ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ
|
|
« เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2014 | 12:52:04 PM » |
|
ช่วงนี้เห็นว่าบอร์ดเงียบมากถึงมากที่สุด และไม่ค่อยมีเรื่องราวอะไรที่แปลกใหม่สักเท่าไหร่ จึงขอตั้งกระทู้นี้เอาไว้สำหรับพูดคุย แนะนำ ออกความเห็น และแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับดนตรีที่แปลกหู บิดเพี้ยน พิ้ศดาร และแหกขนบทั้งหลาย ซึ่งผมว่าคอพร๊อกเองก็น่าจะมีความสนใจในงานจำพวกนี้อยู่บ้างไม่มากก็น้อย แต่ในที่นี้ขอจำกัดขอบเขตให้เป็นงานภายในยุค 70s หรือก่อนหน้านั้นเท่านั้นนะครับ เพราะน่าจะเป็นยุคที่สมาชิกบอร์ดให้ความสนใจเป็นพิเศษ และเพื่อความไม่มั่ว (เพราะหลังจากยุค 70s เป็นต้นไป มันทดลองกันบ้าคลั่งขึ้นไปอีกหลายเท่าครับ)
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ปีศาจลายคราม
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2014 | 08:36:52 AM » |
|
ผมชอบดนตรี prog ในยุค 70's มากที่สุด แต่ไม่ถนัดในแนว unconventional, avantgarde หรือ experimental เลย เมื่อเห็นกระทู้นี้ ศิลปินคนแรกที่ผมนึกถึงคือ Brian Eno และนึกถึงผลงานที่เขาทำร่วมกับ Robert Fripp ซึ่งนักวิจารณ์หลายคนบอกว่ามันไม่ใช่ดนตรีครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2014 | 09:00:43 AM » |
|
ถ้าพูดถึงดนตรีที่แปลก แสนล้ำ มาก่อนกาล และเต็มไปด้วยลูกบ้าอย่างน่าเหลือเชื่อจนแทบจะนึกว่าเป็นศิลปินจากอีกทศวรรษหนึ่งนั่งไทม์แมชชีนกลับมาทำอัลบั้มก็มิปาน ผมมักจะนึกถึง Orgasm (1969) อัลบั้มเต็มชุดแรกและชุดเดียวของวง Avant-Folk ชายขอบจากนิวยอร์คครับ มันบ้าแค่ใหนน่ะเหรอ คือถ้าจะว่ากันตามประวัติศาสตร์ดนตรีแล้ว ดนตรีอินดัสเตรียลจะยังไม่ถือกำเนิดอย่างเป็นทางการจนกว่าตำนานนักทดลองอย่าง Throbbing Gristle จะออกอัลบั้ม The Second Annual Report ในปี 1977 ใช่ไหมครับ แต่ถ้าหากคุณได้ฟังเพลงอย่าง Toth, Scribe I และ Caledonia ในอัลบั้มนี้ คุณจะพบว่าพวก Cromagnon ได้ลองนำเอา Soundscape อันน่าขนลุกและสุ้มเสียงที่ราวกับเครื่องจักรผุพังวิปลาสมาผสมผสานในดนตรีโฟล์คหลอนๆมาก่อนแล้ว นี่ยังไม่นับเสียงร้องในบางแทร็คที่เข้าข่าย Proto-Black Metal, น้อยส์ระคายหู, เสียงปีสก๊อตดังระงมสุดหลอนดุจดั่งแตรพิพากษาจากนรก, เสียงร้องตะโกนฟังไม่ได้ศัพท์ราวกับอยู่ในพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ของคนบ้า เรื่อยไปจนถึงอิทธิพล Doo-Wop ในเพลง "Fantasy" และแทร็คพิลึกๆอย่าง "Ritual Feast of the