ต่อไป »

[เพชร วิปลาส]

มันอาจจะเป็นคำถามที่ดูธรรมดา แต่กระนั้นผมก็ยังสงสัยว่านักฟังเพลงยุคเก่าๆ (ขอนิยามความเก่าหน่อยว่าย้อนกลับไปก่อนปี 1980 ถือเป็นยุคเก่าหมดเลยละกัน และไม่ได้หมายความว่านักฟังเพลงยุคเก่าจะต้องอายุมากนะครับ  ) จะไม่ค่อยตามงานหรือชื่นชอบผลงานของวงดนตรีหลังจากยุคนี้เท่าใดนัก แม้จะเล่นแนวเดียวกับวงที่เคยชื่นชอบในยุคเก่าๆก็ตาม เพราะเท่าที่ผมได้พูดคุยกับหลายๆท่านๆ สายสัมพันธ์มักมาขาดเอาดื้อๆในช่วงหลังยุค 80 กันแทบทุกราย ทำให้สงสัยว่าเป็นเพราะเหตุใด

คิดเอาเองว่า....

1. ให้เกียรติหรือนับถือความอัจฉริยะของผู้ที่คิดได้ก่อน ป๋าเค้าคิดซาวน์แบบนี้ได้ไง หรือป๋าเค้าลุยมาก่อนแล้วลูก - ขึ้นหิ้งไปแล้ว แตะไม่ได้นะจ๊ะ ถ้าคุณจะมาเล่นแบบนี้ "ลอก" ชัดๆ ไปคิดมาใหม่ก่อนไอ้น้อง (Pioneer)
2. สภาพสังคม วัฒนธรรมสมัยนั้นเกื้อหนุนให้ฟังเพลงได้ "เข้าถึง" หรือ "โดน" กว่า - (Age, time, culture and asmostphere)
3. รักเดียวใจเดียว - อารมณ์ประมาณว่าเพลงแบบนี้ถ้าไม่ใช่ต้นตำรับเล่นนี่ เข้าไม่ถึง (One love)
4. พวกวงรุ่นใหม่เอาโครงสร้างและแนวทางของวงรุ่นเก่าไป แล้วเอาไปใส่ "ของ" ใหม่ที่เพิ่งคิดขึ้นมา ทำให้รู้สึกว่ามัน "ไม่ใช่" อ่ะ - (you take them the body but not soul)
5. มันคลาสสิกไปแล้วน่ะสิคุณ - เก่าแต่ทรงคุณค่า ของเก่าๆที่เจ๋งๆ ดูอย่าง artwork เวลาอยู่บนแผ่นเสียงดิ งามแต๊ๆ หรือเสียงคียบอร์ดแบบนั้นดิ หาไม่ได้อีกแล้ว ฯลฯ (Classic)
6. วงใหม่ๆมันออกมาเยอะ ฟังไม่ทัน ไม่มีเวลาจดจ่ออยู่กับมันเหมือนเพลงยุคก่อน เลยจับอะไรดีๆของน้องๆไม่ได้สักที ถึงแม้น้องจะเจ๋งก็เหอะ (Million albums in each year, hard work for listener)
7. ตามงานเก่าที่ชอบในยุคก่อนยังไม่หมดเลยน้องเอ้ย... ขอพี่ยื้มตังค์ถอยไวนิลปู่ไมล์ เดวิส์ให้ครบหน่อยจิ ขาดอีกสองชุด ฮา... (Never ending story)


.....บลาๆๆๆ

กระทู้นี้ไม่ได้เน้นที่แนวใดแนวหนึ่งนะครับ รวมทุกแนวไม่ว่าแจ๊ส ร๊อค ป๊อปและอื่นๆอีกมากมาย จริงๆยังแอบ adapt กับวงการภาพยนตร์ได้อีกน่ะ

 

[TRON]

เห็นด้วยครับ ทั้งๆที่มีดนตรีดีๆอยู่มากหลังปี 1980 แต่กลับถูกมองข้ามไปมากมาย

[.. polotoon ..]

