ต่อไป »

[.. polotoon ..]

เคยอ่านหนังสือดนตรี จำได้ว่าเป็น Quiet Storm และ Voice กระมัง ที่มีรายงานคอนเสิร์ตโดยคุณ มัจจุราชคอนเสิร์ต ชอบนามปากกานี้ครับ เลยเอามาตั้งชื่อกระทู้บ้าง

ผมได้ดูคอนเสิร์ตค่อนข้างน้อย ใครได้ดูบ่อยๆมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ ทั้งที่เพิ่งดูหรือดูมานานแล้วก็ได้ครับ

ผมพึ่งเห็นกระทู้นี้  ต้องขอขอบคุณแทนเจ้าของนามปากกา "มัจจุราชคอนเสิร์ต" ที่ยังมีคนจำชื่อนี้ได้ด้วย
เพราะ มัจจุราชคอนเสิร์ต คือพี่ชายของผมเองครับ  ผมจะเล่าที่มาของคอลัมน์รายงานคอนเสิร์ตจาก USA
ครั้งแรกที่เกิดคอลัมน์นี้จากหนังสือดนตรี Quiet Storm เป็นนิตยสารรายเดือนแจกฟรี  คอลัมน์การรายงานคอนเสิร์ต
จาก USA นั้นเกิดขึ้นในช่วงที่คอนเสิร์ตของศิลปินต่างประเทศดังๆไม่มีโอกาสมาเปิดการแสดงในบ้านเรา
เหมือนประเทศไกลปืนเที่ยงเลยครับ  การที่เราๆจะได้ดูคอนเสิร์ตของศิลปินที่ชอบนั้นมีโอกาสน้อยมีศิลปินดังๆ
มาแสดงคอนเสิร์ตนับรายได้เลยครับ  ในสมัยนั้นผมจะได้รับจดหมายที่พี่ชายเขียนรายงานคอนเสิร์ตมาให้ผมอ่าน
เป็นประจำพออ่านแล้วรู้ว่าน่าสนใจเหมือนมาเติมสิ่งที่ขาดของการฟังเพลง  บังเอิญตอนนั้นคุณแม็กซ์(ซี้พี่ป่อง)เค้าเป็นเพื่อนผม
ได้มีโอกาสได้มาทำหนังสือ Quiet Storm ผมก็เอาจดหมายของพี่ชายให้เค้าอ่านและมีความคิดว่าจะเอาจมหมายรายงานคอนเสิร์ต
ลงในหนังสือทำเ้ป็นคอลัมน์เลย  จากความคิดนี้จนกลายเป็นคอลัมน์ประจำมีคนสนใจอ่านมากมายเกินคาดครับ
หลังจากนั้นหลายๆปี(เปลี่ยนบก.ไปหลายคน) คอลัมน์นี้ได้ย้ายไปหนังสือดนตรีสตาร์ออฟแปซิฟิกช่วงหนึ่งและมาอยู่ที่หนังสือ Voice จนมาอยู่กับหนังสตาร์พิคในที่สุด  ขอบคุณพี่ป่องที่ยังจำนามปากกานี้ได้

พี่อั๋นมีพี่ชายคนเดียวใช่ไหมครับ ต้องขอบคุณหนังสือดนตรีภาษาไทยทั้งหลาย ที่ช่วยให้คนฟังได้ข้อมูล ข่าวสาร ความรู้เพิ่มขึ้นมากมายเลยครับ Quiet Storm เป็นหนังสือฉบับที่มีการใช้ภาษา ศัพท์แสงที่สร้างขึ้นใหม่ อย่างมีเอกลักษณ์ และอ่านแล้ว ไม่รู้สึกว่า เว่อร์จนเกินไป ถ้าหาเจอ จะเอารูปมาลงให้ชมกันครับ

ผมมีพี่ชายอยู่หลายคนครับ  มัจจุราชคอนเสิร์ต ตอนนี้ก็ยังอาศัยอยู่ที่อเมริกา  พี่ป่องเป็น เพชฌฆาตคอนเสิร์ต ได้เลย
ถ่ายรูปประกอบเรื่องได้ดี  ผมอยากดูเหมือนกันแต่ขี้เกียจไปรถติดแสดงไกลบ้านไปหน่อย ถ้าที่เมืองทองอิมแพค
คงจะไปดูเหมือนกันชอบการแสดง แต่ไม่ชอบเพลง

