Thai Progressive Rock Community

ตอนที่ดนตรี progressive rock เริ่มบูมใหม่ ๆ เมื่อต้นยุค 70's ผมยังเด็กอยู่ และยังไม่มีโอกาสได้สัมผัสดนตรีเหล่านี้ ใครที่โตแล้วในยุคนั้นกรุณาช่วยเล่าให้ฟังหน่อยครับว่า ตอนที่ Yes หรือ ELP ได้ออกผลงานที่มีความแปลกใหม่ในยุคนั้น สาธารณชนคนทั่วไปจะมีทัศนคติหรือความรู้สึกอย่างไรบ้าง? ส่วนใหญ่ชอบหรือไม่ชอบ สรรเสริญหรือว่าด่า ฯลฯ ครับ

  คำถามยากมากคงมีคนตอบได้ไม่กี่คนหรอกครับ  :D
    ต้นยุค 70 เป็นช่วงที่ผมเพิ่งเริ่มฟังเพลงฝรั่งแบบจริงจัง ตอนนั้นน่าจะอยู่ประมาณ ม.ศ. 1 - 2
  เอาไว้ว่างๆจะมาเล่าให้ฟังครับ ขอตัวไปทำงานก่อน  ;)

 

ตอนนั้น ผมยังอยู่ชั้นประถมต้นอยู่เลยครับ

  เด็กนอกกรุงอย่างผม ชั้นประถมต้องลูกทุ่งอย่างเดียวเลยครับ
  สมัยนั้นแหล่งฟังเพลงใหญ่ๆมี 2 วิธีเท่านั้น วิทยุเอเอ็มเอฟเอ็มและเครื่องเสียงข้างบ้าน

   

   ตอนนั้นเพลงสากลที่คนส่วนใหญ่ฟังก็เป็นเพลงป๊อปทั่วๆไป ส่วนคนที่ฟังเพลงร็อค(ฮาร์ดร็อค)
   ก็เป็นพวกที่บ้าฟังเพลงถึงระดับหนึ่งกับพวกนักดนตรีที่ชอบเพลงพวกนี้มาก
   วงที่คุณปีศาจยกตัวอย่างมาก็ถือว่าอยู่ในกลุ่มฮาร์ดร็อคด้วย ตอนฟังทีแรกๆก็ไม่รู้สึกตื่นเต้น
   อะไรมาก อาจจะรู้สึกว่าเพลงของพวกเขา(เยส)มีความละเอียดอ่อนพริ้วไหวมากกว่าเพลงทั่วๆไป
   ผมรู้สึกว่าเด็กรุ่นใหม่กลับรู้สึกลุ่มหลงหรือยกย่องศิลปินพวกนี้มากกว่าคนในรุ่นนั้นมาก
   

     วงที่คุณปีศาจถาม ถ้าเป็นแฟนเพลงสากลทั่วไปไม่ต้องพูดถึงครับ ไม่มีใครรู้จัก
  ถ้าเป็นพวกแฟนเพลงฮาร์ดร็อค 100 คนน่าจะมีชอบไม่เกิน 5 คน อีก 95 คนต้อง
  นี่เลยครับ ดีพ เพอร์เพิ่ล  ซานตาน่า  แบล็ค ซับบาท  ยูไรอาร์ ฮีพ
     แต่พวกที่ชอบก็จะชอบหรือลุ่มหลงแบบหัวปักหัวปำ เหมือนที่คุณปีศาจชอบแผ่นเสียง
  คุณอั๋นชอบไฟล์  และคุณอาร์โนลด์ชอบดื่ม ยังไงยังงั้นเลยครับ
     

  ผมขอถามหน่อยครับว่าคำว่า  โปรเกรสซีพร็อค  นี่เกิดขึ้นตอนไหนครับ
  จำได้ว่าเคยได้ยินครั้งแรกตอนที่คุณสมเถาให้สัมภาษณ์หนังสือว่า
  " ชอบไอ้โปรเกรสซีพแบบพิ้ง ฟรอยด์ เพลงมันเพราะเหลือเกิน "
  ตอนนั้นรู้สึกว่ายังไม่ได้ออกชุด เดอะ วอล

ฟังเพลงพวกนี้ รู้สึกงงๆครับ ประมาณเดียวกับ พวกไซคีฯ หรือวงเกร็ทฟูลเด็ธ
พี่ๆเขาก็บอกว่า เพลงโปรเกรสซีพ
ผมก็เลยฟังพวกเพลงโซล ซะเกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ เพราะบ้าเต้นรำครัฟ
ฉะนั้นไอ้เพลงโปรเกรสซีฟ คงเกิดก่อน ผมฟังเพลงฝรั่งแน่ๆ

ส่วนที่ร่วมสมัยจริงๆ คือ วงเยส ชุด Going for the one อะฮ่า
ตอนนั้นเข้ากรุงเทพฯ พอดี
แถมชุดนี้ดีทุกเพลง โดยเฉพาะหน้า2 
Wonderous Stories กับ Awaken ยังกับซิมโฟนี่ดีๆนี่เองเลยฮับกระผม 
คนส่วนมากจะรับได้ มากกว่า หน้าแรก ที่คนทั่วไป อาจจะสับสนกับชีวิตเล็กน้อย  ;D