1. ให้เกียรติหรือนับถือความอัจฉริยะของผู้ที่คิดได้ก่อน ป๋าเค้าคิดซาวน์แบบนี้ได้ไง หรือป๋าเค้าลุยมาก่อนแล้วลูก - ขึ้นหิ้งไปแล้ว แตะไม่ได้นะจ๊ะ ถ้าคุณจะมาเล่นแบบนี้ "ลอก" ชัดๆ ไปคิดมาใหม่ก่อนไอ้น้อง (Pioneer)
ถ้าคล้ายมากไป ก็ไม่ไหวครับ คล้ายบ้างนี่โอเคครับ

2. สภาพสังคม วัฒนธรรมสมัยนั้นเกื้อหนุนให้ฟังเพลงได้ "เข้าถึง" หรือ "โดน" กว่า - (Age, time, culture and asmostphere)
จริงครับ จำอัลบั้มล่าสุดที่ฟังหลายรอบมากๆ ไม่ได้เลย นานแล้ว

3. รักเดียวใจเดียว - อารมณ์ประมาณว่าเพลงแบบนี้ถ้าไม่ใช่ต้นตำรับเล่นนี่ เข้าไม่ถึง (One love)
ไม่นะครับ ที่ adapt มาและทำได้ดีนี่ รับได้ครับ

4. พวกวงรุ่นใหม่เอาโครงสร้างและแนวทางของวงรุ่นเก่าไป แล้วเอาไปใส่ "ของ" ใหม่ที่เพิ่งคิดขึ้นมา ทำให้รู้สึกว่ามัน "ไม่ใช่" อ่ะ - (you take them the body but not soul)
รับได้ครับ ถ้าทำได้ดี

5. มันคลาสสิกไปแล้วน่ะสิคุณ - เก่าแต่ทรงคุณค่า ของเก่าๆที่เจ๋งๆ ดูอย่าง artwork เวลาอยู่บนแผ่นเสียงดิ งามแต๊ๆ หรือเสียงคียบอร์ดแบบนั้นดิ หาไม่ได้อีกแล้ว ฯลฯ (Classic)
ของใหม่หลายชุดก็ทำได้ดีครับ แต่ความคลาสสิค ต้องอาศัยเวลา ในการเพาะบ่ม และกลั่นกรองด้วย บางทีมันยังอาจไม่ได้ที่ ตอนนี้งานที่ออกมาระยะหนึ่งหลายงานก็เริ่มฉายแววคลาสสิคออกมาแล้ว

6. วงใหม่ๆมันออกมาเยอะ ฟังไม่ทัน ไม่มีเวลาจดจ่ออยู่กับมันเหมือนเพลงยุคก่อน เลยจับอะไรดีๆของน้องๆไม่ได้สักที ถึงแม้น้องจะเจ๋งก็เหอะ (Million albums in each year, hard work for listener)
อันนี้จริง เวลามีงานที่ถูกพูดถึงซัก 10 วง ได้ฟังซัก 2-3 วงก็เก่งแล้ว

7. ตามงานเก่าที่ชอบในยุคก่อนยังไม่หมดเลยน้องเอ้ย... ขอพี่ยื้มตังค์ถอยไวนิลปู่ไมล์ เดวิส์ให้ครบหน่อยจิ ขาดอีกสองชุด ฮา... (Never ending story)
ก็จริงอีก รักแล้ว ตัดใจยาก เวลาไปเจอแผ่นของวงรักที่ไหน ต้องหักห้ามใจหลายต่อหลายครั้ง กว่าจะเดินจากไปได้

สุดท้ายแล้ว ต้องเปิดใจให้กว้าง ฟังกว้างๆ ก็ได้รู้จักกว้าง ได้ลิ้มรสหลากหลาย
หรือจะมีความสุขกับสิ่งที่พอใจอยู่แล้ว ก็ไม่่แปลก ขึ้นอยู่กับความคิดเห็น ความชอบส่วนตัวครับ

 

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

เห็นด้วยครับ ทั้งๆที่มีดนตรีดีๆอยู่มากหลังปี 1980 แต่กลับถูกมองข้ามไปมากมาย

+1000000 เลยครับ ผมค้นพบวงดนตรีดีๆมีเอกลักษณ์เยอะแยะมากมายแทบนับไม่หวาดไม่ใหว ฟังซ้ำไปซ้ำมาได้หลายๆรอบไม่รู้จักเบื่อ แต่ก็น่าแปลกใจที่ไม่ค่อยมีนักฟังรุ่นใหญ่ให้ความสนใจกันเลยครับ ยิ่งถ้าเป็นวงเอเชียนี่แทบจะหายไปจากสารบบเลยล่ะ

[.. polotoon ..]