ผมยืมรูปเขามาเสียส่วนใหญ่ครับ ไม่ได้ถ่ายเองหรอกพี่ อาศัยดูบัตรถูก แต่เล่าเสียแพงเลย

คอนเสิร์ตนี้ผมลองไม่ฟังเพลงเธอไปก่อน รู้จักเพลงเธอประมาณ 8-9 เพลง แต่ก็ชมได้สนุกไม่น้อย ต้องยอมรับความเป็นเอนเตอร์เทนเนอร์ของเธอ ที่ปลุกเร้าให้คนทั้งสนาม โบกมือ ร้องตาม เต้นตามกันได้อย่างเมามันส์

[อั๋น501]

เคยอ่านหนังสือดนตรี จำได้ว่าเป็น Quiet Storm และ Voice กระมัง ที่มีรายงานคอนเสิร์ตโดยคุณ มัจจุราชคอนเสิร์ต ชอบนามปากกานี้ครับ เลยเอามาตั้งชื่อกระทู้บ้าง

ผมได้ดูคอนเสิร์ตค่อนข้างน้อย ใครได้ดูบ่อยๆมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ ทั้งที่เพิ่งดูหรือดูมานานแล้วก็ได้ครับ

ผมพึ่งเห็นกระทู้นี้  ต้องขอขอบคุณแทนเจ้าของนามปากกา "มัจจุราชคอนเสิร์ต" ที่ยังมีคนจำชื่อนี้ได้ด้วย
เพราะ มัจจุราชคอนเสิร์ต คือพี่ชายของผมเองครับ  ผมจะเล่าที่มาของคอลัมน์รายงานคอนเสิร์ตจาก USA
ครั้งแรกที่เกิดคอลัมน์นี้จากหนังสือดนตรี Quiet Storm เป็นนิตยสารรายเดือนแจกฟรี  คอลัมน์การรายงานคอนเสิร์ต
จาก USA นั้นเกิดขึ้นในช่วงที่คอนเสิร์ตของศิลปินต่างประเทศดังๆไม่มีโอกาสมาเปิดการแสดงในบ้านเรา
เหมือนประเทศไกลปืนเที่ยงเลยครับ  การที่เราๆจะได้ดูคอนเสิร์ตของศิลปินที่ชอบนั้นมีโอกาสน้อยมีศิลปินดังๆ
มาแสดงคอนเสิร์ตนับรายได้เลยครับ  ในสมัยนั้นผมจะได้รับจดหมายที่พี่ชายเขียนรายงานคอนเสิร์ตมาให้ผมอ่าน
เป็นประจำพออ่านแล้วรู้ว่าน่าสนใจเหมือนมาเติมสิ่งที่ขาดของการฟังเพลง  บังเอิญตอนนั้นคุณแม็กซ์(ซี้พี่ป่อง)เค้าเป็นเพื่อนผม
ได้มีโอกาสได้มาทำหนังสือ Quiet Storm ผมก็เอาจดหมายของพี่ชายให้เค้าอ่านและมีความคิดว่าจะเอาจมหมายรายงานคอนเสิร์ต
ลงในหนังสือทำเ้ป็นคอลัมน์เลย  จากความคิดนี้จนกลายเป็นคอลัมน์ประจำมีคนสนใจอ่านมากมายเกินคาดครับ
หลังจากนั้นหลายๆปี(เปลี่ยนบก.ไปหลายคน) คอลัมน์นี้ได้ย้ายไปหนังสือดนตรีสตาร์ออฟแปซิฟิกช่วงหนึ่งและมาอยู่ที่หนังสือ Voice จนมาอยู่กับหนังสตาร์พิคในที่สุด  ขอบคุณพี่ป่องที่ยังจำนามปากกานี้ได้

