Thai Progressive Rock Community

ผมมักเจอพวกแผ่นเสียงที่เรียกว่า Audiophile Quality Vinyl มันต่างจากแผ่นเสียงธรรมดายังไงครับเนี่ย หรือใช้สปีด 45 rpm เหมือนแผ่นซิงเกิ้ลซึ่งจะให้เสียงที่ดีกว่าสปีด 33 rpm แต่ต้องใช้เนื้อที่มากกว่าจึงต้องใช้แผ่นมากขึ้นใช่มั๊ยครับ นึกว่ามีแต่ซีดีที่เป็นพวก Audiophile เอาตัวอย่างมาให้ดูหนึ่งแผ่นโดย Metallica ท่าทางเสียงจะกินขาดทุกฟอร์แมทเลย

(http://i324.photobucket.com/albums/k328/sithichai/Metallica-Ride-The-Lightnin-433458.jpg)

อันนี้เป็นเวอร์ชั่นล่าสุดที่ถูกผลิตออกมาอีกรอบครับ คาดว่าจะผลิตออกมาแค่ Black Album รึเปล่าไม่แน่ใจ แต่ราคาแพงครับ
มีทั้งแบบเวอร์ชั่น 1 แผ่น กับ 2 แผ่นคู่ครับ ตอนนี้ออกมาถึงอัลบั้ม Puppets แล้วครับ...
แต่เรื่องคุณภาพเสียงที่่ว่า Audiophile Quality นี่ผมไม่แ่น่ใจนะครับว่าดีหรือเจ๋งยังไงแต่เรื่องสปีด 33 rpm หรือ 45 rpm นี่น่าจะเป็นเรื่องสปีดสำหรับเครื่องเล่นที่รองรับนะครับ ผมเคยขนแผ่น Met ไปฟังบ้านเพื่อนคนนึง แผ่นไหนทมีี่สปีด 33 rpm แล้วเล่นบนเครื่องทีมี่สปีด 45 rpm เครื่องจะเล่นออกมาเสียงจะเพี้ยน ๆ ครับ ต้องกดปรับไปที่สปีด 33 rpm ครับถึงจะกลับมาเล่นตามปกติ

ไม่แน่ใจที่ผมพร่ำมาถูกหรือเปล่า รบกวนผู้รู้ละกันนะครับ  :P
ปล. พี่ Tron จะหันมาเล่น LP หรอคับ ?? (ของผมมีเก็บไว้ดูเล่นครับ)

ใช้เนื้อที่ เนื้อวัสดุมากกว่า น้ำหนักมากกว่า ให้เสียงที่ละเอียดกว่า แพงกว่า ดีกว่า น่าสะสมกว่า อยากเล่นมั่งจังครับ ผมมีแต่ 12" Single ให้เสียงคมชัด มีน้ำหนัก จับใจดีครับ  :D

เครื่องเล่นแผ่นเสียงทั่วไปปรับสปีดได้อยู่แล้วครับ

ป.ล. ไม่เล่นหรอกครับ ต้องใช้เงินและเนื้อสำหรับเครื่องเล่นและที่เก็บแผ่นเสียงมากขึ้น ไม่ไหวครับ ในอนาคตไม่แน่ครับ

+1 ครับ สมัยก่อนฟังพวกซิงเกิ้ล 12" นี่เสียงสุดยอดจริงๆ

พึงระวังแผ่นเสียง reissued ในยุคนี้ที่พะคำว่า audiophile quality vinyl หรือข้อความในทำนองนี้ เช่น special limited edition โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อการโฆษณาหรือโปรโมตทางการค้าเพื่อให้แฟนเพลงรีบซื้อไปไว ๆ มากกว่า ทั้ง ๆ ที่คุณภาพเสียงในความเป็นจริงไม่ได้ดีไปกว่าแผ่น original สักเท่าไรเลย แต่อย่างกรณีของแผ่น Metallica ที่นำมาให้ดูนี้ ซึ่งบันทึกด้วยสปีด 45 rpm คงพอจะเดาได้ว่าน่าจะให้สุ้มเสียงดีกว่าแผ่นสปีด 33 rpm เนื่องจากเทคนิคการบันทึกร่องเสียงในสปีดเล่นกลับที่เร็วขึ้น (45 rpm) นั้น จะทำให้เสียงที่ได้ยินมีความละเอียดและน้ำหนักมากยิ่งขึ้น เพราะรอบหมุนแผ่นเมื่อเล่นกลับนั้นหมุนด้วยความเร็วกว่า ผมมีแผ่นซิงเกิ้ลและ EP จำนวนหนึ่งที่ผลิตจากต่างประเทศ ฟังแล้วต้องยอมรับว่าได้ dynamic และรายละเอียดดีกว่าเพลงเดียวกันที่อยู่ในร่อง 33 rpm พอสมควรครับ

ครับ set ที่ออกมาใหม่นี่ราคาเอาเรื่องเหมือนกันครับ เวอรชั่น 1 LP ขายอยู่ประมาณ $20 ส่วน 2 LP ขายประมาณ $28
ซื้อไม่ลงเลยครับ แต่ผมเห็นใน eBay มีคนเอามาปล่อยเพียบเลยครับ Met ล็อตใหม่นี่แหล่ะครับ

ได้ข่าว universal thailand จะนำเข้ามาขายด้วยครับ ราคาไม่รู้เท่าไหร่

โอ้ว... รอดูครับ ...And Justice น่าสนครับ  :D

เห็นโฆษณาใน Mojo

ผมไปเจองานชุดนี้ที่ BKP มาเป็นแบบ Gatefold 2 แผ่นคู่ราคา 1,350 บาท (ป้าย Uni 1,500 บาท) แต่พอดูใกล้ ๆ ทำไมอาร์ตเวริ์คทำออกมาดูมัว ๆ พิกลครับ ทำให้ดูด้อยค่าไปในทันที ผมว่าจะทำรีอิชชู่ทั้งทีน่าจะคำนึงถึงรายละเอียดตรงนี้ด้วย ถึงจะสมราคาหน่อย  :-\