เห็นด้วยครับ ทั้งๆที่มีดนตรีดีๆอยู่มากหลังปี 1980 แต่กลับถูกมองข้ามไปมากมาย

+1000000 เลยครับ ผมค้นพบวงดนตรีดีๆมีเอกลักษณ์เยอะแยะมากมายแทบนับไม่หวาดไม่ใหว ฟังซ้ำไปซ้ำมาได้หลายๆรอบไม่รู้จักเบื่อ แต่ก็น่าแปลกใจที่ไม่ค่อยมีนักฟังรุ่นใหญ่ให้ความสนใจกันเลยครับ ยิ่งถ้าเป็นวงเอเชียนี่แทบจะหายไปจากสารบบเลยล่ะ

มันต้องมีปัจจัย ในการที่จะทำให้เป็นที่รู้จักในวงกว้างครับ ประกอบกับ โชค จังหวะ และโอกาสครับ
อย่างถ้ามีกระทู้โหวตอัลบั้มแนวใดแนวหนึ่งที่น่าสนใจในรอบเดือนนี่ ก็พอจะตามฟังไหวครับ แต่ถ้าวันละวงนี่ไม่ไหวแน่ อย่างผมเห็นเพื่อนๆพูดถึง Mono กันหลายคน ก็พยายามหามาลองฟังอยู่ครับแบบนี้ แต่นี่ยังไม่ทันได้ฟัง เริ่มมีวงใหม่ให้พูดถึงแล้ว ก็แล้วแต่ว่า จังหวะนั้น ได้ฟังวงไหน ก็แค่นั้นเองแหละครับ

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

เห็นด้วยครับ ทั้งๆที่มีดนตรีดีๆอยู่มากหลังปี 1980 แต่กลับถูกมองข้ามไปมากมาย

+1000000 เลยครับ ผมค้นพบวงดนตรีดีๆมีเอกลักษณ์เยอะแยะมากมายแทบนับไม่หวาดไม่ใหว ฟังซ้ำไปซ้ำมาได้หลายๆรอบไม่รู้จักเบื่อ แต่ก็น่าแปลกใจที่ไม่ค่อยมีนักฟังรุ่นใหญ่ให้ความสนใจกันเลยครับ ยิ่งถ้าเป็นวงเอเชียนี่แทบจะหายไปจากสารบบเลยล่ะ

มันต้องมีปัจจัย ในการที่จะทำให้เป็นที่รู้จักในวงกว้างครับ ประกอบกับ โชค จังหวะ และโอกาสครับ
อย่างถ้ามีกระทู้โหวตอัลบั้มแนวใดแนวหนึ่งที่น่าสนใจในรอบเดือนนี่ ก็พอจะตามฟังไหวครับ แต่ถ้าวันละวงนี่ไม่ไหวแน่ อย่างผมเห็นเพื่อนๆพูดถึง Mono กันหลายคน ก็พยายามหามาลองฟังอยู่ครับแบบนี้ แต่นี่ยังไม่ทันได้ฟัง เริ่มมีวงใหม่ให้พูดถึงแล้ว ก็แล้วแต่ว่า จังหวะนั้น ได้ฟังวงไหน ก็แค่นั้นเองแหละครับ

ก็ตามแบบค่อยเป็นค่อยไปไม่ต้องรีบร้อนก็ไดัครับผม เอาเฉพาะวงที่คนพูดถึงเยอะๆ มีคอมเมนต์หลายๆเสียงก่อนก็ไดัครับ เพราะแสดงว่างานเพลงนั้นมันน่าสนใจจริงๆ คืองานบางชิ้นนี่ไม่อยากให้พลา่ดจริงๆน่ะครับ (หรือว่าจะลองติดต่อขอเอาไปลองฟังก็ยินดีไรท์แผ่นส่งให้แบ่งปันกันฟังเลยครับผม) 

[.. polotoon ..]