พี่อั๋นมีพี่ชายคนเดียวใช่ไหมครับ ต้องขอบคุณหนังสือดนตรีภาษาไทยทั้งหลาย ที่ช่วยให้คนฟังได้ข้อมูล ข่าวสาร ความรู้เพิ่มขึ้นมากมายเลยครับ Quiet Storm เป็นหนังสือฉบับที่มีการใช้ภาษา ศัพท์แสงที่สร้างขึ้นใหม่ อย่างมีเอกลักษณ์ และอ่านแล้ว ไม่รู้สึกว่า เว่อร์จนเกินไป ถ้าหาเจอ จะเอารูปมาลงให้ชมกันครับ

ผมมีพี่ชายอยู่หลายคนครับ  มัจจุราชคอนเสิร์ต ตอนนี้ก็ยังอาศัยอยู่ที่อเมริกา  พี่ป่องเป็น เพชฌฆาตคอนเสิร์ต ได้เลย
ถ่ายรูปประกอบเรื่องได้ดี  ผมอยากดูเหมือนกันแต่ขี้เกียจไปรถติดแสดงไกลบ้านไปหน่อย ถ้าที่เมืองทองอิมแพค
คงจะไปดูเหมือนกันชอบการแสดง แต่ไม่ชอบเพลง

ผมยืมรูปเขามาเสียส่วนใหญ่ครับ ไม่ได้ถ่ายเองหรอกพี่ อาศัยดูบัตรถูก แต่เล่าเสียแพงเลย

คอนเสิร์ตนี้ผมลองไม่ฟังเพลงเธอไปก่อน รู้จักเพลงเธอประมาณ 8-9 เพลง แต่ก็ชมได้สนุกไม่น้อย ต้องยอมรับความเป็นเอนเตอร์เทนเนอร์ของเธอ ที่ปลุกเร้าให้คนทั้งสนาม โบกมือ ร้องตาม เต้นตามกันได้อย่างเมามันส์

เป็นเรื่องที่แปลกสำหรับบ้านเราที่คอนเสิร์ตของศิลปินดังๆที่แสดงการแจ้งเช่นนี้กับให้คุณภาพเสียงที่ดีกว่าเล่นในฮอล์อย่างอิมแพค
เพราะสถานในฮอล์นั้นไม่สามารถคุมระบบอคูสติกของเสียงได้

[.. polotoon ..]

ฉากนี้ ตอนท้ายๆคอนเสิร์ตแล้ว

[Pong-Wanchai]

...เอาอีก ครับ...เอาอีก !!

[.. polotoon ..]

อ้อ มีช่วง อองกอร์ สมใจพี่โป่งด้วยนะครับ ดูเธอเต้นแล้ว นึกถึง Dancing Queen หลายๆคนเลย กระฉับกระเฉง แข็งแรง ไม่เป็นรองใคร

แผนก Stage Prop ทำงานกันได้ดีมาก คอนเสิร์ตลื่นไหล ไม่มีความผิดพลาดให้เห็น ทีมงานทำงานกันได้อย่างน่าชมเชยมาก

[.. polotoon ..]

ก่อนบ้านเรา เข้าใจว่า เล่นที่ สิงคโปร์ มาก่อนซัก 3 รอบ หลังจากบ้านเราแล้วก็ไปต่อที่ ฟิลิปปินส์ 1 รอบ แล้วอีกเกือบ สิบรอบที่ ออสเตรเลียครับ

[.. polotoon ..]

รูปนี้ไม่สวย ไม่อยากให้ดูเท่าไหร่ เวลาที่ใช้พื้นที่ไม่เต็ม มันจะดูโหวงๆแบบนี้ครับ 

[Pong-Wanchai]

ผมมีโอกาสได้ชมการสัมภาษณ์ Lady Ga Ga กับพิธีกรมากมายไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือชาวต่างชาติ รู้สึกว่าเธอเป็นศิลปินที่มีมนุษย์สัมพันธ์
ที่ดีมากคนหนึ่ง แถมยังมีอารมณ์ขันเป็นทุนอีกต่างหาก ซึ่งโดยส่วนตัวผมเป็นคนชอบผู้ที่มีอารมณ์ดีก็เลยเกิด "ปิ้ง" เธออย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