แผ่นของ MFSL ปัจจุบันยังมีทำแผ่นใหม่ออกมาขายไหมครับ ผมไปเจอร้านใน ebay ราคาไม่สูงมาก แผ่น sealed ทั้งนั้นเลยครับ  ::)

แผ่น Mobile Fidelity Sound Lab หรือ MFSL ถือเป็นตำนานหน้าหนึ่งของโลก audiophile ไปแล้ว เราอาจแบ่งยุคสมัยของแผ่น MFSL ออกเป็นสามช่วงด้วยกันคือ

1. ยุคแรกหรือยุครุ่งเรือง ซึ่งนับตั้งแต่ราวปลายปี 70 หรือประมาณปี 1977 ถึงช่วงปี 80 ซึ่งแผ่น MFSL รุ่นนี้มีความหนาเท่าแผ่นธรรมดาทั่วไป และปั๊มแผ่นในประเทศญี่ปุ่นซึ่งถือกันว่ามีคุณภาพของไวนิลดีเลิศและให้พื้นเสียงที่เงียบสงัดมาก โดยนำอัลบั้มจากศิลปินเพลงในแนวต่าง ๆ มาย้อนออกใหม่และพะชื่อบนหัวปกแผ่นเสียงว่า Original Master Recording (ซึ่งวลีนี้จะใช้กับแผ่นของ MFSL รุ่นต่อมาทุกรุ่น) ถือกันว่าแผ่น MFSL เป็นผลงานย้อนออกเพื่อ audiophile โดยแท้ เพราะส่วนใหญ่จะให้คุณภาพเสียงแตกต่างจากแผ่นคอมเมอร์เชี่ยลทั่วไปอย่างค่อนข้างเห็นได้ชัด (แต่บางแผ่นผมฟังแล้วกลับเห็นว่าสู้แผ่นคอมเมอร์เชี่ยลทั่วไปไม่ได้)

ตัวอย่างแผ่น MFSL ยุคแรกที่ผมมีอยู่ ได้แก่ Days Of Future Passed (Moody Blues), Dark Side Of The Moon (Pink Floyd), Pictures At An Exhibition (ELP), Crime Of The Century (Supertramp), Close To The Edge (Yes) เป็นต้น

2. ยุคที่สอง ราวช่วงปี 90 เป็นยุคของแผ่นน้ำหนัก 200 กรัมที่มีชื่อเรียกเฉพาะว่า anadisq 200 มาคราวนี้ MFSL ไม่ได้ผลิตแผ่นในประเทศญี่ปุ่นอีกแล้ว แต่ผลิตในอเมริกาแทน อัลบั้มต่าง ๆ ที่นำมาย้อนออกจะไม่ซ้ำกับอัลบั้มที่ออกในยุคแรกตามข้อ 1 ข้างต้น

ตัวอย่างแผ่น anadisq 200 ที่ผมมีอยู่ได้แก่ Tales Of Mystery And Imagination (APP), Trilogy (ELP), On The Threshold Of A Dream (Moody Blues), To Our Children's Children (Moody Blues) เป็นต้น

หลังจากนั้น บริษัท MFSL ประสบภาวะล้มละลาย หยุดการผลิตอยู่พักใหญ่ และถูกซื้อกิจการไป จนกระทั่ง

3. ยุคที่สาม ถึงปัจจุบัน MFSL ผลิตแผ่นเสียงน้ำหนัก 180 กรัม ภายใต้สโลแกนเดิมคือ Original Master Recording แต่โดยความเห็นส่วนตัวของผม แผ่นในยุคนี้ไม่มีน้ำเสียงที่ขลังและชวนหลงใหลเหมือนยุคก่อนแล้ว ผมเคยซื้อแผ่น Imagine ของ John Lennon มาฟัง ในที่สุดก็ขายไป เพราะฟังแผ่นธรรมดารู้สึกว่าเสียงจะดีกว่า

นับเป็นตำนานที่ยังมีลมหายใจอยู่ แต่จะเป็นตำนานที่ยังขลังอยู่หรือไม่ audiophile ที่เป็นแฟนเก่าของ MFSL เท่านั้นที่จะตัดสินได้

มีแผ่น Natalie Cole เป็น 12" Singles ชุด Miss You Like Crazy เสียงดีมากๆ ครับ

ผมมี Alan Parsons Project / I Robot เข้าใจว่าเป็นแผ่น 200 กรัม ใช่ไหมครับ  :)

แผ่นชุด I Robot ที่ผลิตโดย MFSL นั้นมีอยู่สองแบบ คือ แบบ Original Master Recording ทั่วไปซึ่งมีความหนาเหมือนแผ่นปกติ และแบบ special pressing หรือที่เรียกชื่อเฉพาะของเขาว่า UHQR ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าย่อมาจาก Ultra High Quality Recording หรือเปล่า ซึ่งแผ่นรุ่น UHQR นี้มีความหนาและน้ำหนักมากกว่าแผ่น MFSL ทั่วไป คือหนัก 200 กรัม เป็นแผ่นรุ่นพิเศษจริง ๆ เพราะผลิตจำกัดจำนวนมากกว่าแผ่น MFSL ปกติและทำ packgage เป็นกล่องอย่างหรูและมีของแถมพิเศษ เห็นว่าแผ่นชุด I Robot ที่เป็น UHQR นั้นจะมีลายเซ็นของ Alan Parsons จากห้องอัดมาด้วย (แต่ผมไม่เคยเห็น) เคยมีคนเสนอขายแผ่นนี้ให้ผมในราคาสองพันกว่าบาทเมื่อสิบกว่าปีก่อน แต่ผมไม่ได้ซื้อไว้ ซึ่งนับเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก

นอกจากนี้ แผ่นรุ่น UHQR มีผลิตออกมาเพียงไม่กี่ไทเทิลเท่านั้น อัลบั้มที่ลือชื่อที่สุดในกระบวนแผ่น UHQR catalog เห็นทีจะต้องยกให้ Dark Side Of The Moon ของ Pink Floyd ซึ่งในขณะนี้ราคาค่างวดในตลาดแผ่นมือสองได้พุ่งทยานขึ้นไปจนสุดเอื้อมสำหรับคนธรรมดา ถ้าเห็นแผ่นนี้ตั้งราคาไว้เป็นหมื่นบาทหรือหลายร้อยเหรียญก็คงจะเป็นเรื่องปกติครับ

มาดูตัวอย่างแผ่น MFSL กันบ้างดีกว่า เดิมทีผมเคยเก็บสะสมแผ่นในแคตะล็อก MFSL ไว้หลายแผ่น ไม่เลือกแนว แต่ต่อมาก็ขายทิ้งไปเสียส่วนใหญ่ คงเหลือแต่ประเภท progressive เท่านั้น แผ่นนี้เป็นแผ่นหนึ่งที่เสาะแสวงหากันในหมู่นักสะสม และราคาค่างวดก็ไม่ใช่น้อย ใครที่ได้มาในราคาไม่แพงมากนักก็ถือว่าโชคดี และผมก็คือหนึ่งในผู้โชคดีนั้นครับ

แผ่นนี้ได้มานานหลายปีแล้ว จากร้านขายแผ่นเสียงมือสองในเมืองไทยนี้เองครับ

Yes - Close To The Edge (MFSL Original Master Recording)

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/002-2.jpg)


เนื้อไวนิลเนียนสวยกริ๊บ ไร้รอยตำหนิใด ๆ ทั้งสิ้น

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/001-2.jpg)

ELP - Pictures At An Exhibition (MFSL LP)

แผ่นนี้ฟังแล้วเสียงเนียนละเอียดดีจริง ๆ สังเกตดี ๆ จะพบว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งที่หางเสียง moog ทอดไปไกลกว่าแผ่นธรรมดานิดหน่อย

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/003-2.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/004-2.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/005-2.jpg)

แผ่นผมคงเป็นแผ่นยุคแรกกระมังครับ  ::)

(http://i137.photobucket.com/albums/q239/polotoon/SANY1340.jpg)





มี Certificate ให้ด้วย

(http://i137.photobucket.com/albums/q239/polotoon/SANY1341.jpg)

ผมไม่เคยซื้อแผ่นพวกนี้มาเลย ทั้งๆ ที่ตอนอยู่อเมริกาหาซื้อได้ง่ายมาก เพียงเพราะมันมีแถบสีน่าเกลียดด้านบนของปกแผ่น ซึ่งทำลายคุณค่าของ artwork ครับ

55 ผมก็ไม่ค่อยชอบเจ้าแถบสีนี้เหมือนกันครับพี่ ที่ซื้อเพราะอยากลองฟังคุณภาพเสียงที่เขาคุยไว้ ซึ่งก็ดีสมคำร่ำลือจริง ผิดกับซีดีของค่ายนี้ที่ฟังดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ครับ 

ตอนเป็นซีดี แล้วย่อปกให้เล็กลงนี่ ไม่ชอบเลยครับ :D

เป็นแผ่นยุคแรกครับ แผ่นนี้เสียงดี ผมเคยมีอยู่แผ่นหนึ่งแต่สภาพไม่ค่อยปิ๊ง ก็เลยขายทิ้งไป กำลังรอซื้อแผ่นสภาพสวย ๆ อยู่ครับ

บางคนก็คิดว่า obi เป็นตัวบดบังความสวยงามของอาร์ตเวิร์คบนปกแผ่นเสียง ทำให้ไม่สามารถมองเห็นหน้าปกได้ชัดเจนเต็มที่ จึงแกะ obi ทิ้งไป ซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายเช่นกันครับ

+1

นี่แหละครับ ความมักง่ายของพวกไอ้กัน
ในขณะที่ชาวนิฮง ไม่ยอมทำลายปก รักษาไว้ด้วยการทำโอบิสวม
ด้วยเหตุของคุณงามความดี ทำให้ราคาแผ่นโอบิพุ่งปรี๊ดๆๆๆๆ จนเกินเอื้อมไปทั่วโลก

เมื่อไหร่ผมมีตังค์ จะทำแผ่นสวมผ้าถุง แข่งกับเขาชาวโลกบ้าง ฮึ
-แล้วอย่าลืมช่วยอุดหนุนด้วยนาคร้าฟ-