Libido" ที่ไม่ต่างอะไรจากการนั่งฟังซอมบี้นักช้อปลากรถเข็นอย่างไร้สติไปทั่วซูเปอร์มาเก็ต! แน่นอนว่านี่คืองานประเภทที่ถ้าไม่หลงใหลก็คงจะเกลียดกันเข้าไส้ไปตลอดกาลเลยทีเดียว แต่ก็ต้องยอมรับครับว่าสำหรับยุคนั้นพวกเขากล้ามากจริงๆที่พยายามทำอะไรแบบนี้ออกมา แต่กระนั้นก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่กวนใจผมมากก็คือผมแทบไม่เคยเห็นอัลบั้มชุดนี้ติดเป็นส่วนหนึ่งในลิสต์ประเภท The Weirdest Album Ever Made ของสำนักใดเลยครับ (ยกเว้นใน rateyourmusic ที่สมาชิกหลายๆคนยกให้ชุดนี้เป็น Cult Classic ไปแล้ว)
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22 พฤษภาคม 2014 | 09:06:34 AM โดย ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ »
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2014 | 09:27:52 AM » |
|
ผมชอบดนตรี prog ในยุค 70's มากที่สุด แต่ไม่ถนัดในแนว unconventional, avantgarde หรือ experimental เลย เมื่อเห็นกระทู้นี้ ศิลปินคนแรกที่ผมนึกถึงคือ Brian Eno และนึกถึงผลงานที่เขาทำร่วมกับ Robert Fripp ซึ่งนักวิจารณ์หลายคนบอกว่ามันไม่ใช่ดนตรีครับ
เป็นหนึ่งในอัลบั้มที่เข้าข่ายแน่นอนครับ แม้จะไม่ถึงกับแปลกอะไรมากถ้าฟังในยุคนี้ แต่มันก็เป็นการบุกเบิกและเป็นอิทธิพลสำคัญต่อสายดนตรี Ambient และ Drone ที่จะได้รับความนิยมในระดับอันเดอร์กราวด์ในทศวรรษถัดมา คือแน่นอนว่า Droning Music เนี่ยมันมีแทรกๆมาให้เห็นในดนตรีแนวต่างๆมาก่อนหน้าชุดนี้หลายปีแล้ว แต่ (No Pussyfooting) ถือว่าทำออกมาให้อุตสาหกรรมดนตรีได้เห็นเป็นรูปธรรมที่สุดครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
panyarak
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2014 | 10:07:42 AM » |
|
เห็นหัวข้อแล้วนึกถึงอัลบั้มนี้เลยครับ La Monte Young / Marian Zazeela - The Theatre Of Eternal Music Dream House 78'17" ผมเคยมีแผ่นเสียงและเคยเขียนถึงใน Starpics แต่แผ่นเสียงตกเป็นเหยื่อของปลวกไปเมื่อปีที่แล้ว จะหาซืิ้อใหม่ก็ราคาแพงลิบ และไม่เคยเห็นเป็นซีดี ภาพหน้าปกตามนี้ http://www.discogs.com/viewimages?release=655646เป็นดนตรีแนว experimental drone ยุคแรกๆ ฟังแล้วสมกับชื่อ Theatre Of Eternal Music เพราะดนตรีชิ้นนี้ไม่มีจุดเร่ิมต้นและจุดสิ้นสุดอย่างแท้จริง ดุงดั่งเสียง sine wave ที่ลอยอยู่ในอากาศครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2014 | 11:26:49 PM » |
|