นอกจาก ทีมงาน และ เครื่องดนตรี+เวที ที่ได้นำมาเมืองไทยด้วยเครื่องบิน 3 ลำแล้ว เมื่อรวมจำนวนคนที่ทำให้เกิดคอนเสิร์ตในสยามประเทศ
ของเราขึ้นมาได้ ก็มีตัวเลขถึงประมาณ 1,000 ชีวิตเลยทีเดียว  

ก่อนหน้าจะถึงวันที่ 25 พฤษภาคม 2555 ประมาณหนึ่งเดือน มีเจ้าหน้าที่จาก Lady Ga Ga เดินทางมาดูสถานที่จัดงานครั้งหนึ่งแล้วไม่โอเคกับ
สนามศุภฯ แต่บอกว่าถ้าจะจัดก็ต้องจัดสนามใหญ่ๆ อย่าง ราชมังคลากีฬาสถาน ซึ่งทาง เทโรฯ ต้องตอก เสาเข็ม เพิ่มเติมเพื่อความปลอดภัย
เนื่องจากว่าน้ำหนักของเวทีคอนเสิร์ต Lady Ga Ga นั้นหนักมหาศาล และแน่นอนที่สุด ทางผู้จัดยักษ์ใหญ่ของไทยเราจำเป็นต้องทำตามด้วย
ความยินดี ถึงแม้ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายที่เพิ่มเติมขึ้นมาอีกก็ตามที  

...ช่าง professional ดีเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็น การวางตัวของศิลปิน ตลอดจนกระทั่งทีมงานในการทำงานที่คำนึงถึง ความปลอดภัย หรือแม้แต่
การแสดงที่หลายคนชมกันว่า "สุดยอด" จริงๆ

ผมขอชมเชยและบอกว่า ประทับใจ Lady Ga Ga มาก คราวหน้าสงสัยคงต้องไม่พลาดเสียแล้ว ตอนนี้รู้สีกเสียดายขึ้นมาตะหงิดๆ ครับ      

[max]

เพิ่งเห็นกระทู้นี้เหมือนกันครับ จะกลายเป็นกระทู้รำลึกความหลังอีกกระทู้กระมังครับ the quiet storm น่ะร่วมๆ 30 ปีแล้วนะครับ..55555
ป่องไปดู lady gaga ด้วยหรือครับ ยกนิ้วให้เลยสำหรับความพยายามฝ่าดง monsters ทั้งหลาย....
 สมัย nite spot เฟื่องๆดูแทบทุกวงที่มาเล่นเลยครับ ที่ชอบมากๆก็มี blondie ที่โรงแรมแอมบาสเดอร์ , the clash ที่หอประชุมธรรมศาสตร์ , america ที่ศูนย์เยาวชนไทยญี่ปุ่นดินแดง , rod stewart ที่อินดอร์สเตเดี้ยม......และที่บริษัท( ในตอนนั้น )ที่ผมทำงานอยู่จัดเองคือ scorpions , michael schenker , def leppard ทั้งหมดที่อินดอร์สเตเดี้ยม ที่เซ็งสุดๆก็ tina charles ที่โรงแรมแอมบาสเดอร์ ดูได้แค่ 4 เพลงเพราะเจ๊แกดันท้องเสียด้วยฤทธิ์ส้มตำไทยครับ
หลังๆไม่ค่อยได้ดูครับ เนื่องจากรู้สึกว่าคุณภาพของ concert ในบ้านเราไม่ค่อยคุ้มค่าราคาบัตรครับ รวมไปถึงศิลปินที่มาเล่นซ้ำๆซากๆครับ อย่างพวกแบล็คอายพี...ไม่ค่อยมีศิลปินที่อยากดูสักเท่าไร ที่ดูหลังๆมานี้ก็อย่าง eric clapton ครั้งที่สองที่มี derek trucks มาด้วย , dream theatre ที่สวนลุมไน้ทบาซาร์ , helloween ที่ธันเดอร์โดม และส่วนใหญ่จะชมฟรี! ครับ 55555
ฝากความระลึกถึงไปถึงมัจจุราชคอนเสิรท์ พี่มนตรี ประทีปจินดา ด้วยนะครับ คุณพี่อั๋น....
 

[.. polotoon ..]