แน่นอนครับ แต่ขอเป็นผ้าถุงใหม่นะครับ  :D

ผมเห็นว่าไม่น่าจะใช่ความมักง่ายของ MFSL นะครับ เพราะเขามีลิขสิทธิ์และเอกสิทธิ์ทางการค้าในการที่จะนำเอาวลี Original Master Recording มาแปะไว้บนหัวปกแผ่นเสียงทุกชุดเพื่อแสดงให้เห็นว่าอัลบั้มที่เขานำมาออกใหม่นั้นแตกต่างจากแผ่น original เดิม และต้องการแสดงถึงความโดดเด่น (distinction) อันเป็นเรื่องและเหตุผลทางการค้ามากกว่าน่ะครับ เพื่อที่คนซื้อหรือแฟนขาประจำมาให้เข้าก็จะได้ทราบทันทีว่าแผ่นนี้คือแผ่นของโมบายล์ฯนะ (ต้องพิเศษกว่าแผ่นทั่วไป อะไรเทือกนั้น) ที่ผมชอบคือคุณภาพเสียงที่ได้ฟังจากอัลบั้มหลายชุดที่เขาออกจำหน่าย ผมว่าเขาทำได้ดีถึงดีเยี่ยมเลยทีเดียว แถมเนื้อไวนิลที่ผลิตในญี่ปุ่นยังให้พื้นเสียงที่เงียบสงัดอีกด้วย หากเอาเรื่องคุณภาพเสียงเป็นตัวตั้ง ผมเห็นว่าหน้าปกที่ถูกมองว่าเสียไปเพราะวลี Original Master Recording นั้นเป็นเรื่องเล็กครับ (เพราะผมมีอัลบั้มชุดเดียวกันซึ่งเป็นปกธรรมดาอยู่แล้ว)

อย่างที่ท่านว่า ก็ถูกต้องครับ เห็นด้วยๆ  :D

Pink Floyd - The Dark Side Of The Moon (MFSL LP)

นี่คืออีกแผ่นแห่งตำนานอภิมหาอมตะนิรันดร์กาลของแฟน ๆ และพวก audiophile และเป็นแผ่นที่ "ตาดีได้ (ถูก) ตาร้ายเสีย (แพง)" ครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/006-2.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/008-1.jpg)

The Moody Blues - Days Of Future Passed (MFSL LP)

นี้เป็นเวอร์ชั่นของ Days Of Future Passed ซึ่งผมใช้ฟังบ่อยมาก เพราะเสียงมันช่าง หวาน เนียน นุ่มจริง ๆ ในขณะที่แผ่นธรรมดาทั่วไปออกจะติดเกรนดิบและหยาบอยู่บ้าง ไม่เชื่อก็ต้องลองดูครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/011-2.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/012-1.jpg)

Supertramp - Crime Of The Century (MFSL LP)

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/015-2.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/016-1.jpg)

inner jacket กระดาษแข็งพับสองทบซึ่งมีข้อความโฆษณาและบรรยายสรรพคุณของแผ่น MFSL รวมทั้งแจ้งเบอร์แผ่นอื่น ๆ ในซีรี่ย์สที่ออกจำหน่ายด้วย โดย inner jacket ของ MFSL นั้นมีอยู่หลายแบบ นอกจากแบบที่เห็นจากแผ่น I Robot ของคุณ polotoon แล้ว ยังมีอยู่อีกสองแบบที่ผมเคยพบ สำหรับแผ่นรุ่นแรกครับ

ถ่ายให้เห็นด้านหน้าและหลัง อย่างละคู่นะครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/009-2.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/010-1.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/013-2.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/014-1.jpg)

ผมได้ลองเล่น
Mfsl
Linn
Sheffield Lab
Nautilus

อยากลอง
Three Blind Mice
แต่ยังหาราคาเหมาะกับกระเป๋าไม่ได้เลยครับ

แนวเพลงของค่ายนี้ไม่ถูกโฉลกกับรสนิยมของผม จึงไม่เคยได้ซื้อแผ่นเสียงตรานี้ครับ

ดูเหมือนในบรรดาแผ่นเสียงเพลงร็อคคุณภาพเสียง ชื่อ MFSL นำหน้ามาก่อนเลยนะครับ

ใช่ฮะ... MFSL มี prog อยู่หลายเบอร์
Nautilus Super Disc ก็มีอยู่บ้าง แต่ไม่มากเท่า MFSL ฮะ

เข้าไปอ่านบทความและ MFSL discography ได้ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ฮะ

http://www.bsnpubs.com/la/mofi/mofi.html

อันนี้ไม่อัพเดทอีกแล้วครับท่าน อัพเดทล่าสุด 9 ปีที่แล้วแน่ะ
ปัจจุบันยังมีเบอร์ใหม่ๆออกอยู่นะฮะ :D

อัพเดทหรือไม่ ผมไม่ทราบฮะ
ทราบแต่เพียงว่าความเป็น MFSL แท้ ๆ ได้ตายไปพร้อมแผ่นเสียงรุ่น anadisq 200 แล้วฮะ

เห็นมี 3 กลุ่มใหญ่

Half-Speed Mastered Audiophile Vinyl Albums:
UHQR Albums (Ultra High Quality Records):
ANADISQ 200 SERIES LP'S (1994-1996):

กลุ่ม ANADISQ นี่คือที่สุดแล้วหรือครับ

MFSL ออกแผ่นเสียงรุ่น 200 กรัม หรือ anadisq 200 แล้วก็เจ๊ง (ล้มละลาย) อยู่พักนึง ต่อมา MFSL ก็ถูกซื้อกิจการโดยเจ้าของรายใหม่ ซึ่งผลิตแผ่นเสียงรุ่นใหม่เป็นแบบ 180 กรัม โดยไม่มีกลิ่นอายของ MFSL แบบเดิม ๆ หลงเหลืออยู่ฮะ (เหลือไว้แต่ชื่อ) ไม่เชื่อลองไปหาอัลบั้ม Imagine ของ John Lennon มาฟังดูสิฮะ ผมฟังแล้วขายทิ้งไปเลย เพราะเสียงมันแข็ง สู้แผ่นธรรมดายังไม่ได้เลยฮะ

เกือบหลวมตัวซื้อไปแล้วครัฟ
ว้า.. วงการนี้มันลึกล้ำเสียจริงเลย..(ฮะ)

