Thai Progressive Rock Community

เรียนถามผู้รู้ (Guru) หรือสาวกวง Uriah Heep ว่าชอบชุดไหนบ้าง และชุดไหนที่ไม่น่าสนใจเลย กำลังจะหามาฟังครับ

เจ็ดชุดแรกคือสุดยอดคลาสสิกของความเป็น ยูราย ฮีพ ครับ ผมไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของวงนี้ แต่คิดว่าเพียงแค่เจ็ดอัลบั้มข้างล่างนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้สัมผัสได้ถึงความเป็นยูราย ฮีพ ได้อย่างถึงแก่น

- Very 'Eavy Very 'Umble
- Salisbury
- Look At Yourself
- Demon And Wizard
- The Magician's Birthday
- Uriah Heep Live
- Sweet Freedom

free me, come on and free me
come on and free me, free me from your spell ..

 :D

Uriah Heep Live นี่สุดยอดการแสดงสดจริงๆครับ ผมชอบมากๆเลยชุดนี้

 :D ;) ขอบคุณค่ะที่แนะนำ พูดแล้วก็อาย เคยฟัง แค่ Gypsy

นอกจาก 7 ชุดแรกแล้ว ขอแนะนำอัลบั้มอืนที่มีบางเพลงที่น่าฟัง ดังนี้ (ชุดไหนไม่เช้าท่า ขอข้ามไปครับ)
Return to Fantasy - เพลง title track น่าฟังที่สุด มี John Wetton เล่นเบสและ Mellotron
High and Mighty - หน้าปกน่าเกลียด แต่มีเพลงที่เพราะมากอยู่ 2 เพลงคือ Weep in Silence (Wetton ร่วมแต่ง) กับ Misty Eyes
Firefly - มาพร้อมนักร้องนำคนใหม่ John Lawton จาก Lucifer's Friend พลังเสียงดีมาก มีเพลงที่เพราะมากๆ คือ Wiseman, Firefly, Sympathy และ The Hanging Tree
Innocent Victim - เปลี่ยนแนวเป็น hard pop มีเพลง Free Me ที่คนไทยรู้จักดี อีกเพลงที่เพราะคือ The Dance
น่าเสียดายพลังเสียงของ Lawton ที่ต้องมาร้องเพลง pop
Fallen Angel - ยังคงแนวเดิม มีเพลง title track ที่เข้าท่าที่สุด
Live in Europe 1979 - อัลบั้มคู่ Lawton ร้องเพลงสมัย David Byron ได้น่าประทับใจมาก
Conquest - น่าจะเป็นชุดที่อ่อนที่สุด เปลี่ยนนักร้องเป็น John Sloman ซึ่งเสียงร้องไม่เข้ากับแนวดนตรีนี้ เพลงที่เพราะที่สุดกลับเป็น It Ain't Easy ซึ่งแต่งและร้องนำโดย Trevor Bolder จาก Spider from Mars
The Landsowne Tapes - อัลบั้มคู่เปิดกรุเพลงที่ตกหล่นจากที่ต่างๆ ถ้าใครชอบ hard rock ที่เสียงออร์แกนโดดเด่น ไม่ควรพลาดชุดนี้
Future Echoes of the Past - อัลบั้มคู่ นำเพลงเก่าที่เพราะๆ มาบันทึกเสียงใหม่ โดยน้กร้องนำคนล่าสุด Bernie Shaw (คนเดียวกับที่มาแสดงในไทย)
Sea of Light - ชุดนี้น่าจะออก prog มากที่สุด ทั้งแนวดนตรีและหน้าปกโดย Roger Dean หลังจากไม่ได้ใช้บริการของเขามาหลายอัลบั้ม
Sonic Origami - เป็นชุดที่ผมชอบมากที่สุดของยุคหลังที่ Bernie Shaw ร้องนำ มีเพลงเพราะๆ หลายเพลง
Acoustically Driven - นำเพลงเก่ามาเล่นสดในแบบ unplugged ก็เพราะทุกเพลงอีกเช่นเคย มี Ian Anderson เป็นแขกรับเชิญ หน้าปกโดย Roger Dean
Electrically Driven - บันทึกการแสดงสดโดยสมาชิกปัจจุบัน หน้าปกโดย Roger Dean
The Magician's Birthday Party - DVD บันทึกการแสดงสดโดยสมาชิกปัจจุบันเล่นเพลงเก่าๆ โดยมี John Lawton และ Ken Hensley เป็นแขกรับเชิญ ชุดนั้ หน้าปกสวยมากโดย Roger Dean
Magic Night - DVD บันทึกการแสดงสดโดยสมาชิกปัจจุบัน เล่นเพลงเก่าๆ โดยมี John Lawton เป็นแขกรับเชิญ

บันทึกการแสดงสดที่ออกมาหลายชุดในช่วงสมาชิกปัจจุบันมีความน่าสนใจตรงที่พวกเขาพยายามขุดเพลงเก่าในอดีตสมัย David Byron ร้องนำ แต่ไม่เคยนำออกเล่นแสดงสด มาเล่นหลายเพลง (แต่ก็ยังไม่เคยมี Uriah Heep ยุคสมัยใด นำเพลง The Park อันแสนไพเราะ ออกเล่นแสดงสด)

