Thai Progressive Rock Community

ผมฟัง Fish Out Of Water ของ Chris Squire แล้ว เห็นว่ามาตรฐานการทำผลงานเดี่ยวของเขาใกล้เคียงกับผลงานของ Yes ทำให้หายคิดถึง Yes ซึ่งหยุดออกผลงานไปในช่วงนั้น ผลงานเดี่ยวชุดแรกของ David Gilmour ผมก็ว่า "โอ" นะ แม้มิอาจเทียบความยิ่งใหญ่ของ The Wall ได้ เพราะ The Wall เป็นแผ่นคู่ (ฮา) ท่านคิดว่ามีผลงานเดี่ยวของใครบ้างที่มีคุณภาพใกล้เคียงหรือเทียบเท่ากับผลงานเมื่อครั้งที่ตนเคยสังกัดอยู่กับวงเดิมบ้างครับ?

นึกถึง Robert Wyatt เลยครับ เพราะเป็นมันสมองที่แท้จริงของ Soft Machine งานเดี่ยวของเขาแม้จะมีบางงานที่ชวนง่วงไปบ้าง แต่ก็แสนประณีต และมีลุกเล่นสดใหม่มานำเสนออยู่เสมอ หรือแม้แต่ Peter Gabriel ก็ด้วย เพราะถึงแม้จะคนละแนวกับ Genesis ยุครุ่งเรือง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่างานเดี่ยวของเขาลึกซึ้ง เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์ และน่าสนใจกว่างานของ Genesis ในยุค 80s ครับ

วงที่เต็มไปด้วยสมาชิกมากฝีมืออย่าง Heldon ก็แน่นอนครับว่าหลังจาก Disbanded แล้วสมาชิกแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปสร้างผลงานน่าสนใจต่างๆไว้มากมายอาทิเช่น
- Richard Pinhas ผู้เป็นหัวหน้าวง งาน Prog Electronics ได้คุณภาพไม่แพ้ Heldon เลย ยิ่งงานยุคหลังๆของเขาที่กระเถิบเข้าไปสู่โลกของน้อยส์และดนตรีทดลองมากขึ้น ก็ยิ่งน่าสนใจครับ
- Georges Grunblatt ออกงานชุด K-Priss เป้นงานที่ผสม Prog Electronics เข้ากับ Jazz Fusion และ Funk ได้อย่างลงตัว
- Patrick Gauthier ออกงานชุด BÉBÉ GODZILLA อีกหนึ่งอัลบั้มทรงคุณค่าในสาย Zeuhl
- Jannick Top ทำงานแนว Zeuhl ชั้นดีออกมาสองอัลบั้ม แต่เป็นในยุค 2000s

ผลงานเดี่ยว 4-5 ชุดแรกของ Pekka Pohjola ดีเทียบเท่ากับผลงานของ Wigwam เมื่อครั้งที่เขายังร่วมเล่นอยู่รึเปล่าครับ?

จะว่าดีกว่าก็ไม่เชิง แต่ตามรสนิยมของผม ผมจะชอบงานของ Pekka Pohjola มากกว่า Wigwam ครับ เพราะรู้สึกว่างานมีความละเอียด อิสระ และหลากหลายกว่า การผสมผสานแจ๊สเข้ากับซิมโฟนิคพร๊อกก็ทำออกมาได้ลงตัวและมีสีสันมากกว่าด้วย ถ้าจะให้สรุปแบบเป็นกลางๆ ก็ต้องบอกว่าคุณภาพไม่หนีกันเลยครับ

Waiters On The Dance เป็นผลงานที่ออกในนามของ Julian Jay Savarin เอง หลังจากที่กลับมารวมวง Julian's Treatment ใหม่อีกครั้งไม่สำเร็จ (เหลือมือเบสส์ติดสอยห้อยตามมาด้วยเพียงคนเดียว) เป็นผลงานที่มีคุณภาพดนตรีสูสีกับ A Time Before This แต่โดยส่วนตัว ผมว่าคุณภาพการผลิตของ Waiters On The Dance เหนือกว่า และซาวน์ดก็ทันสมัยกว่า ถ้าชุดนี้ออกเป็นแผ่นคู่แล้วล่ะก็ A Time Before This คงต้องหลบให้ครับ