ยุดนั้นผมยังเด็กน้อยอยู่เลยเรียนอยู่ชั้นอนุบาลโตไม่ทันพวกสว.หรอกครับ  ในเว็บนี้น่าจะมีเฮียโป่ง คุณหมอ พี่ผี พี่ตั๊ม เฮียเสงี่ยม เฮียเดจาวู
ที่โตทันยุด' 70

ผมอยู่ ป. 4 ที่อุดรธานี จำได้ว่าพวกพี่ๆ เค้าตั้งวงเล่นเพลงฮาร์ดร็อค
อักอันที่จำได้คือ โปสเตอร์วง Pink Floyd ที่เป็นรูป โรเจอร์ ตีฆ้อง

โอ่วว...ท่านอั๋น..
สิบกว่าขวบยังเรียนอยู่อนุบาลอยู่เลยหรือครับ... :-\
ไม่ทราบว่าเข้าเรียนช้า หรือซ้ำชั้นตอนอยู่อนุบาลหรือเปล่าครับ... ;D

คุณ deja vu บรรยายมาอย่างนี้ทำให้ผมนึกถึงคำว่า underground
ผมจำได้ว่าแฟนเพลงรุ่นน้าผมในยุคนั้นบางคนชอบเรียกพวกฮาร์ดร็อคและ prog รวมกันว่าเป็น underground ครับ

  เท่าที่จำได้ดนตรีพวกนี้ตอนเกิดขึ้นใหม่ๆจะเรียกกันว่าอันเดอร์กราวด์ เพราะฟังกันเฉพาะกลุ่ม
  โดยมากจะตามมหาวิทยาลัยต่างๆ  เมื่อดังขึ้นมาก็จะแยกออกเป็นประเภทต่างๆ เช่นฮาร์ดร้อค
   ไซเคเดลิค  แต่คำว่าโปรเกรสซีพร้อคเริ่มใช้เมื่อไหร่นี่ผมนึกไม่ออกเลยจริงๆ

  รุ่นน้าฟังเลยหรือครับ  :D
  ตอนผมฟังน่าจะอายุประมาณ 12 - 13 ปี
  คุณอั๋นแก่กว่าผมทำไมอยู่ชั้นอนุบาลล่ะครับ  ;D

พี่อาโนลด์ ผมเป็นเด็กรุ่นน้องพี่หลายๆปีนะตัวเอง  หาว่าผมเป็นเด็กโข่งไปได้ ดนตรีแนว Progressive Rock ยุด 70 ผมพึ่งได้ฟังมาไม่กี่ปีมานี่เอง
ผมเป็นเด็กยุดใหม่ฟังดิจิตอลไฟล์ครับ ไม่รู้จักอะนาล็อกหรอกครับ


ใครบอกว่าผมแก่กว่าพี่เดจาวู เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า

ถ้าตีเสียว่าปีที่ prog เฟื่องสุดขีดคือ 1973 หรือพ.ศ. 2516 เด็กวัยรุ่นในยุคนั้นที่รู้ความพอที่จะรู้จักหรือเสพดนตรีเหล่านี้ได้ ผมเฉลี่ยอายุให้ที่ 18 ปี ถ้านับถึงปีนี้ คนเหล่านี้น่าจะอายุประมาณ 56 ปีขึ้นไป

เด็กวัยรุ่นไทยในยุคนั้นอาจไม่ค่อยฟังเพลงเหล่านี้แต่อาจฟังแนวอื่น หรือไม่ก็ไม่ฟังเลยก็ได้ เพราะมัวแต่ไปเดินขบวนเคลื่อนไหวมวลชนเพื่อต่อต้านรัฐบาลที่พวกเขาเรียกว่าเป็นทรราชอยู่ครับ

วิเคราะห์ได้ลึกซื้งจิงๆ ฮะ ;D

  ปี 1973 ผมอายุ 12 ปี แต่เริ่มฟังแล้วนะครับ เพราะอ่านสตาร์พิคทำให้อยากฟัง รวมทั้งมีรุ่นพี่คนหนึ่ง
  ซึ่งอายุมากกว่าผมแค่ 2 ปีมีแผ่นเสียงแบบแผ่นเล็ก(แผ่นไทยทำ)ประเภทนี้อยู่มาก ให้ผมมายืมฟัง
  ไม่อย่างนั้นคงไม่มีโอกาสได้ฟังหรอกครับ