นอกจากนี้ ขอแนะนำ วีดีโอชุด Salisbury (ยังไม่ออกเป็น DVD) โดย Ken Hensley และ John Lawton เป็นการนำเพลง Salisbury ซึ่งเคยบันทึกเสียงกับวงออเคสตรา มาเล่นสดกับวงเครื่องสายและเครื่องเป่าเต็มอัตราศึก Lawton ร้องเพลงนี้ได้อารมณ์กว่าต้นฉบับโดย David Byron
และ CD แผ่นคู่ และ DVD บันทึกการแสดงสดที่ John Wetton กับ Ken Hensley ออกทัวร์เฉพาะกิจร่วมกัน ซึ่งจะได้ฟัง Wetton ร้องนำเพลงเก่าของ Uriah Heep หลายเพลง

เรียนถามคุณ panyarak ครับ ว่าชุด Fallen Angel นั้นโดยรวมแล้วยังเข้าท่าใช่หรือไม่ เพราะเท่าที่จำได้ ชุดนี้มีเพลง Come Back To Me ซึ่งเคยฮิตในบ้านเราพอ ๆ กับเพลง Free Me ถ้าใช้ได้ จะได้ซื้ออัลบั้มเต็มมาฟังครับ

โดยรวมแล้ว Fallen Angel จัดอยู่ในกลุ่มอัลบั้มที่ออก pop ที่สุดของวง เช่นเดียวกับ Innocent Victim และรู้สึกเสียดายเสียงร้องของ John Lawton ที่ต้องร้องเพลงพวกนี้ ถ้าซื้อมาแล้วไม่ชอบ ก็นั่งดูปกอย่างเดียวก็พอจะคุ้มครับ

แล้วชุด Head First กับ Abominog นี่เป็นอย่างไรบ้าง? พอฟังได้มั้ยครับ?

Abominog และ Head First เป็นชุดที่ออกแนว hair metal ครับ (แนว heavy metal ที่นักดนตรีผมหยิกฟูชอบเล่น) ซึ่งไม่เข้ากับภาพลักษณ์ของวงเลย โดยเฉพาะนักร้องหน้าแก่ Pete Goalby แต่ร้องแนว hair metal แต่ผมชอบหน้าปกของทัง 2 ชุดนี้นะครับ

ขอบคุณครับ คุณ panyarak

ครั้งหนึ่ง Mick Box ได้ฟอร์มวง ยูราย ฮีพ ขึ้นใหม่ (ส่วนใหญ่เป็นสมาชิกใหม่) เพื่อเล่นแสดงสดที่ประเทศรัสเซีย และดูเหมือนว่าจะมีอัลบั้มแสดงสดของการแสดงในครั้งนี้ออกมาด้วย (ไม่แน่ใจว่าใช้ชื่อชุด Live In Russia หรือเปล่า?) อัลบั้มชุดนี้น่าสนใจไหมครับ?

สมาชิกใหม่เหล่านั้น คือสมาชิกปัจจุบันของ Uriah Heep ที่มาเล่นเมืองไทยไม่นานมานี้ด้วยครับ อัลบั้มนั้นชื่อ Live in Moscow ผมว่า สมาชิกใหม่ตอนนั้นยังเล่นไม่เข้าขากันเท่าไหร่ และการเลือกเพลงในอัลบั้มส่วนใหญ่ก็เป็นเพลงที่ไม่อยู่ในขั้นแนวหน้า หากต้องการฟังงานแสดงสดของสมาชิกปัจจุบัน ควรหาชุดหลังๆ เช่น The Magician's Birthday Party, Magic Night, Acoustically Driven, Electrically Driven ดีกว่าครับ อย่าไปเสียเงินกับผลงานด้อยคุณภาพชุดนี้เลย

