Thai Progressive Rock Community

เดิมผมได้เขียนแนะนำผลงานแปลกแต่ดีและน่าฟังไว้ในบอร์ดเก่า จึงขอยกเอาผลงานเหล่านี้มาประมวลไว้ในหัวข้อนี้ตามลำดับต่อไปครับ

ศิลปิน: Carmen
ชื่ออัลบั้ม: Fandangos In Space; Dancing On A Cold Wind
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: EOP-81030 EMI/Odeon Japan (Fandangos In Space); EMS-80082 EMI Japan (Dancing On A Cold Wind)
ปีที่แรกออก: 1973; 1975
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

Carmen เป็นวง British prog วงหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว บางคนเรียกเพลงแนวนี้ว่า flamenco prog/rock เนื่องจากมีการผสมผสานดนตรีพื้นเมืองของสเปนคือดนตรีระบำฟลาเมงโก้เข้ากับเพลงร็อค ฟังแล้วอาจไม่คุ้นเคยเหมือนเช่นแนวซิมโฟนิคหรือสเปซร็อค วงนี้นำโดย David Allen มือกีตาร์ ซึ่งมีน้องสาว คือ Angela Allen เป็นผู้ร้องและเล่นคีย์บอร์ด (moog, mellotron) ด้วย ผลงานเด่นคือสองชุดแรก Fandangos In Space และ Dancing On A Cold Wind ต้องยอมรับว่างานของวงนี้ต้องฟังหลายเที่ยวจึงจะเข้าถึง หากฟังแบบผิวเผินหรือเรื่อยเปื่อยจะพาลไม่ชอบใจเอาได้, ผมซื้อแผ่นเสียงทั้งสองชุดนี้ได้จากอีเบย์ โดยเฉพาะชุดแรกนั้นเป็นแผ่น gatefold หนามาก มี booklet แถมมาให้ด้วยหนึ่งเล่ม, อ้อ ลืมบอกไป วงนี้มือเบสส์ชื่อ John Glascock ซึ่งต่อมาไปร่วมงานกับวง Jethro Tull ครับ ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว (RIP)

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/054.jpg)

ศิลปิน: Airlord
ชืออัลบั้ม: Clockwork Revenge
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K25P-411 (Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1977
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

Airlord กับผลงานชุด Clockwork Revenge (1977) ว่ากันว่าวงนี้มาจากนิวซีแลนด์แต่ไปหากินในออสเตรเลีย ผลงานชุดนี้มีอิทธิพลของ Genesis ปรากฏให้เห็นเด่นชัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเพลง title track Clockwork Revenge ซึ่งเล่าเรื่องราวของกองทัพหุ่นตุ๊กตาไขลานที่แก้แค้นหญิงชรา อัลบั้มชุดนี้โดดเด่นที่เสียงลีดกีตาร์ที่เสียดแทงบาดอารมณ์ เสียงร้องอันแสนเจ็บปวด และคีย์บอร์ดที่เล่นได้อย่างยอดเยี่ยม ใครเป็นแฟน Genesis ไม่ควรพลาดผลงานชุดนี้ (ถ้าพอหาได้นะครับ)

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/airlord.jpg)

ศิลปิน: Fusioon
ชื่ออัลบั้ม: Minorisa
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K22P-245 (Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1975
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

Fusioon เป็นวงร็อคจากประเทศสเปน เช่นเดียวกับวงดนตรีร่วมสมัยอีกหลายวงในยุคกลางทศวรรษที่ 70 แห่งศตวรรษที่ 20 เช่น Los Canarios ผลงานของ Fusioon ในสองชุดแรกยังไม่ปรากฏความเป็น progressive ชัดเจน แต่จะชัดเจนมากขึ้นเมื่อมาถึงชุดที่สาม คือ Minorisa (1975) ซึ่งอัลบัมชุดนี้มีทั้งหมดสามเพลง ประกอบด้วยเพลง Ebusus ซึ่งเป็นเพลงแบบ suite ที่เล่นเต็มเหยียดในหน้าแรกของแผ่นเสียง ส่วนอีกสองเพลงในหน้าที่สองคือ ไทเทิลแทร็ค Minorisa ซึ่งเป็นเพลง suite เช่นเดียวกับ Ebusus และอีกเพลงหนึ่งคือ Llaves del Subsconsciente ซึ่งเป็นเพลงบรรเลงในแนวทดลองโดยเล่นกับเสียงอิเล็กทรอนิกส์ต่าง ๆ ในแบบของ Tangerine Dream และ Synergy

ผมไม่กล้าฟันธงว่าอัลบั้มชุดนี้เป็นแนวซิมโฟนิคหรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ คือเป็น progressive rock แน่นอน เพลงเด่นคงจะหนีไม่พ้น Ebusus และ Minorisa โดยเฉพาะ Ebusus นั้นมาในแบบเพลง suite ซึ่งมีดนตรีแบ่งออกเป็นภาคร้อยเรียงต่อเนื่องกัน โดยมีการเปลี่ยนจังหวะบ่อยมาก ทั้งช้าและเร็วสลับกันไป เน้นการเล่นแบบสอดประสานระหว่างกีตาร์และคีย์บอร์ดเป็นหลัก ส่วนเบสส์และกลองก็เล่นได้ดี หนักแน่นและโดดเด่นไม่แพ้กัน บางช่วงก็เล่นแจมกันในแบบฟิวชั่นแจ๊สส์ เสียงร้องเป็นภาษาสเปนซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่ได้ตั้งใจร้องให้เป็นเรื่องเป็นราวหากแต่ฟังดูบางครั้งเหมือนคนละเมอหรือพึมพำ บางครั้งก็ออกจะเหมือนคนขี้เล่นหยอกล้อรับลูกส่งกันไปมามากกว่า และเสียงร้องในแบบนี้ปรากฏให้ได้ยินเป็นช่วง ๆ ไม่บ่อยมาก ดังนั้นเพลงนี้จึงเน้นไปที่การบรรเลงและเทคนิคการเล่นดนตรีเสียเป็นส่วนใหญ่ บางขณะที่ฟังเพลงนี้ก็รู้สึกได้ถึงอิทธิพลของ Yes และ Gentle Giant ผสมกลิ่นอายและบรรยากาศพื้นบ้านของสเปนและดนตรีของยุโรปในยุคกลาง (Medieval) ส่วนเพลง Minorisa นั้นก็เดินตามรอยเพลง suite เช่นเดียวกับ Ebusus แต่เป็นเพลงที่สั้นกว่า เพลงนี้ให้ความรู้สึกทั้งลึกลับ เย้ายวน คึกคัก และยิ่งใหญ่ตามแบบฉบับดนตรีของสเปน

โดยส่วนตัวผมเกือบจะให้คะแนนผลงานชุดนี้ว่าเป็น masterpiece แล้ว ถ้า Fusioon จะแต่งเพลงที่สามหรือเพลงสุดท้ายของอัลบั้มชุดนี้ให้มีลักษณะแบบเดียวกับสองเพลงแรก แต่โดยรวมแล้วถือว่าเป็นอัลบั้มที่ยอดเยี่ยมชุดหนึ่ง ฝีมือการเล่นของนักดนตรีทั้งสี่ดีเยี่ยมทุกคน โดยเฉพาะเสียงคีย์บอร์ดที่หลากหลาย (piano, minimoog, string synths, vox mellotron) และเทคนิคการเล่นคีย์บอร์ดอันแพรวพราวของ Manel Camp จึงขอแนะนำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้ี่ต้องการจะสัมผัสดนตรีโพรเกรสสีฟว์จากสเปนเป็นเบื้องต้น เพราะผลงานชุดนี้โดยรวมแล้วฟังไม่ยากเลยและค่อนข้างจะมีเมโลดี้ที่ติดหูง่ายเสียด้วย

เรตติ้งส่วนตัว ผมให้สามดาวครึ่งจากห้าดาวครับ สำหรับผลงานชุดนี้

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/015-1.jpg)

ศิลปิน: Caterina Caselli
ชื่ออัลบั้ม: Primavera
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: NAS 1420 (ERS-28028) Edison European Rock Series, Japan
ปีที่แรกออก: 1974
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

ในวงการเพลงพ็อพของอิตาลี ได้ขนานนามของ Caterina Caselli ไว้ว่าเป็น "แม่ทูนหัวแห่งดนตรีพ็อพของอิตาลี" หรือ "The Godmother of Italian Pop Music" ด้วยเหตุที่ว่า นอกจากจะเป็นศิลปินนักร้องและนักแสดงซึ่งมีผลงานโด่งดังในปลายยุคซิกส์ตี้ส์ถึงเซเว่นตี้ส์ และมีผลงานในแนวพ็อพ/บัลลาดออกมามากมายแล้ว ปัจจุบันเธอยังเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับบริษัทค่ายเพลงแห่งหนึ่งในอิตาลีอีกด้วย ในส่วนของการร้องเพลง Caterina Caselli เป็นนักร้องที่มีเสียงเข้ม ทุ้ม ชัดเจน และมีพลัง ดังจะเห็นได้จากผลงานที่จะกล่าวต่อไปนี้

Primavera (แปลตรงตัวว่า spring หรือฤดูใบไม้ผลิ) เป็นอัลบั้มผลงานของ Caterina Caselli ซึ่งออกจำหน่ายเมื่อปี 1974 ผู้เขียนไม่มีข้อมูลอันใดมากนักเกี่ยวกับที่มาที่ไปของผลงานชุดนี้ เนื่องจากข้อมูลส่วนใหญ่ที่ไปค้นหามักจะเป็นภาษาอิตาลีทั้งสิ้น คงทราบแต่เพียงคร่าว ๆ ว่าผลงานชุดนี้อำนวยการผลิตโดย Jae-Soo Yi ประพันธ์เพลงโดย Hazzard, Daiano, Albertelli, Ferilli และ Felisatti เรียบเรียงเสียงประสานโดย Danilo Vaona มีจำนวนเพลงรวมทั้งสิ้น 11 เพลง ซึ่งเป็นเพลงร้องในแบบโอลด์แฟชั่นพ็อพที่ฟังสบาย ๆ ด้วยการใช้เครื่องดนตรีสตริงคอมโบจำนวนไม่กี่ชิ้น ได้แก่ กีตาร์โปร่ง กลอง เปียโน เป็นต้น เสริมด้วยวงนักร้องประสานเสียง (choir) และวงออร์เคสตร้า

หลายท่านพออ่านมาถึงตรงนี้หรือได้ฟังผลงานชุดนี้แล้วคงจะข้องใจว่าเหตุใดอัลบั้ม Primavera ชุดนี้จึงเข้าข่ายเป็น progressive music ได้? เพราะมันน่าจะเป็นแค่บัลลาดพ็อพ/ร็อคที่มีวงออร์เคสตร้าเป็นแบ็คอัพให้เท่านั้น แต่ถ้านำรายชื่อเพลงหรือ track listing มาพิจารณาดูโดยละเอียดก็จะเห็นว่าผลงานชุดนี้เริ่มต้น (prologue) ด้วยเพลงธีมประสานเสียง Primavera และปิดท้ายอัลบั้ม (epilogue) ด้วย Primavera เช่นเดียวกัน ส่วนเพลงที่อยู่ระหว่างกลางทั้งหมดน่าจะมีเนื้อหาที่มีแก่นเรื่องหรือธีมเดียวกันโดยตลอด คือเป็น concept ที่เกี่ยวกับการมาถึงหรือชัยชนะของ Primavera หรือฤดูใบไม้ผลิ (The Arrival or Triumph of Spring) ซึ่งเป็นฤดูกาลที่โปรดปรานของธรรมชาติ และแนวคิดดังกล่าวนี้อยู่บนพื้นฐานของภาพหน้าปกอัลบั้มซึ่งจำลองมาจากผลงานจิตรกรรมชิ้นเอกอันลือลั่นที่มีชื่อว่า The Allegory of Spring ของ Sandro Botticelli จิตรกรอิตาลียุคเรอแนสซองส์ (Renaissance) โดยลักษณะอาการตัวละครแต่ละตัวตามที่ปรากฏอยู่ในเทพปกรณัมของกรีกและที่เห็นอยู่ในภาพวาดนี้ของ Botticelli จะแตกต่างและชวนให้เกิดการตีความผิดแผกกันออกไป และผู้เขียนจะไม่ขอลงลึกในรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องภาพวาดของ Botticelli ซึ่งเป็นที่มาของปกแผ่นเสียงอัลบั้ม Primavera ชุดนี้ต่อไป ดังนั้นจึงขอกลับมาที่เรื่องของเพลง ซึ่งเพลงที่โดดเด่นในอัลบั้มชุดนี้ ได้แก่ Momenti Si, Momenti No ซึ่งเป็นเพลงที่ไพเราะ ติดหูง่าย แฝงด้วยความยิ่งใหญ่อลังการ และประเทืองอารมณ์เป็นที่สุด บางคนฟังแล้วอาจจะคิดไปว่าเคยได้ยินเพลงนี้ที่ใดมาก่อน แต่ก็นึกไม่ออกเสียที เช่นเดียวกับเพลงถัดไป คือ Desiderare ซึ่งเสียงที่ได้ยินจากเพลงนี้อาจฟังดูแผ่วหรือหุบไปไม่น้อย ต้องเร่งวอลลุ่มเครื่องขยายเสียงเพื่อจะได้รับฟังเพลงนี้ได้ชัดเจนขึ้น และเช่นเดียวกัน เมื่อได้ยินเพลง Desiderare แล้วบางคนอาจนึกถึงเพลงไทยเพลงหนึ่งที่นักร้องชายร้องขึ้นต้นเพลงว่า "ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย..." อะไรทำนองนี้ ผู้เขียนเองก็ไม่แน่ใจว่าจะลอกกันมาบ้างเล็กน้อยหรือไม่ จึงขอปล่อยให้เป็นเรื่องของนักฟังเชิงวิเคราะห์ทั่วไปจะดีกว่า

เพลงถัดไปคือ Il Magazzino Dei Ricordi ซึ่งคงความยิ่งใหญ่อลังการและให้ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยมนต์ขลังไม่แพ้ Momenti Si, Momenti No ถึงแม้ขึ้นต้นมาจะฟังดูค่อนข้างน่าเบื่อไปหน่อยก็ตาม อีกเพลงหนึ่งที่จะขอแนะนำคือ Piano Per Non Svegliarti เป็นเพลงช้าซึ่งฟังแล้วชวนให้นึกถึงบรรยากาศยามเช้าแสนอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิ ส่วนเพลงอื่นในอัลบั้มชุดนี้ก็ยังคงอยู่ในมาตรฐานเดียวกันกับเพลงที่ยกตัวอย่างมา

แม้ผู้เขียนจะฟังภาษาอิตาลีไม่ออก แต่ดนตรีไม่ว่าจะเป็นภาษาใดก็ถือเป็นภาษาสากล และต้องยอมรับว่า ทุกครั้งที่ได้ฟังผลงานชุดนี้ ผู้เขียนจะเอนหลังและหลับตาฟังด้วยความผ่อนคลาย สดชื่นและสบายอารมณ์ ราวกับได้สัมผัสถึงการเปลี่ยนผ่านจากฤดูหนาวที่เยือกเย็นหม่นหมองไปสู่ฤดูใบไม้ผลิซึ่งเป็นฤดูแห่งความสดชื่นและเบิกบาน อันน่าจะเป็น theme หรือ concept ของผลงานชุดนี้ตามที่เจ้าของอัลบั้มต้องการจะสื่อสารถึงผู้ฟัง ถือเป็นผลงานเพลงที่น่าจะต้องมีไว้เพื่อฟังสลับฉากกับเพลง serious prog ทั้งหลาย และขอเชิญชวนให้ท่านทั้งหลายลองปั่นแผ่นไวนิลบนแป้นหมุนหรือสอดแผ่นซีดีเข้าเครื่องเพื่อสดับผลงานชุดนี้สักหลาย ๆ เที่ยว แล้วเพลงทั้งหมดในผลงานชุดนี้ก็จะประทับตราตรึงอยู่ในใจและสมองของท่านไปอีกตราบนานเท่านาน

(http://www.mlahanas.de/Greeks/Mythology/RM/BoticPrim.jpg)

ภาพวาด Primavera หรือ The Triumph of Spring โดยฝีมือของ Sandro Botticelli จิตรกรอิตาลียุค Renaissance (1478) อันเป็นที่มาของ concept และหน้าปกอัลบั้ม Primavera ของ Caterina Caselli

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/caterina_caselli2.jpg)

แก้ไขเพิ่มเติมบทความโดย "ปีศาจลายคราม" เมื่อ 01/07/53
เพิ่มเติมรูปภาพเมื่อ 24/07/55
สงวนลิขสิทธิ์

ศิลปิน: Ivory
ชื่ออัลบั้ม: Sad Cypress
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: ERS-28004, Made in Germany by Jupiter Records (Distributed by Music Visions, Japan)
ปีที่แรกออก: 1980
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ****

Ivory เป็นวง progressive rock เยอรมันที่มีประวัติค่อนข้างแปลกวงหนึ่ง วงนี้มีมือคีย์บอร์ดสองคนคือ Ulrich Sommerlatte และ Thomas Sommerlatte ซึ่งเป็นพ่อลูกกัน Ulrich ผู้เป็นพ่อนั้นมีอายุ 65 ปีเมื่อออกอัลบั้ม Sad Cypress ในปี 1980 (ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว) เดิมเขาได้รับการศึกษาและฝึกฝนมาในด้านดนตรีคลาสสิก และเป็น conductor ประจำวง Hannover Symphony Orchestra เมื่ออายุ 22 ต่อมาได้ประกอบอาชีพเป็นนักแต่งเพลงและเรียบเรียงเสียงประสาน เมื่อต้นยุค 70 Ulrich ได้เกิดความประทับใจดนตรี progressive ที่เล่นโดยคนหนุ่มรุ่นใหม่ อย่างวง Yes เป็นต้น เขาอยากมีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์เพลงในแนวนี้ออกมาบ้าง แล้ววง Ivory จึงได้ก่อกำเนิดขึ้นมา อัลบั้มแรกที่ดูเหมือนจะเป็นอัลบั้มเดียวของวงนี้ คือ Sad Cypress (1980) ซึ่งเดิมมีเพลงทั้งหมด 5 เพลง (เวอร์ชั่นซีดีออกโดย Musea จะมีโบนัสแทร็คแถมมาด้วย) เราจะเห็นอิทธิพลของ Genesis อย่างเห็นได้ชัด มือกีตาร์/นักร้องนำ Christian Mayer ร้องได้เหมือน Peter Gabriel เนื้อร้องเป็นภาษาอังกฤษซึ่งรุ่มรวย สละสลวย จริงจังและซับซ้อนในแบบฉบับของ symphonic rock แม้จะได้รับอิทธิพลจาก Genesis แต่ Ivory ก็ยังคงเอกลักษณ์ของตนเอง โดยรวมแล้วอัลบั้มชุดนี้น่าฟังและน่าสะสมสำหรับคอเพลงโพรเกรสสีฟว์และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแฟนานุแฟนของ Genesis น่าเสียดายที่เดิมทีผลงงานชุดนี้ปั๊มออกมาจำนวนน้อยมากในเยอรมนี แต่โชคดีตัวแทนจำหน่ายแผ่นเสียงรายหนึ่งที่ญี่ปุ่นสั่งผลิตผลงานชุดนี้เป็นกรณีพิเศษแล้วนำเข้าไปขายในญี่ปุ่นโดยตีตรา obi เป็นของตัวเองเสร็จสรรพ แผ่นเสียงชุดนี้ผมได้รับเป็นของขวัญปีใหม่จากผู้ค้าแผ่นเสียงชาวญี่ปุ่นรายหนึ่งในอีเบย์ซึ่งเขาได้ส่งมาให้เมื่อสิ้นปี 2549 ที่ผ่านมาครับ ฟังแล้วถูกใจมากเลยทีเดียว

