555 เว็บไม่เหงาแล้วเห็นป่าว
เจอเหล่าสว. ย้อนเวลาหาอดีตเล่าเรื่องราวเก่าๆสมัยยังเป็นวัยรุ่นใส่ขาสั้นแล้วหนีบแผ่นเสียงเดินเข้าโรงเรียน
เท่ห์แฮะ สมัยก่อนผมเคยเห็นรุ่นพี่มศ. 5 ที่โรงเรียนตอนนั้นผมเรียนอยู่ชั้นมศ.1 เดินถือแผ่นเสียงอัลบั้ม Bad Company (1974) ชุดแรกอย่างเท่ห์เลย
คอมิวสิคเลิฟเวอร์อย่างพวกเราเช่น เฮียโป่ง,พี่ตั๊ม,พี่ผี,พี่ปีศาจฯ,เฮียเดจาวู นั้นเคยผ่านช่วงเวลาอันสำคัญในชีวิตของการฟังเพลงในยุดนั้นจริงๆ
อาจจะมีพื้นฐานปัจจัยทางด้านครอบครัวที่แตกต่างกัน แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาเพราะพวกเรารักการฟังเพลงเล่นแผ่นเสียง,เทป ยุดนั้นซีดียังไม่เกิด
เหมือนๆกัน ผมจึงบอกหากได้ฟังเพลงในยุดอดีตจริงๆ ไม่เคยผ่านร้อนผ่านหนาวก็ไม่มีวันเข้าใจหรอกครับว่าฟิลลิ่งการฟังเพลงเมื่อครั้นอดีตเป็นเช่นใด
เหมือนกับการเรียนลัดโดยที่ไม่เคยผ่านประสบการณ์จริงๆ มีคนมากมายในอดีตไม่เคยสัมผัสกับสิ่งที่พวกเราสนทนากันนี้ พอมีเงินก็เรียนลัด
ผมเห็นแยะไปตามหน้าเพจแผ่นเสียง ฯลฯ บางคนเล่าประสบการณ์ว่าสมัยก่อนเล่นซีดี แล้วมาเล่นแผ่นเสียงเก็บสะสมแผ่นเสียงหายากๆราคาแพงๆ
เอามาอวดโชว์กัน เรื่องของคนมีเงินแฮะ แสดงว่าเล่นแผ่นเสียงมาไม่นานสมัยก่อนไม่เคยรู้จักไม่ได้มีพื้นฐานการฟังเพลงมาก่อนเพิ่งมาชื่นชอบ
นั่นเอง เป็นแบบนี้แยะเหมือนกับกำลังย้อนเวลาหาอดีตแบบที่ผมบอกเลยแฮะ
พี่ปีศาจฯ ไม่ใช่เพราะเป็นคอมิวสิคเลิฟเวอร์ในยุดนั้นจริงๆ
ถึงแม้จะเล่นเทปมาก่อนแผ่นเสียงก็ไม่แปลกอะไร อย่างที่บอกปัจจัยต้นทุนทางครอบครัวต่างกันแต่หัวจิต หัวใจเหมือนกันแฮะ