ผมว่าอันนี้น่าจะเคยเห็นผ่านตามากันบ้าง สำหรับ Philosophy of the World (1969) อัลบั้มเต็มเพียงชุดเดียวของสามสาว The Shaggs... ครับ ผมว่าพวกเธอไม่ได้คิดจะทำงานทดลงทดลองหรืออยากริเป็นดาดาอิสต์อะไรกับเขาหรอก ก็เพียงแค่มี The Beatles เป็นไอดอลสุดกรี๊ดและอยากลุกขึ้นมาจับไมก์จับกีตาร์บ้างเท่านั้น แต่ปัญหามันก็คือ.. พวกเธอเล่นดนตรีไม่เป็น หรือไม่ก็คงเพิ่งหัดเล่นจริงๆครับ ดนตรีบับเบิลกัมป๊อปในอัลบั้มนี้จึงกลายเป็นนรกของสรรพเสียงหรรษาต่างๆที่ไม่เคยจะลงรอยกันแม้แต่นาทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องผิดคีย์ คอร์ดกีตาร์ง่ายๆแต่บิดเพี้ยน กลองอ่อนหัดไร้จังหวะจะโคน (ที่ไม่เคยหยุดนิ่งสักวินาที) และเนื้อเพลงที่สดใสจนน่าขนลุก กลายเป็น LP อวองต์การ์ดสุดซอยโดยไม่ได้ตั้งใจ (หรือจริงๆแล้วตั้งใจ?) ถ้าจะให้สรุปจริงๆก็คืองานห่วยแหละครับ ห่วยจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว แต่เผอิญว่าความบ้าคลั่งนี้มันดันไปโดนต่อมเพี้ยนของใครบางคนเข้า (อาจรวมถึงผมด้วย) อัลบั้มนี้จึงกลายเป็นผลงาน Cult Classic ไปซะงั้น ซึ่งผมว่านี่เป็นความรู้สึกเดียวกับที่ผมหลงใหลงานของ Jandek หรือพวก Outsider Black Metal สุดชายขอบยุคปัจจุบันนี่แหละครับ มันฟังแล้วสนุกอย่างบอกไม่ถูกนะ ไม่ใช่สนุกเพราะเอาฮาด้วยครับ มันเป็นความหลงใหลที่ไร้เหตุผลจริงๆ
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22 พฤษภาคม 2014 | 11:31:51 PM โดย ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ »
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 23 พฤษภาคม 2014 | 07:41:25 AM » |
|
Electronic Meditation (1970) ผลงานชุดแรกของ Tangerine Dream อันนี้น่าจะเข้าข่าย experimental เช่นกัน เนื่องจาก TD ต้องเร่งออกผลงานชุดแรกกับ Ohr เพื่อให้ได้สัญญาผลิตเพลงกับสังกัดนี้ จึงไปเก็บเอาแมททีเรียลจากเทปที่พวกตนฝึกซ้อมไว้มาเป็นเชื้อเพื่อทำผลงานชุดนี้ ผลลัพธ์คืองานที่หยาบ ดิบ ฟังยาก และคุณภาพเสียงไม่สู้ดีนัก อาจกล่าวได้ว่าเป็นผลงานที่ for historians and completists only ผมฟังครั้งแรกไม่ติดใจจึงเก็บขึ้นหิ้งยาวไปเลย เอาไว้วันดีคืนดีมีอารมณ์หรือไม่ก็ทำใจได้ จึงค่อยแงะออกมาฟังใหม่ อาจจะเห็นอรรถรสและความสุนทรีย์ของดนตรีที่ซุกซ่อนอยู่ก็ได้ครับ ผมชอบมากครับชุดนี้ อย่างที่เคยบอกว่าผมโปรดปราน Tangerine Dream ยุค Pink Years ที่สุด ซึ่งก็รวมถึง Electronic Meditation ด้วยครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ปีศาจลายคราม
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 23 พฤษภาคม 2014 | 08:10:44 AM » |
|
triple album หลุดโลกของ Zweistein ชุด Trip Flip Out Meditation (1970) ที่คุณ lilivm เคยแนะนำไว้ ถือว่าเข้าข่าย avantgarde, bizarre หรือ experimental มั้ยครับ?