เดี๋ยวนี้วัยรุ่นที่ฟังเพลงprogressive rock ในไทย น้อยลงนะครับ   

มันน้อยมานานแล้วฮะ
สมัยที่ผมเริ่มหัดฟังเพลงแนวนี้ใหม่ ๆ ก็นับหัวคนฟังได้เลยฮะ

เพราะมันกลายพันธเป็นprogressive metalไปเเล้วนั่นเอง

อ๊ะๆ..ข้อมมูลน้าอั๋นน่าจะผิดพลาดซะแล้วละครับ..
ตอนผมเด็กไส้แห้งๆ ยังเพิ่งเดินเตะฝุ่นหาซื้อเทปฟัง แต่น้าอั๋นทำเทปขายแล้ว...
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใคร "แก่แค่ไหน" 5 5 5  ::)

เท่าที่จำได้
ผมได้ยินแต่คำว่า โปรเกรสซีฟ เฉยๆนะ
ไม่ก็ ดนตรีโปรเกรสซีฟ

ไอ้คำว่า โปรเกรสซีฟ ร็อค เนี่ย เพิ่งได้ยินไม่นานเท่าไหร่
หลังจาก มีเว็บ Progarchives.com แล้ว
และหลังจากมีวง ดรีม เธียร์เตอร์ เข้าสู่กระแสหลักแล้วครับ

เมื่อก่อนนี้ เข้าใจว่า เพลงโปรเกรสซีฟ(ดนตรี) น่าจะกว่าขวางกว่านี้มากๆครับ
ทั้ง โฟล์ค แจ็ส คลาสสิค บลูแกรส ถ้าจับมา ทดลองกัน ปฏิสัมพันธ์กัน คงจะเรียกรวมไปเป็นโปรเกรสซีฟ

ซึ่งในหลักการเดียวกัน แต่ทำโดยนักดนตรีที่เรียนมาจริงจัง
ทดลองทำเหมือนกัน
แต่พิมพ์สกอร์(โน็ตดนตรี) ออกมาก่อนจะแสดงจริงๆ
เราเรียกว่า ดนตรี อาว็องการ์ดไงครัฟ

หรือพูดง่ายๆว่า
นักดนตรีที่เล่นๆอยู่ ทดลองสิ่งใหม่ๆ พัฒนารูปแบบของซาวด์ใหม่ๆ เราเรียก โปรเกรสซีฟครับ แบบเล่นไป พัฒนาไปเรื่อยๆ
แต่สายนักดนตรีที่ศึกษามา ทดลองสิ่งใหม่ๆ แล้วสรุปจบ ลงโน็ตสกอร์ชีท ส่งให้คนอื่นเล่น เราเรียก อาว็องการ์ด (บางทีก็เรียก คอนเท็มโปรารี่-ดนตรีร่วมสมัย ได้เหมือนกันครัฟ)

สรุป คนไทยก็ฟังยังฟังดนตรีโปรเกรสซีฟอยู่ครับ แต่มันแทรกซึมโดยไม่รู้ตัว หรือรู้รากเง่าของมันไปแล้วจ้า..  ;D

คนที่จะตอบหรือให้ความเห็นในกระทู้นี้ได้จริง ๆ จะต้องมีอายุ 50 ขึ้นไปนะฮะ
แต่อย่างที่ผมคาดเดา
คนกลุ่มนี้ ส่วนหนึ่งเจอเหตุการณ์วิปโยคทางการเมืองเข้าไป บางคนก็เจอสองระลอก เมื่อปี 2516 และ 2519 ตามลำดับ (และเป็นปีที่ prog กำลังเฟื่องสุดขีดซะด้วย)
ก็เลยต้องเข้าไปฟังเพลงแนวอื่นกันในป่าไงฮะ

ผมได้ยินคำว่า progressive rock ครั้งแรกจากปากดีเจรายการวิทยุ Marmalade Club เมื่อราวปี 2522 ฮะ

+100 ครับ สมัยนั้นผมหาคนที่จะคุยเรื่องเพลงแนวนี้ไม่ได้เลย...ถึงได้ดิ้นรนขวนขวายจนได้มีโอกาส+มีบุญ ไปเที่ยวบ้านสัมผัสห้องฟังเพลงของพี่พัณณาศิส และแกกรุณาให้เทปคาสเสตยี่ห้อ ทีดีเค ที่อัดจากแผ่นเสียง  เยสชุดรีเลย์เยอร์ + เจเนซีสชุดฟ็อกซ์ทร็อท ทุกวันนี้ยังใช้ฟังได้อยู่ (เวลาร่วม 30 ปี มาแล้ว..น่าทึ่งจริงๆครับเทปยี่ห้อนี้)ทุกวันนี้ยังระลึกถึงแกอยู่ อยากจะไปเยี่ยมเยียนคารวะแกอีก แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร และต่อมาเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ผมถึงมาเจอชมรมนี้เข้า(ขอเรียกว่า  ชมรม นะครับ :)) ตอนนั้นผมคิดว่า เวลาผ่านมาร่วม 30 ปี จะมีคนฟังเพลงแนวนี้อย่างผมไหม คิดขึ้นได้เลยลองเข้า กูเกิ้ล ก็เลยได้เจอ แล้วก็ต้องประหลาดใจมากเพราะ มีสมาชิกที่เป็น ผู้มีอาวุโสน้อย เป็นจำนวนมาก ตอนนั้นถ้าผมไม่มาเจอชมรมนี้เข้าซะก่อน ผมกะว่าจะตั้ง ชมรมคนรักเพลงโปรฯ ขึ้นมาใหม่อีกชมรมหนึ่ง เพื่อให้เป็นสาขาของชมรมคนรักหนังเก่า :D