ขอทีเด็ดน้องเหม่ง เดือนละวงกแล้วกันครับ แล้วจะพยายามตามครับ 

[เพชร วิปลาส]

ผมเคยไล่ฟังเพลงที่เพื่อนๆในบอร์ดเขียนรีวิว แต่ไล่ยังไงก็ไม่ทันและไม่หมดสักกะทีครับ

ที่พอจะเก็บเกี่ยวมาได้ในปีที่ผ่านมาและชอบก็จะมีพวก porcupine tree, no-man, To-Mera, Andromedra, Blackfield, Symphony X, the Tangent และ Opeth ชุดที่ไม่ว๊่าก แต่ก้ไม่ได้หยิบมาฟังบ่อยนัก บ่อยสุดก็ The Tangent กับ Symphony X ที่ชอบถึงขนาดซื้อซีดีมาฟัง

ส่วนใหญ่มักจะเสร็จวงเก่าๆที่รุ่นใหญ่แนะนำจนฟังประจำแล้วอย่าง weather report, returm to forever, งานเดี่ยวโรเจอร์-เดฟ-Rick Wakeman, Robert Johnson, Mile Davis, The nice, PFM ซะอย่างนั้น แล้วก็มักจะไม่พลาดที่จะเสียตังค์ให้กับวงรุ่นดึกเหล่านี้อีก ทั้งๆที่แต่ละคนก็รวยล้นฟ้าไปแล้ว  

[.. polotoon ..]

ที่โอพูดถึงมา มี To-Mera, Andromedra ที่ยังไม่ได้ฟังครับ
ส่วนวงใหม่ที่พูดถึง ก็ชอบ   porcupine tree, no-man, Blackfield ครับ

ที่เสียเงินให้วงใหม่ ก็ Fleet Foxes, Archade Fire ครับ 

[.. polotoon ..]

To-Mera, Andromedra เป็นอย่างไรมั่งครับ ชุดไหนเด็ด วงไหนเวอร์คกว่า 

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

To-Mera, Andromedra เป็นอย่างไรมั่งครับ ชุดไหนเด็ด วงไหนเวอร์คกว่า 

สำหรับผมชอบ Andromeda มากกว่าครับ เพราะไม่ค่อยเก็ตกับดนตรีของ To-Mera สักเท่าไร ซึ่ง Andromeda นั้นเป็นโปรเกรสสีฟเมทัลที่มีเมโลดี้สวยงามสไตล์ยุโรป เน้นเทคนิคฝีมือแต่พอประมานไม่โชว์เทพเกินไปจนน่าเบื่อ อัลบั้มที่แนะนำคืออััลบั้มแรกและอัลบั้มล่าสุดครับ ส่วนอัลบั้มที่สองและสามนั้นฟังไม่ค่อยเข้าหูเท่าไร น่าเบื่อครับ

[เพชร วิปลาส]

To-Mera, Andromedra เป็นอย่างไรมั่งครับ ชุดไหนเด็ด วงไหนเวอร์คกว่า 

To-Mera
อย่างที่ทราบวงนี้เป็นนักร้องหญิง ที่ร้องโหยหวนใช้ได้ทีเดียวเลยล่ะครับ
ซาวน์ทั้งสองชุดแทบไม่หนีจาก dream theater - train of thougth แต่ว่าจะมีท่อนที่เปลี่ยนจังหวะแบบหักอารมณ์สวยๆหลายเพลง
แต่รวมๆผมชอบชุด 2 มากกว่า (รู้สึกจะเปลี่ยนมือกลองใหม่) เพราะซาวน์เหมือนกับมิกซ์มาดีกว่า (ไม่รู้เพราะคุณภาพของไฟล์ที่โหลดมาหรือเปล่า  ) แล้วเพลงดูเหมือนจะเข้าถึงง่ายและลงตัวกว่าชุดแรกครับ แต่โดยรวมแนวเพลงไม่ได้ต่างกันเลยทั้งสองชุด

จริงๆผมก็เคยฝากเพื่อนตอนไปเที่ยวอังกฤษซื้อเพลงของวงนี้ด้วยล่ะ แต่มันลืมซื้อมาให้ ไม่งั้นก็คงเสียเงินแล้ว