ไม่ซื้อก็ดีแล้วฮะ ไม่งั้นเสียดายตังค์แย่ :P
ซื้อแผ่นคอมเมอร์เชี่ยล Made in England ยังจะเข้าท่ากว่าฮะ
แผ่น MFSL รุ่นใหม่ภายใต้บังเหียนของ Tim De Paravicini สู้แผ่นรุ่นเก่าสมัย Stan Ricker บุกเบิกไม่ได้หรอกฮะ
แต่แผ่น MFSL รุ่นเก่าก็ใช่ว่าจะเสียงดีเสมอไปทุกเบอร์
บางเบอร์เสียงแย่กว่าแผ่นตลาดก็มีฮะ

ขออธิบายเพิ่มเติมนะฮะ
สองกลุ่มแรกข้างต้นเป็น LP ที่ออกร่วมสมัยกัน เพียงแต่แผ่น UHQR นั้นเป็นแผ่นที่พิเศษมาก เพราะมีน้ำหนักถึง 200 กรัม ทำ package มาอย่างหรู และมีใบ certificate รับรองจาก MFSL เป็นต้น เช่น อัลบั้ม I Robot, Dark Side of the Moon
เมื่อหลายปีก่อนผมเห็นมีการประมูล UHQR ชุด DSOTM ราคาพุ่งขึ้นไป 300 กว่าเหรียญยูเอสยังเอาไม่อยู่เลยฮะ
ส่วนแผ่น anadisq 200 ก็มีน้ำหนัก 200 กรัมเช่นเดียวกับ UHQR แต่ผลิตในยุคหลัง และ title ที่ออกสำหรับ anadisq 200 ก็เป็น title ที่ไม่ซ้ำกับแผ่นรุ่นก่อน หลังจากนั้น MFSL ก็ล้มละลายฮะ

(http://i137.photobucket.com/albums/q239/polotoon/polotoon%202/IMG_0580_resize.jpg)

สำหรับพี่ตั๊มที่ไม่ชอบแถบสีคาดด้านบน ก็มีรุ่นที่คาดหน้าผากให้เลือกด้วยครับ

ผมว่าแบบนี้น่าเกลียดกว่าที่คาดอยู่บนสุดฮะ :D

(http://i137.photobucket.com/albums/q239/polotoon/polotoon%202/IMG_0763.jpg)

ได้มานานแแล้ว เพิ่งได้ฟังเสียที เสียงดีสมราคาคุย

แผ่นญี่ปุ่นหรือผลิตที่ไหนครับ?
ผมไม่ค่อยกระตือรือล้นเรื่องแผ่น audiophile ของวงนี้เลย (คงเพราะไม่ใช่วงโปรด) ยกเว้น DSOTM และ The Wall เท่านั้นครับ

USA ครับ

ผมแนะนำให้เก็บชุด WYWH อีกชุดนะครับ

ผมมีแผ่นเดียว เป็นแผ่นรหัส SOPO100 ของญี่ปุ่นครับผม

Belafonte At Carnegie Hall (2LP) เป็นอัลบั้มแสดงสดที่ฟังทีไรแล้วอารมณ์ดีทุกที ไม่ทราบเพื่อน ๆ มีแผ่นเสียงเวอร์ชั่นที่ออกโดยสังกัดใดบ้างครับ?

(http://www.midphoto.com/chinese/whatsnew/2013/10384_1365418629.jpg)

Nautilus "SuperDiscs" Series เป็นค่ายแผ่นเสียง audiophile ซึ่งประกอบกิจการอยู่ระหว่างปลายยุค 1970s ถึงช่วงยุค 1980s จะเรียกว่าเป็นคู่แข่งของ MFSL เฟสแรกก็คงจะไม่ได้ เพราะ MFSL มีโปรไฟล์ยิ่งใหญ่กว่าและมี title แผ่นเสียงผลิตออกมามากกว่า ในขณะที่ Nautilus SuperDiscs มีเพียง 46 titles เท่านั้น ซึ่งในจำนวนนี้มีหลายอัลบั้มที่น่าสนใจ มีคุณภาพเสียงยอดเยี่ยมและควรค่าแก่การหามาฟังถ้ามีโอกาสและทุนทรัพย์ เช่น

Mirage - Fleetwood Mac
The Cars - The Cars
Simple Dreams - Linda Ronstadt
On The Threshold Of A Dream - The Moody Blues
Anytime... Anywhere - Rita Coolidge

คุณลักษณะเสียงของแผ่น audiophile ค่ายนี้คือมีเนื้อเสียงอิ่มข้น ไดนามิคกระแทกกระทั้นดี เสียงทุ้ม กลาง แหลม มากันเกือบหมด อย่างแผ่นชุด Simple Dreams ของ Linda Ronstadt นี่ ผมว่ามีแผ่นของ Nautilus แล้วไม่จำเป็นต้องไปหาแผ่น US original หรือเวอร์ชั่นอื่น ๆ ฟังเลยครับ

https://www.discogs.com/label/361668-SuperDiscs

Anadisc 200 เป็น series แผ่นเสียง audiophile น้ำหนัก 200 กรัมของ MFSL ซึ่ง active อยู่ในช่วงปี 1994-1996 ซึ่งเป็นระยะเวลาอันสั้น แล้วโครงการเป็นอันต้องระงับไป (ว่ากันว่าบริษัทล้มละลาย) ซึ่งในซีรีย์นี้มีแผ่นเสียงเพียง 64 เบอร์เท่านั้น (ดูลิ้งค์ข้างล่าง) audiophile บางคนไม่ชอบน้ำเสียงของแผ่นเสียง series นี้ แต่ทำมั้ย ทำไม แผ่นเสียงหลายเบอร์ในซีรีย์ส์นี้มันถึงได้แพงเอ๊า แพงเอา โชคดีที่ผมยังได้ซื้อบางเบอร์เก็บไว้บ้างนะครับในช่วงที่ราคามันยังไม่แพง บางแผ่นได้มาในราคาไม่กี่ร้อย โชคดีจริง ๆ ครับ 5555 ;D

https://www.discogs.com/label/1050689-ANADISQ-200TM

แผ่นเสียง Anadisq 200 ที่ผมมีอยู่

1. Emerson Lake & Palmer - Tarkus
2. The Alan Parsons Project - Tales Of Mystery And Imagination
3. The Moody Blues - On The Threshold Of A Dream
4. Emerson Lake & Palmer - Trilogy
5. The Moody Blues - To Our Children's Children's Children