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 23 พฤษภาคม 2014 | 08:57:19 AM » |
|
triple album หลุดโลกของ Zweistein ชุด Trip Flip Out Meditation (1970) ที่คุณ lilivm เคยแนะนำไว้ ถือว่าเข้าข่าย avantgarde, bizarre หรือ experimental มั้ยครับ? จริงๆอยากจะบอกว่าการพะยี่ห้ออัลบั้มนี้ว่าเป็น Krautrock ก็ยังไม่ถูกเสียทีเดียวเลยครับ เพราะโดยรวมมันออกจะเป็นงานทดลองที่ค่อนไปทาง Free Improvisation และ Musique Concrete ที่เน้นการตัดต่อปะติดเสียงที่ทั้งแปลกหูและหลอกหลอนเป็นหลัก ความเพี้ยนของมันก็อยู่ในระดับเดียวกับ Orgasm ของ Cromagnon และ Ummagumma ของ Pink Floyd เลย จึงไม่น่าแปลกที่ progarchives จะให้คะแนนอัลบั้มนี้ค่อนข้างน้อยครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
Fog
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 23 พฤษภาคม 2014 | 11:06:55 PM » |
|
ผมว่าอันนี้น่าจะเคยเห็นผ่านตามากันบ้าง สำหรับ Philosophy of the World (1969) อัลบั้มเต็มเพียงชุดเดียวของสามสาว The Shaggs... ครับ ผมว่าพวกเธอไม่ได้คิดจะทำงานทดลงทดลองหรืออยากริเป็นดาดาอิสต์อะไรกับเขาหรอก ก็เพียงแค่มี The Beatles เป็นไอดอลสุดกรี๊ดและอยากลุกขึ้นมาจับไมก์จับกีตาร์บ้างเท่านั้น แต่ปัญหามันก็คือ.. พวกเธอเล่นดนตรีไม่เป็น หรือไม่ก็คงเพิ่งหัดเล่นจริงๆครับ ดนตรีบับเบิลกัมป๊อปในอัลบั้มนี้จึงกลายเป็นนรกของสรรพเสียงหรรษาต่างๆที่ไม่เคยจะลงรอยกันแม้แต่นาทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องผิดคีย์ คอร์ดกีตาร์ง่ายๆแต่บิดเพี้ยน กลองอ่อนหัดไร้จังหวะจะโคน (ที่ไม่เคยหยุดนิ่งสักวินาที) และเนื้อเพลงที่สดใสจนน่าขนลุก กลายเป็น LP อวองต์การ์ดสุดซอยโดยไม่ได้ตั้งใจ (หรือจริงๆแล้วตั้งใจ?) ถ้าจะให้สรุปจริงๆก็คืองานห่วยแหละครับ ห่วยจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว แต่เผอิญว่าความบ้าคลั่งนี้มันดันไปโดนต่อมเพี้ยนของใครบางคนเข้า (อาจรวมถึงผมด้วย) อัลบั้มนี้จึงกลายเป็นผลงาน Cult Classic ไปซะงั้น ซึ่งผมว่านี่เป็นความรู้สึกเดียวกับที่ผมหลงใหลงานของ Jandek หรือพวก Outsider Black Metal สุดชายขอบยุคปัจจุบันนี่แหละครับ มันฟังแล้วสนุกอย่างบอกไม่ถูกนะ ไม่ใช่สนุกเพราะเอาฮาด้วยครับ มันเป็นความหลงใหลที่ไร้เหตุผลจริงๆ เพิ่งจะฟังเลย แต่พอมาชุด Shaggs' Own Thing ก็เริ่มจะเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อยละ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 23 พฤษภาคม 2014 | 11:19:41 PM » |
|