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/005.jpg)

ศิลปิน: Triade
ชื่ออัลบั้ม: 1998: La Storia di Sabazio
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K25P-414 (Nexus European Rock Collection Series, Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1973
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

เห็นชื่อ Triade คงพอจะเดาออกว่าเป็นวงทริโอซึ่งมีสมาชิกสามคน Triade เป็นวงดนตรีร็อคจากเมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี ซึ่งเล่นดนตรีในสไตล์ของ ELP โดยเน้นคีย์บอร์ดเป็นเครื่องดนตรีนำ นอกจากนั้นก็มีเบสส์/อะคูสติกกีตาร์/เชลโล และกลอง นอกจากสไตล์ดนตรีของ ELP แล้ว อิทธิพลของดนตรีคลาสสิกยังปรากฏให้เห็นชัดเจนจากการเรียบเรียงดนตรีและการเล่นเปียโนในแบบคลาสสิคัล

อัลบั้ม 1998: La Storia di Sabazio (1973) เป็นผลงานเพียงชุดเดียวของวงนี้ เพลงในอัลบั้มนี้มาจากการประพันธ์ร่วมกันของมือเบสส์และมือคีย์บอร์ด เพลงแรกของผลงานชุดนี้คือ Sabazio ซึ่งเป็นเพลงบรรเลงแบบ suite ที่แบ่งออกเป็นสี่ภาค ได้แก่ Nascita, Il Viaggio, Il Sogno และ Vita Nuova เป็นเพลงที่ได้รับอิทธิพลจากดนตรี classical อย่างชัดเจน

เริ่มต้นภาคแรก (Nascita) ของเพลง Sabazio ด้วยเสียงออร์แกนและเชลโลโทนเสียงต่ำ ให้บรรยากาศหม่นและอึมครึม จากนั้นเสียงอึกทึกครึกโครมของกลองก็ระเบิดขึ้นมาสอดรับประสานกับเสียงเกรี้ยวกราดของคีย์บอร์ด (ออร์แกน) ในแบบของ Keith Emerson (ELP) และจบลงอย่างเฉียบพลันด้วยเสียงฆ้อง (gong) ที่สั่นสะท้าน โดยภาคต่อมาคือ Il Viaggio ซึ่งมีจังหวะจะโคนของกลองและคีย์บอร์ดที่ให้อารมณ์เนิบ ๆ เอื่อย ๆ เหมือนคนเดินท่องเที่ยวไป ฟังดูไม่น่าเร้าใจเท่าที่ควร สลับกับการโชว์ออฟกลองที่หนักแน่นและคมชัดในบางช่วง ถัดไปคือภาค Il Sogno ซึ่งเป็นท่อนที่เล่นสอดประสานกันระหว่างเสียงกลองและคีย์บอร์ดอีกเช่นเคย แซมด้วยเชลโลเสียงหม่น ๆ ต่ำ ๆ แล้วดนตรีในช่วงนี้ก็ค่อย ๆ เฝดจางไป และภาคสุดท้ายของ Sabazio คือ Vita Nuova ก็เริ่มต้นขึ้นด้วยเสียงเดี่ยวเปียโนที่ไพเราะโรแมนติค เปรียบเสมือนหยาดฝนที่พร่างพรม ให้ความรู้สึกอันอบอุ่น มีกลิ่นอายและอิทธิพลของดนตรีคลาสสิกชัดเจน และเป็นการปิดท้ายเพลง Sabazio เมื่อจบเพลงนี้แล้วก็ถึงคิวของเพลง Il Circo ซึ่งเป็นเพลงสั้น ๆ มีความยาวประมาณเกือบสามนาที เป็นเพลงที่มีจังหวะรวดเร็ว คึกคัก สนุกสนาน เน้นริธึ่ม และเป็นการแจมของเครื่องดนตรีทุกชิ้น เสียงโซโล hammond organ ที่ได้รับอิทธิพลจาก Emerson ได้กลับมาอีกคราหนึ่ง พร้อมกับการโชว์ออฟเบสส์อันหนักแน่นท้าทายประสิทธิภาพของลำโพง

เมื่อพลิกไปที่หน้าสองของแผ่นเสียง ก็จะพบกับเพลง Espressione ซึ่งเริ่มต้นด้วยเสียง acoustic guitar คลอกับเสียงคีย์บอร์ดวังเวงก้องกังวานจนกระทั่งถึงช่วงที่มีเสียงร้องซึ่งร้องได้น้ำเสียงที่จับจิตจับใจ อบอุ่น เต็มไปด้วยความรู้สึก และมีหางเสียงกังวานทอดไปไกลดีมาก ซึ่งเสียงของนักร้องนำ (Agostino Nobile) คนนี้ละม้ายคล้ายคลึงกับเสียงของ Greg Lake สมัยที่อยู่ King Crimson และ ELP เมื่อจบเพลงนี้แล้วก็เป็นคิวของเพลง Caro Fratello ซึ่งเป็นเพลงที่ผมชอบมาก และหากพิจารณาดูดี ๆ เพลงนี้จะแบ่งออกเป็นสองช่วง โดยช่วงแรกเริ่มต้นด้วยเสียงคีย์บอร์ดที่เบาและจะค่อย ๆ ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงดีดสายเบสส์อันหนักหน่วงและเสียงกลองอันหนักแน่น ซึ่งจะนำไปสู่การแจมร่วมกันอย่างเมามัน และจะแผ่วลงด้วยท่อน finale ของเพลงนี้ซึ่งเริ่มต้นด้วยเสียง acoustic guitar และคีย์บอร์ดคลอกันไปกับเสียงร้องอันแจ่มใสเยือกเย็นอีกครั้ง และปิดช่วงท้ายของเพลง Caro Fratello นี้ด้วยการแจมที่ให้ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่โอฬาร ก่อนจะปิดท้ายเพลงนี้ด้วยเสียงโซโลคีย์บอร์ด (ออร์แกน) และเพลงสุดท้าย 1998 (Millenovecentonovantotto) ซึ่งเปิดฉากด้วยเสียงเกากีตาร์ เคล้าเสียงร้อง จากนั้นเสียงออร์แกนก็จะเข้ามามีบทบาท ตามมาด้วยเสียงกลอง เป็นเช่นนี้สลับกันไปจนถึงช่วง finale ของเพลงซึ่งเป็นการแจมอย่างเมามันกันอีกครั้งของสมาชิกทั้งสามก่อนที่เพลงจะจบลง โดยท่อนท้ายนี้เองที่เล่นบรรเลงปิดฉากได้มันหยดเหลือเกิน เพราะเครื่องดนตรีแต่ละชิ้นไม่มีชิ้นไหนที่น้อยหน้าไปกว่ากัน -- เบสส์เดินเป็นจังหวะหนักแน่นชัดเจน เสียงตีกลองกระชับรวดเร็ว และคีย์บอร์ด (minimoog) ก็โซโลได้อร่อยมากในช่วงท้ายของเพลงนี้ (ทั้ง Caro Fratello และ 1998 (Millenovecentonovantotto) เคยถูกตัดออกเป็นซิงเกิ้ลมาแล้ว)

คีย์บอร์ดที่ใช้ในอัลบั้มชุดนี้ล้วนเป็น analog & vintage keyboards ทั้งสิ้น เช่น grand piano, hammond organ, mellotron, minimoog การบันทึกเสียงทำได้ดี แยกมิติและช่องสเตริโอค่อนข้างชัดเจน ใครที่ฟังผลงานของ ELP แล้วยังไม่อิ่มให้ลองหาอัลบั้มชุดนี้มาฟัง แล้วท่านอาจมีผลงานที่ดีในแนวนี้อีกชุดหนึ่งไว้ประดับคอลเล็คชั่นก็ได้ แม้ว่าผลงานชุดนี้จะไม่คงเส้นคงวาสำหรับเพลงในหน้าแรก (โดยเฉพาะเพลง Sabazio) และทั้งอัลบั้มมีความยาวประมาณสามสิบนาทีเศษ ๆ แต่โดยภาพรวมเมื่อชดเชยกับเพลงอีกสามเพลงที่เหลือในหน้าสอง (ของแผ่นเสียง) แล้ว ถือเป็นสามสิบนาทีเศษ ๆ ที่คุ้มค่าแก่การเสาะแสวงหาและรับฟัง

เอาไปสามดาวครึ่งจากห้าดาว

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/triade_1998_la_storia.jpg)

ศิลปิน: Pulsar
ชืออัลบั้ม: The Strands Of The Future
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: GP-1080 (Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1977
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

The Strands Of The Future (1977) เป็นผลงานลำดับที่สองของ Pulsar วงโพรเกรสสีฟว์ร็อคจากฝรั่งเศสที่ได้ชื่อว่าเป็น French Pink Floyd ตามปกติพวกวงโพรเกรสสีฟว์ร็อคจากฝรั่งเศสมักจะเล่นดนตรีที่ให้ความรู้สึกมืดมน หดหู่ และอึมครึมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และ Pulsar ก็เช่นกัน ในอัลบั้มนี้ เพลงเด่นที่สุดคงหนีไม่พ้น ไทเทิลแทร็ค The Strands Of The Future ซึ่งเล่นกันยาวเหยียดเต็มหน้าแรก ส่วนเพลงในหน้าสองมีอยู่ด้วยกันสามเพลงซึ่งมาตรฐานใกล้เคียงกับเพลงไทเทิลแทร็ค แม้ว่านักวิจารณ์ทั่วไปจะเห็นว่าดนตรีของ Pulsar จะได้รับอิทธิพลจากพิงค์ฟลอยด์ แต่โดยความเห็นส่วนตัว วงนี้ก็ยังมีเอกลักษณ์ของตนเอง อย่างน้อยเสียงคีย์บอร์ดที่ได้ยินก็มีความหลากหลาย ไพเราะเสนาะหู และซับซ้อนมากกว่าสำเนียงคีย์บอร์ดของ Richard Wright แห่งพิงค์ฟลอยด์มากนัก ไม่ว่าจะเป็นเสียง minimoog, ARP Solina String หรือแม้กระทั่ง mellotron ท่านจะได้ยินมันบรรเลงออกมาด้วยความเจนจัดจากผลงานของ Pulsar ชุดนี้ นอกจากนั้น สำเนียงดนตรีของวง Camel ยังปรากฏให้ได้ยินในบางขณะ เช่น ในเพลงแรกของหน้าสอง อย่างที่เรียนให้ทราบ โทนดนตรีโดยรวมเต็มไปด้วยความมืดมน หดหู่ และอึมครึม แต่ก็ยังไม่ละทิ้งซึ่งความหวัง จึงขอสรุปว่าผลงานชุดนี้เล่นได้ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะแฟนดนตรีที่ชอบเสียงหดหู่ในสไตล์พิงค์ฟลอยด์ไม่ควรพลาด ขอตินิดเดียวที่โปรดักชั่นทำกันเหมือนมือสมัครเล่น ขนาดแผ่นเสียง เมด อิน แจแปน นะเนี่ย เสียงก็ยังแบนฟุ้ง อัลบั้มแรก Pollen (1976) ยังจะเสียงดีกว่าซะอีกแน่ะ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/pulsar_strands_1_zps722caa08.jpg)

ศิลปิน: FM
ชื่ออัลบั้ม: Black Noise
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K25P-427 (Nexus European Rock Collection Series, Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1978
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

สำหรับวงดนตรีจากแคนาดา เรามักจะคุ้นเคยกับวงดัง ๆ อย่างเช่น Rush, Saga เป็นต้น แต่สำหรับ FM แล้วบางท่านเพิ่งอาจได้ยินชื่อ หรือไม่ก็เลิกคิ้วด้วยความฉงนหากมีคนถามถึง, วงนี้มีสมาชิกสามคน คือ Cameron Hawkins (keyboards, synths, bass, bass pedals, lead vocals), Nash The Slash (electric violin & mandolin, glockenspiel, vocals, effects) และ Martin Deller (drums, percussions & synths), วงนี้ไม่มีกีตาร์ หากแต่เสียงกีตาร์จะถูกแทนที่ด้วยเสียงแมนโดลินที่ปรับแต่งให้เหมือนเสียงลีดกีตาร์โดยฝีมือของ Nash The Slash, ผลงานชุดแรก คือ Black Noise (1977) ซึ่งถือเป็นผลงานที่ดีและแข็งแกร่งที่สุดของวง, แนวดนตรีได้รับอิทธิพลจาก Yes, Genesis เป็นหลัก และบางครั้งจะได้ยินองค์ประกอบของความเป็น Rush และสำเนียงของ neo-prog ยุคต้นปี 80 อย่างวง Saga เล็ดรอดออกมาให้ได้ยินอีกด้วย, เนื้อหาของเพลงอยู่บนพื้นฐานของนิยายวิทยาศาสตร์ (sci-fi) คล้ายคอนเส็พท์เพลงที่วง Rush มักจะแต่งและนำเสนอ, เพลงแรกของหน้าแรก Phasors On Stun เป็นเพลงที่มีจังหวะกระชับรวดเร็ว ดุเดือด สนุกสนาน และติดหูง่าย เหมาะแก่การตัดเป็นซิงเกิ้ลและเปิดออกอากาศ, เพลง One O'Clock Tomorrow เสียงร้องคล้าย Chris Squire + Peter Gabriel ฟังแล้วนึกถึงผลงานของ Yes ขึ้นมาทันที ส่วนเพลงอื่นที่น่าสนใจได้แก่ Slaughter In Robot Village และ Black Noise ดนตรีโดยรวมเล่นได้ดี นักดนตรีฝีมือเจนจัดกันทุกคน คีย์บอร์ดที่ใช้ส่วนใหญ่ยังเป็น analog keyboards อยู่ โดยเฉพาะ minimoog ยังมีให้ได้ยินได้ฟังกันเต็มอิ่ม, Nash The Slash โชว์ฝีมือชักคันสีไวโอลินและแมนโดลินไฟฟ้าได้อย่างถึงพริกถึงขิงน่าประทับใจ และ Martin Deller มือกลองได้แสดงให้เห็นศักยภาพของการหวดกลองที่ซับซ้อน รวดเร็วและทรงพลัง -- ผลงานชุดนี้ถือเป็นความลงตัวทั้งในแง่ดนตรีและฝีมือการเล่น จึงขอแนะนำให้ลองฟังดูครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/049.jpg)

ศิลปิน: Los Canarios
ชื่ออัลบั้ม: Ciclos - Basado en "Las Cuatro Estaciones" de Antonio Vivaldi
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: GXD 1031 / 32 (Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1974
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: *****

ประเทศสเปนในช่วงต้นทศวรรษที่ 70 ของศตวรรษที่ 20 ยังอยู่ภายใต้ระบอบการปกครองแบบเผด็จการของนายพลฟรังโก้ (General Francisco Franco) ศิลปะวัฒนธรรม (อันรวมไปถึงดนตรี) ที่มีลักษณะก้าวหน้าของพวกชนชั้นปัญญาชนถูกควบคุมและตรวจสอบอย่างเข้มงวด ดังนั้นดนตรีแนว progressive ของสเปนจึงล้าหลังกว่าประเทศเพื่อนบ้านอื่น ๆ กว่าจะได้ลืมตาอ้าปากอีกทีก็ล่วงเข้าปลายยุค 70 (ราวปี 1978-1979) ภายหลังอสัญกรรมของนายพลฟรังโก้เมื่อปลายปี 1975 ไปแล้ว -- นี่คือบรรยากาศและภูมิหลังทางดนตรีร็อคของประเทศสเปนในช่วงต้นถึงกลางทศวรรษที่ 70 แห่งศตวรรษที่ 20 -- อย่างไรก็ดี ในช่วงปลายยุคการปกครองของนายพลฟรังโก้หรือที่เรียกกันว่า Franco Years นั้น ได้มีวงดนตรีร็อควงหนึ่งออกผลงาน progressive rock ระดับเอกซึ่งฝ่าขวากหนามทางวัฒนธรรมดนตรีภายใต้การควบคุมของระบอบการเมืองอันคุกรุ่นในยุคนั้นมาประดับวงการจนได้ นั่นคือวง Los Canarios กับผลงานลำดับที่สี่และเป็นผลงานชิ้นสุดท้ายก่อนจะเลิกวงไป คืออัลบั้มคู่ชุด Ciclos - Basado en "Las Cuatro Estaciones" de Antonio Vivaldi (1974) หรือจะเรียกสั้น ๆ ว่า Ciclos ก็ได้

หลังจากที่ออกผลงานชุดที่สามซึ่งยังคงเป็นแนว rock and roll พื้น ๆ ทั่วไปในปี 1972 แล้ว Edourd "Teddy" Bautista มือคีย์บอร์ดและหัวหน้าวง ได้เลิกวง Canarios ไปชั่วคราวเนื่องจากถูกเกณฑ์ทหาร และเมื่อพ้นจากเกณฑ์ทหารในปี 1974 Bautisa จึงกลับมารวบรวมฟื้นวง Canarios ขึ้นมาใหม่เพื่อออกผลงานชุดที่สี่และเป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของวงก่อนที่จะเลิกไปเป็นการถาวร นั่นคือผลงานชุด Ciclos ที่กำลังกล่าวถึงอยู่นี้

ก่อนอื่นขอเรียนให้ทราบว่าไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีวงร็อคสักวงหยิบยกเอาผลงานเพลงคลาสสิกมาดัดแปลงเพื่อเล่นในแบบฉบับของตนเอง ตัวอย่างเช่น อัลบั้มชุด Pictures At An Exhibition ของ ELP ซึ่งนำเอาผลงานเพลงคลาสสิกของคีตกวีเอกชาวรัสเซีย Mussorgsky มาดัดแปลงเล่นเป็นสไตล์ร็อค หรือแม้แต่อัลบั้ม Contaminazione ของ Il Rovescio della Medaglia (RDM) วงดนตรีจากอิตาลี ก็ยังได้หยิบยืมดนตรีคลาสสิกของ Bach มาเล่นผสมผสานกับดนตรีร็อคของตนจนกลายเป็นผลงานชิ้นเยี่ยมที่วงการโพรเกรสสีฟว์ร็อคจะต้องกล่าวขวัญถึงไปอีกนาน และเช่นเดียวกัน อัลบั้ม Ciclos นี้ เป็นผลงานชิ้นโบว์แดงสั่งลาของ Los Canarios และเป็นการนำเอาบทเพลง The Four Seasons แห่งยุคบาโรคของคีตกวีที่ชื่อ Vivaldi มาดัดแปลงเล่นในแบบร็อค ในเวอร์ชั่นแผ่นเสียงจะเป็นอัลบั้มแผ่นคู่ มีความยาวรวมทั้งสิ้นประมาณ 73-74 นาที แบ่งออกเป็นภาคเพลงทั้งหมดสี่ภาค (ภาคเพลงละหนึ่งหน้า) ซึ่งกล่าวถึงฤดูทั้งสี่โดยเปรียบเทียบกับวงจรชีวิตคน ผลงานชุดนี้ประมวลองค์ประกอบที่สำคัญเกือบจะทั้งหมดของความเป็นโพรเกรสสีฟว์ร็อคเข้าไว้ด้วยกัน ไม่ว่าคุณอยากจะได้ยินอะไรที่เป็นโพรเกรสสีฟว์ร็อค อัลบั้มชุดนี้มีให้คุณได้ยินได้ฟังหมด เช่น เสียงอะนาล็อกคีย์บอร์ดอันอุดม อันได้แก่ เปียโน, เมลโลทรอน, minimoog, ARP 2600 synth ซึ่งเล่นโดยสมาชิกวงสองคนด้วยกัน, เสียงกีตาร์ทั้งในแนวร็อคและคลาสสิก, นักร้องประสานเสียงวงใหญ่ (big choir), นักร้องนำตั้งแต่สไตล์โอเปร่ายันร็อคแอนด์โรลล์, การเรียบเรียงดนตรีที่เหนือชั้น โอ่อ่าอลังการและซับซ้อน ตลอดจนเสียงร้องโซปราโน่จากนักร้องหญิงเชื้อสายอินโดนีเซีย Rudmini Sukmawati องค์ประกอบเหล่านี้ล้วนหล่อหลอมกันเป็นผลงานอันยิ่งใหญ่ระดับ magnum opus ซึ่งคอดนตรีโพรเกรสสีฟว์ร็อคตัวจริงไม่อาจปฏิเสธที่จะต้องมีไว้ในครอบครอง, โดยส่วนตัวผม เอาไปเลยครับ ห้าดาวสำหรับผลงานสุดยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างชุดนี้ -- Ciclos