- Very 'Eavy Very 'Umble - เป็นชุดแรกที่ Ken Hensley ยังไม่ได้ร่วมวง เป็นบทพิสูจน์ว่า Byron, Box และมือเบสรุ่นแรก Tommy Newton (คนนี้น่าเสียดายที่พอ Hensley เข้ามาก็โดนลิดรอนบทบาทในการแต่งเพลงจนหมด) เพียงลำพัง ก็สามารถสร้างงานดีๆ ได้ครับ
- Look At Yourself - นี่คือ Masterpiece ในยุคแรกของพวกเขา July Morning คือสุดยอดเพลงโปรเกรสซีฟฮาร์ดร็อก แค่เสียงออร์แกนอินโทรก็เจ๋งมากๆ แล้ว
- Demon And Wizard - ชุดแรกของยุค คลาสสิกไลน์อัพ ทุกเพลงคือไฮไลต์
- The Magician's Birthday - หน้าปกโดย Roger Dean และเนื้อหาดราม่าเข้มข้นของ Hansley คือสิ่งที่ทำให้อัลบั้มนี้เป็นตำนาน น่าเสียดายว่า ไตเติ้ลแทร็กที่ยาวเหยียดนั้นเรียบเรียงในแต่ละ Movement ไม่ลงตัวนัก
- Uriah Heep Live - ทุกๆ อย่างของอัลบั้มนี้ ยกเว้นท่อนโซโล่กลองของ Lee Kerslake (ธรรมดาโครตๆ และเสียงกลองของเขาก็เป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ Blizzard of Ozz ไม่สุดยอดอย่างที่ควรจะเป็น) คือสุดยอดครับ และน่าดีใจว่าซีดีรุ่น Remaster ได้ใส่เมดเล่ย์ Rock 'N Roll เข้าไปเหมือนเดิมแล้ว หลังจากที่รุ่นแรกๆ ตัดออกไปเพื่อให้พอกับซีดีแผ่นเดียว
- Innocent Victim - หน้าปกห่วยมาก แต่เพลง Free Me ก็ทำให้ชุดนี้น่าซื้อหามาเก็บ เว้นแต่ว่า คุณจะมีอัลบั้มรวมฮิตของพวกเขาแล้ว
- Fallen Angel - Comeback to Me คือหนึ่งในบัลลาดที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล เสียงร้องของ John Lawton แต่หน้าปกหลุดไปนิด แม้จะสวยพอดู

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเกี่ยวกับอัลบั้ม Live In Moscow ครับ คุณ panyarak

ยินดีต้อนรับการกลับมาของคุณ jackpot329 ครับ

น่าสงสารวงนี้ครับ คนทั่วไปรู้จักแค่ Free Me กลายเป็นวงดิสโก้ไปเลย

เป็นที่ยอมรับกันสำหรับผลงานในยุคแรกๆของวงว่ามีความยอดเยี่ยมเพียงใด เป็นที่น่าเสียดายที่คนมองข้ามวงนี้ไป  สำหรับผม วงนี้มีอะไรมากกว่าเพลง July Morning / The Park / Gypsy  ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกมากครับ แค่ชุดแสดงสด 1973 ชุดเดียวก็ยังฟังไม่จุใจเลยครับ

ที่จริงผมว่า Uriah Heep มีแฟน ๆ ที่เหนียวแน่นทั่วโลก แม้แต่ในเมืองไทยเองก็เถอะ ลองไปถามคอร็อครุ่นเดอะเอาเถอะครับว่ามีใครไม่รู้จักยูรายฮีพบ้าง? พวกนักดนตรีร็อคของไทยสมัยก่อนนี่ต้องแกะคอร์ดและเล่นเพลงของยูรายฮีพให้ได้ ถึงจะได้ขึ้นชื่อว่าเทิร์นโปรแล้ว แต่สำหรับคนฟังรุ่นใหม่นี่ผมไม่แน่ใจครับว่าสนใจวงนี้มากน้อยแค่ไหน

จำได้ว่า น้าแหลม มอริสัน เคยคุยว่า ตอนน้าแกอยู่ที่เยอรมัน เคยขึ้นไปแจมบนเวทีกับวงนี้ด้วยครับ

จริงคะรัฟ
น้าแหลมแกซี้กับรูดอฟ เช็งเกอร์จะตายไป
เมาอยู่ก๊วนเดียวกัน (ไม่ใช่เหล้านะ ฮิฮิ)

ชุดเล่นสดของ -ฮีพ
แค่ฟังการเดินเบสของแกรี่ เทน อย่างเดียว
ก็อาจทำให้ท่านบรรลุจุดสุดยอดได้ โดยไม่ต้องใช้ยาดองของเมา
ลีลาการเคลื่อนนิ้วของแกรี่ผู้จากไปแล้ว (Gary Thain b. 15/5/1948 - d. 8/12/1975)
แคล่วคล่องว่องไว เสียจนผู้จัดรายการ(ดีเจ) วิฑูรณ์ วฑัญญู ให้ฉายาวงนี้ว่า

ข้าน้อยขอคารวะ หนึ่งจอก

เห็นด้วยเต็มที่เรื่องการเดินเบสของ Gary Thain ครับ

ไม่ใช่ ผู้ฮึกเหิม หรือครับ   ???

"ยูรายฮีพ ผู้ฮึกเหิม" ไม่ใช่หรือครับ
"แคนซัส ผู้คึกคะนอง" ต่างหากล่ะ

จ้าก... เราจำผิดจริงๆอ่ะ
ขอบคุณสองท่านข้างบนด้วย  ;D

ชุด Wake the Sleeper นี่ยังเป็น Progressive อยู่ไหม  ???