Andromeda
อันนี้มีเปลี่ยนนักร้องด้วยครับ ชุดแรกๆ กับชุดๆหลังๆเป็นคนละคนกัน ส่วนคอมเมนต์ก็เหมือนน้องเหม่งล่ะครับ
แต่ผมฟังได้เรื่อยๆนะ 

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

ถ้างานแนวโปรเกรสสีฟเมทัลที่เด่นๆในช่วงนี้ก็คงจะหนีไม่พ้นงานชุดล่าสุดของวง Anubis Gate เป็นแน่แท้ครับ งานนี้เข้มข้นกลมกล่อมลงตัวพอดีไม่มีอะไรขาดเกิน น่าฟังมากครับ ลองอ่านรีวิวของผมได้ตามลิงค์นี้เลยครับ

http://rebirthera.exteen.com/category/Review/page/8

[ShadowServant]

6. วงใหม่ๆมันออกมาเยอะ ฟังไม่ทัน ไม่มีเวลาจดจ่ออยู่กับมันเหมือนเพลงยุคก่อน เลยจับอะไรดีๆของน้องๆไม่ได้สักที ถึงแม้น้องจะเจ๋งก็เหอะ (Million albums in each year, hard work for listener)

ของผมเป็นพวกกลางเก่ากลางใหม่อยู่อาศัยและเคยอินกับ 1990s
เกลียดและชอบอะไรบางอย่างของ 1980s
เชิดชู 1970s เกินหน้าเล็กน้อย ๆ (แต่โดยส่วนตัวคิดว่าตัวเองยังไม่ได้เข้าถึงยุคนี้ขนาดนั้น)
รู้สึกว่า 1960s บางอย่าง Overrated ฮ่า ๆๆ 

แต่ข้อ 6. นี้ผมเห็นด้วยมาก ๆ ครับ แต่มันก็เป็นเรื่องดีได้ มันเกิดจากเทคโนโลยีการเสพย์ด้วยส่วนหนึ่งที่ทำให้พรมแดนของดนตรีมันลดลงไป (มาก!) โอเคว่ายุคผมยังเป็นยุคตามล่าคาสเซทท์ บางครั้งก็ยังไปขอก็อบเพื่อนที่มีเครื่องอัดเลยครับ นั่ง REC ไปฟังไป เป็นชั่วโมง ๆ แต่ก็ยังยากในเรื่องการซื้อหาอยู่ดี ทำให้บางวงที่ไม่ได้มีแสงสาดส่องถึงต้องอยู่ในหลืบซอกไม่ได้รับการยกขึ้นมาพูดถึงเลยแม้แต่น้อยก็เป็นได้

การโหลดหรือซื้ออิมพอร์ทผ่านเว็บ (อันหลังนี้ผมไม่ทำเพราะทรัพย์ไม่ถึง) ส่วนหนึ่งเราต้องยอมรับว่ามันทำให้ดนตรีเผยแพร่ไปได้ง่ายกว่าเดิม บางประเทศสนับสนุนการแชร์ไฟล์ด้วยซ้ำครับ ให้ทายว่าประเทศอะไร....Anekdoten น่ะ....ปิ๊งป่อง! สวีเดน นั่นเอง

ส่วนหนึ่งมันเปิดพรมแดนอะไรได้มากเลยครับ จากยุคผมที่ถามเอาตามเพื่อนว่าฟังอะไร(แบบเจอตัวเป็น ๆ ที่โรงเรียนอะไรแบบนี้) อยากรู้ว่ามีวงอะไรก็จากวิทยุกับแผงเทปอย่างเดียว เรียกว่าเจอเท่าไหนก็เท่านั้น ตัวเลือกจำกัด (จะไพเรทก็ยังจำกัด) พอมายุคนี้ตัวเลือกโผล่มาอักโข (แต่ผมก็ทราบว่าเลือกได้ไม่ถึง 100% อยู่ดี แต่อย่างน้อยก็ 70%+ ล่ะครับ ขนาดวงของอิหร่านยังเคยเจอในแรป-ปิด-แช่ เลยครับ)