ได้ไปเพราะ คุณ toon มากกว่าครับพี่ ถ้าไปคนเดียว คงไม่ได้ไปครับ ระยะหลังนี่ ยิ่งอยู่ในที่คนมากๆ ยิ่งรู้สึกวังเวงครับ 

[panyarak]

ผมมักจะไม่ได้อยู่เมืองไทยตอนมีคอนเสิร์ตที่อยากดู หลายวงที่มาแสดงในเมืองไทย กลับไปก็ยุบวงเลิกรากันไปก็มาก ผมได้ดูอยู่ไม่กี่ราย เท่าที่จำได้ก็มี
Gillan - ดังที่กล่าวถึงไปแล้วในตอนต้น หลังจากแสดงในไทยแล้ว Ian Gillan ก็หวนคืน Deep Purple
Michael Schenker Group - ครั้งแรกที่ Indoor Stadium หัวหมาก และครั้งล่าสุดที่เมืองทอง ฝีมือกีตาร์ทั้ง 2 ครั้ง ต่างกันราวฟ้ากับดิน
Classix Nouveaux - ที่ศูนย์เยาวชนไทย-ญีปุ่น เป็นการแสดงที่ตื่นตาตื่นใจและน่าประทับใจ หลังจากนั้น พวกเขาก็ยุบวง
Japan - ที่ Indoor Stadium หัวหมาก ได้บัตรฟรีจากการตอบปัญหาชิงรางวัลของ Nitespot เกือบจะไม่ไปดูเพราะเป็นไข้หวัดอยู่
ไปถึงเร็วเลยได้ฟังตอน soundcheck กับดูแสดงจริง ตอนนั้น มือกีตาร์ Rob Dean ก็ลาออกไปเฝ้านก ได้มือกีตาร์ฝีมือดีชาวญี่ปุ่นมาแทนที่ แต่หลังจากแสดงในเมืองไทยไม่นาน ก็แยกตัวกัน
Girl - ที่สมาคมจีน (จำชื่อไม่ได้แล้ว) เกือบจะไม่ไปดูแล้ว เพราะตอนนั้นคิดอยู่ว่า วง hard rock ทำไมไปเล่นในสมาคมจีน แต่เพื่อนผมอยากดูมาก ก็เลยได้ไปดู หลังจากนั้น นักร้องก็ไปตั้งวง L.A. Guns
David Bowie - ที่สนามกีฬากองทัพบก ใกล้บ้าน ขาไปนั่งรถเมล์ ขากลับเดินกลับ เพราะรถเมล์เต็มมาก
Boney M - ที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ซึ่งเป็นช่วงที่ Boney M แยกออกเป็น 4 วง ที่ได้ดูเป็นวงที่มี Liz Mitchell เป็นนักร้องนำ เสียงร้องเริ่มแตก เป็นการแสดงที่เน้นความสนุกสนานมากกว่าความไพเราะ หลังจากนั้น Liz Mitchell ก็เริ่มควบคุมน้ำหนักกับเสียงร้องไม่อยู่
Wee Gee - ที่โรงภาพยนตร์เฉลิมกรุง http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=2687.0
Sherbet - ที่พารากอน เป็นยุคที่สมาชิกแก่หง่อมกันหมดแล้ว นักร้องต้องวางเนื้อร้องไว้บนเวที ทำให้ต้องก้มหน้าร้องเพลงตลอด
Uriah Heep - ที่สวนลุมไนท์บาซาร์ ระบบเสียงย้ำแย่จนเพลงทั้งหลายหมดความน่าฟังไปเลย
Preservation Hall Jazz Band - ที่ศูนย์วัฒนธรรม 2 ครั้ง แต่ละครั้งห่างกันเกือบ 20 ปี เป็นวงแจ๊สที่เล่นเพลงแจ๊สได้สนุกสนานกว่าวงใดๆ

[ท่านผีเพลง]

ที่สมาคมแต้จิ๋ว ซอยเซ็นหลุยส์ แยก 2
ฟังชื่อแล้วฮามาก
แต่เจอสถานที่ ถึงกับตะลึง
เพราะใหญ่โตโอ่โถงมากครับ

