแห่ง และจอดกันมากมายเป็นสิบๆคันต่อกันเป็นแถวยาว จนทำให้รถติดบริเวณนั้นมากมาย ยกตัวอย่างที่ผมเจอประจำ และหงุดหงิดทุกที คือบริเวณหน้าโรงหนัง Major ปิ่นเกล้า
4) ข้อนี้ผมเป็นผู้โดยสาร ผมนั่งรถ taxi เข้าไปในซอยบ้านกลางดึกคืนนึง taxi ขับเร็วและไม่ระวังขนาดอยู่ในซอยเล็กๆก็ยังขับเร็ว จนกระทั่งขับไปทับหมาตัวนึงจนตาย ผมรู้สึกได้เลยว่าหมาตัวนั้นมันกลิ้งอยู่ใต้เท้าผม ขนลุกทุกทีเลยครับที่พูดถึง แต่ taxi คันนั้นมองกระจกมองหลังแล้วบอกว่า "มันคงไม่เป็นอะไรมั้ง" แล้วก็ขับต่อไป ผมต้องไปทำบุญ อุทิศผลบุญให้หมาตัวนั้นในวันต่อมา
5) ผมเคยเจอ taxi กลับรถตรงทางลงสะพานข้ามคลองตรงวัดเบญจมบพิตร กลับรถมันตรงคอสะพานเลย ผมขับรถลงสะพานมา เหยียบเบรคหัวทิ่มเลย
6) มีอีกมากมายครับ เล่าไม่หมด

เข้าใจว่า taxi ก็มีทั้งดีและไม่ดี ทำไมส่วนใหญ่ที่ผมเจอมันเป็นแบบที่ไม่ดีล่ะครับ...
   

อย่าว่าแต่ประเทศไทยเลยครับ ไปมาหลายประเทศแล้ว เห็นแท็กซี่มารยาททรามกันทั้งนั้น แม้แต่แท็กซี่ที่ญี่ปุ่นก็มีพฤติกรรมข้างต้นเป็นส่วนใหญ่ แม้แต่เวลาไม่ได้ขับแท็กซี่ก็มีพฤติกรรมแย่ ผมเจอมาครั้งนึงที่ญีปุ่น ขณะจอดรถรอให้คนข้ามทางม้าลาย จนไฟคนข้ามเปลี่ยนเป็นสีแดง ผมดูคนข้ามผ่านไปหมดแล้ว ผมก็ค่อยๆ ออกรถ จู่ๆ ก็มีคนขี่จักรยานตัดหน้าบริเวณทางม้าลายตรงนั้น ผมก็เหยียบเบรคทัน และกันชนรถก็แค่แตะขาคนขี่จักรยานพอดี จักรยานก็ไม่ล้ม แต่คนขี่คนนั้น ทำท่าเจ็บขาอย่างหนักราวกับโดนรถผมทับ พอตำรวจมา เขาก็ฟ้องตำรวจใส่ความผมใหญ่ และฟังได้ความว่า เขาเป็นคนขับแท็กซี่ และผมฝ่าไฟแดงไปชนเขา จนตำรวจต้องเรียกรถพยาบาลพาเขาไปส่งโรงพยาบาล และให้ผมไปลงบันทึกที่โรงพักและรอจนกว่าคนขี่จักรยานจะกลับมาที่โรงพัก ผมนั่งรออยู่ที่ชั้น 2 ของโรงพักซึ่งเป็นชั้นลอยอยู่คนเดียว สักพักก็เห็นคนขับแท็กซี่ที่ว่ามีรถมาส่งที่โรงพัก เขาวิ่งเข้ามาในโรงพัก แต่พอเห็นผมยืนมองอยู่จากชั้นลอย ก็เปลี่ยนอิริยาบททันที เป็นเดินขากะเผลก และค่อยๆ เดินเข้ามา เสียดายไม่มีตำรวจอยู่ด้วย จะได้ชี้ให้ดูว่า เขาเล่นละครตะลบตะแลงได้เก่งขนาดไหน

ทำเพื่อจะเอาเงินพี่เหรอครับ

บริษัทประกันแค่จ่ายค่าไปให้หมอตรวจเท่านั้น เขาไม่ได้เงินอะไรจากผม แต่ในญี่ปุ่น มีคนญี่ปุ่นรุ่นเก่าที่เกลียดคนต่างชาติ คนขับแท็กซี่คนนี้อายุ 50 กว่าแล้ว คงจะเป็นพวกนั้น เขาเห็นป้ายทะเบียนรถผม ก็รู้ว่าเป็นคนต่างชาติ แม้ว่าผมจะหน้าเหมือนคนญี่ปุ่น จนคนญี่ปุ่นนึกว่าเป็นคนญี่ปุ่นบ่อยๆ