จำไม่ได้เช่นกันว่าใครบัญญัติศัพท์คำว่า progressive rock ขึ้นมาเป็นครั้งแรก
แต่ก็จำได้ว่าเคยมีข้อมูลโพสต์ไว้ในกระทู้ใดกระทู้หนึ่งแถว ๆ นี้
ผมได้ยินคำนี้เป็นครั้งแรกจากปากของนักจัดรายการวิทยุเอเอ็มคนหนึ่งเมื่อราวปี 2522
ตอนนั้นเขาเปิดเพลงจากอัลบั้มชุด Chance ของ Manfred Mann's Earth Band ออกอากาศ และเรียกเพลงแนวนี้ว่า progressive rock ครับ

ได้ยินคำว่า Progressive Rock จากพี่ชายผม พร้อมกับส่งเทปอัลบั้มของ King Crimson, Genesis มาให้ผมได้ฟัง

ผมเคยมีคนรู้จักท่านนึง (แต่ไม่ได้พบกันราว 8 ปีแล้ว) เขาชอบดนตรี Rock มาก
(หน้าตาแกไม่ให้) แรก ๆ ที่คุยกัน(พวก)เราคุยเรื่อง Led Zeppelin
และพวกเพลง Blue ตลอดจนเพลงทั่ว ๆ ไปในยุค '70s
(ตอนคุยกัน เดาว่าอายุแกน่าจะสัก 50 ปลาย ๆ แต่ไม่ได้ถามอายุนะ คุยแต่เรื่องดนตรี)

คุยไปคุยมา นอกจากดนตรี Rock, Hard Rock, Metal แล้ว แกยังฟัง Progressive Rock
อีกต่างหาก เขาเล่นแผ่นเสียงด้วย เห็นบอกมี 3-400 แผ่น (แกบอกมาตอนนั้น จำได้)
ผมก็ชวนเขาคุยเรื่องวง Prog แรก ๆ คุยเรื่อง Pink Floyd ก่อน ผมยังจำได้ดี
แกบอกผมประมาณว่า ไอ้วงนี้มัน Commercial แรก ๆ ทำดนตรีแนวเมายา (เพราะมันติดยากันทั้งคณะ)
เขาเล่ามานะ หลัง ๆ พอทำอัลบั้ม Dark Side เงินเริ่มมา เครื่องบินส่วนตัวเริ่มมี
ผมถามเขาว่าชอบอัลบั้มใดของ Pink Floyd ที่สุด แกบอก Animal
โดยแกให้เหตุผลว่า ชุดนี้ที่ชอบเพราะเป็นงานตามใจกู กูอยากทำเพลงแบบเนี้ย  แกเล่าต่อด้วยนะว่า
ตอนอัลบั้มนี่ออก ต้นสังกัด PF ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

จำแม่นอีกอย่าง แกบอก Roger Waters รุ่นเดียวกะแก ตอนมาแสดงที่เมืองไทย
พี่เขายังปรามาสเอาไว้เลยว่า เล่น 2 เพลง ขอพัก 20 นาทีหรือเปล่าวะ

หลัง ๆ ก็มีคุยกันเรื่องดนตรี Prog ต่อ มานึกเอาตอนนี้ ผมว่าพี่คนนั้นนี่
แก Big Fan สุด ๆ จริง ๆ นึกดูนะ สมัยนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ท แต่แกรู้ขนาดนี้
(เขาสะสมหนังสือดนตรีต่างประเทศด้วย)
ยังจำได้ดีอีกอย่าง แกบอก ไอ้พวกที่เล่น Progressive (แต่จำไม่แม่นว่าเขาใช้คำว่าอะเไรเรียกแทนคำว่า Prog)
ส่วนใหญ่ไอ้อิทธิพลจากหนังสือ แบบอ่านนวนิยายวิทยาศาสตร์ หรืออื่น ๆ แล้วชอบ
เลยเอามาทำเป็นดนตรี

แล้วก็คุยกันเรื่องวง Yes ตลกอีกอย่าง ผมจำแม่นเลย แกชอบล้อเลียนวงนี้ว่า
ที่พวกมันเล่นกันยาว ๆ เพราะพี้เข้าไปเยอะ ไม่รู้จะจบกันยังไง แต่เขากำชับเลยนะ
ถ้าไม่เคยฟังเยส แล้วจะหามาฟัง ให้เริ่มจากชุดที่มี Classic Line Up

ตอนนี้ผมติดต่อพี่เขาไม่ได้นะ เพราะแกไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ
ผมก็อยากเจอเขา(อีก)เหมือนกัน