นอกนั้นผมซื้อไม่ทัน เช่น Toto - IV, Boston - Boston, Jean-Michel Jarre - Oxygene, Jean-Michel Jarre - Equinoxe เพราะแผ่นพวกนี้ out of print อย่างรวดเร็วและราคาพุ่งพรวดขึ้นอย่างมหาโหด เพราะบางทีไปอยู่ในมือผู้ขายและเว็บไซต์ที่เป็นพวกเก็งกำไร

จากการฟังแผ่นเสียงที่มีอยู่ข้างต้น ส่วนใหญ่โทนเสียงออกจะหนา นุ่ม และอุ่น ซึ่งเป็นบุลิกเสียงที่บางคนอาจไม่ชอบ แต่ในความเห็นส่วนตัว ทุกรายการที่ผมมีอยู่ข้างต้น ผมโอเค ยกเว้นแผ่นของ The Moody Blues ทั้งสองรายการ ผมว่าแผ่น commercial ทั่วไป เช่น แผ่นทำในอเมริกา first press เสียงยังดีกว่าเสียอีก และถ้าไม่มีแผ่นซีรีย์นี้อยู่เลย ก็ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนไปหามาครอบครอง เพราะแพงเปล่า ๆ และบางแผ่นคุณภาพเสียงอาจไม่สมกับราคาที่จ่ายไปก็ได้ครับ

อันที่จริง แผ่นเสียง MFSL ก็ใช่ว่าจะเสียงดีไปเสียทุกแผ่น ต้องดูเป็นแผ่น ๆ เป็นอัลบั้มไป แต่กว่าจะรู้แจ้งเห็นจริงว่าแผ่นไหนของ MFSL เสียงดีหรือไม่ดี ตัวคนพิสูจน์ก็เสียเงินไปแล้วเละเทะถล่มทลาย เพราะต้องซื้อมาลองฟังดูเทียบกับแผ่นเวอร์ชั่นโน้นนี้จึงจะบอกได้ -- ก็เงินทั้งนั้นสิครับท่าน -- ฮ่วย! :P

อย่างแผ่น Close To The Edge ที่ผลิตโดย MFSL ผมลองฟังดูแล้วหลายเที่ยว แต่กลับพบว่าชอบแผ่นอเมริกาและแผ่นญี่ปุ่นมากกว่า ผมว่าแผ่น MFSL มันออกเนียนและสุภาพไปหน่อย และขาดความดิบ เมื่อสักอาทิตย์ก่อน ผมเอาแผ่นอเมริกา US first press มาเปิดเล่นดู dynamic เสียงกลองของ Bill Bruford นี่ลงแน่น โจ๊ะ โจ๊ะ แผ่นอังกฤษ Made in England ก็น่าจะเสียงดีด้วย เพราะเป็นบ้านเกิดของ Yes และมาสเตอร์เทปเดิมต้องกำเนิดที่นั่น ดังนั้น ไม่มีแผ่น MFSL ชุดนี้ก็ไม่ต้องดิ้นรน เพราะแพงเปล่า ๆ และเสียงที่ได้ไม่สมราคา ในความเห็นของผมนะครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/002-2.jpg)

ถ้าผมนึกออกว่ามีแผ่น MFSL อัลบั้มใดอีกที่เสียงไม่ดีดังใจนึก ผมจะนำมาแฉ เอ๊ย นำมาเม้าท์กันเล่น ๆ พอแก้เบื่อต่อไป พอดีนึกขึ้นได้อีกชุดหนึ่งคือ Double Vision ของ Foreigner อันที่จริงสำหรับผลงานชุดนี้ MFSL ทำออกมา 2 รุ่น คือ รุ่นแรกซึ่งมีความหนาของไวนิลตามปกติทั่วไป ส่วนอีกรุ่นเป็น MFSL รุ่นใหม่ ซึ่งไวนิลมีความหนา 180 กรัม ซึ่งรุ่นนี้ผมยังไม่ได้ลองฟัง เสียงอาจจะดีก็ได้ แต่ไม่ทราบว่า out of print ไปแล้วหรือยัง เห็นผ่าน ๆ ตาเป็นครั้งคราวแต่ก็ยังไม่ได้ซื้อเสียที ดังนั้น แผ่น Double Vision ที่ผมจะพูดถึงก็คือ MFSL รุ่นแรก ซึ่งคุณภาพเสียงโดยรวมผมก็ว่าใช้ได้ในระดับหนึ่งและมีความหวานเจือในน้ำเสียงโดยรวม แต่มาตกม้าตายเอาเพลงแรกในหน้า 2 คือเพลงไทเทิล Double Vision นั่นเอง เพราะขึ้นต้นมาฟังแล้วรู้สึกเสียงอ่อนยวบไปนิด ขาดพลังและแรงกระแทกกระทั้น ดนตรีของ Foreigner ออกสไตล์กึ่งผู้ดีกึ่งดิบ ๆ เสียงต้องมีพลังกระแทกกระทั้นไว้ก่อนเป็นดี ถ้ามีแผ่นธรรมดา Made in USA ผมว่าก็โอเคแล้ว ผมไม่อยากฟันธงว่าแผ่น commercial made in USA เสียงดีกว่า MFSL รุ่นแรก แต่อินโทรเพลง Double Visions ในหน้า 2 แผ่นคอมเมอร์เชี่ยลทำได้ดีกว่า MFSL แน่นอน ไม่เสียอารมณ์ครับ