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/013-1.jpg)


ภาพถ่ายสมาชิกวง Canarios ในอดีต คนที่ยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างหน้าคือ Eduard "Teddy" Bautista มือคีย์บอร์ดและหัวหน้าวง

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/Canarios_1.jpg)


อีกภาพหนึ่งของ Canarios

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/Canarios.jpg)


ภาพนี้คือ Teddy Bautista ในวัยหนุ่ม (เหลือ) น้อย ในฐานะนายกสมาคม SGAE ซึ่งดูแลเรื่องลิขสิทธิ์ของศิลปินประเทศสเปนครับ

(http://www.minutodigital.com/wp-content/uploads/TEDDY.jpg)

ศิลปิน: Gruppo 2001
ชื่ออัลบั้ม: L'Alba Di Domani
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K25P-413 (Nexus European Rock Collection Series, Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1972
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

เห็นหน้าปกอัลบั้มสีเทาตุ่น ๆ และมีรูปนกกางปีกบินสองตัวบนท้องฟ้านี่อย่าเพิ่งเดินผ่าน เพราะคุณกำลังจะพลาดของดี, นี่คือผลงานชิ้นเยี่ยมของวงร็อคสัญชาติอิตาลี คือ Gruppo 2001 ผมเองก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับวงโพรเกรสสีฟว์หลายวงในยุคนั้นที่ออกผลงานมาดี ๆ สักชุดหนึ่งแล้วต้องมีอันเป็นไป คือ ต้องยุบวง, อย่างวง Gruppo 2001 นี่ก็เช่นกัน, ออกงานชุด L'Alba Di Domani (1972) มาสักพัก ไม่ได้รับการตอบรับหรือสนใจเท่าที่ควร ก็ต้องแยกย้ายไปคนละทิศคนละทาง, และที่บอกว่า ไม่ได้รับการตอบรับเท่าที่ควรนั้น ใช่ว่าผลงานจะไม่เอาไหน ตรงกันข้าม มันเป็นงานที่เข้าขั้นยอดเยี่ยมเลยทีเดียว และยังเป็นที่เสาะแสวงหาของนักสะสมในปัจจุบันอีกด้วย, ผลงานชุดนี้จะมีโทนและกลิ่นอายแห่งดนตรีโฟล์คร็อคยุคต้นเซเว่นตี้ส์ ซึ่งฟังแล้วทำให้ย้อนนึกถึงบรรยากาศในอดีต (nostalgic feelings) -- คือเสียงแบบที่ว่านี้มันบ่งบอกถึงเอกลักษณ์และบรรยากาศเฉพาะของแต่ละยุคน่ะครับ เช่น ยุคฟิฟตี้ส์ ซิกส์ตี้ส์ เซเว่นตี้ส์ ฯลฯ แต่ละยุคมันจะมี sound signature แตกต่างกันออกไป -- และผลงานชุดนี้มันบอกความเป็นเซเว่นตี้ส์อย่างชัดเจน ดนตรีเน้นเสียงกีตาร์โปร่ง ฟลุท กลอง/เพอร์คัสชั่น และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เสียงคีย์บอร์ดอันยอดเยี่ยมของนักร้องนำ/หัวหน้าวง เสียงร้องนำฟังแล้วอดนึกถึงนักร้องเพลงโฟล์คร็อคที่ชื่อ Cat Stevens ไม่ได้ บางครั้งก็นึกถึง Ian Anderson แห่ง Jethro Tull การบันทึกยอดเยี่ยม ให้ความชัดเจนในการรับฟังดีมาก, ถือเป็นผลงานคลาสสิกชุดหนึ่งที่นักฟังเพลงโพรเกรสสีฟว์ร็อคทั่วไปไม่ค่อยจะรู้จัก, แต่ขอรับรองว่า ฟังแล้วให้ความรู้สึกที่ดีมาก -- ประทับใจ ว่างั้นเถอะ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/gruppo_2001_1.jpg)

ศิลปิน: Cherry Five
ชื่ออัลบั้ม: Cherry Five (self-titled)
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K25P-614 (Nexus European Rock Collection Series, Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1974
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ****

ก่อนจะฟอร์มวง Goblin ขึ้นมา สมาชิกวง Goblin จำนวนสองคน ได้แก่ Claudio Simonetti (keyboards) และ Massimo Morante (guitars) ร่วมกับ Clive Barker นักร้องนำชาวอังกฤษได้ฟอร์มวงชื่อ Cherry Five (เดิมชื่อวง Oliver) แต่ต่อมาได้นักร้องนำชาวอิตาลีชื่อ Toni Tartarini (ซึ่งเดิมเป็นสมาชิกวง L'Uovo di Colombo) มาแทนที่ Clive Barker และมีการสรรหามือกลองและเบสส์ โดยผู้มาเป็นมือกลองนั้นคือ Carlo Bordini (มือกลองจากวง duo group ที่ชื่อ Rustichelli & Bordini ซึ่งออกผลงานมาชุดหนึ่ง คือ Opera Prima เมื่อปี 1973) ส่วนมือเบสส์คือ Fabio Pignatelli ผู้ซึ่งต่อมาได้ไปสังกัดวง Goblin ร่วมกับ Simonetti และ Morante โดยสรุปคือ สมาชิกวง Goblin จำนวนสามคนเคยอยู่วง Cherry Five มาก่อน ดังนั้น อาจเรียกได้ว่า Cherry Five มีสถานะเป็น Pre-Goblin Band ก็ได้

Cherry Five (1974) เป็นผลงานเพียงชุดเดียวของ Cherry Five และเป็นผลิตผลที่ได้รับอิทธิพลชัดเจนจากวง symphonic prog ชั้นนำในยุค '70 อย่างเช่นวง Yes (โดยเฉพาะอัลบั้มสามชุดแรก) และ Genesis อัลบั้มชุดนี้มีเพลงทั้งหมดด้วยกันห้าเพลงซึ่งร้องเป็นภาษาอังกฤษ แต่สำเนียงฟังดูแล้วออกจะไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำเช่นนักร้องนำของวงร็อคอังกฤษทั่วไป เพลงเด่นของอัลบั้มชุดนี้ ได้แก่ Country Graveyard เพลงเปิดอัลบั้มซึ่งถือเป็นหัวหอกของอัลบั้มชุดนี้เลยก็ว่าได้ ด้วยความที่กระชับ รวดเร็ว หนักแน่น และทรงพลังของการเล่นดนตรีในแบบของ Yes ยุคต้น

เพลงถัดมาคือ The Picture Of Dorian Gray ซึ่งเป็นเพลงเด่นอีกเพลงหนึ่งในสไตล์ของ Yes ผสมกับ Genesis ยุค Peter Gabriel ดนตรีกระชับหนักแน่นและมีเนื้อหาน่าสนใจ

เพลง The Swan Is A Murderer Part I & II ถ้าเป็นแผ่นเสียง Part I จะอยู่หน้าแรก และต้องกลับแผ่นเสียงเพื่อเล่นต่อ Part II ในหน้าสอง ซึ่งทำให้อารมณ์สะดุดหรืออาจจะเสียอารมณ์ไปบ้างเพราะขาดความต่อเนื่อง (กรณีเช่นเดียวเพลง Karn Evil 9 ของ ELP ที่ต้องกลับแผ่นเสียงเพื่อเล่นต่อภาคสอง) สำหรับ The Swan Is A Murderer ทั้งสองภาคนี้ ใครที่ชอบเพลงของ Genesis ยุค Peter Gabriel เป็นนักร้องนำ ฟังแล้วจะต้องถูกใจแน่นอน

Oliver เพลงซึ่งมีความยาวเก้านาทีกว่า เริ่มต้นค่อนข้างเนิบนาบเฉื่อยชา แต่ต่อมาจะปะทุขึ้นด้วยการโซโลคีย์บอร์ดอันดุเดือดในสไตล์ของ Keith Emerson และปิดท้ายด้วย My Little Cloud Land ซึ่งผู้เขียนเห็นว่าเป็นเพลงที่อ่อนที่สุดในอัลบั้มชุดนี้ เนื่องเพราะเมโลดี้ที่ซ้ำซากจำเจ สำเนียงคีย์บอร์ดที่โซโลในช่วงท้ายฟังแล้วชวนให้นึกถึง Rick Wakeman

ในส่วนของเนื้อเพลงที่ให้มาที่ด้านในของปกแผ่นเสียงแบบ gatefold อ่านแล้วเนื้อหาดูเข้าท่า สละสลวย และคมคาย ฝีมือการเล่นดนตรีทุกชิ้นในอัลบั้มชุดนี้เยี่ยมยอด โดยเฉพาะคีย์บอร์ดที่เล่นได้ซับซ้อนมีสีสันในสไตล์ของ Rick Wakeman, Keith Emerson และ Patrick Moraz มือกลอง Carlo Bordini ได้สำแดงฝีไม้ลายมือไว้ในผลงานชุดนี้ว่าเขาไม่ใช่เพียงแค่เป็นนักดนตรีรับจ้างในห้องบันทึกเสียงเท่านั้น แต่ยังเทียบชั้นมือกลองที่มีฝีไม้ลายมือขั้นสูงในยุคนั้นได้อีกด้วย ส่วนเบสส์ก็เล่นได้หนักแน่นในแบบฉบับของ Chris Squire

โดยสรุปแล้ว อัลบั้มชุดนี้เป็นผลงานของนักดนตรีชาวอิตาลีที่มากด้วยฝีมือ แม้จะติดขัดตรงที่ยังไม่มีสไตล์เป็นของตนเอง เพราะยังเดินตามรอยของวงดนตรี British prog ที่มีชื่อเสียงบางวงอยู่ แต่นี่คือผลงานที่ควรจะต้องหามาฟังสำหรับผู้ที่ชื่นชอบดนตรีในแบบ symphonic prog ของ Yes และ Genesis

แผ่นเสียงอัลบั้มชุดนี้ที่เป็น original ทำในอิตาลี เดิมผลิตออกมาเพียง 500 copies เท่านั้น ดังนั้นจึงทำให้มีราคาแพงระยับในตลาดแผ่นมือสอง เพราะเป็นที่เสาะแสวงหาของนักล่าและนักสะสม ผู้ซื้ออาจต้องจ่ายเป็นพันดอลลาร์อเมริกันเพื่อให้ได้แผ่น original มาครอบครอง แต่ก็ยังมีทางเลือกให้ผู้ที่เป็น vinyl lover ได้ครอบครองโดยการซื้อแผ่น reissued ที่ผลิตโดย Amber Soundroom ของเยอรมนี เป็นต้น ซึ่งมีราคาไม่กี่สิบดอลลาร์ หรือจะหาซื้อแผ่นญี่ปุ่นตาม catalog number ที่ให้ไว้ข้างต้นก็ได้ แต่สนนราคาอาจจะแพงเป็นหลักร้อยเหรียญ โดยหาประมูลหรือซื้อเอาได้ใน eBay แล้วแต่จังหวะและโอกาสครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/002.jpg)

แก้ไขเพิ่มเติมบทความโดย "ปีศาจลายคราม" เมื่อ 01/07/53
สงวนลิขสิทธิ์

ศิลปิน: Pulsar
ชื่ออัลบั้ม: Pollen
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: GXF 2046, Made in Japan
ปีที่แรกออก: 1976
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***

ผลงานลำดับแรกของ Pulsar วงดนตรีโพรเกรสสีฟว์ร็อคจากฝรั่งเศส คืออัลบั้ม Pollen ซึ่งออกในปี 1976 อิทธิพลดนตรีในแบบ space rock ของพิงค์ฟลอยด์ปรากฏให้เห็นเด่นชัดในผลงานชุดนี้ ซึ่งจะพาคุณท่องไปในอวกาศอันเวิ้งว้างดำมืด โทนโดยรวมของดนตรีชุดนี้ฟังดูแล้วหม่นหมอง ดำมืดและอึมครึมกว่าชุดที่สอง คือ The Strands Of The Future โดยมีกีตาร์ที่ปรับแต่งเสียงให้แหบเพี้ยนและห่างไกล เสียงนักร้องนำฟังดูเศร้าหม่น และคีย์บอร์ดที่ใช้เป็นหลักก็คือ piano, organ และ ARP synth เพลงบรรเลงเปิดอัลบั้ม คือ ไทเทิลแทร็ค Pulsar ฟังแล้วนึกถึงเพลง Astronomy Domine ของพิงค์ฟลอยด์, เพลงที่สาม Puzzle/Omen น่าสนใจตรงที่ดนตรีคึกคักและมีเสียงร้องนำของนักร้องหญิงรับเชิญซึ่งเหมือนการอ่านท่องบทกวีเสียมากกว่า โดยเพลงนี้ร้องเป็นภาษาอังกฤษ ส่วนเพลงยาวปิดท้าย คือ Pollen ร้องเป็นภาษาฝรั่งเศส น้ำเสียงเศร้าหม่น ภาคดนตรีก็เอื่อย ต้องตั้งใจฟังให้ดี มิฉะนั้นจะหลับก่อนจบเพลง, โดยรวมถือเป็น debut album ที่น่าสนใจสำหรับคอเพลงโพรเกรสสีฟว์ที่ต้องการค้นหาขุมทรัพย์ดนตรีจากเมืองน้ำหอม การแยกแชนแนลและมิติสเตริโอผมว่าทำได้ดีกว่าชุด The Strands Of The Future เสียอีก แต่อัลบั้ม The Strands Of The Future แสดงให้เห็นถึงวุฒิภาวะและพัฒนาการทางดนตรีที่เหนือกว่า Pollen

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/pulsar_pollen_1_zpsee3b4ee3.jpg)

ศิลปิน: Machiavel
ชื่ออัลบั้ม: Machiavel (self-titled)
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: EMS-80773, EMI Japan
ปีที่แรกออก: 1976
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

หลายคนคงยังไม่คุ้นกับวง Machiavel ซึ่งเป็นวงร็อคจากเบลเยี่ยม ผลงานที่โดดเด่นของพวกเขาในช่วงกลางถึงปลายยุค 70 มีด้วยกันสองชุด คือ Jester และ Mechanical Moonbeams ดนตรีของวงนี้ได้รับอิทธิพลจากสไตล์ของ Genesis และ Supertramp เป็นสำคัญ และฝีมือการเล่นคีย์บอร์ดของ Albert Letecheur นั้นโดดเด่นมาก แต่อัลบั้มที่นำมาแนะนำในครั้งนี้เป็นอัลบั้มแรกที่ตั้งชื่อเหมือนชื่อวง คือ Machiavel (1976) ซึ่งเป็นผลงานในช่วงที่ Machiavel เพิ่งเริ่มตั้งไข่ ยังไม่มีนักร้องนำที่ถาวร (ในชุดแรกนี้ร้องนำโดยมือกลอง) เพลงในอัลบั้มนี้มาจากการประพันธ์ของ Albert Letecheur มือคีย์บอร์ด สไตล์ดนตรีเน้นความหรูหรา ซับซ้อน และเสียงร้องที่เต็มไปด้วยอารมณ์ โดยได้รับอิทธิพลจาก Genesis แต่ในบางขณะก็มีสไตล์ดนตรีของ Pink Floyd และ Camel หลุดออกมาให้ได้ยินบ้างเหมือนกัน ถึงแม้จะไม่เด่นเท่าสองชุดที่ตามมาภายหลัง แต่ก็ถือเป็นผลงานหนึ่งในสามชุดแรกของ Machiavel ที่น่าฟังและน่าสะสม อัลบั้มชุดนี้มีเวอร์ชั่นที่ออกในญี่ปุ่นโดย EMI Toshiba ด้วย ซึ่งผมก็มีอยู่ชุดหนึ่งในคอลเล็คชั่นเหมือนกัน

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/057.jpg)

ศิลปิน: Stern-Combo Meissen
ชื่ออัลบั้ม: Weisses Gold
รูปแบบ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K22P-475 (Nexus European Rock Collection Series, Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1979
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

Stern-Combo Meissen (SCM) วงร็อคจากเยอรมนี (ตะวันออก) เป็นตัวอย่างของวงดนตรีพ็อพ/ร็อคอีกวงหนึ่งซึ่งผันตัวเองไปเล่นแนวโพรเกรสสีฟว์ร็อคในยุคเซเว่นตี้ส์ วงนี้มีประวัติเก่าแก่ย้อนไปถึงยุคซิกซ์ตี้ส์ซึ่งเป็นยุคก่อตั้งวง อัลบั้ม Weisses Gold (White Gold) (1979) ที่ผมกำลังพูดถึงอยู่นี้ เป็นคอนเส็พท์อัลบั้มซึ่งกล่าวถึงนักเล่นแร่แปรธาตุที่พยายามค้นหาทองคำในเขตดินแดน Meissen ของเยอรมนีในสมัยโบราณ หากแต่สิ่งที่ค้นพบนั้นกลับไม่ใช่ทองคำ แต่เป็นการทำถ้วยชามกระเบื้องเคลือบ (ซึ่งทำจากดินขาวหรือดินเกาลิน) อันสร้างชื่อให้แก่เมือง Meissen มาจนทุกวันนี้ (คงคล้ายกับ OTOP ของบ้านเรา) ดนตรีในอัลบั้มชุดนี้เป็นเพลงบรรเลงในแบบ symphonic progressive ที่งดงาม แต่บางคนที่ไม่รู้ภาษาเยอรมันเมื่อได้ฟังแล้วอาจจะรู้สึกรำคาญเสียงคนบรรยายเรื่องราวเป็นภาษาเยอรมันในบางช่วง (โดยรวมไม่ทำให้ถึงกับต้องเสียอารมณ์เท่าใดนัก) อาจมีผู้เล่นคีย์บอร์ดมากกว่าหนึ่งคน เพราะเสียงคีย์บอร์ดและอิเล็กทรอนิกส์ค่อนข้างซับซ้อน บางครั้งออกไปในแนวของ Tangerine Dream แต่ใช่ว่าจะอิเล็กทรอนิกส์จ๋าเหมือน TD เพราะยังมีเล่นเครื่องดนตรีร็อคอย่างอื่นด้วย จึงขอแนะนำให้คนชอบของแปลกไปหามาฟังดูครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/SCM_weisses_gold_zps5984c23e.jpg)

ศิลปิน: Fireballet
ชื่ออัลบั้ม: Night On Bald Mountain
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: RJ-7081, Nippon Phonogram, Japan
ปีที่แรกออก: 1975
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