ผมไปเปิดบริสุทธิ์กับวงของท่านเซอร์ บ็อบ
ไอ ด้อนท์ ไลค์ มันเดย์ หรือ บูม ทาวน์ แร็ทส์
สมัยนั้น วงพั๊งค์ ต้องถุยน้ำลายใส่คนดู
แบบว่า มันเป็นยี่ห้อ เป็นแนว หรือเป็นระเบียบประเพณีปฏิบัติ ก็มิทราบได้
แต่มาเมืองไทย คงถูกสั่งไว้
เซอร์บ็อบ เลยถุยไปใส่ มือกีต้าร์แทน
เป็นคอนเสิร์ต ที่คนทั้งฮอลส์ รู้จักอยู่เพลงเดียว
ช่วยกันร้อง วนไปวนมา ทั้งคนเล่นและคนดู
คุ้นจำได้ว่า บัตรถูกมากๆ

[panyarak]

ที่สมาคมแต้จิ๋ว ซอยเซ็นหลุยส์ แยก 2
ฟังชื่อแล้วฮามาก
แต่เจอสถานที่ ถึงกับตะลึง
เพราะใหญ่โตโอ่โถงมากครับ

ใช่ครับ เข้าจากทางถนนจันทน์ก็ได้

[.. polotoon ..]

ที่สมาคมแต้จิ๋ว ซอยเซ็นหลุยส์ แยก 2
ฟังชื่อแล้วฮามาก
แต่เจอสถานที่ ถึงกับตะลึง
เพราะใหญ่โตโอ่โถงมากครับ

ใช่ครับ เข้าจากทางถนนจันทน์ก็ได้

ตอนเด็กๆ ผมอาศัยอยู่ไม่ไกลจากสมาคมแห่งนี้เท่าไหร่ อยู่ตั้งแต่ยังไม่มีสมาคมเลยครับ อยู่ที่นั่นนาน 10 กว่าปีได้ครับ

[panyarak]