Wake The Sleeper [SHM-CD] [limited Edition]
Uriah Heep

มีทำเป็น shm ด้วยนะครับ กล่องพลาสติก  :D

ไม่ค่อยเน้นโปรเกรสสีฟแล้วครับ แต่จะเน้นไปที่ความหนักแน่นแบบฮาร์ดร๊อคแทน ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าดนตรีในชุดนี้เข้มข้นดีจริงๆครับ (ปกติวงนี้ก็ไม่ได้เน้นหนักไปทางโปรเกรสสีฟอยู่แล้วล่ะครับ)

ขอบคุณค่ะ
(ถึงว่า ฟังแล้วไม่เห็นจะ progressive เลย  ;D)

ส่วนผม The Park ครับ
เป็นเพลงที่ Spiritual มาก ช่วงนั้นยังรู้จักแต่ Nirvana , Scorpions อะไรพวกนี้
ถ้าไม่นั Pink Floyd นี่เป้น Prog เพลงแรก ๆ ที่ผมได้ฟังเลยล่ะ

(ก่อนที่จะเจอ King Crimson แล้วก็จะลืมอุไรหีบไปเลย)

ชอบทั้ง Gypsy และ The Park :)

Look at Yourself สมัยที่ออกใหม่ๆ ได้รับความนิยมมากไหมครับ มีแต่เพลงดีๆ เพราะ ทั้งนั้นเลยครับดูจากปก คิดว่าจะเป็นเพลงหนักๆมากกว่าซะอีก วงนี้ยิ่งฟังก็ยิ่งชอบเสียแล้วครับ   :D

เพิ่งอ่าน Starpics เล่มเก่าๆ ฉบับที่พวกเขากำลังจะมาเปิดการแสดงในบ้านเราเมื่อ 3-ปีก่อน ปกสวยๆ ทั้งนั้น  ยุคที่น่าสสนใจ คือช่วง 72- 74 เน๊าะ

ผมว่าน่าจะเป็น 1970-1973 ครับ นอกจากนั้นเพลงดีๆมันก็คละๆกันไปหมด

ขอเรียนถามคุณ panyarak หน่อยครับ คือผลงานชุด Firefly โดยรวมแล้วยังพอใช้ได้อยู่ใช่ไหมครับ?

(http://i709.photobucket.com/albums/ww97/tanbeemkarn/0firefly.jpg)

เป็นชุดแรกของนักร้องนำคนที่สองคือ John Lawton และมือเบส Trevor Bolder จาก Spiders from Mars ซึ่ง Bolder ยังอยู่กับวงจนปัจจุบัน ผมถือว่าเป็นอัลบั้มที่ดีที่สุดของยุค Lawton เพราะหลังจากชุดนี้แล้ว แนวดนตรีจะเอาใจตลาดจนน่าเกลียด เพลงที่ผมชอบมากๆ มีอยู่ในชุดนี้หลายเพลง โดยเฉพาะเพลงช้าๆ อย่าง Wise Man, Sympathy, The Hanging Tree และ Been Away Too Long ครับ

เห็นคอมเมนต์ของคุณ panyarak แล้วเลยอดใจไม่ไหวซื้อแผ่นเสียงชุด Firefly มาฟังจนได้ แต่ต้องรอของส่งมาอีกสักระยะจึงจะได้ฟังครับ  :)

คณะ Uriah Heep เป็นวงดนตรีที่ในสมัยก่อนนักฟังเพลงคนไทยชอบมากพอๆ กับคณะ Deep Purple เลยที่เดียว เรียกว่าไม่มีใครกินกันลงในบรรดาวงดนตรีประเภท Hard Rock ทั้งหลายในยุคนั้น

แล้วอย่าลืมอัลบั้มชุด Wonderworld (1974) อีกหนึ่งแผ่น !!!!
ผลงานชุดนี้เป็นการร่วมงานครั้งสุดท้ายของ Gary Thain ซึ่งผมชอบเกือบทุกเพลงโดยเฉพาะเพลง ไตเติลเทร็ค กับ The Shadows and The Wind ส่วนเพลงที่ชื่อว่า The Easy Road ฟังแล้วมี่ความไพเราะมากๆ ครับ

ใครที่ไปดู Uriah Heep แสดงสดมา คืนนั้นพวกเค้านำเพลง So Tired จากอัลบั้มชุดนี้มาเล่นให้คนไทยฟังด้วย.

    ในสมัยที่ฮาร์ดร้อคกำลังเฟื่องฟู (1970-1975) คนฟังจะฟังเป็นเพลงๆไปไม่ค่อยฟังเป็นชุด ส่วนมากจะฟัง
     จากวิทยุ และแผ่นเสียงแผ่นเล็ก 7 นิ้ว (แผ่นละ 15 บาท) ถ้าชุดที่ดังที่สุดคิดว่าน่าจะเป็น the magician..
     ส่วนเพลงคงเป็น july morning , the park ถ้าพูดถึงความ ดัง วง uriah heep น่าจะเป็นวงแถวหน้าสุดวงหนึ่ง
     จะมีอยู่ 3-4 วง ที่ออกจะเหลื่อมๆออกมาหน่อย
         วงแรกเป็นขวัญใจชาวบ้าน ไม่ว่างานบวช งานแต่งงาน งานทำบุญบ้าน จะต้องมีเพลงอย่าง b.m.w.
      oye como ya , samba party  วง santana
          วงที่สองเป็นวงขวัญใจชาวเดฟ(นักรบ) ฟังเอามันอย่างเดียว ฟังกันไป ตีกันไป มีเพลงดังอย่าง nib
      iron man , paranoid วงมนต์ดำ black sabbath
           วงที่สามขวัญใจชาวมอส(นักรัก) เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก deep purple ด้วยเพลงอย่าง child in time
      highway stars , smoke on the water หรือเพลงเล็กๆที่มีเสียงกีตาร์ร้องไห้ when a blind man cry
         