วงโพรเกรสสีฟว์ร็อคสัญชาติอเมริกัน หากจะนับไปแล้ว มีไม่ดาษดื่นเท่าของอังกฤษหรือยุโรป Fireballet เป็นตัวอย่างวงดนตรีโพรเกรสสีฟว์ร็อคสัญชาติอเมริกันที่ยังอุตส่าห์ทำผลงานดี ๆ ออกมาประดับวงการ อัลบั้ม Night On Bald Mountain เป็นผลงานชุดแรก (ในจำนวนผลงานสองชุด) ของวงนี้ ซึ่งออกในปี 1975 และโปรดิวซ์โดย Ian McDonald อดีตสมาชิก King Crimson โดย Ian มีส่วนในการเล่นแซ็กโซโฟนและฟลุทในบางเพลงด้วย อัลบั้มชุดนี้ได้รับอิทธิพลจากดนตรี symphonic prog ของอังกฤษ ในวงมีสมาชิกที่เล่นคีย์บอร์ดอยู่สองคน จึงไม่น่าแปลกในที่เพลงในอัลบั้มชุดนี้จะอุดมไปด้วยเสียงคีย์บอร์ดและซินธ์, เพลง Centurion มีกลิ่นอายของดนตรีร็อคแบบอเมริกันในยุค 70, เพลง Les Cathedrales ซึ่งมีความยาวประมาณ 11 นาที อุดมไปด้วยเสียงคีย์บอร์ดหลากหลายชนิด โดยมี Ian ช่วยเป่าแซ็กเสริมให้ด้วย, เพลง The Fireballet มีการประสานเสียงในแบบฉบับของ Yes, ในเพลง Atmospheres จะได้ยินเสียงฟลุทซึ่งเป่าโดย เอียน แมคโดนัลด์ และเพลงปิดท้ายอัลบั้ม คือ Night-Tale ซึ่งมีความยาวประมาณ 19 นาที เป็นไฮไลต์ที่รวมเอาธีมดนตรีคลาสสิกผลงานของ Debussy และ Mussorgsky เข้าไว้เป็นแบบฉบับของ Fireballet โดยรวมแล้ว ปี 1975 ยังคงเป็นปีทองของดนตรี symphonic progressive อยู่ และประจักษ์พยานข้อหนึ่งคือ ผลงานชุด Night On Bald Mountain ของ Fireballet ชุดนี้ครับ

(http://www.khonkaenlink.com/upload/images/200711112332531.jpg)

ศิลปิน: Memoriance
ชื่ออัลบั้ม: L'Ecume des Jours d'pres Boris Vian
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: BT-8120 Nippon Phonogram, Japan
ปีที่แรกออก: 1978
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

ชื่อ Memoriance (ภาษาฝรั่งเศส อ่านว่า เม-โม-ริ-อองซ์) น่าจะเป็นอีกชื่อหนึ่งที่ไม่คุ้นหูคุ้นตาชาวโพรเกรสสีฟว์ร็อค นี้คือวงดนตรีจากประเทศฝรั่งเศส ผมไม่ทราบประวัติโดยละเอียดของวงนี้มากนัก แม้จะพออ่านภาษาฝรั่งเศสออกบ้าง แต่ข้อมูลที่ปรากฏบนปกหลังของแผ่นเสียงก็มีไม่มากเท่าไร มีแต่รายชื่อนักดนตรีจำนวนหกคนและรายละเอียดสถานที่บันทึกเสียงและการขอบคุณผู้มีส่วนช่วยให้อัลบั้มสำเร็จลุล่วงไปได้ดี ที่น่าสังเกตคือนักดนตรีทั้งหกคนนั้น มีจำนวนสองในหกที่เล่นคีย์บอร์ด ดังนั้นจึงพอคาดเดาได้ว่า เสียงคีย์บอร์ดในอัลบั้มชุดนี้น่าจะหนาแน่นพอดู อัลบั้มชุดนี้มีชื่อว่า L'Ecume des Jours (d'apres Boris Vian) (อ่านว่า เลกิวม์ เดส์ ชูร์ (ตามงานประพันธ์ของ โบรี วิออง)) ซึ่งเป็นคอนเส็พท์อัลบั้มที่แต่งขึ้นโดยอิงนวนิยายเรื่อง L'Ecume des Jours ของนักประพันธ์ชาวฝรั่งเศสชื่อ Boris Vian (ซึ่งโด่งดังอยู่ราว ๆ ช่วงปี 1940) อัลบั้มชุดนี้เป็นนาฏกรรมดนตรีที่ฟังแล้วเพลิดเพลินและสนุกสนานมาก ยิ่งหากได้อ่านนวนิยายประกอบแล้ว จะยิ่งได้รับอรรถรสมากขึ้นไปอีก (มีฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษด้วย แต่ผมจำชื่อไม่ได้แล้ว) ดูเหมือนนักดนตรีแต่ละคนในวงถูกวางตัวให้เป็นตัวละครที่สำคัญในท้องเรื่อง ภาคดนตรีเล่นได้ดี น่าจะได้รับอิทธิพลจาก Genesis ยุค Peter Gabriel และจากวง Ange โดยเฉพาะเสียงกีตาร์และคีย์บอร์ดจะโดดเด่นเป็นพิเศษ พอได้ยินเสียงลีดกีตาร์แล้วจะนึกถึง Steve Hackett ขึ้นมาทันที อัลบั้มชุดนี้เป็นผลงานในแนวซิมโฟนิคโพรเกรสสีฟว์ชั้นดีอีกชุดหนึ่งที่มีออกมาในยุคปลายทศวรรษที่ 70 ใครที่ชอบผลงานของ Genesis ในยุคอัลบั้ม Nursery Cryme, Foxtrot ไม่ควรพลาดครับ

(http://www.khonkaenlink.com/upload/images/2007118163331.jpg)

ศิลปิน: I Dik Dik
ชื่ออัลบั้ม: Suite Per Una Donna Assolutamente Relativa
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: K25P-613 (Nexus European Rock Collection Series, Made in Japan)
ปีที่แรกออก: 1972
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

I Dik Dik (อ่านว่า อิ ดิก ดิก) -- เห็นชื่อวงก็แปลกอยู่แล้ว แต่พอได้เห็นหน้าปกอัลบั้มชุด Suite Per Una Donna Assolutamente Relativa (1972) แล้ว ยิ่งดูแปลก แถมออกจะฮานิด ๆ อีกต่างหาก (ดูเอาเองตามรูปก็แล้วกันครับ) แต่ก็อย่างที่เขาว่า -- รูปลักษณ์ภายนอกมักหลอกตาคนมานักต่อนักแล้ว -- เพราะเห็นแค่หน้าปก คนทั่วไปอาจคิดว่านี่ไม่ใช่อัลบั้มโพรเกรสสีฟว์แน่ ๆ -- แต่ท่านคิดผิดแล้วครับ เพราะนี่คือผลงานที่เป็นโพรเกรสสีฟว์ร็อค (เพียงชุดเดียว) ของ I Dik Dik วงร็อคสัญชาติอิตาลีอีกวงหนึ่งซึ่งผันตัวเองจากวงดนตรีที่เล่นเพลงพ็อพธรรมดา ๆ ในยุคซิกส์ตี้ส์มาเล่นเพลงในแนวโพรเกรสสีฟว์กับเขาบ้างในยุคต้นเซเว่นตี้ส์ (ตามกระแสหรือสมัยนิยม) ผลงานเพลงในชุดนี้มีทั้งหมดสิบเอ็ดเพลงในแบบ suite ซึ่งเล่นได้ยอดเยี่ยม น่าฟัง และได้อรรถรสเป็นอย่างยิ่ง, โดยเฉพาะภาคคีย์บอร์ด ซึ่งออกจะโดดเด่นพอสมควร, ดนตรีกระเดียดไปทางสไตล์คลาสสิคัลร็อคตามแบบฉบับของ The Moody Blues ในต้นยุคเซเว่นตี้ส์ ดังนั้น ใครที่ชอบงานเพลงละเมียดละไมในสไตล์ของ The Moody Blues แล้วล่ะก็ ควรจะลองหาผลงานนี้มาฟังดูบ้างนะครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/dik_dik_1-1_zps82b69140.jpg)

ศิลปิน: Grobschnitt
ชื่ออัลบั้ม: Rockpommel's Land
รูปแบบสื่อ: LP
หมายเลขแผ่น: 22S-32 Brain Rock Collection, Japan
ปีที่แรกออก: 1977
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

Grobschnitt ชื่อนี้อาจคุ้นหูคุ้นตาบางคน หรือบางคนอาจไม่เคยรู้จักเลยก็ได้ -- ดังนั้นผมจึงขอใช้สมมติฐานประการหลังก็แล้วกัน -- วงนี้เป็นวงร็อคเยอรมัน ซึ่งมีผลงานโดดเด่นอยู่หลายชุด โดยเฉพาะในยุคเซเว่นตี้ส์ วงนี้เล่นดนตรีในแบบซิมโฟนิคโพรเกรสสีฟว์ซึ่งบ่อยครั้งมักจะแฝงไปด้วยอารมณ์ขันและความพิลึกกึกกือในบทเพลงของพวกเขา, นักดนตรีในวงนี้ใช้นามแฝงกันทุกคน เช่น Eroc, Wildschwein, Popo, Lupo, Mist เป็นต้น อัลบัมที่นำมาแนะนำในครั้งนี้คือชุด Rockpommel's Land (1977) เป็นคอนเส็พท์อัลบั้มที่กล่าวถึงเด็กชายชื่อ Ernie ซึ่งเดินทางด้วยเครื่องบินกระดาษและได้พบกับนกยักษ์ตัวหนึ่งซึ่งพา Ernie เดินทางสู่ดินแดนแห่งความฝันที่ชื่อ Rockpommel's Land เพลงในอัลบั้มชุดนี้มีทั้งหมดสี่เพลง และเป็นเพลงที่ค่อนข้างยาว หากได้ฟังแล้วจะต้องนึกถึงวง Yes ขึ้นมาทันที โดยเฉพาะเสียงร้องนำของ Wildschwein นั้น มีส่วนคล้ายเสียงของ Jon Anderson มากทีเดียว เพลงทุกเพลงประพันธ์และเล่นได้ยอดเยี่ยม หนักแน่น และสง่างามในแบบซิมโฟนิคโพรเกรสสีฟว์ เสียงคีย์บอร์ดซับซ้อน โดดเด่น และชวนฝัน -- เป็นคอนเส็พท์อัลบั้มที่ฟังแล้วรู้สึกเบิกบานและล่องลอยสู่ดินแดนแห่งความฝัน Rockpommel's Land แถมด้วยเทคนิคการบันทึกเสียงอันเยี่ยมยอดโดย Conny Plank โดยมีหมายเหตุหลังปกแผ่นเสียงว่า "เปิดเล่นให้ดังไปเลยเพ่"

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/043.jpg)

ศิลปิน: Klaatu
ชื่ออัลบั้ม: Klaatu (self-titled)
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: ECS-80854 EMI Toshiba, Japan
ปีที่แรกออก: 1976
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

เมื่อปลายยุคเซเว่นตี้ส์ ได้เกิดข่าวลือในวงการเพลงร็อคว่า The Beatles ได้กลับมารวมตัวกันเพื่อออกผลงานใหม่อีกครั้ง ต้นเหตุของข่าวลือที่ว่านี้คือวงร็อคจากแคนาดาที่ชื่อ Klaatu ซึ่งออกอัลบั้มชุดแรก Klaatu โดยมีลักษณะของเพลงละม้ายคล้ายคลึงกันมากกับผลงานของ The Beatles ในยุคปลาย (เช่นอัลบั้ม Sgt. Peper's..., Abbey Road เป็นต้น) แถมเสียงร้องของนักร้องนำยังคล้ายเสียงของ Paul McCartney อีกต่างหาก, เพลงแต่ละเพลงในอัลบั้ม Klaatu มีความยาวพอดี ๆ และอบอวลด้วยเสียง mellotron นอกจากนี้ ผมยังได้ข่าวมาว่า อัลบั้มชุดนี้ได้รับยกย่องจากนิตยสาร The Absolute Sound ในแง่ของการบันทึกเสียงยอดเยี่ยมอีกด้วย จึงเป็นอีกหนึ่งผลงานที่ไม่ควรจะพลาดหามาฟังและประดับคอลเล็คชั่นใช่ไหมครับ?

(http://www.khonkaenlink.com/upload/pics/695dded7359eae8cddc06fbd9a9f7df4.jpg)

ศิลปิน: Pallas
ชื่ออัลบั้ม: The Sentinel
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: SHSP 2400121 EMI Records Ltd., England
ปีที่แรกออก: 1984
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***

ผมจำได้ว่าในช่วงปี 80 เคยได้ยินซิงเกิ้ลเพลง Eyes In The Night (Arrive Alive) ของวง Pallas (วงนีโอ-โพรเกรสสีฟว์ร็อคจากสก็อตแลนด์) เปิดออกอากาศในรายการวิทยุอันโด่งดังในยุคนั้น คือ Night Spot ไม่ว่าจะเป็นช่วงของดีเจ วิโรจน์ ควันธรรม, วาสนา วีระชาติพลี, สรพันธ์ ปัทมสุคนธ์ (นามสกุลเดิม), ม.ร.ว. รุจิยาภา อาภากร หรือแม้แต่ดีเจคนอื่น ๆ อย่างเช่น ธเนศ วรากุลนุเคราะห์ แห่งรายการ Pop Avenue แต่เพลง Eyes In The Night (Arrive Alive) นี้ หากจะพูดไปแล้ว ก็คงจะเป็นเพียงแค่เพลงที่มีจังหวะจะโคนคึกคัก สนุกสนานเร้าใจ และเหมาะกับการเปิดออกอากาศเพื่อการโปรโมทในทางการค้ามากกว่า แต่เพลงอื่น ๆ ที่เหลือในอัลบั้ม The Sentinel (ออกจำหน่ายเมื่อปี 1984) ชุดนี้ ไม่ว่าจะเป็นเพลง Cut And Run, Rise And Fall, Ark Of Infinity และ Atlantis ล้วนแล้วแต่เป็นซิมโฟนิคโพรเกรสสีฟว์ที่ควรค่าแก่การฟังในยุคเสื่อมของเพลงในแนวนี้ (ส่วนเพลง Shock Treatment ก็น่าจะอยู่ในระดับเดียวกับ Eyes In The Night คือ เร้าใจ ฟังติดหูง่าย และเหมาะแก่การเปิดโปรโมท) อัลบั้ม The Sentinel ชุดนี้เป็นอีกหนึ่งคอนเส็พท์งานที่กล่าวถึงเรื่องราวของทวีปแอตแลนติส และได้ Eddie Offord โปรดิวเซอร์มือฉมังคู่บุญของวง Yes ในยุครุ่งเรืองมาช่วยเอ็นจิเนียร์และโปรดิวซ์ให้ ซึ่งคงจะเป็นที่แน่นอนว่า จะต้องมีอะไรบางอย่างดี ๆ มานำเสนอจากผลงานชุดนี้ หากเทียบกับผลงานบางชุดของวงร่วมสมัยที่โด่งดังอย่าง Marillion ผมว่าอัลบั้ม The Sentinel ของ Pallas น่าฟังกว่าอัลบั้มบางชุดของ Marillion เสียอีก -- เชื่อหรือไม่เชื่อ ก็ต้องลองหามาฟังดูเองครับ สำหรับผู้ที่ยังไม่รู้จักวงนี้

(http://www.khonkaenlink.com/upload/pics/9833528c9a1368d6f6ca2ea75c2cf43b.jpg)

แต่ละวงไม่เคยได้ยินชื่อเลย น่าหามาฟังมาก ติดที่มันหายากอยู่

ขอบคุณค่ะ ที่แนะนำ น่าสนใจทั้งนั้น แต่ไม่รูจักซักวง  :-[

ซื้อมาจากญี่ปุ่นทั้งหมดเลยเหรอคะ   :o :o  แต่ซีดีที่นั้นแพง  ถ้าได้ไปแล้วซื้อ 10-20 แผ่นคงจนไปอีกนาน  ;D

ประมูลและสั่งซื้อจากอีเบย์แล้วให้ผู้ขายส่งมาให้ทางไปรษณีย์ครับ

คราวหน้านี่ต้อง Rip รวมเป็น MP3 แล้วไรท์แจกเลยนะครับ แต่ละวง... หายากจริงๆ ครับ

เห็นด้วยอย่างยิ่ง  :D  นึกว่าทำบุญกับเด็กตาดำๆ  เผยแพร่ เพลง เจ๋ง ๆให้ฟังกัน    ( ไม่ลงทุน  ;D )

Me 2  ;D

 :o บางวงเกิดมาเพิ่งเคยได้ยินชื่อนี่แหละครับ นับถือจริงๆ

+1

ผมละโคตรชอบอัลบั้มนี้ของ Ivory จริงๆ ครับ

แถมบันทึกเสียงดีอีกด้วยครับ -- ฟังแล้วรู้สึกว่าเสียงยังสดใหม่อยู่ แม้เวลาจะผ่านมาร่วมยี่สิบกว่าปีแล้วสำหรับผลงานชุดนี้  :)

ขอให้หมายเหตุเกี่ยวกับ personal rating เพื่อความเข้าใจที่ชัดเจนขึ้นครับ

ความหมายของการให้คะแนนตามจำนวน *

* แย่หรือห่วย (คำจำกัดความสั้น ๆ)
** พอใช้ แต่ถ้ายังไม่ได้ฟังหรือยังไม่มี ก็ไม่จำเป็นต้องไปดิ้นรนหามา เว้นแต่เงินเหลือใช้
*** ดี ถ้าเจอหรือมีโอกาสฟังก็ไปหามาฟังเสีย
**** ยอดเยี่ยม ให้รีบไปหามาฟังได้เลย
***** งานชิ้นเอกหรือมาสเตอร์พีซ ไม่มีไม่ได้ มิฉะนั้น ไม่ใช่แฟนตัวจริง

ผมรู้จักแค่ "เอฟเอ็ม" กับ "พัลลาส" เองคัฟ

สำหรับท่านปีศาจลายคราม "ผีเพลง" ขอศิโรราบก๊าบ
แปลว่า.. ยอมแพ้แว้ว

คุณปีศาจ นี่เยี่ยมยอดจริงๆ เสาะแสวงหาแผ่นหายากมาฟัง แล้วข้อเขียนยังสุดยอดอีกด้วย ขอยกย่องครับ

ท่านผู้อาวุโสชมเกินไปแล้ว ข้าน้อยมิบังอาจ

ขอยกย่องด้วยคนครับ

อัพเดทข้อมูลล่าสุด 06/02/51

ได้ปรับปรุงและแก้ไขเพิ่มเติมเนื้อหาของบทแนะนำอัลบั้ม Minorisa (Fusioon) และ 1998: La Storia di Sabazio (Triade) แล้วครับ

คุณปีศาจครับ
ผมอ่านเจอที่คุณปีศาจยกให้
canarios - ......
เป็นสุดยอด prog album ของ spain
แล้วของประเทศอื่นๆล่ะครับ ช่วยแนะนำตัวแทนของแต่ละประเทศให้หน่อยซีครับ  ;)

ไม่ค่อยอยากจะฟันธงเลย ประเดี๋ยวเป็นได้มีรายการถกเถียงกันอีก แต่โดยส่วนตัวผมยกให้วงดังต่อไปนี้เป็นตัวแทนดนตรี prog ที่ยอดเยี่ยมของประเทศนั้น ๆ

Focus (Netherlands)
Eloy, Novalis (Germany)
PFM (Italy)
Ange (France)

ส่วนอเมริกาและญี่ปุ่นนี่ ไม่รู้ว่าจะยกให้วงไหนดีครับ ใครทราบก็เข้ามาช่วยแนะหน่อยก็แล้วกัน

คิวต่อไปผมจะนำเอาผลงานชุด Sommerabend ของ Novalis มาแนะนำครับ แต่ต้องฟังให้แตกมากกว่านี้อีกสักหน่อย

ขอเป็นประเทศละอัลบั้มเลยได้ไหมครับ

ผมให้
คีตกวี - เรามาร้องเพลงกัน
เป็นตัวแทนของไทยครับ ผมว่า ฟองน้ำ ฟังดูเป็น Traditional มากไปหน่อย

เอาความเห็นคุณปีศาจครับ ไม่มีผิดถูกอยู่แล้ว โต้แย้งกัน แล้วได้แนวคิดใหม่ๆ เป็นประโยชน์ดีครับ   :D

ขออัพเดทอีกครั้ง

ผมได้แบ่งย่อหน้าของบทแนะนำอัลบั้มทั้งสองข้างต้นนี้เพื่อให้อ่านได้ง่ายสบายตามากขึ้นครับ