แต่ตรงนี้ก็อาจเจอมองมุมกลับได้เหมือนกันว่า "เฮ้ย! แบบนี้ใครจะทำงานกะหลั่วอะไรออกมาก็เผยแพร่ได้งั้นสิ" เป็น Controversy ที่หาข้อยุติยากมาก เพราะอีกฝ่ายหนึ่งก็เถียงได้ว่า "เรื่องรสนิยม ความเจ๋ง ความกะหลั่ว มันเคยถูกผูกขาดคุณค่าความหมายโดยค่ายเพลงหรือการฟังแบบเก่าหรือเปล่า" ...ยังต้องหาข้อพิสูจน์มาคัดง้างกันอีกเยอะครับเรื่องนี้

ออกทะเลไปเยอะ กลับมาตอบตามสัญชาติญาณสุก ๆ ดิบ ๆ ตัวเองดีกว่า ว่าผมหมั่นไส้วงใหม่ ๆ (หลัง 2000s) หลายวงอยู่เหมือนกันนะ โดยเฉพาะวงที่ Pitchfork Media ชม (อ้าว! ซะงั้น) เพราะผมว่ามัน Overrated เหลือแสน ทั้งวงอินดี้และวงกระแสหลักเลยล่ะครับ (ใครไม่เคยเห็นผมหมั่นไส้ Arctic Monkey ลิงน้ำแข็งโลกร้อนละลายก็จะได้เห็นกันตรงนี้ล่ะครับ ผมแสดงความหมั่นไส้ทิ้งไว้ตามที่ต่างเรี่ยราดมาก) แต่กับบางวงผมก็ปลาบปลื้มกลืนกินกับมันเหลือเกิน...ทั้ง ๆ ที่ Arctic Monkey ก็มี Element ของดนตรียุคก่อน ๆ มาจนทำให้ขารีโทร วิ๊ดวู้ว! และขาโจ๋ยุคใหม่ วะวะว้าว! แต่ผมก็คิดว่ามัน Overrated อยู่ดี

แม้จะมีอะไรให้ฟังเยอะแต่นิสัยช่างเลือกผมยังสแครช์อยู่ในหัวใจ บวกกับผมเป็นคนมีเวลาฟังน้อยกว่าคนทั่วไป และติดนิสัยชอบฟังซ้ำ ๆ เลยมีโอกาสเจอวงใหม่น้อยกว่าคนอื่น (เว้นแต่มันจะไม่มีแบ๊วอะไรเลย หรือกะหลั่วเหลือทนจริง ๆ) จะซื้อหรือโหลดอะไรทีก็กลัว ...กลัวแม้กระทั่งเปลืองพื้นที่ฮาร์ดดิสท์ เอาสิเอ้า! ก็เลยฟังอะไรซ้ำ ๆ ที่นิสัยช่างเลือกของตนเอง "คอนเฟิร์ม" แล้ว แต่ทุกวันนี้ก็ยังพยายามหาอะไรใหม่ ๆ อยู่เหมือนกันถ้ามีแรงมีเวลาให้กับมัน

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

มันอาจจะเป็นคำถามที่ดูธรรมดา แต่กระนั้นผมก็ยังสงสัยว่านักฟังเพลงยุคเก่าๆ (ขอนิยามความเก่าหน่อยว่าย้อนกลับไปก่อนปี 1980 ถือเป็นยุคเก่าหมดเลยละกัน และไม่ได้หมายความว่านักฟังเพลงยุคเก่าจะต้องอายุมากนะครับ  ) จะไม่ค่อยตามงานหรือชื่นชอบผลงานของวงดนตรีหลังจากยุคนี้เท่าใดนัก แม้จะเล่นแนวเดียวกับวงที่เคยชื่นชอบในยุคเก่าๆก็ตาม เพราะเท่าที่ผมได้พูดคุยกับหลายๆท่านๆ สายสัมพันธ์มักมาขาดเอาดื้อๆในช่วงหลังยุค 80 กันแทบทุกราย ทำให้สงสัยว่าเป็นเพราะเหตุใด

คิดเอาเองว่า....