         
         

ในบรรดา 4 วงที่พูดถึงนี่ ผมชอบ Deep มากสุดเลยครับ แต่ผมไม่ค่อยชอบขามอสนะครับ ชอบกระบอกมากกว่า  :D

จำได้ครับ ผมได้พบคุณโป่งครั้งแรกและครั้งเดียวที่คอนเสิร์ต Uriah Heep วันนั้นแหละครับ

หมายถึงกางเกงขาบานใช่มั้ยครับ ผมมีรูปถ่ายใส่กางเกงพวกนี้ แต่ฉีกทิ้งไปหมดแล้ว

ผมจำได้ว่า EMI เข้ามาเมืองไทยก็ประมาณปี ค.ศ. 1973 นี้แหละครับ
มาโถมโฆษณาก็ประมาณอัลบั้มชุด Sweet Freedom ของคณะ Uriah Heep
ตอนผมซื้อแผ่น Live January 1973 ทางร้านยังหลอกอยู่เลยว่าเป็นแผ่นสั่งมาจากต่างประเทศ
มารู้เอาตอนหลังก็สายไปเสียแล้ว เพราะว่าสมัยนั้นยังเด็กอยู่และเพิ่งจะเริ่มซื้อ LP ด้วย
แต่จำได้แม่นว่าร้านอยู่หน้า สหกรณ์พระนคร ราชดำริ.

   ในตอนนั้นผมยังขาสั้นอยู่นะครับ  เห็นรุ่นพี่ๆถ้าจะไปจีบสาวหรือไปเที่ยวกับแฟน ก็จะนุ่งกางเกงขามอส
   แต่ถ้าจะไปกินเหล้า หรือหาเรื่องกับใคร ก็จะนุ่งเดฟ นัยว่าคล่องตัวในการวิ่ง(หนี) ดีครับ



 



   ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ เคยสั่งซื้อแผ่นของ อีเอ็มไอ จากห้องภาพสุวรรณ ทางไปรษณีย์อยู่ 4-5 ครั้ง
   ซึ่งบางทีก็ฝากเค้าซื้อแผ่นนอกส่งรวมมาด้วย  ตอนหลังไปเรียนที่รามฯ ก็เลยได้มีโอกาสซื้อแผ่นนอก กับ
   เทปผี มากขึ้นด้วย (กลายเป็นคนแก่คุยกันซะแล้ว)

OOPS !!!  เผลอคุยไปเลยรู้อายุ

ผมเริ่มตามแฟชั่นก็ตอนกางเกงขาบานที่เรียกว่า "มอส" นี่แหละครับ  สมัยนั้นเขาบอกกันว่า มอสนักรัก เดฟนักรบ แต่ถึงแม้ผมจะมอสเอวต่ำ
ซิบแค่ไม่ถึงนิ้ว  แต่ก็อัตคัตสตรีเพศน่าดูเหมือนกัน ไม่ได้เป็นนักรักกับเขาหรอกครับ รักเสียงเพลงมากกว่า
ต่อมากางเกงทรงมอสเลิกฮิท ก็เปลี่ยนเป็นทรง sailor แทน หรื่อที่เรียกกันว่า ขากระบอกนี่แหละครับ 
ส่วนรองเท้าไม่ต้องพูดถึง ส้นสูงแบบคณะ Kiss สุดๆ ...จบข่าว ไม่คุยแล้ว

คุยเรื่องเพลงดีกว่าครับ.

ที่เกริ่นเอาไว้ตอนต้นแต่ลืมเล่าอีก ก็คือ ...

หลังจากการเปิดตัวของ EMI อย่างเป็นทางการแล้ว ราคาแผ่นเสียง LP เหลือเพียงแผ่นละ 70-80 บาท
ผมจำได้ว่าซื้อทั้ง Sweet Freedom กับ Wonderworld เก็บเอาไว้  ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่
แต่ซุ่มเสียงหรือคุณภาพ ก็สู้แผ่นนอกจาก USA หรือ UK ไม่ได้สักนิดเดียว
ผมก็เลยต้องซื้อแผ่นของ USA มาเก็บเอาไว้ฟังอีก

ปัจจุบันก็มี CD Expanded De-Luxe Edition เก็บเอาไว้ด้วย และเหตุผลที่ต้องซื้อก็คือ เพลงแถม
ซึ่งฟังแล้วบางทีก็ fake เหมือนกับตัดต่อให้เพลงมันยาวขึ้นเท่านั้นเองแหละ โดยเฉพาะเพลงพวก Extended Version
มันไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่เลยสักนิดเดียว ... น่าเกลียดมาก

เท่าที่จำได้อัลบั้มของ Uriah Heep ได้ re-issue ออกมาประมาณ 3 หรือ 4 ครั้งแล้ว
และเพลงแถมก็มากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งไป เรียกว่า หลอกเอาเงินคนแก่ได้ หลายหนทีเดียวครับ.