อัพเดทล่าสุด - แก้ไขเพิ่มเติมข้อความของบทแนะนำผลงานชุด Ciclos ของ Los Canarios

มองดูจนทั่วแล้ว ผมว่าผลงานชุด "เรามาร้องเพลงกัน" ของวง "คีตกวี" เป็นงานที่ใช้ได้และเป็นเรื่องเป็นราวที่สุดสำหรับผลงานที่มีเนื้อร้องเป็นภาษาไทย (อีกชุดหนึ่งที่เข้าท่าคือ "คนเขียนเพลงบรรเลงชีวิต" ของธเนศ) แต่น่าเสียดายที่วงนี้เป็นวงเฉพาะกิจ ออกผลงานมาชุดเดียวก็เลิกไป ซึ่งความจริงก็เป็นกลุ่มดนตรีศศิลิยะและบัตเตอร์ฟลายมารวมตัวกันทำผลงานนั่นเอง และข้อเสียอีกอย่างของอัลบั้มชุดนี้คือบันทึกเสียงไม่ดี ทำเหมือนกับมือสมัครเล่น ทั้ง ๆ ที่บัตเตอร์ฟลายก็มีห้องอัดที่มีมาตรฐาน ผลงานชุดนี้ถ้ายังมีมาสเตอร์เทปอยู่และนำมารีมาสเตอร์ใหม่ ปั๊มเป็นซีดีออกขายอีกครั้ง ไม่ต้องเอาจำนวนมากก็ได้ ผมคิดว่าคงมีคนสนใจมากพอสมควรครับ

ผมอยากให้วงดนตรีของไทยออกผลงานในแนวนี้มาเยอะ ๆ แต่คิดว่าตลาดคงยากที่จะรับ ดังนั้น จะทำไปทำไมหากไม่ได้เงิน

เพิ่งได้ฟังผลงานของวง Memoriance, Gruppo 2001, Fusioon และ Fireballet เมือ่ไม่กี่วันมานี้เองครับ ยอมรับว่าสุดยอดทุกชุดจริงๆ (โดยเฉพาะ Fireballet นี่ผมชอบมากครับ) ขอขอบพระคุณพี่ปีศาจลายครามที่ช่วยแนะนำอัลบั้มดีๆนะครับ  ;)

คุณ Lilium น่าจะเป็นคนที่ติดตามงาน Prog ทั้งเก่าและใหม่มากที่สุดแล้วกระมังครับเนี่ย  :D

ก็ต้องขอบคุณพี่ๆทุกคนไว้ ณ ที่นี้แหละครับ ทำให้ได้รู้ว่าวงดนตรีดีๆยังมีอีกมาก (แค่ยุค 70's ก็ตามฟังไม่หมดแล้ว) เพราะบางทีผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวงใหนเล่นดีไม่ดี คำแนะนำจากพี่ๆช่วยได้มากเลยครับ  :D

ได้ฟัง Airlord ชุด A Clockwork Revenge และ Pulsar ชุด Pollen แล้วครับ ฟังแล้วหยุดไม่ได้จริงๆ วงแรกฟังแล้วจะนึกถึงวงใหนไปไม่ได้เลยนอกจาก Genesis ส่วนวงหลังนี่ Pink Floyd ยุค Meddle ชัดๆครับ ก็ขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับอัลบั้มดีๆครับ  ;)

ขอบคุณเช่นกันที่ทำให้ความพยายามของผมไม่สูญเปล่าครับ  :)

เอาไว้ว่าง ๆ จะหาอัลบั้มแปลก ๆ มาเขียนลงอีกครับ

ดีจังเลยครับ แล้วจะติดตามอ่านนะครับ  :D

ศิลปิน: Cirkus
ชื่ออัลบั้ม: One
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียง (LP)
หมายเลขแผ่น: TOCK 001 (5 Hours Back Record, Made in England, Distributed in Japan by Edison)
ปีที่แรกออก/ปีที่ย้อนออก: 1973/1986
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***1/2

ทราบมาว่า เดิมที อัลบั้มที่เป็นแผ่นเสียง original ของ Cirkus ที่ชื่อสั้น ๆ ว่า One นี้ หายากมาก เพราะพิมพ์แผ่นออกมาจำนวนน้อยมาก ราคาค่างวดในตลาดจึงน่าจะแพง (ตามข้อมูลที่ได้ทราบมา ทางวงได้ออกต้นทุนเองเพื่อผลิตอัลบั้มชุดนี้ออกมาจำนวน 1000 copies) เดชะบุญที่ Edison/Music Visions แห่งประเทศญี่ปุ่นได้สั่งให้บริษัทแผ่นเสียง 5 Hours Back ในประเทศอังกฤษพิมพ์อัลบั้มชุดนี้ขึ้นมาใหม่อีกรอบหนึ่ง และสั่งเข้ามาขายในประเทศญี่ปุ่นพร้อมแนบ Obi ภาษาญี่ปุ่นด้วย นอกจากนี้ ยังทราบมาอีกว่า Black Widow Records ยังได้ปั๊มแผ่นเสียงชุดนี้ออกจำหน่ายเมื่อปี 2008 เช่นกัน ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนักฟังและนักสะสมที่จะหาผลงานชุดนี้มาฟังหรือเก็บไว้ในคอลเล็คชั่นส่วนตัวอีกต่อไป ถ้าไม่ติว่าเป็นแผ่น reissued แล้วล่ะก็ รับรองว่าแผ่นนี้ราคาไม่แพงและหาไม่ยากแน่นอน

ผลงานชุดนี้ไม่ใช่ symphonic prog ที่เล่นกันยาว ๆ เป็นสิบนาทีขึ้นไปเหมือนวงอื่น ๆ ที่เราคุ้นเคย แต่ดนตรีในชุดนี้เป็นเพลงสั้น ๆ รวมทั้งหมดเก้าเพลงด้วยกัน ซึ่งแต่ละเพลงมีความยาวราว 4-5 นาทีเท่านั้น หลายเพลงฟังแล้วติดหูง่าย เช่น You Are เพลงเปิดอัลบั้มซึ่งเร็ว กระชับ ทรงพลัง และค่อนไปทางสไตล์พ็อพร็อค, เพลงถัดไปคือ Seasons ซึ่งออกแนวร็อคบัลลาดหวาน ๆ ฟังแล้วอาจหลงใหลได้ไม่ยาก, เพลง April '73 มีดีกรีความเข้มข้นของฮาร์ดร็อคขึ้นมาอีกนิด พ่วงด้วยลีดกีตาร์สำเนียง Robert Fripp เจ้าสำนัก King Crimson, เพลงปิดท้ายหน้าแรก A Prayer ซึ่งดูจากชื่อเพลงก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกี่ยวข้องกับศาสนา แต่อันที่จริงมีเนื้อหาในทำนองว่าผู้ชายซึ่งมีหัวใจเป็นหญิงสวดอ้อนวอนแกมตัดพ้อต่อพระเจ้าว่าเหตุใดจึงสร้างตนให้เกิดมาเป็นชายแต่มีจิตใจเป็นหญิง เพลงนี้ช่วงแรกอาจจะฟังดูอืดอาดน่าเบื่อ แต่ช่วงท้ายเป็นการปิดเพลงนี้ด้วยสรรพสำเนียงโอฬารแบบออร์เคสตร้า

เมื่อพลิกแผ่นเสียงไปหน้าที่สอง โดยเริ่มด้วยเพลง Brotherly Love ซึ่งมาในสไตล์เดียวกับ You Are เป็นเพลงที่รวดเร็ว แน่นกระชับ มีการเปลี่ยนจังหวะเบาและหนักสลับกันไปมา และติดหูง่าย โดดเด่นด้วยเสียงร้องนำและเทคนิคการดีดสายกีตาร์เบสส์อันหนักหน่วง, Those Were The Days เพลงร็อคชั้นเยี่ยมสไตล์ต้นยุค 70 อีกเพลงหนึ่งซึ่งมีจังหวะกลองกระแทกกระทั้นและโชว์การโซโลคีย์บอร์ดในช่วงท้าย, Jenny เพลงร็อคบัลลาดนุ่มนวลอีกเพลงหนึ่งซึ่งมีเนื้อหาเป็นบทสนทนาโต้ตอบกันระหว่างหญิงผู้อยากมีบุตรกับเด็กชายคนหนึ่งในสวนสาธารณะ มีใจความว่า Jenny ชวนเด็กชายให้มานั่งเล่นด้วย แต่เด็กคนนั้นตอบว่าแม่สั่งไว้ไม่ให้พูดกับคนแปลกหน้า และขอตัวไปเล่นกับเพื่อน ๆ ที่กำลังเรียกให้กลับไปเล่นเกม จุดเด่นของเพลงนี้คือการเน้นอะคูสติคกีตาร์ที่ไพเราะ คลอด้วยเสียงเปียโนชวนเคลิบเคลิ้ม และเสียงร้องที่เต็มไปด้วยอารมณ์ เสียงโต้ตอบระหว่างผู้หญิงกับเด็กมีการแยกช่องลำโพงซ้ายขวา และสุดท้าย Title Track คือชื่อเพลงปิดท้ายอัลบั้มชุดนี้ ซึ่งแบ่งออกเป็นสองส่วน คือ Breach และ Ad Infinitum เสมือนเป็นบทสรุปของเพลงทุกเพลงที่ได้เล่นมาแล้วก่อนหน้านี้ โดดเด่นด้วยสำเนียงกีตาร์ที่คุ้นหูในสไตล์ของ Robert Fripp

ดนตรีในอัลบั้มส่วนใหญ่มาจากการประพันธ์ของ Stuart (Stu) McDade ซึ่งเป็นมือกลอง/percussions และร้องประสานเสียง ส่วนที่รองลงมาก็เป็นผลงานของ Derek G. Miller มือคีย์บอร์ด นอกนั้นก็เป็นผลงานจากการประพันธ์ร่วมกันกับคนอื่นบ้าง

โดยรวมแล้วน่าจะเรียกได้ว่าเป็นผลงานในแนว melodic rock หรือ folk prog เสียมากกว่า หากจะให้เทียบเคียงก็น่าจะใกล้เคียงกับผลงานของ The Moody Blues, Barclay James Harvest ในด้านความละเมียดและอารมณ์เพลงที่แสนจะโรแมนติคแต่แฝงไว้ด้วยความเข้มข้นเร้าใจของท่วงทำนองและมนต์ขลังของกระแสดนตรีต้นยุค 70 และมีวงออร์เคสตร้าร่วมเล่นด้วยเพื่อแต่งเติมสีสันและความยิ่งใหญ่โอฬารให้กับเพลงหลายเพลงในอัลบั้มชุดนี้ อย่างไรก็ดี ความจัดจ้านของเสียงร้องของ Paul Robson นักร้องนำ บางครั้งทำให้อารมณ์เพลงขาดความละเมียด ประณีต และโรแมนติคไปเล็กน้อย (สำหรับผู้เขียนแล้ว ก็พอยอมรับได้)

คีย์บอร์ดที่ใช้ในผลงานชุดนี้มีทั้ง organ, piano และ mellotron แต่ดูเหมือน mellotron จะเป็นพระเอกในการสร้างบรรยากาศและสีสันให้ผลงานชุดนี้ดูโอฬารและเหนือกว่าผลงานเพลงร็อคตลาดทั่วไป และที่น่าสนใจก็คือ สำเนียงลีดกีตาร์ในบางเพลงฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะนึกถึง King Crimson ในยุคที่สอง (สมัยที่ John Wetton เป็นมือเบสส์)

ดังนั้น ใครที่ชอบเพลงอาร์ตร็อคสำเนียงเข้มข้นแต่แฝงด้วยความละเมียดแบบ The Moody Blues หรือ BJH และชอบเสียงอันอลังการตระการโสตของ mellotron แล้วล่ะก็ ผลงานชุดนี้ไม่น่าจะสร้างความผิดหวังให้ท่านครับ

(หมายเหตุ: เดิมได้ให้คุณค่า (value) อัลบั้มชุดนี้ไว้เพียงสามดาวเท่านั้น แต่จากการได้ฟังหลายเที่ยวจนซาบซึ้งและเห็นว่าเป็นผลงานที่สมควรจะได้คะแนนมากกว่านี้ จึงเพิ่ม personal rating ให้เป็นสามดาวครึ่งครับ)

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/004.jpg)

แก้ไขเพิ่มเติมบทความโดย "ปีศาจลายคราม" เมื่อ 07/06/56
สงวนลิขสิทธิ์

เป็นอีกหนึ่งสุดยอดกระทู้จริงๆครับ ว่าแต่หาฟังยากจริงๆ ใครมีซีดีหรือเป็นไฟล์ก็ช่วยสงเคราะห์ด้วยนะครับ  :(

แล้วจะนำแผ่นในสังกัด Princo ไปให้ครับ

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับพี่ panyarak รบกวนพี่เรื่อยเลย  :D

เป็นอัลบั้มที่เก็บไว้จนลืมไปเลยครับ ต้องขอบคุณจ่าสิทธิ์ตรอนด้วยที่อยากฟัง พอนำออกมาเปลี่ยนสังกัดเป็น Princo เสร็จ ก็ได้มีโอกาสเปิดฟังอีกครั้ง พบว่า เป็นดั่งที่คุณปีศาจฯ บรรยายไว้จริงๆ ซีดีชุดนี้มีเพลงแถมให้อีก 5 เพลงด้วยครับ

ผมชอบดนตรีอาร์ตร็อคในสไตล์แบบนี้ ซึ่งมักนิยมเล่นกันในช่วงปี 70-72 ไม่ว่าจะเป็นของวง The Moody Blues, BJH, Rare Bird, Gruppo 2001, I Dik Dik ดนตรีแบบนี้ดูมีเสน่ห์และมนต์ขลังอย่างไรบอกไม่ถูก และให้บรรยากาศย้อนยุคชวนให้นึกอดีตอันแสนอบอุ่นได้ดีจริง ๆ ครับ

ว่าแต่อัลบั้มของ Cirkus ที่มีเพลงแถมด้วยนี้ใช้ชื่อว่าชุด One Plus ใช่หรือเปล่าครับ?

ใช่ครับ เพลงแถมประกอบด้วยเพลงจาก Mellisa EP จากปี 1976 4 เพลง และอีก 2 เพลงบันทึกเสียงไว้เมื่อปี 1971 ก่อนที่จะออกอัลบั้ม One ฟังแล้วกลมกลืนไปกับอัลบั้ม One ดีครับ

ผมว่าปกของ One Plus ดูออกจะติดเรทมากกว่าปกแผ่นเสียงนะครับ เพราะปกแผ่นเสียง เส้นสีขาวเหมือนสายสะดีอที่พาดผ่านจุดสำคัญของผู้ชายออกจะเรืองแสงนิดๆ แต่ปกซีดี เส้นสีขาวไม่เรืองแสงเท่าครับ

(http://i709.photobucket.com/albums/ww97/tanbeemkarn/oneplus.jpg)

โอว..
เห็นหน้าปก แล้วอยากฟังขึ้นมา ทันทีเลยครับ
เดี๋ยวขอยืม คุณจ่าก็อปหน่อยนะคร้าบ...
อืมม์ ช่างแปลกและหายากจริงๆซะด้วย

เสาร์นี้หิ้วโน๊ตบุ๊คมาเลยพี่  :D

Ivory มีอัลบั้ชุดที่ 2 ชื่อ Keen City (ไม่ทราบปีที่ออก) ยังเป็น prog อยู่ แต่เสียงเครื่องดนตรี ฟังดูทันสมัยกว่า Sad Cypress ครับ

(http://i709.photobucket.com/albums/ww97/tanbeemkarn/ivory.jpg)

อยากได้ Circus ในสังกัด princo บ่างอะครับต้องทำยังไงบ่าง ใครพอจะช่วยได้บ่างครับ อ่านแล้วน่าหามาฟังจัง ว่าแล้วต้องตามหาแผ่นเสียงกันต่อไปอีก

ไว้ผมได้จากพี่ panyarak แล้วจะไรท์แล้วหาเวลาเอาไปให้ที่ร้านก็ได้ครับ

ขอบพระคุณมากๆเลยครับ หวังว่าคงไม่รบกวน เวลานะครับ

ค่ายนี้แผ่นเสียง่ายนะครับ

(http://www.tenadigitalmarket.com/resimler/princo_cdr_b.jpg)

 ;D

แผ่นของค่ายนี้มีระบบทำลายตัวเองครับ คือเก็บไว้นานๆ แล้วจะเอามาฟังไม่ได้อีกครับ ต้องไปซื้อแผ่นของเค้ามาใหม่ นับเป็นการออกแบบสินค้าที่ชาญฉลาดมากเลยครับ

อะน่าเอามาฟังเป็นแนวทาง เผื่อถูกใจก็หาแผ่นจริงกันต่อไป คุณจ่า ถ้าได้แล้วยังไงติดต่อให้ผมไปรับก็ได้นะครับ ถ้ามาที่ร้านได้แล้วไม่รบกวนจนเกินไปก็เชิญได้ตลอดเวลาครับ

พอดีอาทิตย์หน้าผมต้องไปพัทยาครับ รบกวนขอที่อยู่ทาง pm หน่อยครับ จะส่งทางไปรษณีย์ให้ดีกว่าครับ

ผมได้ยินมาว่า รุ่นทำลายตัวเอง คือแบบแผ่นสีขาวที่เขียนว่า Budget เท่านั้น ผมจะซื้อแบบแผ่นสีตลอด เพื่ออัดเพลงไว้ฟังในรถซึ่งมักจอดตากแดด และเครื่องเสียงในรถชอบทำแผ่นเป็นรอย ผมใช้แบบแผ่นสีมาหลายปี และเก็บทุกแผ่นไว้ในท้ายรถตลอด ยังไม่เจอแบบนำกลับมาเล่นแล้วเล่นไม่ได้ครับ บางทีอาจจะเป็นเพราะยังเก็บไว้ไม่นานพอ

แผ่นขาวไม่ budget หรือสีก็พังเหมือนกันครับ ของผมอายุประมาณ 3-5 ปีครับ แต่บางแผ่นก็ยืนยาวกว่านั้น ไม่แน่นอนเลยครับ  :D

มีแผ่น CDR ราคาไม่แพง ยี่ห้ออะไรที่เก็บแล้วไม่พังบ้างครับ แล้ว DVD ของ Princo เป็นด้วยมั้ยครับ

สมัยก่อนผมพยายามลองยี่ห้ออื่น แต่กลับเจอแบบเสียเร็วมาก สุดท้ายก็กลับมาหา Princo นี่แหละครับ ทุกวันนี้แผ่นที่อัดมาหลายปีก็ยังฟังได้นะครับ ผมว่ามันแล้วแต่แผ่นหรือเปล่า?