ผมว่าอันนี้น่าจะเคยเห็นผ่านตามากันบ้าง สำหรับ Philosophy of the World (1969) อัลบั้มเต็มเพียงชุดเดียวของสามสาว The Shaggs... ครับ ผมว่าพวกเธอไม่ได้คิดจะทำงานทดลงทดลองหรืออยากริเป็นดาดาอิสต์อะไรกับเขาหรอก ก็เพียงแค่มี The Beatles เป็นไอดอลสุดกรี๊ดและอยากลุกขึ้นมาจับไมก์จับกีตาร์บ้างเท่านั้น แต่ปัญหามันก็คือ.. พวกเธอเล่นดนตรีไม่เป็น หรือไม่ก็คงเพิ่งหัดเล่นจริงๆครับ ดนตรีบับเบิลกัมป๊อปในอัลบั้มนี้จึงกลายเป็นนรกของสรรพเสียงหรรษาต่างๆที่ไม่เคยจะลงรอยกันแม้แต่นาทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องผิดคีย์ คอร์ดกีตาร์ง่ายๆแต่บิดเพี้ยน กลองอ่อนหัดไร้จังหวะจะโคน (ที่ไม่เคยหยุดนิ่งสักวินาที) และเนื้อเพลงที่สดใสจนน่าขนลุก กลายเป็น LP อวองต์การ์ดสุดซอยโดยไม่ได้ตั้งใจ (หรือจริงๆแล้วตั้งใจ?) ถ้าจะให้สรุปจริงๆก็คืองานห่วยแหละครับ ห่วยจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว แต่เผอิญว่าความบ้าคลั่งนี้มันดันไปโดนต่อมเพี้ยนของใครบางคนเข้า (อาจรวมถึงผมด้วย) อัลบั้มนี้จึงกลายเป็นผลงาน Cult Classic ไปซะงั้น ซึ่งผมว่านี่เป็นความรู้สึกเดียวกับที่ผมหลงใหลงานของ Jandek หรือพวก Outsider Black Metal สุดชายขอบยุคปัจจุบันนี่แหละครับ มันฟังแล้วสนุกอย่างบอกไม่ถูกนะ ไม่ใช่สนุกเพราะเอาฮาด้วยครับ มันเป็นความหลงใหลที่ไร้เหตุผลจริงๆ เพิ่งจะฟังเลย แต่พอมาชุด Shaggs' Own Thing ก็เริ่มจะเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อยละ ถึงว่า เพราะมันดีเกินไปไง เลยโดนดองเค็มยาว จนได้มาออกหลังวงแตกตั้ง 7 ปี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ปีศาจลายคราม
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2014 | 02:04:09 PM » |
|
เคยอ่านหนังสือบันเทิงดนตรีในยุค 80's ซึ่งมีมุมมองของนักวิจารณ์ในยุคนั้นที่มีต่ออัลบั้ม Tubular Bells ของ Mike Oldfield อยู่ประปรายว่าเป็นผลงานที่แปลก พิลึก อัศจรรย์ (bizarre, eccentric) ในลักษณะ avantgarde music ถ้าพิจารณาโดยทัศนคติของผู้คนในยุคนั้นเมื่อได้ยินผลงานชุดนี้ ผมว่าพวกเขาพูดถูก เพราะมันเป็นดนตรีที่แหวกแนว แปลกแยก และมหัศจรรย์พันลึกจริง ๆ ที่คนหนุ่มอายุ 19-20 ปีจะคิดทำผลงานเช่นนี้ออกมาได้อย่างงดงามและประสบความสำเร็จอย่างดียิ่ง แต่เมื่อกาลเวลาได้ผ่านไปราวสี่ทศวรรษ คงมีผลงานอื่นอีกหลายชุดที่แปลกแยกและ "บ้า" กว่า Tubular Bells แต่กระนั้นก็มิอาจปฏิเสธได้ว่านี่คือ "ตำนาน" ครับ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
Analog Kid
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 02 มิถุนายน 2014 | 09:49:04 PM » |
|
ผมชอบวงอย่าง Third Ear band
แล้วก็วงในแนว RIO หลายวงอย่าง
Art Zoyd ที่ 5 ชุดแรกน่าท้าทายความอดทนในการฟัง Univers Zero ที่ชอบทุกชุด มันคือดนตรีคลาสสิคผสม rock ที่เน้นเครื่องดนตรีที่ใช้ในวงออร์เครสตร้า Henry Cow วงร็อคที่เล่นแบบฝืนกฏ Etron Fou Leloublan พึ่งได้มา ฟังแล้วชอบมาก ฟังไม่ยาก แต่ชอบไอเดีย Frank Zappa หลายชุดก็หลุดโลก
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|