สารภาพเองซะงั้น

ชอบฟังเรื่องเก่าๆฮะ
ผมเกิดไม่ทัน
ฮิฮิ

ขนาดระดับ ส.ว. ยังหลอกได้ ก็คิดดูแล้วกันว่าคณะ Uriah Heep นั้นมีแรงจูงใจและเจ๋งขนาดไหน ?

ท่อนแรกของเพลง Firefly เพราะมากครับ  โดยเฉพาะถ้าคุณกับแฟนอยู่กันคนละเมือง 

ผม ก็ติดหู ท่อน ตุด ตุด ตู่ ของ july's morning มากเลยครับ  :D

เมื่อคืนได้หยิบชุด Return to Fantasy มาฟังอีกครั้ง โดยรวมแล้วก็รู้สึกว่าพอใช้ได้ และขอเรียนถามคุณ panyarak หน่อยครับว่าอัลบั้ม High and Mighty นั้น ยังจัดอยู่ในมาตรฐานเดียวกันกับ Return to Fantasy หรือเปล่า? ถ้าเจอจะได้ซื้อมาฟังครับ

ผมว่า High and Mighty ฟังดูไม่ยิ่งใหญ่เท่า Return to Fantasy ทั้งการแต่งเพลงและภาคดนตรี เพลงใน High and Mighty ค่อนข้างติดหูง่าย ไม่ซับซ้อนเหมือน Return to Fantasy และเป็นช่วงที่ David Byron กำลังติดยาและเหล้าอย่างหนักจนโดนไล่ออกจากวงหลังจากอัลบั้มวางตลาด นอกจากนี้ ก็เป็นอัลบั้มสุดท้ายที่ John Wetton อยู่กับวง ซึ่งเขาได้ร้องนำในบางเพลงด้วยครับ โดยรวมแล้ว ผมชอบบางเพลงของ High and Mighty และจะเปิดฟังเฉพาะเพลงที่ชอบ ไม่ค่อยได้เปิดฟังทั้งอัลบั้มครับ

หากเปรียบเทียบในระดับรุ่นเฮฟวี่เวทด้วยกันแล้ว อัลบั้มชุด High and Mighty อยู่เกรดเดียวกันกับอัลบั้มชุด Never Say Die
ของคณะ Black Sabbath ครับ  :)

ขอบคุณทั้งคุณ panyarak และคุณ Pong-Wanchai ครับ ถ้างั้นก็แสดงว่าอัลบั้ม High and Mighty ยังไม่ถึงขั้นผลงานที่ "ต้องมี" ใช่มั้ยครับ? (ตอนแรกผมเห็นมันออกมาติด ๆ กับ Return to Fantasy และมี John Wetton เล่นอยู่ด้วย จึงเข้าใจว่าน่าจะอยู่ในระดับเดียวกันครับ)

แต่ถ้าเจอราคาไม่แพงก็น่าซื้อนะครับ

เพิ่งมาไล่อ่านย้อนหลังครับ
เห็นภาพบบรรยากาศดี
ผมรู้ตัวเองแระ
ไม่ใช่ทั้งขาเดฟ-ขามอส-ขาบาน

ผมขาสั้นครับ และก็ไม่มีทั้งรบทั้งรัก
ลองไล่ลำดับเพลงที่ฟังจริงๆ

Uriah Heep -> Lady in Black + The Park
Black Sabbath -> Changes
Deep Purple -> Soldier of Fortune
Santana -> Samba Pa Ti
The Who -> Behide Blue Eyes
Judas Priest -> Before The Dawn
UFO -> High Flyer

- มันไม่ร็อค เลยนี่หว่า -
ฮ่วย

วันก่อนดู คอนเสิร์ตอคูสติกของวง เรียบเรียงได้ไพเราะดีครับ เล่นกีตาร์โปร่งได้รายละเอียด มีมิติดี ไม่เหมือนบางวงที่เอามาเล่นแล้วตกหล่น ตัดทอนรายละเอียดไปมากเลย  :D

ถ้าต้องการดูคอนเสิร์ตของคณะ Uriah Heep ยุคเก่าๆ มันไม่มีทางเลือกครับ ต้องหาดีวีดีชุด Classic Heep From The Byron Era
มาเป็นเจ้าของสถานเดียว

ส่วนดีวีดียุคหลังๆ มีผลิตออกมามากมายซึ่งโดยส่วนตัวผมชอบชุด The Magician's Birthday Party มากที่สุดครับ.