ตั้งแต่เริ่มต้นซื้อ DVD Recorder มาผมก็ใช้แผ่น DVD-R ของ Princo อุตส่าห์ถ่ายคอนเสิร์ตจาก VHS & LD ลง DVD-R เป็นเวลานานหลายเดือน
เรียกว่าตอนนั้นเพิ่งกำลังเห่อเครื่องใหม่ เพราะมีเครื่องดีวีดีอัดได้
ปัจจุบันส่วนใหญ่เล่นไม่ได้แล้ว สรุปแล้วอายุของแผ่นยี่ห้อ Princo ก็ประมาณ 3-5 ปีนั่นแหละครับ บางกรณีอาจจะนานกว่านั้นหน่อย
แต่ไม่ต้องกล้วเพราะต้องเสียแน่นอนครับ ได้ยินมาว่าสาเหตุที่ Princo ขายดีก็เพราะร้านค้ารวมทั้งบริษัทต่างๆ ชอบใช้กัน การหมุนเวียนของเงินมันดีครับ เสียเร็วเปลี่ยนเร็ว  ซึ่งนี่ก็รวมถึงแผ่น CD-R ของ Princo ด้วยนะครับ
ปัจจุบันคอนเสิร์ตที่ผมบันทึกลงในแผ่น DVD-R ดูได้น้อยมาก แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะยังมีต้นฉบับอยู่ครบทุกชุด

ส่วนยี่ห้อแผ่นของ CD-R หรือ DVD-R ที่ดีๆ ปัจจุบันก็เน้น Verbatim หรือ TDK อะไรทำนองนี้ครับ
ยอมรับว่าต้องแบรนด์เนมหน่อย เพราะเท่าที่ใช้มาตั้งแต่มีปัญหากับ Princo ก็ยังไม่เจอปัญหาอีกเลยครับ
เพียงแต่ต้องจ่ายแพงกว่าธรรมดาเท่านั้น
สำหรับแบรนด์อื่นๆ ที่มีขายเป็นหลอด พอเราเจอของดี เมื่อกลับไปซื้ออีกที มันก็ไม่มีขายแล้ว ก็เลยสรุปไม่ได้ครับ (สำหรับตัวผมเอง)
อย่างนี้ก็เลยต้องแบรนด์เนมตลอดเนื่องจากว่าหาซื้อได้สะดวกดีครับ

เดี๋ยวนี้ผมใช้ DVD-R ยี่ห้อ TDK อย่างเดียว ส่วน CD-R ยังไม่ลงตัวเลยครับ เปลี่ยนมันไปเรื่อยทีละหลอด :-(

ผมคุยกับคนขายไม่นานมานี้ เขาแนะว่า CD-R ของ Sony ก็มีขายในราคาที่ไม่แพงมากครับ นอกจากนี้ก็บรรดาชื่อที่เอ่ยมาก็รู้จักกันอยู่เช่น Verbatim, Philip, TDK เป็นต้นครับ เรียกว่าคุณภาพตามราคาเลยครับ ต้องประเมินว่าเรายินดีจ่ายต่อแผ่นในราคาเท่าใดเอาครับ  :D

แนะนำสำหรับผู้ที่สนใจในด้านการสกรีนแผ่น (มีเครื่องPrint Epson R230 รุ่นยอดนิยม หรืออื่นๆ ที่ ปริ้นท์แผ่นได้)

ยี่ห้อ Ridata แบบ Printable จ้า ผมใช้ Pioneer 115-BK ไรท์ สกรีนเนียนม๊ากกก มากกก (ติดใจที่สุด)

ราคาหลอดละ 370 บาท (50 แผ่น แบบ DVD) ซื้อได้ที่ร้าน sunshine ที่ Fortune Town (แอบโปรโมต)

ส่วนแผ่น CD ทนๆ ที่ผมใช้ก็คงเป็น Sony ครับ แต่ใช้ Ritek ที่ซื้อจากร้านข้างบนนั่นแหละ ราคาเท่า Princo คุุณภาพใช้ได้เลยครับ ถือว่าดีกว่า Princo 555  ;D DVD ที่ทนที่สุดก็คงเป็น TDK นั่นแลครับ (แต่ส่วนใหญ่ผมใช้ Princo เอาถูก สำหรับ DVD ไม่ปริ้นท์ 555)

ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ แบบนี้ต้องจัดการถ่ายพวก bootleg ในสังกัด Princo ลงแผ่นแบรนด์เนมเสียแล้ว แล้วพวกแบรนด์เนมมีของปลอมแบบสมัยเทปคาสเซ็ทมั้ยครับ จำได้ว่าสมัยนั้น เทป Sony กับ TDK มีของปลอมเยอะ

ก่อนหน้านี้อาจจะมีอยู่ แต่ปัจจุบันเท่าที่ทราบ มีเป็นเกรดว่าของผลิตมาจากประเทศไหนเท่านั้นครับ  :D

ไม่ทราบว่าซีดีทำที่ไหนหรือครับ? จะได้ไปหาซื้อมาฟังบ้าง

เป็นแผ่นยุโรป ผมซื้อมาจาก Disk Union ที่ญี่ปุ่นครับ

นานๆจะได้เห็นพี่ตั๊มใช้ภาษากันเอง จริงใจแบบนี้บ้าง เป็นแรงดลใจให้หามาฟัง ( อีกแล้ว ) ได้ฟังไปบ้างแล้วครับ เพราะมากจริงๆ เหมือน Genesis ยุคแรกอยู่ไม่น้อย  :D

+1.10
เกิดแรงดลใจให้รอเหมือนกันครับ

รออะไรกันหรือครับท่านพี่ รอให้เต็มหรือครับ  :D

สิ้นสุดการรอ  :D (ขอบคุณถั้นpanyarak)

เพลงไตเติ้ลแทร็ค
ทำนองตอนขึ้น อินโทร กับ เอ้าท์โทร
สวยงาม เหงาใจ ไร้(กระ)เทียม(โทน)ทานจริงๆ

ได้ฟังแล้วครับ
เสียงจากแผ่นเสียงได้อรรถารมณ์ มากกว่าไฟล์ที่ดูดมาหลายเท่านัก
ต้องขอบคุณเจ้าของทู้ด้วยนะครับ
ผมว่าคุ้มเงิน 2000บาท ทุกสตางค์เลยจริงๆ  ;D

ในกระบวนผลงานเพลง symphonic prog จากสเปนที่ผมเคยฟังผ่าน ๆ มา ผมว่าไม่มีวงไหนซับซ้อนมากไปกว่า Canarios ได้อีกแล้วล่ะครับ และถ้ามีผลงานชุด Ciclos ของวงนี้แล้ว ก็ไม่ต้องไปเสียดายถ้าไม่มี Pictures at an Exhibition ของ ELP สงสัยท่านผีเพลงคงจะต้องมี back-up copy อีกสักหนึ่งชุดซะแล้ว วันหลังจะมาชี้เป้าให้อีกครับ

ฟังผลงานของ Ivory ชุดนี้แล้วต้องยอมรับว่ามันยอดเยี่ยมเหนือคำบรรยายจริงๆครับ แฟนๆ prog รุ่นเก่าห้ามพลาดเด็ดขาดครับ

ขอถามครับ
เสมอไปไหมครับ ที่แผ่นออกมาครั้งแรก จะต้องราคาแพงกว่า ที่ปั้มครั้งหลัง
อาทิเช่น
แผ่นของวงดิอีเกิ้ลส์ ออกครั้งแรก โอบิสีฟ้า ราคา 2500 เยน
ส่วน โอบิสีเขียว ราคาแค่ 2000 เยน

หรือผมอาจเข้าใจผิดไปเองครับ  ???

First Press มันมักจะแพงกว่าครับ  เวลาประมูลราคาก็สูงกว่าด้วย  ;)

โดยทั่วไป แผ่น first pressing มักจะแพงกว่า later pressing และพวกนักล่าสมบัติในอีเบย์ส่วนมากมักรู้ด้วยว่าแผ่นไหนเบอร์ไหนเป็น original หรือ reissued ส่วนราคาที่แจ้งไว้บนโอบิว่ากี่เยนนั้น ผมว่ามันเป็นราคา suggested retail price เมื่อแรกออกแผ่นมากกว่า ส่วนราคาจริงที่ซื้อขายกันในท้องตลาดคงไม่ใช่ราคานั้นหรอกครับ ยิ่งเป็นแผ่นมือสองที่ซื้อหากันในอีเบย์ด้วยแล้ว ราคาที่แจ้งไว้บนโอบิคงจะไม่ได้บอกอะไรเลย

อัพเดทล่าสุด 01/07/53

ได้แก้ไขปรับปรุงบทความวิพากษ์อัลบั้ม Cherry Five, Cirkus One และ Primavera (Caterina Caselli) ให้มีความละเอียดละออในด้านข้อมูลมากยิ่งขึ้น เพื่อจะได้เป็นประโยชน์ต่อผู้ที่สนใจ และจะทยอยแก้ไขปรับปรุงในส่วนอัลบั้มอื่น ๆ เท่าที่เห็นว่าจำเป็น โดยมีเป้าประสงค์เดียวกัน

ในส่วนของอัลบั้ม Primavera นั้น ผมจะถ่ายรูปปกอัลบั้มจริงมาใส่ไว้ในภายหลังอีกครั้งครับ

ผมว่า พี่ผีคงหมายถึงราคาบนโอบิมากกว่า ที่ว่า แผ่นออกก่อนมักจะมีราคาบนโอบิ ถูกกว่า ครับ

ก็เคยเจอหลายแผ่นอยู่เหมือนกันที่ออกครั้งแรกราคาบนโอบิมักจะต่ำกว่าแผ่นที่ออกครั้งหลัง ราวกับว่าผู้ผลิตต้องการจะปรับราคาขึ้นไปโดยอัตโนมัติ แต่จะเสมอไปทุกแผ่นหรือไม่ -- ผมไม่ทราบ -- เพราะตอนที่แผ่นพวกนี้ยังมีวางขายทั่วไปอยู่ในตลาด ผมยังไม่มีปัญญาเล่นแผ่นเสียงครับ

ก็น่าจะหมายถึง ส่วนใหญ่ นะครับ แต่จะว่าไป ก็มี ข้อยกเว้นอยู่ไม่น้อย เช่น ซีดี ในบ้านเรา เคยมีราคา 500 บาทบนปก ปัจจุบัน เหลืออยู่
150 ก็มี :D 

ผมว่าราคาที่บน sticker ที่ติดอยู่บนกล่องหรือปกแผ่นนั้นเป็นราคา suggested retail price หรือ SRP ที่ผู้ผลิตหรือผู้จัดจำหน่ายเขาแนะนำให้ขาย แต่โดยทั่วไปราคาขายจริงมักจะต่ำกว่าราคาหน้าปกหรือ suggested retail price และในกรณีของราคาที่ปรากฎอยู่บนโอบิก็เช่นเดียวกัน ผมเคยถามผู้รู้ท่านหนึ่งว่าราคาขายที่ปรากฎบนโอบินั้น ผู้ขายจะต้องขายตามราคานั้นหรือไม่อย่างไร? ก็ได้รับคำตอบมาว่า เป็น SRP ที่กำหนดไว้ ส่วนราคาขายจริง (ในยุคนั้น) มักจะแตกต่างจากราคาที่ปรากฎบนโอบิครับ

คุณปีศาจย้ำ 2 รอบแล้วล่ะครับ เข้าใจแล้วครับท่าน
ที่คุยกันก็คือว่า เราจะสังเกตุว่า แผ่นไหนออกก่อนหลัง ได้จากราคาที่อยู่บนโอบิเป็นแนวทางไงครับ
เช่น Close To The Edge 2000 Yen ออกก่อน Close To The Edge 2500 Yen เป็นต้นครับ :D

คุณป่อง ก็ย้ำ 2 รอบเหมือนกันนะ
ผมยอมรับก็ได้แล้วครับ 
ว่าซื้อมั่ว ไม่รู้เรื่องจริงๆ ฮะฮะฮ่า

แผ่นกรณีตัวอย่างนี้ ผมค้นเจอแค่รหัสเดียวเอง ซึ่งคิดว่า ไม่ถูกต้อง ( แผ่น Japan )

1976      Close to the Edge      Japan     Vinyl LP     Warner Music Japan     P-10116A

ซึ่ง issue นี้ออกหลังแผ่น UK ถึง 4 ปี แล้วเสียงจะดีกว่าแผ่น UK หรือครับ  ::)

กรณีของ Close to the Edge ยิ่งแล้วใหญ่เลย แผ่นเสียงญี่ปุ่นมีสี่รุ่น คือรุ่นแรกราคา 2000 เยน, รุ่นที่สอง ราคา 2500 เยน, รุ่นที่สามซึ่งฉลองครบรอบ 10 ปี (โอบิสีเขียวเหลือง) ราคา 2000 เยน และรุ่น Forever Young ราคา 1600 เยน ซึ่งจะเห็นว่า ราคาหน้าปกไม่ใช่คำตอบเสมอไป

อีกกรณีหนึ่ง แผ่นเสียงญี่ปุ่นของ Locanda delle Fate มีสองรุ่น คือ รุ่น original ราคาหน้าปก 2300 เยน แต่รุ่นที่สอง (Nice Price Series) ราคาก็ nice จริง ๆ คือ 1800 เยน ซึ่งถูกกว่ารุ่นแรกเสียด้วยซ้ำไปครับ

ดังนั้นจึงขอสรุปในประเด็นนี้ว่า ไม่ว่าจะออกก่อนหรือหลัง ราคาบนโอบิไม่ใช่ตัวกำหนดเสมอไปครับ (เอ... แล้วผมจะตอบนอกเรื่องอีกมั้ยครับเนี่ย  :D)

clear !

ขออีกข้อครับ มีคำแนะนำว่า แผ่นออกก่อน รหัสน้อยกว่า แผ่นออกหลัง

เช่น

รุ่นแรก abd 123
รุ่นหลัง avfe 5732

คือมีตัวเลขและตัวอัษรรวมกัน มากกว่า แผ่นที่ออกก่อน อันนี้จริงไหมครับ

เหมือนซีดีของญีปุ่นเวลามี re-issue อัลบั้มเก่ามาออกใหม่ราคามักถูกลงมากครับ อย่างซีดี Keith Jarrett จะออกอีก 2 เดือนหน้าแผ่นละ 1000 เยนเท่านั้น ไม่ทันไรคนก็ pre-order จน sold out ไปแล้ว

ศิลปิน: Barclay James Harvest
ชื่ออัลบั้ม: Alone We Fly
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียงแผ่นคู่ (Double LP)
หมายเลขแผ่น: VSOP LP 140 (Connoisseur Collection, Made in England)
ปีที่ออก: 1990
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ***

ในยุคสมัยที่ยังไม่มีซีดี และแผ่นเสียงยังคงครองตลาดอยู่นั้น Barclay James Harvest ถือเป็นวงดนตรีร็อควงหนึ่งที่แฟนพันธุ์แท้ยากจะตามเก็บสะสมผลงานของพวกเขาได้ครบถ้วน เนื่องจากมีผลงานออกมาทั้งที่อยู่ในรูปของแผ่นลองเพลย์และแผ่นซิงเกิ้ล ลำพังแค่แผ่นลองเพลย์คงไม่เท่าไร เพราะมีให้หาได้ทั่วไป แต่แผ่นซิงเกิ้ลโดยเฉพาะแผ่นที่มีเพลงหน้าบี (B-Side) ซึ่งไม่มีบรรจุรวมอยู่ในอัลบั้มทั่วไปต่างหากที่หายากกว่า และเป็นที่แสวงหาของแฟนเพลงและนักสะสม เพราะขายหมดเร็วและมีพิมพ์หรือปั๊มออกมาจำนวนจำกัด

Alone We Fly เป็นอัลบั้มรวมเพลง (compilation album) แผ่นคู่ของ BJH ใน VSOP LP Connoisseur Series ซึ่งออกวางจำหน่ายในปี 1990 แผ่นเสียงชุดนี้เป็นการรวบรวมเพลงจำนวน 20 เพลงจากอัลบั้มเก่าและซิงเกิ้ลต่าง ๆ โดยเฉพาะซิงเกิ้ลหน้า B ซึ่งถือกันว่าเป็นเพลงที่ไม่ค่อยจะคุ้นนักสำหรับแฟนเพลง

ดังนั้น Alone We Fly จึงมิใช่อัลบั้มรวมเพลงฮิตหรือ the best ทั่วไปของ BJH เนื่องเพราะมีความพิเศษหรือน่าสนใจอยู่ที่

1. มีเพลงซิงเกิ้ลและเพลงซิงเกิ้ลหน้าบี (B-Side) ที่หาฟังได้ยาก ไม่ค่อยพบเห็นทั่วไป หรือไม่มีบรรจุอยู่ในอัลบั้มที่ออกเป็นทางการบางชุดหรือบางฟอร์แมท เพลงเหล่านี้ได้แก่ Poor Boy Blues (แผ่นซิงเกิ้ลหมายเลข 2058 474), Our Kid's Kid (เพลงหน้าบีของแผ่นซิงเกิ้ล 'Hymn' หมายเลขแผ่น 2058 904), Shades Of B Hill (เพลงหน้าบีของแผ่นซิงเกิ้ล 'Life Is For Living' หมายเลขแผ่น POSP 195), Blow Me Down (เพลงหน้าบีของแผ่นซิงเกิ้ล 'Waiting For The Right Time' หมายเลขแผ่น POSP 640), On The Wings Of Love (เพลงหน้าบีของแผ่นซิงเกิ้ล 'He Said Love' หมายเลขแผ่น POSP 834), You Need Love (จากอัลบั้ม 'Face To Face' ที่ออกเป็นซีดีหรือเมทัลคาสเสทเท่านั้น) และ Guitar Blues (จากอัลบั้ม 'Face To Face' ที่ออกเป็นแผ่นเสียงเท่านั้น)

2. มีเพลงจำนวนสองแทร็ค คือ Love on the Line และ Rock 'N' Roll Lady ซึ่งมาจากอัลบั้มบันทึกการแสดงสด Berlin - A Concert for the People ฉบับ German Limited Edition โดย Polystar และไม่สามารถหาได้ในแผ่นแสดงสด Berlin โดยส่วนใหญ่ทั่วไป ดังนั้น ใครที่ไม่มีแผ่น Berlin Limited Edition ที่ออกโดย Polystar Germany หากมีชุด Alone We Fly ก็จะได้ฟังเพลงแสดงสดทั้งสองแทร็คที่ว่านี้

ส่วนเพลงอื่นนอกเหนือจากที่ระบุไว้ข้างต้น เป็นเพลงที่ตัดออกมาจากอัลบั้มเก่าบางชุด และบางเพลงก็ถูกตัดต่อออกเป็นซิงเกิ้ล ดังนั้น ความยาวของเพลงจึงสั้นกว่าเพลงเดิมในอัลบั้มปกติ ผู้ที่เคยฟังเพลงเต็มมาแล้ว ฟังเพลงเหล่านี้แล้วอาจรู้สึกเสียอรรถรสไปบ้าง และจุดนี้น่าจะเป็นจุดอ่อนข้อหนึ่งของอัลบั้ม Alone We Fly ชุดนี้

จุดอ่อนประการต่อมาน่าจะเป็นเรื่องคุณภาพของไวนิลและคุณภาพเสียง ซึ่งโดยรวมพบว่าบันทึกเสียงมาค่อนข้างอับ โดยเฉพาะแทร็คการแสดงสดสามเพลงที่มาจากชุด Live (1974) นั้น เสียงไม่ดีและไม่น่าฟังเลย อย่างไรก็ตาม คุณภาพเสียงของเพลงอื่นก็พอฟังได้ แต่ไม่ดีเลิศนัก และมาตรฐานการผลิตแผ่นอยู่ในระดับปานกลาง ไม่มีอะไรโดดเด่น

Alone We Fly ในรูปของ LP อาจไม่พบเห็นได้บ่อยนัก ดังนั้น หากมีโอกาสได้มา ก็ไม่ควรจะรอช้า -- สำหรับแฟนเพลงของ Barclay James Harvest ครับ

Track Listing:

Side 1

1. Poor Boy Blues (Single 2058 474)
2. Crazy City (from Album 'Barclay James Harvest Live')
3. For No One (from Album 'Barclay James Harvest Live')
4. Mockingbird (from Album 'Barclay James Harvest Live')
5. Rock 'N' Roll Star (from Album 'Octoberon')

Side 2

1. Hymn (from Album 'Gone To Earth')
2. Our Kid's Kid (B-Side of Single 'Hymn' 2058 904)
3. Berlin (from Album 'XII')
4. Loving Is Easy (Single POSP 012)
5. Love On The Line (from Album 'Berlin - A Concert for The People', Limited German issue Polystar 2475 554)

Side 3

1. Rock 'N' Roll Lady (from Album 'Berlin - A Concert for The People', Limited German issue Polystar 2475 554)
2. Shades Of B Hill (B-Side of Single 'Life Is For Living' POSP 195)
3. Fifties Child (from Album 'Ring Of Changes')
4. Waiting For The Right Time (Single POSP 640)
5. Blow Me Down (B-Side to Single 'Waiting For The Right Time' POSP 640)