เวลาคุยกันเรื่องดนตรี Progressive Rock แกชอบลากมาเข้าประเด็นยาเสพติดเรื่อย
ผมไม่รู้นะว่าตอนหนุ่ม ๆ แกเล่นยาหรือเปล่า เพราะพูดเรื่องศิลปินยุค '70s ไม่พ้น
เอาเรื่องเล่นยามาเกี่ยว แล้วแกก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าคของแกไปเรื่อยเปื่อย

เขาบอกผมนะ The Beatles ก็ติดยาเหมือนกันนะ (คิดอยู่เหมือนกันว่า มีวงไหนไม่ติดบ้างเนี่ย)
แกบอก พวกเนี่ยเล่น LSD คล้าย ๆ น้ำตาลก้อน วางไว้บนลิ้น แล้วเห็นสวรรค์
Beatles ยังเอามาแต่งเป็นเพลง Lucy in the Sky with Diamonds เลย
จริงเท็จประการใด ผมไม่ทราบนะ เพราะฟังเขาเล่ามาอีกที

อัลบั้ม Animals ของ PF ผมก็ชอบมากเช่นกัน ตอนนั้น PF งัดข้อกับค่ายเพลงดังที่เราจะได้เห็น Roger เขียนเนื้อร้องในเพลง Welcome To The Machine เชิงประชดวงการเพลงที่เต็มไปด้วยธุรกิจในอัลบั้ม Wish You Were Here หลังจากทางวงโด่งดังจาก Dark Side จะเห็นได้ว่าทางวงไม่ได้ตามกระแสหรืออยากได้เงินนักหรอกครับ ส่วนตอน Roger มาไทยไม่ได้เล่น 2 เพลงพัก 20 นาทีนะครับ หลายคนในเว็บนี้รวมทั้งผมก็ไปดูมาเหมือนกันยืนยันได้ไม่มีพักยาวๆ

ไม่ใช่ครับ หมายถึงแกแซวก่อนมาเล่นไง เวลาพูดถึงวง Rock เขาจะพูดเหมือนเพื่อนเก่า
คงเพราะรุ่นเดียวกัน มีอยู่ครั้งหนึ่ง คุยเรื่องวง AC/DC แกบอกผมว่า วงห่าเนี้ยแม่งกันอยู่
3 คอร์ด แต่เพลงมันมันส์ดี สงสัยเหมือนกันว่าหนุ่ม ๆ แกเล่นกีตาร์ด้วยรึเปล่า
แต่ไม่ได้ถามนะ อีกอย่างผมก็เล่นกีตาร์ไม่เป็น

ผมคิดว่าศิลปินที่ทำดนตรี progressive ได้นั้นคงเป็นพวกปัญญาชนที่อ่านหนังสือหรือมีความรู้ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับพวกนิยายวิทยาศาสตร์ วรรณกรรมและดนตรีคลาสสิก ตำนานพื้นบ้าน นิทานปรัมปรา เรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ การเมือง หรือแม้กระทั่งปรัชญา แล้วนำเอาไอเดียเหล่านี้มาถ่ายทอดออกเป็นบทเพลงสู่สาธารณชนอีกต่อหนึ่ง ส่วนประเด็นเรื่องเสพยานั้น ผมเห็นว่าเป็นแฟชั่นของยุค 70's ผสมผสานกับวิถีชีวิตของพวกบุปผาชนหรือฮิปปี้ในยุคนั้น (สังเกตได้ว่าศิลปินเหล่านี้ในยุคนั้นส่วนใหญ่จะไว้ผมยาวและนุ่งกางเกงขาบานกันแทบทั้งนั้น) ยาเสพติดคงมีส่วนช่วยให้พวกเขามีจินตนาการอันบรรเจิด ก่อให้เกิดภาพหลอน และเห็นสิ่งที่เหนือจริงซึ่งคนทั่วไปไม่เห็นกัน ตอนที่เพลง prog อยู่ในกระแส คือราว ๆ ต้นยุค 70's นั้น ผมเองยังเด็กอยู่ ไม่ทันได้ฟังเพลงพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าหนุ่มสาวในยุคนั้น พอได้ฟังเพลงเหล่านี้แล้ว เขาจะ "ม่วน" กันขนาดไหน ผมเพิ่งมีโอกาสได้ฟังดนตรี prog อย่างจริงจังประมาณสิบปีให้หลังไปแล้ว คือ ประมาณต้นยุค 80's แล้วก็ติดใจเรื่อยมาเลยครับ

มาแลกเปลี่ยนความเห็นกันต่อนะ ในความเห็นที่ 30 ที่วงเล็บว่า มีวงไหนไม่ติดยาบ้างเนี่ย
ความหมายของผมคือ มีวงไหนไม่ขี้ยาในสายตาของพี่ที่เล่าเรื่องราวดนตรี Rock ยุค 70 ให้ผมฟัง
เดี๋ยวจะงง ว่าหมายถึงอะไร พูดถึงบุปผาชน นึก ๆ ดูพี่ที่เล่าให้ผมฟังสมัยก่อนผมแกยังกับ Robert Plant เหมือนกัน
เคยเห็นรูปถ่ายแว่บ ๆ