Rebecca Pidgeon ผลงานชุด The Raven แผ่นเสียงสปีด 45 แผ่นคู่โดย Analogue Productions
ดูเหมือนจะออกมาเมื่อปี 2020 แต่ out of print เร็วจัง (ต้นฉบับเดิมปี 1994) ต้องหาดูหน่อย ไม่รู้จะมีเหลือให้เราสัก copy มั้ยเนี่ย 5555

https://www.discogs.com/release/15755454-Rebecca-Pidgeon-The-Raven

Rebecca Pidgeon ผลงานชุด The Raven แผ่นเสียงสปีด 45 แผ่นคู่โดย Analogue Productions
ดูเหมือนจะออกมาเมื่อปี 2020 แต่ out of print เร็วจัง (ต้นฉบับเดิมปี 1994) ต้องหาดูหน่อย ไม่รู้จะมีเหลือให้เราสัก copy มั้ยเนี่ย 5555

https://www.discogs.com/release/15755454-Rebecca-Pidgeon-The-Raven

---> เพ้อไม่ทันไร โทรไปถามร้านค้าที่ผมเคยซื้อเครื่องเล่นแผ่นเสียง และเป็นตัวแทนจำหน่ายแผ่นเสียงยี่ห้อนี้ ภาวนาว่าขอให้มีของอยู่ในสต็อกบ้าง ก็ปรากฏว่ามีของ พร้อมส่งให้ทางไปรษณีย์
เย้... ดีใจสุด ๆ ครับ :D

วันนี้ผมซื้อแผ่นเสียง Respighi - Pines Of Rome / Fountains Of Rome, Fritz Reiner cond. Chicago Symphony Orchestra ซึ่งเป็นแผ่นเสียง Living Stereo รีอิชชู่โดย Classic Records ซึ่งเป็น label ที่ตั้งขึ้นในช่วงปี 1990s หรือประมาณเกือบ 30 ปีมาแล้ว ตอนแรก label ได้รับลิขสิทธิ์รีอิชชู่แผ่นเสียงเพลงคลาสสิก แต่ต่อมาขยายวงไปเป็นอัลบั้มเพลงทั่วไป เช่น Carole King, Led Zeppelin, The Who, The Alan Parsons Project เป็นต้น โดยในชั่วอายุของ Classic Records มีการดำเนินธุรกิจอยู่หลายเฟส ตั้งแต่รุ่นแผ่นเสียง 180 กรัม จนถึงปี 2002 ซึ่งเป็นปีทองของ label ได้ออกแผ่นเสียง 200 กรัมรุ่น QUIEX SV-P หรือ QUIEX Super Vinyl Profile ซึ่งว่ากันว่าให้เสียงที่ดีมาก หากใครเจอสติ๊กเกอร์คำว่า QUIEX SV-P แปะอยู่บนซองนอกที่เป็นพลาสติกขุ่นที่ใช้ใส่แผ่นเสียงของ Classic Records แล้วล่ะก็ ขอให้หยุดแวะดูสักนิด หากนั่นเป็นผลงานที่ท่านต้องการหรือกำลังหาอยู่ และท่านมีงบประมาณพอ ก็จงซื้อไว้ เพราะแผ่นเสียงของ Classic Records มัน out of print มาหลายปีดีดักแล้ว อาจจะมีหลง ๆ มาให้เห็นอยู่บ้างในตลาดซื้อขายสินค้าเก่าหรือตลาดแผ่นเสียงออนไลน์ ราคาสูงต่ำหรือแรงมากน้อยแค่ไหนก็ว่ากันไปตาม title ของอัลบั้มนั้น ๆ ครับ

https://www.discogs.com/label/22206-Classic-Records

Analogue Productions เป็น label แผ่นเสียงของอเมริกา เริ่มดำเนินกิจการเมื่อปี 1991 โดยนาย Chad Kassem ผมชอบใจที่มีใครบางคนเรียกชื่อเขาในแบบลากเข้าคำไทยว่า "ชาติ เกษม" AP เป็น record label ที่ทั้งผลิตงานของตนเองและนำอัลบั้มเก่า ๆ มารีอิชชู่ใหม่ มีทั้งแผ่น 180 กรัม และ 200 กรัม งานดนตรีคลาสสิกที่นำมารีอิชชู่ก็มีเยอะ ฝีมือการผลิตแผ่นและทำอาร์ตเวิร์คดีมาก เสียงดีเยี่ยมและดูหรูหราน่าสะสม แผ่นเสียงของค่ายนี้ตอนออกใหม่ ๆ ยังไม่ค่อยแพงมาก (แต่ก็ถือว่าแพงสำหรับหลาย ๆ คน) ถ้าเจออัลบั้มถูกใจและมีโอกาสต้องรีบซื้อเก็บไว้ มิฉะนั้น ถ้าปล่อยไว้อีกระยะหนึ่ง ราคาจะถีบตัวสูงขึ้นครับ (ตามความขลังและความนิยมในอัลบั้มนั้น ๆ ด้วย)

https://www.discogs.com/label/57179-Analogue-Productions

ถ้ามีเครื่องเล่นแผ่นเสียงหรือเทิร์นเทเบิ้ล (ตัวแท่น โทนอาร์ม และหัวเข็ม) ชั้นเยี่ยมสักชุด (ดีที่สุดเท่าที่เราหาได้) ก็สมควรที่จะหาแผ่นเสียงระดับ audiophile มาเก็บไว้ฟัง เพราะถ้าฮาร์ดแวร์มีประสิทธิภาพดี ยังไงก็ถอดรหัสและรีดคุณภาพของซอฟต์แวร์ชั้นดีออกมาแทบจะเรียกได้ว่าเต็มเม็ดเต็มหน่วยครับ