Side 4

1. Sideshow (from Album 'Victim Of Circumstance')
2. He Said Love (Single POSP 834)
3. On The Wings Of Love (B-Side to Single 'He Said Love' POSP 834)
4. You Need Love (from Album 'Face To Face', on CD/MC only)
5. Guitar Blues (from Album 'Face To Face', on LP only)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/My%20LP%20Collection/Barclay%20James%20Harvest/BJH002.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/My%20LP%20Collection/Barclay%20James%20Harvest/BJH003.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/My%20LP%20Collection/Barclay%20James%20Harvest/BJH004.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/My%20LP%20Collection/Barclay%20James%20Harvest/BJH005.jpg)


(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/My%20LP%20Collection/Barclay%20James%20Harvest/BJH001.jpg)

ไม่น่าจะจริงเสมอไปครับ ยกตัวอย่างในกรณีของแผ่นเสียงวง Yes ที่ออกในญี่ปุ่น แผ่น reissued ล็อตหลังยังมีรหัสสี่ตัวเท่ากับแผ่นรุ่นแรกเลยครับ

แต่มีค่ามากกว่า อัลบั้มที่ออกก่อนใช่ไหมครับ เช่น 5678 มากกว่าเดิม 1238

เอาไว้ว่าง ๆ จะเข้ามาแนะนำแผ่นเสียงชุด Cycles ซึ่งถือเป็นฉบับย่อของอัลบั้ม Ciclos โดย (Los) Canarios เพราะย่อจากลองเพลย์แผ่นคู่เหลือเพียงแผ่นเดียว ผมอุตส่าห์ไปแย่งชิงเขามาได้สักสองสามปีแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสนำมาพูดถึงเสียที ใครไม่มีเวลาฟังอัลบั้มคู่เพราะยาวตั้งเจ็ดสิบกว่านาที ผมขอแนะนำแผ่นฉบับกระเป๋าชุดนี้ครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/canarios_cycles_zps9b9e698a.jpg)

ศิลปิน: Julian's Treatment
ชื่ออัลบั้ม: A Time Before This
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียงย้อนออกแผ่นคู่ (Double LP Reissue)
หมายเลขแผ่น: GUESS075 (Guerssen Records, Made in Spain)
ปีที่ย้อนออก: 2011
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ****

เมื่อสหรัฐอเมริกาได้ส่งนักบินอวกาศคนแรกของโลกไปเหยียบดวงจันทร์เมื่อปี 1969 หรือ พ.ศ. 2512 หลังจากนั้นไม่นาน โลกต้องพลิกโฉมหน้าประวัติศาสตร์ใหม่อีกครั้ง โดยก้าวเข้าสู่ "ยุคอวกาศ" อย่างที่เคยพูดเป็นสำนวนติดปากกันอยู่ระยะหนึ่งในอดีต ประชาคมโลกต่างพากันตื่นกระแสยุคอวกาศ วรรณกรรม สื่อสิ่งพิมพ์ ภาพยนตร์ ดนตรี ศิลปะวัฒนธรรมในยุคนั้นก็มักจะเน้นการนำเสนอแนวคิดหรือธีมเกี่ยวกับห้วงอวกาศหรือสภาวะแวดล้อมที่อยู่นอกโลกหรือมาจากนอกโลก มีศิลปิน นักเขียน และนักดนตรีแนวอวกาศหรือวิทยาศาสตร์ (ไซ-ไฟ) เกิดขึ้นมากมาย อย่างเช่น David Bowie กับผลงานชุด Space Oddity (1969) ซึ่งนัยว่าได้รับอิทธิพลจากแนวคิดเรื่องอวกาศในยุคนั้นมาอย่างชัดเจน หรือแม้กระทั่ง Julian Jay Savarin นักประพันธ์นวนิยายวิทยาศาสตร์และในอีกฐานะหนึ่งก็เป็นนักดนตรีที่นำงานเขียนของตนเองมาดัดแปลงเป็นดนตรีฝากไว้ในคีตพิภพ ดังจะมีกล่าวไว้ต่อไป

คงไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นนักเขียนนักประพันธ์นวนิยายสักคนทำดนตรีออกมาให้เราได้ฟังกัน Julian Jay Savarin (ต่อไปจะเรียกโดยย่อว่า JJS) เกิดที่สาธารณรัฐโดมินิกันและย้ายไปอยู่ที่อังกฤษเมื่อราวต้นถึงกลางทศวรรษที่ 60's (1962-1965) เขาเกิดความประทับใจดนตรีที่กรุงลอนดอนในยุคนั้น จึงก่อตั้งวงของตนเองขึ้นมาเพื่อแปรรูปแนวคิดของนวนิยายไตรภาคที่เขากำลังเขียนอยู่ในขณะนั้นให้เป็นผลงานดนตรี ในการนี้ เขาได้สรรหาสมาชิกวง ซึ่งได้แก่ John Dover (เบสส์), Del Watkins (กีตาร์, ฟลุท) (ทั้งสองคนนี้เป็นอดีตสมาชิกวงบลูส์ร็อค Rare Amber มาก่อน), Jack Drummond (กลอง), Kathy Pruden นักร้องนำหญิงชาวออสเตรเลีย โดย JJS รับหน้าที่เขียนเพลงและเล่นคีย์บอร์ด (ออร์แกน) สมาชิกเหล่านี้ได้ทำการฝึกซ้อมเพื่อออกผลงานในนามของ Julian's Treatment และต่อมาในเดือนมิถุนายน 1970 อัลบั้ม LP แผ่นคู่ชุด A Time Before This ก็ได้ออกสู่ตลาดภายใต้สังกัด Youngblood แต่ด้วยปัญหาด้านการบริหารจัดการและการเงิน Julian's Treatment จึงต้องยุบวงไปในอีกไม่นานหลังจากนั้น

A Time Before This จึงเป็นผลงานเพียงชุดเดียวที่ออกในนามของ Julian's Treatment เป็น sci-fi concept album แนวสเปซไซคีเดลิกร็อคปลายยุค 60's ผสมกับ progressive rock ต้นยุค 70's โดยมีเสียงออร์แกนของ JJS โดดเด่นเป็นพระเอกตลอดทั้งอัลบั้ม เสริมด้วยเสียงร้องนำที่ยอดเยี่ยมและทรงพลังของ Cathy Pruden ผนวกด้วยฝีมือการเล่นดนตรีแบ็คอัพอันเก่งฉกาจของนักดนตรีคนอื่นในวง ผลลัพธ์ที่ได้จึงเป็นอัลบั้ม progressive rock อันยอดเยี่ยมและน่าสนใจซึ่งแบ่งออกเป็น 12 chapters (เพลง) โดยมีเพลง Phantom City, The Black Tower, Altarra: Princess of the Blue Women, Twin Suns of Centauri, Alkon: Planet of Centauri, The Terran, Fourth from the Sun และ Strange Things เป็นไฮไล้ท์ แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผู้เขียนชื่นชอบเพลง Alda: Lady of the Outer World ซึ่ง Cathy Pruden โพรเจ็คท์เสียงร้องนำได้อย่างชั่วร้าย, Fourth from the Sun ซึ่งออกแนวไซคีเดลิกร็อกตามแบบฉบับของ The Moody Blues, เพลง Strange Things ซึ่งมีลีลาการเดินเบสส์และริฟฟ์กีตาร์หนักหน่วงตลอดจนการโซโลแฮมมอนด์ออร์แกนที่แสนเอร็ดอร่อยโดย JJS ปิดท้ายอย่างอลังการด้วยไทเทิลแทร็ค A Time Before This ซึ่งมีการขย่มออร์แกนอย่างเมามันในสไตล์ Keith Emerson

ผู้เขียนค่อนข้างมั่นใจว่า A Time Before This จะเป็นผลงานอีกชิ้นหนึ่งที่อยู่ในดวงใจของแฟน ๆ progressive/psychedelic rock ต้นยุค 70's ได้ไม่ยาก เช่นเดียวกับผลงานของ Earth & Fire, Analogy, The United States of America, Rare Bird แผ่นเสียงต้นฉบับโดยสังกัด Youngblood หายากและราคาแพงมาก ส่วนที่พอจะหาได้ง่ายหน่อยก็มีแผ่นรีอิชชู่โดย Akarma และ Guerssen (ซึ่งบัดนี้ก็คงจะ out of print ไปเรียบร้อยและหาไม่ค่อยง่ายแล้ว) โดยส่วนตัว ผู้เขียนขอแนะนำแผ่นของ Guerssen เป็นพิเศษ เพราะฝีมือการผลิตแผ่นดีมากและมีการรีมาสเตอร์จากมาสเตอร์เทปเดิม นอกจากนี้ ยังมีแผ่นเสียง original ที่ออกเป็นแผ่นเดี่ยวในอเมริกาภายใต้สังกัด Decca ซึ่งก็หายากเช่นกันและองค์ประกอบเพลงบางส่วนที่มีอยู่ในแผ่นคู่ได้ถูกตัดทอนออกไปเพื่อให้มีความยาวพอเหมาะกับแผ่นเสียงหนึ่งแผ่น และเวอร์ชั่นที่ออกในอเมริกานี้ยังมีภาพหน้าปกแตกต่างจากเวอร์ชั่นเดิมที่ออกในอังกฤษอีกด้วย

(http://www.vintageprog.com/julian.jpg)

หน้าปกแผ่นเสียงที่ออกในอเมริกาในสังกัด Decca

(http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/827/cover_415152262011_r.jpg)

สมาชิกวง Julian's Treatment (จากซ้ายไปขวา) Jack Drummond, Del Watkins, Cathy Pruden, Julian Jay Savarin และ John Dover

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/julianstreatment_zps605aa92d.jpg)

ศิลปิน: Julian Jay Savarin
ชื่ออัลบั้ม: Waiters On The Dance
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียงย้อนออก (LP Reissue)
หมายเลขแผ่น: GUESS076 (Guerssen Records, Made in Spain)
ปีที่ย้อนออก: 2011
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ****1/2

หลังจากที่ Julian's Treatment ได้ยุบวงไปแล้ว Julian Jay Savarin (JJS) ก็กลับไปเขียนนวนิยายตามที่ตนเองถนัด โดยมุ่งเน้นไปที่ภาคสองของนวนิยายไตรภาคที่เขาได้ตั้งธงไว้แต่เดิม ต่อมา JJS ได้รับการทาบทามจากสังกัด Birth Records ให้ทำผลงานชุดใหม่ เขาจึงติดต่อนักดนตรีลูกทีมเดิมที่เคยร่วมงานกันในนาม Julian's Treatment แต่ก็ถูกปฏิเสธจาก Del Watkins (กีตาร์, ฟลุท) และ Jack Drummond (กลอง) และในขณะนั้น Cathy Pruden นักร้องนำ ก็ได้กลับไปออสเตรเลียเพื่อแต่งงาน คงเหลือแต่ John Dover มือเบสส์จากไลน์อัพเดิมที่ตอบรับคำเชิญของ JJS เพื่อร่วมงานในผลงานชุดใหม่ ดังนั้น จึงเป็นภาระของ JJS ที่ต้องเฟ้นหาสมาชิกใหม่มาทดแทน ซึ่งต่อมาเขาก็ได้ Nigel "Zed" Jenkins มาเล่นกีตาร์, Roger Odell อดีตสมาชิกของ CMU รับหน้าที่เล่นกลอง และนักร้องหญิงที่มาแทน Cathy Pruden คือ Lady Jo Meek ซึ่งเป็นพี่น้องกันกับ Ann Meek นักร้องนำวง Catapilla ทีมไลน์อัพใหม่ได้ทำการฝึกซ้อมและบันทึกเสียงผลงานชุดใหม่ ชื่อ Waiters On The Dance ซึ่งออกวางจำหน่ายเมื่อปี 1973 ในนาม Julian Jay Savarin มิใช่ Julian's Treatment แต่กระนั้น ผลงานชุดใหม่นี้ก็ไม่ได้รับการโปรโมทเท่าที่ควร JJS จึงรู้สึกเบื่อล้าและหันหลังจากวงการดนตรีกลับไปสู่งานเขียนนวนิยายไซไฟที่ตนถนัดและประสบความสำเร็จทั่วโลกในที่สุด

มีข้อถกเถียงกันว่าผลงานชุด Waiters On The Dance นั้นออกจำหน่ายในปีใดกันแน่ -- บางคนว่าออกปี 1969 บ้างก็ว่า 1971 บ้างก็ว่า 1973 และแม้กระทั่งแผ่นเสียงที่ออกโดย 5 Hours Back เพื่อจำหน่ายในญี่ปุ่นและมีอยู่ในมือผู้เขียนขณะนี้ยังระบุว่าเป็นปี 1968 เลย -- แต่ข้อเท็จจริงในเรื่องปีที่ออกจำหน่ายเผยแพร่ตามที่ปรากฏบนแผ่นรีอิชชู่ของ Guerssen ระบุว่าเป็นปี 1973 และเมื่อพิจารณาจากสไตล์ดนตรีโดยรวมทั้งชุด พบว่าให้โทนและบรรยากาศที่สดใหม่กว่าผลงานชุด A Time Before This ดังนั้น จึงไม่น่าเป็นไปได้ที่ Waiters On The Dance จะออกจำหน่ายเมื่อปี 1968-1969

ในเรื่องคุณภาพดนตรีของผลงานชุดนี้ ถ้าท่านประทับใจ A Time Before This ก็คงไม่ยากที่จะชอบ Waiters On The Dance เช่นกัน เพราะดนตรีใกล้เคียงกันมาก เว้นแต่ Waiters On The Dance มี sound ที่สดใหม่ คมเข้ม หนักแน่น กระชับ และคึกคักกว่า กีตาร์ที่เล่นโดย Nigel Jenkins ในแนว Jimi Hendrix มีบทบาทมากขึ้นในผลงานชุดนี้ ในขณะที่สำเนียงออร์แกนแนวอวกาศของ JJS ก็ยังคงวังเวงและมีมนต์ขลังอยู่เช่นเดิม เสริมด้วย mellotron ซึ่งเล่นโดยนักดนตรีห้องอัดที่ไม่ทราบชื่อ (บ้างก็ว่า JJS เป็นผู้เล่นเอง) เพลงทุกเพลงในผลงานชุดนี้มีคุณภาพใกล้เคียงกัน และเพลงที่ผู้เขียนประทับใจเป็นพิเศษ คือ Child of the Night Parts 1 & 2 ซึ่งค่อย ๆ เริ่มต้นอย่างช้า ๆ และหวานด้วยเสียงร้องนำของ Jo Meek แล้วจึงเปลี่ยนจังหวะเป็นร็อคที่โชว์เสียงกีตาร์ในแบบฉบับของ Hendrix, Stranger เพลงสั้นออกแนวพ็อพที่มีวงเครื่องสายร่วมเล่นเป็นแบ็คอัพ, The Death of Alda โชว์พลังเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของนักร้องนำ สำเนียงลีดกีตาร์ที่กราดเกรี้ยว และจังหวะที่สับเปลี่ยนไปมาระหว่างช้ากับเร็ว, Dance of the Golden Flamingoes เพลงบรรเลงที่มีความยาวเกือบเก้านาที โชว์ทักษะและลวดลายดนตรีที่ออกแนวแจ๊สส์ในบางช่วง mellotron ที่เล่นคลอเป็น background นั้นให้ความรู้สึกตระการโสตในแบบซิมโฟนิค และเพลงปิดท้าย Soldiers of Time เริ่มด้วยเสียง narration ว่า "Nameless Soldiers, no peace, only blood" เพลงนี้ทำให้นึกถึงวง Renaissance ไม่ว่าจะเป็นในแง่เสียงร้องของ Jo Meek ซึ่งละม้ายกับเสียงของ Annie Haslam และท่วงทำนองซึ่งฟังดูคล้ายเพลง Rajah Khan ของ Renaissance

น่าเสียดายที่ JJS ได้ยุติบทบาทในวงการดนตรีนับตั้งแต่ผลงานชุดนี้ และหันไปเอาดีทางด้านการประพันธ์นวนิยายจนถึงทุกวันนี้ อย่างไรก็ดี ผู้เขียนยังแอบหวังอยู่ลึก ๆ และลม ๆ แล้ง ๆ ว่า สักวันหนึ่ง JJS อาจกลับมาสานฝันต่อให้จบกับภาคสามของนิยายไตรภาคชุดนี้ของเขา (แต่ปัจจุบันเขาคงมีอายุมากแล้ว) และสำหรับ Waiters On The Dance เมื่อเขียนมาถึงตรงนี้แล้ว คงไม่ต้องบอกกระมังว่าสมควรมีไว้ฟังเคียงคู่กับผลงานชุด A Time Before This หรือไม่

และเช่นกัน Waiters On The Dance ที่เป็นแผ่นเสียงต้นฉบับนั้นหายากและราคาค่างวดก็แพง แต่ก็ยังมีแผ่นรีอิชชู่ของ Akarma และ Guerssen ไว้ปลอบประโลมแฟน ๆ ที่มีกำลังทรัพย์น้อย นอกจากนี้ก็ยังมีแผ่นญี่ปุ่นซึ่งผลิตโดย 5 Hours Back ที่อังกฤษแล้วนำมาสวม obi-insert จัดจำหน่ายโดย Edison / Music Visions ที่ประเทศญี่ปุ่น ถ้าชอบก็ลองเลือกซื้อหามาฟังดูนะครับ ส่วนผู้เขียนนั้นหลงรักทั้ง Waiters On The Dance และ A Time Before This ไปแล้วจนหมดใจ

(http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/827/cover_35892812006.jpg)

Waiters On The Dance แผ่น (ลูกครึ่ง) ญี่ปุ่น ซึ่งผลิตโดย 5 Hours Back ในอังกฤษ และนำไปสวม obi-insert ที่ญี่ปุ่น จัดจำหน่ายโดย Edison / Sonic Visions

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/My%20LP%20Collection/julianjaysavarin1.jpg)

ขอบคุณพี่ปีศาจฯมากๆครับ

จนถึงขณะนี้ ผมยังไม่ได้นับเลยว่า ได้แนะนำอัลบั้มแปลกและหายากจากกรุสมบัติปีศาจฯไปแล้วกี่ชุด และใคร่ขอถือโอกาสนี้ทำความเข้าใจให้ตรงกันเสียก่อนว่า อันคำว่า "แปลกและหายาก" นั้น หมายถึง ผลงานที่ไม่ได้มาจากวงหรือศิลปินที่รู้จักกันทั่วไปในตลาดเพลง เช่น พวก Big Five, Big Six หรือบิ๊กอะไรต่าง ๆ ก็แล้วแต่ หากแต่เป็นผลงานที่ (ผมเห็นว่า) ดีแต่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก และสมควรแนะนำให้ไปหามาฟังกัน หรือหากจะมีคนรู้จักบ้าง ก็รู้จักในระดับรองลงมา ไม่ดาษดื่นทั่วไป เช่น ถ้าเอาชื่อวงหรือผลงานเหล่านี้ไปถามคนที่ฟัง progressive rock พื้น ๆ หรือทั่ว ๆ ไปแล้วล่ะก็ ผู้ที่ถูกถามเป็นต้องเลิกคิ้วหรือขมวดคิ้วด้วยความงุนงงแกมสงสัยว่า "มีด้วยหรือ? นี่วงหรืออัลบั้มอะไรกัน?"

อย่างไรก็ตาม แม้จะหายากสักเพียงใด ทุกวันนี้ก็คงหาไม่ยากแล้วถ้ารู้จักโหลดมาฟังจากอินเตอร์เน็ต แต่ความมันและความท้าทายตามหัวข้อกระทู้นี้คือ การเสาะแสวงหาและการได้มาครอบครองซึ่งผลงานที่หายากเหล่านี้ ซึ่งก็ยากจริง ๆ ถ้าเป็นแผ่นต้นฉบับ เพราะอาจต้องทุ่มกำลังทรัพย์จำนวนมากเพื่อแลกมันมา แต่ก็ยังมีแผ่นประเภท later pressing หรือ reissue ให้เลือกซื้อ ซึ่งก็จะเป็นการประหยัดลงมาอีก...