คนที่เล่าให้ฟังผมฟังนั้น เสียดาย เขาไม่ใช้อินเตอร์เน็ท โทรศัพท์เคลื่อนที่
ตอนนี้ไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ (ติดต่อเขาไม่ได้) คาดว่าน่าจะกำลังมีความสุข
อยู่กับการฟังดนตรีที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้
แกเคยเล่าให้ฟังว่าฮิปปี้ คือ พวกแสวงหาอิสระโดยไม่ยึดติดกับวัตถุ
มีอีกคำคล้าย ๆ ฮิปปี้ แต่จำไม่ได้ว่าคำว่าอะไร คืออีกพวก ที่แสวงหาความสุข
จากสิ่งของ กระเป๋า เสื้อผ้า นาฬิกา
คนที่จะตอบกระทู้นี้ได้ดี คิดว่าต้องมีอายุ 60 ปีขึ้นไป เชื่อได้ว่า ต้องมีคนแบบ
พี่ที่ผมนำมาเล่าให้ฟังอยู่ที่ไหนสักที่ในประเทศไทย แต่เขาไม่เปิดเผยตัว คงจะเพราะใช้อินเตอร์เน็ทไม่เป็น

คนที่ผมนำมาเล่าให้ฟัง เขาชอบ Yes Led Zep The Moody Blues
และอื่น ๆ ที่เป็นวงอังกฤษ (แกบอกไม่ชอบวงไอ้กัน)
ผมเคยถามแก พี่เคยฟัง Rush มั๊ย แกบอกว่าวงนี้เลียนแบบ Led Zeppelin
ก็จริงของเขานะ อัลบั้มแรกของ Rush คล้าย ๆ Led Zeppelin เหมือนกัน

ผมเองก็คิดว่าคงมีคนรุ่นนี้อยู่พอสมควร แต่เขาไม่ได้ใช้เทคโนโลยี ก็เลยไม่ได้เข้ามาพูดคุย
โดยความเห็นส่วนตัว ยุคที่ progressive rock เบ่งบานอยู่ในยุโรปและอเมริกานั้น หนุ่มสาวชาวไทยน้อยรายคงมีโอกาสได้ชื่นชมกับดนตรีประเภทนี้ (เว้นแต่พวกที่ไปเรียนเมืองนอกในยุคนั้น) เพราะบังเอิญว่าสถานการณ์บ้านเมืองของไทยในยุคนั้นทำให้คนหนุ่มสาวจำนวนมากหันไปสนใจกิจกรรมด้านการเมืองและออกไปเดินร้องเพลงตามท้องถนนหรือในป่ามากกว่าที่จะมีโอกาสมานั่งฟังเพลงอยู่ที่บ้าน อันนี้เป็นข้อสันนิษฐานส่วนตัวของผมนะครับ เพราะผมเองตอนนั้น (2516-2519) ยังใช้คำนำหน้าว่าเด็กชายอยู่ และในช่วงนี้เองถ้าเทียบเป็นปีค.ศ. คือ 1973-1976 ถือว่าเป็นช่วงที่ 70's progressive rock บูมสุดขีด (ในเมืองนอก) แล้วครับ

ผมชัวร์ว่า Rush เป็นวงรุ่นน้องและเล่นเลียนแบบ Led Zeppelin โดยเฉพาะผลงานรุ่นแรก ๆ ของพวกเขา ตั้งแต่ชุดแรกถึง Caress of Steel มีอิทธิพลของ Led Zeppelin ปรากฏอยู่มากครับ

แสดงว่าพี่เค้าคนนั้นไม่ได้ใส่ใจเทคโนโลยีการสื่อสารสมัยนี้เลย
หายากนะครับ

เหมือนคุณพัณณาศิสฯ เลย ตั้งแต่ไปอยู่กาตาร์ ผมต้องใช้วิธีเขียนจดหมายคุยกับคุณพัณณาศิสฯ ตลอดเลยครับ

ผมก็นึกถึงคุณพัณณาศิสเช่นกัน
แต่ผมไม่เคยเขียนจดหมายคุยกับคุณเค้าหรอกนะครับ เป็นแต่เคยได้ทราบจากเพื่อน ๆ และพี่ ๆ บางคนในบอร์ดนี้ที่เล่าสู่กันฟังน่ะครับ

เมนต์บน ๆ ที่เกี่ยวกับฮิปปี้ แล้วมีอีกคำ เกี่ยวกับพวกมีความสุขกับสิ่งของ
นึกออกแล้วครับ นึกตั้งนาน นั่นคือ ยัปปี้ (Yuppie)
คุ้น ๆ ไหมครับ พี่คนที่เคยคุยกับผมเรื่องดนตรีแกเล่าให้ฟัง
อ่านเมนต์ข้างบน แล้วก็เห็นด้วยเหมือนกัน เกี่ยวกับประเด็นได้ไปศึกษาที่เมืองนอก
ผมก็ไม่ได้ถาม แต่สงสัยเหมือนกัน ความเขาคงได้ไปเรียนเมืองนอก