เมื่อคืนผมเพิ่งหยิบอัลบั้ม Firefly ออกมาฟังเป็นครั้งแรก ก็พบว่าบางเพลงน่าสนใจดี แต่เสียงที่บันทึกมาในอัลบั้มชุดนี้ออกจะอับไปสักนิด ฟังดูไม่ค่อยโปร่งเท่าไรครับ

ขอเรียนถามคุณ panyarak หน่อยครับว่าวง Rough Diamond ที่ David Byron เป็นสมาชิกอยู่นั้น มีแนวดนตรีเป็นอย่างไร เป็น hard rock หรือไม่ และผลงานของวงนี้น่าสนใจไหมครับ?

เป็นฮาร์ดร็อคไม่หนักนัก ฟังแล้วเหมือนๆ กันหมดทุกเพลง ไม่ประทับใจเลยครับ


(http://www.uppicfree.com/images/630_rough.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-630_rough.jpg)

ผมตามไปฟังมาหมดเลยครับ (มือใหม่หัดฟัง) ชอบเพลง Samba Pa Ti, Before The Dawn ส่วนของ Black Sabbath เคยฟังแล้วและชอบวงนี้ด้วย.

ไม่ค่อยเห็นพูดถึงผลงานชุด Wonderworld กันเลย แสดงว่าชุดนี้ไม่ค่อยดีใช่ไหมครับ? (ผมเองก็ยังไม่เคยฟัง)

ก็พอฟังได้ แต่ไม่ค่อยประทับใจเท่าชุดอื่นๆ ก่อนหน้านี้ ชุดนี้เป็นชุดสุดท้ายก่อนมือเบสจะโดนไฟดูดตายครับ

(http://www.uppicfree.com/images/359_won.jpg) (http://www.uppicfree.com/view-359_won.jpg)

ผมชอบชุด Wonderworld พอๆ กับชุด Sweet Freedom เลยทีเดียวครับ ไม่ว่าจะเป็นเพลง s/t หรือเพลงที่ถูกตัดออกเป็นแผ่นซิงเกิ้ลอย่าง
Something Or Nothing นอกจากนี้ก็ยังมีเพลงที่เคยเล่นให้ฟังกันสมัยคอนเสิร์ตในประเทศไทยด้วยคือเพลง So Tired
อีกเพลงนึงที่ผมชอบมากชื่อ The Shadows And The Wind ครับ มีการร้องประสานเสียงงดงามมาก  แล้วก็บาลลาดแบบเพลง The Easy Road
นี่ David Byron (R.I.P.) ร้องนำได้ประทับใจจริงๆ  :)

สมัยก่อนคือปี 1974 เมื่อครั้งออกอัลบั้มนี้ใหม่ๆ ในเมืองไทยดังมาก แผ่นเล็ก 7" Single ของไทยเราปั้มออกมาขายทุกเพลงครับ แต่สมัยนั้นเริ่มมี
แผ่นเสียงลิขสิทธิ์แล้วจากบริษัท EMI ผมเองก็ซื้อแผ่นเสียง LP ของไทยเราเหมือนกันในตอนแรก แต่เสียงไม่ค่อยดีครับ มันอุดอู้ พอได้เป็นเจ้า
ของแผ่นเสียง LP จาก USA แล้ว คุณภาพแตกต่างกันเยอะพอสมควรครับ.

เมื่อช่วงวันหยุดยาวที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้ฟังผลงานชุด Fallen Angel ของ Uriah Heep ซึ่งก็เป็นไปตามที่คุณ panyarak ได้บอกไว้จริง ๆ คือ โดยรวมค่อนข้างอ่อนล้าในความเป็นฮาร์ดร็อค (กระเดียดไปทางพ็อพร็อคเสียมากกว่า) โดยจัดอยู่ในระดับเดียวกับ Innocent Victim ได้เลย แต่ผมก็ชอบบางเพลงในอัลบั้มชุดนี้ นอกจากเพลง Come Back to Me แล้วก็ยังมีสองสามเพลงแรกในหน้าแรกของแผ่นเสียง และเพลง Fallen Angel ที่รู้สึกว่ายังพอใช้ได้อยู่ ส่วนหน้าปกแผ่นเสียงแบบ gatefold ถือเป็นของแถมเอาไว้ดูเล่น ๆ ได้ครับ

Uriah Heep - Into The Wild (2011)
ออกใหม่แล้วนะครับไม่ทราบว่ามีใครได้ลองฟังยัง

ลองฟังดูเมื่อวาน แต่ไม่ชอบเท่าไหร่ บวกกับยังไม่ใ่ช่แฟนเพลงวงนี้ด้วย เลยฟังแบบตื้นๆครับ ฯ

ทราบมาว่า Ken Hensley เคยร่วมงานกับ Head Machine ในอัลบั้ม Orgasm (1970) ด้วย แต่ใช้นามแฝงเป็นชื่ออื่น

ไม่ทราบมีใครเคยฟังอัลบั้มชุดนี้กันแล้วบ้างครับ?