(http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/827/cover_35892812006.jpg)

David Sylvian ได้ไหมครับ หลายๆงานเป็นงานที่ดีมากพอๆกับตอนทำกับ Japan เลยละ

อันนี้เผินๆดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกับพร๊อก แต่ก็เกี่ยวครับ สำหรับ Sacred Songs งานเดี่ยวของ Daryl Hall ที่สลับคราบสุภาพบุรุษ Blue-Eyed Soul ทิ้งไปจนหมด หันมาทำงานอาร์ตร็อคชิ้นเยี่ยมภายใต้อาคมของ Robert Fripp ซึ่งสำหรับแฟนตัวกลั่นของ Hall & Oates หรือคนที่ฟังเพลงป๊อปเป็นหลักคงไม่คิดว่าเป็นงานโซโล่ที่น่าปลื้มสักเท่าไหร่นัก (ที่แน่ๆตอนนั้นค่ายเพลงมันยี้สุดๆ) แต่เชื่อว่าคอพร๊อกน่าจะคิดเป็นอีกอย่างครับ

(https://rymimg.com/lk/o/l/7b78be669b19d7d9f696bec22333f0a4/1215928.jpg)

ผมเองเป็นแฟน Daryl Hall & John Oates เป็นทุนเดิม สมัยก่อนยอมรับงานเดี่ยวชุดนี้ฟังไม่ค่อยเป็นตัวเขาเสียเท่าไหร่ แต่หลังจากนั้นพอมารู้จัก King Crimson แล้วรู้ว่า Robert Fripp โปรดิวซ์งานชุดนี้ ผมเลยมีมุมมองและวิธีฟังงานชุดนี้ที่ต่างไปและก็ชอบในที่สุดครับ ผมถือ Daryl Hall กล้ามากที่เลือก Robert Fripp มาโปรดิวซ์งานนี้ เพราะมันคนละสายเลย

Colin Marston (Indricothere)
Mike Lerner (Direwolf)

ผลงานเดี่ยวของ Jose Cid ชุดนี้ เห็นเขาว่ายอดเยี่ยมถึงขั้นมาสเตอร์พีซชุดหนึ่งเลยทีเดียว แต่ผมยังไม่ได้ฟัง เพราะรออยู่ว่าเมื่อไหร่จะมีการนำมารีอิชชู่สักที เรื่องของเรื่องคือสู้ราคาแผ่น original ไม่ไหวน่ะครับ อ้อ Jose Cid คนนี้เคยเป็นนักร้องและมือคีย์บอร์ดของ Quarteto 1111 วงพร็อกชั้นนำของโปรตุเกสครับ

(http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/669/cover_94162822009.jpg)

ผลงาน 4-5 ชุดแรกของ Edgar Froese น่าจะมีคุณภาพใกล้เคียงกับของ Tangerine Dream ยุคร่วมสมัยกัน แต่ผมชอบสองชุดแรกมากที่สุดครับ

(http://www.vintageprog.com/fro1.jpg)  (http://www.vintageprog.com/fro2.jpg)

ผลงานเดี่ยวชุด Romance '76 ของ Peter Baumann ก็น่าจะ "โอ" นะครับ ดูท่าว่าจะใกล้เคียงกับผลงานของ TD ช่วงที่ออกชุด Stratosfear

(http://www.vintageprog.com/bau1.jpg)

งานของ Steve Hackett หลายชุดที่เล่นคล้าย Genesis ในยุคกลาง มีมาตรฐานไม่ยิ่งหย่อนไปกว่างานของวงครับ  ;)