ขออ้างอิงคำพูดหน่อย ไม่รู้ว่ากดถูกรึเปล่านะ ลองดู
พูดถึงประเด็นวรรณกรรมหรือปรัชญา ลาง ๆ ว่าเหมือนพี่ที่เล่าเรื่องดนตรี Rock ยุค 70
ให้ผมฟัง (แกแตกฉานเรื่องวง Yes มาก) แกบอกผมว่าเยสมักจะนำวรรณกรรมของ ลีโอ ตอลสตอย
มาใช้เป็นวัตถุดิบ แต่ผมไม่ทราบนะว่าเพลงไหน อัลบั้มใด เพราะเคยอ่านของตอลสตอย
ไม่กี่เล่มที่แปลเป็นไทยในบ้านเรา

นวนิยายเรื่องที่ว่านั้นคือ War and Peace ที่มีชื่อเรื่องเป็นภาษาไทยว่า "สงครามและสันติภาพ" และถูกนำมาถ่ายทอดผ่าน concept album ของ Yes ในชุด Relayer ครับ

(http://www.vintageprog.com/yes8.jpg)

+100 ครับ ผมก็อยากไปเยี่ยมคารวะแกอีกครั้ง หลังจากที่เมื่อยี่สิบกว่าๆปีก่อนได้พบกับแกครั้งแรกที่บ้านของแก :)

แสดงว่าเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน คุณ Sombun ได้ฟังดนตรี prog อย่างเช่นพวก Genesis, ELP ฯลฯ มาแล้ว จึงอยากทราบความเห็นหรือทัศนคติของคุณ Sombun ในฐานะแฟนเพลงร่วมสมัยในยุคนั้นหน่อยครับ ว่าฟังแล้วมีความเห็นว่าเป็นอย่างไร?

ผมเริ่มฟังดนตรี Progressive Rock เมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมาเอง
โดยเริ่มจากวงบังคับที่มาจากประเทศอังกฤษ

เคยได้ยินมาว่า ถ้าใครได้ฟัง progressive rock แล้ว ชอบก็ชอบเลย
ฟังแล้วไม่ชอบก็จะเกลียดไปเลยครับ

อืมมมม...จะพูดอย่างไรดีครับ...มันมีรายละเอียดมากมายเลย เอาย่อๆก็แล้วกันนะครับ....คือตอนนั้นผมฟังแล้วชอบทันทีเลย (เริ่มฟังชุด ดุค ของเจเนซีส น่าจะราวปี 2523 แถวๆนี้ ) ดังนั้นก็เลยชอบและฝังใจที่จะฟังอยู่แค่ 4 วงบิ๊กโฟร์เท่านั้น เพลงแนวอื่นๆ ทั้งหมดผมก็ฟังมาหมดแล้ว แต่ที่ชอบจริงๆในใจลึกๆ ก็คือ 4 วงนี้เท่านั้น แล้วก็จะฟังไปจนถึงวันที่สิ้นลมครับ :D

แล้วแผ่นเสียง (LP) สมัยนั้นหายากไหม แล้วต้องหาฟังจากแหล่งไหน
พี่ที่ผมรู้จักแล้วได้กล่าวอ้างในกระทู้เมนต์ต้น ๆ ก็ไม่ได้ถามเขาเหมือนกัน ว่าซื้อแผ่นได้จากที่ใด
แต่พอคุยกัน เขามักถามว่า album นี้ซีดีกี่แผ่น
สมมติคุยกันถึงอัลบั้ม Yessongs เขาถามผมว่าซีดีกี่แผ่น
ผมบอกสองแผ่น จำแม่นเลย ว่าเขามักจะกล่าวคำว่า ซีดีมันบีบได้เยอะเนอะ ของพี่(แอลพี)สามแผ่น
คุยกันเมื่อสิบกว่าปีก่อน
เขาไม่รู้ (หรืออาจจะไม่สนเลยก็ได้) ว่าซีดีบันทึกได้เต็มแผ่น 79 นาที 700 เมก

Yessongs mini lp cd รุ่นนึง เป็น HDCD 3 แผ่น ปกแบบหีบเพลงครับ

(http://i236.photobucket.com/albums/ff271/panyarak/yess.jpg) (http://i236.photobucket.com/albums/ff271/panyarak/3cd.jpg) (http://i236.photobucket.com/albums/ff271/panyarak/3cd4.jpg) (http://i236.photobucket.com/albums/ff271/panyarak/3cd3.jpg) (http://i236.photobucket.com/albums/ff271/panyarak/3cd2.jpg)

  ปี 2520 - 2525 น่าจะถือว่าเป็นยุคทองของแผ่นเสียง(เพลงฝรั่ง)
  ยิ่งอยู่กรุงเทพด้วยแล้วร้านขายแผ่นเสียงมีเยอะมากเต็มไปหมด
  ราคาจะอยู่ประมาณ 150 - 220 บาท
  ถ้าเป็นแผ่นของอีเอ็มไอ ที่มาผลิตในไทยราคาประมาณ 90 - 110 บาท