และต่อให้แปลกหรือหายากสักเพียงใด เมื่อได้มาครอบครองและหรือฟังแล้ว ผลงานชิ้นนั้นก็หาใช่ผลงานที่แปลกหรือหายากสำหรับเราอีกต่อไปไม่

ดังนั้น ก็ขอให้สาวก progressive rock โดยเฉพาะคนรุ่นหลัง ซึ่งยังพิสมัยการเล่นแผ่นดำอยู่ จงอย่าท้อและหยุดแสวงหาครับ

เพิ่งพูดถึง A Time Before This ของ Juian's Treatment ไปไม่ทันไร เผอิญให้ได้ไปเจอแผ่นเสียงทำในอังกฤษ เป็นแผ่นรีอิชชู่แผ่นเดี่ยวซึ่งออกเมื่อปี 1990 โดย See For Miles เบอร์แผ่น 228 และหน้าปกก็ยังแตกต่างจากปกเดิมอีกด้วย โดยเป็นรูปถ่ายของสมาชิกวง และผมก็ได้สั่งซื้อไปเรียบร้อยแล้วครับ

ภาพยืมมาให้ดูจาก www.popsike.com

(http://www.popsike.eu/pix/20111006/330622605956.jpg)

ศิลปิน: Julian's Treatment
ชื่ออัลบั้ม: A Time Before This
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียงย้อนออกแผ่นเดี่ยว (Single LP Reissue) (ดูรูปข้างต้น)
หมายเลขแผ่น: SEE 288 (See For Miles Records, Made in England)
ปีที่ย้อนออก: 1990
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: ****

คงเป็นที่ทราบกันแล้วว่าแผ่นเสียงชุด A Time Before This ของ Julian's Treatment นั้นเป็นอัลบั้มแผ่นคู่ จะมีก็แต่แผ่น original ที่ออกในอเมริกาโดย Decca ที่เป็นแผ่นเดี่ยว โดยมีการตัดทอนดนตรีบางส่วนที่มีอยู่ในอัลบั้มคู่ออกไปเพื่อให้พอเหมาะพอดีกับเนื้อที่ของแผ่นเสียงแผ่นเดียว ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายยิ่ง

เมื่อไม่นานมานี้ผู้เขียนได้แผ่นเสียงชุด A Time Before This มาอีกแบบหนึ่ง ซึ่งออกเป็นแผ่นเดี่ยวโดย See For Miles Records ประเทศอังกฤษ เมื่อปี 1990 โดยมีหน้าปกอัลบั้มแตกต่างจากปกดั้งเดิม คือ เป็นปกเดี่ยวพื้นสีฟ้าอมเทา ด้านหน้ามีรูปถ่ายของสมาชิกวง Julian's Treatment ส่วนด้านหลังมีชื่อเพลงใน tracklist บทความเกี่ยวกับประวัติและที่มาที่ไปของ Julian's Treatment และรายละเอียดอื่น ๆ เช่น เครดิตเกี่ยวกับผู้สร้างสรรค์ผลงาน ผู้เขียนประวัติวง สถานที่ติดต่อเพื่อขอแคตะล็อกแผ่นเสียงที่ออกโดย See For Miles เป็นต้น มีเพลงทั้งหมด 12 Chapters ตามที่ปรากฏรายชื่ออยู่ข้างล่างนี้

A1 First Chapter: First Prophecy "First Oracle"       
A2 Second Chapter: "The Coming Of The Mule"       
A3 Third Chapter: "Phantom City"       
A4 Fourth Chapter: "The Black Tower"       
A5 Fifth Chapter: "Alda, Dark Lady Of The Outer Worlds"       
A6 Sixth Chapter: "Altarra, Princess Of The Blue Women"       

B1 Seventh Chapter: Second Prophecy "Second Oracle"       
B2 Eight Chapter: Part One: "Twin Suns Of Centauri"       
B2 Part Two: "Alkon, Planet Of Centauri"       
B3 Ninth Chapter: "The Terran"       
B4 Tenth Chapter: "Fourth From The Sun"       
B5 Eleventh Chapter: "Strange Things"       
B6 Twelfth Chapter: Epilogue "A Time Before This"

ผู้เขียนได้ฟังแล้วเห็นว่า ทุกเพลงที่เคยฟังในแผ่นที่ออกโดย Guerssen มีปรากฏอยู่ในแผ่นของ See For Miles ครบถ้วนและไม่ถูกตัดทอนออกไปแต่อย่างใด เพียงแต่ถูกย่อจากแผ่นคู่เป็นแผ่นเดี่ยวเท่านั้น คุณภาพเสียงเมื่อเทียบกับแผ่นของ Guerssen แล้วก็นับว่าพอใช้ได้ แต่โดยรวมจะมีเกรนเนื้อเสียงที่หยาบและออกดิบกว่า บางแทร็คในแผ่นของ See For Miles ดูเหมือนจะมีไดนามิคเสียงดีกว่าแผ่นของ Guerssen แต่บางแทร็คเสียงฟังดูเลอะ (muddy) และไดนามิคไม่ค่อยน่าประทับใจนัก เมื่อเทียบกับคุณภาพเสียงจากแผ่นของ Guerssen ที่เห็นได้ชัดคือ Sixth Chapter: "Altarra, Princess Of The Blue Women" และ Eleventh Chapter: "Strange Things" สันนิษฐานว่าแผ่นที่ย้อนออกโดย See For Miles ชุดนี้อาจยังไม่ได้ผ่านกระบวนการรีมาสเตอร์ก็ได้ แต่ก็คุ้มค่าในแง่ความครบถ้วนของเนื้อหา หน้าปกที่แตกต่าง และข้อมูลเกี่ยวกับประวัติวงครับ

ศิลปิน: Julian's Treatment
ชื่ออัลบั้ม: A Time Before This
รูปแบบสื่อ: แผ่นเสียงย้อนออกแผ่นคู่ (Double LP Reissue)
หมายเลขแผ่น: SYB 2 (Deutsche Vogue GmbH, Made in Germany)
ปีที่ย้อนออก: ช่วงปี 1980
ระดับการให้คะแนนส่วนตัว: **1/2 สำหรับคุณภาพเสียง

ล่าสุด ผู้เขียนได้แผ่นเสียงย้อนออกของอัลบั้ม A Time Before This ซึ่งผลิตในประเทศเยอรมนีในช่วงยุค 80's มาเพิ่มในคอลเล็คชั่นอีกหนึ่งชุด เป็นอันว่าในตอนนี้ผู้เขียนมีอัลบั้มชุดนี้อยู่ด้วยกันทั้งสิ้น 3 เวอร์ชั่น ได้แก่ แผ่นที่ออกโดย Guerssen (Spain), See For Miles Records (England) และ Deutsche Vogue GmbH (Germany) จะเว้นก็แต่แผ่น original ที่ออกโดยสังกัด Young Blood ประเทศอังกฤษ ซึ่งแม้ผู้เขียนจะมีโอกาสพบเห็น ก็คงไม่อาจหาญพอที่จะไขว่คว้าเพื่อให้ได้มา

ผู้เขียนเพิ่งมีโอกาสได้ฟังแผ่นเวอร์ชั่นของเยอรมัน ซึ่งมีหมายเลขแผ่น SYB 2 และมีคำว่า "Young Blood" สีขาวดำสกรีนไว้บนเลเบิ้ลกลางแผ่น ด้วยความคาดหวัง (preconception) อันงดงามว่าคุณภาพเสียงจะต้องดีพอสมควร -- แต่เปล่าเลย -- คุณภาพเสียงของแผ่นเยอรมันที่ผู้เขียนได้ยินมานั้นเทียบไม่ได้กับคุณภาพเสียงจากแผ่นรีอิชชู่ของ Guerssen หรือแม้กระทั่งแผ่นของ See For Miles ซึ่งเป็นแผ่นเดี่ยว และผู้เขียนแน่ใจว่า ปลายเข็มแบบ line contact ของหัวเข็ม Benz ACE SL (หัวสีแดง) ซึ่งผู้เขียนใช้อยู่ในขณะนี้ มันคงสามารถรีดคุณภาพเสียงออกจากร่องแผ่นเสียงได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยและไม่ผิดเพี้ยน -- เสียงที่ได้จากแผ่นเยอรมันที่ว่านี้เป็นอย่างไรหรือ -- ขอให้ลองจินตนาการว่าท่านเคยฟังวิทยุสถานีเอฟเอ็ม มัลติเพล็กซ์ ซึ่งให้เสียงที่ละเอียด กังวาน และคมชัด แล้วจู่ ๆ ก็เปลี่ยนคลื่นไปฟังสถานีเอเอ็ม ซึ่งให้เสียงที่ออกทื่อ แบน และแห้ง (วิทยุเอเอ็มสมัยก่อน เมื่อสักยี่สิบหรือสามสิบปีมาแล้ว เสียงมักเป็นเช่นนี้จริง ๆ ผู้เขียนไม่แน่ใจว่า เมื่อกาลเวลาผ่านไป วิทยุเอเอ็มจะมีพัฒนาการขึ้นมาบ้างหรือไม่ เพราะไม่ได้ฟังนานแล้ว) หรือไม่ก็ให้ลองจินตนาการว่าฟังเทปคาสเสทโดยที่หัวเทปสกปรกและยังไม่ได้ล้างหัวเทป -- เสียงมันบอดและอับอู้ใช่หรือไม่ -- ถ้าใช่ นั่นก็คือคุณภาพเสียงที่ผู้เขียนได้ยินจากแผ่นรีอิชชู่ของเยอรมันชุดนี้ ผู้เขียนรู้สึกผิดหวัง เพราะคาดหวังไว้ว่าแผ่นเสียงที่ทำจากประเทศเยอรมนีส่วนใหญ่มักมีคุณภาพเสียงที่ดีและมีมาตรฐานไม่แพ้แผ่นที่ทำจากประเทศอื่น แต่พอมาได้ยินคุณภาพเสียงจากแผ่นรหัส SYB 2 ชุดนี้เข้าก็ถือว่าได้เจอข้อยกเว้นเข้าเสียแล้ว (ซึ่งนาน ๆ จะได้เจอสักที) เสียงช่างคล้ายกับแผ่น bootleg เสียจริง ทั้งที่ไม่น่าจะใช่แผ่นผี เพราะระบุชื่อบริษัทและประเทศผู้ผลิตไว้ชัดเจน

ผู้ใดที่มีแผ่นรีอิชชู่ของ Guerssen สำหรับอัลบั้มชุดนี้อยู่แล้วก็ถือว่าได้แผ่นที่มีคุณภาพเสียงดีเลิศไว้ในครอบครองโดยไม่ต้องจ่ายแพงเพื่อซื้อหา หรือถ้าเจอแผ่นรีอิชชู่โดย See For Miles ก็ยังถือว่าโอเค แต่สำหรับแผ่นรหัส SYB 2 ของเยอรมัน ผู้เขียนขอแนะนำว่า ถ้าเจอก็ขอให้ผ่านเลยไป ขออย่าได้หลวมตัวเช่นผู้เขียน และถึงแม้ผู้เขียนจะหลวมตัวไปแล้ว ฟังครั้งเดียวก็เก็บเข้ากรุเป็นคอลเล็คชั่นได้ ไม่เป็นไรครับ

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/julianstreatment_zps294e09a6.jpg)

 :D
ขอบคุณมากสำหรับข้อมูลครับผม..

สำนวนอย่างนี้ พอจะเป็นนักเขียนที่เป็นเรื่องเป็นราวกับเขาได้บ้างไหมครับ? :D

มีสมาชิกรุ่นพี่ที่เคารพท่านหนึ่งได้ขออนุญาตนำข้อมูลบางส่วนในกระทู้นี้ไปเผยแพร่ในหน้าเฟซบุ๊ค ซึ่งผมก็อนุญาตด้วยความเต็มใจ และตามเข้าไปดู พบว่าตอนที่เริ่มโพสต์ใหม่ ๆ คนที่เข้ามามุงดูรู้สึกตื่นเต้น บางครั้งก็มีคอมเม้นต์ แต่โพสต์ไปโพสต์มาก็ชักจะเงียบ

อยากจะเรียนว่า ผลงานที่ไม่ดังหรือแพร่หลาย คนมักไม่รู้จัก เอาไปแนะนำให้พวกเขาดูหรืออ่าน ผมว่าก็งั้น ๆ มันไม่ป๊อปปิวล่าร์เท่ากับรูปสาวสวยวัยรุ่นโพสต์ท่ายืนดูแผ่นเสียงด้วยความตั้งใจหรอกครับ -- อย่างหลังนี้ันน่าดึงดูดกว่าเป็นไหน ๆ -- ดังนั้นก็เอาเป็นว่าเรื่องราวที่ผมโพสต์หรือเขียน ผมขอให้มันอยู่ในที่ชอบที่ชอบ หรือที่ที่มันควรจะอยู่ดีกว่าครับ ;)

555 อย่าไปซีเรียส :D ต้องเข้าใจผลงานอัลบั้มชื่อเรื่องก็บอกอยู่แล้ว  "แนะนำอัลบั้มแปลกและหายากจากกรุสมบัติปีศาจลายคราม" ฉะนั้นอัลบั้ม
เหล่านี้ที่เฮียปีศาจฯ แนะนำย่อมไม่ใช่งานดนตรีธรรมดาทั่วๆไป คนฟังเพลงหากไม่ใช่คอมิวสิคเลิฟเวอร์แนวนี้จริงๆคงไม่มีใครรู้จักหรอก
ผมก็แปะหัวไว้ให้แล้วว่า "แนวดนตรีอาจจะไม่ได้มีแค่ที่เราคุ้นเคย ในโลกใบนี้ยังมีดนตรีดีๆอีกมากมายหลากหลาย เพื่อเปิดโลกทัศน์แห่งการเรียนรู้"
มีสมาชิกเข้ามากดไลค์นับสิบก็ถือว่าใช้ได้แสดงว่าย่อมมีคนอ่านแล้วชอบ แม้ว่าอาจจะไม่เคยฟังก็ตาม  ;)  ผมว่าอย่าว่าแต่ในเพจตาดู-หูฟัง" เลย
ในเว็บฯ ของเราเองก็มีคนรู้จักอัลบั้มเหล่านี้ของเฮียปีศาจฯ น้อยมากแฮะ 555  ผมคิดว่าการที่นำบทความของเฮียปีศาจฯ ไปแชร์ก็น่าจะเป็นการดี
อาจจะทำให้หลายๆท่านไม่เคยรู้จักเว็บฯ ของเราจะได้แวะเข้ามาอ่านกัน อย่าที่ผมแปะหัวนำเรื่องไว้ อย่างน้อยๆก็เป็นกำลังใจให้เฮียปีศาจฯ ที่ตั้งใจ
เขียนบทความดีๆเช่นนี้ไงล่ะ ถึงแม้จะเป็นอย่างที่เฮียบอก "ให้มันอยู่ในที่ชอบที่ชอบ หรือที่ที่มันควรจะอยู่ดีกว่าครับ" 555 มันก็อยู่ที่เดิมอยู่แล้ว
ผมแค่แชร์ไปให้คนอ่านกันแยะๆ เท่านั้น บางครั้งอาจจะมีคอมเม้นต์บ้างหรือไม่มีก็เป็นเรื่องปกติ เป็นธรรมชาติของการเล่นเฟชบุ๊ค อยู่แล้ว ;)
ส่วนเรื่องมีสาวๆ มาช่วยเป็นแบบถือแผ่นนั้นก็เป็นแค่สีสันสนุกๆ ทำให้เพจคึกคักเท่านั้น  เปรียบเทียบกันแบบนั้นไม่ได้ เป็นคนละจุดประสงค์กัน
โพสต์ของเฮียปีศาจฯนั้นเป็นเนื้อหาสาระ แฮะ

หลังปกแผ่นเสียงอัลบั้มของ Traide ชุด 1998: La Storia Di Sabazio มีข้อความภาษาอิตาลีระบุไว้ว่า

Sabazio era il primo.
Quello buono.
Poi dalla terra sono spuntati
i ricchi di Paranoia
Sabazio e ancora dappertutto
ricco di profondita
vede con sei occhi
un Universo.

ด้วยความอยากรู้ความหมาย ผมจึงจับข้อความแต่ละวรรคแต่ละประโยคเข้าโปรแกรมแปลเป็นภาษาอังกฤษโดยอากู๋ แล้วจึงได้ข้อความเป็นภาษาอังกฤษดังนี้

Sabazio was the first.
Good one.
Then have sprung from the earth.
The rich of Paranoia
Sabazio everywhere
and yet full of depth
sees with six eyes
a Universe.

ซาบาโช (Sabazio) คือคนแรกที่ดีดตัวขึ้นจากผืนดิน เต็มไปด้วยความหวาดระแวง (พารานอย) ซาบาโชผู้อยู่ทั่วทุกหนแห่งและรู้ลึกซึ้ง มองจักรวาลด้วยนัยน์ตาทั้งหก...

ตกลง Sabazio มันคือตัวอะไรกันแน่ที่มีหกตา

ยักษ์หรือพระเจ้า?

(http://i321.photobucket.com/albums/nn367/paiboonp/triade_1998_la_storia.jpg)

ไปแอบดูเขาประมูลแผ่นเสียง Waiters on the Dance ซึ่งเป็นแผ่น original ของ Julian Jay Savarin กันในอีเบย์ ตอนนี้ราคาประมูลอยู่ที่ประมาณสองร้อยกว่าปอนด์สเตอร์ลิง อีกประมาณสามวันจึงจะจบการประมูล และไม่รู้จะขยับไปจบที่ราคาเท่าไร ผมอยากจะฝันกลางวันเสียเหลือเกินว่าไปคุ้ยเจอแผ่น original ชุดนี้ในกระบะลดราคาที่ร้านขายแผ่นเสียงแห่งหนึ่งในกรุงเทพและได้มันมาในราคา 200-300 บาทเท่านั้น ผมฝันมากเกินไปหรือเปล่าครับ 555 ท่านใดที่สนใจจะร่วมสนุกในอีเบย์ก็ขอเชิญนะครับ ของอยู่ที่เยอรมนี ส่วนผมมีแผ่นรีอิชชู่โดย Guerssen และ 5 Hours Back อยู่ในมือก็พอใจแล้ว และตอนนี้แผ่นของ Guerssen ก็ out of print ไปนานแล้วด้วย นั่นก็แสดงว่าต่อไปแผ่นของ Guerssen จะหายากและมีราคาแพงขึ้นเรื่อย ๆ ครับ

http://www.ebay.de/itm/JULIAN-JAY-SAVARIN-Waiters-On-The-Dance-LP-INSERT-UK-BIRTH-1971-/361489787189?hash=item542a786935:g:g40AAOSwe7BWvL4g

จบแล้วครับ แผ่นเสียง original ชุด Waiters on the Dance ของ Julian Jay Savarin ราคาประมูลจบที่ 490 ปอนด์อังกฤษ ไม่รวมค่าส่ง คิดเป็นเงินไทยเท่าไรก็ใช้อัตราแลกเปลี่ยนคำนวณกันเอาเอง ไม่รู้คนที่ได้เป็นคนแถวชุมชน Thai Prog รึเปล่า คิดว่าคงไม่มี บางท่านอาจคิดว่าเดี๋ยวก็หาเจอเองตามกระบะหรือแผงลดราคาแผ่นละ 200-300 บาท ก็ขอให้โชคดีครับ :D

http://www.ebay.de/itm/JULIAN-JAY-SAVARIN-Waiters-On-The-Dance-LP-INSERT-UK-BIRTH-1971-/361489787189?hash=item542a786935:g:g40AAOSwe7BWvL4g