ขอบันทึกคอนเสิร์ตที่ได้ดูที่อเมริกาช่วงปี 1991-94 ไว้กันลืมบ้างครับ
Pink Floyd - ทัวร์เดียวกับ P.U.L.S.E. ที่ RFK Stadium ต่างกันตรงที่เล่นกลางแจ้ง จุคนเยอะมาก เลยจอดรถแล้วต้องเดินอีก 2 กม ระหว่างทีเดินมีคนนำเสื้อ tie dye รูปปก The Division Bell ทำมือมาแอบขาย สีสวยมาก เอากลับมาเมืองไทย ตอนขโมยขึ้นบ้าน เขาหยิบไปด้วย ดอกไม้ประดับกระจกที่บานออกตอน Comfortably Numb แทนที่จะห้อยจากเพดาน ก็โผล่ขึ้นจากหลังคาเต็นท์สีดำที่ตอนแรกไม่มีคนรู้สึกผิดสังเกตว่า มันคืออะไร
Ministry - ไปดูทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักแค่เพลง New World Order แล้วก็ติดใจฝีมือวงนี้มาตั้งแต่บัดนั้น
Eagles - ที่ RFK Stadium เสียดายเพลงเปิด Lyin' Eyes ลำโพงดับ พอจบเพลง ลำโพงก็ดีจนจบรายการ
Metallica - ไม่ต่ำกว่า 4 ครั้ง เล่นกลางแจ้งตลอด ทั้งเป็นวงเอก มีวงเปิด เล่นเดี่ยวๆ และทัวร์ร่วมกับ Guns 'n Roses แต่ที่ประทับใจสุดก็คืนฝนตก ลานที่คนยืนดูกลายเป็นขี้โคลน มอมแมมกลับบ้านกันทุกคน โดยเฉพาะฝรั่งที่ลื่นลัมลงไปในโคลน งานหลังนี้มี Jerry Cantrell เป็นวงเปิด ซึ่งไม่ค่อยมีคนสนใจนัก
Guns 'n Roses - กลางแจ้ง 2 ครั้ง เป็นช่วง peak ของวง สนุกสนานกันมาก
Faith No More - ครั้งแรก เป็นวงเอก สถานที่เหมือนโรงยิมใหญ่ๆ คนดูแน่นหน้าเวที พอเพื่อนชวนไปมั่วหน้าเวที ก็ดันมีคนที่ท้องเสียผายลมออกมา จนพวกที่อยู่หน้าเวทีแตกฮือ ส่วนครั้งที่ 2 เป็นวงเปิดให้ Guns 'n Roses กับ Metallica เล่นกลางแจ้ง ตอนบ่าย ร้อนมาก ระบบเสียงไม่ดี คนไม่ค่อยสนใจ แต่พอวงเอก ระบบเสียงกลับดีขึ้นมาทันตาเห็น
Soundgarden - เล่นที่ American University ที่ผมเคยเรียนอยู่ เป็นช่วง peak ของวง น่าประทับใจมาก
Pearl Jam - เป็นช่วงที่วงเริ่มดังจากเพลง Jeremy
Aerosmith - เพื่อนชวนไป ทั้งๆ ที่เบื่อผลงานยุคเอาใจตลาดของวง ได้ที่นั่งไม่ดี ก็เลยไม่ enjoy เท่าไหร่
4 Non Blondes - เป็นวงเปิดให้ Aerosmith ประทับใจนักร้อง Linda Perry มาก
Kansas - ยุคที่ Steve Walsh ขึ้นมายืนร้องหน้าไมค์กลางเวทีมากกว่ายืนร้องจากคีย์บอร์ด
Yngwie J Malmsteen - ระบบเสียงไม่ค่อยดี และเพลงที่เลือกมาเล่นไม่น่าสนใจ เลยดูไปได้ค่อนการแสดงก็เดินออก
Iluvatar - วง neo prog ของอเมริกา เล่นในร้านซีดีเพื่อโปรโมตอัลบั้มใหม่
ELP - เล่นกลางแจ้งในป่า บรรยกาศและระบบเสียงดีเยี่ยม ได้ยินเสียง Moog แบบกระหึ่มแล้วขนลุก
Helmet - ไม่เคยฟังมาก่อน แต่เพื่อนชวนไป ก็เฉยๆ
Tangerine Dream - ยุคที่เล่นเพลงไม่ค่อย prog แล้ว ค่อนข้างน่าเบื่อ มีแต่ระบบแสงสีที่ช่วยไม่ให้หลับ
Adrian Belew - น่าทึ่งที่เขาใช้กีตาร์ทำเสียงต่างๆ ได้มากมาย แถมโชว์ฝีมือตีกลองด้วย
Robert Fripp + California Guitar Trio & Trey Gunn - ลูกศิษย์ทั้ง 4 คน ของ Fripp ฝีมือเยี่ยมมาก เล่นเพลงบรรเลงล้วน
Nine Inch Nails - 2 รอบ คนละปีกัน
Marilyn Manson - เป็นวงเปิดให้ Nine Inch Nails รอบนึง และเป็นวงเอกรอบนึง
Anthrax - เล่นกลางแจ้งในทุ่งโล่งในบ่ายวันที่ร้อนจัดที่สุด คนดูส่วนใหญ่จึงใช้เวลาหาที่หลบแดดซึ่งไม่ค่อยมี เลยไม่ได้สนใจบนเวที
Steve Hackett - เล่นในคลับเล็กๆ บรรยากาศกันเองดีมาก
Tori Amos - เพิ่งโด่งดังจากอัลบั้มแรก ประทับใจท่าขย่มเก้าอี้เปียโน และเพลงคัฟเวอร์ Led Zeppelin หลายเพลง
Judas Priest - เป็นคอนเสิร์ตที่ปรับเสียงร้อง Rob Halford ได้สูงจนแสบแก้วหู
Yes - Union Tour แบบเวทีหมุนรอบตัว 2 รอบ คนละที่กัน ประทับใจสุดๆ และ Talk Tour กลางป่าที่น่าเบื่ออีก 1 รอบ
Philip Glass - เล่นดนตรีประกอบภาพยนตร์ Powaqqatsi 1 ครั้ง และ Solo Piano ในพิพิธภัณฑ์ 1 ครั้ง
Pentangle - ในคลับเล็กๆ บรรยากาศเป็นกันเอง น่าประทับใจมาก
Altan - เช่นเดียวกับ Pentangle
Jane's Addiction - เล่นได้มันส์ดี