ถ้าเป็นแผ่นเสียงในยุคของพี่เค้าคนนั้น ผมคิดว่าแหล่งหลักที่ให้หาซื้อได้ในกรุงเทพคงหนีไม่พ้นห้างเซ็นทรัลสีลม ชิดลม และต่อมาก็น่าจะเป็นที่ลาดพร้าว ผมเคยไปยืนลูบ ๆ คลำ ๆ แผ่นเสียงชุด Close to the Edge (Yes), Eloy Live, Crises (Mike Oldfield) etc. ที่สาขาลาดพร้าวแต่ไม่ได้ซื้อเพราะยังไม่มีเครื่องเล่นแผ่นเสียงและยังเป็นนักเรียนอยู่ ตอนนั้นเป็นปี 2526 (1983) อัลบั้มชุด Crises ของ Mike Oldfield เพิ่งออกมาใหม่ ๆ ราคา 250 บาท อยากได้ แต่ไม่มีปัญญาซื้อ สำหรับเด็กนักเรียนสมัยนั้นถือว่าแพงมาก ส่วนซีดี Yessongs ผมมีแผ่นอเมริกาที่เป็นแผ่นคู่ ส่วน LP นั้นเป็นแบบสามแผ่นชุดครับ

วันนี้ ได้โทร.ไปหาคุณพัณณาศิสฯ คุยกันเรื่องดนตรีและเพลงเกือบครึ่งชั่วโมง และได้รับทราบว่า ยังไม่ใช้อินเตอร์เน็ต และไม่เคยซื้อของ online ครับ

มองอีกมุมผมว่าเขาใช้ชีวิตที่น่าอิจฉานะครับ เรียบง่ายและสงบกว่าคนทั่วไปในเมืองแบบนี้

ผมคิดว่ายังมีคนไทยและคนในโลกนี้อีกจำนวนไม่น้อยที่ใช้ชีวิตเช่นคุณพัณณาศิส...
อันนี้พูดในแง่คนมีปัจจัยแต่ไม่อยากใช้จ่ายไปกับเรื่องที่เขาเห็นว่าไม่จำเป็นแก่ชีวิตของเขานะครับ

+100 ครับ ผมก็อยากใช้ชีวิตแบบนี้บ้าง อย่างหนึ่งก็เช่น เดินทางในกรุงเทพด้วยระบบรางและเดินเท้า 2 อย่างนี้เท่านั้น ฯลฯ ครับ :)

ลืมเล่าไปว่า ผมเล่าให้คุณพัณณาศิสฯ ฟังเกี่ยวกับเว็ปของเราด้วยว่า ก่อตั้งขึ้นมาได้ยังไง โดยใคร มีสมาชิกที่พบปะกันเป็นประจำกี่คน อายุเท่าไหร่บ้าง และมีกิจกรรมสังสรรค์อะไรกันบ้าง ว่าจะชวนเขาไปร่วมงานมีตติ้งครั้งที่ผ่านมา แต่ก็ทราบว่า เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปลีกตัวออกมาจากภารกิจดูแลบุพการีที่บ้านครับ

จากที่คุยกัน วง Genesis สมัย Peter Gabriel ยังเป็นวงในดวงใจตลอดกาลของคุณพัณณาศิสฯ ผมเลยไรท์ดีวีดีที่เกี่ยวกับ Genesis, Peter Gabriel, Steve Hackett และ The Musical Box ส่งไปรษณีย์ไปให้หลายแผ่น โดยเฉพาะวงหลังนี้ พอเล่าให้ฟังว่า ได้รับอนุญาตอย่างเป็นทางการจาก Genesis และ Peter Gabriel ให้นำเสนอการแสดงของ Genesis จากยุค 70s แบบแกะทุกตัวโน้ตและนักร้องนำก็แต่งตัวแบบ Peter Gabriel ในยุคนั้น รวมทั้งได้รับสไลด์ที่ฉายประกอบทัวร์ The Lamb Lies Down on Broadway ครบทุกสไลด์ เขาสนใจอยากดูมาก

(http://i236.photobucket.com/albums/ff271/panyarak/mb3-1.jpg) (http://i236.photobucket.com/albums/ff271/panyarak/mb2-1.jpg)

คิดถึงคุณพัณณาศิสเหมือนกันครับ

ไม่อยากจินตนาการเลยครับว่า ถ้าคุณพัณณาศิสใช้อินเตอร์เน็ตแล้วมีโอกาสได้เข้ามาร่วมพูดคุยใน Thai Prog บรรยากาศจะเป็นยังไง :D

คงเหมือนกลับไปเป็นเด็กนักเรียน
ที่ต้องเจียดตังค์ ซื้อสตาร์พิค ตามแผงหนังสือ หน้าป้ายรถเมล์ก่อนเข้าบ้านนะซิครับ..