แผ่นเสียงอัลบั้มของ Kitaro หลายชุดที่ในภายหลัง reissue กับ Geffen และ Gramavision Records สหรัฐอเมริกา เสียงดีและชัดเจน คุณภาพระดับ audiophile ผมลองฟังแล้ว แม้หลายชุดที่ reissue จะทำหน้าปกไม่เหมือนของเดิม และอาจไม่ถูกใจนักสะสมบางคนก็ตาม ขอแนะนำตามลิสท์ข้างล่างนี้ครับ

1. Astral Voyage (aka Ten Kai) (1978)
2. Full Moon Story (aka Daichi or From The Full Moon Story) (1979)
3. Oasis (1979)
4. Silk Road I and Silk Road II (1980)
5. Tunhuang (aka Silk Road III) (1981)
6. KI (1981)
7. Millennia (aka Queen Millennia OST) (1982)
8. Silver Cloud (1983)
9. India (aka Ten Jiku or Silk Road IV) (1983)
10. Toward The West (aka Endless Journey) (1985)

แผ่นเสียงชุด I Robot ของ The Alan Parsons Project มีทำออกมามากมายหลายเวอร์ชั่นด้วยกัน ตั้งแต่ปี 1977 มาแล้ว ซึ่งในคลิป YouTube ข้างล่างนี้ ผู้นำเสนอวิจารณ์เปรียบเทียบแผ่นเสียงเวอร์ชั่นต่าง ๆ ที่ทำในประเทศต่าง ๆ ตลอดจนแผ่นรีอิชชู่ของอัลบั้มชุดนี้ว่าคุณภาพเสียงดีเลวต่างกันอย่างไร โดยไล่จากเวอร์ชั่นที่คุณภาพเสียงห่วยที่สุดไปจนถึงดีที่สุดซึ่งเป็นแผ่นสุดท้าย ปรากฏว่าเวอร์ชั่นที่เสียงห่วยหรือแย่ที่สุดเป็นแผ่น original ทำในอเมริกา (เสียงเลอะหรือ muddy เบสบวม) ลำดับต่อมาก็เป็นแผ่นเยอรมัน ถัดไปเป็นแผ่นทำในญี่ปุ่นซึ่งมีรุ่นแรกผลิตเมื่อปี 1977 และผลิตซ้ำเมื่อปี 1979 และปรากฏว่าแผ่นญี่ปุ่นรุ่นผลิตทีหลังให้คุณภาพดีกว่า (ตามที่ผู้นำเสนอได้บอก) แต่คุณภาพเสียงของแผ่นญี่ปุ่นเน้นปลายเสียงแหลมย่านบนมากเกินไป ผู้นำเสนอไม่ค่อยปลื้ม เขาปลื้มแผ่นที่ผลิตในอังกฤษ นอกจากเสียงโดยรวมดีแล้ว ราคาก็ยังไม่แพงเกินไปด้วย ลำดับต่อมาเป็นแผ่นของ MFSL และ MFSL UHQR 200 กรัม หรือที่เรียกว่าแผ่นโมบายล์ ซึ่งผลิตเมื่อปี 1982 และ 1983 ตามลำดับ โดยสรุป ผู้นำเสนอก็ยังไม่ค่อยชอบสองแผ่นนี้ ลำดับต่อมาเป็นแผ่นที่เขาชอบ คือ เวอร์ชั่นที่ผลิตโดย Classic Records ซึ่งเป็นแผ่นที่มีน้ำหนัก 200 กรัม และที่ชอบที่สุดคือแผ่น MFSL แผ่นคู่ สปีด 45 ซึ่งโดยความเห็นของผู้นำเสนอเป็นแผ่นเสียงดีที่สุด เพราะหมุนด้วยสปีด 45 จึงมีไดนามิกและรายละเอียดสูง

ก็เป็นเพียงความเห็นของผู้นำเสนอคนหนึ่งใน YouTube เท่านั้น ส่วนใครจะเห็นด้วยหรือเห็นต่างมากน้อยเพียงใดก็ว่ากันไปครับ เพราะไม่มีใครที่จะชอบอะไรเหมือนกันทุกคน ถ้าจะให้ถามผม ผมว่าผมชอบแผ่นอเมริกา (แผ่นที่ผู้นำเสนอในคลิปบอกว่าเสียงห่วยที่สุดนั่นแหละครับ) แต่เห็นด้วยในแง่ที่ว่าเสียงออกจะ muddy และเบสบวมไปหน่อย แต่โดยรวมผมก็ยังประทับใจ ส่วนแผ่นญี่ปุ่นผมก็ชอบ แต่ผมมีเฉพาะรุ่นแรกเท่านั้น ไม่มีรุ่นที่ผลิตครั้งหลังให้ฟังเปรียบเทียบ ผมว่าแผ่นญี่ปุ่นเสียงสะอาดกว่าแผ่นอเมริกา ส่วนรายละเอียดก็ใช้ได้ แผ่นโมบายล์ผมก็ชอบ แต่แผ่นสปีด 45 ที่ผู้นำเสนอบอกว่าดีที่สุดนั้น ผมไม่มี เพราะผมพยายามเลี่ยงแผ่นเสียงที่เคยเป็นแผ่นเดี่ยวแล้วต่อมารีอิชชู่เป็นแผ่นคู่สปีด 45 ส่วนแผ่น 200 กรัมที่รีอิชชู่โดย Classic Records ผมเคยฟังนานแล้วและยอมรับว่าเสียงดี เช่นที่คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่บอกว่าดี ครั้งหนึ่งเคยขายทิ้งไป แต่ในที่สุดต้องซื้อคืนกลับมาครับ

https://www.youtube.com/watch?v=rXjiUBEgDxQ