1. ให้เกียรติหรือนับถือความอัจฉริยะของผู้ที่คิดได้ก่อน ป๋าเค้าคิดซาวน์แบบนี้ได้ไง หรือป๋าเค้าลุยมาก่อนแล้วลูก - ขึ้นหิ้งไปแล้ว แตะไม่ได้นะจ๊ะ ถ้าคุณจะมาเล่นแบบนี้ "ลอก" ชัดๆ ไปคิดมาใหม่ก่อนไอ้น้อง (Pioneer)
2. สภาพสังคม วัฒนธรรมสมัยนั้นเกื้อหนุนให้ฟังเพลงได้ "เข้าถึง" หรือ "โดน" กว่า - (Age, time, culture and asmostphere)
3. รักเดียวใจเดียว - อารมณ์ประมาณว่าเพลงแบบนี้ถ้าไม่ใช่ต้นตำรับเล่นนี่ เข้าไม่ถึง (One love)
4. พวกวงรุ่นใหม่เอาโครงสร้างและแนวทางของวงรุ่นเก่าไป แล้วเอาไปใส่ "ของ" ใหม่ที่เพิ่งคิดขึ้นมา ทำให้รู้สึกว่ามัน "ไม่ใช่" อ่ะ - (you take them the body but not soul)
5. มันคลาสสิกไปแล้วน่ะสิคุณ - เก่าแต่ทรงคุณค่า ของเก่าๆที่เจ๋งๆ ดูอย่าง artwork เวลาอยู่บนแผ่นเสียงดิ งามแต๊ๆ หรือเสียงคียบอร์ดแบบนั้นดิ หาไม่ได้อีกแล้ว ฯลฯ (Classic)
6. วงใหม่ๆมันออกมาเยอะ ฟังไม่ทัน ไม่มีเวลาจดจ่ออยู่กับมันเหมือนเพลงยุคก่อน เลยจับอะไรดีๆของน้องๆไม่ได้สักที ถึงแม้น้องจะเจ๋งก็เหอะ (Million albums in each year, hard work for listener)
7. ตามงานเก่าที่ชอบในยุคก่อนยังไม่หมดเลยน้องเอ้ย... ขอพี่ยื้มตังค์ถอยไวนิลปู่ไมล์ เดวิส์ให้ครบหน่อยจิ ขาดอีกสองชุด ฮา... (Never ending story)


.....บลาๆๆๆ

กระทู้นี้ไม่ได้เน้นที่แนวใดแนวหนึ่งนะครับ รวมทุกแนวไม่ว่าแจ๊ส ร๊อค ป๊อปและอื่นๆอีกมากมาย จริงๆยังแอบ adapt กับวงการภาพยนตร์ได้อีกน่ะ

 

    ผมเห็นด้วยครับ  สำหรับผมขอเพิ่มเติมว่า   "   มันเป็นอะไรที่ฝังใจมาตั้งแต่เริ่มฟังใหม่ๆ   "    สำหรับผมกับเพลงแนวโปรเกรสสีฟ ก็ยังคงฟังเฉพาะ   4   วง  บิ๊กโฟร์เท่านั้นครับ  (  เยส , เจเนซิส , พิ้งค์ ฟลอยด์ , คิง คริมสัน  )   ส่วนเพลงทั่วๆไปก็ยังคงฟังของยุคเก่าอยู่นั่นเอง เช่น  แนวพ็อพ-ร็อค    ผมก็หยุดฟังแค่ในยุค 70 เท่านั้น ซึ่งถือได้ว่าเป็นยุคที่มีนักร้องและวงดนตรีเกิดขึ้นมากที่สุดประเภท มาดังเพลงเดียวแล้วหายไปเลย  เช่น   เพลง  ซันดาวน์ ของ กอร์ดอน  ไลฟ์ฟุต    ฯลฯ        ส่วนเพลงในแนวเฮฟวี่เมททัล  ผมก็หยุดการฟังไว้ที่วงยุคแรกๆ เช่นกัน   เช่น  วงยูราห์ฮิฟ   ,    ดีฟเพอเพิล   ,   แบล็คซับบาท   ,    เล็ด  เซพพลิน       ส่วนนักร้องผู้หญิงผมชอบประเภท สาวผมบลอนด์  เช่น   โอลิเวีย นิวตันจอห์น  ,   แอนิต้า  แฟลทค็อค ( ไม่แน่ใจว่าเขียนถูกหรือไม่ ) แห่ง วงแอบบา   ครับ.............คงจะมีผมคนเดียวในเว็บนี้ละมังครับที่ชอบแบบนี้