(http://lh4.ggpht.com/-w_wQ6jnbhaM/TAlVN9lrjuI/AAAAAAAAGtE/Xv3Hte5O20s/s512/02.jpg)

ผมมีชุดนี้อยู่ ไม่มีอะไรน่าประทับใจเลยครับ Ken Hensley ใช้ชื่อว่า Ken Leslie ซึ่งนำมาจากยี่ห้อลำโพงของ Hammond Organ ของเขาครับ

ขอบคุณครับ
แผ่นเสียงออริจินอลของ Head Machine อยู่ในลิสท์แผ่นเสียง prog หายากที่คุณ panyarak เคยพิมพ์มาให้ดูด้วยครับ

http://www.thaiprog.net/webboard/index.php?topic=1594.0

Gerry Bron โปรดิวเซอร์และผู้จัดการวงร็อคชื่อดังหลายวง ตลอดจนเป็นเจ้าของตราแผ่นเสียง Bronze Records โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้ให้กำเนิดและฟูมฟักวง Uriah Heep จนเป็นวงฮาร์ดร็อคที่ดังกระฉ่อนโลก เสียชีวิตแล้วเมื่อวันที่ 19 มิ.ย. 2012 ด้วยวัย 79
R.I.P.

(http://dmme.net/pix/interviews/bron.jpg)

ภาพขวามือนี่ไม่ใช่ Gerry Bron นะครับ แต่เป็นนักร้องนำของคณะ Uriah Heep ที่ชื่อว่า Bernie Shaw  :)  :)  :)

ทราบแล้วเปลี่ยน... ครับพ้ม
บังเอิญว่าอยากให้ดู Gerry Bron อีกรูปหนึ่ง แต่ดันมีคนอื่นติดมาด้วยน่ะครับพี่ อิ อิ ;D

กำลังหางานของวงนี้มาเสพ (แบบแผ่นซีดี ไม่ค่อยชอบ load) เริ่มจากชุด Look at Yourself ที่หาง่ายและราคาถูก
ฟังแล้วมันดี เป็น Hard Rock ดิบ ๆ ดี ในชุดนี้ชอบเพลง Shadows of Grief ที่สุด

อัลบั้มของ Uriah Heep ชุด Sea of Light (1995) หน้าปกสวยงามดี ไม่ทราบดนตรีในชุดนี้ใช้ได้มั้ยครับ?

(http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/1157/cover_4420173182009.jpg)

ออกไปทาง AOR ติดกลิ่นพร๊อกจางๆ มีเพลงบัลลาดเพราะๆหลายเพลงครับ เช่นเดียวกับ Sonic Origami อัลบั้มถัดมาที่มีเพลงหวานๆฟังสบายอยู่ไม่น้อยเช่นกัน ผมว่าดนตรีแบบนี้เหมาะกับเสียงร้องของ Bernie Shaw ดีครับ

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/91/SonicOrigami%28album%29.jpg)

+1 ครับ แต่ผมชอบ Sonic Origami มากกว่า

แผ่นไวนิลของอัลบั้มชุด Sonic Origami ราคาแพงพอสมควรเพราะว่าตอนที่เพิ่งวางจำหน่ายใหม่ๆกำลังอยู่ในยุคซีดีเฟื้องฟู ทางบริษัทต้นสังกัด
จึงไม่ได้ปั้มแผ่นเสียงออกมาขายควบคู่กันไปด้วย

และด้วยเหตุผลนี้เองจึงทำให้ Night Of The Vinyl Dead (NOTVD) ขอลิขสิทธิ์เอาไปแล้วจึงเข็นไวนิลเวอร์ชั่นออกมาจนได้ แต่ราคา
นั้น "เล่น" กันจนสูงเกิน ไม่สมเหตุสมผล  ???

ไม่ทราบว่ามีใครได้ซื้อแผ่นเสียงของอัลบั้มชุดนี้มาเก็บสะสมกันบ้าง มันคุ้มค่ากันมั้ยครับกับบทเพลงที่บรรจุอยู่ในอัลบั้ม?

สู้ราคาไม่ไหวครับ

อัลบั้มคู่ชุด Celebration - Forty Years of Rock ซึ่งออกเพื่อฉลองครบรอบ 40 ปีบนถนนดนตรีของ Uriah Heep มีเพลงซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพลงเก่านำมาบันทึกเสียงใหม่ และมีเพลงใหม่อีกสองเพลง ไม่ทราบมีใครเคยฟังแล้วบ้างครับ?

(http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/1157/cover_48216292009.jpg)

Ken Hensley มือคีย์บอร์ดซึ่งมีความสามารถเล่นเครื่องดนตรีได้หลากหลายและเป็นสมาชิกระดับตำนานของ Uriah Heep และวงการเพลงร็อคของโลก เสียชีวิตเมื่อวันที่ 4 พ.ย. 2560 ด้วยวัย 75 ปี ขอจงสู่สุคติครับ

https://www.theguardian.com/music/2020/nov/05/ken-hensley-uriah-heep-songwriter-keyboards-dies